Poliflw

Harry Daudt schreef op Facebook twee gedachten over de sluiting van de schoolbiebs en “Herindelingsoapserie”.

‘Ja, ik wil m’n biebboek uitlezen.’

Op die kostschool van ‘m is het niet pluis?

‘Stelletje mafkezen’, op dat internaat’.

Blij, dat jij…. niet op het internaat zit??

‘Nou en of, wij hebben nu nog, een schoolbieb’

‘Ja, de Burgemeester en Wethouders willen er geen geld…..

meer aan uitgeven’.

aan speeltuig en tuin?

Of een voetbalveld?

als je Burgemeester wil worden,

moet je toch goed kunnen lezen?’

Ja, rakker, doe jij maar een rondje speeltuin, voor dat ze die afbreken.

“Zelfstandig blijven of herindelen“: dat is de kwestie!

Onbegrijpelijk, dat de volksvertegenwoordigers in de Gemeente Grave, maar blijven dralen over zelfstandigheid of aansluiting/samenwerking met Land van Cuijk

(Boxmeer, st.Anthonis en nu ook Cuijk).

komen zelfs Uden en Oss, als ‘huwelijkskandidaten’,

op de Gemeenteraadsvergaderingen voorbij.

Het CDA, als ‘koppelaar’, een aloude traditie; zo leerde me de musical Annatevka.

Dure rapporten, Rekenkamer en niet op de laatste plaats: gaan herhaaldelijk ‘wijze stemmen’ uit de bevolking op,

o.m. via Arena Lokaal, die hun licht laten schijnen over en voor- en nadelen van beide opties.Johan Cruijff zei

het hen al voor: elk voordeel heeft zijn nadeel of omgekeerd.

Waarom nu weer….uitstellen tot 2022?

Wie zijn hiermee gediend? De Burgers? Gemeenteraadsleden? Burgemeester? Wethouders?

Geloof hechten aan:

‘stukjesschrijvers’, rapporten en Rekenkamer, zou onze Volksvertegenwoordigers van Grave sieren.

Tenslotte wordt er ook gemeenschapsgeld,

dus onze ‘belastingcentjes’,

voor aangesproken.

Echt: Besturen is (ook) knopen doorhakken; levert het bewijs van bestuurskracht.

Het ontbreken ervan, staat gelijk met het nu genomen besluit:

door te modderen tot 2022.

Nee, oprecht meen ik, dat ‘Grave’

zelfs dan niet eens meer ‘de laatste trein haalt’.

ooit weigerde de Gemeentebestuuders de stoomtrein toe te laten in Grave; vandaar dat Ravenstein een treinstation rijk is. Nu zal ‘Grave’ de geschiedenisboeken in gaan, als ‘Brabants’ enige Gemeente, waar ‘het licht niet meer brandt’

(Guus Meeuwis).

GraverMaat: Op de foto boven dit artikel staat Sandra Bovenkamp.

Zij is de initiator van de Whatsapp groep Verruiming Kinderpardon.  Ze coördineerde het opstellen van de diverse resoluties door verschillende CDA-ers in het land. Ik was een van die leden die een resolutie wilde indienen.

Voorzitter Ruth Peetoom gaf mij ook het advies of me aan te sluiten bij het “Wolvekamp”. Van ‘s morgens 7.00 uur tot middernacht pingelde mijn IPhone. Meer dan 40 CDA-ers sleutelde aan twee resoluties. De groep werd aangenaam verrast door de plotselinge “draai” van de Tweede Kamerfractie.

Op het congres werden de resoluties in een deelsessie besproken en later kon Sandra, op uitnodiging van de voorzitter, verslag doen over “onze” werkzaamheden.

Een klaterend applaus kreeg ze zowel bij de deelsessie als in de plenaire vergadering!

Tijdens de lunch zochten we elkaar op in de Zuidzaal.

Tip: Klik op de kleine onderstaande foto’s  om een beeldvullende afbeelding te krijgen.

NRC:

Na de draai voor een ruimer kinderpardon bleef het rustig op het CDA-congres.

Kritiek op Buma klonk er wel, maar in de marge.

Om 7.30 uur zaten we al aan het ontbijt. Om 9.30 uur begint de deelsessie waar in onze resoluties behandeld worden.

Na de draai had het CDA-congres van de vluchtelingenkinderen kunnen worden, deze zaterdag in de Kromhouthal in Amsterdam-Noord. En van een partijleider in het nauw, Sybrand Buma. Steeds meer CDA-leden wilden dat het kinderpardon zou worden verruimd en zouden dat gaan afdwingen in een resolutie. Buma zelf wilde er heel lang niets van weten, maar draaide. En zo werd het een congres van vooral veel opluchting.

Buma’s leiderschap is voorlopig gered. En de CDA’ers die al een tijdlang verlangen naar een minder conservatief-rechtse koers van de partijtop hebben nieuwe hoop gekregen: als het lukt om de ideeën over het kinderpardon te veranderen, waarom dan niet die over het klimaat? Want dat is, blijkt in de wandelgangen van het congres, ook een grote zorg van flink veel actieve CDA-leden. Buma en ook de twaalf provinciale lijsttrekkers van het CDA willen dat bij ambitieuze klimaatplannen steeds wordt bedacht: begrijpen ‘gewone mensen’ het nog? Kost het ze niet te veel geld? En jaag je bedrijven niet het land uit als je te streng voor ze wordt?

„Als je het rentmeesterschap serieus neemt”, zegt Hermien Heijmer uit Ommen ’s ochtends, „moet je de industrie niet zo willen beschermen. Je moet niet zo bang zijn voor banenverlies. Met die angst worden de mensen stilgehouden.”

Later die middag wordt een resolutie van de twaalf lijsttrekkers voor de provinciale verkiezingen, die vinden dat er een eind moet komen aan het „drammen” over het klimaat, wel gewoon aangenomen door het congres. Maar ook een voorstel van de CDA-jongeren wordt aangenomen: over „grote stappen” die moeten worden gezet tegen de klimaatverandering waarbij „de grote industrie niet mag achterblijven”.

In een zijzaaltje, waar wordt gediscussieerd over de voorstellen, zegt Tweede Kamerlid Madeleine van Toorenburg dat de resolutie van de jongeren wordt gezien „als signaal” en dat de resolutie daarom toch oké is – eerder had de partij die afgeraden.

Helemaal blij zijn de CDA-jongeren daar niet mee. „Misschien is afraden toch beter”, zegt een van hen nog tegen Van Toorenburg. Bij een voorstel over de studieschuld – maak de rente daarop aftrekbaar van de belasting – gaat het wel zoals het CDJA het wil. De Tweede Kamerfractie moet in Den Haag gaan proberen om dat voor elkaar te krijgen. Dat is tegen de zin van Buma en het partijbestuur.

In de Telegraaf was Buma deze zaterdagochtend met plannen gekomen over een hardere aanpak van criminaliteit: hogere straffen, meer bevoegdheden voor politie en justitie. Ze staan ook in zijn congresspeech, aan het begin van de middag. Die draait verder vooral om ‘het midden’, Buma zegt steeds maar weer dat zijn CDA dáár staat. Voor de zaal klinkt het als een antwoord op de groeiende kritiek dat de partij onder zijn leiding te rechts wordt. „Je hebt die boodschap gehoord, toch?” zegt een Tweede Kamerlid later.

Maar heel anders dan anders is het verhaal van Buma niet. Hij komt weer met de ‘verweesde’ burgers over wie hij in 2017 de HJ Schoolezing hield – die zich bedreigd voelen door migratie en globalisering. In Amsterdam noemt Buma hen „de kleine luyden van onze tijd”, die een hekel hebben aan schreeuwers en „veilig willen leven”. „Die blijven verweesd achter als het midden zich steeds meer in een hoekje laat drijven.”

Bij de koffie en de broodjes zijn er CDA’ers die klagen over Buma’s voortdurende nadruk op die ‘bezorgde burgers’, zonder duidelijke oplossingen. Na een discussie over de klimaatplannen zegt Arjan Kaaks uit Wassenaar dat hij in zijn partij „durf en stoutmoedigheid” mist. En hij vraagt zich af, zegt hij, of Buma wel van gedachten zou zijn veranderd over het kinderpardon als de ChristenUnie daar niet steeds over was begonnen, en als er geen actie was gevoerd in de Haagse Bethelkapel voor een Armeens gezin.

De kritiek op Buma overheerst het congres verder niet. En fans van de CDA-leider zijn er ook, zoals oud-minister Hans Hillen. Die zegt: „Sybrand doet het prima. Gewoon doorgaan, niet zeuren.” Blij is Hillen trouwens ook, omdat hij zelf niet meer in de politiek zit. „In deze tijd is er geen dag dat je positie zeker is, er is zoveel emotie. Maar Buma is een stevige boei.”

Buma’s CDA voor bezorgde burgers, wie wil dat nog?

Het CDA moet minder conservatief-rechts worden, vindt een groot deel van de partij. Leider Sybrand Buma wacht zaterdag een lastig congres. „Ik had ook graag het woord ‘barmhartigheid’ van hem gehoord.”

Als kiezer had je de afgelopen weken zomaar kunnen denken dat het CDA minder conservatief-rechts is geworden, door opeens vóór een verruiming van het kinderpardon te zijn. Daar was partijleider Sybrand Buma altijd tegen geweest.

Maar toen werd het dinsdag – en was het niet de VVD, maar het CDA dat op de voorpagina van De Telegraaf kritisch was over de klimaatplannen van Rutte III. Had VVD-fractievoorzitter Klaas Dijkhoff het eerder nog in die krant gehad over ‘klimaatdrammers’? Nu waren het twaalf CDA-lijsttrekkers uit de provincies die vonden dat er een eind moest komen aan het ‘dromen en drammen’ over het klimaat.

Een steun in de rug van Buma, die in het Provinciehuis van Utrecht zelf had mogen meedenken over het idee van de twaalf lijsttrekkers.

Sandra aan het woord in de deelsessie. Vanaf haar plaats in de zaal.

Er is niet langer één CDA, het zijn er twee.

Er is het CDA dat opkomt voor de ‘bezorgde burgers’, voor wie klimaatplannen te snel gaan en te duur zijn, of die zich bedreigd voelen door migratie.

Dat is al jaren het CDA van Sybrand Buma.

En er is het CDA dat het heeft over ‘rentmeesterschap’ en compassie, zorgen voor de aarde en voor je naaste, dus ook vluchtelingen.

Dat is het oude CDA, dat nu weer van zich laat horen.

Op zaterdag houdt de partij een verkiezingscongres in Amsterdam. Wat zeker is: als Buma drie weken geleden níet met het voorstel voor een ruimer kinderpardon was gekomen, was zijn leiderschap op dit congres in gevaar gekomen.

Sandra Wolvekamp geeft een toelichting op onze resoluties.

Leden waren vast van plan om de fractie door een resolutie te dwingen tot een draai over dat pardon, met hulp van oudgedienden als oud-minister van Justitie Ernst Hirsch Ballin.

In de onderhandelingen over het kinderpardon, verruimen of niet, gebruikte Buma de stemming in zijn partij om VVD-fractievoorzitter Klaas Dijkhoff onder druk te zetten. Pas op, zei Buma, mijn congres komt in opstand. Hij kreeg zijn zin: het kinderpardon werd verruimd.

Wat ook zeker is: er is nog steeds een deel van de partij dat achter Buma’s rechts-conservatieve verhaal staat over mensen die zich in de steek gelaten voelen. Want behalve een voorstel over het kinderpardon, dat zal worden aangenomen, is er op het congres ook een resolutie van de afdeling Limburg die pleit voor een hardere aanpak van criminele asielzoekers en kortere asielprocedures.

CDA lid uit Huizen, ook actief in de Whatsapp Groep.

Deze zaal liep vol om de resoluties te besprek. De gespreksleider, de nieuwe voorzitter, zei na het daverend applaus voor Sandra dat hij dat hij in de 6 jaar dat hij deelsesssie leidde nog nooit had meegemaakt.

Nog een lid uit onze groep die vragen aan Buma stelde.

De Limburgse CDA-lijsttrekker voor de Provinciale Statenverkiezingen, oud-Tweede Kamerlid Ger Koopmans, is een voorman van deze stroming. Hij had bedacht dat de lijsttrekkers samen met een verhaal moesten komen over het klimaat. Ze waren half januari bij elkaar gekomen in Utrecht, een paar dagen nadat Dijkhoff in De Telegraaf had gezegd dat hij bij de klimaatplannen nog liever het kabinet liet vallen dan de burger. Koopmans had bedacht dat er een resolutie moest komen voor het congres, op de avond zelf was bedacht dat er ook een opiniestuk geschreven moest worden.

Hij kijkt er tevreden op terug. „Het was heel geslaagd.” Al moeten we niet alles uit die publicatie even letterlijk nemen. Het klimaatdebat „is gekaapt door felle voor- en tegenstanders, door drammers en sceptici”, schreven de twaalf. Wie er bedoeld worden met ‘drammers’? „Daar wordt niemand mee bedoeld. Het stuk moet natuurlijk ook gelezen worden. Ik vond het mooi gevonden: dromers en drammers.”

hoe het CDA partijleider Buma bijstuurt naar het midden

Mgr. De Korte hield een prachtige “preek”.

Het CDA, zegt het prominente lid Dave Ensberg, is de kernboodschap van de christen-democratie kwijtgeraakt.

Ensberg, een schoolbestuurder die deze maand directeur wordt van Jantje Beton, organiseerde het verzet van lokale afdelingen over het kinderpardon.

Hij vindt dat het CDA een middenpartij moet zijn, geen rechtse partij. Hij schreef deze week op Joop.nl een opiniestuk over de toekomst van de partij.

Niet de partijleider moet de koers bepalen, schreef hij, maar de leden. Het congres van zaterdag wordt volgens hem hét moment „om de Haagse koers te verleggen”.

Lees ook: Opeens mocht het weer over het kinderpardon gaan

Dave Ensberg stelt een vraag aan Buma.

Ensberg zegt nu: „Bezorgdheid van mensen kan een aanleiding zijn om ideeën te ontwikkelen, maar in de christen-democratie gaat het om geloof, hoop en liefde.

Ik mis in de partijtop het besef waarom we ooit zijn opgericht.”

Ensberg is blij met de draai van Buma over het kinderpardon, die na aandringen van lokale politici tot stand kwam.

Al praatte Buma nog altijd „als een jurist”, met rationele argumenten.

„Ik had ook graag het woord ‘barmhartigheid’ van hem gehoord.”

Buma heeft het CDA versmald, zegt Dave Ensberg.

„We zijn de partij geworden van tweeverdieners in de provincie, met een gezin, een Vinex-huis en een middeninkomen.

Behoudende mensen. Iedereen heeft het over de lage peilingen, maar we maken het CDA op die manier zelf klein.

Ik ben een kind van uit Suriname gevluchte ouders, ben overtuigd vegetariër, woon in de stad en wil dat mijn kind van vijf weken op een gezonde planeet opgroeit.

Dave kan ook goed luisteren. Dave wordt de nieuwe directeur van Jantje Beton.

We missen de veelzijdigheid van Nederland, omdat de partijtop achter politieke marketeers aanloopt.”

Sinds de gloriejaren van premier Jan Peter Balkenende laat het CDA zich adviseren door Motivaction. Dit marketingbureau maakt analyses van politieke doelgroepen en vertelt partijen hoe die groepen bereikt kunnen worden. Het CDA kreeg het advies zich te richten op de ‘moderne burgerij’. Dat zijn mensen, analyseerde Motivaction, die weinig ideologisch, maar wel cultureel conservatief zijn. Ze zijn volgens het bureau „gericht op hun baan en hun gezin, cultureel behoudend, soms wat angstig over de boze buitenwereld”. Daar werd de bezorgde burger uitgevonden

Diverse leden van de Whatsapp groep “Wolvekaamp” zagen elkaar voor het eerst in de Zuidzaal tijdens de inderhaast geïmproviseerde lunch.

Enkele leden aan de lunch. We maken hier kennis met elkaar. We treffen de twee Sandra’s aan. Sandra Wolvekamp is de initiator van de Whatsapp groep. De andere Sandra is nauw betrokken rond de Asielkerk Bethel in Den Haag. Ad Koppejan was in de jaren 2010, samen met Katleen Ferrier en Ab Klink, dissident in de Tweede Kamerfractie. Ik heb hem in Arnhem op het  beruchte CDA congres op de foto gezet. Leuk hem hier weer te ontmoeten na meer dan 8 jaar. Dave uit Tilburg schoof ook aan en twee CDA raadsleden uit Waalwijk.

Even op mijn telefoon kijken of er nog een nieuw Whatsappje is. Op de achtergrond de raadsleden uit Waalwijk.

Nog meer leden van onze groep. Zelfs uit Zuid-Limburg.

Geïmproviseerde lunch in de Zuidzaal. Sophie moest vide goederenlift naar boven. Leuk om de gexzichten achter de vele berichtjes te zien.

Tijdens de luch gingen de leden van onze Whatsapp groep in gesprek met CDA fractievoorzitter Buma.

Ingezoomd op discussiërende CDA-ers tijdens de lunchpauze en de fotograaf.

Leden van onze Whatsappje groep in gesprek met Buma. Waarover spraken de 5 heren?

In de campagne voor de Tweede Kamerverkiezingen van 2017, met Buma als lijsttrekker, koos het CDA voluit voor de „squeezed middle”, zegt Nelleke Weltevrede, landelijk campagneleider van het CDA.

„De middenklasse die ziet dat hun kinderen het niet beter gaan krijgen dan zij, voor hen is de toekomst angstig. Ze hebben zorgen over werk, huisvesting. Voor die groep zijn wij er altijd geweest.”

Het CDA baseert zich op het boek The road to somewhere van de Britse journalist David Goodhart, over het Brexit-referendum. Goodhart verdeelt kiezers in twee groepen: de anywheres, hoog opgeleide kosmopolieten met connecties, en de somewheres, die een overzichtelijk en praktisch leven willen en bang zijn voor verandering.

In het tijdschrift Christen Democratische Verkenningen (CDV) schreef Weltevrede dat het CDA zich voor de verkiezingen van 2017 op de somewheres moest richten. Want: „verbindende politiek is [..] veel minder bruikbaar dan vroeger”. Genuanceerde boodschappen krijg je niet op tv. En het CDA moest zich „invechten tussen PVV en VVD en nieuwkomers als Jesse Klaver en Thierry Baudet”. Weltevrede, in CDV: „Dat gaat niet met een zeer genuanceerde boodschap waarin voor elk wat wils is.”

In de HJ Schoolezing in 2017 had Buma het over „gewone Nederlanders” die zich „verweesd” zijn gaan voelen door globalisering en immigratie. Hij zei: „Alsof de elite er met hún vrijheid en gelijkheid vandoor is gegaan en ze aan de nieuwkomers gaf.”

Een jaar later voorspelde hij in deze krant een nieuwe Fortuyn-revolte als het kabinet klimaatplannen zou doorzetten zonder draagvlak onder de bevolking.

Ook voor de Provinciale Statenverkiezingen wordt de bezorgde burger toegesproken. Het bureau Joe Public heeft, in opdracht van het partijbureau, de campagne ‘een hele goede morgen’ bedacht. De campagne kostte ruim een ton. In een spotje wenst Sybrand Buma een jongen in een tramhokje goedemorgen. „Onze opdracht had als titel: ‘groeten is gratis’”, zegt Weltevrede. „Het bureau is met het idee van goedemorgen gekomen. We weten dat veel mensen zich druk maken over hoe mensen met elkaar omgaan. We willen ze laten nadenken: ik kan de buschauffeur wél gedag zeggen als ik de bus binnenstap. Dat ligt dichter bij mensen dan het beleid van provincies.”

Het artikel van Weltevrede stuitte op verzet bij Rien Fraanje, tot 2017 directeur van het Wetenschappelijk Instituut voor het CDA. Hij schreef een tegenstuk in CDV: Marketing moet de politieke boodschap niet bepalen. Het CDA, zegt Fraanje aan de telefoon, moet zich onderscheiden van „doelgroepenpartijen” als D66, PVV of GroenLinks. „Dat zijn partijen die zich uitsluitend op één doelgroep richten: ouderen, hogeropgeleiden of ‘boze burgers’. Traditionele middenpartijen als het CDA richten zich op de manier waarop álle groepen samenleven. Mijn verdriet en teleurstelling is dat we dat spel zijn gaan meespelen.”

Manfred Weber wordt binnengehaald. Europese lijsttrekker van de christelijke partijen.

Politieke marketing is volgens Rien Fraanje in alle partijen doorgedrongen, niet alleen in zijn CDA. Maar het CDA, zegt hij, „heeft een opdracht van solidariteit, emancipeert en verheft. Als we eerst gaan peilen wat groepen willen horen, slaat het debat dood.” Zorgen benoemen, dat kan Sybrand Buma. Maar komt hij ook met oplossingen? Fraanje: „Terecht vragen we aandacht voor de zorgen van burgers. Gebruik je die zorgen om een visie te ontwikkelen, dan is het goed. Nu wordt het alleen gebruikt om kiezers te winnen.”

Onder leiding van Pieter-Jan Dijkman, directeur van het Wetenschappelijk Instituut, werkt een commissie nu aan zo’n toekomstvisie. In die commissie zitten relatief jonge CDA’ers, maar ook oudgedienden als Lans Bovenberg, Leonard Geluk en Ab Klink. Buma steunt dit ‘strategisch beraad’. Van veel leden is wel bekend dat ze kritisch zijn over zijn rechtse koers.

CDA’ers verwachten veel van deze commissie. De uitkomsten kunnen hard aankomen, zeker nu de partij er zo slecht voorstaat in de peilingen. En omdat hun visie op christen-democratie zo goed als zeker niet zal aansluiten op die van Buma. Dijkman heeft al gezegd dat het CDA niet alleen bezorgde burgers moet napraten, maar ook „hoopvolle, richtinggevende perspectieven” moet bieden.

Het strategisch beraad van het CDA verwoordt daarmee een sentiment dat in de achterban sterk leeft. Ook de nieuwe partijvoorzitter, Rutger Ploum, is voor een CDA dat „compassie” predikt. In een interview met Trouw zei hij bovendien dat het CDA (lees: Buma) het standpunt over klimaat „beter had mogen uitleggen”. „Sybrand Buma heeft altijd gezegd: wij willen Parijs halen. Maar dat kan je begrijpelijker uitleggen.”

De meeste Tweede Kamerleden steunen Buma nog voluit, net als de provinciale lijsttrekkers.

Maar lokale afdelingen hebben iets geleerd van het kinderpardon, zegt partijprominent Dave Ensberg: van onderaf oefen je nog altijd invloed uit.

Een pagina vol met “ondersteuners” kinderpardon motie.

En dan is er, terecht, een klaterend applaus.

Kandidatenlijst Eerste Kamerverkiezingen.

Heeft Buma nog toekomst in het CDA? „Hij is bijna zeven jaar partijleider. Zeven is een Bijbels getal”, zegt Dave Ensberg. „Na de zeven vette jaren in Egypte kwamen de zeven magere jaren. Hij zal bij zichzelf te rade moeten gaan of hij nog verder wil. Politieke leiders zijn passanten, idealen zijn voor eeuwig.”

Afscheid voorzitter Ruth Peetoom.

De vergaderzaal verschoot van kleur: rood! Lievelingskleur van Ruth.

Staande ovatie voor de scheidend voorzitter.

Ons Whatsapp groep lid Nicolien ontmoet oud-premier Jan Peter Balkenende.

In de Volkskrant las ik nog het nodige:

De flanken keren terug bij het CDA.

Zeven jaar leek het alsof het CDA zijn vleugels was kwijtgeraakt, maar het kinderpardon en het asielbeleid hebben het debat in de partij teruggebracht. Dat levert spanningen op. Want hoe met een links geluid vooral rechtse kiezers te trekken?

Toen klonk ineens die roep om verruiming van het kinderpardon. Niet afkomstig uit fractie of partijtop, maar uit dat nog steeds aanzienlijke reservoir aan lokale volksvertegenwoordigers en actieve leden.

Maar toch: het was cruciaal de kwestie voor het partijcongres geregeld te hebben.

”Mijn beeld is dat onze actie vooral ondersteunend is geweest”, zegt Sandra Wolvekamp, raadslid in Meppel. Zij was het ook die de tekst voor de resoluties schreef waarover zaterdag op het congres wordt gestemd. Dat stemmen is nu een formaliteit. “Inhoudelijk is het doel wel bereikt”, oordeelt Wolvekamp. “Op deze manier loopt het keurig langs de partijlijn”, vindt ze. “We zijn als CDA krachtig lokaal georganiseerd, dat zie je terug”. Van een bijsturing van de koers, weg van de boze burger tot wiens spreekbuis Buma zich maakte, wil ze niet weten. “We moeten als CDA zorgen voor wie kwetsbaar is, dat is het sociale gezicht van de partij”.

Die partijlijn weegt zwaar bij het CDA, een van de weinige partijen die nog een echte ledendemocratie cultiveren.

Een andere basiswaarde is de subsidiariteit: leg verantwoordelijkheden zo laag mogelijk neer. “Een echte leden-partij is van onderaf bij te sturen”, zegt Ensberg. Voor hem betekent dat in de nabije toekomst ook een lijsttrekkersverkiezing, omdat de houdbaarheid van Buma niet oneindig is. Perspectief, dat is waar CDA-ers om vragen. Ensberg wil een optimistische partij, Wolvekamp wil een meer sociaal gezicht.

Ze is stellig die avond. Vijf dagen voordat het CDA via deze krant aankondigt dat het ‘om is’ en een soepeler toepassing van het kinderpardon wil, zegt Tweede Kamerlid Madeleine van Toorenburg nog dat ze van ‘aanpassingen’ niets wilt weten. ,,Ik wil over alles meedenken, maar wij gaan niet zonder meer tornen aan de huidige afspraken.”

Op haar bureau ligt dan een memo voor versoepeling dat is opgesteld door Flip Schüller, de advocaat van de Armeense Lili en Howick. Die is om tafel gegaan met D66 en ChristenUnie, omdat hij denkt dat de geesten rijp zijn voor coulanter beleid. Na een gesprek met Van Toorenburg, enkele dagen eerder, lijkt het memo echter op weg naar een la om daar ‘te worden begraven’.

Maar Van Toorenburg veinst haar onwrikbaarheid. In werkelijkheid is er sprake van een ‘veranderd inzicht‘, zoals ze vijf dagen later zal verkondigen. Daar is een lange, omvangrijke lobby binnen de eigen partij verantwoordelijk voor. ,,Ik voelde mij niet intrinsiek gemotiveerd om iets aan het kinderpardon te veranderen”, geeft ze toe.

Dat is zacht uitgedrukt, stellen ingewijden. Het is allerminst aan Van Toorenburg en fractieleider Sybrand Buma te danken dat het CDA alsnog de ommezwaai maakt. Sterker nog, intern is de druk op het duo de maanden ervoor flink opgevoerd. Hun strakke, ‘rechtse‘ lijn zorgde volgens betrokkenen voor oplopende spanning in de fractie.

Vooral Kamerleden uit CDA-bastions Overijssel en Limburg, zoals Pieter Omtzigt en Martijn van Helvert, beginnen zich enkele maanden geleden steeds ongemakkelijker te voelen. Opgejut door regionale partijgenoten, die niet zelden hun CDA-activiteiten combineren met werkzaamheden in een kerk of parochie, begint het verzet tegen de partijlijn dan door te klinken in de fractie.

Want, zo gaat dat in het CDA: de partij staat bekend om zijn tamelijk stoïcijnse omgang met kritiek van buitenaf. Wie de partij op een ander spoor wil zetten, kiest voor de binnenlijn. Lobbyisten weten dat en benaderen lokaal of provinciaal actieve CDA’ers. Zo heeft het initiatief De Goede Zaak bereikt dat inmiddels 134 gemeenten zich hebben uitgeroepen tot ‘kinderpardongemeente’. Opvallend: in 8 op de 10 gevallen heeft de CDA-fractie zich achter deze actie geschaard.

Aanvulling Jacques Leurs:

Conclusie eigen onderzoek: 419 CDA raadsleden stemden in 100 gemeenten voor de motie Kinderpardongemeente.

Ook Jasper Klapwijk, voorzitter van het Landelijk Ongedocumenteerden Steunpunt (LOS), zegt de afgelopen maanden veel regionale CDA’ers te hebben gesproken. Hij heeft Statenleden in Overijssel er bijvoorbeeld fijntjes op gewezen dat hun lijsttrekker, Eddy van Hijum, in 2013 als Kamerlid al waarschuwde dat de kinderpardonregeling voor nieuwe gevallen niet zou gaan werken. Klapwijk: ,,Van Hijum heeft gelijk gekregen. Dus toen heb ik gevraagd aan provinciale CDA’ers of ze wat konden doen.”

Ook partijprominenten beklagen zich tegenover Buma over zijn conservatieve koers. Voormalig Shell-directeur en CDA-senator Rein Willems heeft ‘indringende gesprekken’. Willems is actief in de protestantse kerk. En nauw betrokken bij het kerkasiel voor de Armeense familie Tamrazyan in de Haagse Bethelkerk. Willems heeft een terugkerende vraag aan Buma:

Waar is de compassie gebleven?

Ook oud-minister van Justitie, Ernst Hirsch Ballin, bemoeit zich ermee, zeggen betrokkenen. ,,Er zijn weinig mensen die het asieldossier zo goed kennen als hij”, zegt een ingewijde. ,,Ernst is binnen de partij altijd een vraagbaak gebleven en kent als geen ander de juridische haarkloverij.” Hirsch Ballin doet zelfs voorstellen over hoe Buma zijn ‘draai’ juridisch kan onderbouwen.

Op die manier raakt eerst Buma, en later Van Toorenburg, overtuigd van de nieuwe koers.

Wat ook een rol speelt: chagrijn over de VVD. Van Toorenburg ontsteekt in november in woede als de liberalen voorstellen om de zogenoemde discretionaire bevoegdheid te schrappen. Dat speciale middel geeft de staatssecretaris de kans om in specifieke gevallen alsnog asiel te verlenen, bijvoorbeeld – zoals bij Lili en Howick – op basis van ‘humanitaire redenen’.

Het is een vorm van maatwerk waar CDA’ers bij zweren. Zeker om empathie te kunnen tonen bij ‘schrijnende’ gevallen. Bovendien: de VVD gaat ermee voorbij aan afspraken in het regeerakkoord. Een proefballon, oordeelt Van Toorenburg. En een kwalijke ook. Tegelijkertijd biedt die ook ruimte aan het CDA: als de liberalen zo’n geluid kunnen laten horen, waarom het CDA dan niet?

De timing van de ommezwaai is uiteindelijk opvallend. Het lijkt alsof het CDA terugslaat naar de VVD. Die partij heeft tot ergernis van Buma een week eerder gespeculeerd dat onvrede over klimaatbeleid de VVD een kabinetsval waard is. Toch was het CDA al van plan de draai te maken. En wel vóór het congres van 9 februari.

Een grote groep CDA’ers had een motie in de maak om Buma tot een koerswijziging te dwingen. Om die ondermijning van zijn gezag te voorkomen, kwam er een vlucht naar voren, stellen betrokkenen. Op de vorige partijbijeenkomst in Groningen had Buma al pijnlijk moeten ervaren hoe de leden hem openlijk terugfloten. Tegen zijn wil werd Buma toen opgedragen dat hij opnieuw moest onderhandelen over de renteverhoging op studieleningen, dwars tegen het regeerakkoord in. Een herhaling van dat debacle moest worden voorkomen.

Bovendien komen er verkiezingen aan. Een milder asielstandpunt valt in goede aarde in ‘CDA-land’ Overijssel en Limburg, stellen ingewijden.

De CDA-fractie verzet zich tegen 'hokjesdenken' wat betreft de bestuurlijke toekomst van de gemeente Grave. Bij de behandeling van het initiatiefvoorstel dat gisteren in de gemeenteraad samen met de LPG is ingediend, benadrukte het CDA de ruimte die er nog is voor politieke partijen en de inwoners om te komen tot een goed besluit over de bestuurlijke toekomst. Prijs van zelfstandigheid Meer dan in het verleden zal de raad zich bezighouden met de vraag wat het is om "gemeente Grave" (met drie dorpen en een stad) te zijn. Wat isde prijs van zelfstandigheiden wat levert samenvoeging van gemeenten, in welke omvang dan ook, de inwonersvan Escharen, Gassel, Grave en Velpper saldoop? Onvermijdelijke conclusie De stem van de kiezer was op één punt glashelder. Op dit moment ziet 77% van de inwoners één gemeente Land van Cuijk niet zitten. Deze uitslag is representatief: er zijn dik 5.500 stemmen uitgebracht; ongeveer 57% van de kiesgerechtigden heeft zich uitgesproken. Het feit dat er drie opties werden voorgelegd móest wel leiden tot de ontstane patstelling. Alle gegoochel met de cijfers ten spijt: er is nul komma nul mandaat voor de samenvoeging van de vijf regiogemeenten. Eerder werd al duidelijk dat de gemeente Mill & Sint Hubert niet meewerkt aan deze grote herindelingsoperatie. Het is de vraag hoeveel draagvlak er onder de inwoners van de gemeenten Sint Anthonis, Boxmeer en Cuijk is voor één gemeente Land van Cuijk. Immers, het wantrouwen van Nederlanders jegens grote bedrijfsfusies en (uitbreiding van) de Europese Unie, laat zien dat men steeds meer waarde hecht aan een nationale (en tevens lokale) identiteit. Out of the box Het initiatiefvoorstel biedt meer ruimte dan op het eerste lijkt. Nergens staat dat Grave zelfstandig blijft, nergens staat dat er een herindeling Cuijk-Grave-Mill komt. Op de eerste plaats zijn onze partnergemeenten aan zet. Vooral hoe Cuijk gaat reageren is interessant. Het CDA is natuurlijk niet blind voor de realiteit. Het denken staat dus in de tussentijd niet stil. Er zijn namelijk meer wegen die naar Rome leiden. De hokjes "zelfstandig", "Cuijk-Grave-Mill" en "Land van Cuijk" zijn voldongen feiten noch losstaande zaken. Alle grenzen, dus ook gemeentegrenzen, zijn constructies, bedenksels van mensen en in dit geval: bestuurders. Het is dus zaak dat we durvenout of the boxte denken. De kiezer gaat over het algemeen belang Het gaat het CDA om de mensen. Zij - en niet: wij - bepalen het algemeen belang. Het is allerminst democratisch om voor te kauwen wat goed is "in het algemeen belang" omdat bestuurders immers alles beter weten. De kiezer heeft gesproken en met die overduidelijke uitslag moeten wij aan de bak. Het is dan ook verbijsterend dat er partijen zijn die volledig voorbijgaan aan het feit dat er, op dit moment, geen mandaat is voor één gemeente Land van Cuijk. Dat de gemeente "geen vereniging is met een algemene ledenvergadering" gaat volledig voorbij aan de hardop uitgesproken wil van de kiezers. Het CDA vindt dat je niet kan zeggen dat je de uitslag niet volgt omdat deze je simpelweg niet aanstaat. Er is een peiling, er is een uitslag en het negeren daarvan bewijst het vertrouwen van de inwoners in de politiek uiteindelijk geen dienst. Het is beter uit te leggen: omdat meer dan driekwart van de stemmers één gemeente Land van Cuijk nu niet ziet zitten, kiezen wij daar niet voor. Democratische uitdaging LPG en CDA hebben werk gemaakt van de uitslag. Het CDA ziet voldoende handvatten om er, samen met andere partijen en de inwoners, iets van te maken. Het is daarbij mogelijk om buiten de gebaande wegen te lopen, ook als Cuijk de herindeling met Boxmeer en Sint Antonis voortzet. Rijk én provincie denken mee. Zij zien ook wel dat het "huis van Thorbecke" met het kiesstelsel van evenredige vertegenwoordiging aan een verbouwing toe is en dat er andere manieren zijn om de democratie vorm te geven. In dezedemocratic challengeis er plaats voor de kernendemocratie en een scala aan maatwerkexperimenten. De provincie Noord-Brabant denkt bijvoorbeeld in de omgeving van Bladel mee over de vorming van een "federatie": zelfstandige gemeenten die op een aantal terreinen samenwerken en daarvoor een rechtstreeks gekozen federatieraad met een dagelijks bestuur hebben. Daarmee is de democratische legitimatie en controle op bijvoorbeeld gemeenschappelijke regelingen gewaarborgd, terwijl andere onderwerpen 'gewoon' dichtbij de burger geregeld worden, met een herkenbaar gemeentebestuur. Niet bang voor de toekomst Het CDA is niet bang aangelegd en durft de toekomst aan, ook als Cuijk ervoor kiest uit de ambtelijke organisatie te stappen. Het heeft niet de voorkeur om alleen of slechts samen met Mill & Sint Hubert achter te blijven. Meepraten over en samenwerken in één ambtelijke organisatie Land van Cuijk is wat het CDA betreft bespreekbaar. Nieuwe vormen van democratisch werken, zoals in federatieverband, is evenmin uitgesloten. Eén gemeente Land van Cuijk nu wél. Dat hebben LPG en CDA niet besloten, dat deed de kiezer op 21 maart.

De Atheense filosoof Plato zag de democratie toentertijd al helemaal niet zitten. Volgens hem was “een rationeel proces van besluitvorming per definitie onmogelijk” in een democratie. Er waren meer grote denkers die zich afvroegen hoe het mógelijk was dat de eerste de beste burger, met een beroep dat niets met politiek of bestuur te maken had, toch politieke beslissingen mocht nemen.Toch gold in het oude Athene al als enige voorwaarde voor deelname aan de volksvergadering het burgerschap. Toen kwam dat neer op slechts tien procent van de bevolking. Afgelopen dinsdag werd het initiatiefvoorstel van LPG en CDA besproken in een openbare werkbijeenkomst van de gemeenteraad. Voor het eerst werd over de uitslag van de opiniepeiling gesproken. Het CDA, dat vóór het Land van Cuijk was (is en blijft), dronk de gifbeker helemaal leeg. Meer dan driekwart van de opgekomen kiezers zag de samenvoeging van de vijf gemeenten in de regioop dat momentniet zitten, dus zette er een streep door. Er is geen democratisch mandaat om daarmee verder te gaan. Een aantal gedachten van collega-raadsleden vond ik erg interessant. Zo hoorde ik dat de kiezers op basis van onvoldoende of onvolledige informatie een stem hadden uitgebracht. Ook was de thematiek zo complex dat je niet van de inwoners van Escharen, Gassel, Grave en Velp kon verwachten een goed afgewogen besluit te nemen. De gevolgen van de beslissing konden zij eenvoudigweg niet overzien. Daarnaast maakte één volksvertegenwoordiger onderscheid tussen de dorpen en de stad. Alleen in Grave koos een meerderheid voor zelfstandigheid achter de vestingmuren. Een andere opvallende conclusie vond ik: de meeste stemmen gelden, dus de gemeente moet zelfstandig blijven. Tot slot bracht iemand in dat enkele regiogemeenten en de provincie niet van een eerder gekozen pad af te brengen zijn. De uitslag van de opiniepeiling leverde een patstelling op. Maar ook volstrekte helderheid over het democratisch draagvlak voor één gemeente Land van Cuijk. Dat is er nu domweg niet. Het is belangrijk dat te erkennen. Ja, het is gemakkelijker om onder gelijkgezinden het eigen gelijk te halen, dan om bakzeil te halen. Bij twee referenda heeft politiek-Den Haag het verkeerde signaal afgegeven. Zowel bij de volksraadpleging over de Oekraïne als die over de ‘sleepwet’ zei de kiezer ‘nee’ en werd het een ‘ja’. Blijkbaar hebben mensen terecht het gevoel in een trein te zitten die de verkeerde kant oprijdt, maar dat aan de noodrem trekken niet helpt. Bestuurders die alsmaar blijven doordenderen, bewijzen wat mensen denken: politici leven in een eigen wereld, een wereld die niets met de leefwereld van ‘gewone’ burgers te maken heeft. Dáárom hebben wij het lef om te zeggen: eerlijk is eerlijk, als driekwart van de kiezers één gemeente Land van Cuijk niet ziet zitten, duwen wij niemand die herindeling door de strot. De uitslag is wat ‘ie is. Als wij nú ons verlies niet nemen, neemt het wantrouwen in de politiek alleen maar toe. Wat zegt het over het volksvertegenwoordigende karakter van de gemeenteraad als je de duidelijkste conclusie van de peiling niet accepteert? De niet-stemmers meerekenen in de uitslag is ongebruikelijk. Het systeem werkt eenmaal zo dat iedere (uitgebrachte) stem telt. Even zwaar. Er wordt geen onderscheid gemaakt tussen woonplaatsen, dus stemmen in ‘de dorpen’ (die we misschien kunnen gebruiken om bij ons eigen gelijk te blijven) zijn volledig gelijkwaardig aan die in de stad zijn uitgebracht. En iedereen die een geldige stempas had, mocht komen stemmen, ongeacht wat. Niemand is verplicht goed beslagen ten ijs en volledig geïnformeerd op het stembureau te verschijnen om eenverstandigbesluit te nemen. Je mag net zo goed met je hart stemmen. Dát is democratie. Niet honderd procent hart, niet honderd procent hoofd, maar wel alle reden om de handen uit de mouwen te steken in het algemeen belang. Dat loopt niet altijd parallel aan je eigen gelijk. Waarheid ligt namelijk meestal in het midden: niet zwart, niet wit, maar minstens vijftig tinten grijs. Alex van Megen (fractievoorzitter)

Het CDA in de gemeenteraad zet fors in op de ontwikkeling van de kernendemocratie. Hierdoor krijgen de inwoners van Escharen, Gassel, Grave en Velp meer zeggenschap over de leefbaarheid in de eigen buurt. Dat heeft de fractie gisteren tijdens een openbare werkbijeenkomst over de bestuurlijke toekomst van de gemeente Grave aangegeven. Tijdens de vergadering heeft het CDA, dat in de verkiezingstijd flink campagne voerde voor één gemeente Land van Cuijk, de keuze van kiezer gerespecteerd. Dat isfair playin de politiek. Alleen de uitslag is duidelijk De opkomst bij referenda is zelden zo hoog geweest als bij deze opiniepeiling. Iedereen had het recht zijn stem uit te brengen of niet. Degenen die ervoor kozen thuis te blijven, deden dat om uiteenlopende redenen. Het wil echter niet zeggen dat zij géén mening hadden. Hun beslissing blijkt uit het opkomstcijfer en daarmee uit. Niemand kan daar een zinnig woord over zeggen. We kennen evenmin de argumenten van de kiezers die wél gekomen zijn en die wel één van de drie opties hebben aangekruist. We weten maar één ding: de uitslag. Er zijn echter allesweters diedémening vandéburger op waarde weten te schatten. Gek genoeg sluit die interpretatie altijd aan bij heteigengelijk, nóóit bij dat van een ander. Het CDA had en heeft dat lef wel. Dat heet: verantwoordelijkheid nemen. Je kan niet zeggen: “ik ben vóór het Land van Cuijk, maar meer dan driekwart van de kiezers ziet dat niet zitten. Jammer, maar we doen het tóch.” Wat zou doordrammen voor gevolgen hebben? Nóg minder vertrouwen in de politiek. Wat zegt dat eigenlijk over het volksvertegenwoordigende karakter van deze raad, als hij een beslissing neemt die op nog geen 23% steun van de kiezers kan rekenen? Nérgens in het initiatiefvoorstel staat dat Grave zelfstandig blijft. Nérgens staat dat er een herindeling Cuijk-Grave-Mill komt. Er staat inderdaad wel dat de basis voor één gemeente Land van Cuijk te smal is (op dit moment). Datisnamelijk zo. De steun voor één gemeente Land van Cuijk was 23 en géén 53 procent. Het CDA heeft géén acht zetels gehaald. Wij zien deze gegevens als harde feiten onder ogen. Net zoals klip en klaar is dat Mill al veel eerder besloten heeft niet op te gaan in één gemeente Land van Cuijk. De LPG heeft ook geen acht zetels gehaald. En er was evenmin een meerderheid voor behoud van zelfstandigheid. Wel leek of lijkt een meerderheid van de opgekomen kiezers te voelen voor een herindelingsvariant. Maar zelfsdieconclusie is interpretatie. Het kan namelijk best zo zijn dat een Land van Cuijk-stemmer een kleinere fusie lariekoek vindt en dán liever een zelfstandige gemeente Grave houdt.Je weet het niet. Zo waren er ook CDA-stemmers vóór een zelfstandige gemeente Grave. Democratie is: de uitslag respecteren Er zijn ongetwijfeld mensen die achteraf dachten:had ik maar…Het is net als met de Brexit. Maar ook daar geldt: uitslag is uitslag. Kaal en hard. Je moet fair zijn: als de uitslag tegenvalt, moet je je verlies nemen. Het CDA doet dat. Dat is namelijk democratie ten voeten uit. Er is echter wel een groot verschil tussen de referenda die wij hebben gehadof het Brexit-referendum. We moeten en wij gaan terug naar de kiezer. Zo snel mogelijk.Mogelijk. Uiterlijkbij de volgende gemeenteraadsverkiezingen,maar zomogelijkeerder.Het initiatiefvoorstel van LPG en CDA is niet het einde van een proces, de laatste klap, een sluitstuk, maar een begin.

Tijdens de raadsvergadering van 3 juli kwamen de jaarstukken 2017 van de gemeente Grave aan de orde. De jaarstukken, samen met het accountant verslag, zijn ook eerder in diverse werkbijeenkomsten besproken. Uiteindelijk stelde de raad met 14 stemmen voor en 1 stem tegen de jaarstukken 2017 vast. Namens het CDA Grave mocht Roland Eijbersen, woordvoerder gemeentelijkefinanciën, de inbreng van de fractie verzorgen. Hieronder is zijn inbreng weergegeven. Inbreng CDA Grave over de jaarstukken 2017 Het verantwoorden van inkomsten en uitgaven is een voorwaarde voor goed en transparant bestuur en het behoort deze raad toe om daarbij een rol te vervullen. Wie met een zonnige blik, met de zonnebril op, naar de stukken kijkt, ziet dat de jaarrekening 2017 van gemeente Grave afsluit met een positief resultaat van 978.000 euro. Ook de programmaverantwoording geeft aan dat de gewenste doelstellingen en projecten op een kleine uitzondering na, zijn gerealiseerd. Een mooi resultaat, waar hard aan gewerkt is. Als je dan wat meer inzoomt op de financiële kengetallen van 2017, dan zien we dat de meeste voldoende of matig scoren. De jaarstukken betitelen de financiële positie van Grave dan ook als ‘voldoende op orde’. Dit tegen de achtergrond van een totaal vermogen van bijna 49 miljoen en een eigen vermogen van bijna 19 miljoen. In dezelfde geest gaf de accountant dit ook aan ten aanzien van de solvabiliteit van de gemeente. Is het dan allemaal een ‘halleluja’-verhaal? Nee, het eigen vermogen is gedaald en we hadden bijvoorbeeld meer structurele uitgaven dan inkomsten. Daar heeft het CDA in vorige overleggen ook op gewezen. We zijn dan ook blij met de insteek van het nieuwe College om naar de toekomst toe te groeien naar een meerjarig sluitende begroting. Dat is een streven waar het CDA zich volledig achter kan scharen, onze inwoners verdienen dat ook. Tegelijkertijd, er zijn ook uitdagingen als je kijkt naar de specialistische jeugdzorg en de ambtelijke organisatie CGM, en daar komen we nog over te spreken. Uiteindelijk, in deze politieke arena, gaat het om de interpretatie die je geeft aan de getallen over de financiële situatie. Er bestaan daar verschillen van inzicht over, ik wijs maar even naar het SOOS-debat tijdens de verkiezingscampagne. Misschien is het dan ook maar net hoe je er tegen aankijkt…….. en wat je wilt zien. Zoals onze fractie de situatie taxeert, als je gewoon nuchter kijkt, dan was 2017 een jaar met géén super gigantische uitschieters, de risico’s die de financiële positie van onze gemeente kunnen beïnvloeden, kunnen worden opgevangen. Dit tegen de achtergrond van de ambities van het vorige College en de overdracht van taken van de Rijksoverheid naar de gemeenten waarbij kortingen bijna altijd een rol spelen. Ja er zijn uitdagingen, en die moeten we aanpakken. Dan de accountant. Die heeft een goedkeurende controleverklaring jaarrekening 2017 afgegeven. Het accountant rapport zelf is een handzaam document en wijst op de aandachtspunten die al eerder via werkbijeenkomsten zijn uitgewisseld tussen fracties, College en accountant. Graag hoor ik van het College of de actiepunten voor boekjaar 2018 die door de accountant zijn opgesteld door het College 1 op 1 worden overgenomen. Dan wil ik nog een opmerking maken ten aanzien van het proces van de jaarstukken. We hadden een technische avond, een politiek avond, de auditcommissie, dan deze raadsvergadering. Het is wat veel van het goede, en we hebben dan ook afgesproken dat we zullen bespreken of dit nu juist de meest effectieve manier van behandelen is. De jaarstukken 2017 kende schoonheidsfoutjes, laat ik het zo maar zeggen, de jaarstukken over 2018 zijn een nieuwe kans om dat een stuk beter te doen. De slotconclusie: Al met al, het CDA is bereid om de jaarstukken van 2017 vast te stellen. De CDA fractie wil haar dank uitspreken voor alle inzet, tijd en energie die in de jaarstukken 2017 zijn gestoken door de ambtelijke organisatie, het College en de accountant.