Poliflw

Haagse jaren: De politieke memoires van Ruud Lubbers Theo Brinkel, indertijd medewerker van het Wetenschappelijk Instituut van hetCDA heeft de memoires van Ruud Lubbers tussen 1992 en 1995 geschreven. De herinneringen van de langst regerende premier in de Nederlandse geschiedenis laten zich lezen als een boek over zowel de techniek van de politiek als de psychologische eigenaardigheden van de politici zelf. De Koude Oorlog De Koude Oorlog, markeert een kantelpunt in de geschiedenis. Talrijke aspecten van deze ingrijpende wending komen in de politieke memoires aan bod. Als minister in het progressiefste kabinet ooit, zag hij dat de socialist Joop den Uyl van zichzelf een anachronisme aan het maken was, omdat de samenleving zich eind jaren zeventig niet meer alleen door de staat liet kneden. Eenmaal tweede man van hetCDAwerd hij geconfronteerd met de opkomst van revolutionaire deregulerings- en privatiseringspolitici als Margaret Thatcher (1979) en Ronald Reagan (1980), die het tot dan dominante Keynesiaanse denken een doodsteek toebrachten. Hij moest als premier vervolgens een antwoord vinden op de onweerstaanbare druk die daarna op de verzorgingsstaat kwam te staan. Oppositie Zijn eigenCDA, de partij die hij groot had gemaakt, verloor in 1994 bijna twee vijfde van zijn kiezers. Het werd door de paarse coalitie van Wim Kok en Hans van Mierlo in de oppositie gedreven en kwam voor het eerst sinds 1917 buiten de regeringsmacht te staan. In zijn herinneren hieraan vertelt Ruud Lubbers over het beleid, het vak, de trucs, de vergissingen en zijn persoonlijke drijfveren. Hij vertelt over zijn eenzaamheid die zich, zoals bij veel jongens uit de roomse elite, heeft genesteld toen hij op de kostschool zat en die in de politiek alleen maar dieper wordt. Hij typeert zijn eigen steeds eenzamere premierschap als pastoraal werk en hij schetst zijn angst voor destructieve moedeloosheid. ‘Cynisme is een verleiding. Het is iets heel anders dan ironie, gevoel voor humor. Bij cynisme dooft het vlammetje. Politiek moet geen vlammetjes doven. Politiek moet proberen de schaarse vlammetjes te laten branden.’ Ruud Lubbers was een meespelende regisseur die dacht het toneel te beheersen. Maar ook hij werd op kritieke momenten verrast door toevalligheden. Twee mythes Ruud Lubbers ontmantelt twee mythes. ‘De buitenwacht, ook de journalistiek, weet vaker niet dan wel wat er achter de schermen allemaal gebeurt. Democratische politiek is niet transparant. Dat is echter geen reden voor paranoia. Want die chicanes in de coulissen van de macht zijn niet altijd zetten in een doordacht schaakspel. Politici hebben soms geen idee wat de gevolgen zijn van hun stappen. Ze improviseren er niet zelden op los en verzinnen er pas achteraf een strategie bij’. No-nonsensebeleid Ruud Lubbers was een van de belangrijkste crisispremiers van Nederland. Hij voerde in kabinetten met de VVD een no-nonsensebeleid dat zorgde voor economisch herstel en vermindering van de staatsschuld. Hij leidde het CDA in 1986 naar verkiezingswinst en wist die in 1989 te consolideren. Hij was een meester in het vinden van compromisteksten, die vaak tot stand kwamen op zijn Haagse werkkamer, het torentje. Quasi-leiders hebben de neiging hun leiderschap met teksten als de grootste dit, de ergste dat op voorhand te hyperboliseren. Ruud Lubbers draait het in zijn memoires om. ‘Politiek is een nobel vak, mits je je neus niet ophaalt voor de noblesse om zo nu en dan de riolen schoon te maken’. Europese Unie Ruud Lubbers heeft veel voor Nederland en daarbuiten betekent. Zo bracht hij in 1992 samen met de ministers Van den Broek en Kok en staatssecretaris Dankert de Wet Goedkeuring van het op 2 februari 1992 in Maastricht tot stand gekomen verdrag over de Europese Unie tot stand. Dit Europese verdrag vormde de Europese Gemeenschap om tot Europese Unie. Zijn naam wordt binnen en buiten het CDA nog altijd liefkozend genoemd, als deChristendemocraat die bijna twaalf jaar minister-president was en daarmee de langstzittende premier.

CDA-Kamerlid Pieter Omtzigt vindt het Europese steunpakket een ‘verstandig en goed resultaat, langs de Nederlandse inzet (zowel van het kabinet als van de Kamer). Dat betekent: solidariteit in moeilijke tijden, maar geen gezamenlijke schuldenuitgifte.’ Dinsdag steunde Omtzigt tijdens het debat daarin de lijn van minister Wopke Hoekstra.Lees hieronder meer over zijn inbreng tijdens het debat:Als Europese Unie staan we in deze coronacrisis voor een unieke uitdaging. We hebben een gezamenlijke tegenstander, het coronavirus, dat we met alle lidstaten moeten verslaan. Wat het CDA betreft is het belangrijk om in deze tijden van nood solidair te zijn met elkaar, door extra steun te geven aan gebieden die het zwaarst getroffen worden. Maar dat betekent niet dat we, zonder voorwaarden, elkaars schulden overnemen in de vorm van zogenoemde ‘Eurobonds’.Pieter Omtzigt: ‘We dienen gezamenlijk de brand te blussen en elkaar bijstand te bieden tijdens het blussen en tijdens de wederopbouw. Dat is een grote gezamenlijke inspanning. Als we dat niet samen doen, dan gaan en blijven onze Schengen-grenzen dicht, dan zakt het land met de meeste problemen door zijn hoeven en hebben wij daar binnen de Eurozone allemaal last van. Maar dit is wat anders dan elkaars schulden overnemen. De vraag om nieuwe permanente overdrachten zonder duidelijke voorwaarden begrijpen we. Maar dat is geen oplossing voor een zeer hevige, maar uiteindelijk tijdelijke crisis.’Tijdens het debat diende Pieter Omtzigt hierover samen met VVD, CU, SP, 50PLUS en SGP een motie in, die daarmee een meerderheid haalt. Daarin verzocht hij de regering om:• Vormen van onmiddellijke bijstand mogelijk te maken en toe te spitsen op de zwaarst getroffen gebieden en ook meer ruimte binnen de EU begroting te maken voor noodmaatregelen en voorbereidingen op (medische) rampen;• Niet in stemmen met ‘Eurobonds’ of andere vormen van schuldmutualisering;• Bij gebruik van het Europees Stabiliteitsmechanisme (ESM) voor herstel vast te houden aan voorwaarden.Omtzigt: ‘Samenwerking met solidariteit als uitgangspunt is noodzakelijk. Dat heeft minister Hoekstra ook gezegd. De EU heeft dan ook een fors aantal uitzonderlijke en tijdelijke stappen genomen. De begrotingsregels zijn tijdelijk opgeschort, de Europese Centrale Bank is een nieuw groot opkoopprogramma gestart, gericht op getroffen landen. Daardoor kunnen die landen tegen lage rentes blijven lenen. Daarnaast is het goed dat de Unie 37 miljard uit het eigen budget vrijgemaakt heeft in de strijd tegen het virus. Dat geld moet volgens ons eerlijk verdeeld worden. Het CDA heeft dan ook opheldering gevraagd waarom juist Polen en Hongarije veruit de grootste sommen geld krijgen en niet Italië en Spanje, die vele malen harder getroffen zijn.’ Meer informatie over de verdeling van de 37 miljard, lees je in dit bericht van de Telegraaf.

Krimpen aan den IJssel Voorzitter, leden van de raad, college, belangstellenden op de publieke tribune en thuis. Op 18 december 2019 werden wij via een persbericht op de hoogte gesteld van de breuk binnen de coalitiepartijen. De kop: ‘Krimpense lokale partijen zeggen vertrouwen in coalitiesamenwerking op’. Dat is hoe dan ook schrikken. Zelfs voor een oppositiepartij. Letterlijk gezien klopt de kop eigenlijk niet. Want het betreft de lokale partijen uit de coalitie. De huidige coalitie SVK, LK, VVD en D’66 zijn vol goede moed en met een in hun ogen ambitieus akkoord anderhalf jaar geleden begonnen aan een klus. Niet de gemakkelijkste. Het vereist visie, ambitie, stabiliteit en vooral vertrouwen. Als oppositie heb je altijd een gezond wantrouwen naar de coalitie. Ook het CDA heeft in deze coalitieperiode vraagtekens gehad bij inhoudelijke keuzes, processen en communicatie. Dat is ook onze rol. Tot onze verbijstering lazen wij het persbericht. In dit bericht wordt gesproken over de bekende druppel. De druppel die ervoor heeft gezorgd om het vertrouwen op te zeggen. Er is dus hoogstwaarschijnlijk al langere tijd iets aan de gang. Een veenbrand. Naast inhoudelijke verschillen is er ook sprake van een gebrek aan constructieve samenwerking. Zo lezen wij. Inhoudelijke verschillen zijn er altijd. Daarom is het compromis uitgevonden. Blijkbaar werkte dat niet meer bij SVK, LK, VVD en D’66. Het CDA vraagt zich dan ook een aantal zaken af. Er is blijkbaar al langer sprake van scheurtjes in de coalitie. Zonder te willen zwarte pieten wil het CDA van de vier partijen weten wat er nog meer speelde naast het genoemde proces rond de verkoop van de Big Bear? Als het optelsom van scheurtjes is, in hoeverre heeft de coalitie lijmpogingen ondernomen? In hoeverre zijn de partijen zich bewust van de gevolgen van de breuk voor de resterende bestuursperiode tot de verkiezingen, de uitdagingen rond de financiële situatie? Kortom welk signaal geeft de coalitie met deze vertrouwensbreuk aan de inwoners van Krimpen aan den IJssel? Wat zijn de gevolgen voor het vertrouwen in het lokaal bestuur? Het CDA constateert dat de communicatie tussen College en raad de afgelopen periode regelmatig te wensen heeft overgelaten en dat, op een enkele uitzondering na, de beloofde resultaten niet bereikt zijn. Zo is de communicatie en het proces onvoldoende geweest bij: Big Bear, Verhuizing Krimpenwijzer, Ouverturelaan, IHP (nieuwbouw Groeiplaneet), besluit over entreegelden zwembad. En zijn de onderzoeken, beloofd in het collegeprogramma, nog niet uit gevoerd, laat staan dat er nieuw beleid aan de raad is voorgelegd. Het voorstel om 80% van het gevraagde onderzoeksbudget door te schuiven naar 2020 is daar het pregnante bewijs van. Dat roept ook voor ons als raad vragen op: Zijn we als raad misschien niet kritisch genoeg geweest? Hebben we het College te makkelijk weg laten komen? Uiteraard is hierbij de scheidslijn tussen coalitie en oppositie zichtbaar maar blijkbaar is nu ook de maat voor een deel van de coalitie vol. Wat betekent de huidige politieke situatie voor nu: de positie van het college en de positie van de raad. De raad is aan zet. Gezien de inhoud van het persbericht lijkt het voor het CDA erop dat de breuk onherstelbaar is. Een lijmpoging lijkt niet meer aan de orde. Wel wil het CDA duidelijkheid naar de raad en de Krimpense inwoners/kiezers. Dus is er voor het College maar één weg en dat is de portefeuilles beschikbaar stellen nu nog slechts 3 van de 21 raadsleden het vertrouwen hebben in het voltallige college. Het zou getuigen van bestuurlijk verantwoordelijkheidsbesef als het College, alle vier de wethouders dus, de eer aan zichzelf houdt en dat de wethouders hun portefeuille ter beschikking stellen, zodra er sprake is van een nieuwe coalitie en tot die tijd uitsluitend de lopende zaken waar te nemen. Graag wil het CDA dan ook een uitspraak van het College dat er in deze demissionaire periode adequaat wordt samengewerkt in het belang van Krimpen aan den IJssel. Tenslotte stelt het CDA voor dat de raad vanavond besluit dat er een informateur/verkenner in de persoon van de heer Tjerk Bruinsma aangesteld wordt om te onderzoeken welke mogelijkheden er zijn voor een zo stabiel mogelijke coalitie tot de volgende verkiezingen in 2022.

Krimpen aan den IJssel Voorzitter, leden van de raad, college, belangstellenden op de publieke tribune en thuis. Op 18 december 2019 werden wij via een persbericht op de hoogte gesteld van de breuk binnen de coalitiepartijen. De kop: ‘Krimpense lokale partijen zeggen vertrouwen in coalitiesamenwerking op’. Dat is hoe dan ook schrikken. Zelfs voor een oppositiepartij. Letterlijk gezien klopt de kop eigenlijk niet. Want het betreft de lokale partijen uit de coalitie. De huidige coalitie SVK, LK, VVD en D’66 zijn vol goede moed en met een in hun ogen ambitieus akkoord anderhalf jaar geleden begonnen aan een klus. Niet de gemakkelijkste. Het vereist visie, ambitie, stabiliteit en vooral vertrouwen. Als oppositie heb je altijd een gezond wantrouwen naar de coalitie. Ook het CDA heeft in deze coalitieperiode vraagtekens gehad bij inhoudelijke keuzes, processen en communicatie. Dat is ook onze rol. Tot onze verbijstering lazen wij het persbericht. In dit bericht wordt gesproken over de bekende druppel. De druppel die ervoor heeft gezorgd om het vertrouwen op te zeggen. Er is dus hoogstwaarschijnlijk al langere tijd iets aan de gang. Een veenbrand. Naast inhoudelijke verschillen is er ook sprake van een gebrek aan constructieve samenwerking. Zo lezen wij. Inhoudelijke verschillen zijn er altijd. Daarom is het compromis uitgevonden. Blijkbaar werkte dat niet meer bij SVK, LK, VVD en D’66. Het CDA vraagt zich dan ook een aantal zaken af. Er is blijkbaar al langer sprake van scheurtjes in de coalitie. Zonder te willen zwarte pieten wil het CDA van de vier partijen weten wat er nog meer speelde naast het genoemde proces rond de verkoop van de Big Bear? Als het optelsom van scheurtjes is, in hoeverre heeft de coalitie lijmpogingen ondernomen? In hoeverre zijn de partijen zich bewust van de gevolgen van de breuk voor de resterende bestuursperiode tot de verkiezingen, de uitdagingen rond de financiële situatie? Kortom welk signaal geeft de coalitie met deze vertrouwensbreuk aan de inwoners van Krimpen aan den IJssel? Wat zijn de gevolgen voor het vertrouwen in het lokaal bestuur? Het CDA constateert dat de communicatie tussen College en raad de afgelopen periode regelmatig te wensen heeft overgelaten en dat, op een enkele uitzondering na, de beloofde resultaten niet bereikt zijn. Zo is de communicatie en het proces onvoldoende geweest bij: Big Bear, Verhuizing Krimpenwijzer, Ouverturelaan, IHP (nieuwbouw Groeiplaneet), besluit over entreegelden zwembad. En zijn de onderzoeken, beloofd in het collegeprogramma, nog niet uit gevoerd, laat staan dat er nieuw beleid aan de raad is voorgelegd. Het voorstel om 80% van het gevraagde onderzoeksbudget door te schuiven naar 2020 is daar het pregnante bewijs van. Dat roept ook voor ons als raad vragen op: Zijn we als raad misschien niet kritisch genoeg geweest? Hebben we het College te makkelijk weg laten komen? Uiteraard is hierbij de scheidslijn tussen coalitie en oppositie zichtbaar maar blijkbaar is nu ook de maat voor een deel van de coalitie vol. Wat betekent de huidige politieke situatie voor nu: de positie van het college en de positie van de raad. De raad is aan zet. Gezien de inhoud van het persbericht lijkt het voor het CDA erop dat de breuk onherstelbaar is. Een lijmpoging lijkt niet meer aan de orde. Wel wil het CDA duidelijkheid naar de raad en de Krimpense inwoners/kiezers. Dus is er voor het College maar één weg en dat is de portefeuilles beschikbaar stellen nu nog slechts 3 van de 21 raadsleden het vertrouwen hebben in het voltallige college. Het zou getuigen van bestuurlijk verantwoordelijkheidsbesef als het College, alle vier de wethouders dus, de eer aan zichzelf houdt en dat de wethouders hun portefeuille ter beschikking stellen, zodra er sprake is van een nieuwe coalitie en tot die tijd uitsluitend de lopende zaken waar te nemen. Graag wil het CDA dan ook een uitspraak van het College dat er in deze demissionaire periode adequaat wordt samengewerkt in het belang van Krimpen aan den IJssel. Tenslotte stelt het CDA voor dat de raad vanavond besluit dat er een informateur/verkenner in de persoon van de heer Tjerk Bruinsma aangesteld wordt om te onderzoeken welke mogelijkheden er zijn voor een zo stabiel mogelijke coalitie tot de volgende verkiezingen in 2022.

Makado markt helpt met keuze Europese verkiezingen Komt er na de Brexit ook een Nexit of blijft Nederland in de Europese Unie? Mogen de pulsvissers straks weer vissen? Gaat Europa straks over de pensioenen, of blijven onze politici dat voorkomen? Komen er eigenlijk nog Europese subsidies in de Noordkop terecht? De lokale politieke partijen CDA, D66, GroenLinks, PvdA, SP en VVD uit Schagen organiseren op Zaterdag 18 mei in het MAKADO een politieke markt. U kunt al uw prangende vragen op hen afvuren en daarmee uw keuze bepalen voor de Europese verkiezingen op 23 mei. Kom dus zaterdag 18 mei naar het MAKADO centrum en vraag de politieke partijen de hemd van het lijf!

Bijna de hele Tweede Kamer op de VVD na heeft grote zorgen over de machtigingsbepaling in de verzamelwet Brexit. Tijdens een hoorzitting afgelopen week in de Tweede Kamer kwamen er verschillende experts aan het woord. In de wet is een bepaling opgenomen waardoor een minister in zijn eentje een besluit kan nemen dat een wet wijzigt of intrekt. Daarvoor hoeft hij niet naar het kabinet, niet naar de Tweede Kamer en niet naar de Eerste Kamer. Het CDA vindt dit is onverantwoord. Daarop zijn er op initiatief van CDA woordvoerder Pieter Omtzigt en D66 Kamerlid Kees Verhoeven spoedvragen opgesteld en mede namens 10 andere partijen (CU, GL, PVV, PvdA, SP, PvdD, SGP, 50Plus, DENK en FvD). Het is een duidelijk signaal dat wordt afgegeven richting het Kabinet. Omtzigt: “In de hoorzitting merkte professor Voerman op dat deze bevoegdheid verder gaat dan bevoegdheden onder een noodtoestand. Dat is ongehoord. Daarom vragen wij met 12 partijen om bepalingen die nodig zijn door de Brexit met veel meer waarborgen te omkleden. Zodat in gevallen waarin snel gehandeld moet worden, dat ook kan. Denk aan de noodmaatregelen tijdens de kredietcrisis. Ook hier dient het parlement de regering gewoon te kunnen controleren. Een stevige regering heeft een stevige controle van het parlement nodig.”Vragen van de leden Omtzigt (CDA), Verhoeven (D66), Van der Graaf (CU), Leijten (SP), Van Ojik (GL), Maeijer (PVV) Asscher (PvdA), Van Rooijen (50Plus), Van Raan (PvdD), Bisschop (SGP), Azarkan (DENK), Baudet (FvD) aan de Minister van Buitenlandse Zaken en de Minister van Justitie en Veiligheid over de rechtstatelijke aspecten van de machtigingsbepaling van de Brexitwet. 1. Heeft u kennisgenomen van de factsheets “Verzamelwet Brexit” van professor Voermans en Professor de Lange en hun toelichting in de Kamer bij de hoorzitting op 5 december jl.? 2. Kunt u reageren op het standpunt van deze heren dat door middel van Artikel 10 van de Verzamelwet Brexit het kernbeginsel van het primaat van de wetgever aan de kant geschoven wordt doordat ministers een heel ruime bevoegdheid krijgen om algemeen verbindende voorschriften vast te stellen en daarmee ook van bestaande – zelfs hogere regels – af kunnen wijken zonder dat het gehele kabinet, het parlement of de Raad van State daar vooraf iets over te zeggen heeft? 3. Bent u het eens dat, zoals artikel 10 van de Verzamelwet beoogt, het door het parlement achteraf meepraten over wetgeving - die ziet op fundamentele onderwerpen- die al is vastgesteld, niet voldoet aan de eisen die het primaat van de wetgever stelt? 4. Wat is uw reactie op het gegeven dat de Aanwijzingen voor de regelgeving (Awr, 2.23) voorschrijft dat delegatie van regelgevende bevoegdheid zo nauwkeurig en concreet mogelijk wordt begrensd? Bent u het eens dat dit in artikel 10 Verzamelwet Brexit niet het geval is? 5. Bent u bereid met een nota van wijziging te komen waarin u fatsoenlijke rechtstatelijke aspecten in Artikel 10 introduceert, waarbij alleen de afwijkingsbevoegdheid in een vooraf nauwkeurig omschreven noodsituatie kan worden gebruikt en er controle is door het gehele kabinet (dus geen ministeriële regeling), de Raad van State en het parlement? 6. Bent u bereid deze vragen binnen een week te beantwoorden?

CDA steunt niet de begrotingsprogramma’s wonen en natuur en milieu Donderdag 8 november heeft de gemeenteraad gesproken over de begroting voor 2019 en verder. Uiteindelijk heeft het CDA tegen de programma’s wonen en ruimtelijke ordening en natuur en milieu en de taakstelling sport in de begroting gestemd. Met de rest kon het CDA wel instemmen. Niet dat we heel tevreden zijn over de begroting, dat niet. In de opiniërende raad een week eerder had het CDA al haar teleurstelling uitgesproken; bijna alle investeringsvoorstellen missen een gedegen onderbouwing. Plannen en haalbaarheidsstudies worden aangekondigd, maar wat deze coalitie concreet wil bereiken en wil doen kan of willen de coalitiepartijen niet goed uitleggen. Ook wordt angstvallig de discussie ontweken over onze woningbouwbehoefte. Dat er gebouwd wordt op plekken die al bekend zijn is het probleem niet, maar wat doen we nog meer? Het CDA erkent dat er veel moet worden gedaan om de duurzaamheiddoelen te halen, maar de begroting geeft geen beeld, wát dan. Veel geld, te veel, gaat naar haalbaarheidsplannen, naar plannen voor het Dalweggebied, naar duurzaamheid; extra personeel en er wordt alvast 350.000 gereserveerd voor de uitvoering van plannen. Ook voor de uitwerking van de Omgevingsvisie is veel geld gereserveerd. Al die plannen worden betaald door de algemene reserve tot aan de bodem leeg te halen. Die was in 2017 nog 12 miljoen, maar als dit college stopt in 2021 is die nog maar 6,6 miljoen, net boven wat als minimum is afgesproken. Het is wrang dat een coalitiepartij als de VVD op goede voorstellen van de oppositie niet veel anders weet te zeggen dan: waar moet dat van betaald, want de reserve is uitgeput. Dan had je dus andere keuzen moeten maken vindt het CDA. In het sociaal domein wilde het college een financieel plafond instellen. De wethouder gaf dan wel aan dat niemand “buiten de boot zal vallen”; in de begroting staat toch echt letterlijk een financieel plafond, een grens aan de uitgaven. Natuurlijk is ook het CDA voor zorgvuldig uitgeven en als hetzelfde kan voor minder geld, dan is dat prima. Maar een uitgavenplafond aan zorguitgaven voor onze inwoners is voor het CDA onaanvaardbaar. Daarom hebben we het initiatief genomen om te regelen dat die uitspraak ook echt uit de begroting wordt gehaald. Uiteindelijk kon het CDA een wijzigingsvoorstel opstellen dat ook op instemming van de wethouder kon rekenen. Voor het CDA een mooi resultaat. Een belangrijke zorg is weggenomen, maar we houden het college scherp. Opvallend anders dan de week ervoor was dat het college rond dit onderwerp en andere voorstellen (16 moties en amendementen) van de oppositie, dit keer wél luisterde en probeerde mee te denken. De eensgezinde aanpak van de oppositie de week ervoor heeft invloed gehad. Dat kon niet gezegd worden van de coalitiefracties. Die bleven herhalen dat alles wat het college voorstelde niet gewijzigd hoeft. Zo was GGS wel erg kortaf over een voorstel tot meer burgerparticipatie bij de begroting, een voorstel van de oppositiepartijen waar wethouder Treep met enkele aanpassingen wél goed mee uit de voeten kon. Het lijkt wel dat GGS de burgers niet meer wil horen nu ze de macht heeft; stel je voor dat de inwoners iets anders willen dan de GGS-achterban. Het CDA heeft ook een motie mede-ingediend over het snel mogelijk maken van woningen voor starters en senioren op het terrein van het servicebureau aan de Molenstraat. Deze motie werd aangenomen. Uiteindelijk kon het CDA, met uitzondering van de eerder genoemde onderdelen, instemmen met de begroting. Ook andere oppositiepartijen stemden in, al dan niet zonder de hoofdstukken over wonen en milieu. Het CDA heeft bij de begroting gehandeld volgens ons uitgangspunt: steunen wat goed is, aanpassen wat moet en afwijzen als we dat voor Soest het beste vinden. Om iets te bereiken in de raad is samenwerking nodig, of je nu collegepartij bent of in de oppositie zit. Dat is dit keer in goede harmonie gegaan met de andere oppositiepartijen. Wij blijven ons, met de eigen CDA-invalshoek, inzetten voor het belang van onze Soesters en Soesterbergers. De CDA-fractie, Peter Lucas

Met de gemeenteraadsverkiezingen voor de deur mengen alle politieke partijen zich in de strijd om de gunst van de kiezer. De ene partij doet nog grotere beloftes aan de kiezer dan de andere partij en met name de lokale partijen roepen het hardst dat zij de belangen van de burger het best kunnen vertegenwoordigen. Op zich klinkt dit wel logisch en als men zich niet teveel met de politiek bezighoudt zou men haast denken dat dit ook de werkelijkheid is. De werkelijkheid is vandaag de dag toch wel even anders, nu wij leven in een land dat dagelijks grensoverschrijdend bezig is om een goede boterham te verdienen. Eigenlijk is Nederland hier al eeuwenlang mee bezig vanaf de tijd van de V.O.C. en de oprichting van de EEG in de vijftiger jaren van de vorige eeuw tot op de dag van vandaag. Politieke partijen die beweren dat wij ons weer los moeten maken van de Europese unie en de euro, zijn zeer kortzichtig bezig en dienen slecht een belang, namelijk het partijbelang. Deze partijen kenmerken zich vaak door een hiërarchie, waarin slecht een of twee personen de dienst uit maken. In onze huidige gemeente Grootegast, en de toekomstige gemeente Westerkwartier, wordt een deel van het beleid bepaald vanuit Den Haag en vanuit Brussel. Hier ziet men het belang van een partij die zowel lokaal, landelijk en europees vertegenwoordigd is. Het CDA is zo`n partij die op alle fronten goed vertegenwoordigd is met mensen die via het Steenkampinstituut worden opgeleid om hun taak uit te voeren. Zulke partijen zijn er naast het CDA meer zult u nu zeggen, en dat klopt. Maar als we kijken wat deze partijen vanuit Den Haag en vanuit Brussel voor onze regio doen dan zijn de verschillen extreem. Bij de laatste GLB (Gemeenschappelijke Landbouw Beleid) onderhandelingen wilde Rutte een Miljard minder en kreeg die ook, om vervolgens die rekening bij de Nederlandse agrarische sector neer teleggen. Met een korting van 12%, veel meer dan bij andere landen, mogen ook de boeren in het Westerkwartier de rekening betalen. Rutte 1 met het CDA zei nog:handen af van het GLB (Gemeenschappelijk Landbouw Beleid). Rutte 2 laat ons keihard vallen en de rekening betalen. Ook de vergroeningseis voor de landbouw werd door de liberalen zonder protest aangenomen. Dankzij het CDA, bij monde van Esther de Lange, zijn de voorwaarden enigszins versoepeld. Er zijn ook goede manieren om op bestaande bedrijven duurzaam te produceren door middel van energie-efficiëntie, water en nutriëntenbeheer. De liberalen in het Europese parlement hebben samen met de socialisten tegen deze voorstellen gestemd. Dankzij de VVD wordt de agrarisch ondernemer in een harnas gedwongen. Het landelijke landbouwbeleid laat de VVD bepalen door de PvdA, waardoor veel bedrijven op slot komen te zitten door overdreven regelgeving die niet meer van deze tijd is. Door dit huidige liberale/socialistische kabinet wordt onze regio op slot gezet. Dat zou je niet verwachten van een partij die lokaal roept dat zij zo goed en flexibel met de regelgeving omgaan. Even verder kijken dan lokaal geeft een heel andere kijk op de zaak. De tijd van een gesloten lokale economie ligt ver achter ons. Ook het overhevelen van de WMO en jeugdzorg naar de gemeenten vraagt om een andere aanpak. Juist deze overheveling vraagt om een robuustere gemeente die deze taken op een goede en efficiëntere manier kan uitvoeren. Dat er fors bezuinigd moet worden staat als een paal boven water, want op de huidige manier van werken wordt zelfs de hoogst nodige zorg onbetaalbaar. Het CDA is voor het verkleinen van het aantal bestuurslagen en kiest voor een sterk lokaal bestuur, een sterk landelijk bestuur en een sterk Europees bestuur. Zo kun je de zaken op de juiste nivo`s regelen met invloed van beneden en van boven af. Lokale zaken lokaal, landelijke zaken landelijk, en Europese zaken Europees regelen. Alleen een partij die op alle drie nivo`s goed is vertegenwoordigd met goed opgeleide kandidaten, kan werkelijk iets voor de lokale kiezer betekenen. Het is vreemd dat er nog steeds mensen zijn die denken dat zij met een stem op een lokale partij invloed hebben op het proces naar een gemeente Westerkwartier. Waar wij als burger en consument al jaren geleden de grens hebben verlegd, zal de gemeente dat ook moeten doen. Dat de winkels in de kleinere dorpen niet meer kunnen bestaan ligt aan het gedrag van de hedendaagse consument die graag in een winkel komt die veel aanbod en voorraad heeft. Wij ( u en ik) rijden met gemak naar Groningen of elders om onze aankopen te doen bij de Mediamarkt of Ikea. De voorzieningen die wij in onze huidige gemeente hebben, kunnen wij in stand houden door er zelf verantwoordelijkheid voor te nemen. Het bereik van een stem op een lokale partij is maar zeer beperkt, vooral als zo`n partij niet vertegenwoordigd wordt in de nieuw te vormen gemeente Westerkwartier. Met een stem op het CDA is uw bereik het allergrootst! Siebrand Douma. Raadslid CDA Grootegast.