Poliflw

Raad 3 september 2020 Bestemmingsplan Leijerdijk 5 Op verzoek van initiatiefnemer is dit punt in juli van de agenda afgevoerd. Dit vanwege de informatie aan de raad van de zijde van omwonenden. De initiatiefnemer heeft daarop alle partijen uitgenodigd om uitleg te krijgen en om ter plaatse te komen kijken. Het bestemmingsplan ziet op de bouw van een bedrijfsloods ten behoeve van een agrarisch bedrijf. Omdat het bouwblok aan de ene kant van de weg geen ruimte biedt (bouwblok is slechts 0,16 ha) wordt de bedrijfsloods aan de overzijde gebouwd. Daarmee komt de bedrijfsloods tegenover de bestaande bebouwing van het agrarisch bedrijf, maar ook indirect tegenover enkele naastgelegen woningen te staan. De raad heeft in meerderheid met de bouw van de bedrijfsloods ingestemd. Vanuit onze fractie is aangegeven dat het buitengebied primair agrarisch productiegebied betreft en dat ten behoeve van die functie agrarische bedrijven gemiddeld een bouwblok van 1,5 ha hebben. Het ligt dan ook in de rede mee te werken aan dit verzoek. Tenslotte mogen andere agrarische bedrijven ook bouwen ten behoeve van hun bedrijfsvoering. Dat in dit geval de bedrijfsloods aan de overzijde in het relatief open landschap komt te staan, is inherent aan ons beleid en de functie van het gebied. Hoewel begrip bestaat voor de reacties van omwonenden, is het verminderde uitzicht nu eenmaal het gevolg van ons beleid. Koersbepaling recycleplan en uitwerken recycletarief De hoeveelheid restafval moet drastisch omlaag. De landelijk afgesproken doelen worden in onze gemeente niet gehaald. Om het restafval terug te dringen wil het college gaan werken met een zogenaamd recycletarief. Naarmate je de grijze bak vaker aan de weg zet, betaal je meer. Het voorliggende voorstel ging erom in te stemmen met een nieuw recycleplan en een uitwerking van deze gedachtegang. De raad (w.o. onze fractie) heeft hiermee ingestemd, overigens na een lange discussie over aspecten die eerst bij de uitwerking aan de orde (moeten) komen. Ontwerp agenda voor het Waddengebied 2050 Samen met alle partijen, betrokken bij de Waddenzee (w.o. rijk, provincies, gemeenten) is een agenda opgesteld om de Waddenzee veilig, vitaal en veerkrachtig te houden, aldus de titel. Hoofddoel is een duurzame bescherming en ontwikkeling van de Waddenzee als natuurgebied en het behoud van het unieke open landshap. De agenda is zelfbindend en is richtinggevend voor/zal moeten worden vertaald in beleid op de diverse terreinen. De raad, w.o. de CDA fractie heeft besloten geen wensen of bedenkingen in te dienen op de inhoud van de concept agenda. Tweede bestuursrapportage Dit betrof de tweede bijstelling van de lopende begroting. Het saldo van de bijstelling bedroeg volgens het voorstel € 913.213 negatief, maar vanwege het batig saldo van de eerste bestuursrapportage bestaat er per saldo nog een forse plus op de lopende begroting. Overigens is op initiatief van de coalitie (VVD, SHK en CDA) een tussentijdse verhoging van de bijdrage aan de bieb niet meegenomen (het negatief saldo van deze rapportage is daardoor kleiner geworden). Niet omdat de coalitie/onze fractie lezen e.d. niet belangrijk vindt, maar omdat sprake zou zijn van een structurele verhoging. De afweging om dat wel/niet te doen behoort thuis bij de begroting zodat een integrale afweging kan plaatsvinden van alle op dat moment bestaande noodzakelijkheden en wensen. De bestuursrapportage is geamendeerd door de raad aangenomen. Overig Voor het overige was sprake van hamerstukken: het jaarverslag informatiebeveiliging 2019, het bestemmingsplan Oudelanderweg 1 (een wegbestemde bedrijfswoning wordt hierbij opnieuw bestemd omdat wegbestemmen niet meer nodig is vanwege een andere opstelling van windturbines in het windplan) bestemmingsplan Zandvaart 7 (woonbestemming conform bestaand gebruik, bestemming was maatschappelijk, betrof voormalige onderwijzerswoning) bestemmingsplan Koningsweg 8 (wijzigen agrarische bestemming en toevoegen extra woning in kader van ruimte voor ruimte) programma van eisen voor de aanbesteding van de gemeentelijke accountant wijziging samenstelling auditcommissie en toetsingskamer (mevrouw Borst in plaats van de heer Bijlstra, beiden van de VVD). aanpassing nota tarieven (opnemen tarief voor urgentieverklaringen woningzoekenden, nu de gemeente deze taak heeft overgenomen van de corporaties). Sjaak Vriend, fractievoorzitter

Het CDA en zijn kernwaarden Maakt het CDA zijn kernwaarden waar? Dat is de vraag toen de partij op 7 februari van dit jaar besloot met VVD en Forum voor Democratie het gesprek aan te gaan om te komen tot een nieuwe coalitie in Gedeputeerde Staten van Noord-Brabant. Zij vonden in Lokaal Brabant een vierde partner. Er werd overeenstemming bereikt en een nieuwe cultuur van politiek bestuur gevonden. Het bestuursakkoord werd ingezet met de slogan Samen, Slagvaardig en Slim. Forum ziet de samenwerking met de VVD en het CDA in Noord-Brabant als een mijlpaal voor de partij. ‘Constructief samenwerken, verbinden’, liet hun partijleider weten. Strategische fout Een merkwaardige uitspraak voor iemand die CDA en VVD recent tot de linkse cultuur marxistische hoofdstroom rekende die uit is op de vernietiging van Nederland. Tien jaar geleden was er het geruchtmakende CDA-congres in de Rijnhal in Arnhem over het coalitieakkoord van het CDA en VVD met de PVV. Maxim Verhagen liet zich onlangs ontvallen dat hij niet aan het avontuur was begonnen, wanneer hij had geweten dat de gedoogcoalitie in de praktijk als een gewone coalitie zou worden uitgelegd. Hij blikt ook liever niet op deze episode terug. Dat is wel te begrijpen, want voor het CDA pakte de strategische fout van Verhagen rampzalig uit. Een electorale terugval naar dertien zetels en, nog veel erger, een zwaar verlies van politiek-morele geloofwaardigheid. Verhagen was niet de enige die weigerde om dit te zien. De partij moest deze geschiedenis verwerken, waardoor de episode een leerzame ervaring is geworden. Oud-premier Piet de Jong had op dat CDA-congres geen moeite de aard van de politicus Wilders te doorzien: ‘Laat die maar alleen marcheren’ werd een gevleugelde uitspraak. Verbindende middenpartij De faux pas veroorzaakt nog steeds bij de geringste beroering emoties en heeft het uitzetten van een bestendige koers in de weg gestaan. De partij heeft nog steeds de intentie de verbindende middenpartij te zijn die het was in de vorige eeuw en de verleiding mee te liften met populistisch rechts. Probleem van het eerste is dat het midden al lang niet meer het exclusieve domein is van de christendemocraten. Dat was het in de vorige eeuw, zolang VVD en PvdA elkaar uitsloten. Na de val van de Muur hebben deze partijen laten zien dat ze compromissen konden sluiten en het zonder CDA af konden. Het CDA maakt nu deel uit van een druk midden dat er, te midden van luidruchtige flanken, in slaagt het landbestuur draaiende te houden. Wat is gebleven is de Nolens-reflex: alleen in uiterste noodzaak samenwerking met links. De katholieke leider deed deze uitspraak in 1918 en had toen tot doel een opening naar samenwerking met niet-christelijke partijen (in die tijd links) te maken. Later is Nolens de sleutel geworden waarmee het CDA kabinetsformaties in ging: als het kan met rechts, als het moet met links. Het verklaart waarom Buma in de formatie van 2017 GroenLinks buiten werkte; het verklaart ook waarom het CDA in Brabant de voorkeur geeft aan samenwerking met Forum boven een college met GroenLinks. Het CDA is hiermee geen middenpartij, maar een partij rechts van het midden waarin zij moeten concurreren met de VVD, PVV en Forum. Verbindende rol Politiek-inhoudelijk heeft het CDA getracht een belangrijke rol te spelen in de splijtende sociale kwesties van deze eeuw: immigratie, integratie, duurzaamheid, energietransitie en de positie van de islam. Het CDA, een schoolvoorbeeld van culturele en religieuze integratie, had die kans in het eerste decennium van deze eeuw toen zij onder leiding van Balkenende de spilpositie in het krachtenveld heroverde. Oud-premier Lubbers, als katholiek geoefend in politiek bedrijven vanuit het midden, heeft daar een- en andermaal op aangedrongen, maar hij vond bij de gereformeerde Balkenende weinig of geen gehoor. Het CDA zal de komende tijd een offensieve koers moeten kiezen wil het zichzelf niet tot prooi maken van rivaliserende krachten. Het CDA gelooft in democratische waarden en laat zich inspireren en leiden door de Bijbelse boodschap van respect, liefde en omzien naar elkaar. Met de vier CDA-uitgangspunten: gespreide verantwoordelijkheid, gerechtigheid, solidariteit en rentmeesterschap wordt daaraan inhoud gegeven. Deze Kernwaarden én een strategische politieke ambitie moeten de partij weer het eigen vertrouwde gezicht geven.

Niet zozeer de werklozen en de gemeenten in Noord-Limburg als wel VVV en Tempo-Team profiteren van het werkgelegenheidsproject Transferkracht. Ons raadslid Aissa Meziani is kritisch over het werkgelegenheidsproject en stelt samen met collega's VVD en PVV vragen aan het college. Er wordt bijna vier ton voor het project uitgetrokken. Deze kosten staan echter niet in verhouding tot de verwachte resultaten. Daarbij komt dat de overheid de portemonnee trekt en als enige risico loopt, terwijl de werklozen er weinig op vooruit gaan... Samen met de VVD en PVV wil Aisa achterhalen hoe het kan dat VVV geld mag declareren, ongeacht het resultaat van het werkgelegenheidsproject. Het rekenkamerrapport wordt op 9 september besproken in de gemeenteraad.

Haagse jaren: De politieke memoires van Ruud Lubbers Theo Brinkel, indertijd medewerker van het Wetenschappelijk Instituut van hetCDA heeft de memoires van Ruud Lubbers tussen 1992 en 1995 geschreven. De herinneringen van de langst regerende premier in de Nederlandse geschiedenis laten zich lezen als een boek over zowel de techniek van de politiek als de psychologische eigenaardigheden van de politici zelf. De Koude Oorlog De Koude Oorlog, markeert een kantelpunt in de geschiedenis. Talrijke aspecten van deze ingrijpende wending komen in de politieke memoires aan bod. Als minister in het progressiefste kabinet ooit, zag hij dat de socialist Joop den Uyl van zichzelf een anachronisme aan het maken was, omdat de samenleving zich eind jaren zeventig niet meer alleen door de staat liet kneden. Eenmaal tweede man van hetCDAwerd hij geconfronteerd met de opkomst van revolutionaire deregulerings- en privatiseringspolitici als Margaret Thatcher (1979) en Ronald Reagan (1980), die het tot dan dominante Keynesiaanse denken een doodsteek toebrachten. Hij moest als premier vervolgens een antwoord vinden op de onweerstaanbare druk die daarna op de verzorgingsstaat kwam te staan. Oppositie Zijn eigenCDA, de partij die hij groot had gemaakt, verloor in 1994 bijna twee vijfde van zijn kiezers. Het werd door de paarse coalitie van Wim Kok en Hans van Mierlo in de oppositie gedreven en kwam voor het eerst sinds 1917 buiten de regeringsmacht te staan. In zijn herinneren hieraan vertelt Ruud Lubbers over het beleid, het vak, de trucs, de vergissingen en zijn persoonlijke drijfveren. Hij vertelt over zijn eenzaamheid die zich, zoals bij veel jongens uit de roomse elite, heeft genesteld toen hij op de kostschool zat en die in de politiek alleen maar dieper wordt. Hij typeert zijn eigen steeds eenzamere premierschap als pastoraal werk en hij schetst zijn angst voor destructieve moedeloosheid. ‘Cynisme is een verleiding. Het is iets heel anders dan ironie, gevoel voor humor. Bij cynisme dooft het vlammetje. Politiek moet geen vlammetjes doven. Politiek moet proberen de schaarse vlammetjes te laten branden.’ Ruud Lubbers was een meespelende regisseur die dacht het toneel te beheersen. Maar ook hij werd op kritieke momenten verrast door toevalligheden. Twee mythes Ruud Lubbers ontmantelt twee mythes. ‘De buitenwacht, ook de journalistiek, weet vaker niet dan wel wat er achter de schermen allemaal gebeurt. Democratische politiek is niet transparant. Dat is echter geen reden voor paranoia. Want die chicanes in de coulissen van de macht zijn niet altijd zetten in een doordacht schaakspel. Politici hebben soms geen idee wat de gevolgen zijn van hun stappen. Ze improviseren er niet zelden op los en verzinnen er pas achteraf een strategie bij’. No-nonsensebeleid Ruud Lubbers was een van de belangrijkste crisispremiers van Nederland. Hij voerde in kabinetten met de VVD een no-nonsensebeleid dat zorgde voor economisch herstel en vermindering van de staatsschuld. Hij leidde het CDA in 1986 naar verkiezingswinst en wist die in 1989 te consolideren. Hij was een meester in het vinden van compromisteksten, die vaak tot stand kwamen op zijn Haagse werkkamer, het torentje. Quasi-leiders hebben de neiging hun leiderschap met teksten als de grootste dit, de ergste dat op voorhand te hyperboliseren. Ruud Lubbers draait het in zijn memoires om. ‘Politiek is een nobel vak, mits je je neus niet ophaalt voor de noblesse om zo nu en dan de riolen schoon te maken’. Europese Unie Ruud Lubbers heeft veel voor Nederland en daarbuiten betekent. Zo bracht hij in 1992 samen met de ministers Van den Broek en Kok en staatssecretaris Dankert de Wet Goedkeuring van het op 2 februari 1992 in Maastricht tot stand gekomen verdrag over de Europese Unie tot stand. Dit Europese verdrag vormde de Europese Gemeenschap om tot Europese Unie. Zijn naam wordt binnen en buiten het CDA nog altijd liefkozend genoemd, als deChristendemocraat die bijna twaalf jaar minister-president was en daarmee de langstzittende premier.

Wij hebben vanavond kennis genomen van twee persberichten. Beide persberichten kwamen voor ons als een volslagen verrassing. Uit het eerste persbericht van wethouder Van Otterdijk blijkt dat hij het vertrouwen in de fractie van GroenLinks heeft opgezegd. Kort daarop ontvingen wij van de fractie van GroenLinks een persbericht, waarin ons werd medegedeeld dat zij uit de coalitie stappen, maar wel vertrouwen uitspreken in de wethouder. De beslissing van wethouder Van Otterdijk is door hem toegelicht in zijn persbericht. De wethouder geeft onder meer aan dat hij fundamenteel van mening verschilt met de fractie over de wijze waarop de fractie zou moeten opereren. Zo geeft hij aan dat GroenLinks zich onvoldoende richt op kwesties buiten de groene identiteit van de partij. Op de majeure dossiers, zoals dat van Hofdael of de problematiek in het sociale domein manifesteert GroenLinks zich minder dan de wethouder zou wensen. Zoals de wethouder aangeeft beslist de gemeenteraad of hij aan kan blijven als onafhankelijk wethouder. Wij zullen ons hier dan ook in aanloop naar de raadsvergadering op 21 september a.s. op beraden. Ten aanzien van het persbericht van de fractie van GroenLinks zijn wij verbaasd dat zonder enige vorm van overleg of communicatie eenzijdig is besloten om uit de coalitie te stappen. De wijze waarop de partij politiek bedrijft is voor ons geen reden om de samenwerking binnen de coalitie te beëindigen. Wij hebben tot op heden met de fractie van GroenLinks kunnen samenwerken op basis van gelijkwaardigheid en indachtig het kernakkoord. In het kernakkoord zijn veel accenten van de partij GroenLinks opgenomen en daarnaast hebben wij gedurende de afgelopen periode vele initiatieven van de fractie van GroenLinks ondersteund. Wij herkennen het beeld dat de wethouder schetst over de nadruk die de fractie van GroenLinks legt op natuur en milieu. De onderwerpen uit het kernakkoord en de majeure dossiers bevinden zich vaak ook op andere terreinen, waarover regelmatig overleg is gevoerd en ons niet is gebleken dat sprake zou zijn van (onoverbrugbare) meningsverschillen. Zo heeft GroenLinks zich ten aanzien van het Hofdael dossier altijd achter de standpunten van de coalitie geschaard en zijn wij niet bekend met een afwijkende visie. Het beeld dat wordt geschetst door de fractie van GroenLinks dat het betrekken van oppositiepartijen bij het politieke proces niet goed zou vallen herkennen wij niet. Integendeel, het betrekken van andere partijen is onderdeel van het proces om te komen tot besluitvorming met een zo breed mogelijke meerderheid. Er zijn voldoende situaties te noemen waarbij coalitiepartijen en één of meer van de oppositiepartijen gezamenlijk opgetrokken hebben. We noemen hier als voorbeelden de moties parkeeroplossingen centrum Mierlo, ja ja sticker, verplaatsing Dienst Dommelvallei en tweede supermarkt in de Coevering. Zelfs worden op dit moment in gezamenlijkheid formele schriftelijke vragen voorbereid door de fracties van VVD, GroenLinks en DGG inzake het slachthuis in Geldrop. Aangezien de beide persberichten ons hebben verrast, hopen wij op korte termijn met zowel wethouder Van Otterdijk als de fractie van GroenLinks in gesprek te gaan over de wijze waarop we onze samenwerking constructief en indachtig het kernakkoord kunnen voortzetten. Mark van Schaijk Fractievoorzitter CDA Geldrop-Mierlo Frans Stravers Fractievoorzitter Democratische Groepering Geldrop (DGG) Jan Peters-Rit Fractievoorzitter Dorpspartij Mierlo (DPM)

Onderzoek stemproces CDA: Landelijke bestuur bevestigt uitslag Naar aanleiding van vragen over de stemprocedure voor de verkiezing van de lijsttrekker voor het CDA heeft het landelijke bestuur, nadat twijfels waren ontstaan over de rechtmatigheid, opdracht gegeven voor een extern en onafhankelijk onderzoek. Dit onderzoek is uitgevoerd door Common Gateway Interface (CGI) en hun rapport is nu beschikbaar.CGIis eeninternettechnologiedie het mogelijk maakt om in dewebbrowserdynamisch gegevens op te vragen van dewebserver. CGI is een onderzoeksbureau waarvan uitgerekend CDA-spindoctor Jack de Vries lobbyist blijkt te zijn. Het rapport geeft antwoord op de gestelde vragen en bevestigt dat er geen onregelmatigheden zijn gevonden die van impact zouden zijn geweest op de uitslag van de stemming.Het landelijke bestuur bevestigt dan ook de uitslag: Hugo de Jonge is de terechte winnaar. Politieke soap Bij het aankondigen van dat onderzoek zei partijvoorzitter Rutger Ploum dat de uitkomst, hoe die ook zou luiden,geen invloedzou hebben op de positie van De Jonge. Dat is onnavolgbaar. Want als er wel degelijk fouten zijn gemaakt, moeten daar ookconclusiesaan wordenverbonden anders kan je een onderzoek net zo goed overslaan. De verkiezing van de lijsttrekker was dan ook ongetwijfeld de mooiste politieke soap van de afgelopen weken.Eerder jubelde Ploum nog over de extra publiciteit die de strijd het CDA had gebracht. Maar de voorzitter bleek met de schrik te zijn vrijgekomen. Nu er weken later verhalen blijven verschijnen over merkwaardige incidenten bij de verkiezingen, heeft de tevredenheid plaatsgemaakt voor zenuwachtigheid en ontstaat het beeld van een partij die de harmonie kwijt is. Kwetsbaarheden Het rapport gaat uitvoerig in op het stemproces, de applicatie en de techniek. Er zijn geen grove onregelmatigheden aangetroffen die de uitslag hebben beïnvloed en de uitslag is daarmee nogmaals bevestigd. Tegelijkertijd is er gewezen op enkele kwetsbaarheden waaruit de partij lering zal trekken. Ook wijst het ICT-bureau erop dat één persoon verantwoordelijk was voor alle werkzaamheden voor de stemprocedure, van coderen tot het testen. Dit brengt risico’s met zich mee ten aanzien van de integriteit van de in het onderzoek betrokken data. Grootschalig is het onderzoek evenmin geweest, eerder een haastklus. Zo melden de onderzoekers: ‘Een integrale beoordeling heeft gezien de beschikbare tijd niet kunnen plaatsvinden.’ Onduidelijkheid over stemcodes Pieter Omtzigt en staatssecretaris Mona Keijzer, die in een eerdere stemronde afviel, riepen op tot een onderzoek. Dat onderzoek moet nu op meerdere punten toegeven dat veel zaken achteraf niet meer te verifiëren zijn. Ook zijn er tekortkomingen in de procedure, zoals het ontbreken van een tussenstap ter controle voor de stemgerechtigde. Er bleek ook onduidelijkheid over stemcodes. CDA-leden kregen zo’n stemcode, maar er bleek een klein aantal extra stemcodes -142 in totaal- te zijn verstrekt aan mensen die helemaal geen lid zijn. De vraag was dan ook wat er met die codes is gebeurd en waarom ze niet zijn vernietigd. Dat is volgens betrokkenen niet gebeurd. Het stond ook niet in het verslag van de notaris. Bloedstollende tweestrijd Vicepremier De Jonge waarschuwde in maart jl. dat een verkiezingsstrijd niet het beste in de partij naar boven zou brengen. Het was volgens hem beter als het partijbestuur een kandidaat zou aanwijzen. Partijvoorzitter Ploum besliste echter anders en drukte met zijn bestuur in juni de verkiezing door, in de hoop daarmee een twijfelende Wopke Hoekstra tot een kandidaatstelling te verleiden. Die bedankte echter tot ieders verrassing voor de eer, en zo raakte De Jonge uiteindelijk in een bloedstollende tweestrijd verwikkeld met ultieme outsider Pieter Omtzigt, die hij onder toeziend oog van een nagelbijtend partij-establishment maar net wist te verslaan. Het verschil van slechts 258 stemmen verschafte de winnaar bepaald niet het interne draagvlak - laat staan het gezag - waarop hij had gehoopt. Maar Omtzigt, stelt een andere ingewijde, ging de strijd aan met een meer dan gemiddeld wantrouwen door de manier waarop het partijbestuur hem een aantal jaren geleden van de lijst af wilde gooien. Verbazing De concurrentie kijkt intussen met verbazing naar het schouwspel. Een jaar geleden werden de christendemocraten nog gezien als de meest te duchten tegenstander bij de aankomende Kamerverkiezingen, die het de VVD-premier weleens lastig zouden kunnen maken. In de peilingen hebben de liberalen echter een straatlengte voorsprong, terwijl het CDA nog altijd op verlies staat ten opzichte van de 19 zetels die de inmiddels vertrokken Sybrand Buma in de wacht sleepte. Na zijn rimpelloze vertrek dacht het CDA in 2020 - het jaar dat de partij veertig jaar bestaat - een jubeljaar te maken. Knagende twijfel over het verloop van de lijsttrekkersverkiezing en oplaaiende tweespalt dreigen echter uit te monden in een fiasco, met schade voor lijsttrekker Hugo de Jonge. Met de machtsoverdracht dit jaar zou de laatste stap moeten worden gezet naar eindelijk weer een verkiezingsoverwinning. Op het verjaardagspartijtje dat aanstaande is lijkt die droom voorlopig ver weg. Het is nu zaak om rust en eenheid binnen de partij te bewaren. Er is veel werk te verzetten, onderweg naar de TK-verkiezingen in maart 2021. En daar moet alle energie nu op gericht zijn. Samen op weg, met onze lijsttrekker Hugo de Jonge en zijn running mate Pieter Omtzigt.

De politiek kan ons niet scheiden De politiek krijgt dat niet voor elkaar Al komen er nog zo beroerde tijden De politiek drijft ons niet uit elkaar (Jaap Fischer, De Euromoord) Naarmate de bestuursperiode van Hart voor Hilversum, VVD, D'66 en GroenLinks verstrijkt, wordt de Hilversumse politiek steeds interessanter en onze fractie daarmee steeds hechter. Een frisse coalitie, blakend van zelfvertrouwen bij de start in 2018, ontpopte zich vóór het zomerreces in diverse politieke kwesties als een dwarse bestuurder, wars van tegenspraak of wijze raad. Dat in ons Hilversum maar liefs 31 (!) buurtverenigingen zich genoodzaakt hebben gevoeld een burgerinitiatief te starten om invloed uit te kunnen oefenen op het voortdenderende beleid, is voor een coalitie die burgerparticipatie hoog in het vaandel heeft staan niet zomaar een signaal, maar een luide klaroenstoot. Lees verder

Bauke Dam (36) uit Bolsward wordt door de CDA-fractie in de gemeenteraad van Súdwest-Fryslân voorgedragen als nieuwe wethouder. Hij volgt Maarten Offinga op die in de loop van september wordt geïnstalleerd als burgemeester van de gemeente Hardenberg. Met de voordracht van Dam heeft het CDA een wethouder uit de eigen fractie gevonden. Dam is raadslid sinds 1 februari 2018. Momenteel is hij accountmanager bij Afvalsturing Friesland in Heerenveen. CDA-fractievoorzitter Douwe Attema typeert zijn partijgenoot als iemand die bestuurlijke kwaliteiten heeft en de lopende dossiers goed kent. Om zaken voor elkaar te krijgen zoekt Dam de dialoog, zegt Attema. “Bauke gaat graag met de mensen in gesprek om de standpunten helder te krijgen, om daarna de beste koers te bepalen.” Dam is geboren en getogen in Súdwest-Fryslân. Hij woont in Bolsward. Dam is betrokken bij het verenigingsleven, nu als leider bij SC Bolsward, eerder onder andere bij het Heamiel en de Volleybalclub. Over de portefeuille van de nieuwe wethouder vindt nog overleg plaats met de andere collegepartijen (VVD, GroenLinks en D66).

De Amersfoortse fracties van het CDA en VVD maken zich ernstig zorgen om de veiligheid in en om de stad . Het College heeft op 20 juli een bericht vanuit programma 'Veiligheid en Handhaving' uitgedaan, waarin onder andere de toenemende drugscriminaliteit in Amersfoort en omgeving wordt benoemd. Beide fracties zijn van mening dat de veiligheid, zowel sociaal als fysiek, hierdoor onder druk komen te staan. "Lachgas is een bepalend onderdeel", aldus Arie den Ouden, woordvoerder namens het CDA. "Het gebruik neemt fors toe, maar ook de gevolgen nemen toe en in het verkeer zijn die desastreus. Naast de enorme gezondheidsrisico's alleen al door het gebruik." Hanneke Lap, woordvoerder namens de VVD, is verontrust over de toename van drugscriminaliteit. “ Het veiligheidsgevoel van inwoners staat onder druk wanneer er op straat gedeald wordt, en uitwassen van de georganiseerde criminaliteit in de wijken zichtbaar zijn. Wij vinden het als VVD essentieel dat mensen zich veilig kunnen voelen in de straat en wijk waar zij wonen”. Beide partijen hebben gezamenlijk schriftelijke vragen gesteld om een vinger aan de pols te houden. "Ik zie het liefst dat het College gehoor geeft aan de wens om maatregelen te treffen om lachgas gebruik in te dammen", aldus Den Ouden. "Er zijn inmiddels 90 gemeenten ons voorgegaan en ik zou Amersfoort graag als 91e toegevoegd zien”. SCHRIFTELIJKE VRAGEN aan het college: De Amersfoortse CDA en VVD-fractie stellen de volgende vragen: 1. Hoe kan de aanmerkelijke toename van drugsgerelateerde criminaliteit in Amersfoort volgens het college worden verklaard, mede in het licht van de afname die de regio laat zien? 2. Midden Nederland speelt een aanzienlijke rol in de (inter)nationale cocaïnehandel blijkt uit dit Collegebericht. Dit komt tot uiting in de wijken door drugshandel op straat en regelmatige geweldsincidenten. Dit zorgt ervoor dat inwoners zich niet veilig voelen op straat. Wat gaat het college doen om het veiligheidsgevoel van inwoners te behouden? 3. Welke acties zullen hiertoe concreet worden uitgezet en welke partijen zullen hierin worden betrokken? 4. Welke acties gaat het college ondernemen om te voorkomen dat jongeren in deze vorm van criminaliteit belanden? 5. Kunt u de samenhang tussen drugsgebruik en verkeersincidenten nader duiden ? Meer concreet: hoeveel verkeersongevallen kunnen gerelateerd worden aan drugsgebruik? 6. Kunt u aangeven of de verkeersongevallen gerelateerd aan drugsgebruik een stijgende trend laten zien? 7. Lachgas staat nu (nog) niet op de lijst van verboden middelen van de Opiumwet. Toch levert het gebruik veel schade op. Kunt u aangeven hoeveel lachgas incidenten er in Amersfoort geweest zijn in 2018-heden? En hoeveel daarvan verkeer gerelateerd zijn ? 8. Wij gaan er vanuit dat incidenten met lachgas geregistreerd worden. Is deze aanname juist en zo ja, vanaf welke datum wordt dit geregistreerd ? 9. Zijn er bij het college signalen bekend die wijzen op een verband tussen lachgas gebruik en jongerenoverlast? 10. Deelt u de mening dat bij stijgende drugscriminaliteit, waarbij veel jongeren betrokken worden, het beeld (zicht) op deze 'probleem'jongeren niet volledig (b)lijkt te zijn ? 11. Deelt u de mening dat gezien de verkeersveiligheid en gezondheidsrisico's en de kennis in ervaringen van gebruik, het gebruik van lachgas ontmoedigd dient te worden? 12.Zo ja, welke maatregelen overweegt het college hiertoe te nemen?

Vakantie vierende politici Er zijngenoeg redenen te verzinnen om het niet over de zomervakantie van politici te hebben. Vakantie vierende politici zijn een dankbaar doelwit voor boze burgers op sociale media. Maar politici die altijd op hun post blijven, lopen weer het risico als monomane workaholics te worden beschouwd. Hebben politici niet ook recht op vrije tijd en een gezinsleven dat is onttrokken aan het publieke oog? Moeten zij hun privacy inleveren omdat zij ervoor hebben gekozen om de publieke zaak te dienen? Enige rust op z’n tijd komt het functioneren van politici bovendien alleen maar ten goede. Overwerkte, door de waan van de dag opgeslokte leiders, verliezen het essentiële vermogen om hoofdzaken van bijzaken te scheiden, zo valt bijvoorbeeld op te maken uit het boekIn Sickness and in Power: Illness in Heads of Government During the Last 100 Yearsvan de Britse politicus en medicus David Owen. Personalisering van de politiek De opmars van vakantiefoto’s van onze politici lijken dan ook niet zozeer een teken van democratische gezindheid als wel een gevolg van wat doorgaans de personalisering van de politiek wordt genoemd: het idee dat politiek meer dan ooit om personen en minder om programma’s en partijen draait. Kiezers zouden zich in hun keuze tegenwoordig vooral laten leiden door de indruk die ze hebben van de persoon van de politicus en minder door de standpunten van een partij. Hoewel uit kiezersonderzoek blijkt dat dit maar in zeer beperkte mate het geval is, heeft deze theorie het gedrag van politici in ieder geval sterk beïnvloed. Meer dan ooit proberen zij tegenwoordig behalve hun standpunten ook hun authentieke persoonlijkheid te slijten. In interviews en ook via sociale media als Twitter en Facebook maken zij de kiezer deelgenoot van allerlei op het oog politiek weinig relevante privézaken als het gezinsleven, de persoonlijke hobby’s, de favoriete televisieserie, de strijd tegen de kilo’s of de verrichtingen van het eigen voetbalteam. In het verledenzijn er genoeg voorbeelden van politieke leiders die hun persoonlijke hobby’s uitventten, zoals Winston Churchill met zijn schildersezel, De Duitse oud Bondskanselier Helmut Schmidt achter de vleugel en in Nederland natuurlijk Dries van Agt op zijn eeuwige wielrenfiets. Maar de politisering van het persoonlijke lijkt zeker sinds de introductie van Twitter en Facebook een nieuw stadium te hebben bereikt. Zo zijn we in Nederland alleen al in de afgelopen maanden geconfronteerd met de liefdesbaby van Fleur Agema, een macarena dansende Alexander Pechtold, de publieke ontlading van Frans Timmermans bij de promotie van zijn voetbalploeg en de vreugde van verschillende Kamerleden omdat Netflix een nieuwe serie afleveringen vanHouse of Cardsheeft besteld. Voorbeeldfunctie Een politieke cultuur waarin de persoon achter de politicus zo belangrijk wordt gemaakt maakt politici enerzijds misschien normaler, anderzijds maakt het ze ook extra kwetsbaar. Als de persoon achter het standpunt net zo belangrijk wordt geacht als het standpunt zelf zal immers niet alleen het standpunt maar ook de persoon kritischer tegen het licht worden gehouden. Het verwijt dat leer en leven niet met elkaar in overeenstemming zijn, ligt dan al snel op de loer. Afhankelijk van de aangehangen ideologie wordt niet alleen het gezinsleven, maar ook de vakantie een relevant politiek feit. Dat geldt ook voor de vraag waar, hoe en hoe lang politici op vakantie gaan. Het begint al bij de vakantiebestemming. Moet een politicus die het eigen land een warm hart toedraagt niet in eigen land op vakantie? Waarom zou je naar het buitenland gaan als je over het eigen land in de laatste verkiezingscampagne nog uitvoerig de loftrompet hebt gestoken? Zeker in tijden van crisis verwacht men in ieder geval van politici een voorbeeldfunctie en daarbij hoort een bescheiden vakantie in eigen land. Om die reden wandelt Angela Merkel in de Duitse Alpen en vierde de voormalig Franse president François Hollande vakantie in een door de Franse staat aangekocht zomerverblijf in Besançon. Aanvankelijk drong Hollande er ook bij zijn kabinetsleden op aan om het goede voorbeeld te geven en in eigen land te blijven. Ook in dat opzicht wilde hij breken met zijn voorganger Nicolas Sarkozy, wiens regeerperiode soms een aaneenschakeling leek van luxueuze vakanties in mondaine oorden. In Nederlandzijn de vakanties van politici tot nu toe minder gepolitiseerd dan in Duitsland, of Frankrijk. In Duitsland is de bevolking tegenwoordig beter bestand tegen foto’s van politici in zwembroek. Zelfs de publicatie van een (stiekem gemaakte) foto van voormalig bondskanselier Helmut Kohl in badkleding bracht de Duitse democratie niet aan het wankelen. Strandpoliticus Een beproefd middel om de buitenwereld te laten merken dat er gewoon wordt doorgewerkt is dreigen om de Tweede Kamer en bewindslieden te laten terugkeren voor een spoeddebat. Vooral erkend workaholic Geert Wilders en de nimmer versagende SP-fractie verstoren graag de zomerrust van hun collega-parlementariërs. Meestal komt het er niet van, maar zowel bewindslieden als fractieleden dienen er wel permanent rekening mee te houden dat ze mogelijk spoorslags naar Den Haag moeten. Doen zij dit niet, dan is hoon hun deel, zoals de GroenLinks-fractie ooit merkte. Bij het spoeddebat over de eurocrisis bleek de helft van de GroenLinks’ers nog met vakantie. ‘Strandpartij’, schamperde blonde Geert tot grote hilariteit van de Tweede Kamer. De terughoudendheid van onze media en politici staat in schril contrast met de luidruchtige reacties die op Twitter te vinden zijn bij begin en einde van ieder parlementair reces. Dat reces hetzelfde is als vakantie blijft een hardnekkig misverstand. Tegenwoordig proberen veel politici die indruk weg te nemen door hun volgers tijdens het parlementair reces bijna dagelijks op de hoogte te houden van hun drukke agenda. Zo leren we onder meer dat een SP-Kamerlid tijdens de kerstvakantie met chauffeurs op pad is geweest om banketstaven bij bejaardenhuizen te brengen, dateen VVD-Kamerlid in militair uniform deelnam aan een oefening van de Pantsercompagnie 112 en dat Ard van der Steur als Kamerlid met eigen ogen heeft gezien hoe dagvers brood op transport naar de afnemers ging. Onmisbaar Het politieke kerkhof ligt vol politici die tijdens hun vakantie plots onmisbaar bleken. Zo zal de naam van een voormalig PvdA-voorzitter wel eeuwig verbonden blijven aan haar verzuim om direct haar fietsvakantie af te breken toen beginjaren negentig in de PvdAdeWAO-crisis uitbrak. Hoewel ze daarvoor acceptabele privéredenen kon aanvoeren, werd ze vervolgens door de partijtop als zondebok geslachtofferd. De positie van toenmalig minister van Binnenlandse Zaken Johan Remkes wankelde eveneens omdat hij tijdens zijn kerstvakantie in Thailand op het strand bleef liggen terwijl in een ander deel van het land de tsunami duizenden slachtoffers had gemaakt. Dat de termen crisis en noodsituatie aan inflatie onderhevig zijn, merkten de burgemeesters Jozias van Aartsen (Den Haag) en Aleid Wolfsen (Utrecht). Beiden kregen de wind van voren omdat zij niet direct hun vakantie hadden afgebroken nadat hun stad zwaar was getroffen door respectievelijk een lichtelijk uit de hand gelopen demonstratie in de Schilderswijk en het vrijkomen van asbest in een flat in Kanaleneiland. Dankzij de mobiele telefonie is er nu geen enkel excuus meer mogelijk voor de politicus op vakantie. Daarbij geldt de vuistregel dat terugkeren voor een storm in een glas water altijd beter is dan verder als een strandpoliticus door het leven te moeten gaan. Welke gevolgen dit heeft voor het gezinsleven van politici kan later worden vernomen in roddelblad én tegenwoordig ook kwaliteitskrant. Wat dat betreft hadden politici het vroeger makkelijk. Zo was premier Joop den Uyl in de zomer van 1974 een tijdlang letterlijk onvindbaar tijdens zijn vakantie in Portugal. In samenspraak met het Nederlandse ministerie van Buitenlandse Zaken ging de Portugese politie naarstig op zoek naar de Nederlandse premier. Na dagen speurwerk werd Den Uyl uiteindelijk op een camping nabij Lissabon gevonden terwijl hij volgens de overlevering in zijn korte broek sardientjes aan het bakken was. Goedaardig als hij was bood hij de Portugese dienders een vismaaltijd aan alvorens hij onverwijld terugkeerde naar Nederland.