Poliflw

Vandaag debatteert de Tweede Kamer over de verduuzaming van de financiële sector. Vier Kamerleden van vier verschillende partijen schreven daarover een opiniestuk. 

Ook deze zomer was er een van uitersten. Nog nooit werden zoveel tropische dagen achter elkaar geteld. De weekgemiddelde maximumtemperatuur was het hoogste sinds de start van de metingen in 1901 en de neerslagtekorten liepen net als in 2018 in sommige regio’s op tot boven de 300 millimeter. Het agrarische verdienmodel voor dit jaar loopt, door onder meer een combinatie van droogte, hitte en soms beperkte irrigatiemogelijkheden, een flinke knauw op.

Zo is de klimaatschade aan de omzet van boeren dit jaar exemplarisch voor iets waar toezichthouders ons sinds enkele jaren voor waarschuwen: financiële risico’s door gebrekkige verduurzaming. Dat is een tweeledig gevaar. Enerzijds zullen klimaatverandering en biodiversiteitsverlies schade toebrengen aan verdienmodellen. Denk aan een boer die niet langer aan zijn kredietverplichtingen kan voldoen door langdurige droogte. Anderzijds lijden financiële instellingen verliezen als ze gebrekkig anticiperen op de aanstaande verduurzamingstransitie, door te blijven investeren in technologieën die uitgefaseerd worden.

Voor uw instellingen is dit verhaal gelukkig niet nieuw. Verschillende banken, pensioenfondsen en verzekeraars experimenteren met meetmethoden om duurzaamheidsrisico’s in kaart te brengen en rapporteren hierover. Daarnaast committeert de gehele financiële sector zich aan het Klimaatakkoord, waarmee ze belooft een bijdrage te leveren aan Parijs. Ook toezichthouders zitten bepaald niet stil. Nederland loopt op dit gebied dan ook internationaal voorop. 

Er is desalniettemin geen aanleiding om achterover te leunen. De blik op wat er al gebeurt, moet niet afleiden van de visie op waar we naartoe moeten. Dat eindpunt ligt immers nog ver weg. Zo ging in 2018 80%-95% van de nieuwe energie-financieringen die uw sector aanging naar de fossiele industrie. Uit verschillende onderzoeken blijkt dat uw instellingen onvoldoende grondig rapporteren over hun materiële duurzaamheidsrisico’s. En hoewel het Klimaatakkoordcommitment ‘een bijdrage’ expliciteert, brengt ons dat nog niet zomaar bij de daadwerkelijke reductie in 2030 die nodig is om Parijs te halen.

Het beheersen van duurzaamheidsrisico’s is niet enkel aan de sector zelf, maar zeker ook een politieke verantwoordelijkheid. Met de politiek als hoeder van het klimaatbeleid, en als aanjager en ondersteuner voor de financiële sector. Die eerste verantwoordelijkheid is genomen met de klimaatwet en het klimaatakkoord. Die laatste verantwoordelijkheid kan nu scherper ingevuld worden. Daar doen wij voorstellen toe in onze initiatiefnota over de verduurzaming van de financiële sector, waarover we vandaag met de Tweede Kamer en het kabinet in debat gaan. Jullie zijn uitgenodigd in de toekomst het gesprek tussen sector en politiek samen verder te brengen.

Wij roepen u op uw beurt op om uw ambities en commitment sneller om te zetten in actie. Kom met concrete plannen om de CO2-impact van uw portefeuille in 2030 met 55% terug te dringen. Geef inzicht in het ‘klimaatpad’ van uw huidige portefeuille. Wacht niet tot 2022 met het publiekelijk maken van reductiedoelstellingen als dat niet nodig is. Zet waar mogelijk uw middelen in om kennis te delen en achterblijvers aan te sporen. En gebruik ons duwtje in de rug om grondiger over duurzaamheidsrisico’s te rapporteren. Alleen zo brengen we de verduurzaming van de financiële sector in de juiste versnelling.

Bart Snels (GroenLinks), Joost Sneller (D66), Eppo Bruins (ChristenUnie) & Evert-Jan Slootweg (CDA)  

Vandaag debatteert de Tweede Kamer over de verduuzaming van de financiële sector. Vier Kamerleden van vier verschillende partijen schreven daarover een opiniestuk. 

Ook deze zomer was er een van uitersten. Nog nooit werden zoveel tropische dagen achter elkaar geteld. De weekgemiddelde maximumtemperatuur was het hoogste sinds de start van de metingen in 1901 en de neerslagtekorten liepen net als in 2018 in sommige regio’s op tot boven de 300 millimeter. Het agrarische verdienmodel voor dit jaar loopt, door onder meer een combinatie van droogte, hitte en soms beperkte irrigatiemogelijkheden, een flinke knauw op.

Zo is de klimaatschade aan de omzet van boeren dit jaar exemplarisch voor iets waar toezichthouders ons sinds enkele jaren voor waarschuwen: financiële risico’s door gebrekkige verduurzaming. Dat is een tweeledig gevaar. Enerzijds zullen klimaatverandering en biodiversiteitsverlies schade toebrengen aan verdienmodellen. Denk aan een boer die niet langer aan zijn kredietverplichtingen kan voldoen door langdurige droogte. Anderzijds lijden financiële instellingen verliezen als ze gebrekkig anticiperen op de aanstaande verduurzamingstransitie, door te blijven investeren in technologieën die uitgefaseerd worden.

Voor uw instellingen is dit verhaal gelukkig niet nieuw. Verschillende banken, pensioenfondsen en verzekeraars experimenteren met meetmethoden om duurzaamheidsrisico’s in kaart te brengen en rapporteren hierover. Daarnaast committeert de gehele financiële sector zich aan het Klimaatakkoord, waarmee ze belooft een bijdrage te leveren aan Parijs. Ook toezichthouders zitten bepaald niet stil. Nederland loopt op dit gebied dan ook internationaal voorop. 

Er is desalniettemin geen aanleiding om achterover te leunen. De blik op wat er al gebeurt, moet niet afleiden van de visie op waar we naartoe moeten. Dat eindpunt ligt immers nog ver weg. Zo ging in 2018 80%-95% van de nieuwe energie-financieringen die uw sector aanging naar de fossiele industrie. Uit verschillende onderzoeken blijkt dat uw instellingen onvoldoende grondig rapporteren over hun materiële duurzaamheidsrisico’s. En hoewel het Klimaatakkoordcommitment ‘een bijdrage’ expliciteert, brengt ons dat nog niet zomaar bij de daadwerkelijke reductie in 2030 die nodig is om Parijs te halen.

Het beheersen van duurzaamheidsrisico’s is niet enkel aan de sector zelf, maar zeker ook een politieke verantwoordelijkheid. Met de politiek als hoeder van het klimaatbeleid, en als aanjager en ondersteuner voor de financiële sector. Die eerste verantwoordelijkheid is genomen met de klimaatwet en het klimaatakkoord. Die laatste verantwoordelijkheid kan nu scherper ingevuld worden. Daar doen wij voorstellen toe in onze initiatiefnota over de verduurzaming van de financiële sector, waarover we vandaag met de Tweede Kamer en het kabinet in debat gaan. Jullie zijn uitgenodigd in de toekomst het gesprek tussen sector en politiek samen verder te brengen.

Wij roepen u op uw beurt op om uw ambities en commitment sneller om te zetten in actie. Kom met concrete plannen om de CO2-impact van uw portefeuille in 2030 met 55% terug te dringen. Geef inzicht in het ‘klimaatpad’ van uw huidige portefeuille. Wacht niet tot 2022 met het publiekelijk maken van reductiedoelstellingen als dat niet nodig is. Zet waar mogelijk uw middelen in om kennis te delen en achterblijvers aan te sporen. En gebruik ons duwtje in de rug om grondiger over duurzaamheidsrisico’s te rapporteren. Alleen zo brengen we de verduurzaming van de financiële sector in de juiste versnelling.

Bart Snels (GroenLinks), Joost Sneller (D66), Eppo Bruins (ChristenUnie) & Evert-Jan Slootweg (CDA)  

Vandaag debatteert de Tweede Kamer over de verduuzaming van de financiële sector. Vier Kamerleden van vier verschillende partijen schreven daarover een opiniestuk. 

Ook deze zomer was er een van uitersten. Nog nooit werden zoveel tropische dagen achter elkaar geteld. De weekgemiddelde maximumtemperatuur was het hoogste sinds de start van de metingen in 1901 en de neerslagtekorten liepen net als in 2018 in sommige regio’s op tot boven de 300 millimeter. Het agrarische verdienmodel voor dit jaar loopt, door onder meer een combinatie van droogte, hitte en soms beperkte irrigatiemogelijkheden, een flinke knauw op.

Zo is de klimaatschade aan de omzet van boeren dit jaar exemplarisch voor iets waar toezichthouders ons sinds enkele jaren voor waarschuwen: financiële risico’s door gebrekkige verduurzaming. Dat is een tweeledig gevaar. Enerzijds zullen klimaatverandering en biodiversiteitsverlies schade toebrengen aan verdienmodellen. Denk aan een boer die niet langer aan zijn kredietverplichtingen kan voldoen door langdurige droogte. Anderzijds lijden financiële instellingen verliezen als ze gebrekkig anticiperen op de aanstaande verduurzamingstransitie, door te blijven investeren in technologieën die uitgefaseerd worden.

Voor uw instellingen is dit verhaal gelukkig niet nieuw. Verschillende banken, pensioenfondsen en verzekeraars experimenteren met meetmethoden om duurzaamheidsrisico’s in kaart te brengen en rapporteren hierover. Daarnaast committeert de gehele financiële sector zich aan het Klimaatakkoord, waarmee ze belooft een bijdrage te leveren aan Parijs. Ook toezichthouders zitten bepaald niet stil. Nederland loopt op dit gebied dan ook internationaal voorop. 

Er is desalniettemin geen aanleiding om achterover te leunen. De blik op wat er al gebeurt, moet niet afleiden van de visie op waar we naartoe moeten. Dat eindpunt ligt immers nog ver weg. Zo ging in 2018 80%-95% van de nieuwe energie-financieringen die uw sector aanging naar de fossiele industrie. Uit verschillende onderzoeken blijkt dat uw instellingen onvoldoende grondig rapporteren over hun materiële duurzaamheidsrisico’s. En hoewel het Klimaatakkoordcommitment ‘een bijdrage’ expliciteert, brengt ons dat nog niet zomaar bij de daadwerkelijke reductie in 2030 die nodig is om Parijs te halen.

Het beheersen van duurzaamheidsrisico’s is niet enkel aan de sector zelf, maar zeker ook een politieke verantwoordelijkheid. Met de politiek als hoeder van het klimaatbeleid, en als aanjager en ondersteuner voor de financiële sector. Die eerste verantwoordelijkheid is genomen met de klimaatwet en het klimaatakkoord. Die laatste verantwoordelijkheid kan nu scherper ingevuld worden. Daar doen wij voorstellen toe in onze initiatiefnota over de verduurzaming van de financiële sector, waarover we vandaag met de Tweede Kamer en het kabinet in debat gaan. Jullie zijn uitgenodigd in de toekomst het gesprek tussen sector en politiek samen verder te brengen.

Wij roepen u op uw beurt op om uw ambities en commitment sneller om te zetten in actie. Kom met concrete plannen om de CO2-impact van uw portefeuille in 2030 met 55% terug te dringen. Geef inzicht in het ‘klimaatpad’ van uw huidige portefeuille. Wacht niet tot 2022 met het publiekelijk maken van reductiedoelstellingen als dat niet nodig is. Zet waar mogelijk uw middelen in om kennis te delen en achterblijvers aan te sporen. En gebruik ons duwtje in de rug om grondiger over duurzaamheidsrisico’s te rapporteren. Alleen zo brengen we de verduurzaming van de financiële sector in de juiste versnelling.

Bart Snels (GroenLinks), Joost Sneller (D66), Eppo Bruins (ChristenUnie) & Evert-Jan Slootweg (CDA)  

Vandaag debatteert de Tweede Kamer over de verduuzaming van de financiële sector. Vier Kamerleden van vier verschillende partijen schreven daarover een opiniestuk. 

Ook deze zomer was er een van uitersten. Nog nooit werden zoveel tropische dagen achter elkaar geteld. De weekgemiddelde maximumtemperatuur was het hoogste sinds de start van de metingen in 1901 en de neerslagtekorten liepen net als in 2018 in sommige regio’s op tot boven de 300 millimeter. Het agrarische verdienmodel voor dit jaar loopt, door onder meer een combinatie van droogte, hitte en soms beperkte irrigatiemogelijkheden, een flinke knauw op.

Zo is de klimaatschade aan de omzet van boeren dit jaar exemplarisch voor iets waar toezichthouders ons sinds enkele jaren voor waarschuwen: financiële risico’s door gebrekkige verduurzaming. Dat is een tweeledig gevaar. Enerzijds zullen klimaatverandering en biodiversiteitsverlies schade toebrengen aan verdienmodellen. Denk aan een boer die niet langer aan zijn kredietverplichtingen kan voldoen door langdurige droogte. Anderzijds lijden financiële instellingen verliezen als ze gebrekkig anticiperen op de aanstaande verduurzamingstransitie, door te blijven investeren in technologieën die uitgefaseerd worden.

Voor uw instellingen is dit verhaal gelukkig niet nieuw. Verschillende banken, pensioenfondsen en verzekeraars experimenteren met meetmethoden om duurzaamheidsrisico’s in kaart te brengen en rapporteren hierover. Daarnaast committeert de gehele financiële sector zich aan het Klimaatakkoord, waarmee ze belooft een bijdrage te leveren aan Parijs. Ook toezichthouders zitten bepaald niet stil. Nederland loopt op dit gebied dan ook internationaal voorop. 

Er is desalniettemin geen aanleiding om achterover te leunen. De blik op wat er al gebeurt, moet niet afleiden van de visie op waar we naartoe moeten. Dat eindpunt ligt immers nog ver weg. Zo ging in 2018 80%-95% van de nieuwe energie-financieringen die uw sector aanging naar de fossiele industrie. Uit verschillende onderzoeken blijkt dat uw instellingen onvoldoende grondig rapporteren over hun materiële duurzaamheidsrisico’s. En hoewel het Klimaatakkoordcommitment ‘een bijdrage’ expliciteert, brengt ons dat nog niet zomaar bij de daadwerkelijke reductie in 2030 die nodig is om Parijs te halen.

Het beheersen van duurzaamheidsrisico’s is niet enkel aan de sector zelf, maar zeker ook een politieke verantwoordelijkheid. Met de politiek als hoeder van het klimaatbeleid, en als aanjager en ondersteuner voor de financiële sector. Die eerste verantwoordelijkheid is genomen met de klimaatwet en het klimaatakkoord. Die laatste verantwoordelijkheid kan nu scherper ingevuld worden. Daar doen wij voorstellen toe in onze initiatiefnota over de verduurzaming van de financiële sector, waarover we vandaag met de Tweede Kamer en het kabinet in debat gaan. Jullie zijn uitgenodigd in de toekomst het gesprek tussen sector en politiek samen verder te brengen.

Wij roepen u op uw beurt op om uw ambities en commitment sneller om te zetten in actie. Kom met concrete plannen om de CO2-impact van uw portefeuille in 2030 met 55% terug te dringen. Geef inzicht in het ‘klimaatpad’ van uw huidige portefeuille. Wacht niet tot 2022 met het publiekelijk maken van reductiedoelstellingen als dat niet nodig is. Zet waar mogelijk uw middelen in om kennis te delen en achterblijvers aan te sporen. En gebruik ons duwtje in de rug om grondiger over duurzaamheidsrisico’s te rapporteren. Alleen zo brengen we de verduurzaming van de financiële sector in de juiste versnelling.

Bart Snels (GroenLinks), Joost Sneller (D66), Eppo Bruins (ChristenUnie) & Evert-Jan Slootweg (CDA)  

Vandaag debatteert de Tweede Kamer over de verduuzaming van de financiële sector. Vier Kamerleden van vier verschillende partijen schreven daarover een opiniestuk. 

Ook deze zomer was er een van uitersten. Nog nooit werden zoveel tropische dagen achter elkaar geteld. De weekgemiddelde maximumtemperatuur was het hoogste sinds de start van de metingen in 1901 en de neerslagtekorten liepen net als in 2018 in sommige regio’s op tot boven de 300 millimeter. Het agrarische verdienmodel voor dit jaar loopt, door onder meer een combinatie van droogte, hitte en soms beperkte irrigatiemogelijkheden, een flinke knauw op.

Zo is de klimaatschade aan de omzet van boeren dit jaar exemplarisch voor iets waar toezichthouders ons sinds enkele jaren voor waarschuwen: financiële risico’s door gebrekkige verduurzaming. Dat is een tweeledig gevaar. Enerzijds zullen klimaatverandering en biodiversiteitsverlies schade toebrengen aan verdienmodellen. Denk aan een boer die niet langer aan zijn kredietverplichtingen kan voldoen door langdurige droogte. Anderzijds lijden financiële instellingen verliezen als ze gebrekkig anticiperen op de aanstaande verduurzamingstransitie, door te blijven investeren in technologieën die uitgefaseerd worden.

Voor uw instellingen is dit verhaal gelukkig niet nieuw. Verschillende banken, pensioenfondsen en verzekeraars experimenteren met meetmethoden om duurzaamheidsrisico’s in kaart te brengen en rapporteren hierover. Daarnaast committeert de gehele financiële sector zich aan het Klimaatakkoord, waarmee ze belooft een bijdrage te leveren aan Parijs. Ook toezichthouders zitten bepaald niet stil. Nederland loopt op dit gebied dan ook internationaal voorop. 

Er is desalniettemin geen aanleiding om achterover te leunen. De blik op wat er al gebeurt, moet niet afleiden van de visie op waar we naartoe moeten. Dat eindpunt ligt immers nog ver weg. Zo ging in 2018 80%-95% van de nieuwe energie-financieringen die uw sector aanging naar de fossiele industrie. Uit verschillende onderzoeken blijkt dat uw instellingen onvoldoende grondig rapporteren over hun materiële duurzaamheidsrisico’s. En hoewel het Klimaatakkoordcommitment ‘een bijdrage’ expliciteert, brengt ons dat nog niet zomaar bij de daadwerkelijke reductie in 2030 die nodig is om Parijs te halen.

Het beheersen van duurzaamheidsrisico’s is niet enkel aan de sector zelf, maar zeker ook een politieke verantwoordelijkheid. Met de politiek als hoeder van het klimaatbeleid, en als aanjager en ondersteuner voor de financiële sector. Die eerste verantwoordelijkheid is genomen met de klimaatwet en het klimaatakkoord. Die laatste verantwoordelijkheid kan nu scherper ingevuld worden. Daar doen wij voorstellen toe in onze initiatiefnota over de verduurzaming van de financiële sector, waarover we vandaag met de Tweede Kamer en het kabinet in debat gaan. Jullie zijn uitgenodigd in de toekomst het gesprek tussen sector en politiek samen verder te brengen.

Wij roepen u op uw beurt op om uw ambities en commitment sneller om te zetten in actie. Kom met concrete plannen om de CO2-impact van uw portefeuille in 2030 met 55% terug te dringen. Geef inzicht in het ‘klimaatpad’ van uw huidige portefeuille. Wacht niet tot 2022 met het publiekelijk maken van reductiedoelstellingen als dat niet nodig is. Zet waar mogelijk uw middelen in om kennis te delen en achterblijvers aan te sporen. En gebruik ons duwtje in de rug om grondiger over duurzaamheidsrisico’s te rapporteren. Alleen zo brengen we de verduurzaming van de financiële sector in de juiste versnelling.

Bart Snels (GroenLinks), Joost Sneller (D66), Eppo Bruins (ChristenUnie) & Evert-Jan Slootweg (CDA)  

Ik hoop dat jullie - ondanks alles - toch ook wel hebben kunnen genieten van de vakantie. Zelf heb ik een bijna 35 jaar oude camper gehuurd (op LPG dus relatief schoon én met zonnepanelen op het dak) en daarmee door Luxemburg en Duitsland getoerd. Veel gewandeld, gefietst, gekanood en dus prima kunnen ontspannen. Terwijl ik weg was, ging het er in onze stad een stuk minder ontspannen aan toe. Zowel op Scheveningen als in de Schilderswijk sloeg de vlam flink in de pan.

In Scheveningen was dit het gevolg van een onderschatting van de enorme toestroom van toeristen, wat leidde tot enorme overlast van auto’s en wildkampeerders. Met als triest dieptepunt een neersteken van een 19-jarige Rotterdammer op de Pier. In de Schilderswijk waren later die week rellen te betreuren, waarbij jongeren zich een aantal avonden achtereen ernstig misdroegen. Hoe het in de Schilderswijk zo uit de hand kan lopen wordt nog onderzocht. Er worden diverse oorzaken genoemd: van verveling door corona en het gebrek aan perspectief dat veel jongeren ervaren tot de mogelijke rol van hooligans van buiten. Terecht dat stevig is ingegrepen door de politie, want dit gedrag is volstrekt onacceptabel.

Voor een aantal partijen in de Haagse gemeenteraad waren de ongeregeldheden reden om het reces te onderbreken om hier met de burgemeester in de commissie Bestuur over te spreken. Het was voor mij niet nodig om terug te komen, want Mariëlle heeft mij met verve vervangen bij de vergadering die weer prima werd voorgezeten door onze Erlijn. Het debat terugkijkend ben ik wel enorm geschrokken van de toon die door de partijen aan de rechterzijde van het politieke spectrum werd aangeslagen. Van de PVV en GroepdeMos zijn we inmiddels wel gewend dat ze ongeregeldheden in de stad met beide handen aangrijpen om de migratiekaart te trekken en daarmee alles wat hen niet bevalt in de schoenen van biculturele jongeren te schuiven. Maar deze keer waren ook onze coalitiecollega’s van het CDA en VVD er als de kippen bij om los te gaan op het orgel van het aanwakkeren van de tweedeling. Zo stelde het CDA voor om de uitkeringen van de ouders van minderjarige allochtone relschoppers af te pakken: iets wat niet kan omdat er geen enkele wettelijke basis voor is, maar wel voeding geeft aan het vooroordeel dat de rellende jongeren vast en zeker ouders hebben die geen werk hebben.

Mijn collega van de VVD maakte het zo mogelijk nog wat bonter door de rellen simpelweg af te doen als een migratieprobleem en (zonder dat daar concrete aanwijzingen voor zijn) te stellen dat de relschoppers in Scheveningen en de Schilderswijk dezelfde (etnische) groepen zouden zijn. Toen hij er tijdens het debat op werd gewezen dat rond het Binnenhof de ‘Corona-protesteerders’ ook stevig met de politie slaags raakten en dat dit toch echt overwegend autochtonen zijn, had hij hier weinig weerwoord op. De VVD vond het in het debat naar eigen zeggen vooral belangrijk om “dingen te benoemen”. Nu moeten we zaken zeker niet verbloemen, maar alleen maar polariseren draagt niet bij aan het vinden van de oorzaken om dit soort problemen in de toekomst te voorkomen.

Het zal mogelijk te maken hebben met de landelijke verkiezingen die er aan komen. Rechtse stemmers dol zijn op stevige woorden en simpele oplossingen. Maar met vingerwijzen en groepen in onze stad tegen elkaar opzetten bewijzen de rechtse partijen ons als stad geen goede dienst. Ook lossen we de onderliggende problemen niet op. Wat dat betreft ben ik blij met onze nieuwe burgemeester die het hoofd koel houdt, uitstraalt te willen blijven verbinden en een stevig pakket aan échte oplossingsrichtingen presenteerde. Laten we hopen dat hij zich ook de komende jaren niet laat meeslepen door de onderbuikgevoelens van de rechterflank.

Veel succes met het opstarten, ik hoop je 12 september te zien bij onze ALV.

Volgens GroenLinks laat nieuw college zijn ware rechtse gezicht al zien.

Lokaal Liberaal mag met het toetreden tot het college een paar sociale kroonjuwelen opgewaardeerd hebben, maar daarmee wordt het gezicht van dit nieuwe college niet bepaald socialer. Sterker, GroenLinks ziet nu al de signalen dat het nieuwe college zich minder bekommert om de kwetsbare burgers in onze gemeente.

Het lijkt op het eerste oog mee te vallen. Zo heeft Lokaal Liberaal het mantelzorgcompliment weer in het collegewerkprogramma teruggebracht door de introductie van een voucher die in 2021 en 2022 bij de lokale middenstand ingeleverd kan worden. Daarmee is haar achterban en, zo men wil, ieders achterban, van deze pijnlijke bezuiniging verlost. Althans zo lijkt het en zo wordt het 'geframed'.

Voucher voor mantelzorgers tijdelijk doekje voor het bloeden

De werkelijkheid is echter dat dit sympathieke gebaar uit incidentele middelen gefinancierd wordt en slechts in de verte lijkt op het oorspronkelijke compliment. En dat kan ook niet anders, want onze gemeente komt geld tekort, veel geld. Het is geen herinvoering van het mantelzorgcompliment. Het is een tijdelijk doekje voor het bloeden, vooral bedoeld voor de goede sier.

Door de coronacrisis zijn de financiële perspectieven nog slechter dan dat we in 2019 voorzagen. Ook toen wisten we al dat er grote tekorten dreigden, met name binnen het sociaal domein. Elke geste die gemaakt wordt in het aangepaste collegewerkprogramma van deze nieuwe rechtse coalitie, zal financieel gedekt moeten worden. Het college kan dus eigenlijk helemaal geen cadeaus weggeven.

Hoe sociaal is eigen bijdrage voor gehandicaptenparkeerplaats?

Interessant is hoe de komende twee jaren dit college zijn sociale, inclusieve imago dan ook op zal houden. Iedereen moet mee kunnen doen, is het adagium. Dat vraagt bewuste en sociale keuzes, terwijl er onherroepelijk bezuinigd moet worden.

Om te bezuinigen gaat dit rechtse college, zo vreest GroenLinks, willekeurig schrappen in de voorzieningen en wordt hierbij voorbijgegaan aan de effecten op de meest kwetsbaren in onze samenleving.

De eerste blijk daarvan is de nieuwe invoering van de eigen bijdrage voor een parkeerplaats voor gehandicapten. Hiermee bezuinigt het college naar verwachting 20.400 euro.

Pas twee jaar geleden is besloten dat een gehandicaptenparkeerplaats op kosten van de gemeenten wordt aangelegd voor mensen die daar recht op hebben, nota bene met enthousiaste steun van de huidige CDA-wethouder Sociaal Domein mevrouw Veneklaas. Dit beleid is effectief, want zo’n 40 tot 50 inwoners maken er momenteel gebruik van.

Nog slechts vijf aanvragen

Door de eigen bijdrage weer in te voeren (€ 510 euro) zal het aantal mensen dat een gehandicaptenparkeerplaats zal aanvragen volgens de gemeente teruglopen naar vijf. 

Jaarlijks zullen dus nog slechts vijf mensen een aanvraag indienen terwijl veertig mindervalide mensen in onze gemeente zullen afzien van een dergelijke parkeerplaats. Louter vanwege de kosten, niet omdat ze als door een wonder weer valide zijn. Kassa voor het college: de eerste 20.400 euro is binnen.  

De fractie van GroenLinks is overigens van mening dat een eigen bijdrage voor een gehandicaptenparkeerplaats inkomensafhankelijk gemaakt moet worden.

__________________________________________________________________________________________________

Voor vragen kunt u contact opnemen met Albert Gemke, fractievoorzitter GroenLinks Stichtse Vecht via a.gemke@planet.nl

De eerste helft van augustus zuchtte Nederland onder een heftige hittegolf. Met name in de stedelijke gebieden liep de warmte op tot ongebruikelijke temperaturen waar de Nederlandse mens, dier en natuur niet aan gewend zijn. Tijdens de hittegolf bleek ook weer eens hoe belangrijk (vooral de volgroeide) bomen zijn om de stad te verkoelen. Fractievoorzitter Tjeerd van der Meulen plaatste een bericht op twitter en dit leidde tot een interview met de Stentor. De centrale boodschap : minder kappen, meer aanplanten!

Er ligt een dringend verzoek van Unicef, Kerk in Actie en Amnesty  aan Nederland om 500 alleenstaande kinderen op te nemen. Ondertussen hebben 160 (!) gemeenten aangegeven mee te willen doen. In Berkelland heeft GroenLinks een motie ingediend om aan te sluiten bij de oproep. Leo Morren van GroenLinks; "Er was veel sympathie voor onze motie. De intentie van de motie wordt gesteund door bijna alle partijen maar er was helaas geen meerderheid die actief onze motie wilde steunen."  Het belangrijkste argument is dat het om een "Haagse zaak" gaat. Onder de 160 gemeenten die wel hun steun hebben gegeven zitten ook een aantal CDA en VVD-gemeenten. Jammer, een gemiste kans voor Berkelland. 

Wat kan je zelf doen?

De steun vanuit de Nederlandse samenleving, voor opvang van deze kinderen blijft groeien. Inmiddels hebben bijna 55.000 mensen hun handtekening gezet onder de petitie 500kinderen.nl. Honderden prominente (oud-)politici, geestelijk leiders, bekende Nederlanders en mensen die in de Tweede Wereldoorlog onder moesten duiken, zetten deze oproep kracht bij.   

Lees meer;

Onderzoeken van onder andere De Groene Amsterdammer en Trouw 

Den Haag is de internationale stad van vrede en recht en daar komt veel verantwoordelijkheid bij kijken. Wat GroenLinks betreft dragen we als Den Haag bij aan een rechtvaardige wereld, en wordt Den Haag zelf een inclusieve en veilige stad voor al haar bewoners.

Momenteel bevinden zich 19.000 mensen in het overvolle Griekse vluchtelingenkamp Moria, waaronder duizenden vluchtelingenkinderen zonder ouders, terwijl er slechts plek is voor 3.000 mensen. Dit leidt  tot mensonterende situaties voor vluchtelingen en hulpverleners, tegen wie het geweld vanuit de lokale bevolking is toegenomen. Bovendien zou een eventuele corona uitbraak in het kamp rampzalige gevolgen hebben. Dankzij een oproep van raadslid Serpil Ates, die hier ook een meerderheid in de gemeenteraad achter kreeg, was Den Haag één van de eerste gemeenten die de regering oproept 500 kinderen op te vangen en daar ook zelf een deel van op te nemen. Recentelijk bevestigde het stadsbestuur bereid te zijn een deel van deze kinderen op te vangen. Helaas houdt het Kabinet dit tot nu toe tegen. Lees hier meer.

Ook bij het erkennen van koloniale- en slavernijverleden bevindt Den Haag zich op een keerpunt. Den Haag speelde als administratief centrum een belangrijke rol in het Nederlandse koloniale verleden. Naar aanleiding van een aangenomen motie van raadslid Serpil Ates adviseerde een commissie eind 2019 al dat er een monument, herdenking en lespakketten moeten komen ter herdenking van het Haagse koloniale- en slavernijverleden. Dit advies is overgenomen in het nieuwe coalitieakkoord. Op 1 juli, tijdens Keti Koti, bood GroenLinks samen met NIDA, Haags Stadspartij, PvdA, CDA, SP, Islam Democraten en Partij voor de Dieren een initiatiefvoorstel aan dat de plannen voor een herdenking en erkenning van dit verleden concreet moet maken. Lees hier meer.

Veel Hagenaars (met name jongeren van kleur) hebben regelmatig te maken met etnisch profileren: dat betekent dat ze door de politie staande worden gehouden om niet-objectieve redenen, zoals hun huidskleur. Dit is een vorm van institutioneel racisme dat het veiligheidsgevoel van jongeren direct aantast. Om daar iets aan te doen werden in 2019 al verschillende moties van GroenLinks en NIDA aangenomen om het vertrouwen van Hagenaars in de politie te meten. Dankzij vragen van fractievoorzitter Arjen Kapteijns aan plaatsvervangend burgemeester Remkes gaat de gemeente nu meer op wijkniveau meten, waar ze dat eerder op het niveau van de stadsdelen deed. Daarmee zal er een correcter beeld ontstaan van de situatie en brengen we problemen tussen burgers en politie beter in beeld.

Dankzij de staatloosheidsverdragen hebben staatloze mensen verschillende rechten, zoals bijvoorbeeld het recht om te reizen, trouwen en naturaliseren. Door de manier waarop de gemeente hen vaak registreert (‘nationaliteit onbekend’) kunnen zij daar nu echter vaak geen beroep op doen. Een Hagenaar kan pas de officiële status ‘staatloos’ krijgen als diegene kan aantonen dat geen enkele staat diegene als onderdaan beschouwd. Dat is een onmogelijke opgave, zeker voor kinderen. Daarom wil raadslid Serpil Ates in het gezamenlijke initiatiefvoorstel met NIDA, ChristenUnie-SGP en PvdA dat de gemeente onderzoek doet hoe het makkelijker gemaakt kan worden om de status van staatloos te verkrijgen. Het college zal eind dit jaar op het voorstel reageren. Lees hier meer.   

Vier jaar geleden ging het VN-verdrag voor vluchtelingen officieel in werking. Daarmee zijn Nederlandse gemeenten verplicht de samenleving zo in te richten dat mensen met een handicap volwaardig mee kunnen doen in de samenleving.  Hier zijn al een aantal stappen voor gezet, maar er moet nog veel gebeuren voordat Den Haag echt toegankelijk wordt. In samenwerking met andere politieke partijen, organisaties én ervaringsdeskundigen maakte raadslid Erlijn Wenink inspiratienota “100% toegankelijk Den Haag”, vol met ideeën vanuit de groep zelf voor een volledig inclusieve stad. Nu is het zaak om van die ideeën werkelijkheid te maken, iets waar raadsleden Erlijn Wenink, Maarten De Vuyst en Mariëlle Vavier kort geleden nog nieuwe schriftelijke vragen over stelden.

Den Haag krijgt een monument ter herdenking van de genocide in Srebrenica. Dit is niet direct het gevolg van een actie van GroenLinks, maar wat ons betreft is dit een hele belangrijke stap voor heel Den Haag!

De samenleving is in een hoog tempo aan het digitaliseren. Steeds meer zaken worden online geregeld en de gemeente werkt met haar nieuwe visie op digitalisering en dienstverlening steeds meer met data en algoritmes. Dat biedt allerlei kansen, maar neemt ook ethische risico’s met zich mee: immers, verschillende partijen hebben verschillende belangen bij digitalisering invulling krijgt. Dankzij twee aangenomen moties van raadslid Mariëlle Vavier houden we beter grip op de risico’s van digitalisering. Zo wordt er dankzij de motie ‘Grip op digitalisering’ beter in beeld gebracht hoe de gemeente met dilemma’s rondom onderwerpen als privacy om zal gaan en worden de betrokken marktpartijen bij grote projecten in beeld gebracht. Dankzij de motie ‘Bewonersbelangen voorop’ wordt er goed in beeld via welke wegen bewoners met eventuele klachten of ideeën naar de gemeente kunnen gaan.