Poliflw

GroenLinks-leider Jesse Klaver wil dat de Tweede Kamer komende dinsdag het debat over de coronacrisis en het salaris van zorgpersoneel voortzet.

Woensdag kwam de Tweede Kamer terug van reces, maar woensdagavond voorkwam de coalitie een stemming door uit het gebouw weg te lopen. Ook de PvdA, SP, PvdD en PVV willen heropening van het debat.

Het weglopen van de Kamerleden van de coalitie heeft tot verontwaardiging geleid onder zorgpersoneel. De vereniging van verzorgenden en verpleegkundigen noemt de vertoning gênant en schrijnend. Ruim een kwart van de zorgmedewerkers gaf in juni aan erover te denken minder te werken of zelfs helemaal te stoppen. Juist nu is steun vanuit de politiek voor zorgpersoneel van het grootste belang. Daarom vraagt GroenLinks heropening van het debat zodat er een nieuwe poging gedaan kan worden om een meerderheid te krijgen voor hogere salarissen voor zorgmedewerkers.

Klaver: “Het weglopen van de regeringspartijen was een klap in het gezicht van alle zorghelden die ons deze coronacrisis door leiden. Juist in deze tijd moet de politiek laten zien dat we de zorgmedewerkers steunen en waarderen. Ik wil de regeringspartijen de kans geven hun fout recht te zetten. Die salarisverhoging moet er komen.”

 

GroenLinks-leider Jesse Klaver wil dat de Tweede Kamer komende dinsdag het debat over de coronacrisis en het salaris van zorgpersoneel voortzet.

Woensdag kwam de Tweede Kamer terug van reces, maar woensdagavond voorkwam de coalitie een stemming door uit het gebouw weg te lopen. Ook de PvdA, SP, PvdD en PVV willen heropening van het debat.

Het weglopen van de Kamerleden van de coalitie heeft tot verontwaardiging geleid onder zorgpersoneel. De vereniging van verzorgenden en verpleegkundigen noemt de vertoning gênant en schrijnend. Ruim een kwart van de zorgmedewerkers gaf in juni aan erover te denken minder te werken of zelfs helemaal te stoppen. Juist nu is steun vanuit de politiek voor zorgpersoneel van het grootste belang. Daarom vraagt GroenLinks heropening van het debat zodat er een nieuwe poging gedaan kan worden om een meerderheid te krijgen voor hogere salarissen voor zorgmedewerkers.

Klaver: “Het weglopen van de regeringspartijen was een klap in het gezicht van alle zorghelden die ons deze coronacrisis door leiden. Juist in deze tijd moet de politiek laten zien dat we de zorgmedewerkers steunen en waarderen. Ik wil de regeringspartijen de kans geven hun fout recht te zetten. Die salarisverhoging moet er komen.”

 

GroenLinks-leider Jesse Klaver wil dat de Tweede Kamer komende dinsdag het debat over de coronacrisis en het salaris van zorgpersoneel voortzet.

Woensdag kwam de Tweede Kamer terug van reces, maar woensdagavond voorkwam de coalitie een stemming door uit het gebouw weg te lopen. Ook de PvdA, SP, PvdD en PVV willen heropening van het debat.

Het weglopen van de Kamerleden van de coalitie heeft tot verontwaardiging geleid onder zorgpersoneel. De vereniging van verzorgenden en verpleegkundigen noemt de vertoning gênant en schrijnend. Ruim een kwart van de zorgmedewerkers gaf in juni aan erover te denken minder te werken of zelfs helemaal te stoppen. Juist nu is steun vanuit de politiek voor zorgpersoneel van het grootste belang. Daarom vraagt GroenLinks heropening van het debat zodat er een nieuwe poging gedaan kan worden om een meerderheid te krijgen voor hogere salarissen voor zorgmedewerkers.

Klaver: “Het weglopen van de regeringspartijen was een klap in het gezicht van alle zorghelden die ons deze coronacrisis door leiden. Juist in deze tijd moet de politiek laten zien dat we de zorgmedewerkers steunen en waarderen. Ik wil de regeringspartijen de kans geven hun fout recht te zetten. Die salarisverhoging moet er komen.”

 

Voor de fractie is het nu reces. De afgelopen maanden waren bijzonder omdat we door het coronavirus eerst een tijdje niet, toen digitaal en vervolgens deels digitaal en fysiek (op het stadhuis) hebben vergaderd. En omdat er zoveel onderwerpen in de wacht stonden, hebben we een aantal weken ook dubbel vergaderd: zowel een raadsvergadering op dinsdag als op donderdag. We zijn dus toe aan vakantie!

We kunnen terugkijken op een bewogen jaar waarin we weer opnieuw coalitieonderhandelingen hebben gevoerd, waarbij de PvdA zich terugtrok en Leefbaar Almere en het CDA nieuw in de coalitie kwamen. Maar ook op een jaar waarin we een aantal voor GroenLinks belangrijke successen hebben kunnen binnenhalen. Zo hebben we bijvoorbeeld voor elkaar gekregen dat er een groot zonneveld komt in Almere Buiten, waarmee we een flinke slag kunnen maken in de energietransitie. Ook de Regionale Energiestrategie, waaraan we via veel aangenomen moties ons eigen geluid voor een nog steviger inzet hebben laten horen, is aangenomen. Onder aanvoering van onze wethouder Jan Hoek ontwikkelt Almere zich als koploper van de circulaire economie in Nederland. Denk aan de vele circulaire bedrijven op de Vaart, maar ook aan de volledig circulaire bruggen die nu over het Weerwater naar het Floriadeterrein worden aangelegd. Als het om duurzaamheid gaat hoort ook de Floriade in dit rijtje thuis. Onlangs is de raad er mee akkoord gegaan dat de ontwikkeling van de Floriade door kan gaan. Vanwege de impact van het coronavirus was het de vraag of we dit nog moesten doen. Als GroenLinks zijn wij altijd pal achter de Floriade blijven staan, omdat zowel het evenement als de woonwijk duurzaam, groen en inclusief zijn en relevante thema’s heeft: hoe kun je als stad zelfvoorzienend zijn qua gezondheid, voedsel en energie? Hoe ziet de stad van de toekomst er dan uit? De Floriade heeft de gemoederen in de stad flink beziggehouden. Fijn was om te merken dat veel mensen in de stad ons als raad en GroenLinks steunden middels brieven, mails, etc. Dank daarvoor!

De fractie heeft actief  ons eigen GroenLinks geluid laten horen op onderwerpen van het sociaal domein, zoals de jeugdzorg, transformatie sociaal domein en wijkteams. Er zijn hier grote tekorten, die voor een belangrijk deel veroorzaakt worden doordat het Rijk deze taken overgeheveld heeft naar gemeenten zonder hen goed te compenseren.  Toch vinden veel fracties dat we het tekort van 9 miljoen maar volledig op het sociaal domein, dus op de hulp aan mensen, moeten vinden via bezuinigen. Dit vinden wij te gek voor woorden. Uiteraard kun je kijken wat efficiënter en beter kan, maar wat ons betreft staat hulp aan kwetsbare mensen als een paal boven water. We laten tegengeluid horen en doen voorstellen voor hoe het anders kan.

Tegengeluid laten we ook stevig horen bij de vele voorstellen van de VVD en de PVV om Almere zogenaamd veiliger te maken met meer preventief fouilleren, stadscommando’s, of hun poging om moskeeën te beletten om op te roepen tot gebed. Voor ons blijft de vrijheid zoals benoemd in de Grondwet uitgangspunt en we vinden dat er genoeg gedaan wordt op het gebied van veiligheid. Wel hebben we samen met D66 een motie ingediend dat we toch meedoen met een landelijk experiment, waarmee de teelt van wiet beter gereguleerd wordt en de criminaliteit hieromtrent vermindert. Deze motie is afgelopen donderdag aangenomen door de raad. 

Tot slot nog twee grote dossiers die lang in de raad hebben gespeeld. Ten eerste het voorstel voor een nieuw afvalsysteem. Het college heeft op verzoek van de raad uitgewerkt welke maatregelen kunnen worden genomen om de afvalstoffenheffing op het huidige niveau (+ inflatie) te houden. Dit heeft tot een hele lijst geleid die de dienstverlening raken. Duidelijk is dat veel Almeerders hier niet op zitten te wachten. Maar wat dan wel? Is men bereid om meer te betalen voor het afval, zodat afvalperrons, bladkorven, e.d. beschikbaar blijven? Het bestuur heeft het afvalsysteem ook onder de aandacht van de GroenLinksers gebracht en gevraagd hoe jullie erover denken. In de raad is vorige week afgesproken dat de verschillende systemen nog eens naast elkaar worden gelegd en om daarna een keuze te maken.  Het gaat dan om: PMD+, Diftar en combinatie PMD+-Diftar. Na het reces verwachten we een rapportage hierover.

Tot slot de woonvisie, waar we al heel lang over praten. GroenLinks ziet in deze woonvisie terug wat zij heeft ingebracht in het nieuwe coalitieakkoord: er worden fors meer woningen gebouwd, voor diverse doelgroepen (waaronder expliciet jongeren, studenten, ouderen en kwetsbare groepen), met blijvende inzet op sociale woningbouw, maar daarnaast ook oog voor het middensegment en niet alleen gericht op uitbreiding maar ook op inbreiding. Wij staan voor deze diversiteit in woningbouw en voor deze doelgroepen, en we staan voor deze extra inzet op het daadwerkelijk realiseren van veel woningen, want die zijn hard nodig. Bij de laatste politieke markt voor het reces is de woonvisie met grote meerderheid aangenomen. En nu aan de slag!

Willy-Anne van der Heijden, fractievoorzitter GroenLinks Almere

In een uitgebreide column spreekt raadslid Robin Bongers zich op Keti Koti namens GroenLinks Vlaardingen uit tegen racisme.

  Vandaag is 1 juli, Keti Koti*, de dag waarop gevierd wordt dat in 1863 de Slavernij door Nederland in Suriname en de Antillen officieel werd afgeschaft. Wat GroenLinks betreft een dag die een officiële nationale feestdag zou moeten zijn. Een belangrijke stap in het afsluiten van een donkere periode van onze geschiedenis. Helaas is met het afschaffen van de slavernij, niet ook het racisme verdwenen.

De laatste weken is er een wereldwijde golf uitgesproken anti-racisme ontstaan. De moord op de Amerikaanse George Floyd was de directe aanleiding, maar zeker niet de enige reden dat er een reactie is losgebarsten die verandering eist. Discriminatie richting mensen die gemarginaliseerd worden op basis van hun huidskleur is wereldwijd nog altijd aanwezig op een systematische manier. Dat moet stoppen. Ook GroenLinks Vlaardingen spreekt zich uit tegen racisme.

Toch zien we een hoop onbegrip en misconcepties langskomen op internet. Daarom bespreek ik hier vier begrippen: black lives matter, geschiedenis, kleurenblind zijn, en wit privilege.

  Black lives matter“Black lives matter? All lives matter!” Dit is een reactie die veel te lezen is. Maar laten we dit eens ontleden. Niemand die zegt ‘black lives matter’ ontkent dat andere levens ertoe doen. Het benadrukken van één groep, betekent niet het uitsluiten van andere groepen, maar een focus leggen waar het op dit moment relevant is. Er staat niet ‘only black lives matter’ maar eerder: ‘black lives matter as well’. Als iemand zegt dat vrouwenrechten er toe doen, betekent dat niet dat die persoon vindt dat mannen geen rechten zouden moeten hebben. Als ik zeg: ‘ik vecht voor dierenrechten’ vecht ik niet tégen mensenrechten. Als ik zeg ‘ik houd van mijn moeder’, betekent het niet dat ik dan niet van mijn vader houd. Ik wil op dat specifieke moment alleen even iets individueel benadrukken. Het is eigenlijk absurd dat een stelling die zegt ‘zwarte levens doen er toe’ controversieel is. Er wordt gevraagd om erkenning van het belang van deze groep, omdat dit belang in de praktijk nog te vaak niet erkend wordt.

  Geschiedenis en nu“De slavernij is toch heel lang geleden, dat is toch nu geen probleem meer? Ik was er toen ook niet eens dus het is toch niet mijn schuld? En trouwens, zwarte mensen hadden ook slaven!”

Slavernij was een vreselijk iets, daar lijkt gelukkig vrijwel iedereen het over eens te zijn. Maar waarom hebben we het nu nog steeds over slavernij, als het zo lang geleden al is afgeschaft? Inderdaad, de Slavernij is in Nederland sinds 1863 afgeschaft (al was dit in delen van Nederlands-Indië pas zo’n 50 jaar later). Dus niemand die nu leeft, heeft die slavernij in Nederland bewust meegemaakt. Maar dat betekent niet dat het er niet toe doet. Niemand die nu leeft heeft schuld aan het onrecht van toen, maar er worden wel nog steeds vruchten van geplukt, ten koste van anderen.

Met de afschaffing van de slavernij was niet ineens alles goed: het rassendenken en de economische ongelijkheid die in die tijd erg aanwezig was, is blijven doorwerken. Dit komt heel duidelijk aanwezig terug in veel dingen: in Amerika is het pas in 1965 vastgelegd dat rassendiscriminatie bij het stemmen verboden is, werd in 1964 Martin Luther King in de gevangenis gegooid omdat hij in een ‘white-only’ restaurant wilde eten, en werd in dat jaar zoutzuur in een zwembad met donkere mensen gegooid in een hotel in Florida - pas in 1969 werd rechtelijk bepaald dat zwemmen niet op basis van huidskleur mocht worden ontzegd. Ook kwam er pas in 1975 een einde aan hypotheek discriminatie met de Home Mortage Disclosure Act.

Zelf ben ik nog geen dertig, maar ik kon al lopen toen in Zuid-Afrika voor het eerst democratische verkiezingen werden gehouden die niet raciaal waren, dat was namelijk in 1994(!). Daarvoor was het, door de geboren Nederlander Hendrik Verwoerd ontwikkelde, apartheidssysteem geldig, dat uitging van witte suprematie. En dichterbij huis, in Brussel was in 1958 nog een mensentuin waarin kinderen uit Congo in hokken ten toon werden gesteld. Kinderen die toen 7 waren, zijn nu zo’n 70 jaar. Mensen die nu leven, hebben dat nog meegemaakt.

En nu nog steeds blijkt uit recent onderzoek dat in Nederland werkgevers eerder iemand aannemen die een ‘wit-klinkende’ naam heeft, zelfs als de CV’s verder identiek zijn. Negen van de tien verhuurmakelaars hebben er geen problemen mee als huiseigenaren hun woning niet willen verhuren aan Marokkanen, Turken, Polen of Bulgaren.

Ook zijn er nog steeds politici die ronduit racistische uitspraken doen, zoals Henk Bres, fractievertegenwoordiger van de PVV in Den Haag, die op zijn tijdlijn zet: “ik zeg uitroeien met een goeie Hitler”, of Baudet die zegt dat “Europa dominant blank” moet blijven, of Annabel Nanninga die wel heel veel grapjes maakt over Joden, het heeft over “de mooie ovens van Hitler”, of woorden als “dobbern***r” gebruikt, en hoopt dat "Ebola even doorpakt".

Dit alles suggereert dat er nog altijd een doorwerking is van de racistische systemen van toen: met zo’n groot verschil bij de start, kun je niet verwachten dat tijdens de race alles rechttrekt en iedereen gelijke kansen heeft om tegelijk bij de finish te komen.

  Kleurenblind“Ik zie geen kleur. Als we gewoon stoppen met het over racisme hebben, gaat het vanzelf voorbij.” Herkenbaar? Dit is het goedbedoelde wegkijken. Het er simpelweg niet over hebben, is helaas geen oplossing. Je ziet, helaas misschien, wel kleur. Uit verschillende onderzoeken blijkt dat vrijwel iedereen onbewust andere inschattingen maakt op basis van huidskleur en hier vooroordelen bij heeft. Daarnaast is iemands huidskleur nog altijd duidelijk relevant, zoals hierboven beschreven. Dan maar gewoon zeggen dat het er niet toe doet, is het ontkennen van een pijnlijke werkelijkheid. Als je zegt geen kleur te zien en je meent het: dan heb je geluk. Dan is kleur voor jou nooit een probleem geweest, omdat je blijkbaar nooit racisme hebt ervaren. Maar het is voor veel mensen wel degelijk een probleem, omdat ze dag in, dag uit, met racisme te maken hebben. Dit negeren is geen deugd, maar het ontkennen van een pijnlijke werkelijkheid waar veel mensen onder moeten lijden.

  White privilege“White privilege is zo’n onzin. Ik kan er toch niks aan doen dat ik wit ben? Ik heb het toch ook moeilijk gehad? Ik kom uit een gezin waar nooit geld was, waarom heb ik dan privilege?” Opmerkingen zoals deze zijn ook veel te vinden. Waar zo’n opmerking vandaan komt is best te plaatsen: je hebt het zelf moeilijk gehad en iemand zegt dat jij juist een voordeel hebt. Alleen, wit privilege betekent niet dat je automatisch een makkelijk leven hebt en niemand zegt dat ook. Het betekent dat dingen niet nog moeilijker zijn geworden door je huidskleur. Ik ben bijvoorbeeld begonnen op vmbo kader. Het was voor mij niet makkelijk om uiteindelijk af te studeren aan de universiteit. Maar ik weet dat het nog moeilijker geweest was, als ik niet wit was. Dat heb ik gezien bij mensen om me heen, die minstens zo getalenteerd waren als ik, maar zich keer op keer moesten bewijzen, wat duidelijk kwam door verwachtingen die anderen over hen hadden, op basis van hun etnische achtergrond.

Wit privilege betekent ook niet dat alle witte mensen een makkelijker leven hebben dan alle mensen van kleur. Oprah Winfrey wilde een handtas kopen van 38000 dollar. Überhaupt over zo’n aankoop kunnen nadenken, is een privilege dat zij heeft en ik niet heb. Haar economische status en beroemdheid, komt met een heel aardig privilege. Echter, Oprah Winfrey mocht in de winkel de tas in kwestie niet van dichtbij bekijken, omdat de vrouw in de winkel haar niet herkende en ze ‘eruit zag alsof ze het niet zou kunnen betalen’. Dit zou mij niet overkomen, omdat ik wit ben. En dat is wit privilege.

Het betekent ook niet dat je als wit persoon automatisch schuldig bent aan je privilege. Je kunt inderdaad niets doen aan je etnische achtergrond. Het gaat niet om schuld of om spijt, het gaat om erkenning dat de maatschappij nog altijd zo is ingericht dat er (veel) situaties zijn, waarin je huidskleur uitmaakt bij hoe je behandeld wordt. Een witte huidskleur biedt in die situaties nog steeds vaak een voordeel ten opzichte van een andere huidskleur hebben, omdat de benadering anders is. Daar hoef je geen sorry voor te zeggen, maar het is wel belangrijk dat je erkent dat dit gebeurt en dat we er gezamenlijk aan werken dit aan te pakken.

Er is nog altijd racisme op de arbeidsmarkt, op de huizenmarkt en in rechterlijke controles, dat zijn statistisch terug te vinden feiten. Dat heeft effect op praktische segregatie en sociaal-economische status. Daarnaast is er een enorme hoeveelheid mensen die aangeeft negatieve ervaringen met racisme te hebben, soms heel grof en soms subtiel, maar vaak. Dit soort al dan niet oppervlakkig racisme, geeft voeding aan echte ongelijkheid en onverdraagzaamheid en zorgt dat dit zich wortelt in de samenleving.

Daarom is het belangrijk dat we eerst erkennen dat er een probleem is, daar dan gezamenlijk een debat over aangaan en samen acties ondernemen om dit te beëindigen. Ook als dat betekent dat je soms naar jezelf moet kijken, dat dat ongemakkelijk is en dat je zelf stappen zet en verandert. Wees je bewust van je vooroordelen en of je daar naar handelt, strijd actief tegen racisme en spreek je uit als het je bij een ander opvalt.

 *) Keti Koti stamt uit het Sranantongo en betekent Ketenen Gebroken.

Na een serie van drie bilaterale gesprekken met de fractievoorzitters is de minderheidscoalitie (VVD, PvdA, D66, SP) eruit: er is geen stabiele meerderheidscoalitie te vormen. Ze gaan samen door en verwerven per keer een meerderheid in de raad. In het door Leefbaar Lelystad en anderen (w.o. GroenLinks) aangevraagde debat blijkt er toch een opening te zijn: mocht een combinatie van samenwerkende fracties komen met een voorstel dat voldoet aan een aantal criteria dan zal daar serieus over gesproken worden, zo zeggen de vier toe. Een overzicht van de gebeurtenissen sinds die gemeenteraadsvergadering van 6 mei 2020. Dat is natuurlijk niet volledig, en gekleurd door de bril van de opstellers. Maar ook dan ….

 

Een maand lang puzzelen

JongLelystad, Mooi Lelystad en GroenLinks gaan in overleg en doen de coalitiepartners op 13 mei een aanbod tot samenwerking . Over mogelijke bredere steun daarvoor zijn zij in overleg gegaan met CU, CDA en DENK. Ook Forum voor Flevoland lijkt daar serieus over te willen nadenken. Zo wordt de stabiliteit groter dan de minimale 18 zetels, waarop de coalitie zou steunen. Bijna tegelijkertijd melden ook Leefbaar Lelystad en de Inwonerspartij zich. Zij hebben hun strijdbijl begraven en willen in overleg met de coalitie. Al op 16 mei worden de aanbieders in de gelegenheid gesteld hun aanbod toe te lichten aan de coalitiepartners. Op de vraag wat zij daarvan vinden wordt nog geen antwoord gegeven: “nu ga je veel te snel” is de reactie.

De strategie blijkt een week later, op vrijdag 22 mei, bepaald te zijn: onder gespreksleiding van een in overleg aan te wijzen externe verkenner (Jasper Loots) wordt een vervolgproces in gegaan. Loots wil die rol vervullen, maar uitsluitend onbezoldigd en als strikt onafhankelijke figuur. Dat wekt vertrouwen.

De eerste gesprekken (van beide combinaties van aanbieders) met hem vinden plaats op 3 juni. Zijn bedoeling is de wederzijdse verwachtingen en inzet te vernemen. Het wordt een nogal bijzonder gesprek. Al snel wordt nl. duidelijk dat de vier coalitiepartners gezamenlijk met geen van beide aanbiedingen in zee willen gaan. Er heeft geen inhoudelijk gesprek plaats gevonden. Er is niet echt getoetst hoe wederzijdse samenwerking er uit zou kunnen zien. Er is geen poging gewaagd om nader tot elkaar te komen. En toch is de conclusie getrokken. Die is dat de enig mogelijke oplossing zit in een combinatie van de aanbiedingen. Verbaasd dringen Mooi Lelystad, JongLelystad en GroenLinks erop aan alsnog een inhoudelijk gesprek met de coalitiepartners te voeren. De verkenner neemt dat verzoek mee terug.

In tegenstelling tot de afgelopen twee en een halve maand gaat het proces nu ineens snel. De coalitiepartners bewilligen in het verzoek. De gesprekken met hen vinden plaats op maandag 8 juni. Een citaat uit de mail waarin Loots de insteek van dat gesprek verduidelijkt:

“Er is vooralsnog een open agenda, met het oog op een zo open mogelijke verkenning van mogelijkheden en onmogelijkheden. Het kan en zal ook gaan over de 'inhoud', zoals door jullie op schrift gesteld en voorgelegd aan de coalitie. En ook over andere zaken die besproken moeten worden met het oog op het uiteindelijk kunnen opstarten van een kansrijk geachte formatiepoging (zoals gedrag/mores, wethoudersposten, etc.).”

Dat gesprek loopt anders. Niks open verkenning van mogelijkheden en nauwelijks “inhoud”. De coalitiepartners beginnen in een rondje hun positie duidelijk te maken. D66 en PvdA geven aan graag met het aanbod van JongLelystad, Mooi Lelystad en GroenLinks in zee te gaan. VVD en SP voelen daar niets voor. De VVD opteert voor Leefbaar en Inwonerspartij en blokkeert collegesamenwerking met de andere combinatie. Argumenten: de aanvulling van de combinatie GroenLInks, JongLelystad, Mooi Lelystad op de coalitie wordt als ”te links” gezien, wat onbespreekbaar is voor de VVD. Waardering wordt door de VVD uitgesproken voor de inzet van JongLelystad in de afgelopen twee jaar. Desondanks wordt de partij “in relatie tot hun weging in de coalitie” en “in deze combinatie” ineens als te jong en onervaren gezien (hoewel ook dan al bekend is dat hun potentiële wethouders kandidaat een ervaren bestuurder is). Op de vraag of dit ook voor Mooi Lelystad geldt, als partij die nog jonger en korter in de raad zit dan JongLelystad, wordt niet duidelijk gereageerd. Pogingen van JongLelystad om de tegenargumenten te ontkrachten met feitelijke argumenten (“we zitten reeds twee jaar in de raad, zetten ons hard in, dus onervaren zijn we per definitie niet”) bieden geen soelaas, de tegenargumenten zijn gestaafd op “perceptie” en de mening blijft stellig dat de balans in deze constructie straks hoe dan ook zoek is. D66 en PvdA willen wel graag zaken doen met JongLelystad. Het gevoel aan de kant van de aanbieders overheerst dat er gelegenheidsargumenten worden gebruikt om de combinatie van GroenLinks, JongLelystad en Mooi Lelystad open te breken.

Naarmate het gesprek vordert, wordt duidelijk dat het pijnpunt met name zit in de (stem)verhoudingen straks in de coalitie (waar “niet op basis van zetelaantal wordt gestemd”). Over inhoud wordt niet gesproken. Voor de SP, als “de klassieke partij” (letterlijke citaat), geldt dat zij het partijprogramma van JongLelystad lastig vinden te duiden en moeite heeft met de wensen (duurzaamheid, jongeren en wonen) voor nadere accenten in het raadsprogramma. Deze factoren gelden “in zekere mate” ook voor Mooi Lelystad. Tegenover GroenLinks staat de SP positief en ziet graag een aanvulling op de huidige coalitie met GroenLInks en Inwonerspartij. Op de vraag van JongLelystad richting de VVD, of deze bereid is te denken in oplossingen (ipv obstakels) wat betreft het huidige afgewezen aanbod van GroenLinks, JongLelystad, Mooi Lelystad wordt niet direct geantwoord, maar wordt de bal naar D66 gespeeld: is de D66 bereid om met Leefbaar Lelystad in een coalitie te stappen?

Eigenlijk is het gesprek al afgelopen voor het goed ten wel begonnen is. Uiteraard doen de aanbiedende partijen hun best uit deze (coalitie-impasse) te komen, maar dat mag allemaal niet baten. “Al laat je het hele programma liggen, het gaat niet werken met deze partijen.”

 

Breed overleg op 11 juni

Het advies dat de verkenner uit brengt verbaast de insiders dan ook niet. De enige mogelijk oplossing voor een meerderheidscoalitie zit hem in een combinatie van aanbieders.  Terwijl verschillende fracties (w.o. GroenLinks) nog puzzelen met de vraag of het nu geen tijd wordt dat de raad zich hier over uitspreekt (het advies is immers niet aan de coalitie uitgebracht, maar aan de voltallige raad) komt de uitnodiging van de vier coalitiepartners al binnen voor een overleg van “de vier” met de beide groepen aanbieders op donderdag 11 juni. Het gesprek staat onder leiding van Loots en op basis van de spelregels in zijn advies van 10 juni.  Cruciaal daarin zijn: het “motorblok van vier coalitiepartijen” is niet meer heilig, en: als je aan tafel blijft zitten accepteer je dat de anderen aan tafel met jou in een coalitie kunnen komen te zitten (maw: blokkades zijn van tafel).  

Het wordt een moeizaam overleg. Leefbaar Lelystad en Inwonerspartij houden elkaar stevig omklemd (een verschijnsel dat wel vaker voor komt bij “late bekeerlingen”). De formule dat er geen blokkades meer mogen zijn werkt niet echt: schoorvoetend stemmen Inwonerspartij en Leefbaar Lelystad daarmee in, maar met name de eerste met dermate veel meel in de mond dat je dat nauwelijks serieus kunt nemen. De VVD blijft sterk hechten aan collegedeelname van zowel Leefbaar Lelystad als Inwonerspartij. D66 en PvdA stellen zich anders op: in het belang van de stad zijn zij bereid om hun blokkades tegen resp. Leefbaar Lelystad en de combinatie van Leefbaar en Inwonerspartij op te geven, waarbij uiteraard een onderhandelingsresultaat voor definitieve samenwerking beoordeeld moet worden. Dat is logisch want nu gaat het er nog steeds om wie tot gesprekken kan komen. De aankondiging van GroenLinks dat zij de raad voor wil stellen uit oogpunt van zorgvuldigheid en transparantie een debat te voeren over het advies van Jasper Loots van 10 juni slaat met name aan de rechterkant van het politieke spectrum in als een bom. Het wordt als verraad gezien aan dit proces, hoewel de partij duidelijk probeert te maken dat het ene heel goed naast het andere kan bestaan. Onder de druk van de VVD dat als dat gebeurt dit proces onmiddellijk wordt stopgezet (door de combinatie van VVD, Leefbaar Lelystad, Inwonerspartij) trekt GroenLinks haar voorstel in, mede omdat dan al afgesproken is om op zaterdagmorgen 13 juni verder te spreken.

De (werk-)relatie tussen de coalitiepartijen PvdA en D66 enerzijds en VVD en SP anderzijds lijkt behoorlijk bekoeld te zijn. De impasse lijkt compleet. Het leidt ertoe dat een aantal partijen zich afvragen of er wellicht nog andere mogelijkheden zijn voor coalitievorming zijn. In dit overleg zitten immers niet alle partijen. PvdA, D66, Mooi Lelystad, Jong Lelystad, CU en GroenLinks zoeken elkaar op en stellen vast dat zij voldoende vertrouwen hebben in elkaar als het gaat om coalitievorming. Tegelijkertijd wordt vastgesteld dat om tot een werkbare meerderheid te komen hoe dan ook een van drie grotere partijen nodig is. In de overleggen tot dan toe heeft Leefbaar Lelystad het minst het achterste van zijn (of haar?) tong laten zien. We sluiten niet uit dat daar mogelijkheden liggen en verkennen die. Het leidt (vooralsnog) niet tot helderheid.

Ondertussen werken tweetallen (van politiek ver van elkaar staande partijen) aan de opdracht van Jasper Loots op moeilijke dossiers tot overeenstemming te komen. Dat blijkt heel aardig te lukken. De problemen rond samenwerking zitten blijkbaar niet primair in de inhoud, maar in andere dingen.

 

Een chaotisch slotakkoord

Zaterdagmorgen 13 juni treffen de partijen elkaar weer, met Jasper Loots. Het wordt een korte bijeenkomst. De VVD meldt de fractie geraadpleegd te hebben en zich terug te trekken uit dit proces. Men wil verder in een combinatie met in ieder geval Leefbaar Lelystad, Inwonerspartij en de SP. Ook Mooi Lelystad blijft bij hen aan tafel zitten. GroenLinks mag van de VVD blijven, gelet op de voorkeuren van de SP. De VVD wil hen niet laten vallen, gelet op de goede samenwerking tot dan toe, en is bereid GroenLinks als coalitiepartner te aanvaarden. GroenLinks bedankt in eerste instantie voor die eer, nu partijen als PvdA, D66 en/of Jong Lelystad volledig buiten beeld raken. Die ochtend wordt er nog een stevig beroep gedaan op GroenLinks om haar positie te heroverwegen. Vanuit de SP wordt aan GroenLinks verzekerd dat men niets voelt voor een coalitie waarin geen van de andere linkse partijen zitting neemt. In een gesprek blijken de rechtse partijen opeens bereid op inhoudelijke thema’s (duurzaamheid, wonen, jongeren) de partij tegemoet te komen. Een goed passende wethouders portefeuille wordt in het vooruitzicht gesteld. De blokkade van de Inwonerspartij blijkt als sneeuw voor de zon verdwenen (“niets veranderd” en “wellicht niet goed begrepen”), maar die van Leefbaar Lelystad blijft onverminderd staan. En de VVD blijft onverkort vasthouden aan samenwerking met die twee. Op de GroenLinks wens tot toevoeging van PvdA en/of D66 en/of Jong Lelystad wordt andermaal negatief gereageerd. GroenLinks vraagt enige bedenktijd om e.e.a. in de partij terug te koppelen en krijgt die gedurende dat weekend. Een vergelijkbare actie is er ook richting PvdA, met hetzelfde resultaat.

Er wordt die middag en avond en de volgende (zon-)dag heel veel heen en weer getelefoneerd, gezoomd etc. JongLelystad en GroenLinks maken zich zorgen over de positie van Mooi Lelystad. Kunnen zij nog op die partij rekenen, nu die zo dicht tegen het rechtse blok aan schurkt? De telefoon bij Mooi Lelystad wordt niet opgenomen. In de loop van de dag volgt wel een appje: “vertrouw me”. JongLelystad en GroenLinks vertrouwen op de eerdere woorden van Mooi Lelystad dat een louter rechtse coalitie onwenselijk is en geen recht doet aan de stad. Op eigen initiatief (zo blijkt later) is deze partij ook aan het “klussen”. De suggestie wordt gedaan voor een coalitie VVD, Inwonerspartij, SP, Mooi Lelystad (al dan niet met wethouder), PvdA en GroenLinks. De gedachte alleen al blijkt meteen te worden geblokkeerd door de Inwonerspartij. GroenLinks informeert de VVD aan het eind van de zaterdagmiddag dat een coalitie, zoals zaterdagmorgen voorgesteld is, voor haar niet aan de orde is, zo lang de blokkade van Leefbaar Lelystad overeind blijft. Ook de wispelturigheid van de Inwonerspartij en het ontbreken van het politieke midden zijn redenen voor de partij om geen heil te verwachten van de voorgestelde setting.

De zondag begint met een tweet “eindelijk een dagje geen politiek” van de voorman van Mooi Lelystad. Toch blijkt op die dag (ook met hem) in overleg vordering gemaakt te worden met een rechtse coalitie. Dit ondanks de tot op de zaterdag volgehouden mantra van de VVD dat gestreefd wordt naar een coalitie waarin rechts, midden en links in een goede verhouding tot elkaar vertegenwoordigd zijn. In het geruchtencircuit gaat rond dat wordt gewerkt aan een samenwerking VVD, Leefbaar Lelystad, Inwonerspartij en Mooi Lelystad, gedoogd door Forum voor Ouderen en PVV. Ook de SP zou dan blijkbaar buiten de boot vallen, of in elk geval tweede keus zijn. Maandag blijkt dat toch weer wat anders te liggen en dinsdag 16 juni bereikt de andere partijen het bericht dat er een principe - akkoord is voor een coalitie van VVD, Leefbaar Lelystad, Inwonerspartij, Mooi Lelystad / Forum voor Ouderen en SP. Dat JongLelystad en GroenLinks uiteindelijk niet konden bouwen op Mooi Lelystad was in het weekend al duidelijk geworden. Vooral de deelname van de SP aan deze zeer rechtse coalitie wekt verbazing bij andere partijen. Het vertrouwen in het door haar “heilig verklaarde” en de nieuwe coalitie onderschreven raadsakkoord (waar aan bijna alle andere partijen zich overigens net zo gebonden achten) is daar blijkbaar voldoende voor.

 

En dan …

Natuurlijk vragen Jong Lelystad, PvdA, D66, CU, CDA, Denk, Forum voor Flevoland en GroenLinks meteen een extra raadsvergadering aan. De raad heeft immers nog steeds niet gesproken over het advies van de verkenner en ondertussen gebeurt er van alles.

“Gezien de impact die dit kan hebben op het college en de bestuurbaarheid van de stad, is het ons inziens verstandig om met de raad hier eerst fatsoenlijk over in gesprek te gaan.”

Uiteraard bewilligt de burgemeester in dit verzoek, maar het leidt tot een verontrustende reactie van het nieuwe coalitiefront. Men verzet zich tegen het presidiumvoorstel om dat debat op dinsdag 23 juni te houden, wil dat naar zaterdagavond 20 juni om 18.00u verplaatsen, om daaraan toe te voegen:

“Mocht het debat dinsdag a.s. (de 23e ) gepland worden dan zien wij ons genoodzaakt ons af te melden voor deze vergadering. Op deze dag staan reeds evidente sessies gepland.”

Hoewel het presidium (als verantwoordelijke voor de raadsprocessen) hier over gaat komt het fractievoorzittersoverleg bijeen en bereikt als moeizaam compromis dat het debat op donderdag 25 juni 2020 zal plaats vinden. Er moet nog veel gebeuren wil deze nieuwe coalitie het vertrouwen van de hele gemeenteraad verwerven.

 

23 juni, Murat Aktan (fractievoorzitter JongLelystad) Sjaak Kruis (fractievoorzitter GroenLinks Lelystad)

 

(zie bijlage voor bronvermelding)

De afgelopen jaren is het fijn om te merken dat de steun voor verduurzaming en het terugdringen van CO2-uitstoot sterk is toegenomen. Ook bij conservatieve partijen zoals de VVD is er een acceptatie dat er iets moet gebeuren en worden er stappen genomen om iets te doen. Er zijn echter veel verschillende meningen en vragen over hoe duurzaamheid vorm gegeven kan worden.

Hierbij zie je wel dat conservatievere partijen het liefst zo behoudend, en daardoor langzaam, als mogelijk stappen zetten. GroenLinks zet zich hierbij juist in met urgentie. Dat er grote vragen zijn over welke technische oplossingen het beste of meest realistisch zijn, zal niemand verbazen. Ook tussen verschillende ‘duurzame’ oplossingen bestaan grote verschillen van inzicht. Denk hierbij aan het gebruik van biomassa, of de bruikbaarheid van waterstof in haar huidige technologische ontwikkeling. Er wordt dus een discussie gevoerd over hoe de problemen opgepakt kunnen worden. Dat is nuttig en brengt ons op democratische wijze verder, ook al zijn we het niet eens over de urgentie en de middelen.

Het grote contrast wordt echter op dit moment gevonden met de partijen die nog altijd klimaatsceptisch zijn, hoewel ze hier niet altijd meer hardop voor uit komen. Beide de PVV en FvD hebben zich opgeworpen als ontkenners van klimaatverandering en als felle tegenstanders van elk beleid dat er op gericht is om klimaatverandering tegen te gaan. Omdat zij echter ook bewust zijn van het feit dat zij intussen een minderheidsstandpunt vertegenwoordigen, is dit geen prominent onderdeel van hun eigen reclames. Wat wel gebleken is, in de gemeenteraad van Almere, maar bijvoorbeeld ook door het gedrag van het FvD in Brabant en Limburg, is dat deze partijen alles op alles zetten om beleid gericht op CO2-reductie te frustreren. Onder de noemer van klimaathysterie of geldverspilling worden impactvolle initiatieven om zeep geholpen.

Het is frustrerend om op sommige momenten gelegenheidsbondgenoten te zien voor deze wetenschap ontkennende partijen. Sommige partijen trappen, met wat ik aanneem dat de beste intenties zijn, in technische dwaalsporen zoals thoriumcentrales. Hoewel dit soort technologische ontwikkelingen leuk zijn om te volgen hebben ze nog geen enkele concrete toepassing en zullen dat in de komende jaren ook niet hebben, terwijl deze jaren juist zo kritiek zijn om tot een snelle reductie van de CO2-uitstoot te komen. Hoewel het alle partijen vrij staat om samen te werken, is het noodzakelijk om de motieven van klimaat sceptische partijen scherp in de gaten te houden.

Te vaak worden duurzaamheidsplannen gehinderd, omdat er nog een paar aanvullende stemmen gevonden worden om het onredelijk rechtse geluid een meerderheid te bezorgen. De klimaatsceptische stem klinkt niet luid, maar achter de schermen van de politiek wordt haar invloed nog steeds gevoeld. De strijd voor duurzaamheid kent vreemde bedpartners, maar als je bondgenoot een uitgesproken klimaatsceptische club is, moet je wel drie keer nadenken voordat je ja zegt.

- Jaap Steenkamer, raadslid GroenLinks Almere

Voor het eerste “een wijntje drinken met” van onze nieuwsbrief spreek ik met campagneleider Bram de Kleine. Op een zonnige donderdag, 28 mei spreken we af in het Lariksbos, omdat Bram voor zijn werk al veel tijd in zijn eigen huis doorbrengt is dat wel zo fijn. En het Lariksbos is gewoon een heerlijke plek om even te zijn. Langs het fietspad staat een picknicktafel waar we (grotendeels) rustig kunnen praten. 

Welkom, fijn dat je een plekje in je agenda hebt gevonden voor dit interview.

Van te voren gaf je aan, als het maar niet zo’n heb je huisdieren, en wat doe je in het dagelijks leven interview gaat worden, en toch denk ik dat men best wel wil weten, wie is Bram en wat doet hij in het dagelijks leven?

Ik ben projectleider bij een klein ict bedrijfje, ik ben dus heel veel aan het regelen, managen, bellen, dat soort dingen, dat is mijn werk. Daarnaast houd ik bijen, ik heb een stuk of 6 volkjes die overal door Drenthe staan, waar ik regelmatig bij langs ga, om te verzorgen, te controleren, en ook een beetje honing uit te halen af en toe. Verder bij GroenLinks actief, al een hele tijd. Ooit begonnen bij Dwars, ook in het landelijk bestuur van Dwars gezeten en nu hier in Assen 

 

Oke, Leuk! Je vertelt dat je bent begonnen bij Dwars, ben je daar al jong ingerold?

Ik denk dat ik een jaar of 17,18 was dat ik eerst actief bij GroenLinks werd, dat was toen niet heel veel, en toen overgestapt naar Dwars.

Dat was niet zo heel veel?

Nee, GroenLinks in Emmen was niet zo actief en daar kon ik niet zoveel.

Jammer zeg, maar bij Dwars dus wel?

Bij Dwars kun je altijd meer doen, er zijn altijd meer dingen uit te voeren, ze zoeken altijd meer actieve mensen.

 

Je vertelde dat je zo rond je 17de politiek actief was, is jouw politieke interesse van huis uit meegekregen?

Nee! Absoluut niet

Hoe is die ontstaan dan?

Van mijn vaders kant kom ik uit een redelijk, PvdA georiënteerd nest, maar die zijn nooit actief geweest. Wel heel erg staan voor je rechten, lid zijn van de vakbond dat soort dingen. Vanaf het moment dat ik mocht stemmen en mij er ook echt in verdiepte, dacht ik, ik ga niet ergens op stemmen en dat dan niet actief steunen. Ik mocht vrij snel achter elkaar 2x stemmen, en toen dacht ik ja dan wil ik ook meer en ben ik lid geworden van GroenLinks en dan rol je heel makkelijk overal in. 

Je vertelde eerder dat je lid werd in Emmen, je bent in Emmen opgegroeid?

Klopt

Emmen is een gemeente waarvan bekend is dat die niet heel erg GroenLinks gezind is, hoe groei je daar dan op als jij wel echt een GroenLinkser bent?

Ik heb daar nooit echt heel veel last van gehad, wel heel veel discussies met anderen die toch wel enigszins andere voorkeuren hadden. Maar het is denk ik vooral de laatste jaren veel extremer geworden in Emmen. Veel Forum, veel PVV, daar heb ik toen nooit zoveel van gemerkt.

Is dat ook de reden waarom je uit Emmen bent vertrokken?

Nee, dat was puur voor mijn werk, dichterbij het werk is makkelijker, Assen leek altijd een leuke stad, eeuh dorp, en dat is het nog steeds. 

Je woont in de wijk Lariks, was het een bewuste keuze om daar te gaan wonen?

Nee, totaal niet. Ik kende Assen eigenlijk niet verder als het stukje waar ik doorheen reed naar mijn werk toe, op een industrieterrein in Marsdijk, daar wilde ik niet wonen. Ik ben gewoon gaan rondkijken wat er beschikbaar was en heb nu een ontzettend leuk jaren 60 huisje, toen ik daar binnen kwam viel ik daar meteen voor en na de bezichtiging was alles binnen een dag geregeld. Inmiddels woon ik al 2 jaar in Assen

En toen meteen in Assen actief bij GroenLinks?

Niet helemaal, wel vrij kort daarna.

En dan ga je eens een keer naar een vergadering, en dan ben je ineens campagneleider, hoe snel is dat gegaan?

Ja , het begon met dat Jacob (Wijngaard) mij belde, goh, leuk nieuw lid, laten we eens een kop koffie drinken. Dat was wel leuk, maar ik riep ook meteen, ik heb het heel druk, dus ik wil best een keer meedenken of bij een vergadering zitten  maar ik wil eigenlijk niet actief avonden lang vanalles doen. Tja en vanaf de zijlijn je mening geven, merken dat dat en gewaardeerd wordt en toch best wel veel weet en kan ga je langzamerhand verder. En toen ging het campagneteam wat op de schop, en was er een relatief klein clubje mensen die dat wilde gaan trekken, en zo rol je snel richting campagneleider en inmiddels ook kandidaat bestuurslid. 

En wat kan de afdeling van jou als campagneleider verwachten.

(lacht) Dat is een hele goede vraag, ik ben organisatorisch sterk, ik kan makkelijk overzien wat er nodig is, en dat dan ook goed regelen. Mensen managen, wat ik eigenlijk ook in mijn werk doe. Ik ben niet degene die vooraan staat met een flyer in zijn hand, en mensen aanspreekt. Maar ik kan wel zorgen dat alles goed geregeld is.

En wat ik van de campagne verwacht, ik wil leuke acties, dat het campagneteam hoe groot ook een leuk team is die er zin in heeft. Naast dat mensen het voor de partij doen en zorgen dat er meer stemmen komen wil ik ook heel graag dat we met een leuk en gezellig team steeds meer mensen kunnen motiveren om actief te zijn. Dat je dan naast een politieke partij ook een vereniging, een clubgevoel hebt en ik denk dat dat ook meehelpt aan het motiveren van mensen.

Als je dan nog specifieker gaat kijken merk ik dat het huis aan huizen heel goed werkt, in deze (corona) tijd heel lastig, want je bent heel zichtbaar. Ik ben zelf niet een groot fan van flyeren maar denk dat het ook goed is om in de stad zichtbaar te zijn. Ik hou zelf meer van ludieke acties eigenlijk, gekke dingen uitdelen, gekke bouwwerken maken.  Een van mijn eerste activiteiten ooit was voor de provinciale statenverkiezingen, toen hebben we van dozen een heel groot groen provinciehuis gebouwd, midden in Assen. Dat was een heel leuke actie waar je ook reacties op krijgt en zo heb je ook heel leuke gesprekken met mensen die daar langs lopen, ipv dat je ze eigenlijk “lastig” valt met een flyer.

Ben jij meer Groen? of meer Links?

Ik ben van alles een beetje,.....Dwars was in 3 delen opgebouwd, die hadden een groene club, een sociaal dus rode club en daarnaast nog, dat noemen ze dan blauw, een club die zich meer richt op veiligheid, op straat en digitaal, denk aan bv privacy en dat soort dingen, en ook vanuit mijn werk vind ik dat blauwe vooral ook heel interessant vooral op digitaal vlak, privacy en veiligheid en wat je als persoon wel en niet mag en moet kunnen, en hoe wetgeving en noodwetgeving door mag werken, wat er wel en niet mag ondanks wat ze zeggen. Dat vind ik heel interessant. 

Ik vind het groene wel leuk maar vaak zijn dat heel abstracte onderwerpen zoals bv stikstof, zijn vaak lastig uit te leggen, er zijn heel veel meningen over en maar heel weinig mensen die het echt precies weten.  Maar ik hou wel heel erg van de natuur en heb een hele leuke tuin waar ik nog veel in moet doen, ik vind de bijen leuk en heel belangrijk dus wat dat betreft heb ik ook het groene wel. 

De sociale onderwerpen zijn makkelijker, op politiek vlak zijn we niet de enige die op dat onderwerp heel actief zijn. Uiteindelijk vind ik inderdaad de sociale staat waar we in leven waar je zorgt voor mensen die het niet of minder kunnen maakt dat je een samenleving hebt, en niet ieder voor zich is.

Wat maakt gemeentepolitiek in jouw ogen leuker ten opzichte van  provinciale of landelijke politiek?

Bij de provincie zijn de zaken heel abstract, daar heeft de gemiddelde burger niks mee, tot het echt concreet wordt, zoals het wel of niet verbreden van een bepaalde snelweg maar de meeste onderwerpen heeft een burger niks mee te maken, eigenlijk ook net als de waterschappen, is heel abstract, heel belangrijk en is waarschijnlijk heel goed dat het er is maar als je mensen wil bereiken en het over dingen wil hebben  dan is dat in de provincie en bij waterschappen heel lastig.

De landelijke politiek vind ik heel erg leuk ik zou alleen niet de 2de kamer in willen, naast dat het enorm druk werk is heb je daar ook de politieke spelletjes en die zijn vaak niet leuk en vaak op persoonlijk of partij gewin uit, er is veel dirt, rotzooi wat over mensen verspreid wordt, uitgelekdt word. 

Gemeentepolitiek is veel dichterbij, dichter bij de burger veel concreter, waarschijnlijk ook veel belangrijker, iets eerlijker en netter naar mijn idee.

Heb jij zelf nog iets toe te voegen, te vertellen?

Nee, eigenlijk niet, ... Misschien toch een oproep, dat ik graag zou hebben dat er meer mensen actief mee gaan met campagne voeren, eens langs komen, een keer met een gezellige borrel  meedoen. Niet alles is politiek, niet alles hoeft politiek, maar het kan wel, je zit dan wel met een groep gelijkgestemde mensen, zelfs bij een hele actieve bijeenkomst, zelfs als je niks doet is dat leuk en gezellig en ben je heel erg welkom.

 

Bram, bedankt voor de tijd die je hebt genomen voor dit interview. Ik hoop ook dat jullie als lezers dit item waarderen. Ik vond het in elk geval leuk om te doen. 

Volgende keer dan staat een interview met Hans Marskamp, raadslid en fractievoorzitter op de planning. Bram heeft mij alvast een interessante vraag voor hem meegegeven. 

Ireen

Deze week zou het Eurovisie Songfestival plaatsvinden in Ahoy te Rotterdam. Zaterdagavond 16 mei zouden zo'n 200 miljoen televisiekijkers over de gehele wereld de finale bekijken en daarmee zou Rotterdam een waarschijnlijk onvergetelijk positieve indruk achter hebben gelaten. Echter: Corona zette een dikke streep door Rotterdam 2020 en noodgedwongen wordt het festival voorlopig een jaar uitgesteld. Het besluit om het Songfestival in Rotterdam te gaan organiseren is overigens niet lichtvaardig genomen door de gemeenteraad van Rotterdam. Raadslid Jimmy Smet, woordvoerder Songfestival, neemt je in vogelvlucht mee hoe dit gegaan is.

Door Jimmy Smet.

Door de winst van Duncan Laurence in 2019 - met het in de Rotterdamse Maassilo gecomponeerde nummer 'Arcade' - kreeg Nederland na 40 jaar weer de gelegenheid om het Eurovisie Songfestival in eigen land te kunnen organiseren. Rotterdam gold al vanaf het eerste moment als favoriete potentiële gaststad: de infrastructuur van de stad is er als het ware voor gemaakt. Dit werd nog eens onderstreept door een enthousiast college van burgemeester en wethouders - met wethouder Said Kasmi (D66) voorop - en een al even enthousiaste gemeenteraad die, met 37 stemmen voor en 8 stemmen tegen, het raadsvoorstel 'kandidaatstelling van Rotterdam ten behoeve van het Eurovisie Songfestival in 2020' op 4 en 9 juni 2019 bekrachtigde. De GroenLinks-fractie stemde - als enige partij - verdeeld; twee van de vijf raadsleden stemden voor, drie stemden tegen. Rotterdam stelde zich hiermee officieel kandidaat als gaststad voor het Songfestival in 2020 en zou financiële middelen vrijmaken voor het faciliteren van dit evenement.

Voor- en nadelen De fractie heeft toentertijd uitgebreid stilgestaan bij de voor- en nadelen van Rotterdam als gaststad voor het Songfestival, waarbij de balans in eerste instantie doorsloeg naar voornamelijk voordelen: de unieke gelegenheid om Rotterdam op een positieve manier te tonen aan de wereld, de impact op de Rotterdammers en op Rotterdam zelf. Maar daarnaast bleef voor ons als raadsleden tevens de belangrijkste vraag over: is er in de Rotterdamse begroting nog ruimte om ettelijke miljoenen - pas later mocht bekend worden 15,5 miljoen - vrij te maken hiervoor? En zo ja, ten koste van wat? Deze vragen waren voor de fractie uiteindelijk nog onvoldoende overtuigend beantwoord.

Als liefhebber van het Eurovisie Songfestival ben ik in de afgelopen tien jaar bij acht edities bezoeker van het festival geweest in diverse gaststeden en heb ik aan den lijve mogen ervaren wat het organiseren van het Songfestival met een stad doet; niet alleen economisch gezien, hoewel horeca, bedrijfsleven en ondernemers goed garen spinnen, maar vooral voor de sfeer en uitstraling van een stad is het Songfestival een perfecte - en unieke - gelegenheid. Het Eurovisie Songfestival is werkelijk de enige wedstrijd of competitie ter wereld waarbij 'tegenstanders' elkaar luidkeels toejuichen en bejubelen, waar ongegeneerd vlagvertoon vrolijk aangemoedigd wordt en waar letterlijk alle geuren en kleuren van de wereld samenkomen, dansen en zingen. Voor mij persoonlijk gaf dit uiteindelijk de doorslag in mijn voor-stem; Rotterdam en de Rotterdammers verdienen dit. Ook Peter Jan de Werk, die tijdelijk de raadszetel van Lies Roest innam vanwege haar zwangerschapsverlof en zelfverklaard songfestivalliefhebber, heeft deze ervaringen mee laten wegen in zijn besluit.

Rotterdam 2020 Maar het echte besluit werd natuurlijk uiteindelijk eind augustus genomen door organiserende omroepen AVRO/TROS en NPO: Rotterdam werd gaststad van het Eurovisie Songfestival in 2020. Vanaf dat moment kon de hele santenkraam - de mallemolen - officieel beginnen en bereidde iedereen zich op zijn of haar manier voor om Rotterdam 2020 in Ahoy tot een groot succes te maken. Gedurende de daaropvolgende maanden gonsde het van de relevante en minder relevante nieuwsberichten over het Songfestival; over gratis kaarten voor Rotterdammers met een smalle beurs tot de keuze van de Binnenrotte als European Fan Village. Van de keuze voor de presentatoren Chantal Janzen, Edsilia Rombley en Jan Smit tot de Nederlandse inzending: Jeangu Macrooy met het nummer 'Grow'. Van het logo en de huisstijl tot de officiële sleuteloverdracht - 'the Key Allocation Draw' - in het Rotterdamse stadhuis. Nederland - en Rotterdam voorop - was er klaar voor.

En toen was er Covid-19.  En zag de wereld er even helemaal anders uit.

Kort nadat de European Broadcast Union (EBU), de eigenlijke organisator van het Eurovisie Songfestival, heeft verklaard de editie van 2020 te moeten afgelasten, stuurde het Rotterdamse college een brief naar de gemeenteraad waarin zij onomwonden haar bereidwilligheid toonde om Rotterdam ook in 2021 gaststad te laten zijn.

Omwille van de duidelijkheid (voor bijvoorbeeld Ahoy en andere ondernemers) en op verzoek van de EBU zou er snel beslist moeten worden door de gemeenteraad of Rotterdam ook in 2021 gaststad van het Eurovisie Songfestival zou willen en kunnen zijn. Medio april werd duidelijk dat dit zo'n 6,7 miljoen euro extra zou kunnen gaan kosten. In totaal zou Rotterdam daarmee ruim 22 miljoen euro beschikbaar gaan stellen, wat neerkomt op ongeveer €34,- per Rotterdammer. En dat in een tijdperk waarin het nog totaal onduidelijk was (en is) welke gevolgen het coronavirus voor Rotterdam zou kunnen gaan hebben. Allereerst op sociaal-economisch en financieel gebied, maar ook of een Songfestival wel in 2021 op dezelfde wijze zou kunnen worden georganiseerd was (en is) nog veel onduidelijk.

Opnieuw dus vele vragen, die we als fractie - inmiddels digitaal - met elkaar hebben besproken. Een eveneens digitale technische sessie, een schriftelijke vragenronde en twee digitale commissievergaderingen werden (overigens zeer snel, vakkundig en efficiënt door de griffiemedewerkers) georganiseerd. Vragen zijn beantwoord en riepen tegelijkertijd weer meer vragen op. al met al een uitdagend vraagstuk. 

Uiteindelijk stond op de agenda van de allereerste digitale raadsvergadering ooit, die van donderdag 23 april, het agendapunt 'Rotterdam, gaststad voor het Eurovisie Songfestival in 2021' gepland. Het uiteindelijke raadsvoorstel is met 33 stemmen voor en 8 stemmen tegen aangenomen, waarmee Rotterdam zich opnieuw beschikbaar stelt als gaststad voor het Eurovisie Songfestival. Nu in mei 2021. De GroenLinks-fractie heeft hierbij opnieuw verdeeld gestemd; twee raadsleden stemden voor (net als VVD, D66, PvdA, CDA, Leefbaar Rotterdam, Denk, 50+ en CU/SGP), drie raadsleden stemden tegen (samen met Nida, PVV, PvdD en SP).

Hoe het Eurovisie Songfestival in Rotterdam 2021 eruit gaat zien is wellicht nog te vroeg om te beantwoorden aangezien de ontwikkelingen en mogelijkheden als gevolg van Covid-19 nog veel onzekerheden met zich meebrengt. De komende maanden zal het onderwerp Rotterdam 2021 waarschijnlijk weer veelvuldig de agenda van Rotterdam en de Rotterdamse gemeenteraad gaan vullen. 

Als woordvoerder songfestival kan ik me daarop in ieder geval weer - oprecht - verheugen!

Wordt vervolgd dus.

Deze week zou het Eurovisie Songfestival plaatsvinden in Ahoy. Zaterdagavond 16 mei zouden zo'n 200 miljoen televisiekijkers over de gehele wereld de finale bekijken. Corona zette echter een dikke streep door Rotterdam 2020. Noodgedwongen wordt het festival voorlopig een jaar uitgesteld. Het besluit om het Songfestival in Rotterdam te  organiseren is overigens niet lichtvaardig genomen door de gemeenteraad van Rotterdam. Raadslid Jimmy Smet vertelt hoe dit is gegaan.

Door Jimmy Smet.

Door de winst van Duncan Laurence in 2019 - met het in de Rotterdamse Maassilo gecomponeerde nummer 'Arcade' - kreeg Nederland na 40 jaar weer de gelegenheid om het Eurovisie Songfestival in eigen land te kunnen organiseren. Rotterdam gold al vanaf het eerste moment als favoriete potentiële gaststad: de infrastructuur van de stad is er als het ware voor gemaakt. Dit werd nog eens onderstreept door een enthousiast college van burgemeester en wethouders - met wethouder Said Kasmi (D66) voorop - en een al even enthousiaste gemeenteraad die, met 37 stemmen voor en 8 stemmen tegen, het raadsvoorstel 'kandidaatstelling van Rotterdam ten behoeve van het Eurovisie Songfestival in 2020' op 4 en 9 juni 2019 bekrachtigde. De GroenLinks-fractie stemde - als enige partij - verdeeld; twee van de vijf raadsleden stemden voor, drie stemden tegen. Rotterdam stelde zich hiermee officieel kandidaat als gaststad voor het Songfestival in 2020 en zou financiële middelen vrijmaken voor het faciliteren van dit evenement.

Voor- en nadelen De fractie heeft toentertijd uitgebreid stilgestaan bij de voor- en nadelen van Rotterdam als gaststad voor het Songfestival, waarbij de balans in eerste instantie doorsloeg naar voornamelijk voordelen: de unieke gelegenheid om Rotterdam op een positieve manier te tonen aan de wereld, de impact op de Rotterdammers en op Rotterdam zelf. Maar daarnaast bleef voor ons als raadsleden tevens de belangrijkste vraag over: is er in de Rotterdamse begroting nog ruimte om ettelijke miljoenen - pas later mocht bekend worden 15,5 miljoen - vrij te maken hiervoor? En zo ja, ten koste van wat? Deze vragen waren voor de fractie uiteindelijk nog onvoldoende overtuigend beantwoord.

Als liefhebber van het Eurovisie Songfestival ben ik in de afgelopen tien jaar bij acht edities bezoeker van het festival geweest in diverse gaststeden en heb ik aan den lijve mogen ervaren wat het organiseren van het Songfestival met een stad doet; niet alleen economisch gezien, hoewel horeca, bedrijfsleven en ondernemers goed garen spinnen, maar vooral voor de sfeer en uitstraling van een stad is het Songfestival een perfecte - en unieke - gelegenheid. Het Eurovisie Songfestival is werkelijk de enige wedstrijd of competitie ter wereld waarbij 'tegenstanders' elkaar luidkeels toejuichen en bejubelen, waar ongegeneerd vlagvertoon vrolijk aangemoedigd wordt en waar letterlijk alle geuren en kleuren van de wereld samenkomen, dansen en zingen. Voor mij persoonlijk gaf dit uiteindelijk de doorslag in mijn voor-stem; Rotterdam en de Rotterdammers verdienen dit. Ook Peter Jan de Werk, die tijdelijk de raadszetel van Lies Roest innam vanwege haar zwangerschapsverlof en zelfverklaard songfestivalliefhebber, heeft deze ervaringen mee laten wegen in zijn besluit.

Rotterdam 2020 Maar het echte besluit werd natuurlijk uiteindelijk eind augustus genomen door organiserende omroepen AVRO/TROS en NPO: Rotterdam werd gaststad van het Eurovisie Songfestival in 2020. Vanaf dat moment kon de hele santenkraam - de mallemolen - officieel beginnen en bereidde iedereen zich op zijn of haar manier voor om Rotterdam 2020 in Ahoy tot een groot succes te maken. Gedurende de daaropvolgende maanden gonsde het van de relevante en minder relevante nieuwsberichten over het Songfestival; over gratis kaarten voor Rotterdammers met een smalle beurs tot de keuze van de Binnenrotte als European Fan Village. Van de keuze voor de presentatoren Chantal Janzen, Edsilia Rombley en Jan Smit tot de Nederlandse inzending: Jeangu Macrooy met het nummer 'Grow'. Van het logo en de huisstijl tot de officiële sleuteloverdracht - 'the Key Allocation Draw' - in het Rotterdamse stadhuis. Nederland - en Rotterdam voorop - was er klaar voor.

En toen was er Covid-19.  En zag de wereld er even helemaal anders uit.

Kort nadat de European Broadcast Union (EBU), de eigenlijke organisator van het Eurovisie Songfestival, heeft verklaard de editie van 2020 te moeten afgelasten, stuurde het Rotterdamse college een brief naar de gemeenteraad waarin zij onomwonden haar bereidwilligheid toonde om Rotterdam ook in 2021 gaststad te laten zijn.

Omwille van de duidelijkheid (voor bijvoorbeeld Ahoy en andere ondernemers) en op verzoek van de EBU zou er snel beslist moeten worden door de gemeenteraad of Rotterdam ook in 2021 gaststad van het Eurovisie Songfestival zou willen en kunnen zijn. Medio april werd duidelijk dat dit zo'n 6,7 miljoen euro extra zou kunnen gaan kosten. In totaal zou Rotterdam daarmee ruim 22 miljoen euro beschikbaar gaan stellen, wat neerkomt op ongeveer €34,- per Rotterdammer. En dat in een tijdperk waarin het nog totaal onduidelijk was (en is) welke gevolgen het coronavirus voor Rotterdam zou kunnen gaan hebben. Allereerst op sociaal-economisch en financieel gebied, maar ook of een Songfestival wel in 2021 op dezelfde wijze zou kunnen worden georganiseerd was (en is) nog veel onduidelijk.

Opnieuw dus vele vragen, die we als fractie - inmiddels digitaal - met elkaar hebben besproken. Een eveneens digitale technische sessie, een schriftelijke vragenronde en twee digitale commissievergaderingen werden (overigens zeer snel, vakkundig en efficiënt door de griffiemedewerkers) georganiseerd. Vragen zijn beantwoord en riepen tegelijkertijd weer meer vragen op. al met al een uitdagend vraagstuk. 

Uiteindelijk stond op de agenda van de allereerste digitale raadsvergadering ooit, die van donderdag 23 april, het agendapunt 'Rotterdam, gaststad voor het Eurovisie Songfestival in 2021' gepland. Het uiteindelijke raadsvoorstel is met 33 stemmen voor en 8 stemmen tegen aangenomen, waarmee Rotterdam zich opnieuw beschikbaar stelt als gaststad voor het Eurovisie Songfestival. Nu in mei 2021. De GroenLinks-fractie heeft hierbij opnieuw verdeeld gestemd; twee raadsleden stemden voor (net als VVD, D66, PvdA, CDA, Leefbaar Rotterdam, Denk, 50+ en CU/SGP), drie raadsleden stemden tegen (samen met Nida, PVV, PvdD en SP).

Hoe het Eurovisie Songfestival in Rotterdam 2021 eruit gaat zien is wellicht nog te vroeg om te beantwoorden aangezien de ontwikkelingen en mogelijkheden als gevolg van Covid-19 nog veel onzekerheden met zich meebrengt. De komende maanden zal het onderwerp Rotterdam 2021 waarschijnlijk weer veelvuldig de agenda van Rotterdam en de Rotterdamse gemeenteraad gaan vullen. 

Als woordvoerder songfestival kan ik me daarop in ieder geval weer - oprecht - verheugen!

Wordt vervolgd dus.