Poliflw

Het kabinet wil 2 tot 4 miljard in het noodlijdende KLM pompen, om dit bedrijf overeind te houden. Maar daar mag toch wat tegenover staan? Zoals verduurzamen en CO2 en fijnstof verminderen voor het klimaat. En tevens baangarantie voor de 30.000 mensen, ook flexwerkers, met normering voor de topinkomens. Nu zijn er geen voorwaarden afgesproken (“leuk kadootje!”) en wil men het overlaten aan de markt, die aan alle kanten disfunctioneert. Nationalisatie is invloed, en wat de SP betreft de manier.

Veel mensen met een flexcontract werden door KLM in de afgelopen weken de laan uitgestuurd. De rechtse partijen blokkeerden een voorstel om dit tegen te houden. Ook zou de KLM onder de wet normering topinkomens moeten vallen. Anders financiert de belastingbetaler straks de topinkomens van managers en piloten.

Tweede kamerlid van de SP Alkaya: 'De samenleving mag niet weer opdraaien voor de kosten, zoals eerder bij de bankencrisis. Op zijn minst zal het kabinet veel meer aandelen van KLM op moeten kopen zodat, zodra het beter gaat met het bedrijf, de winst ook bij de samenleving terecht komt.'

Daarnaast moeten er strengere voorwaarden worden gesteld om te verduurzamen en CO2 en fijnstof te verminderen ten gunste van het klimaat, de natuur en mensen. De KLM stoot nu meer dan 8,6 megaton CO2 uit en net zoveel andere troep. Meer dan de grootste kolencentrale van Nederland, in de Eemshaven in Groningen. Tot nu toe bleef de luchtvaart buiten schot, maar ook de KLM zal zich extra moeten inspannen zodat het klimaataccoord van Parijs kan worden gehaald. Dit betekent in de toekomst o.m. minder vluchten en “funreisjes”, en korte vluchten door de elektrische treinen laten uitvoeren. Op de oude voet doorgaan is niet meer verantwoord, er zal een omslag moeten plaatsvinden. Want dat moet sowieso al, als we deze planeet leefbaar willen houden. Nu is de tijd!

Nationaliseer KLM, inclusief sociale, duurzame en klimaat voorwaarden!

Update 15 mei: actie “Geen poen zonder groen” bij KLM door Greenpeace. Steun deze actie en zorg dat we eerlijk en groen uit deze crisis komen.

Vorig jaar sneuvelde de Problematisch Aanpak Stikstof (PAS) bij de Raad van State. Het grootste probleem van de PAS was een schromelijke overschatting van het effect van alle voorgenomen maatregelen, in combinatie met het op voorhand maximaal vergunnen van alle theoretische stikstofruimte. We rekenden ons dus rijker dan we waren, ten koste van de natuur. Daar zouden we een les uit kunnen trekken. Maar vooralsnog ziet het daar, ook in de meest recente brief van het kabinet, nog niet naar uit.

 

Hoewel het corona-virus de stikstofproblematiek wat naar de achtergrond heeft verdrongen, is deze niet van tafel. Rijk en provincies werken nog volop aan plannen die de stikstofdepositie in Natura2000-gebieden moeten reduceren, ruimte maken voor economische ontwikkelingen én juridisch stand zullen houden. Afgelopen vrijdag 24 april maakt het kabinet een nieuwe reeks stikstofmaatregelen bekend

 

Het kabinet investeert extra in maatregelen ten behoeve van natuurbehoud en -herstel, start een verkenning naar een meer natuurinclusieve ruimtelijke inrichting, neemt extra bronmaatregelen gericht op stikstofreductie en werkt de komende maanden een monitoring- en bijsturingssysteem en de gebiedsgerichte aanpak met de provincies verder uit. Meest opvallende onderdeel vormt de introductie van een nieuwe streefwaarde: in 2030 dient ten minste 50% van de hectares met stikstofgevoelige natuur in Natura 2000-gebieden onder de kritische depositiewaarden (KDW) te zijn gebracht.

 

Nieuwe streefwaarde?

Die nieuwe streefwaarde is eigenlijk iets geks. Formeel beschikken we al over streefwaarden, namelijk de KDW-en. Dat snapt het kabinet natuurlijk ook. In de brief staat: “Het kabinet streeft ernaar tot een volledige gunstige staat van instandhouding te komen..”. Omdat de KDW de grens is waarboven het risico bestaat dat de kwaliteit van het habitat significant wordt aangetast, hoort bij “een volledig gunstige staat van instandhouding” dat 100% van de hectares met stikstofgevoelige natuur onder de KDW gebracht moeten worden.

 

Dat roept vragen op. Waarom zouden we nu dan genoegen nemen met 50% van de hectares? En wat betekent die streefwaarde precies in de praktijk? Maken we kans in dezelfde fout te stappen als bij de PAS?

 

Waarom zouden we genoegen nemen met 50% van de hectares?

Hoewel de stikstofdeposities in al onze natuurgebieden dus uiteindelijk onder de KDW moeten worden gebracht, is dat in de huidige praktijk vrijwel onmogelijk. De belangrijkste oorzaak is dat een groot deel van de depositie (32%) zijn oorsprong vindt in het buitenland. Met een gemiddelde stikstofdepositie per hectare per jaar van 1730 mol (of 24 kg), komt dus gemiddeld zo’n 612 mol (of 8 kg) N uit het buitenland. Zonder verdere reductie in het buitenland komen we dus nooit lager uit. En dat is bij zeer stikstofgevoelige natuurgebieden (KDW 5 tot 7) bij voorbaat ontoereikend. We kunnen dus stellen dat met uitsluitend nationaal beleid, 100% niet mogelijk is.

 

Onderstaande kaart laat zien dat voor het overgrote deel van de hectares in de Natura2000-gebieden een forse overschrijding van de KDW geldt (meer dan 350 mol N/ha/jr). Dat schetst vooral hoe groot de opgave in werkelijkheid is. Zonder rigoureuze ingrepen in de vorm van stevige volumemaatregelen, is het dan ook onmogelijk overal onder de KDW te komen. Bij de geleidelijke aanpak waarvoor het kabinet kiest, is een belangrijke taak weggelegd voor de gebiedsgerichte aanpak. En nu de specifieke regeling daarvoor nog in de maak is, lijkt de streefwaarde van 50% behoorlijk ambitieus.

Wat betekent die streefwaarde precies in de praktijk?

Op zichzelf getuigt een voornemen om over tien jaar 50% van de hectares onder de geldende KDW te hebben gebracht, dus van enige realiteitszin. Het gevaar zit er wel in dat deze nieuwe streefwaarde de focus richt op het “laaghangend fruit”, waarmee allereerst die hectares in beeld komen waarbij de overschrijding van de KDW relatief gering is en dus met beperkte inspanningen de depositie verder teruggebracht kan worden. Dit zijn doorgaans juist niet de natuurgebieden waar de nood het grootst is.

 

Hoewel een toelichting op de cijfers ontbreekt, stelt het kabinet dat om de streefwaarde te realiseren, een stikstofdepositiereductie van gemiddeld 255 (ca 3,5 kg) per hectare per jaar in 2030 nodig is. De landelijke gemiddelde stikstofdepositie per hectare per jaar is op dit moment (2019) ca 1730 mol N (ofwel ca 24 kg N). Het zou dus gaan om een reductie van 15% van het huidige depositieniveau over een periode van 10 jaar.

 

Een gemiddelde depositiereductie van 15% over 10 jaar oogt niet erg ambitieus, maar dat valt nog te bezien. De nationale bijdragen aan de N depositie op N-2000 gebieden bedraagt immers zo’n 68% (ca 46% vanuit veehouderij en ca 22% vanuit verkeer, industrie en consumenten). De overige depositie (32%) vindt zijn oorsprong in het buitenland. De depositiedoelstelling van gemiddeld 1475 mol (of 20 kg) N/ha/jr, moeten we dus realiseren vanuit de ca 1118 mol (of 16 kg) N/ha/jr waarvan de bron in Nederland ligt. In feite gaat het dus om een gemiddelde emissiereductie van ca 25% (van 1118 naar 863 mol, of 16 kg naar 12,5 kg). Om dat in 2030 te realiseren praat je dus over een gemiddelde emissiereductie van 2,5% per jaar.

 

Hoe het ministerie deze doelstelling precies wenst te realiseren en met name waar en ten behoeve van welke Natura2000-gebieden de reductie gerealiseerd wordt, is vooralsnog onduidelijk. De nog uit te werken gebiedsgerichte aanpak en met name de regeling voor de opkoop van piekbelasters, zal meer helderheid moeten verstrekken.

 

Maken we kans in dezelfde fout te stappen als bij de PAS?

In een enkele alinea rekent het kabinet voor dat van de reductiedoelstelling van 255 mol/ha/jr slechts 110 mol/ha/jr als opgave resteert. Zo wordt volgens het kabinet reeds een aanzienlijk deel, circa 120 mol/ha/jr in 2030 bereikt als gevolg van onder andere eerder vastgesteld beleid gericht op stikstofreductie in de landbouw, mobiliteit, industrie en energie (basispad). En dragen de maatregelen uit het Klimaatakkoord voor circa 25 mol/ha/jr bij aan de realisatie van de streefwaarde.

 

Daarmee wordt realisatie van de reductie al grotendeels toegeschreven aan eerdere maatregelen, die inderdaad zijn doorgerekend maar allemaal een bepaalde mate van onzekerheid hebben. Voorspellen is moeilijk, maar zeker als het de toekomst betreft. Ook de nu aangekondigde aanvullende maatregelen zijn geanalyseerd door PBL in samenwerking met TNO, CE Delft, RIVM

https://www.omgevingsweb.nl/wp-content/uploads/po-assets/319663.pdf

 

De onderzoekers waarschuwen uitgebreid dat er een forse onzekerheidsmarge zit in de gepresenteerde schattingen. Maar wij mensen, en zo ook het kabinet, zijn daar doorgaans blind en doof voor. Daarmee dreigen we wederom het effect van de maatregelen te overschatten en de uitgifte voor economische ontwikkeling te baseren op een veel te optimistische inschatting van de beschikbare stikstofruimte. Het kabinet maakt zeker 3 denkfouten:

 

De illusie van exacte informatie

We hebben een voorkeur voor exacte, cijfermatige informatie. Deze geven ons de illusie dat we de materie beheersen. Dat we het kunnen meten en dus weten hoe het zit. In de analyse trekken daarom de cijfers onze aandacht. Maar het is moeilijker om alle mitsen en maren, twijfels over de betrouwbaarheid, achterliggende aannames en te maken voorbehouden op een juiste manier te interpreteren. Het kabinet rekent wel met de cijfers in het rapport, maar niet met de vele onzekerheden die worden genoemd.

 

We overschatten ons succes

Dit kent u zelf van loterijen. Je overschat de kans dat je zult winnen en onderschat de kans op verlies. Zo hebben we doorgaans ook een te optimistische kijk op de slagingskansen van onze plannen, en bagatelliseren we de mogelijkheid dat ons plan mislukt. Zo ook het kabinet. Het slaat eigenlijk zo wat alle waarschuwingen uit de analyse in de wind. Het meest duidelijk is dat bij de opmerking van de onderzoekers dat - omdat de maatregelen onafhankelijk van elkaar, dus niet als samenhangend pakket, zijn geanalyseerd en op elkaar inwerken - de effecten van de maatregelen niet opgeteld mogen worden. In de brief stelt het kabinet echter: “Om deze resterende opgave te realiseren, neemt het kabinet een omvangrijk en breed pakket aan bronmaatregelen, waarvan de afzonderlijke maatregelen bij elkaar optellen tot circa 103-180 mol/ha/jr in 2030”.

 

Het verankeringseffect

Een bekend fenomeen uit de psychologie waarin de volgorde waarin we informatie krijgen bepaalt op welke manier we deze bij onze besluitvorming betrekken. Zo veronderstellen we waarschijnlijk - nu de (dus onterecht) opgetelde effecten van bronmaatregelen is gesteld op ca 103-180 mol/ha/jr - dat een doelstelling van bijvoorbeeld ca 140 mol/ha/jr best realistisch klinkt. Ook het kabinet schiet in deze overschatting. Zij concluderen immers dat “dit pakket aan maatregelen de resterende reductieopgave dekt”. In werkelijkheid is die conclusie helemaal niet te trekken. Op zijn best zou je kunnen zeggen dat de analyse laat zien dat de gekozen maatregelen, mits de omstandigheden gunstig zijn en alle betrokkenen meewerken, afdoende kunnen zijn om de benodigde reductie te realiseren.

 

De werkelijkheid is dus eignelijk te complex. En dan is bij deze analyse nog op geen enkele manier rekening gehouden met zogenaamde gedragseffecten, want voor veel van de maatregelen is de medewerking nodig van betrokkenen en de sector. Ook zijn er nog onzekerheden in de precieze vormgeving van het beleid en staan veel innovatieve ontwikkelingen nog maar in de kinderschoenen. Om maar niet te spreken van de mogelijke doorwerking van de corona-crisis.

 

Dit zou het kabinet tot enige voorzichtigheid moeten manen. Beter is het immers om de mogelijke valkuilen in beeld te hebben, waarschuwing uiterst serieus te nemen en scenario’s te ontwikkelen om bij tegenvallers toch de doelstelling overeind te kunnen houden. Anders dreigt een herhaling van de gebeurtenissen die uiteindelijk de PAS de kop koste: een te optimistische inschatting van het effect van de genomen maatregelen, terwijl ondertussen kwistig gebruik wordt gemaakt van de in theorie beschikbare stikstofontwikkelruimte.

 

Het lijkt verstandig, op basis van ervaringen uit het PAS-verleden, een flinke veiligheidsmarge in te bouwen en er rekening mee te houden dat een deel (bv 30%) van de ingeschatte effecten uiteindelijk niet, of niet in het gewenste tempo, gerealiseerd zullen worden. Dat is wat ons betreft ook het uitgangspunt bij de toekomstscenario’s die in Brabant worden uitgewerkt.

.

Transitievisie Warmte 0.1

Vorige week (donderdag 23 april) heeft de gemeenteraad de 'Transitievisie Warmte 0.1' vastgesteld. De stemming was unaniem; alle partijen stemden voor. Deze visie heeft een verkennend karakter, en is een startpunt naar een aardgasvrij Veenendaal...

Volgens het klimaatakkoord moeten alle gemeenten uiterlijk 2021 een Transitievisie Warmte laten vaststellen door de gemeenteraad. Hierin bepaalt de gemeente onder andere welke strategie en planning ze wil volgen om in 2050 aardgasvrij te zijn. De 'Transitievisie Warmte 0.1' is het eerste tussenproduct op weg naar een definitieve transitievisie in 2021.

In de visie worden de buurten Franse Gat, Molenbrug, Petenbos (inclusief Petenbos Oost), Dragonder-Zuid, Dragonder-Oost en Veenendaal-Oost aangewezen als 'verkenningswijken'. Hier zal verder onderzoek worden gedaan naar de mogelijkheden om geheel van het aardgas af te gaan - danwel flink te besparen op aardgas. Voor warmtenetten in Veenendaal blijft aardgas de voorkeur genieten boven (houtachtige) biomassa als duurzame warmtebron. Wel moet er een significante besparing op het aardgasgebruik plaatsvinden.

Omdat de 'Transitievisie Warmte 0.1' slechts een eerste stap is, en er gaandeweg het proces nog volop kan worden bijgestuurd, kon de SP instemmen met dit voorstel. Voor de SP is het belangrijk dat er op een effectieve manier verduurzaamd wordt, waarvoor draagvlak is bij de Veenendalers. Bovendien wil de SP dat Veenendalers niet op kosten gejaagd worden.

WORDT VERVOLGD...

Zie ook: Raadsvoorstel Transitievisie Warmte, versie 0.1 (verkenning) Op naar een energieneutraal 2035 SP.nl - Klimaat SP.nl - Energie

 

Op 21 april 2020 werden de uitgangspunten voor de Regionale Energie Strategie (RES) behandeld in de gemeenteraad van Horst aan de Maas. Voor de SP zijn grofweg twee punten belangrijk: de economie en betaalbaarheid.

Nederland heeft een grote opgave om duurzamer en schoner te worden. De branden in de Peel laten ons weer eens zien dat het klimaat echt aan het veranderen is en dat dat ook ons raakt.

De Regionale Energie Strategie focust vooral op technologische ontwikkelingen om het huidige economische systeem in stand te houden. Wat de SP betreft moeten we de discussie fundamenteler voeren. Als de economie zich wil verduurzamen, moeten er ook ecologische en sociale uitgangspunten zijn.

Concreet betekent het grenzen aan groei. Sonja van Giersbergen, woordvoerder van de SP in de gemeenteraad: "Wij maakten daar al eerder opmerkingen over toen er wederom logistieke bedrijven zich in onze regio wilden vestigen, zonder dat er mensen in onze regio waren die het werk konden doen. Daarom werd er personeel gehaald uit andere delen van de wereld. Het Covid-19 virus leert ons een harde les. Onze ongebreidelde behoefte aan steeds meer en steeds nieuwer breekt ons nu op. Dit is hét moment om de omslag te maken naar een duurzame economie. Kunnen we de Covid-crisis ombuigen naar een kans?"

Hoe gaan we dat regelen? Wat de SP betreft laten we de energietransitie niet over aan de markt. Van Giersbergen: "Energie is een basisbehoefte en moet voor iedereen toegankelijk en beschikbaar zijn. Dat betekent dat de overheid de regie moet nemen en zorgen dat de mensen met de laagste inkomens in de samenleving het eerst profiteren van en meedoen aan energiebesparing en -opwekking. Faciliteren en stimuleren is prima voor de mensen die het vaak toch al goed hebben. Zij weten de weg wel te vinden om hun leven beter te maken. Voor de SP is het belangrijk dat winstbejag niet het doel wordt van deze transitie, maar juist het dienen van het algemeen belang, gericht op toekomstige generaties". De wethouder was het met de SP eens dat de overheid hier de regie op moet nemen.

De SP stelde ook voor de particuliere verhuurders te dwingen om te investeren in duurzaamheid. Alles om te zorgen dat iedereen op gelijke manier mee kan doen om zo te komen tot klimaatrechtvaardigheid. De SP kreeg de wethouder daar niet in mee en ook andere partijen deden alsof ze niet begrepen wat SP'er Van Giersbergen bedoelde.

Voor de SP staat voorop dat iedereen evenveel kansen heeft om deel te nemen aan de welvaart. De wethouder heeft beloofd dit mee te nemen in de definitieve RES.

SP, GroenLinks en Partij voor de Dieren hebben tevergeefs geprobeerd om het Twiske beter te beschermen tegen commerciële activiteiten. Ook de aanpak van fouten in de vergunningverlening en handhaving kreeg niet de steun van Provinciale Staten. SP-statenlid Remine Alberts: “Heel treurig, dat er nog steeds toegestaan wordt om festivals in dit Natura2000-gebied te houden. Er valt niet te marchanderen met de regels die daarvoor gelden.”

Bij de bespreking van de zienswijze op het ambitiedocument voor Twiske-Waterland benadrukte de SP dat de provincie haar verantwoordelijkheid moet nemen als beschermer van de natuur en niet moet zwichten voor de druk van festivalondernemers. Tot op heden werden de regels voor het Natura2000-gebied stelselmatig genegeerd. Natuurverstorende activiteiten zijn daar uit den boze. Verantwoordelijk gedeputeerde Jack van der Hoek (D66) ontkende dat die in het gebied gehouden worden. “We houden ons netjes aan de regels.” Daarmee ging hij voorbij aan het feit dat een festival middenin het broedseizoen (Lentekabinet) gewoon een vergunning kreeg en krijgt, wat volgens de Natura2000-regels gewoon niet mag.

De enige aanpassing op de zienswijze kwam door een voorstel van SP en GroenLinks waardoor commerciële overnachtingen in het gebied kunnen worden tegengehouden.

Het is nu aan het bestuur van het Recreatieschap Twiske-Waterland om iets met de zienswijze te doen. Andere deelnemers aan het Recreatieschap, zoals Landsmeer, Oostzaan en Amsterdam hebben in hun zienswijze wel al laten weten tegen grootschalige commerciële activiteiten te zijn. De provincie heeft in haar zienswijze niet zover willen gaan. Daarom kon de SP-Noord-Holland niet voor de zienswijze stemmen.

 

Een aantal andere artikelen over Het Twiske:

https://noord-holland.sp.nl/nieuws/2020/02/natuur-boven-alles

https://noord-holland.sp.nl/nieuws/2020/02/groeiend-verzet-tegen-commercialisering-van-het-twiske

Hier tref je ons onderzoek onder honderden gebruikers van Het Twiske. Hierin blijkt dat vrijwel niemand zit te wachten op meer commercie en grotere festivals. Men wil rustig van de natuur kunnen genieten en wenst dat er juist meer in wordt geïnvesteerd. "Het Twiske. De bezoekers aan het woord" (PDF)

De SP heeft ingestemd met het duurzaamheidsprogramma voor Horst aan de Maas. Dit programma bestaat uit vier onderdelen, namelijk klimaatbestendigheid, biodiversiteit, circulariteit en klimaatneutraliteit.

‘Klimaatbestendigheid’ houdt in dat onze omgeving aangepast moet worden aan de warmere zomers, maar ook aan de heftige regenbuien die steeds vaker voorkomen. Ook ‘biodiversiteit’ houdt aanpassing van onze omgeving in, zodat er meer bloemen, grassen en natuur komt. Alles om het verder uitsterven van insecten te voorkomen. Bij ‘circulariteit’ gaat het erom hoe wij omgaan met afval en dan vooral dat er gezorgd wordt voor minder afval, en een andere manier van afvalinzameling en -verwerking. Maar ook landbouw hoort hierbij. Want er zal geproduceerd moeten worden op een  manier waarbij het milieu wordt ontzien. Doel is om een natuurlijk evenwicht te krijgen tussen wat wij van de grond vragen en wat we haar teruggeven. ‘Klimaatneutraliteit’ vloeit voort uit het klimaatakkoord van Parijs waarin afgesproken is dat er in 2050 geen broeikasgassen meer uitgestoten mogen worden. Dat betekent, ook voor Horst, dat we energie moeten besparen. En de energie die we gebruiken moeten we duurzaam opwekken met behulp van zonnepanelen of windmolens.

De manier waarop wij met de aarde en haar grondstoffen omgaan, moet veranderen. De gemeente kan dat niet alleen, maar de burger ook niet. De kracht zit er in dat we het samen doen, met een eerlijk verhaal én gelijke kansen voor iedereen om mee te doen. Dit is de reden dat de SP heeft ingestemd met dit voorstel, waarin de concrete maatregelen de komende drie jaren duidelijk worden. Daarbij willen wij met name zorgen voor klimaatrechtvaardigheid. Wij leggen de rekening waar hij thuishoort: bij grootvervuilers en hun aandeelhouders en zorgen dat de mensen met de lagere inkomens mee kunnen doen met het veiliger en gezonder maken van de leefomgeving.  

Naar aanleiding van het landelijk Klimaatakkoord is de politiek momenteel druk met het organiseren van klimaatmaatregelen. Dit wordt vormgegeven in de “Regionale Energie Strategie” (RES). Gemeenten, die samen een regio vormen, zijn hierin verantwoordelijk. De provincie mag ingrijpen, als het niet lukt. Dergelijke regionale samenwerkingen zijn vaak lastig voor de gemeentelijke politiek. Vooral om er invloed op uit te kunnen oefenen.

Regionaal samenwerken

Voorafgaand aan de samenwerking heeft de gemeente Meierijstad alvast zoekgebieden voor windmolens aangewezen. Wel dicht langs de gemeentegrens met Bernheze. Ook Bernheze heeft laten onderzoeken waar in onze gemeente zoal wind- en zonne-energie opgewekt kan worden. Het is de bedoeling om de komende maanden contact te zoeken met inwoners. Dit om uiteindelijk richting de RES-regio een voorstel te kunnen doen, dat maximaal gedragen wordt door de inwoners. Naast opwekken is besparen een belangrijke pijler van de RES. Daarin heeft Bernheze meer ruimte voor zelfstandige keuzes binnen de regio.

De SP vindt milieu en klimaat erg belangrijke thema’s. Dit in combinatie met SP inzet voor mensen die het moeilijk hebben. Mensen die armoede kennen, hebben vooral andere dingen aan hun hoofd dan natuur, milieu en klimaat. Daarom gaat de SP in de energietransitie voor “klimaatrechtvaardigheid”. Dit betekent dat iedereen energie moet kunnen besparen en/of duurzaam opwekken. Maar dat mag zeker niet ten koste gaan van het inkomen van de mensen met een kleine beurs. De SP kiest voor een klimaatpolitiek die mensen niet in de kou zet!

Bianca van Beugen

SP Ruimtelijke zaken en Milieu

 

Op 24 januari 2020 heeft de Commissie voor Welstand en Monumenten (CWM) een negatief advies uitgebracht op de HOV lijn langs het spoor, en de weg over Anna's Hoeve, m.b.t. de aanleg van de fly-over, de natuurbrug, en de tunnel onder het spoor. Het College van Hilversum heeft besloten om de negatieve adviezen naast zich neer te leggen en stuurt in plaats daarvan een positief advies door naar Provinciale Staten. Reden voor de SP om vragen te stellen.

De CWM mist een leidend concept en architectonische, landschappelijke en stedenbouwkundige uitgangspunten. Ze vindt dat het ontwerp heroverwogen moet worden. Ze waarschuwt daarnaast o.a. op het gebrek aan sociale veiligheid bij de trap vanuit de fietserstunnel en dat de balustrades van de tunnel beklimbaar en daarmee gevaarlijk voor kinderen zijn.

Het college wil het negatieve advies van de commissie niet overnemen.  Ze wil aan Gedeputeerde Staten van Noord-Holland (GS) een positief advies uitbrengen. Als reden wordt gegeven dat een negatief advies voor vertraging zorgt en dat daardoor de geplande start van de werkzaamheden op 30 maart 2020 in gevaar komt. 

In de conceptbrief van het college wordt op een aantal bezwaren van de commissie ingegaan, zoals de plaats van het hekwerk op het viaduct en het gebruik van lichtere kleurstellingen dan eerst voorgesteld, maar bv niet op het ontbreken van continuïteit en de veiligheidselementen die door de commissie naar voren worden gebracht.

Een positief advies is na een duidelijk negatief advies van het CWM nogal twijfelachtig, vooral als de motivatie om het advies niet te volgen draait om planningsproblemen, en niet een inhoudelijk verschil van mening. Met name aspecten op gebied van (sociale) veiligheid moeten serieus worden genomen.De indruk ontstaat nu dat een positief advies reeds vaststond - ongeacht het advies van het CWM.

De fractie van de SP heeft daarom de volgende vragen gesteld aan het college:

De CWM heeft in maart 2019 gevraagd naar aanvullende gemeentelijke randvoorwaarden. Daar is niets mee gedaan. Er is ook geen door de raad vastgesteld beeldkwaliteitsplan. Waarom zijn destijds geen aanvullende randvoorwaarden opgesteld, en waarom is het beeldkwaliteitsplan niet aan de raad voorgelegd? De CWM mist een architectonisch, landschappelijk en stedenbouwkundig uitgangspunt, en een leidend concept. Het ontwerp is volgens hen een optelsom van oplossingen om te voldoen aan randvoorwaarden en lijkt beïnvloed door contracten, aanbestedingen of verantwoordelijkheden. Hoe is dit ontwerp zo tot stand gekomen? Welke uitgangspunten zijn gehanteerd? Hebben contracten en aanbestedingsprocedures invloed gehad op het uiteindelijke ontwerp? Is daarmee beeldkwaliteit en samenhang ondergeschikt geworden aan de planning? Het college stelt dat een aantal zaken die de CWM aandraagt onderdeel zijn van het beeldkwaliteitsplan, dat eerder positief was beoordeeld. Welke onderdelen zijn dat, en waarom zijn deze nu wel een probleem? De commissie vindt dat het ontwerp in zijn geheel heroverwogen moet worden. Het volstaat niet om enkel iets te doen aan de beschreven voorbeelden. Dat laatste is echter precies wat in het advies van het college gebeurt. Is serieus gekeken naar de optie om het ontwerp te heroverwegen? Wat zijn daadwerkelijk de gevolgen als we dit doen? De indruk bestaat nu dat een positief advies aan GS reeds vaststond, omdat vertraging als onoverkomelijk wordt gezien. In welke mate was het college bereid om een negatief advies van het CWM te volgen? Op welke wijze denkt het college dat zij het advies van de CWM serieus hebben genomen? Het mag duidelijk zijn dat dit onderwerp politiek en maatschappelijk gevoelig ligt. Waarom heeft het college ervoor gekozen om dit advies niet aan de gemeenteraad voor te leggen?  Graag een toelichting anders dan ‘het is een college bevoegdheid'.  Opmerkingen over slechte onderhoudbaarheid (o.a. i.v.m. gebruik van Cortenstaal) zijn nu niet behandeld omdat ze 'buiten de verantwoordelijkheid van Welstand vallen'. Vindt het college het verstandig deze adviezen te negeren? Kan een ontwerp met meer samenhang en een betere onderhoudbaarheid, zoals de CWM vraagt, op langere termijn ook kostenbesparend zijn? Met name de opmerkingen over veiligheid baren ons zorgen. Het gaat dan om de sociale veiligheid van de trap vanuit de fietserstunnel en de beklimbaarheid van balustrades en doorvalbeveiligingen. In het advies van het college wordt hier niets over gezegd. Wat wordt hieraan gedaan.

 

 

Gemeente Zwijndrecht is druk bezig met het Warmtenet. Het onderzoek en planning vraagt heel veel kennis van de betrokken personen.

SP Zwijndrecht heeft zich natuurlijk ook verdiept in deze materie. Het is ingewikkeld en de vooruitgang van technologie gaat heel snel. Er komen steeds aanpassingen in methodes om de woningen van de Zwijndrechtse inwoners te kunnen verwarmen. Er wordt gesproken over restwarmte, over oppervlakte warmte, over waterstof en over zonnewarmte. Natuurlijk zijn er nog meer vormen en mogelijkheden. Dit alles wordt goed onderzocht door de gemeente en partners.

SP Zwijndrecht houdt alle ontwikkelingen goed in de gaten. Belangrijk te weten is dat dit alles niet op korte termijn gerealiseerd kan worden. Voortschrijdende inovaties zullen in de toekomst mogelijk goede alternatieven voor Zwijndrecht bieden.

Voor vragen of ideeen over warmtevoorzieningen kunt u contact met ons opnemen.

SP Zwijndrecht houdt de vinger aan de pols !

 

Reageren kan op Facebook gemeente Zwijndrecht of mail mg.reijerse@zwijndrecht.

Samen met GrienLinks, FNP en Partij voor de dieren heeft Statenlid Hanneke Goede schriftelijke vragen gesteld over de schaderegeling kleine gasvelden: In de Friese gemeenschap is al langere tijd grote onrust over plannen voor nieuwe, meer of langere gaswinning vanuit de in totaal 68 Friese gasvelden. Centraal geluid in dit brede verzet zijn de zorgen over veiligheid en het ontbreken van een goede schaderegeling. Zowel de provincie, als Friese gemeenten als inwoners dringen al lange tijd aan op een goede regeling. In het Manifest van Friese overheden over gas- en zoutwinning is in 2016 de Tweede Kamer opgeroepen om de omkering van bewijslast in te voeren voor mijnbouwschade als gevolg van gas- en zoutwinning voor alle winningsgebieden in Nederland. Eind vorig jaar nam de Vereniging van Nederlandse Gemeenten (VNG) op haar jaarvergadering een motie aan waarin zij pleit voor invoering van de omgekeerde bewijslastregeling. Ook topman Theodor Kockelkoren van het Staatstoezicht op de Mijnen pleitte vorig jaar voor toepassing van de omgekeerde bewijslast in andere provincies dan Groningen waar meerdere ondergrondse activiteiten tegelijk plaatsvinden. In adviezen over gaswinning haalt de Provincie dit ook vaak aan. Inmiddels ligt er een voorstel van de Minister waarin die omgekeerde bewijslast niet is opgenomen. Dit voorstel wordt op 6 februari 2020 in de Tweede Kamer behandeld. In berichten in de Friese media lijkt het als of het college zich neerlegt bij de voorgestelde regeling waarin de omkering van de bewijslast niet is opgenomen.

De vragen: 1. Onderschrijft het college het standpunt zoals verwoord in op het congres van de VNG aangenomen motie ten aanzien van de omkering van de bewijslast voor mijnbouwschade? 2. Is het college met ons van mening dat de schaderegeling voor het grote gasveld in Groningen op dezelfde uitgangspunten gebaseerd moet zijn als de regeling die geldt voor kleine gasvelden, Zo nee, welke motieven liggen er aan te grondslag om in te kunnen stemmen met verschillende regelingen voor grote en kleine gasvelden? 3. Uit onderzoeken blijkt dat ook bij kleine gasvelden de kans op aardbevingen aanwezig is. Kunt u aangeven vanaf welke aardbevingskracht schade aan huizen kan optreden en hoe groot de kans is dat dergelijke bevingen bij de Friese gasvelden op zullen treden. 4. Kunt u per gasveld aangeven hoe groot het college de kans acht dat schade aan huizen en andere bouwwerken zal optreden? 5. De input voor de modellen waarmee de risico’s worden bepaald is veelal afkomstig van de aanvrager van de vergunningen. Er worden regelmatig twijfels geuit aan de objectiviteit en betrouwbaarheid van deze informatie. Kunt u aangeven of, en zo ja, hoe deze informatie onafhankelijk wordt getoetst en de betrouwbaarheid van de gegevens wordt geverifieerd? 6. Vergunninghouders zijn de afgelopen jaren regelmatig op de vingers getikt omdat de vergunningsvoorwaarden niet worden nageleefd. Kan het college actie ondernemen om dergelijke overtredingen in de toekomst te voorkomen? Is het college bereid om bij het Staatstoezicht op de Mijnen aan te dringen op verscherpte inspecties en een adequate naleving van de vergunningsvoorwaarden? 7. Via Omrop Fryslân hebben wij gedeputeerde Hoogland afgelopen vrijdag horen zeggen zich voorlopig neer te leggen bij de voorgestelde schaderegeling voor de kleine gasvelden. Dit verbaast ons, want het voorstel is niet waar uitdrukkelijk om is gevraagd. Onderschrijft het college deze uitspraken en waarom wordt hierbij afgeweken van de eerdere voorstellen? 8. Wat heeft u gedaan om in aanloop naar het voorstel dat a.s. donderdag in de Tweede Kamer wordt behandeld het standpunt van de Provincie Fryslân klip en klaar duidelijk te maken, namelijk de uitdrukkelijke wens voor opname van omgekeerde bewijslast? 9. Bent u bereid voor donderdag 6 februari 2020 aan de Tweede Kamer duidelijk te maken dat de provincie Fryslân niet kan instemmen met het ontbreken van de bepalingen ten aanzien van de omgekeerde bewijslast?  GrienLinks Jochem Knol FNP Wopke Veenstra SP Hanneke Goede PvdD Rinie van der Zanden