Poliflw

Het is een kleine maar hardnekkige lobby, van Nederlanders in het buitenland die 'stemrecht' willen voor de Eerste Kamer. Een vreemde eis, omdat geen enkele Nederlander 'stemrecht' heeft voor de senaat. Bewoners van de provincies stemmen voor de Provinciale Staten en die kiezen vervolgens de leden van de Eerste Kamer. Expats in het buitenland wonen niet in een provincie en kunnen dus ook niet voor een provincie stemmen. Dat willen ze ook helemaal niet, maar ze willen wél invloed op de Eerste Kamer. D66 zag de kans schoon en deed een voorstel. De partij vindt dit zelfs zó belangrijk dat ze het liet opnemen in het regeerakkoord. Om 'stemrecht' voor de Eerste Kamer voor Nederlanders in het buitenland mogelijk te maken moet de Grondwet worden veranderd. Maandag behandelende de Tweede Kamer deze wet. Dat werd een regelrechte vertoning. D66 buigt de Grondwet voor het partijbelang.

Voor de Tweede Kamer kunnen Nederlanders in het buitenland hun stem uitbrengen. Dit kiesrecht is gebaseerd op je paspoort, voor iedereen die Nederlander is. De verkiezingen voor de provincies zijn bedoeld voor mensen die in een provincie wonen. Hier is je woonplaats van belang. Natuurlijk kun je dit gelijk trekken. Dat kan op twee manieren: 1. Je kunt van de rest van de wereld een Nederlandse provincie maken. Wetstechnisch kan dat, maar ik voorzie wel uitvoeringsproblemen. 2. Je kunt ook de Eerste Kamer opheffen, dan hebben 'ingezetenen' ook geen voordeel meer boven 'niet-ingezetenen'. Maar daar heeft D66 niet voor gekozen. De partij wil een speciaal 'kiescollege' in het leven roepen, gekozen door Nederlanders in het buitenland. De leden van dit college kiezen (net zoals de Provinciale Staten) de leden van de Eerste Kamer. Een nogal omslachtig idee, dat D66 heeft overgenomen uit de Caraïben.

In 2010 werden de eilandjes Saba, Sint Eustatius en Bonaire onderdeel van Nederland. De mensen die hier wonen zijn sindsdien ook ingezetenen van ons land, maar zij liggen niet in een provincie. Om hen tóch invloed te geven op de samenstelling van de senaat is toen gekozen voor een 'kiescollege', dat als enige taak heeft om een stem uit te brengen voor de Eerste Kamer. Iemand bij D66 moet hebben gedacht: 'Hé, dat is handig, zo'n kiescollege kunnen we ook wel instellen voor Nederlanders in het buitenland'. Maar dat kan dus niet. De mensen op Saba, Sint Eustatius en Bonaire zijn 'ingezetenen' van Nederland, die hebben evenveel recht op een indirecte stem in de senaat dan ingezetenen van Noord-Holland of Groningen of Limburg. Het probleem met Nederlanders in het buitenland is echter dat ze 'niet-ingezetenen' zijn. Ik kan er ook niets aan doen, ik heb het niet bedacht, maar zo zit de Grondwet in elkaar.

Dinsdag stemde de Tweede Kamer in met een voorstel van SP-Kamerlid Peter Kwint – dat hij mede namens GroenLinks, PvdA en D66 indiende – om een plek in het onderwijs te zoeken voor elk kind dat nu thuis zit. Ondanks de mooie beloften bij de invoering van het passend onderwijs zitten vele duizenden kinderen thuis, omdat ze niet in het reguliere onderwijs terecht kunnen, maar ook niet in het speciaal onderwijs. Samen met de ouders en het kind moet volgens dit voorstel het dossier van het kind opnieuw bekeken worden, met als doel het vinden van een passende plek voor elk kind.

De Wet passend onderwijs is – ondanks de mooie naam – een molensteen geworden voor zowel docenten, als ouders en kinderen. Leraren in het regulier onderwijs moeten zich door stapels papier, rapportages en aanvraagformulieren werken voor ze een passende plek voor een kind kunnen vormgeven. Ouders voelen zich niet gehoord en worden van het kastje naar de muur gestuurd als ze een goede plek proberen te vinden voor hun kind.

En de resultaten zijn ernaar. De wet die bedoeld was om het aantal thuiszitters – kinderen die gedurende langere tijd geen onderwijs krijgen omdat er geen passende plek voor ze is – tot nul terug te brengen heeft geleid tot juist een toename van deze groep kinderen. Kwint is daarom blij met deze belangrijke stap: 'Te vaak worden kinderen nu afgeschreven. Ze krijgen een vrijstelling van de leerplicht of staan wel ingeschreven, maar komen nooit naar school. We mogen kinderen niet zo in de steek laten. Daarom is het zo belangrijk om nu samen met ouders en scholen die hele dossiers door te gaan kijken, op zoek naar een plek die wel bij een kind past. Want goed onderwijs is geen gunst, maar een recht. Ook voor deze kinderen.'

De SP is een enquête gestart voor docenten, ouders en kinderen in het passend onderwijs. Doe hier mee aan ons onderzoek!

Het niet naleven van de afspraken na echtscheiding is strafbaar maar heeft tot nu toe nauwelijks consequenties. Dat moet anders, stellen SP en D66. In een notitie pleiten SP-Kamerlid Van Nispen en D66-Kamerlid Bergkamp er voor de politie een belangrijkere rol te geven in het tegengaan van ouderverstoting. De partijen willen voorkomen dat kinderen bij een echtscheiding door toedoen van de ene ouder onterecht vervreemd raken van de andere ouder.

Ieder jaar verlopen duizenden echtscheidingen zo problematisch dat kinderen hiervan blijvende schade ondervinden. Ongeveer 15% van alle kinderen van gescheiden ouders verliest na de scheiding het contact met een van de ouders, geregeld zonder dat daar een legitieme reden voor is. Te vaak wordt ouderverstoting niet herkend en kan het ongestraft plaatsvinden. De ouder die het contact met zijn kind of kinderen kwijt is voelt zich dan vaak machteloos, het kind raakt beschadigd.

Van Nispen: 'Het is in beginsel in het belang van het kind om contact te houden met beide ouders. Maar het heeft in de praktijk nauwelijks gevolgen als een van beide ouders op eigen houtje besluit de afspraken niet na te komen en het kind van de andere ouder te vervreemden. Dat kan natuurlijk niet. Daarom stellen wij voor dat de politie hierin een belangrijkere rol krijgt. De politie kan situaties de-escaleren door de onwillige ouder te waarschuwen en uit te leggen dat het strafbaar is om het kind weg te houden bij de andere ouder.'

Bergkamp: 'Alles moet erop gericht zijn om de omgang in het belang van het kind te herstellen. Dit kan alleen als acuut gevaar is uitgesloten, dat moet natuurlijk wel eerst worden getoetst. Het is belangrijk om daar niet te lang mee te wachten. Want als eenmaal vervreemding is ontstaan tussen ouder en kind dan dreigt het gevaar dat herstel van contact lastig wordt. Het niet nakomen van afspraken mag niet lonen.'

Van Nispen en Bergkamp denken dat de politie een cruciale rol kan spelen in het oplossen van dit taaie probleem. Snel ingrijpen kan veel leed voorkomen. Zij stellen daarom voor om een of twee pilots uit te voeren, waarbij goed wordt geëvalueerd of het aanspreken van ouders door de politie kan leiden tot minder conflicten en het respecteren van de omgangsregeling door beide ouders. Daarnaast stellen zij voor om de basiskennis bij agenten die te maken kunnen krijgen met omgangsproblematiek te  verbeteren.. Essentie volgens beide Kamerleden is dat deze voorstellen bijdragen aan meer rechtvaardigheid. 'Ouderverstoting is een groot probleem, zowel qua ernst als omvang. Het beschadigt kinderen en de betrokken ouders. Het moet niet langer mogelijk zijn dat een ouder ongestraft het contact met de andere ouder frustreert. Het moet duidelijk zijn dat aan het frustreren van omgangsregelingen consequenties verbonden zijn. Deze voorstellen dragen daar aan bij.'