Poliflw

LEAD ‘te veel losse eindjes’ na WOB-verzoek omwonenden. “Onderzoeksuitkomsten zijn geredigeerd, het gasloze pand krijgt toch een gasaansluiting en de huurprijzen komen niet overeen met wat in de raad besloten is.” Zo valt te lezen in de stukken die teruggekomen zijn op het WOB-verzoek van omwonenden, maar Heijnen heeft ook de website van de ontwikkelaar en alle informatie die bekendgemaakt is doorgepluist. “Ik ben blij dat buurtbewoners zich zo hard inzetten” aldus Heijnen “want alleen krijg je deze informatie nooit boven tafel en bestudeerd.” De vragen zijn terug te lezen via de link onderaan het artikel. De meest in het oog springende punten zijn de hoge huurprijzen, de gasaansluiting die toch blijkt te komen volgens de laatste plattegronden en verhoudingen die niet kloppen. Zo komen er minder parkeerplaatsen en sociale huurwoningen dan eerder gesteld. “Maar dat van de huurprijzen is bizar” legt Heijnen uit. “Middenhuur in Leiden is een prijs tot 1.000 euro. De kale huur van LEAD wordt al 1.100 euro. Dan is er over de servicekosten nog niets gezegd – in vergelijkbare panden loopt dit op tot 300 euro per maand. Dat wordt een verschil van 40%.” Verder hebben omwonenden de uitkomsten van het WOB-verzoek met het raadslid gedeeld. “Dat kwam vlak na onze schriftelijke vragen dit weekend en ik moet de stukken nog goed bestuderen. Ik lees nu mails van ambtenaren over de verkeersafwikkeling. De uitkomsten worden daarin in overeenstemming gebracht met ‘het goed onderbouwde intensiteitsdoel’.” Wordt vervolgd. Meer weten? Neem contact op met Josine Heijnen opj.heijnen@gemeenteraadleiden.nl. De vragen kunt u hier raadplegen:

Internetgekte. Je kunt het je bijna niet meer voorstellen, maar het eerste internetabonnement heb ik in 1995 afgesloten bij de Rabobank. Na het bezoek aan het kantoor aan de Hofstraat liep ik zo trots als een pauw met een pakketje onder de arm naar huis met de apparatuur en mijn eerste emailadres smit@trefpunt.nl. Ik kreeg toegang tot het World Wide Web op mijn eerste pc gekocht van het centen van het vakantiebaantje bij Obelink. Wel moest ik eerst verbinding maken via een internetmodem. Dat geluid vergeet ik nooit meer. Nadat het piepend geluid van het modem stopte ik verbinding had en toegang tot een nieuwe wereld. Na enkele uren ineens een schreeuw naar boven van mijn moeder: “Zet dat piepding eens uit. We kunnen helemaal niet bellen of gebeld worden. ​ Dit was toen eigenlijk op dat moment het enige vervelende en onschuldige aan internet. Hoe anders is het nu. Internet is zo onschuldig niet meer. Het is heel handig en ook onmisbaar geworden, maar de laatste jaren zorgt voor internet en met name de sociale mediakanalen voor een tweedeling in onze samenleving. Ongenuanceerde berichten en onwaarheden worden gedropt en moeiteloos voor waar aangenomen. Hoe makkelijk is het om mensen te kwetsen en opzettelijk pijn te doen? Heel makkelijk en men hoeft er zelfs geen verantwoording over af te leggen of zich te verdedigen. Men er nog een schepje doet en doet gewoon op de delete knop alsof het nooit bestaan ​​heeft. Natuurlijk is er niets mis met het hebben van een stellige mening. Goed zelfs. Maar doe er dan iets mee en ga het gesprek aan. Ik denk dat dit een sleutel tot succes is om de tweedeling in onze samenleving te stoppen. IJdele hoop wellicht, m ​​aar ik steek de kop niet in het zand. Daarnaast is internet een e en gemaakte wereld. Het moet als maar mooier en gekker. De lat wordt hoger en hoger gelegd en zelfs zo hoog dat het grootste deel van onze jeugdigen niet meer over de lat kan springen met alle gevolgen van dien. Men gaat aan zichzelf twijfelen. Doe ik het wel goed? Ja je doet het uitstekend, maar je kunt niet op tegen de gemaakte wereld. Ik was gek op het internet en was een van de eersten die het had, maar de blijdschap van toen is omgeslagen naar vrees voor wat komen gaat. Willen we het anders? We hebben het toetsenbord en de muis zelf in de hand!

Een grote meerderheid van de Tweede Kamer stemde vandaag voor de SP-wet voor een bindend referendum. Daarmee is een flinke stap gezet in de versterking van onze democratie. Met dit referendum krijgen mensen de mogelijkheid om politici te corrigeren, als die besluiten nemen die een meerderheid van de bevolking écht niet wil.

Initiatiefnemer Ronald van Raak noemt dit referendum de belangrijkste vernieuwing sinds de invoering van het algemeen kiesrecht: ‘Bij de verkiezingen in maart vragen politici het vertrouwen van de kiezers, maar durven de politici de mensen ook de mogelijkheid te geven om hen te corrigeren? Een grote meerderheid van de bevolking wil een bindend referendum. Het idee dat we de politici kunnen terugfluiten helpt om het vertrouwen in de politiek te vergroten.’

Steun de actie voor een bindend referendum!

Alleen VVD, CDA en SGP stemden tegen het wetsvoorstel. Nu gaat de wet naar de Eerste Kamer, waar ook een meerderheid voor het bindend referendum lijkt te zijn. De invoering van dit referendum vraagt wijziging van de Grondwet. Daarom moet na de verkiezingen van 17 maart de wet opnieuw door beide Kamers worden besproken en dan is een tweederde meerderheid nodig. ‘Mensen kunnen bij deze verkiezingen onze politiek een stuk democratischer maken. Door niet te stemmen op VVD, CDA of SGP, de drie partijen die tegen het referendum zijn,’ aldus Ronald van Raak.

Op 15 juli is de uitslag van de stemprocedure voor de verkiezing van de lijsttrekker van het CDA bekend gemaakt nadat deze is bevestigd door de notaris. Naar aanleiding van gerezen relevante vragen van onder andere lijsttrekkerskandidaat Pieter Omtzigt heeft het landelijke bestuur opdracht gegeven voor een extern en onafhankelijk onderzoek. Dit onderzoek is uitgevoerd door CGI. Het rapport is nu beschikbaar. Het rapport geeft antwoord op de gestelde vragen en bevestigt dat er geen onregelmatigheden zijn gevonden die van impact zouden zijn geweest op de uitslag van de stemming.Het rapport gaat uitvoerig in op het stemproces, de applicatie en de techniek. Tegelijkertijd is er gewezen op enkele kwetsbaarheden waaruit de partij lering zal trekken. Pieter Omtzigt: ‘Goed dat de partij dit door een extern bureau snel heeft laten uitzoeken en dat er geen grove onregelmatigheden aangetroffen zijn en de uitslag daarmee nogmaals bevestigd is.’ Rutger Ploum: ‘We gingen dit onderzoek met vertrouwen in en de uitslag van de verkiezing staat hiermee onomstotelijk vast. Er is veel werk te verzetten, onderweg naar maart 2021. En daar is al onze energie nu op gericht. We gaan samen op weg, met onze lijsttrekker Hugo de Jonge en zijn running mate Pieter Omtzigt.’

Onderzoek naar CDA-verkiezing, uitslag verandert niet Het CDA gaat alsnog onderzoek doen naar het verloop van de lijsttrekkersverkiezing waarbij Hugo de Jonge nipt won van Pieter Omtzigt. Het onderzoek zal echter niets veranderen aan de uitslag van de verkiezing zegt partijvoorzitter Rutger Ploum. Hugo De Jonge won vorige maand de lijsttrekkersverkiezing van Pieter Omtzigt met 258 stemmen verschil. Deze week bleek dat zes CDA-leden daarna hebben geklaagd bij het partijbureau. Het partijbestuur gaat een aantal vragen voorleggen aan een externe en onafhankelijke partij. Volgens het partijbestuur is dat nodig omdat er nog steeds vragen over het stemproces bleven komen. De uitslag is echter door de notaris vastgesteld en die zal niet meer wijzigen, laat het bestuur weten. Het onderzoek is volgens de ingewijden bedoeld om ruis de wereld uit te helpen. Het CDA-bestuur geeft daarmee toe aan druk van Omtzigt en tegenkandidaat Mona Keijzer, die al in de eerste stemronde was afgevallen. Zij hadden aangedrongen op opheldering, nadat vorige weekbekend werddat zes CDA-leden bij de partij melding hebben gemaakt van onregelmatigheden bij de verkiezing. Zo kreeg de vrouw van Omtzigt op haar computerscherm de tekst ‘Dank voor uw stem op Hugo de Jonge’, terwijl zij op haar echtgenoot dacht te hebben gestemd. Het partijbureau bevestigde deze melding, om eraan toe te voegen dat er ook De Jonge-stemmers waren die de tekst ‘Dank voor uw stem op Pieter Omtzigt’ te zien kregen. Verontrustende zaken Hoe dat kan, is tot dusver niet bekend. Volgens het partijbureau heeft de notaris die toezag op het stemproces de stemming gecontroleerd en geen fouten geconstateerd. Daarnaast heeft hij onafhankelijke technische experts ingeschakeld. Zij hebben echter geen onregelmatigheden aangetroffen, zo luidde de conclusie. De notaris, voormalig raadslid Lars Boellaard uit Westland, maakte in zijn rapport vervolgens geen melding van de klachten. Hij stelde volgens een CDA-verklaring vast dat de uitslag rechtsgeldig is en een getrouw beeld geeft van de verkiezing van de lijsttrekker. Pieter Omtzigt zei vorige week in het radioprogramma Op 1 opheldering te willen van het partijbestuur. Mona Keijzer deed daar vrijdag een schep bovenop door na afloop van de ministerraad aan journalisten te laten weten dat zij een onderzoek wil omdat er volgens haar verontrustende zaken zijn gebeurd. ‘Is het goed gegaan met de onderliggende ict-systemen? Hoeveel stemmen zijn er uitgebracht? Klopt dat? Pieter heeft hier vragen over gesteld, dus dan moet je het ook goed uitzoeken, aldus Mona Keijzer. Zij wil niet zeggen dat zorgminister Hugo De Jonge mogelijk onterecht is verkozen tot CDA-lijsttrekker, maar zij vindt wel dat goed moet worden uitgezocht wat er is gebeurd om een einde te maken aan deze discussie. Rumoer Het onderzoek dat nu wordt gehouden is nadrukkelijk niet bedoeld om de rechtmatigheid van de verkiezing ter discussie te stellen. Wel moet er antwoord komen op de vraag hoe het kan dat sommige kiezers in hun scherm een andere naam te zien kregen dan waar ze op hadden gestemd. De verkiezing lag sowieso al onder een vergrootglas. Nadat eerder bleek dat het stemsysteem te hacken was, moest de hele verkiezing al een keer over. Het partijbureau liet desgevraagd weten niets toe te voegen te hebben aan de eerder uitgebrachte verklaring.Achter de schermen blijkt afgelopen dagen echter wel degelijk naarstig te zijn gezocht naar een oplossing om het rumoer de kop in te drukken. Afgelopen weekeinde is met onder andere Pieter Omtzigt overlegd over de opzet van een onderzoek waar hij vrede mee zou kunnen hebben. Wie het onderzoek moet gaan leiden is vooralsnog onbekend. Volgens een betrokkene hebben meerdere kandidaten voor die eer bedankt.

Tweede Kamer terug van reces De Tweede Kamer is terug van reces. Het werk van de 150 Tweede Kamerleden gaat de laatste fase in voor de verkiezingen van maart 2021. Ook het kabinet is afgelopen vrijdag voor het eerst na de vakantie weer bijeengeweest. De CDA TK-fractie zal in de komende weken de plannen voor Prinsjesdag afronden en daarin keuzes maken die Nederland sterker maken in deze onzekere tijd. Het komende politieke jaar staat voor een belangrijk deel in het teken van Covid-19 en het herstel van de economie en samenleving. Dit najaar komt het CDA met het verkiezingsprogramma. Hugo de Jonge gaat dit samen doen met zijn running mate Pieter Omtzigt. Omtzigt-factor De uitnodiging om als running mate op te treden, duidt erop dat de partij overlegt hoe groot de Omtzigt-factor in het programma en in de CDA-houding moet worden. De Jonge is een man die verantwoordelijkheid wil dragen, samenwerking zoekt en compromissen smeedt, terwijl Omtzigt de nadruk legt op het controleren van de macht. Met Omtzigt hoopt het CDA pittiger te worden, maar al te veel rebellie zit niet in de partij. Hugo de Jonge is weliswaar de nieuwe CDA-leider, maar de partij hoopt de populariteit van het Kamerlid Omtzigt te behouden. Bij de verkiezingen voor het lijsttrekkerschap verzamelde hij een gigantische hoeveelheid stemmen. Hij werd met een klein verschil verslagen. Hugo de Jonge won met 50,7 procent van de stemmen nipt van Pieter Omtzigt die 49,3 procent binnenhaalde. Het verschil bedroeg 258 stemmen. De kandidatuur van Omtzigt was niet voorzien en het scheelde maar weinig of hij had het van uitgerangeerd CDA’er tot partijleider geschopt. In 2012 wilde de partijleiding van hem af, maar hij vocht terug en kwam met voorkeurstemmen in de Tweede Kamer. Vallen en opstaan Iets meer dan twee derde van de 40.000 leden bracht een stem uit. Het digitale stemmen ging met vallen en opstaan. De eerste ronde van de stemming moest opnieuw omdat een hacker in staat was om meerdere keren te stemmen. De partij besloot daarop een extra beveiliging aan te brengen en de leden kregen het verzoek opnieuw hun keuze aan te geven. De uitslag van de stemmingen werd daardoor met een paar dagen opgeschoven. Vervolgens gebeurde iets opmerkelijks. Zes klagers zeiden dat ze op iemand anders hadden gestemd dan werd geregistreerd. Haagse bronnen zeggen dat de echtgenote van kandidaat Pieter Omtzigt dacht op hem te stemmen, maar via het systeem de mededeling kreeg: ‘Dank voor uw stem op Hugo de Jonge.’ Het partijbureau van het CDA bevestigde dit en liet weten dat nog vijf andere leden zich meldden met een soortgelijk verhaal. Uit onderzoek naar deze signalen kwam volgens het partijbureau geen technische fout naar voren. Het CDA had voor de technische ondersteuning van de verkiezingen een gespecialiseerd bureau ingehuurd. Bij de zes klagers zouden overigens ook leden zijn geweest die op De Jonge hadden willen stemmen, maar de mededeling kregen dat ze hadden gekozen voor Omtzigt. De notaris vond geen fouten in het stemsysteem. Hij controleerde vertrouwelijk een aantal stemformulieren en daaruit zou zijn gebleken dat deze leden wel degelijk stemden op de kandidaat die het systeem na afloop noemde. Verkeerde knopje Bij een digitale verkiezing bestaat het risico dat de kiezer denkt op iemand te stemmen terwijl de keus toch op een ander valt. Mogelijk hebben mensen zonder het zelf te beseffen toch op het verkeerde knopje gedrukt. Gezien het aantal klachten bij het CDA lijkt dat maar in een heel beperkt aantal gevallen te zijn gebeurd. Over wat er precies is gebeurd wil de partijwoordvoerder niet speculeren. Vlak voor de bekendmaking van de uitslag van de stemming op 15 juli jl. ontstond achter de schermen in zalencentrum De Remise in Den Haag tumult over de afwijkingen, zeggen bronnen. Pieter Omtzigt wilde zich aanvankelijk niet neerleggen bij de uitslag en in ieder geval het naadje van de kous weten. Daarop nam partijvoorzitter Rutger Ploum de kandidaten De Jonge en Omtzigt apart en zijn de rapportages van de notaris doorgenomen. Vervolgens accepteerde Omtzigt de uitslag. Vasthoudendheid en dossierkennis Omtzigt dankt zijn populariteit aan een combinatie van kritische vasthoudendheid en dossierkennis. Zijn agenda: de overheid moet de burger bescherming bieden, de rechtsstaat is heilig. Hij beet zich vast in een aantal kwesties, waarvan de toeslagenaffaire bij de Belastingdienst het meest in het oog springt. Omtzigt legde samen met anderen bloot dat de overheid ouders die recht hadden op kinderopvangtoeslag in grote financiële problemen bracht. Met zijn kritiek, ook op bevriende ministers, zet hij de verhoudingen binnen de regeringscoalitie soms flink onder druk. Verschillen overbruggen Verschillen overbruggen is voor De Jonge een van zijn belangrijkste missies als partijleider van het CDA. Hij heeft lang getwijfeld of hij het moest doen. De coronacrisis gaf de doorslag. Volgens De Jonge waren die onzekerheden er al. Mensen vragen zich af of er voor hen straks nog een woning, zorg en een baan is. Het uitbreken van de crisis heeft die zorgen verdiept. Onzekerheid is het recept voor polarisatie. Het CDA is opgericht om kloven te overbruggen en strijd te pacificeren, zei De Jonge. Hij wil dat zijn partij die leidende rol weer gaat spelen in de politiek. De zorg voor elkaar, ziet hij als fundament van de samenleving. In de coronacrisis zag je hoe belangrijk dat was. Dat bleef overeind: een stap harder lopen als dat nodig is voor een ander, aanbellen bij een buurman die misschien hulp nodig heeft. Dat wil hij vasthouden want, zo zei hij: ‘we gaan heel moeilijke jaren tegemoet’.

Geert Wilders: ‘‘VVD-Minister Van Ark weigert salarisverhoging zorgpersoneel in verband met zorgelijke financiële situatie in Nederland. MAAR WEL 40 MRD AAN FRANKRIJK SCHENKEN die hun zorghelden wél een hoger salaris geven! Van ons geld!!’’

Geert Wilders: ‘‘Ik zie net in de gang de heer Pieter Heerma - fractievoorzitter van het CDA - wegrennen uit de Tweede Kamer omdat hij te laf is om te stemmen over de motie over een beter salaris voor zorgmedewerkers!’’

Geert Wilders: ‘‘Coalitie wil niet stemmen over mijn motie om salarissen zorgpersoneel te verhogen en rent daarom weg uit Kamer om te zorgen dat er geen quorum is en er niet kan worden gestemd. Ondemocratisch, lafhartig en pure parlementaire sabotage. Voor deze motie renden CDA, VVD, D66 en CU de Kamer uit. En saboteerden ze de stemmingen. Behalve laf en ondemocratisch toont het vooral een totaal gebrek aan respect voor alle zorgmedewerkers aan. Ik zal de motie zo snel mogelijk weer in stemming brengen!’’

Door John Kerstens op 13 augustus 2020 Delen  

We stemden ook opnieuw over een motie voor extra salaris voor de mensen in de zorg. Toen de stemmen daarover staakten, werd een zogenaamde ‘hoofdelijke stemming’ aangevraagd. Dan wordt de naam van alle aanwezige Kamerleden opgeroepen en zeg je ‘Vóór’ of ‘Tégen’.

Dan wordt de naam van alle aanwezige Kamerleden opgeroepen en zeg je ‘Vóór’ of ‘Tégen’.

Voor stemmingen moeten altijd voldoende Kamerleden in het gebouw aanwezig zijn. Alleen dan zijn ze geldig. Die waren er gisteren. Daarom konden de ‘normale stemmingen’ (waarbij per fractie met handopsteken wordt gestemd) ook plaatsvinden.

Als een hoofdelijke stemming wordt aangevraagd, schrijven de regels voor dat de voorzitter daarvoor ‘aan ander moment’ aanwijst. Zo kunnen Kamerleden zich voorbereiden of alsnog opgeroepen worden. Juist omdát er dus genoeg Kamerleden waren, werd besloten dat dat ‘andere moment’ al na een kwartiertje zou zijn: zo hoefde niemand aan het eind van een lange dag onnodig te wachten.

In dat kwartier zijn Kamerleden van CDA, CU, D66 en VVD letterlijk het Kamergebouw uitgerend. Om te voorkómen dat rechtsgeldig kon worden gestemd. Dat kwam waarschijnlijk omdat ze wel voldoende mensen voor het quorum, maar niet genoeg om een stemming te winnen in de Kamer hadden.

In dat kwartier zijn Kamerleden van CDA, CU, D66 en VVD letterlijk het Kamergebouw uitgerend.

Een grove schande, dat weglopen. Nooit eerder vertoond ook. En een klap in het gezicht. Van de democratie, èn van zorgverleners. Opnieuw. Zorgverleners die zèlf nooit zouden weglopen. En nu moeten ervaren dat daar misbruik van wordt gemaakt.

Dit gaat een flinke staart krijgen.

Een grove schande, dat weglopen. Nooit eerder vertoond ook. En een klap in het gezicht. Van de democratie, èn van zorgverleners.

Tweede Kamerlid

Lodewijk Asscher

Heb je een vraag of wil je iets aan ons kwijt? Whatsapp ons.

Groet, Lodewijk

Whatsapp

Lodewijk Asscher

Heb je een vraag of wil je iets aan ons kwijt? Whatsapp ons.

Groet, Lodewijk

Whatsapp

Vakantie vierende politici Er zijngenoeg redenen te verzinnen om het niet over de zomervakantie van politici te hebben. Vakantie vierende politici zijn een dankbaar doelwit voor boze burgers op sociale media. Maar politici die altijd op hun post blijven, lopen weer het risico als monomane workaholics te worden beschouwd. Hebben politici niet ook recht op vrije tijd en een gezinsleven dat is onttrokken aan het publieke oog? Moeten zij hun privacy inleveren omdat zij ervoor hebben gekozen om de publieke zaak te dienen? Enige rust op z’n tijd komt het functioneren van politici bovendien alleen maar ten goede. Overwerkte, door de waan van de dag opgeslokte leiders, verliezen het essentiële vermogen om hoofdzaken van bijzaken te scheiden, zo valt bijvoorbeeld op te maken uit het boekIn Sickness and in Power: Illness in Heads of Government During the Last 100 Yearsvan de Britse politicus en medicus David Owen. Personalisering van de politiek De opmars van vakantiefoto’s van onze politici lijken dan ook niet zozeer een teken van democratische gezindheid als wel een gevolg van wat doorgaans de personalisering van de politiek wordt genoemd: het idee dat politiek meer dan ooit om personen en minder om programma’s en partijen draait. Kiezers zouden zich in hun keuze tegenwoordig vooral laten leiden door de indruk die ze hebben van de persoon van de politicus en minder door de standpunten van een partij. Hoewel uit kiezersonderzoek blijkt dat dit maar in zeer beperkte mate het geval is, heeft deze theorie het gedrag van politici in ieder geval sterk beïnvloed. Meer dan ooit proberen zij tegenwoordig behalve hun standpunten ook hun authentieke persoonlijkheid te slijten. In interviews en ook via sociale media als Twitter en Facebook maken zij de kiezer deelgenoot van allerlei op het oog politiek weinig relevante privézaken als het gezinsleven, de persoonlijke hobby’s, de favoriete televisieserie, de strijd tegen de kilo’s of de verrichtingen van het eigen voetbalteam. In het verledenzijn er genoeg voorbeelden van politieke leiders die hun persoonlijke hobby’s uitventten, zoals Winston Churchill met zijn schildersezel, De Duitse oud Bondskanselier Helmut Schmidt achter de vleugel en in Nederland natuurlijk Dries van Agt op zijn eeuwige wielrenfiets. Maar de politisering van het persoonlijke lijkt zeker sinds de introductie van Twitter en Facebook een nieuw stadium te hebben bereikt. Zo zijn we in Nederland alleen al in de afgelopen maanden geconfronteerd met de liefdesbaby van Fleur Agema, een macarena dansende Alexander Pechtold, de publieke ontlading van Frans Timmermans bij de promotie van zijn voetbalploeg en de vreugde van verschillende Kamerleden omdat Netflix een nieuwe serie afleveringen vanHouse of Cardsheeft besteld. Voorbeeldfunctie Een politieke cultuur waarin de persoon achter de politicus zo belangrijk wordt gemaakt maakt politici enerzijds misschien normaler, anderzijds maakt het ze ook extra kwetsbaar. Als de persoon achter het standpunt net zo belangrijk wordt geacht als het standpunt zelf zal immers niet alleen het standpunt maar ook de persoon kritischer tegen het licht worden gehouden. Het verwijt dat leer en leven niet met elkaar in overeenstemming zijn, ligt dan al snel op de loer. Afhankelijk van de aangehangen ideologie wordt niet alleen het gezinsleven, maar ook de vakantie een relevant politiek feit. Dat geldt ook voor de vraag waar, hoe en hoe lang politici op vakantie gaan. Het begint al bij de vakantiebestemming. Moet een politicus die het eigen land een warm hart toedraagt niet in eigen land op vakantie? Waarom zou je naar het buitenland gaan als je over het eigen land in de laatste verkiezingscampagne nog uitvoerig de loftrompet hebt gestoken? Zeker in tijden van crisis verwacht men in ieder geval van politici een voorbeeldfunctie en daarbij hoort een bescheiden vakantie in eigen land. Om die reden wandelt Angela Merkel in de Duitse Alpen en vierde de voormalig Franse president François Hollande vakantie in een door de Franse staat aangekocht zomerverblijf in Besançon. Aanvankelijk drong Hollande er ook bij zijn kabinetsleden op aan om het goede voorbeeld te geven en in eigen land te blijven. Ook in dat opzicht wilde hij breken met zijn voorganger Nicolas Sarkozy, wiens regeerperiode soms een aaneenschakeling leek van luxueuze vakanties in mondaine oorden. In Nederlandzijn de vakanties van politici tot nu toe minder gepolitiseerd dan in Duitsland, of Frankrijk. In Duitsland is de bevolking tegenwoordig beter bestand tegen foto’s van politici in zwembroek. Zelfs de publicatie van een (stiekem gemaakte) foto van voormalig bondskanselier Helmut Kohl in badkleding bracht de Duitse democratie niet aan het wankelen. Strandpoliticus Een beproefd middel om de buitenwereld te laten merken dat er gewoon wordt doorgewerkt is dreigen om de Tweede Kamer en bewindslieden te laten terugkeren voor een spoeddebat. Vooral erkend workaholic Geert Wilders en de nimmer versagende SP-fractie verstoren graag de zomerrust van hun collega-parlementariërs. Meestal komt het er niet van, maar zowel bewindslieden als fractieleden dienen er wel permanent rekening mee te houden dat ze mogelijk spoorslags naar Den Haag moeten. Doen zij dit niet, dan is hoon hun deel, zoals de GroenLinks-fractie ooit merkte. Bij het spoeddebat over de eurocrisis bleek de helft van de GroenLinks’ers nog met vakantie. ‘Strandpartij’, schamperde blonde Geert tot grote hilariteit van de Tweede Kamer. De terughoudendheid van onze media en politici staat in schril contrast met de luidruchtige reacties die op Twitter te vinden zijn bij begin en einde van ieder parlementair reces. Dat reces hetzelfde is als vakantie blijft een hardnekkig misverstand. Tegenwoordig proberen veel politici die indruk weg te nemen door hun volgers tijdens het parlementair reces bijna dagelijks op de hoogte te houden van hun drukke agenda. Zo leren we onder meer dat een SP-Kamerlid tijdens de kerstvakantie met chauffeurs op pad is geweest om banketstaven bij bejaardenhuizen te brengen, dateen VVD-Kamerlid in militair uniform deelnam aan een oefening van de Pantsercompagnie 112 en dat Ard van der Steur als Kamerlid met eigen ogen heeft gezien hoe dagvers brood op transport naar de afnemers ging. Onmisbaar Het politieke kerkhof ligt vol politici die tijdens hun vakantie plots onmisbaar bleken. Zo zal de naam van een voormalig PvdA-voorzitter wel eeuwig verbonden blijven aan haar verzuim om direct haar fietsvakantie af te breken toen beginjaren negentig in de PvdAdeWAO-crisis uitbrak. Hoewel ze daarvoor acceptabele privéredenen kon aanvoeren, werd ze vervolgens door de partijtop als zondebok geslachtofferd. De positie van toenmalig minister van Binnenlandse Zaken Johan Remkes wankelde eveneens omdat hij tijdens zijn kerstvakantie in Thailand op het strand bleef liggen terwijl in een ander deel van het land de tsunami duizenden slachtoffers had gemaakt. Dat de termen crisis en noodsituatie aan inflatie onderhevig zijn, merkten de burgemeesters Jozias van Aartsen (Den Haag) en Aleid Wolfsen (Utrecht). Beiden kregen de wind van voren omdat zij niet direct hun vakantie hadden afgebroken nadat hun stad zwaar was getroffen door respectievelijk een lichtelijk uit de hand gelopen demonstratie in de Schilderswijk en het vrijkomen van asbest in een flat in Kanaleneiland. Dankzij de mobiele telefonie is er nu geen enkel excuus meer mogelijk voor de politicus op vakantie. Daarbij geldt de vuistregel dat terugkeren voor een storm in een glas water altijd beter is dan verder als een strandpoliticus door het leven te moeten gaan. Welke gevolgen dit heeft voor het gezinsleven van politici kan later worden vernomen in roddelblad én tegenwoordig ook kwaliteitskrant. Wat dat betreft hadden politici het vroeger makkelijk. Zo was premier Joop den Uyl in de zomer van 1974 een tijdlang letterlijk onvindbaar tijdens zijn vakantie in Portugal. In samenspraak met het Nederlandse ministerie van Buitenlandse Zaken ging de Portugese politie naarstig op zoek naar de Nederlandse premier. Na dagen speurwerk werd Den Uyl uiteindelijk op een camping nabij Lissabon gevonden terwijl hij volgens de overlevering in zijn korte broek sardientjes aan het bakken was. Goedaardig als hij was bood hij de Portugese dienders een vismaaltijd aan alvorens hij onverwijld terugkeerde naar Nederland.