In iedere maatschappijvorm zijn er mensen die niet of in mindere mate kunnen bijdragen, het resterende deel van de bevolking produceert meerwaarde, waarmee ten dele de consumptie van dat afhankelijke deel kan worden ingevuld. Maar onder kapitalistische verhoudingen eigenen de kapitalisten zich die meerwaarde bijna geheel toe. Veel liberalen denken dat onze verzorgingssamenleving onbetaalbaar is geworden. Wat ze bedoelen is dat er niet voldoende meerwaarde in hun zakken terechtkomt. Voor sommige liberalen is het basisinkomen daarmee een geldig alternatief geworden. Het aantal mensen dat afhankelijk is van sociale ondersteuning wordt echter niet kleiner met dit systeem. De ongelijkheid wordt wel groter en dat leidt weer tot kansen om de arbeidersklasse te verdelen en de aandacht af te leiden van het werkelijke probleem:kapitalisme.
Iedereen wil graag meewerken aan de maatschappij en zijn bijdrage leveren. Als je de kans krijgt om een bijdrage naar vermogen te leveren kun je trots op jezelf en je werk zijn. Een basisinkomen leidt tot een situatie waarin mensen verteld kan worden dat ze niet moeten zeuren bij werkloosheid omdat ze toch immers een 'basisinkomen' hebben. Bij invoering van het basisinkomen hoeft er niet langer invulling gegeven te worden aan het mensenrecht van zinvolle arbeid. Wie doet nog het ondankbare werk? Liberalen geloven toch in marktwerking? Als er vraag is en geen aanbod, gaan de prijzen omhoog, toch? Waarom geldt dat niet voor de arbeidsmarkt?
Een basisinkomen, is dat voldoende om van te leven? Waarschijnlijk niet. Toch komt het in de plaats van een werkloosheids- of ziekte-uitkering waar wel van te leven valt, al is het minimaal. Op deze manier schiet het basisinkomen zijn doel voorbij. Als er met behoud van uitkering gewerkt kan worden dan was er een volwaardige arbeidsplaats! Die moet dan ook volwaardig betaald worden!
Veel liberalen denken dat een basisinkomen de extreme armoede tegen zal gaan [en de voor kapitalisten noodzakelijke koopkracht zal handhaven] en mensen die niet in staat zijn te produceren deel te laten uitmaken van de consumptiemaatschappij. Echter hoeveel is voldoende? Het basisinkomen is immers voor iedereen gelijk. We geven het basisinkomen voor een alleenstaande aan een gezin met kinderen. Dan is het niet genoeg. We geven het basisinkomen van een gezin met kinderen aan een alleenstaande. Misschien is het dan wel te veel?! Een basisinkomen leidt in ieder geval tot grotere ongelijkheid en spanningen in de maatschappij en leidt de aandacht af van het werkelijke probleem: kapitalisme.
Op de arbeidsmarkt is een gegarandeerd basisinkomen een mooie reden om minder te betalen. Een basisinkomen is geen antwoord op de vragen van vandaag. Het levert geen antwoord op de voortschrijdende vervuiling van onze planeet, door overbevolking en overconsumptie. Een basisinkomen leidt tot individualistisch denken en verminderde solidariteit. Het is geen oplossing voor de massawerkloosheid en crisis die ons treffen. We moeten toe naar een situatie waarin geldt dat eenieder naar vermogen bijdraagt en naar behoefte ontvangt. Die situatie heet'socialisme'
