Poliflw

 Op uitnodiging van de partij Beter voor Den Helder is de fractie van de ChristenUnie Den Helder gesprekken gestart over een mogelijke coalitiedeelname, nadat de fractie de verzekering had gekregen dat de formateur, dhr. J. Nagel voor zijn diensten was bedankt.

We hebben als fractie en bestuur geworsteld met het moment van openbaarmaking omdat we  het communicatieproces graag zorgvuldig wilden laten verlopen. Dat is niet gelukt en dat rekenen we onszelf aan.

Tijdens de ledenvergadering van 3 mei jl. toonden diverse leden zich verontrust over deelname van de ChristenUnie aan een coalitie met daarin o.a. de PVV. Er is meer begrip ontstaan voor de gevoerde gesprekken.

Bij eventuele volgende coalitiebesprekingen met partijen die standpunten uitdragen die ver staan van het ChristenUnie gedachtengoed zullen we concrete afspraken maken om dit gedachtengoed te borgen.

Met deze vergadering heeft de fractie en het bestuur verantwoording afgelegd aan de leden. Er zijn ook diverse contacten geweest met het landelijk bureau van de ChristenUnie. Het landelijk bestuur van de ChristenUnie erkent de eigen verantwoordelijkheid van de lokale ChristenUnie.

 

Namens de fractie: T. Biersteker-Giljou

Namens het bestuur: T. de Vries

U kunt de verklaring hier als PDF downloaden

Wij wensen onze Marcel Vercammen heel veel succes en wijsheid in zijn nieuwe functie!

We kijken terug op een prachtige collegetour! Was je er niet bij? Lees het verslag! Over 'Ik hou van je, buurvrouw!', de conflictbarometer en over je muurtje kijken De ijzige vrieskou heeft de bezoekers aan de collegetour ‘Hoe veilig is Utrecht?’ er gelukkig niet van weerhouden om naar het UCK te komen, waar zo meteen hoogleraar Beatrice de Graaf, Utrechtse wijkagent Dwight van van de Vijver en partijleider Gert-Jan Segers bevraagd zullen worden op hun visie op veiligheid. De zaal stroomt vol, de klok slaat acht en gespreksleider Renze Klamer trapt af. Niet alleen objectief Met verve presenteert Renze zijn gasten achtereenvolgens aan het publiek: ‘terrorisme-expert’ (Beatrice), ‘wijkagent Kanaleneiland’ (Dwight) en ‘de grote CU-man’ (Gert-Jan). Hij wendt zich eerst tot De Graaf: ‘Het zijn spannende tijden! Of valt het allemaal wel mee? Moeten we niet zo zeuren?’ In reactie hierop vertelt Beatrice over de intentional homicide rate, en dat het aantal moorden sinds de jaren ’60 flink is afgenomen. ‘Maar dat is niet het hele verhaal. Veiligheid is niet alleen objectief, het is ook een gevoel!’ Mensen zijn bang voor zaken waar ze zelf niet de controle over hebben, bijvoorbeeld voor een terroristische aanslag, ook al is de kans daarop heel klein. Nadert een Derde Wereldoorlog? Beatrice betrekt nog meer statistieken bij haar verhaal: ‘Het blijkt dat ongeveer de helft van de jongeren van 18 t/m 25 jaar denkt dat een Derde Wereldoorlog binnen vijf jaar ophanden is.’ Renze test het even in de zaal, en hier blijken maar enkelingen zo’n oorlogsdreiging te voelen. ‘We zijn hier met positieve, hoopvolle mensen!’ De Graaf vertelt dan over de conflictbarometer die een Heidelbergs onderzoeksinstituut (‘Die stad heeft ons dus niet alleen de catechismus gebracht!’) jaarlijks uitbrengt bij haar verhaal, waaruit blijkt dat Nederland officieel maar met één land in conflict is: Rusland. ‘Ons land behoort tot de veiligste regio’s ter wereld!’ Sociaal én religieus Via een omweg komt het gesprek dan op plaatselijk anti-terrorismebeleid. Dwight en Beatrice vertellen over het Amsterdamse beleid, waar louter wordt gekeken naar waar het sociaal ‘misgaat’, en niet naar religieuze aspecten. Maar, zo legt Dwight uit, juist ‘religieuze analfabeten’, die bijvoorbeeld nooit een Koran hebben gelezen maar wel zijn geradicaliseerd door (extremistische) filmpjes online, hebben een ‘goeie imam’ nodig, die ze als een soort gids uit kan leggen dat de Koran niet oproept tot geweld. De overheid moet juist op deze manier ingrijpen en samenwerken met de goede krachten in de samenleving. In Utrecht gebeurt dat bijvoorbeeld door het bondgenotenoverleg. Veiligheidsinterpretatie Gert-Jan gaat over het voorgaande met Dwight en Beatrice in discussie, want: mag de overheid wel in deze vorm een ‘geloofswaarheid propageren’ of opleggen? De Graaf maakt dan een duidelijk onderscheid: ‘Het gaat hier niet om een theologische interpretatie, de overheid legt geen geloofsrichting op, maar om een veiligheidsinterpretatie: ze werkt samen met imams die ‘veilig’ zijn en die jongeren helpen de-radicaliseren. Vanuit de zaal komt er dan terecht een vraag over rechts-extremisme, heeft Nederland daar ook veel mee te maken? Beatrice weet te vertellen dat er afgelopen jaar vier ‘witte’ terroristen zijn veroordeeld in ons land. Het vormt een mooie brug naar een aansluitend thema, het falen van de multiculturele samenleving in Nederland en de toenemende segregatie. Over gesegregeerde muren heenkijken Hoe kan de groeiende segregatie in ons land worden gestopt? En: heeft de overheid hier invloed op? Segers meent dat het woonbeleid cruciaal is, zorg ervoor dat er verschillende soorten woningen, van sociale huur tot vrije sector evenredig over een buurt verdeeld zijn. Toch ziet ook hij de grenzen van wat de overheid kan doen: “Zij kan niet zorgen dat buren elkaar in de armen vallen en snikken: ‘ik hou van je, buurvrouw!’ De overheid kan voorwaarden creëren, maar mensen moeten het zelf ‘doen’.” Toch gelooft Gert-Jan dat er een plek is waar over gesegregeerde muren moet én kan worden heen gekeken: de kerk. ‘Als het daar niet kan, waar dan wel?’ Gezamenlijk belang Hier valt Dwight ‘m in bij: er moet een gemeenschappelijk belang zijn, dan kunnen die muren worden afgebroken. Hij noemt een voorbeeld: ‘Ik ben laatst met een PVV-politica gaan praten, dat was heel vreemd, links en rechts zo aan tafel, maar we hadden een gezamenlijk doel, namelijk: Nederland veiliger maken.’ Ook Beatrice illustreert dat gezamenlijk belang, dat heel zichtbaar wordt op de school van haar kinderen. Verschillende culturele achtergronden mengen zich, waardoor je over je eigen ‘muurtje’ heen leert kijken. Herstel Er is dan ruimte voor vragen en opmerkingen uit de zaal, en naar aanleiding daarvan benadrukken de sprekers dat het nooit alleen gaat om cijfers en statistieken, maar om de verhalen erachter, die zijn veel interessanter. Juist die verhalen bepalen ons gevoel van veiligheid. Een van de aanwezigen komt tot slot met een citaat van Bonhoeffer: ‘Geen vrede op de weg naar veiligheid’. Hoe denken de sprekers daarover? Gert-Jan is het hier in zekere zin mee eens, drugsdealers en mensenhandelaars moeten – desnoods met geweld – worden aangepakt. Dwight vult hierop aan: ‘Niet voor niets dragen mijn collega’s en ik een wapen met stopkogels.’ Toch is veiligheid niet het hoogste doel om naar te streven, zo besluit Segers: ‘Wat we uiteindelijk willen is herstel en gerechtigheid.’ Gebed bij beproeving Onze lijsttrekker Maarten van Ooijen sluit dan de avond af, met een toepasselijk gebed: Blijf bij ons Heer, want het wordt al avond en de dag neigt ten einde. Blijf bij ons en bij heel Uw Kerk. Blijf bij ons in de avond van de dag, in de avond des levens en in de avond van de wereld. Blijf bij ons met Uw genade en goedheid, met Uw Heilig Sacrament en Uw troost en zegen. Blijf bij ons, Heer, als de nacht van de vijandige macht, de nacht van de bittere dood ons overvalt. Blijf bij ons, Heer, bij al Uw gelovigen, in tijd en eeuwigheid. Amen.

De ijzige vrieskou heeft de bezoekers aan de collegetour ‘Hoe veilig is Utrecht?’ er gelukkig niet van weerhouden om naar het UCK te komen, waar zo meteen hoogleraar Beatrice de Graaf, Utrechtse wijkagent Dwight van van de Vijver en partijleider Gert-Jan Segers bevraagd zullen worden op hun visie op veiligheid. De zaal stroomt vol, de klok slaat acht en gespreksleider Renze Klamer trapt af.

Niet alleen objectief Met verve presenteert Renze zijn gasten achtereenvolgens aan het publiek: ‘terrorisme-expert’ (Beatrice), ‘wijkagent Kanaleneiland’ (Dwight) en ‘de grote CU-man’ (Gert-Jan). Hij wendt zich eerst tot De Graaf: ‘Het zijn spannende tijden! Of valt het allemaal wel mee? Moeten we niet zo zeuren?’ In reactie hierop vertelt Beatrice over de intentional homicide rate, en dat het aantal moorden sinds de jaren ’60 flink is afgenomen. ‘Maar dat is niet het hele verhaal. Veiligheid is niet alleen objectief, het is ook een gevoel!’ Mensen zijn bang voor zaken waar ze zelf niet de controle over hebben, bijvoorbeeld voor een terroristische aanslag, ook al is de kans daarop heel klein.

Nadert een Derde Wereldoorlog? Beatrice betrekt nog meer statistieken bij haar verhaal: ‘Het blijkt dat ongeveer de helft van de jongeren van 18 t/m 25 jaar denkt dat een Derde Wereldoorlog binnen vijf jaar ophanden is.’ Renze test het even in de zaal, en hier blijken maar enkelingen zo’n oorlogsdreiging te voelen. ‘We zijn hier met positieve, hoopvolle mensen!’ De Graaf vertelt dan over de conflictbarometer die een Heidelbergs onderzoeksinstituut (‘Die stad heeft ons dus niet alleen de catechismus gebracht!’) jaarlijks uitbrengt bij haar verhaal, waaruit blijkt dat Nederland officieel maar met één land in conflict is: Rusland. ‘Ons land behoort tot de veiligste regio’s ter wereld!’

Sociaal én religieus Via een omweg komt het gesprek dan op plaatselijk anti-terrorismebeleid. Dwight en Beatrice vertellen over het Amsterdamse beleid, waar louter wordt gekeken naar waar het sociaal ‘misgaat’, en niet naar religieuze aspecten. Maar, zo legt Dwight uit, juist ‘religieuze analfabeten’, die bijvoorbeeld nooit een Koran hebben gelezen maar wel zijn geradicaliseerd door (extremistische) filmpjes online, hebben een ‘goeie imam’ nodig, die ze als een soort gids uit kan leggen dat de Koran niet oproept tot geweld. De overheid moet juist op deze manier ingrijpen en samenwerken met de goede krachten in de samenleving. In Utrecht gebeurt dat bijvoorbeeld door het bondgenotenoverleg. Veiligheidsinterpretatie Gert-Jan gaat over het voorgaande met Dwight en Beatrice in discussie, want: mag de overheid wel in deze vorm een ‘geloofswaarheid propageren’ of opleggen? De Graaf maakt dan een duidelijk onderscheid: ‘Het gaat hier niet om een theologische interpretatie, de overheid legt geen geloofsrichting op, maar om een veiligheidsinterpretatie: ze werkt samen met imams die ‘veilig’ zijn en die jongeren helpen de-radicaliseren. Vanuit de zaal komt er dan terecht een vraag over rechts-extremisme, heeft Nederland daar ook veel mee te maken? Beatrice weet te vertellen dat er afgelopen jaar vier ‘witte’ terroristen zijn veroordeeld in ons land. Het vormt een mooie brug naar een aansluitend thema, het falen van de multiculturele samenleving in Nederland en de toenemende segregatie. Over gesegregeerde muren heenkijken Hoe kan de groeiende segregatie in ons land worden gestopt? En: heeft de overheid hier invloed op? Segers meent dat het woonbeleid cruciaal is, zorg ervoor dat er verschillende soorten woningen, van sociale huur tot vrije sector evenredig over een buurt verdeeld zijn. Toch ziet ook hij de grenzen van wat de overheid kan doen: “Zij kan niet zorgen dat buren elkaar in de armen vallen en snikken: ‘ik hou van je, buurvrouw!’ De overheid kan voorwaarden creëren, maar mensen moeten het zelf ‘doen’.” Toch gelooft Gert-Jan dat er een plek is waar over gesegregeerde muren moet én kan worden heen gekeken: de kerk. ‘Als het daar niet kan, waar dan wel?’

Gezamenlijk belang Hier valt Dwight ‘m in bij: er moet een gemeenschappelijk belang zijn, dan kunnen die muren worden afgebroken. Hij noemt een voorbeeld: ‘Ik ben laatst met een PVV-politica gaan praten, dat was heel vreemd, links en rechts zo aan tafel, maar we hadden een gezamenlijk doel, namelijk: Nederland veiliger maken.’ Ook Beatrice illustreert dat gezamenlijk belang, dat heel zichtbaar wordt op de school van haar kinderen. Verschillende culturele achtergronden mengen zich, waardoor je over je eigen ‘muurtje’ heen leert kijken.

Herstel Er is dan ruimte voor vragen en opmerkingen uit de zaal, en naar aanleiding daarvan benadrukken de sprekers dat het nooit alleen gaat om cijfers en statistieken, maar om de verhalen erachter, die zijn veel interessanter. Juist die verhalen bepalen ons gevoel van veiligheid. Een van de aanwezigen komt tot slot met een citaat van Bonhoeffer: ‘Geen vrede op de weg naar veiligheid’. Hoe denken de sprekers daarover? Gert-Jan is het hier in zekere zin mee eens, drugsdealers en mensenhandelaars moeten – desnoods met geweld – worden aangepakt. Dwight vult hierop aan: ‘Niet voor niets dragen mijn collega’s en ik een wapen met stopkogels.’ Toch is veiligheid niet het hoogste doel om naar te streven, zo besluit Segers: ‘Wat we uiteindelijk willen is herstel en gerechtigheid.’

Gebed bij beproeving Onze lijsttrekker Maarten van Ooijen sluit dan de avond af, met een toepasselijk gebed:  Blijf bij ons Heer, want het wordt al avond en de dag neigt ten einde. Blijf bij ons en bij heel Uw Kerk. Blijf bij ons in de avond van de dag, in de avond des levens en in de avond van de wereld. Blijf bij ons met Uw genade en goedheid, met Uw Heilig Sacrament en Uw troost en zegen. Blijf bij ons, Heer, als de nacht van de vijandige macht, de nacht van de bittere dood ons overvalt. Blijf bij ons, Heer, bij al Uw gelovigen, in tijd en eeuwigheid. Amen.

Vanzelfsprekend wordt het steeds drukker met activiteiten rondom de verkiezingen. De gewone zaken gaan ook door. Dus was er maandagavond een raadsvergadering met de nodige bespreekpunten. Zoals te verwachten gaat de lening aan Willemsoord door en worden ondernemers op oneigenlijke wijze geholpen met hun bedrijfsvoering. Ook het pand aan de Handelskade is aangekocht en iedereen aapt de wethouder na: “zo’n buitenkans kun je niet laten lopen”. Eén van de raadsleden zei na afloop dat hij toch wel nieuwe informatie van mij had gekregen, maar het was al afgesproken. Opnieuw een ondernemer bevoordeeld zonder dat de gemeenschap er wat aan heeft, ook niet in de toekomst.

Dinsdag overdag de eerste bijeenkomst voor de komende veteranendag. Even een paar aandachtspunten besproken, maar verder staat het programma zo ongeveer vast, evenals de datum.

Woensdag bijeenkomst met leden/bestuur van de ChristenUnie. Mooi dat er in deze drukke periode ook nog tijd voor verdieping is, naast veel praktische zaken voor de komende tijd. De griep heeft ook nogal toegeslagen dus we waren met een klein gezelschap.

Donderdag van hot naar her gefietst om allerlei zaken voor zowel de politiek als privé te regelen. Het is maar goed dat ik elektrische ondersteuning heb, want anders was het niets geworden. Op het einde van de dag zo’n 60 km op de teller. Toch nog even naar de bijeenkomst voor teamcaptains van de “samenloop voor hoop”. Ik verving de echte teamcaptain even. Er was al veel animo.

Vrijdagmorgen oppositie overleg. Eén van de belangrijkste onderwerpen was de “soap” rondom de aanbesteding van de renovatie van het stadhuis. Raadsleden wisten nog van niets, maar ondernemers hadden al weer een brief opgesteld met daarin een reactie op de laatste “feitjes”. Voorkennis en onzekerheden, maar kennelijk vond iemand het nodig om alvast de pers in te lichten. Uiteindelijk is er nog niets bekend.

Nog een paar dagen zitten “broeden” op een open brief naar de lijsttrekker van de PVV. Ik wilde het zo feitelijk mogelijk houden, maar toch ook laten zien dat polariseren veel verlies brengt. Ik kreeg er tijdens de bijeenkomst van de Stemwijzer veel positief commentaar op.

De lancering van de Stemwijzer was een gezellige aangelegenheid, veel aanhang van de verschillende partijen. Veel lijsttrekkers scoorden op 100% van de vragen, al zaten een aantal er ook flink naast. Zelf had ik de items ook van tevoren goed bestudeerd en kwam ik uit op 100% overeenkomst met de ChristenUnie. Daarna nog even naar de tuin, het was zulk prachtig weer. Ik kan niet wachten tot er wat in de grond mag. Morgen God danken voor alle zegeningen!

Tjitske Biersteker

Bij de gemeenteraadsverkiezingen in maart mengt de PVV zich in dertig gemeenten in de race. Zo ook in Almere. Sommige politieke partijen willen niets weten van een lokale coalitie met de PVV. Het Reformatorisch Dagblad vroeg zich af hoe raadsleden van de ChristenUnie en de SGP in dit debat staan? Lijsttrekker Marcel Benard van de ChristenUnie laat er geen misverstand over bestaan.

Kritisch over de verrichtingen van de PVV is ook CU-lijsttrekker Marcel Benard in Almere (1 van de 39 zetels, oppositiepartij). Net als in Den Haag doet de PVV in Almere sinds acht jaar mee. De PVV, met 8 van de 39 zetels de grootste partij, zit in Almere in de oppositie. De Almeerse CU wil hoe dan ook niet met de PVV in een coalitie, zegt Benard, die wel benadrukt dat een kleine partij als de CU ‘bescheidenheid’ past. Ja, op sommige dossiers kan de CU in de Almeerse raad door één deur met de Wildersgetrouwen. ‘De PVV steunt ons in ons streven om The Passion in 2022 naar Almere te halen.’ Maar door de bank genomen heeft de CU de buik vol van de Almeerse PVV. ‘De taal die de PVV hanteert over vluchtelingen is beslist niet de onze. Daarover hebben we geregeld aanvaringen. Voor de ChristenUnie is ieder mens waardevol. De PVV doet aan pure ophitsing. Dan denk ik aan de komst van enkele Syrische jongemannen met een verblijfsstatus naar Almere. De PVV schreeuwt dan moord en brand en suggereert dat die mannen verkrachters zijn.’ Ook het optreden van de PVV in het debat over de komst van de wereldtuinbouwtentoonstelling Floriade in 2022 naar Almere zit de CU dwars. ‘Ik schaam me voor de toon en taal die de PVV hanteert’, gruwt Benard. ‘Zo noemt de partij de organisatie van die tentoonstelling de Floriademaffia en beweert de PVV dat de raad het pistool op het hoofd kreeg en maar had te slikken. Ze zouden ermee in moeten stemmen dat de tentoonstelling naar Almere komt. Ik vind dat soort vergelijkingen echt buiten alle proporties.’

Lees hier het hele artikel.

"De ChristenUnie vindt het belangrijk dat de financiële drempel voor gemeenten niet te hoog wordt, want anders zullen kleinere gemeenten om financiële redenen zeker moeten afzien van het vervangen van de hoogspanningskabels. Maar ik kijk ook even naar een wat grotere plaats, zoals Veenendaal. Nergens in het land zijn er zo veel woningen in de nabijheid van hoogspanningskabels. Sommige masten staan zelfs in de achtertuin van mensen. Het gaat om een tracé van 5 kilometer. Je hebt het dus al snel over een bijdrage van 5 miljoen. De casus-Veenendaal illustreert dat er soms een onevenredig groot beroep wordt gedaan op gemeenten." Deze woorden sprak ChristenUnie Tweede Kamerlid Carla Dik- Faber tijdens de behandeling van de wet Voortgang Energietransitie op 25 januari.

Tijdens de stemmingen in de Tweede Kamer over de wet Voortgang Energietransitie die op 30 januari plaatsvond, is een belangrijke motie van Tweede Kamerlid Carla Dik- Faber met grote meerderheid aangenomen. Alleen de PVV stemde tegen.

In de motie staat het verzoek aan de regering om te streven naar een reële kostenverdeling van verkabeling en te bevorderen dat er procesafspraken tussen provincies en gemeenten worden gemaakt, zodat voorkomen wordt dat gemeenten afzien van verkabeling vanwege een te hoge financiële drempel.

Verder is een motie van GroenLinks, SP en PvdA aangenomen waarin de regering verzocht wordt om in gesprek te gaan met de betrokken gemeenten en te onderzoeken of een eerlijker verdeling van de kosten mogelijk is.

Minister Wiebes had bij de behandeling van het wetsvoorstel al aangegeven dat, als de moties worden aangenomen, hij de gemeentelijke bijdrage met 5% verlaagt. Waarmee de bijdrage nu uitkomt op 20 of 15%, afhankelijk van de grote van de gemeente.Deze verlaging is een zeer belangrijke stap voor de gemeenten in verband met het mogelijk maken van het ondergronds aanbrengen van de hoogspanningslijn.

ChristenUnie wethouder Engbert Stroobosscher benadrukte in zijn reactie op de uitslag van de stemmingen: “Het is een mooie uitkomst in de voortgang van het proces tot het mogelijk ondergronds brengen van de hoogspanningslijn in Veenendaal, temeer daar de provincie ook actief opgeroepen wordt haar bijdrage te leveren.”  

"De ChristenUnie vindt het belangrijk dat de financiële drempel voor gemeenten niet te hoog wordt, want anders zullen kleinere gemeenten om financiële redenen zeker moeten afzien van het vervangen van de hoogspanningskabels. Maar ik kijk ook even naar een wat grotere plaats, zoals Veenendaal. Nergens in het land zijn er zo veel woningen in de nabijheid van hoogspanningskabels. Sommige masten staan zelfs in de achtertuin van mensen. Het gaat om een tracé van 5 kilometer. Je hebt het dus al snel over een bijdrage van 5 miljoen. De casus-Veenendaal illustreert dat er soms een onevenredig groot beroep wordt gedaan op gemeenten." Deze woorden sprak ChristenUnie Tweede Kamerlid Carla Dik- Faber tijdens de behandeling van de wet Voortgang Energietransitie op 25 januari.

Tijdens de stemmingen in de Tweede Kamer over de wet Voortgang Energietransitie die op 30 januari plaatsvond, is een belangrijke motie van Tweede Kamerlid Carla Dik- Faber met grote meerderheid aangenomen. Alleen de PVV stemde tegen.

In de motie staat het verzoek aan de regering om te streven naar een reële kostenverdeling van verkabeling en te bevorderen dat er procesafspraken tussen provincies en gemeenten worden gemaakt, zodat voorkomen wordt dat gemeenten afzien van verkabeling vanwege een te hoge financiële drempel.

Verder is een motie van GroenLinks, SP en PvdA aangenomen waarin de regering verzocht wordt om in gesprek te gaan met de betrokken gemeenten en te onderzoeken of een eerlijker verdeling van de kosten mogelijk is.

Minister Wiebes had bij de behandeling van het wetsvoorstel al aangegeven dat, als de moties worden aangenomen, hij de gemeentelijke bijdrage met 5% verlaagt. Waarmee de bijdrage nu uitkomt op 20 of 15%, afhankelijk van de grote van de gemeente.Deze verlaging is een zeer belangrijke stap voor de gemeenten in verband met het mogelijk maken van het ondergronds aanbrengen van de hoogspanningslijn.

ChristenUnie wethouder Engbert Stroobosscher benadrukte in zijn reactie op de uitslag van de stemmingen: “Het is een mooie uitkomst in de voortgang van het proces tot het mogelijk ondergronds brengen van de hoogspanningslijn in Veenendaal, temeer daar de provincie ook actief opgeroepen wordt haar bijdrage te leveren.”  

De ChristenUnie zag het belang, het nut en de noodzaak van het speciale spoeddebat over Lelystad (10 januari) niet. De motivering van de PVV was flinterdun en doelstelling onhelder. Provinciale Staten zijn in afwachting van nieuwe informatie, zoals de minister ook in de Tweede Kamer heeft toegezegd. Dus dit debat loopt en verdient zorgvuldigheid. Het spoeddebat over Lelystad was dan ook niet meer dan een avondje bezigheidstherapie aan de zijlijn, aldus onze CU-fractie in Provinciale Staten, waar geen burger door wordt gerustgesteld. Namens de fractie voerde Jan Westert de volgende motieven aan. Hij nam ook afstand van de PVV om een provinciaal onderzoek naar de rol van Provinciale Staten te doen naar het verleden. Daar ligt geen goed gemotiveerd stuk voor. Bovendien is het vooral debatteren vanuit de achteruitkijkspiegel.

Statenbreed is bij motie (13 december 2017) unaniem en gezamenlijk uitgesproken voorrang te geven aan een herindeling van het luchtruim, alvorens een start te maken met vluchten van een uit een uitgebreid vliegveld Lelystad. Deze motie staat wat de ChristenUnie betreft nog steeds en heeft vooralsnog niet aan belang verloren. We komen daarmee op voor legitieme belangen vanuit Overijssel. Dat blijft de ChristenUnie doen. In de TK is onder meer door meerdere partijen nadere informatie gevraagd en door de minister toegezegd om een afgewogen beslissing te kunnen nemen. Ook de MER krijgt een vervolg. Die nieuwe informatie is nog niet beschikbaar en derhalve is de tijd niet rijp voor een uiteindelijke beslissing. Een nader debat nu heeft geen zin.  De suggestie dat de TK c.q. de coalitie een beslissing heeft genomen geeft niet de feitelijke situatie weer. Zolang daarmee de feiten er niet zijn zal elke verdere discussie (ook in Overijssel) gebaseerd zijn op veronderstellingen en dient zij niet de afweging van feiten, maar het uitwaaieren van allerlei suggesties. Dat zal alleen maar de verwarring vergroten en in de lobby zich tegen ons kunnen keren. Het is nu tijd om langs partijlijnen de lobby te voeren. In de ChristenUnie is dat gesprek volop aan de gang. De nieuwe minister heeft toegezegd zich te zullen inzetten voor herstel van beschadigd vertrouwen. Alleen als wij van mening zijn dat we daar constructief en niet destructief aan kunnen bijdragen, is het zinnig ons daarover te bezinnen, maar dat vereist geen spoeddebat, waarin overhaast stelling wordt genomen. Eerder het zoeken van een constructieve dialoog waarvoor tijd en gelegenheid gezocht moet worden. In januari staat er een vervolgoverleg met de minister gepland, waar de provincie bij is betrokken.Het is te voorzien dat daarmee niet eerder dan eind februari een discussie kan plaatsvinden. Dat geeft voldoende tijd en ruimte binnen Overijssel en in PS ons daarop voor te bereiden. Op dit moment is een andere duiding van de motie van 13 december met een pleidooi voor uitstel onzin. Dit proces kent veel belangentegenstellingen, maar daarmee is niet gezegd dat elk belang ook door elke betrokkene gediend kan worden. In het democratisch proces is deze belangenafweging voorbehouden aan de TK, die een bredere optiek hebben dan het Overijsselse bestuur. Het daar wel of niet mee eens zijn vergt een grondiger discussie. Het getuigt van realisme de inwoners daarmee niet een andere voorstelling van zaken van hoe de democratie werkt.

Kortom, ChristenUnie is graag bereid tot een inhoudelijk debat op grond van nieuwe feiten. Al het andere is ‘politiek gespook’ en leidt af van het doel dat we willen bereiken: geen overlast in het luchtruim!