Poliflw

Geert Wilders: ‘‘Ben je horecaondernemer dan moet je met een meetlat 1.5 meter afstand tussen de tafeltjes op de terrassen realiseren op straffe van €4000 boete, maar ben je een linkse demonstrant dan geldt de anderhalve meter ineens niet meer. Halsema zet links boven de wet en dat is corrupt.’’

Geert Wilders heeft mondelinge vragen aan de Minister van Justitie en Veiligheid aangemeld morgen bij het wekelijkse vragenuur.

Geert Wilders: ‘‘Hoe kan het dat andere landen meer maatregelen nemen dan wij en is de zorg wel op orde voor als het verder escaleert?’’

Geert Wilders: ‘‘Minister Bruno Bruins geeft antwoorden als een robot en gedraagt zich als de buikspreekpop van het RIVM. Als hij het niet aankan moet iemand anders het doen.’’

Ondanks dat ik zelf geen actievoerder of staker ben, vind ik dat in een democratie iedereen de gelegenheid moet hebben om te demonstreren. Zo ook de ‘boeren’. Hoewel boeren? Ik heb niet de indruk dat alle boeren erg ingenomen waren met de actie van twee weken geleden. En al helemaal niet met de acties die nog volgen. Waar ik in het vervolg in generaliserende zin schrijf over ‘boeren’, wil ik zeker niet alle boeren over één kam scheren. Dit even tussendoor  om mijn opvattingen bij voorbaat te nuanceren.

Maar wat had ik een moeite met die actie van 1 oktober. Waar ging het de actievoerders nu eigenlijk om? De indruk werd gewekt dat het zou gaan om het respect en de waardering van parlementariërs in het bijzonder en de Nederlands bevolking in het algemeen. Steeds meer bekroop me het gevoel dat het daar helemaal niet om ging. Mijn gevoel zei me dat het draaide om de onwelgevallige maatregelen die het kabinet zal moeten opleggen aan met name de veeteelt om onze natuurgebieden en de biodiversiteit nog enigermate overeind te houden. De roep om waardering en respect verdween gaandeweg naar de achtergrond en druk op kabinet en Tweede Kamer kwam steeds nadrukkelijker op de voorgrond te staan. Daardoor en door de intimiderende wijze waarop tractoren als machtsmiddelen werden ingezet (wat respect?), verdween mijn sympathie voor deze actie als sneeuw voor de zon.

Tot overmaat van ramp word ik, als burger ook nog eens gebruikt als zou ik achter de actie staan. Op internet bladerend door allerlei sites staat te lezen dat een groot deel van de Nederlandse bevolking achter deze ‘helden’ (Geert Wilders) staat. Ja, de inwoners van ons land hebben makkelijk praten. Het kost ze niets. Maar vraag diezelfde Nederlanders eens een eerlijke prijs voor een ‘eerlijk’ stukje vlees of pak melk te betalen, hoeveel steun zou er dan nog zijn?

Terug naar het aanvankelijk zo benadrukte respect en waardering. Het slaat toch helemaal nergens op om dat tot doel van je actie te kiezen? Respect en waardering is toch niet voorbehouden aan een bepaalde beroepsgroep? Respect verdient toch iedereen? Of  je nu boer bent of politieagent of leraar of werkt in de zorg of toevallig De Groot heet en van D66 bent en een iets andere opvatting hebt over stikstofmaatregelen dan de doorsnee boer, ook dan verdien je respectvol benaderd te worden.

Terwijl ik het schrijven van deze column even onderbreek, zie ik op het journaal van vrijdag 11 oktober weer boeren  voorbijkomen. Friese blokkeerboeren hebben politie en autoriteiten volledig verrast door het centrum van Leeuwarden plat te leggen en het provinciehuis te blokkeren. Schielijk trekt het provinciebestuur zijn plannen in. ‘Dat gaat makkelijk’, denk je dan als buitenstaander, ‘demonstrerende boeren laten een scheet, de stikstof is nog niet neergedaald en ze krijgen hun zin al’.

Hoe anders is dat met het andere item waar op datzelfde journaal aandacht aan wordt besteed. Dat gaat over jongeren met ernstige psychische klachten, die op een wachtlijst worden geplaatst en als ze dan eindelijk behandeld kunnen worden, met meerdere en wisselende zorgverleners te maken krijgen. Ook nu weer wordt er voor deze ongewenste situatie in de jeugdzorg door, in dit geval een kinderarts, nadrukkelijk aandacht  gevraagd. En dat is niet de eerste keer. Horden artsen, psychiaters, verpleegkundigen en ouders ageren al tijden tevergeefs tegen de problemen in de jeugdzorg. Zelfs noodkreten van de gemeenten bieden geen soelaas. Jongeren en hun ouders beschikken helaas niet over een groen gevaarte op wielen en gemeenten kunnen het zich niet permitteren om met al hun rijdend materieel in actie te komen.

Ondertussen trekt de groene karavaan op intimiderende wijze verder. Provinciale acties zijn aangekondigd en ‘Farmers Defence Force’ roept de boeren op woensdag 16 oktober naar het Binnenhof op te trekken. Kijk voor de aardigheid eens op de site van deze groep. Je vindt er geen enkele informatie. Wat valt er te verbergen? En kijk ook eens goed naar het logo. De groene karavaan trekt op naar het Binnenhof en eist dat de groene wind, die er al jaren waait, onverminderd blijft waaien.

Het bericht Boeren, burgers en ‘buiten’lui verscheen eerst op PvdA Het Hogeland.

Ondanks dat ik zelf geen actievoerder of staker ben, vind ik dat in een democratie iedereen de gelegenheid moet hebben om te demonstreren. Zo ook de ‘boeren’. Hoewel boeren? Ik heb niet de indruk dat alle boeren erg ingenomen waren met de actie van twee weken geleden. En al helemaal niet met de acties die nog volgen. Waar ik in het vervolg in generaliserende zin schrijf over ‘boeren’, wil ik zeker niet alle boeren over één kam scheren. Dit even tussendoor  om mijn opvattingen bij voorbaat te nuanceren.

Maar wat had ik een moeite met die actie van 1 oktober. Waar ging het de actievoerders nu eigenlijk om? De indruk werd gewekt dat het zou gaan om het respect en de waardering van parlementariërs in het bijzonder en de Nederlands bevolking in het algemeen. Steeds meer bekroop me het gevoel dat het daar helemaal niet om ging. Mijn gevoel zei me dat het draaide om de onwelgevallige maatregelen die het kabinet zal moeten opleggen aan met name de veeteelt om onze natuurgebieden en de biodiversiteit nog enigermate overeind te houden. De roep om waardering en respect verdween gaandeweg naar de achtergrond en druk op kabinet en Tweede Kamer kwam steeds nadrukkelijker op de voorgrond te staan. Daardoor en door de intimiderende wijze waarop tractoren als machtsmiddelen werden ingezet (wat respect?), verdween mijn sympathie voor deze actie als sneeuw voor de zon.

Tot overmaat van ramp word ik, als burger ook nog eens gebruikt als zou ik achter de actie staan. Op internet bladerend door allerlei sites staat te lezen dat een groot deel van de Nederlandse bevolking achter deze ‘helden’ (Geert Wilders) staat. Ja, de inwoners van ons land hebben makkelijk praten. Het kost ze niets. Maar vraag diezelfde Nederlanders eens een eerlijke prijs voor een ‘eerlijk’ stukje vlees of pak melk te betalen, hoeveel steun zou er dan nog zijn?

Terug naar het aanvankelijk zo benadrukte respect en waardering. Het slaat toch helemaal nergens op om dat tot doel van je actie te kiezen? Respect en waardering is toch niet voorbehouden aan een bepaalde beroepsgroep? Respect verdient toch iedereen? Of  je nu boer bent of politieagent of leraar of werkt in de zorg of toevallig De Groot heet en van D66 bent en een iets andere opvatting hebt over stikstofmaatregelen dan de doorsnee boer, ook dan verdien je respectvol benaderd te worden.

Terwijl ik het schrijven van deze column even onderbreek, zie ik op het journaal van vrijdag 11 oktober weer boeren  voorbijkomen. Friese blokkeerboeren hebben politie en autoriteiten volledig verrast door het centrum van Leeuwarden plat te leggen en het provinciehuis te blokkeren. Schielijk trekt het provinciebestuur zijn plannen in. ‘Dat gaat makkelijk’, denk je dan als buitenstaander, ‘demonstrerende boeren laten een scheet, de stikstof is nog niet neergedaald en ze krijgen hun zin al’.

Hoe anders is dat met het andere item waar op datzelfde journaal aandacht aan wordt besteed. Dat gaat over jongeren met ernstige psychische klachten, die op een wachtlijst worden geplaatst en als ze dan eindelijk behandeld kunnen worden, met meerdere en wisselende zorgverleners te maken krijgen. Ook nu weer wordt er voor deze ongewenste situatie in de jeugdzorg door, in dit geval een kinderarts, nadrukkelijk aandacht  gevraagd. En dat is niet de eerste keer. Horden artsen, psychiaters, verpleegkundigen en ouders ageren al tijden tevergeefs tegen de problemen in de jeugdzorg. Zelfs noodkreten van de gemeenten bieden geen soelaas. Jongeren en hun ouders beschikken helaas niet over een groen gevaarte op wielen en gemeenten kunnen het zich niet permitteren om met al hun rijdend materieel in actie te komen.

Ondertussen trekt de groene karavaan op intimiderende wijze verder. Provinciale acties zijn aangekondigd en ‘Farmers Defence Force’ roept de boeren op woensdag 16 oktober naar het Binnenhof op te trekken. Kijk voor de aardigheid eens op de site van deze groep. Je vindt er geen enkele informatie. Wat valt er te verbergen? En kijk ook eens goed naar het logo. De groene karavaan trekt op naar het Binnenhof en eist dat de groene wind, die er al jaren waait, onverminderd blijft waaien.

Het bericht Boeren, burgers en ‘buiten’lui verscheen eerst op PvdA Het Hogeland.

Ondanks dat ik zelf geen actievoerder of staker ben, vind ik dat in een democratie iedereen de gelegenheid moet hebben om te demonstreren. Zo ook de ‘boeren’. Hoewel boeren? Ik heb niet de indruk dat alle boeren erg ingenomen waren met de actie van twee weken geleden. En al helemaal niet met de acties die nog volgen. Waar ik in het vervolg in generaliserende zin schrijf over ‘boeren’, wil ik zeker niet alle boeren over één kam scheren. Dit even tussendoor  om mijn opvattingen bij voorbaat te nuanceren.

Maar wat had ik een moeite met die actie van 1 oktober. Waar ging het de actievoerders nu eigenlijk om? De indruk werd gewekt dat het zou gaan om het respect en de waardering van parlementariërs in het bijzonder en de Nederlands bevolking in het algemeen. Steeds meer bekroop me het gevoel dat het daar helemaal niet om ging. Mijn gevoel zei me dat het draaide om de onwelgevallige maatregelen die het kabinet zal moeten opleggen aan met name de veeteelt om onze natuurgebieden en de biodiversiteit nog enigermate overeind te houden. De roep om waardering en respect verdween gaandeweg naar de achtergrond en druk op kabinet en Tweede Kamer kwam steeds nadrukkelijker op de voorgrond te staan. Daardoor en door de intimiderende wijze waarop tractoren als machtsmiddelen werden ingezet (wat respect?), verdween mijn sympathie voor deze actie als sneeuw voor de zon.

Tot overmaat van ramp word ik, als burger ook nog eens gebruikt als zou ik achter de actie staan. Op internet bladerend door allerlei sites staat te lezen dat een groot deel van de Nederlandse bevolking achter deze ‘helden’ (Geert Wilders) staat. Ja, de inwoners van ons land hebben makkelijk praten. Het kost ze niets. Maar vraag diezelfde Nederlanders eens een eerlijke prijs voor een ‘eerlijk’ stukje vlees of pak melk te betalen, hoeveel steun zou er dan nog zijn?

Terug naar het aanvankelijk zo benadrukte respect en waardering. Het slaat toch helemaal nergens op om dat tot doel van je actie te kiezen? Respect en waardering is toch niet voorbehouden aan een bepaalde beroepsgroep? Respect verdient toch iedereen? Of  je nu boer bent of politieagent of leraar of werkt in de zorg of toevallig De Groot heet en van D66 bent en een iets andere opvatting hebt over stikstofmaatregelen dan de doorsnee boer, ook dan verdien je respectvol benaderd te worden.

Terwijl ik het schrijven van deze column even onderbreek, zie ik op het journaal van vrijdag 11 oktober weer boeren  voorbijkomen. Friese blokkeerboeren hebben politie en autoriteiten volledig verrast door het centrum van Leeuwarden plat te leggen en het provinciehuis te blokkeren. Schielijk trekt het provinciebestuur zijn plannen in. ‘Dat gaat makkelijk’, denk je dan als buitenstaander, ‘demonstrerende boeren laten een scheet, de stikstof is nog niet neergedaald en ze krijgen hun zin al’.

Hoe anders is dat met het andere item waar op datzelfde journaal aandacht aan wordt besteed. Dat gaat over jongeren met ernstige psychische klachten, die op een wachtlijst worden geplaatst en als ze dan eindelijk behandeld kunnen worden, met meerdere en wisselende zorgverleners te maken krijgen. Ook nu weer wordt er voor deze ongewenste situatie in de jeugdzorg door, in dit geval een kinderarts, nadrukkelijk aandacht  gevraagd. En dat is niet de eerste keer. Horden artsen, psychiaters, verpleegkundigen en ouders ageren al tijden tevergeefs tegen de problemen in de jeugdzorg. Zelfs noodkreten van de gemeenten bieden geen soelaas. Jongeren en hun ouders beschikken helaas niet over een groen gevaarte op wielen en gemeenten kunnen het zich niet permitteren om met al hun rijdend materieel in actie te komen.

Ondertussen trekt de groene karavaan op intimiderende wijze verder. Provinciale acties zijn aangekondigd en ‘Farmers Defence Force’ roept de boeren op woensdag 16 oktober naar het Binnenhof op te trekken. Kijk voor de aardigheid eens op de site van deze groep. Je vindt er geen enkele informatie. Wat valt er te verbergen? En kijk ook eens goed naar het logo. De groene karavaan trekt op naar het Binnenhof en eist dat de groene wind, die er al jaren waait, onverminderd blijft waaien.

Het bericht Boeren, burgers en ‘buiten’lui verscheen eerst op PvdA Het Hogeland.

Wegwezen Rutte! https://youtu.be/wGZwv7S3HTY

Inbreng Geert Wilders debat Rutte die presentatie klimaatcijfers liet uitstellen

Geert Wilders: ''Onvoorstelbaar dat de heer Asscher (PvdA) het lef heeft om op groen te drukken. Samen met de heer Rutte heeft hij in het vorige kabinet de zorg gesloopt.'' #rtldebat #StemPVV

Geert Wilders: ''Onvoorstelbaar dat de heer Asscher (PvdA) het lef heeft om op groen te drukken. Samen met de heer Rutte heeft hij in het vorige kabinet de zorg gesloopt.''

Mijn laatste toespraak als politicus 24 maart 2018

Nu de uitslag van de verkiezingen voor een nieuwe gemeenteraad bekend is, is het tijd om een en ander van commentaar te voorzien. Ik doe dat stap voor stap in alinea's met kopjes. Er is veel over te schrijven, ik kan natuurlijk nooit compleet zijn en er zullen altijd onderwerpen zijn die niet aan bod komen. Zie deze speech maar als een soort luchten van het hart!

Schrijven is leuk

Schrijven heb ik altijd erg fijn gevonden. Toen ik in 2002 samen met Arend Pruijs begon met Betaalbaar Bunschoten verzorgde ik vele jaren de nieuwsbrief en bracht deze met Magda rond in het dorp bij een groot aantal leden. Ook begon ik met een weblog. De stukjes waren scherp en ik had een eigen stijl ontwikkeld. In 2012 bundelde ik alle stukjes en schreef een boek over 10 jaar lokale politiek. Het werd geen bestseller, maar ik vond het leuk om een boek te schrijven en ik heb er nog vaak in gelezen. Als partij konden we ingezonden stukken schrijven voor de lokale krant. Dit was meestal wel goed geregeld en ik wil de Bunschoter bedanken voor de mogelijkheid. Ik heb de reactie van deze krant ook kritisch bejegend en wel eens gesteld dat de pers je kan maken en breken. De laatste tijd was ik niet meer zo actief op mijn weblog en in de toekomst zal deze ook een rustige periode ingaan zo is mijn vermoeden. Het schrijven over politiek zal niet meer zo vaak gebeuren vrees ik. De pen kan scherp zijn en in medialand moet de invloed op de politiek niet worden onderschat. Ik stelde vaak dat de SVP haar eigen pers heeft. Al die jaren heb ik op de website van de SVP de eerste termijnen en andere speeches gepubliceerd. Ik bracht zodoende ook de politiek dicht bij de burger. Maar aan het schrijven over politiek is nu een einde gekomen.

Spreken is leuk

De periode van 16 jaar politiek bedrijven heeft mij veel gegeven. Ik ben dankbaar dat ik het heb mogen meemaken. Het was altijd een hele eer om namens mijn kiezers het woord te voeren. Ook vond ik het leuk om vele jaren commissievoorzitter te zijn. Je krijgt al die jaren wat ervaring, de zenuwen verdwijnen en ik probeerde er af een toe een kwinkslag tussen te gooien. Ik ben nooit een groot politiek talent geweest, maar ik zag wel een groei in spreken en het ontspannen kunnen reageren in de tweede termijnen tijdens de raadsvergaderingen. Overigens bleef ik ook genoeg stil, dit was dan bij voorstellen die onze goedkeuring kregen. Ik kijk ook terug met dank aan de mogelijkheden bij de lokale omroepen om interviews te geven. Vele filmpjes zijn op youtube terechtgekomen. En hoogtepunt hierin is toch wel de serie met Maarten van de Molen over politiek en mijn prive leven uit september 2014, welke ik onlangs nog op Facebook heb gezet om terug te zien. Toen ik begon te flirten met de PVV was er ook aandacht van de landelijke televisie en hier en daar vond men het interessant een christen politicus te interviewen die openlijk zijn steun voor Geert Wilders uitsprak. Ja, want in de kerk was het meer geaccepteerd om op de PVV af te geven dan om enige sympathie voor dit gedachtengoed te hebben.

Geen officieel afscheid

Lang heb ik nagedacht om de officiële afscheidsbijeenkomst van 3 april aanstaande wel of niet bij te wonen. Ik heb besloten om dit niet te doen en blijf hierin in de lijn van mijn politieke standpunten en gebruiken van de afgelopen jaren. Melis weer dat ik geen lintje wil en op mooie woorden van collega's zit ik ook niet te wachten. Ik heb mijn werk als politicus gedaan voor de mensen die op ons gestemd hebben. Er is veel tijd en energie gestoken, ook in de laatste maanden voor de verkiezingen. De vorm van afscheid die ik hier kies, dus op mijn eigen weblog terugblikken en dankzeggen heeft mijn voorkeur. Natuurlijk wil ik alle mensen die mij helpen geholpen om politiek te bedrijven bedanken. Ik denk aan de griffie en de ambtenaren en de bodes die altijd gastvrij waren in het gemeentehuis waar we onze fractievergaderingen mochten houden. Dank ook aan de mensen die op de kieslijst durfden te gaan staan en de burgerleden die in de commissies hun SVP geluid lieten horen. En collega raadsleden die stoppen wens ik ook alle goeds toe voor de toekomst. De nieuwe raad ook alle goeds en wijsheid, maar ook plezier in het werk. Gekscherend heb ik wel eens gezegd 'ik ga door totdat ik nestor ben van de raad' met de finish in zicht ben ik echter nu gestrand...

Oorzaken van het verlies

Tja dat blijft koffiedik kijken. Toen ik op het stembureau zat in de Noorderkerk van 14 tot 21 uur kreeg ik al een soort voorgevoel dat het slecht zou aflopen. Ik probeerde oogcontact te maken met de kiezers, maar dit mislukte in vele gevallen. Dus op het non-verbale vlak zag het er niet goed uit. Dit was in vorige verkiezingen vaak anders. We kunnen niet helemaal doorgronden, wat de oorzaken van het verlies van stemmen zijn. Mogelijk grote concurrentie van de VVD. Aan de duidelijkheid van onze standpunten heeft het niet gelegen. En ook de mening dat je je moet onderscheiden van de rest staat op losse schroeven met deze uitslag. Juist de SVP had uitgesproken standpunten die nogal eens flink verschilden met de rest. Alle historie en eerste termijnen en algemene beschouwingen op de website van de partij kunnen dat aantonen. De SVP was heus niet overal op TEGEN. Maar in de politiek gelden andere wetten. Mogelijk hebben we teveel vertrouwen gehad in de kiezer. Maar laten we niet vergeten dat er ruim 300 kiezers ons trouw zijn gebleven. Deze kiezers hadden geen stemwijzer nodig om het vakje van de SVP rood te kleuren. Mogelijk hebben de veranderingen in mijn privéleven een rol gespeeld. Maar ja het volk wil blijkbaar dat Koops mag stoppen met het raadswerk en daar moet je je dan bij neerleggen. Zelf  ben ik ook niet altijd even tactisch en vriendelijk geweest tegen een aantal nare twitteraars, maar ja dat hoort er nu eenmaal bij. Wie kaatst kan de bal terug verwachten. Het zou mooi zijn dat een aantal burgers nog even laat weten waarom ze dit keer niet op de SVP hebben gestemd.

Twee hoogtepunten.

In al die jaren heb ik veel beleefd. 6 verkiezingen heb ik mogen meemaken, waarvan 5 met winst en nu de eerste met verlies. Hoogtepunten waren toch wel de winst in 2010 voor Henk van de Mheen, met zijn VVD en ik met de SVP, waarbij tegelijk Betaalbaar Bunschoten, die mij geroyeerd had op een officiële ledenvergadering, het veld moest ruimen en niet meer terugkwam in de raad. En dan het meedoen met de PVV tijdens de provinciale Statenverkiezingen in 2015. Ruim 700 stemmen in Bunschoten en 600 in de andere 25 gemeenten. Ja en dan ben ik trots op de SVP dat we stabiel zijn gebleven en geen interne ruzie hebben gekregen. Ook hebben we geen ruzie met andere fracties gemaakt en hebben de laatste jaren een fris tegengeluid laten horen. Ik heb toch het gevoel dat een groot aantal burgers onze standpunten niet goed wil  begrijpen en dat het volk nu besloten heeft om dit tegengeluid maar de nek om te draaien. Vreemd maar ook onrechtvaardig vind ik dat wel. Ja helemaal vrij van frustraties is mijn laatste toespraak op papier niet. Ik lucht mijn hart een beetje en schrijf wat van mij af. U begrijpt ik zal deze speech niet gaan voorlezen in de raad met het risico herinnert te worden aan een technisch voorzitter die mij probeert de mond te snoeren of mij te wijzen op een bepaalde spreektijd.

Vrienden en vijanden.

Ik dank alle vrienden en steunbetuigers op sociale media en in het dagelijks leven. Mensen die je politieke denken niet goed willen begrijpen of die in hokjes denken die hadden niet altijd de moed om mij persoonlijk aan te spreken. Je hoorde wel eens wat achter je rug om. Maar ja er is in ons dorp een roddelcultuur. Maar lieden die anders denken hebben me ook wel eens persoonlijk aangesproken en dat was goed. Het is goed om misverstanden uit de wereld te helpen. Moeite heb ik met mensen die een mening hebben over de SVP, maar die nooit enige moeite namen om op de fractie te komen of ons persoonlijk aan te spreken. Maar ja in de politiek neem je controversiële standpunten in en je positioneert je hoofd boven het maaiveld. Deze zal er dan door de opponenten graag worden afgehakt. Ik ben blij en trots dat ik met twee eigen lokale partijen 16 jaar raadslid ben geweest. Criticasters die nu mekkeren, af geven en de spot drijven daag ik uit om dat ook eens te gaan presteren. Makkelijker is het om je aan te sluiten bij de bestaande landelijke partijen.  De visie die de SVP met het dorp voor stond wordt niet gedeeld door het gros van het volk. Het is niet anders, we zullen dit moeten accepteren en over moeten gaan tot de orde van de dag.

Toekomst

En dan zijn er mensen die vragen naar de toekomst. Niemand kan in de toekomst kijken, maar u zult begrijpen dat mijn pet even niet staat naar politiek. Ik heb geprobeerd een lokale PVV afdeling te realiseren, maar dit werd door derden de nek omgedraaid. En nu is het met de SVP ook over. En wat ik verder maatschappelijk en privé ga ondernemen dat laat ik nu even in het midden. Wel is voor mij duidelijk dat ik met mijn politieke denken niet goed in onze gemeente pas. Mogelijk ga ik mijn leven buiten de grenzen van ons land proberen in te richten. Ik ben los van mijn lieve vrouw Magda, die mij altijd politiek heeft gesteund. Ook dank ik mijn lieve zonen Huibert en Jan-Willem die ik redelijk (zonder drank, drugs, vloeken en nicotine) heb opgevoed, en ook politiek bewustzijn heb bijgebracht en die behoorden bij die trouwe achterban van ruim 300 stemmers. Ik ben gehard in de politiek maar heb ook een gevoelige kant nu ik deze laatste zinnen met tranen in mijn ogen schrijf. Ik schaam mij niet voor mijn denken en doen, het heeft zo moeten zijn in mijn leven. Ik zoek geen schuldigen maar vraag me wel af waar God is in het hele verhaal. Ergens kan ik sceptisch en cynisch ietwat opstandig reageren. God bestuurt onze levens? Blijkbaar vindt Hij het wel best dat er geen krachtig  islamkritisch geluid meer is in de raad. Tja een profeet, zo noemde mijn wijkpredikant mij wel eens, wordt in eigen land niet geëerd. Dat blijkt met deze verkiezingsuitslag maar weer eens. Wat de toekomst brengt Mij geleid des Heeren hand is een mooie spreuk. Ergens wil ik wel kind van God blijven en in hem geloven en in Jezus mijn verlosser zien. Mogelijk dat de lust om hiervoor te bidden terugkomt...

Einde

Ondertussen bekruipt mij het gevoel dat ik moet gaan afronden. Het was een beetje een rommelige speech, maar ja het rommelt nog wel een tijdje in mijn hoofd. Ik dank u voor het lezen ervan. Ik ga afscheid nemen van het politieke werk in mijn leven en alleen nog maar leuke dingen doen zoals ik al stelde tijdens de laatste algemene beschouwingen. Mogelijk dacht u toen al, het wordt tijd dat Koops stopt, ik stem niet meer op hem. Bedankt voor uw aandacht en Gods zegen voor de toekomst...