Poliflw

De eerste zestig dagen als Statenlid heb ik achter de rug. Meestal wordt de honderddagenregel toegepast wanneer mensen omkijken naar hoe het begin van hun nieuwe functie in de politiek is verlopen. Voor mij is er een duidelijke reden, of misschien moet ik wel zeggen redenen, om nu al terug te kijken omdat de afgelopen week twee belangrijke stappen voor de komende vier jaar zijn gezet.

De eerste reden is dat ik afgelopen maandag mocht stemmen voor de Eerste Kamer. Een voorrecht dat niet voor iedereen is weggelegd want de Eerste Kamerleden worden getrapt gekozen. Dat wil zeggen dat alleen Provinciale Statenleden hun stem op de Eerste Kamerledenkandidaten mogen uitbrengen. Al weken voor de verkiezing las ik in de media artikelen waarin werd gespeculeerd over de kans dat het huidige kabinet haar meerderheid in de Eerste Kamer mogelijk zou verliezen. Ook binnen onze eigen Statenfractie werd er over gesproken dat toch vooral iedereen aanwezig moest zijn en met de juiste kleur het vakje van haar of zijn kandidaat rood moest maken.

Ik had mijn voorgenomen om op kandidaat nr. 5 van de D66 kandidatenlijst, Boris Dittrich, te stemmen. Op advies van Den Haag heb ik toch maar op nr. 1, Annelien Bredenoord, gestemd. Ik ken Boris al jaren, vind zijn inzet voor de mensenrechten formidabel en we hebben naast dezelfde politieke voorkeur nog iets gemeenschappelijk, we zijn beiden geboren en getogen in Zeist. Maar goed, Boris maakt met zijn plaats nr. 5 op de kandidatenlijst een goede kans in de Eerste Kamer te komen dus een voorkeurstem was niet nodig. Uiteindelijk bleek D66 zeven zetels in de Eerste Kamer te halen, een verlies van drie en dat verlies is minder groot dan verwacht.

De tweede reden om achterom te kijken, is dat twee dagen na de verkiezing van de Eerste Kamerleden het coalitieakkoord ‘Nieuwe energie voor Utrecht’ is gepresenteerd samen met de namen van de nieuwe gedeputeerden. Achter de schermen is de afgelopen weken druk onderhandeld. Voor onze partij hebben Marc de Droog en Pim van den Berg de besprekingen gevoerd. Samen met mijn fractiegenoten: Marianne, Hayat en Lyke hebben wij input voor de onderhandelingen geleverd door in vijf werkgroepen zitting te nemen.

Ondanks het feit dat ik het jammer vind dat er geen breed Statenakkoord is gekomen, vond ik de aanpak wel vernieuwend en verfrissend (stapje voor stapje). Naast de gesprekken met de collegevormende partijen (GroenLinks, CDA, PvdA, CU en D66) hebben ook de acht niet vormende collegepartijen hun inbreng kunnen hebben evenals allerlei maatschappelijk organisaties, instellingen en inwoners die gebruik hebben gemaakt om op 8 mei jl. te komen meedenken en meepraten op het Provinciehuis.

Het zal niet verbazen dat ik ontzettend verheugd ben over wat er in het coalitieakkoord is te lezen over de fiets. We gaan echt stappen zetten op het terrein van de fietsbereikbaarheid, fietsveiligheid, fietseducatie en fietsvoorzieningen. De reden waarom ik hier verheugd over ben, is dat naast fietsen gezond, duurzaam en goed is voor het terugdringen van teveel autogebruik, ik de lijn door kan trekken van het beleid dat wij als D66 op de Utrechtse Heuvelrug al jaren geleden hebben ingezet.

We hebben ons terecht tijdens de gemeenteraadsverkiezingen van 2014, toen D66 op de Utrechtse Heuvelrug de grootste werd, afgevraagd welk beleid in onze gemeente ontbreekt. Er was tot dat moment nauwelijks tot geen aandacht voor de fiets. Door de afgelopen jaren maar steeds het belang van een goed fietsklimaat te benoemen, heeft de fiets een meer prominente plaats gekregen. Een van de redenen om mij kandidaat voor PS te stellen is dat ik de aandacht voor de fiets naar een hoger plan wil brengen. De fiets heeft de wind in de rug als het gaat om het maatschappelijk belang en de aandacht hiervoor. En dat is mooi want je doet het immers nooit alleen.

Dat in het coalitieakkoord de Provincie Utrecht wordt benoemd als dé fietsregio van Europa kan voor mij niet mooier zijn. Is het werk nu klaar? Nee, absoluut niet, sterker nog, het begint pas! De mooie plannen moeten nog wel ten uitvoer worden gebracht, de financiële middelen moeten beschikbaar komen en niet onbelangrijk; gemeenten moet nog wel willen meewerken om alle mooie plannen voor de fiets in onze provincie uit te voeren. Voor de gemeenteraadsleden op de Utrechtse Heuvelrug (en daarbuiten) in zijn algemeenheid belangrijk genoeg om zich voor in te zetten en voor de D66 fractie in onze raad in het bijzonder! Ik zie uit naar een constructieve samenwerking.

Erwin Kamp

D66 Statenlid Provincie Utrecht

Op woensdag 6 maart is er in De Binder in Leersum een politiek café over de Provinciale Statenverkiezingen. Deelnemers zijn kandidaten voor functies in Provinciale Staten of Waterschappen uit onze gemeente, waaronder: Baerte de Brey (VVD), Erwin Kamp (D66), Nelleke Groen (Groen Links), Frank Slooten (PvdA), Antoinette Faber (CDA), Kees van Kranenburg (CU), Henk van der Wind (SGP), Lyander Schmitz (SP), Elly Broere (PVV), Richard Postma (50+), en onder voorbehoud Sybe Streekstra (U26gemeenten). Ook zijn er enkele raadsleden van Utrechtse Heuvelrug aanwezig, waaronder Dick Karssen van de CU. Thema's die aan de orde komen zijn: waar gaan de provincies over en waarom zijn deze verkiezingen belangrijk? En er zal gesproken worden over enkele stellingen zoals een fietserstunnel bij De Donderberg, buiten de rode contouren bouwen en intensieve veeteelt aan de rand van de dorpskernen. Een leuke en inhoudelijke avond dus, die begint om 20.00 uur. Welkom!

Haarlem verklaart zich Schaliegasvrij Op initiatief van de GroenLinksfractie in de staten heeft de Provincie Noord-Holland zich al tegen het winnen van schaliegas verklaart. De gemeente Haarlem en volgens het bericht van het college ook Heemstede, Bloemendaal, Haarlemmerliede & Spaarnwoude verklaren zich schaliegas winningsvrij op hun grondgebied. Daarmee wordt nu al voor een groot deel voldaan aan een actiepunt uit het verkiezingsprogramma van GroenLinks: “ Het winnen van schaliegas is erg riskant voor het milieu en het drinkwater. GroenLinks is daarom tegen proefboringen en het winnen van schaliegas. Als het aan ons ligt, wordt Haarlem een ‘Schaliegasvrije gemeente’. Dat betekent ook dat Haarlem geen gebruikmaakt van energie die is opgewekt met schaliegas.” Op bijgaande kaart zal Haarlem en omliggende gemeenten net als Amsterdam en Zaanstad lichtgroen kleuren. Meer dan 80 gemeenten hebben zich al uitgesproken tegen de winning op eigen grondgebied, evenals het Hoogheemraadschap van Rijnland. (Winning van schaliegas/ steenkoolgas binnen het Zuid-Kennemerlandse grondgebied is mogelijk, zij het dat het er op lijkt dat de aanwezige velden niet heel erg groot zijn.) Schaliegaswinning is zeer omstreden. In de Collegenota staat dat Bloemendaal en Haarlem stevige klimaatambities hebben, waarbij het streven gericht is op vergaande verlaging van gebruik van fossiele energie. Het zou merkwaardig zijn aan de andere kant medewerking te verlenen aan de winning van fossiele brandstoffen op eigen bodem. De economische voordelen van schaliegaswinning lijken zich vooral op nationaal niveau voor te doen; de nadelen lijken vooral toe te vloeien naar de regio’s en steden. Fraccen (Fracken) Schaliegas en ook steenkoolgas zijn gasvoorraden die in gesteenten zijn opgeslagen, van waaruit ze niet vrij komen dan na een bewerking van het gesteente. Onder hoge druk wordt water zand en een mengsel van chemicaliën in boorgangen gebracht, waardoor het gesteente rond de boorgangen wordt gekraakt en het gas wel kan vrij komen. Dit heet ‘ fraccen’. Het weer opgepompte water kan allerlei zware metalen en soms radioactieve stoffen bevatten die opgelost worden met dit zgn. ‘productiewater’. Dit water moet worden behandeld als chemisch afval. Aan dat fraccen kleeft een aantal onzekerheden die het welzijn van mensen die erboven of in de nabijheid leven en van toekomstige generaties kunnen aangetasten. Op het hele traject van verticale boring en ook het horizontale deel (op de diepte van de winning) en ook in grenslagen tussen verschillende gesteenten/ lagen kan dit aanleiding zijn tot ongewenste breukenpatronen. Niet ondenkbeeldig is dat ook grondwaterlagen in de diepe ondergrond geraakt kunnen worden en aanleiding geven tot vervuiling van drinkwaterlagen of andere waterlagen die een strategische betekenis hebben. Risico’s van fraccen (fracken) Te onderscheiden zijn: 1. Risico’s voor drinkwaterbereiding 2. Kader Richtlijn Water (niet voldoen aan Europese richtlijn kwaliteit van water.) 3. Bodemdaling en bevingen 4. Landschapsverstoring 5. Klimaatbeleid. 6. Gevaar voor lekken en ongelukken. Ad 1: Methaan in drinkwater en chemische stoffen, kankerverwekkende stoffen, corrosieve zouten en radioactief materiaal moeten er weer uitgezuiverd worden. Tientallen hoogleraren riepen de Nederlandse regering (de Staat neemt deel aan boorondernemingen) op om geen schaliegasboringen toe te laten in Nederland, omdat de eventuele winsten volgens hen economisch en ecologisch niet zouden opwegen tegen de schade aan de waterhoudende grondlagen waarvan de Nederlandse economie deels afhankelijk is. Op 18 september 2013 maakte Minister Henk Kamp bekend dat de regering voorlopig afziet van proefboringen maar eerst zelf onderzoek doet. In Frankrijk heeft het parlement fraccen al verboden. Milieudefensie stuurde het College van Haarlem informatie over dit onderwerp en de oproep zich schaliegasvrij te verklaren.