Poliflw

Gelijke kansen voor iedereen

Vandaag was Congres 110 van D66 in Breda. Breda, de thuisstad van Hans van Mierlo. Wouter Koolmees stond in zijn toespraak stil bij de tweedeling in onze samenleving. Het SCP spreekt van een verschuiving van have nots naar cannots. Effect daarvan is dat groepen die op achterstand staan er steeds verder op achteruitgaan, terwijl de mensen die het mee zit vooruit schieten. De ongelijkheid neemt toe.

Wouter Koolmees noemde een voorbeeld. Het sprak mij aan. Hij had het over een werkende arme. Een man van 62 jaar. Hij had cursussen gedaan en had na een jarenlange uitkering betaald werk gevonden. Per maand ging hij er 200 euro op vooruit. Aan het einde van het jaar raakte hij echter teleurgesteld, omdat bleek dat hij de ten onrechte ontvangen huurtoeslag moest terugbetalen.

Werken moet lonen. Voor de arbeidsmarkt geldt dat vast minder vast moet zijn en flexibel minder flexibel. De twee werelden van werk wil Koolmees dichterbij brengen. Speciale aandacht had hij voor arme kinderen. Kinderen moet hetzelfde talent moeten dezelfde kans hebben.

In de workshop ‘Deel de welvaart’ gaf Victor Everhardt aan dat hij als wethouder werkt aan vertrouwen bij mensen. Vanuit vertrouwen lukt het volgens Everhardt om mensen verder te brengen. Als het loslaten van een bijstandsuitkering onzekerheid met zich mee brengt, dan zijn mensen minder snel geneigd een stap te zetten. Daarom voert D66 op verschillende plekken in het land vertrouwensexperimenten uit. De eerste resultaten zijn positief: mensen die het vertrouwen krijgen, zijn eerder in staat een stap te zetten. Daarvoor is regelruimte nodig, ruimte voor de professional.

Het was fijn om Marthe Hesselmans te zien spreken. Zij heeft een essay geschreven over kansengelijkheid en stelt dat mensen helaas niet altijd een eerlijke kans krijgen. Het onderwijs selecteert te vroeg, mensen hebben wel werk maar geen zekerheid, er is een vangnet maar dan wel voor degenen die kunnen vliegen. Daarom pleit Hesselmans voor herkansingsgelijkheid. Wij kunnen mensen een nieuwe kans bieden, dat is een politieke keuze.

Het Congres werd afgesloten met de benoeming van Alexander Pechtold tot erelid. Daarna volgden enkele interessante toespraken.

Sigrid Kaag gaf de partij mee dat het belangrijk is te staan voor overtuiging en ambties die bij deze tijd horen. Politiek is kiezen volgens Kaag, het eigen verhaal brengen. Ze stond daarmee stil bij duurzaamheid en migratie. Vooruitgang en vrijheid zijn geen automatisch gegeven. In ons land zullen we ons blijvend moeten inzetten om onze idealen en waarden te bewaken. Moreel leiderschap is volgens Kaag nodig om het goede te bereiken.

Rob Jetten sloot het congres af. Hij stond in zijn inspirerende speech stil bij het thema vrijheid. Kansen gaan over vrijheid. Jetten vindt dat vrij zijn vooral betekent erbij horen. Dit biedt een waardig alternatief aan de politiek van haat. Daarom moet de politiek gelijke kansen gelijk stellen. Kansen gaan over vrijheid. “Wij willen vrij zijn. Nu en voor de toekomst.”

Ik vond het fijn om weer bij het Congres te zijn. In gesprekken met ontzettend veel partijgenoten heb ik kunnen spreken over de waarden van het politieke werk, waar ik dagelijks invulling aan mag geven. Het sterkt mij in mijn drijfveren om er actief aan te werken om mensen kansen te bieden. Juist als dat niet zo eenvoudig is, dan verdienen mensen een herkansing. Daar wil ik mij ook in de komende tijd actief voor inzetten. Herkansingsgelijkheid!

Lees hier de toespraak van onze fractievoorzitter in de Tweede Kamer Rob Jetten op het 110de D66-congres terug. Kijk je de speech liever terug? Klik hier!

Democraten,

In 1966 werd D66 opgericht door voorlopers en vernieuwers. Ze werden geleid door Hans van Mierlo, een katholieke journalist uit Breda die tegen wil en dank uitgroeide tot de Kennedy van de lage landen.

Het is tien jaar geleden dat Van Mierlo voor het laatst op het congres van zijn partij kon zijn. Dat was hier. In deze zaal in het Chassé Theater. In zijn geliefde thuisstad.

Hoewel ik niet kan zeggen hem echt te hebben gekend, mis ik zijn verschijning. Al was het maar vanwege zijn zachte G tussen al die harde g’s en rollende r’en vandaag in Breda. Ik zie de Amsterdamse delegatie nu de wenkbrauwen fronsen. Nee nee, Van Mierlo was geen Amsterdammer. Iets met de grachtengordel? Pech, jongens. Brabantser dan Van Mierlo wordt het niet. Maar wel fijn dat jullie vandaag de tocht naar dit verre oord buiten de ring hebben gemaakt.

Tien jaar geleden hoorde Van Mierlo hier Alexander Pechtold zijn prioriteiten uiteenzetten. Hij schetste de hervormingsagenda van D66 op geheel Pechtoldiaanse wijze: aan de hand van een schilderij. Een nog niet abstracte Mondriaan, in dit geval. In de tien jaar erna, bracht hij onze partij weer naar de top.

Waarde Alexander, vanaf vandaag mag jij je erelid van onze partij noemen. En dat is volkomen terecht. Je zit voor altijd in ons hart. Dankjewel!

Democraten, het is 53 jaar geleden dat we begonnen aan ons krankzinnige avontuur. De traditionele, met ideologische veren getooide partijen, kregen een pragmatische beweging tegenover zich. Dat was toen heel vernieuwend.

Het is precies dat pragmatisme dat mij naar D66 trok. Ik ben opgeleid als bestuurskundige. Mijn eerste grote werkliefde was ProRail. Daar kon ik mensen verbinden van Groningen tot Maastricht. Oplossingen vinden voor taaie problemen. Ook als daar wendbaarheid voor nodig was.

Naast mijn werk vergroeide ik met de raadsfractie van D66 in Nijmegen. Stap voor stap leerde ik onze partij kennen.Als jong raadslid die het spel van de politiek van dichtbij ervaarde, ging ik redelijkheid en de oplossingsgerichtheid van onze partij nog meer waarderen. De wil om antwoord te geven op de vragen van nu, met de inzichten van nu. Dat is niet altijd makkelijk.

De afgelopen jaren waren voor mij een oefening. Als beginnend Kamerlid was ik met name bezig met mijn eigen dossiers. Klimaat en democratie. Als fractievoorzitter werkte ik in mijn eerste jaar aan grote akkoorden. Dat was sleutelen, timmeren en schuren in de bloedhete machinekamer van de coalitiepolitiek.

Maar dan heb je ook wat:

1. Een generaal pardon voor honderden kinderen die hier thuis zijn.

2. Na tien jaar stilstand eindelijk een pensioenakkoord.

3. Een zomerakkoord waardoor werk gaat lonen.

4. En als kers op de taart het eerste concrete klimaatplan van de wereld.

Aan het begin van de rit heb ik me wel eens afgevraagd wat we in vredesnaam in deze coalitie te zoeken hadden. Dat is nu wel anders.

We hebben onze rol gezocht én gevonden. Van alle coalitiepartijen waarderen onze kiezers de resultaten van dit kabinet het meest. Onze partij is stabiel, gretig, zelfbewust. Wij laten ons niet de wet voorschrijven. Wij zijn de progressieve motor van deze coalitie.

Wij geven antwoord op de grote vragen, noemen de dingen bij naam die moeten gebeuren. Zonder schroom of kramp. Omdat wij ervan overtuigd zijn dat mensen de waarheid verdragen, als je als politicus eerlijk bent.

Wij pleiten samen met GroenLinks voor een structurele oplossing voor het lerarentekort, omdat je nooit genoeg kunt investeren in de toekomst. Wij pleiten luidkeels voor de halvering van de veestapel, omdat de natuur anders sterft in stilte. Omdat wij een perspectief bieden met duurzame landbouw. En omdat het de enige weg is uit de stikstofcrisis die leidt naar het bouwen van huizen voor iedereen. Wij pleiten voor de wet Voltooid Leven, omdat je in dit land niet alleen waardig oud moet kunnen worden, maar ook waardig moet kunnen sterven. Wij pleiten voor betere ondersteuning van Kamerleden, omdat het huis van de parlementaire democratie instort zonder versterking van het fundament.

En wij pleiten voor een tijdelijk vrouwenquotum, omdat meisjes zo vroeg als ze kunnen dromen ook zeker moeten weten dat ze alles kunnen bereiken.

Wat ons scheidt van de vrienden op links is dat we aan het eind van een lange onderhandeling ook een akkoord sluiten. Dat lukt in deze coalitie tot nu toe aardig. Dit kabinet levert. En ja, dan kan het ook schuren. Dan knettert het op maandag in het coalitieoverleg of op vrijdag in de Trêveszaal. Slaat er ook wel eens iemand met een deur.

We zijn vier totaal verschillende partijen. We komen allemaal op voor wat ons drijft, voor onze beloftes aan de kiezer. En zo hoort het ook. Anders zouden we geen knip voor onze neus waard zijn.

D66’ers zijn redelijk, je kunt met ons praten, maar redelijk betekent niet altijd ‘rustig’. En soms is het zelfs onredelijk om alsmaar redelijk te blijven. Want er liggen nog altijd diepe problemen. Van het lerarentekort tot de ramp op de woningmarkt. En van de werkdruk in de wetenschap en de zorg tot de toegang tot het recht.

De hele eer van het parlementaire ambacht—dat is wat ik het afgelopen jaar heb geleerd—is een horzel te zijn voor de zittende macht. Dat is onze rol. Wij blijven dus oppositie voeren vóór het kabinet.

Maar ik daag dit kabinet vandaag ook uit: jullie zijn pas op de helft. Laat je niet in het defensief brengen. Laat daadkracht niet aankomen op uitspraken van de rechter. Laat je oren niet hangen naar de luidste toeter op het Malieveld.

Kabinet, laat je niet langer verrassen. Verras ons!

Investeer massaal in wetenschap en innovatie. Breng onze welvaart direct naar de klas. Laat elektrische vliegtuigen als eerste opstijgen uit Nederland. Laat mensen zelf hun burgemeester kiezen. Leid Europa naar een verenigde en humane migratiepolitiek. En vestig tegen alle verwachtingen in het bouwrecord van deze eeuw.

Tegen het kabinet zeg ik: het kan. Het zal niet in één dag lukken. Vallen en opstaan hoort erbij. Maar zet de eerste schop in het zand. Wees niet beschroomd een begin te maken.

Kajsa, Sigrid, Wouter, Ingrid, Stientje, Menno & al die anderen: Ik vraag jullie, wacht geen moment, verras ons!

Congres,

Pragmatisme dreef mij naar D66. De eerste vrouwelijke vicepremier van Nederland, Els Borst, vergeleek het pragmatische D66 ooit met een wendbaar scheepje. Een populaire metafoor.

Toch heb ik er altijd een dubbel gevoel bij gehad. Het suggereert een pragmatisme zonder doel. Maar ik ken geen enkel schip dat de haven bereikt door met alle gunstige winden mee te varen. Je hebt een kompas nodig. In ons geval: idealen om op te varen.

Na een jaar van akkoorden sluiten kon ik deze zomer eindelijk de tijd vinden om mijn eigen kompas scherper af te stellen. Een politiek van idealen gaat voor mij over één simpele vraag: Hoe stel je alle mensen in staat om écht vrij te zijn?

Vrijheid betekent iets anders voor iedereen. Leraren die snakken naar vrijheid in het beoefenen van hun vak. Vluchtelingen die willen bijdragen aan het Nederland van de toekomst. Ondernemers die aan de wieg staan van de omslag naar een nieuwe economie. Studenten. Vaklui. Wetenschappers. Oma’s. Moeders. Zonen. Vaders.

Wat ons bindt is de wil om vrij te zijn. Niet zomaar als losse individuen, maar als onderdeel van het geheel. Want vrij zijn betekent vooral ook: erbij horen.

Zelden heb ik zo de menselijke behoefte geproefd erbij te horen als vandaag. Vandaag hebben wij op ons congres meer dan honderd Syriërs te gast. Ik heb met open mond en pijn in mijn buik naar ze geluisterd.

Zij zijn geweld ontvlucht. Hebben lange tochten gemaakt waar wij ons niets bij voor kunnen stellen. Om hier veiligheid te vinden. Om vrijheid te vinden. Velen spreken nu al Nederlands. Ze kijken TV. Volgen de politiek. En wat horen ze dan?

Politici die zeggen dat ze terug moeten naar hun door oorlog verscheurde land. Een land waar ze hun vrienden zijn kwijtgeraakt. Waar een dictator chemische wapens uitstort over zijn onderdanen. Congres, zulke harteloosheid mogen wij nooit onbeantwoord laten.

Wij hebben dus een duidelijke opdracht. Een alternatief bieden aan deze politiek van haat. U bent misschien lid geworden voor het redelijk alternatief. Maar congres, nu is het tijd om de rijen te sluiten. Wij zijn ook het waardig alternatief!

Democraten,

Het is tijd voor een politiek die gelijke kansen centraal stelt. Niet omdat alles en iedereen gelijk moet zijn. Verschillen kunnen bestaan in een rechtvaardige samenleving.

Maar gelijke kansen zijn zo belangrijk, omdat ze gaan over iets anders: het recht om je lot in eigen hand te nemen. Niet afhankelijk te zijn van waar je ouders ooit zijn geboren. Niet opgesloten te zitten in jouw plekje in de samenleving, omdat je ouders niet de juiste diploma’s hadden. Kansen, congres, gaan over vrijheid.

Deze week was ik te gast bij het nationale schoolontbijt. Naast mij zat een jongetje uit groep 8. Voelt zich Nederlander én Turk. Voetbalt voor een van de belofteteams van de Koninklijke Nederlandse Voetbalbond. Hij vertelde mij iets dat ik niet los kan laten.

Iedere dag moet hij ’s ochtends thuis kiezen: wil je lunch of ontbijt? Zijn ouders hebben geen geld voor meer dan drie boterhammen per dag. Drie boterhammen. En dan moet je kiezen. 12 jaar oud. Wil je lunch? Of ontbijt?

Sta daar eens bij stil. De onmogelijke keuze. De tragiek van vader en moeder die niets anders willen dan het beste voor hun kind. En stel jezelf dan de vraag: is die jongen vrij? Heeft hij daadwerkelijk dezelfde kans om het net zo goed te doen op school als zijn leeftijdsgenoten?

Het antwoord is nee. En in ons rijke en beschaafde land is dat een onbestaanbare schande. Dit is Nederland. Dit is 2019. Dit kan zo niet langer. Het wordt tijd voor een politiek die mensen vrij maakt. Vrij van belemmeringen, omdat het beste onderwijs toegankelijk is voor iedereen.

Vrij van behoefte, omdat armoede uit ons woordenboek is verdwenen. Vrij van oneerlijke concurrentie op school, omdat bijlessen beschikbaar zijn voor alle kinderen. Vrij van stress over volgende maand of volgend jaar, omdat je een vaste baan kunt krijgen. Vrij van een huursom die de helft van je inkomen opslokt, omdat je wel een betaalbaar huis kunt kopen.

Mensen moeten vrij zijn om te gaan en staan waar ze willen, omdat het openbaar vervoer wel een alternatief is voor de auto. Vrij van de vervuiling van de lucht die we inademen en het water dat we drinken. Vrij van belastingdruk die de overheid niet kan rechtvaardigen, omdat de grootste vermogens nu echt naar draagkracht gaan bijdragen.

Mensen moeten vrij zijn van de angst dat grote Tech-bedrijven hun diepste geheimen delen. Vrij om te kiezen of je voor jezelf of voor iemand anders werkt. Vrij en zeker genoeg om risico’s te nemen en iets nieuws te proberen. Alle Nederlanders moeten vrij zijn van de discriminatie die mensen met een buitenlandse achternaam van de werkvloer houdt.

Vrij van door xenofobe nationalisten opgehitste vooroordelen die mensen verdelen. Vrij om de eigen premier te kiezen, en ja dan hebben wij gelukkig de nodige kandidaten.

En, congres, vrij zijn gaat ultiem ook over de toekomst van ons land. We zijn gekluisterd aan het heden, omdat we niet genoeg hebben geïnvesteerd in onderwijs, onderzoek en innovatie. Onder aanvoering van D66 trekken we de laatste jaren langzaam het been bij. Maar na het plakken van de pleisters, moeten we nu werk gaan maken van het helen van de wond.

Als we ons vrij willen maken moeten we nu onder ogen komen dat we lang de verkeerde keuzes hebben gemaakt. Dat het niet kan bestaan dat sommige kinderen maar vier dagen per week naar school kunnen. Dat het onacceptabel is als willekeurige ouders gedwongen worden het trotse vak van leraar voor een dag over te nemen. Dat scholen, leraren, kinderen en ouders moeten worden verlost van het juk van koepels en overheid.

Dat de leraar weer baas moet zijn in eigen klas. Dat privéonderwijs de samenleving in tweeën splijt. Dat studenten op geen enkele manier gehinderd mogen worden door de leningen die ze afsluiten.

En dat de studie van de geschiedenis, die ons leert wat verandering is en hoe we die tot stand brengen, net zoveel steunt verdient als de toegepaste natuurkunde.

En wie echt wil weten wat het is om vrij te zijn—hoe we die vrijheid hebben verworven—doet er goed aan de geschiedenis te bestuderen van de stad waar we vandaag bij elkaar zijn gekomen. Breda.

Het is dit jaar 75 jaar geleden dat Breda werd bevrijd van de tirannie van de Tweede Wereldoorlog. In oktober 1944, na de mislukking van operatie Market Garden, trokken de geallieerden door Brabant richting de Schelde. De Britten en de Amerikanen bombardeerden Den Bosch en Tilburg. De littekens van de bombardementen staan nog steeds in die steden.

Breda trof een ander lot. De stad kwam bijna ongeschonden uit de oorlog.

Dat heeft Breda te danken aan Generaal Maczek van de eerste Poolse pantserdivisie. Voor de poorten van Breda besloot hij: ‘Dit zijn onze vrienden, wij zullen hen niet bombarderen’.

De kanonnen bleven stil. De tanks bleven achter. Moedige Poolse soldaten trokken Breda in om de bevolking te bevrijden. Straat voor straat. Wijk voor wijk. Veel Poolse soldaten lieten daarbij het leven. Nog meer raakten gewond.

In de jaren na de bevrijding van Breda, smolten de landen van Europa langzaam samen. Gedreven door de wens te leven in veiligheid en in vrijheid.

In deze bevrijde stad, liep een jonge Van Mierlo rond. En het was dankzij deze vrijheid, dat hij zijn tanden kon zetten in de Nederlandse democratie. Het was dankzij deze vrijheid, dat hij in 1970, hier in zijn eigen Breda, ook een congres kon toespreken.

En wat hij zei, zijn nog even ware woorden voor D66 als toen: ‘Laten we in hemelsnaam doorgaan met de moed te hebben om die dingen bij de naam te noemen, die naar ons eer, geweten en inzicht moeten gebeuren.’

Ik zie dat als mijn ultieme opdracht. Als opdracht voor D66.

Ik vraag u; ga met ons mee. Vertel ons verhaal. Noem de dingen bij naam. Aan de keukentafel en bij mensen aan de deur. Trek je D66-jas aan. Ga de straat op. Vertel je buren en stadsgenoten waarom je ooit zoiets hebt gedaan als lid worden van een politieke partij. Kleur dit land groen. Wij willen vrij zijn. Nu en voor de toekomst.

Tweet dit artikel Deel dit artikel op Facebook

Tweet dit artikel Deel dit artikel op Facebook

Het team van het CDA heeft vrijdagavond in Helvoirt de pubquiz ‘Wie Kent Vught’ gewonnen. In een goedgevulde ‘huiskamer’ in het HelvoirThuis bleek het team het meeste te weten van Vught. De pubquiz werd georganiseerd door de D66-afdeling Vught, omdat Helvoirt en Vught op 1 januari 2021 worden samengevoegd. Dat bracht D66 op het idee om een pubquiz (met een knipoog) te houden.

Het werd beslist geen avond met taaie politieke kost, maar allerlei soorten vragen kwamen voorbij, onder andere over de ‘nonnen van Vught’, postcodes, Albert Verlinde, Jimi Bellmartin, bijnamen en vlaggen en wapens uit Vught en omgeving. Meest onthullend waren voor veel deelnemers de verschillende bijzondere gebeurtenissen waarmee Vught de afgelopen decennia in het nieuws was.

Er waren ook videobijdragen. Een daarvan kwam van Rob Jetten, fractievoorzitter van D66 in de Tweede Kamer, die speciaal voor deze pubquiz een vraag had opgenomen op video. Hij begon met “Hallo Helvoirt” en zei dat de D66’ers in Helvoirt geluk hebben, omdat D66 Vught volgens Jetten een van de meest actieve D66-afdelingen van Nederland is. Ook Annemarie Spierings, gedeputeerde in Brabant en landelijk voorzitter van D66, nam voor deze quiz twee vragen op.

Het team van het CDA behaalde uiteindelijk de meeste punten. Ans Beijens, fractievoorzitter van het CDA in de gemeente Haaren (waartoe Helvoirt nu nog hoort) nam de eerste prijs in ontvangst.  “Geweldig hoe jullie je hebben weten te presenteren in Helvoirt”, aldus Beijens. “Wat hebben jullie hier veel tijd in gestoken en wat hebben wij er veel van opgestoken.” Tweede werd het team ‘De Aanhang’ en derde werd een team ‘Wie kent Helvoirtquiz’, een groep enthousiaste Helvoirtenaren die ieder jaar ook een pubquiz organiseren tijdens het Helvoirts Weekend in mei. “Daar doen we als D66 volgend jaar aan mee”, reageerde organisator Fons Potters. “Omdat de vragen alleen over Helvoirt gaan, wordt ons doel om niet op de laatste plaats te eindigen.”

Er wordt nog geprobeerd om van alle vragen uit de pubquiz ‘Wie-Kent-Vught’ een digitale versie te maken. Op die manier kunnen mensen die vrijdag niet konden komen op computer of telefoon de quiz alsnog spelen en daarmee een hoop wetenswaardigheden over Vught te weten komen.

Eerdere berichten en artikelen over Helvoirt: – Helvoirtenaren denken bij samenvoeging met Vught vooral in kansen en dromen (2-10-2019) – Helvoirtse politieke partij Progressief’96 zoekt samenwerking op met D66 Vught (10-9-2019) – D66 mist visie, ambitie en Helvoirt in nieuw bestuursakkoord (20-6-2018) – Themabijeenkomst: Helvoirt 100% bij Vught (18-3-2018) – D66: Helvoirt van harte welkom bij Vught, net als deel van Esch (14-2-2018) – Afdeling D66 Vught uitgebreid met Helvoirt (22-10-2017) – Behoud voorzieningen en eigenheid belangrijkste voor inwoners van Helvoirt bij samenvoeging met Vught (25-11-2015) – Peiling D66 Stemtent: Helvoirt wil bij Vught (12-10-2014) – Helvoirt en Vught samenvoegen? D66 Vught peilt de meningen in Helvoirt (6-10-2014)

The post CDA wint D66-pubquiz Wie-Kent-Vught in Helvoirt appeared first on D66 Vught.

D66-fractievoorzitter Rob Jetten vraagt het kabinet te voorkomen dat onnodig bouwbedrijven omvallen en mensen hun baan verliezen door de stikstofcrisis. Kabinet en provincies werken aan nieuwe stikstofregels en willen uiterlijk 1 december met een goede oplossing komen. Intussen liggen veel bouwprojecten stil en worden nauwelijks nog huizen gebouwd.

Jetten: “Heel veel mensen zoeken een betaalbare huur- of koopwoning. Al die bouwvakkers, aannemers en anderen in de bouw die nu tijdelijk minder werk hebben, zijn straks dus weer keihard nodig als er weer gebouwd kan worden. Daarom moet er een vangnet voor bedrijven in de bouw komen, zodat ze goed door deze tijdelijke dip komen.”

Geen kille sanering

Uit een enquête van Bouwend Nederland blijkt dat 40 procent van de ondernemers in de bouw een personeelsstop heeft ingevoerd. Twee maanden geleden verwachtte de bouwsector 60.000 mensen extra nodig te hebben, nu dreigen er 20.000 banen verloren te gaan. Jetten: “Wij delen de zorgen van bouwers, baggeraars en andere ondernemers. Het is niet niks als je bedrijf ineens voor een deel stil komt te liggen. Voor de landbouwsector is het uitgangspunt terecht een warme sanering, het kabinet trekt er flink geld voor uit om boeren te helpen stoppen of over te stappen op duurzame kringlooplandbouw. Dat steunen wij zeer. Tegelijkertijd kan dan niet vanwege dezelfde stikstofproblematiek in de bouwsector ongewenst een kille sanering plaatsvinden, waarbij bedrijven onnodig verloren gaan.”

D66 stelt drie concrete maatregelen voor. Allereerst het openzetten van de deeltijd-ww voor bouwbedrijven die te maken hebben met een forse omzetdaling door de stikstofcrisis. Zo hoeven bedrijven niet onnodig mensen te ontslaan. Deze maatregel is eerder ingezet, bijvoorbeeld in november 2014 voor bedrijven die direct werden getroffen door sancties van de Europese Unie tegen Rusland. De OESO ziet dit soort maatregelen als succesvol bij korte schokken. Daarnaast wil D66 dat bedrijven overbruggingskredieten kunnen krijgen om voldoende materialen te kunnen inslaan voor het moment dat er weer kan worden gebouwd. Materiaalgebrek mag dan niet de oorzaak zijn van nog meer vertraging. Tot slot wil D66 dat de capaciteit van vergunningverlening bij de overheid op peil blijft. Voorkomen moet worden dat hier capaciteit verloren gaat, zodat vergunningen straks, als de regels dit weer toestaan, snel kunnen worden verleend. De kosten die met deze maatregelen gemoeid zijn, kunnen volgens D66 betaald worden uit de al door het kabinet aangekondigde ‘begrotingsreserve’, het geld dat het kabinet opzij zet om de stikstofcrisis aan te pakken.

Algemeen belang

Komende woensdag komen ondernemers uit de bouw demonstreren in Den Haag. Bouwers, ondernemers, boeren, iedere groep verlangt iets van de politiek. Jetten waarschuwt dat makkelijke oplossingen niet bestaan: “Het is de taak van de politiek om niet voor één groep of één deelbelang op te komen – alleen voor de boeren of alleen voor de bouwers of alleen voor de natuur. Wij moeten al die belangen wegen en een goede oplossing vinden voor iedereen. Dat is geen populaire boodschap voor iedere groep afzonderlijk, dat snap ik heel goed, maar het is wel het beste voor Nederland als geheel.”

Tweet dit artikel Deel dit artikel op Facebook

Tweet dit artikel Deel dit artikel op Facebook

‘Kansenongelijkheid is een gezamenlijke verantwoordelijkheid en verdient politieke prioriteit’, aldus Marthe Hesselmans. Zij was de eerste gastspreker op het enerverende regiocongres van D66 Gelderland in Tiel op zaterdag 28 september. Zij hield een vlammend betoog waarbij onder meer de term herkansing viel. Zij betrok de zaal er erg goed bij door persoonlijke vragen te stellen. 

Voorafgaande aan haar betoog kregen Celine Blom, fractievoorzitter van de Gelderse Statenfractie en Tienke van der Werf, bestuursvoorzitter van D66 Gelderland, de gelegenheid  van dagvoorzitter Marije Arah zich te presenteren. In een ontspannen duopresentatie vertelden zij over hun politieke speerpunten en waarbij de verbinding tussen de afdelingen en het regiobestuur genoemd werd. Celine en Tienke stelden allebei ook respectievelijk de andere fractielden en bestuursleden voor. Ze nodigden de leden uit om contact met hen te blijven zoeken.

Vervolgens was het boeiende relaas van Prof.dr.Bas Bloem, neuroloog van het Radboud te Nijmegen voor velen een hoogtepunt van het Regiocongres. Hij spitse zijn verhaal toe op parkinson, maar wellicht kan zijn werkwijze ook als een olievlek werken voor het omgaan met andere ziektes.

Na dit inspirerende betoog, stond er een heerlijke lunch klaar.

In de middag stonden er vervolgens  drie workshops op het programma met diverse thema’s: energietransitie, onderwijs, wonen, algoritmen en artificial intelligence. Bij de verschillende workshops kregen de aanwezigen de kans om mee te denken, mee te praten, te luisteren en nieuwe contacten op te doen. Ook waren er prachtige sessies voor de afdelingsvoorzitters, fractievoorzitters en penningmeesters.

De afsluiting van Rob Jetten was de kers op de taart van dit mooie, inspirerende congres van en voor leden van D66 Gelderland.

De organisatie was dit jaar met name in handen van Ashley Karsemeijer. Dit heeft zij volgens mij en vele andere D66 leden  voortreffelijk gedaan.

Ik zie u graag op een volgende bijeenkomst van D66, maar eerst nog even nagenieten van deze spetterende dag in het Zinder in Tiel.

Mocht u tot slot nog punten hebben voor de evaluatie van dit congres, dan kunt u ons mailen en kunnen we deze punten wellicht meenemen voor het volgende congres.

Met democratische groet, Saskia Michaëla Stoffelsen, secretaris politiek bestuur D66 Gelderland.

Steven Elders

Steven Elders

Op vrijdag 11 oktober jl. was Rob Jetten onze gast in het Microlab op Strijp-S voor een interactieve en inspirerende bijeenkomst.

Rob ging met D66-leden en belangstellenden uit de Brainport regio in gesprek over actuele onderwerpen als de intensieve veehouderij, studiefinanciering, extra investering in onderwijs en de situatie in Syrië.

Voor- en tegenstanders brachten argumenten in over enkele actuele stellingen, stelden daar vragen over aan elkaar en aan Rob Jetten, en brachten per stelling hun stem uit.

Na afloop ging de discussie onder het genot van een drankje door in de Skybar van het Microlab, met uitzicht over Eindhoven.

We kijken terug op een plezierige, informatieve en gezellige bijeenkomst en danken alle aanwezigen voor hun actieve bijdrage aan de discussie.

Rob Jetten – Bouwen aan het Nederland van de toekomst (APB 2019)

Lees hier de inbreng van D66-fractievoorzitter Rob Jetten tijdens de Algemene Politieke Beschouwingen 2019.

Ook namens mijn fractie wil ik mijn medeleven betuigen aan de familie en nabestaanden van advocaat Wiersum die vanmorgen in Amsterdam op een hele laffe wijze is doodgeschoten. Als we de eerste berichten mogen geloven, is dit een aanval op onze rechtsstaat. Waarbij niet alleen kroongetuigen, maar ook advocaten die mensen bijstaan in strafzaken het leven niet meer zeker zijn. En ik dank de minister voor de eerste brief die hij vandaag naar de Kamer heeft gestuurd. Ik vertrouw erop dat alles op alles wordt gezet om de onderste steen boven te krijgen.

Voorzitter,

De Algemene Beschouwingen van een fractievoorzitter van een coalitiepartij kennen doorgaans een vast stramien. De behaalde resultaten van het kabinet worden met gepaste trots opgesomd. De oppositie voorgehouden dat er al veel voor elkaar is gekregen. De bewindspersonen krijgen eventueel een pluim op de hoed. Verwijzend naar een rapport wordt natuurlijk wel nog even benadrukt dat ‘we er nog lang niet zijn’.

Ga ik dat helemaal anders doen? Het is mijn eerste keer, dus ik ga het proberen. Maar of ik de verleiding kan weerstaan, dat kan ik niet beloven. Ik vind het wel comfortabel dat het hier een tikkeltje voorspelbaar is. Een oase van rust en orde.

Eerlijk is eerlijk: politieke kalmte past mijn radicale fractie normaal gesproken niet. Maar nu ben ik er blij mee. Want wij staan in Nederland in het oog van een wereldstorm. De Verenigde Staten en China voeren een roekeloze handelsoorlog. Rusland raast in onze Europese achtertuin. En de regisseur van Brexit verdient inmiddels een Oscar voor beste horrorfilm. Hier in Nederland, in het oog van de storm, kan ook wel eens een windje opsteken. Tussen partijen. Binnen partijen. Baudet heeft het over de ‘brokstukken van onze beschaving’. Maar kijk, voorzitter! Samen brengen we hier wel iets tot stand.

Ons pensioenstelsel is gered voor de toekomst. Mede dankzij de samenwerking tussen coalitie en de PvdA en GroenLinks. Nederland heeft nu het eerste concrete klimaatplan van de wereld. Mede dankzij de inzet van natuurorganisaties én bedrijven. Een kinderpardon: gevluchte, hier gewortelde kinderen mogen blijven. Mede dankzij een moedige stap van het CDA. Het bedrijfsleven gaat betalen voor de lastenverlichting van mensen. Mede dankzij een flexibele wending van de VVD. En grote bedrijven als Shell gaan voortaan gewoon winstbelasting betalen. Dankzij het initiatief van collega-Kamerlid Bart Snels.

U ziet, dames en heren in Vak K, nu heb ik het toch gedaan. Ik kon de verleiding om de successen van het afgelopen jaar op te sommen nu al niet weerstaan. Maar dat doe ik voor u! Want u moet weten: Volgens de laatste peilingen bent u populairder dan ooit. De kiezers van Asscher en Klaver worden almaar enthousiaster. Nu die van Thieme nog. Maar sinds vorige week weet u: daar wordt hard aan gewerkt door mijn fractie!

Voorzitter,

Ik ben nu bijna een jaar fractievoorzitter. Na een stevige inwerkperiode, sta ik hier vandaag voor mijn eerste Algemene Beschouwingen. Al een stukje minder zenuwachtig dan voor mijn eerste interview met Frits Wester.

Van alle dertigers in dit debat zit ik het nog het dichtst bij de twintig. Dat verklaart wellicht de energieke start van mijn fractie na de zomer. Die heeft —zo heb ik gemerkt—tot wat ongemak geleid. Maar voorzitter, dat vind ik een mooi compliment. Voor mij gaat politiek over meer dan de dagelijkse verontwaardiging. Of de gevatte tweet. Politiek is meer dan kalmpjes aan managen, een procentje bijplussen in beleidskaders en plaatjes met gemiddelde koopkracht. De politiek is er – in mijn ogen – om de grote vraagstukken niet uit de weg te gaan, maar om juist te durven agenderen. Vraagstukken over leven en dood. Zoals Pia Dijkstra doet met haar wet voltooid leven. Vraagstukken over emancipatie en gelijke kansen. Zoals Vera Bergkamp doet met een pleidooi voor een tijdelijk vrouwenquotum. Of de simpele erkenning dat voor internationale problemen geen nationale oplossingen bestaan. Dat Europese samenwerking ons niet verzwakt, maar versterkt.

Soms komen de grote vragen ongevraagd op ons af. Dat is nu het geval. Om de natuur te beschermen moeten we de uitstoot van stikstof drastisch naar beneden brengen. Maar hoe? Willen we minder huizen bouwen? Minder natuur? Minder treinen? Minder vee? Mijn fractie maakt een keuze. Wij willen de veestapel halveren, zodat we meer huizen kunnen bouwen voor jonge gezinnen. Van biggen naar bouwen. De overheid moet boeren helpen met afbouwen of doorgaan voor eerlijke prijzen. Wie het daar niet mee eens is daag ik uit een visie ernaast te leggen. Een keuze. Welke keuze dan ook! Daar begint het debat.

Waar het mij om gaat, bij al deze grote kwesties, is dat politici laten zien waar zij voor staan. Dat wij hier in de politieke arena maatschappelijke discussies aanjagen en durven te beslechten. En ja, als radicaal-liberaal én als dertiger ben ik ongeduldig. Ik ga de toekomst hopelijk nog een stuk langer meemaken dan sommigen van u in Vak K. Laat staan de jongste generatie die de straat op gaat voor de bescherming van onze planeet.

Van mij dus geen lezingen over stilstand en behoud. Wat mij betreft richten we onze blik niet op onze schoenen, maar op de horizon.  Laten we kijken naar de horizon. Hoeveel kinderen moeten nog astma krijgen voordat we serieus werk maken van schone lucht? Hoeveel kinderen moeten nog starten op school met een taalachterstand voordat we eindelijk een vuist maken voor eerlijke kansen? Hoeveel Amerikaanse bedrijven moeten onze privacy schenden voordat we de techreuzen gaan aanpakken? Hoeveel dieren moeten levend verbranden in een stal voordat we ons realiseren dat het zo niet langer kan met die bio-industrie? Hoe lang kunnen we nog wegkijken van racisme voordat we zeggen: samen zijn wij Nederland en dit is de eenentwintigste eeuw? En hoeveel mannelijke premiers moeten we nog zien langstrekken voordat er eindelijk een vrouw aan het roer staat van vak K?

De geschiedenis leert dat wij Nederlanders op het cruciale moment antwoord kunnen geven op de grote vragen. Na de Tweede Wereldoorlog stonden we aan de wieg van de Europese Unie. Toen de dijken braken bij de Watersnoodramp hebben we de Deltawerken gebouwd. En toen zich in de jaren zestig nieuwe energiebronnen aandienden, stapten we in slechts vijf jaar over van kolen naar gas. Nu is er weer zo’n cruciaal moment.

De economie van vroeger brokkelt af. Van Rotterdam tot de Tweede Maasvlakte ligt veertig kilometer petrochemie dat zichzelf opnieuw moet uitvinden. En de Groningse gaskraan gaat eindelijk dicht. We moeten dus op zoek naar nieuwe welvaart. Een nieuwe economie. De nieuwe generatie mag niet de dupe worden van het beleid van nu. Daarom stel ik met Gert-Jan Segers een generatietoets voor om bij alle toekomstige wetten na te gaan of ze wel eerlijk zijn voor jongeren.

Maar dat is lang niet genoeg. Het gaat er nu echt om spannen. Kiezen we voor behoud? Of voor optimisme en investeringen?

D66 wil investeren. Investeren in de nieuwsgierigheid van Eindhoven. In de biotechnologie van Delft. In de energie van Rotterdam. Het kweekvlees van Maastricht. De aardappelen van Wageningen. De ontdekkingen van Leiden. En de branie van Amsterdam. Nu is het moment om de daad bij het woord te voegen. Als we worden betaald om geld te lenen, moeten we investeren in de toekomst. Wij zijn geen samenleving van renteniers, maar van pioniers.

Het is goed dat dit kabinet dat nu ook ziet. Maar dan zeg ik wel tegen de ministers in Vak K: Het geld moet snel naar concrete projecten. Trek de Noord-Zuid lijn door naar Schiphol. Verbind de Randstad met lightrail. Investeer in vakonderwijs, wetenschap, kennis en innovatie voor de start-ups en scale-ups van morgen. En laat het denken daar niet ophouden. Laat elektrische vliegtuigen als eerste uit Nederland opstijgen. Laat kunstmatige intelligentie nieuwe deuren openen voor kankeronderzoek. En breng de gezondheid van onze planeet in kaart met ruimtesensoren.

Kan de premier toezeggen dat het investeringsfonds concreet zal worden gebruikt voor wetenschap en innovatie? En kan hij beloven dat het kabinet uiterlijk eind dit jaar een concrete investeringsagenda naar de Kamer stuurt, zodat het geld volgend jaar kan gaan rollen?

Ja, er zijn grenzen aan de groei. De stikstofcrisis heeft dat nog eens duidelijk gemaakt. Maar soms is slim sterker dan groot. David versloeg Goliath. Ajax klopte Juventus. Én Real Madrid. Het kan. Als we een begin maken.

Als we die nieuwe economie tot stand brengen, dan moet het kansen bieden voor iedereen. We hebben te lang gedacht dat het met meer welvaart wel goed zou komen. Maar de vruchten van de economische groei komen niet bij iedereen terecht. De ongelijkheid groeit. Ik zie dat om mij heen gebeuren.

Zelf had ik geluk. Als jonge leidinggevende bij ProRail kreeg ik kansen en zekerheid met een vast contract. Tegelijkertijd zag ik hoe mijn zusje, die in de zorg werkte, flexcontract na flexcontract afliep. Voor haar was een hypotheek lang ver weg. Zij hoort tot een groeiende groep jonge mensen—theoretisch- of praktisch opgeleid—die druk ervaart. Prestatiedruk, bindende studieadviezen en onnodige selectiecriteria in het onderwijs. Onzekere banen, torenhoge huren en een heftige combinatie van werk en privé. Hoe geven we die nieuwe generatie weer kansen en zekerheid in de 21ste eeuw? Dat doen we in de eerste plaats door de ramp op de woningmarkt het hoofd te bieden. De zekerheid van een dak boven je hoofd is geen voorrecht. Het is een recht. De maatregelen die het kabinet gisteren heeft aangekondigd zijn een goede stap. Twee miljard investeringen om de woningmarkt aan te jagen. Speculanten en beleggers aanpakken; starters helpen. En natuurlijk vooral: bouwen, bouwen, bouwen.

Als een huis weer bereikbaar is, moeten mensen ook weer zeker zijn dat werken loont. Het dreigement van de minister-president aan de grote bedrijven om hun belastingverlaging te schrappen als de lonen niet stijgen, bleek geen lege huls. Dat is vast voor ons allemaal een beetje wennen. Mijn fractie gaat er vanuit dat zijn waarschuwing ook voor 2021 geldt. Is de premier het met mij eens dat een loonstijging van 2.5% veel te laag is?

Als werken gaat lonen, dan moet de arbeidsmarkt ook weer in balans. Mensen moeten kunnen kiezen of ze mét of zonder baas willen werken. Vrijheid als keuze, en niet als toevlucht. Maar dan moet die vrijheid wel blijven lonen. Het kabinet verkleint nu het fiscale verschil tussen zelfstandigen en werknemers. Mijn fractie wil een garantie van het kabinet dat de opbrengst van die maatregel ook bij zelfstandigen blijft. Kan de premier die geven?

Zonder goed onderwijs geen gelijke kansen. Het onderwijs is een paspoort voor de toekomst. En het lerarentekort dat we nu zien, is een maatschappelijke crisis. Dat heeft in de eerste plaats met geld te maken en de onderhandelingen over de cao tussen scholen en vakbondsbesturen. Ik wil het kabinet oproepen om nog eens heel goed te kijken naar welke rol het kan nemen bij het vlottrekken van deze cao-onderhandelingen. En daarbij is wat mij betreft alle creativiteit nodig. Ik ben heel blij om te horen dat zo’n oproep vandaag eigenlijk door alle partijen wordt gedaan. Naast de onderhandelingen over de cao, moeten we ook kijken hoe de inzet voor de verlaging van de werkdruk uitpakt en hoe we dat verder kunnen continueren.

Ik was met een aantal collega’s afgelopen voorjaar bij de manifestatie op het Malieveld en sprak daar met heel veel leraren die blij waren met de inzet voor werkdrukverlaging. Omdat ze bijvoorbeeld op school voor het eerst in jaren weer een conciërge konden aanstellen, die allerlei nuttige klusjes in het schoolgebouw doet zodat leerkrachten zich kunnen focussen op het voorbereiden en geven van lessen. Wat kan het kabinet nog meer doen om de werkdruk te verlagen en meer mensen te verleiden om misschien hun tijdelijke contracten om te zetten in vaste contracten en hun deeltijdcontacten om te zetten in voltijdcontracten? Want we hebben al die creativiteit nodig om dat lerarentekort op te lossen.

Voorzitter,

Ik groeide op in een modern, vrolijk en veelkleurig Nederland. Een open en tolerant land van mensen met alle soorten achtergronden, paspoorten, dromen en ambities. Een land van iedereen. Maar gaandeweg is die openheid onder druk komen te staan. Transgenders die bij Uber worden geweigerd ervaren uitsluiting. Joden die horen dat de ruiten van hun ontmoetingsplaats zijn ingegooid, herkennen de donkere patronen van de geschiedenis. Geboren en getogen Nederlanders die te horen krijgen dat ze zich moeten invechten, herkennen die patronen evengoed.

Conservatieve politici hebben van het uitbuiten en aanjagen van alle soorten onbehagen hun verdienmodel gemaakt. Al bijna twintig jaar is het bij elk probleem alle ballen op elke moslim. Niet alleen nieuwkomers, maar ook de derde en vierde generatie. Nederlanders die hier wonen die worden gewantrouwd. Wie liefde of loyaliteit voelt voor het land van haar voorouders zou geen volwaardige Nederlander kunnen zijn. Maar dat miskent de essentie van identiteit. Die is altijd meervoudig en gelaagd. Ik ben Brabander, Nederlander, Europeaan, politicus, homo, zoon én Feyenoorder. Allemaal tegelijkertijd.

Het miskent óók de essentie van Nederlanderschap. Dat staat niet vast. Het is een gedeelde zoektocht die continue aan de gang is. Eigenlijk had ik gedacht dat het een andere kant op zou gaan in de conservatieve hoek. Vijf jaar geleden las ik over een jonge, veelbelovende CDA’er die een wat meer liberale opvatting leek te hebben over identiteit. Hij zei in het buitenland getroffen te zijn door de kracht van diversiteit. Maar wat is er gebeurd met die verlichte ziel? Nu diezelfde verlichte ziel wordt getipt als CDA-leider drukt hij zich uit in luie sombermans-anekdotes over onaangepaste migranten. Dat soort woorden hebben gevolgen in de echte wereld.

Ik denk aan een hier geboren vriend die bij een sollicitatie het compliment kreeg dat hij wel “heel goed Nederlands sprak”. Een voorbeeld uit duizenden. Wie in dit land met een Arabische achternaam solliciteert maakt drie keer minder kans op het krijgen van een baan als iemand met een Nederlandse achternaam die zich met een strafblad. Laat dat even op u inwerken. Drie keer zo weinig kans.

We hebben nu dus een duidelijke opdracht. Een beschaafd alternatief bieden. Dat alternatief bestaat in een nieuwe houding. De politiek moet het hele verhaal vertellen. Dat het onacceptabel is als religieuze extremisten kinderen indoctrineren met haat. Dat we hard moeten optreden tegen radicalisering. Maar ook dat alle migrantengroepen een hoger onderwijsniveau halen dan ooit. Dat nieuwe Nederlanders niet alleen naar de huisarts gaan, maar steeds vaker zelf huisarts worden. En bovendien dat Nederlanders, van welke generatie dan ook, hier thuis zijn.

Kan de premier hier daarom morgen verschijnen als premier van alle Nederlanders? Wil hij zijn vertrouwen uitspreken in de mensen die van Nederland hun thuis hebben gemaakt? En wil hij dan namens zijn kabinet vertellen wat het gaat doen om de laatste grote drempels weg te nemen voor Nederlanders met een migratieachtergrond die keer op keer worden geweigerd als ze solliciteren voor een stage of baan?

Voorzitter,

De politiek is er om de grote vragen te stellen en te beantwoorden —vragen van vrijheid, gelijkheid, tolerantie, leven en dood. Maar die vragen gaan ook over vertrouwen in de overheid, toegang tot het recht en de kwaliteit van onze democratie.

Vertrouwen in de overheid begint met de kwaliteit van de dienstverlening. Ik zou eigenlijk een vraag willen stellen aan iedereen in vak K. Wie van u heeft GEEN problemen met een uitvoeringsorganisatie? Dat zijn er inderdaad maar heel weinig, zelfs niemand. En voorzitter, dat is wederom iets waar we gelukkig om kunnen lachen, maar ook heel pijnlijk. Dat dus heel veel Nederlanders, of ze nu een rijbewijs of toeslag aanvragen, niet de dienstverlening krijgen die wij van de overheid verwachten. En dan moeten we heel terecht een spiegel voor onszelf houden, want dat ligt niet aan de hardwerkende mensen achter een servicebalie, maar aan de manier waarop wij die uitvoeringsorganisaties met allerlei wetgeving opzadelen. Gisteren heeft de Koning daar bij de troonrede hele mooie woorden aan gewijd. Ik vraag het kabinet: welke daden voegt het bij de mooie woorden van onze Koning?

Wie ook zitten te wachten op daadkracht van het kabinet, zijn mensen die moeite hebben met de toegang tot het recht, de mensen die hulp nodig hebben en zijn aangewezen op de sociale advocatuur. Daar zijn grote tekorten. De gezondheid van de rechtsstaat staat onder druk, er zijn heel veel sociale advocaten die overwegen te stoppen met hun werk. Wat gaat het kabinet doen om dit zo snel mogelijk op te lossen? De versterking van de rechtsstaat moet hand in hand gaan met de versterking van onze democratie. Ik zie uit naar de wetsvoorstellen van minister Ollongren volgend op het belangrijke werk van de staatscommissie parlementair stelsel. Maar de Kamer hoeft nu niet op z’n handen te zitten. We kunnen hier zelf iets doen.

Want kijk nu even naar de realiteit van dit debat. Honderden, zo niet duizenden hardwerkende ambtenaren hebben maanden gewerkt aan de voorbereiding van de begrotingen. Afgelopen weekend hebben we dat onder embargo ontvangen en hebben de medewerkers en Kamerleden van onze fracties zo’n hele begroting moeten doorspitten. En vandaag al hebben we een debat. Vandaag al moesten oppositiepartijen een tegenbegroting inbrengen. Dat laat zien hoe ongelijk de strijd tussen kabinet en Kamer in de afgelopen jaren is geworden. We zetten onszelf als democratie op achterstand. En bang voor de publieke opinie hebben we ons daar de afgelopen jaren niet over durven uit te spreken. Mijn oproep aan de Kamer is: laten we kritisch kijken naar de manier waarop wij debatten aanvragen en moties indienen, maar laten we ook kijken naar hoe we de financiering van de staten-generaal kunnen versterken zodat wij onze controlerende taak ook goed kunnen uitvoeren.

Voorzitter, tot slot:

Mijn partij ging als de progressieve motor het kabinet in. In het eerste jaar leek het motortje een beetje te pruttelen. Nu houden we vaart en koers. Vanaf nu is het tijd om te bouwen aan het Nederland van over 30 jaar. Als het aan mij ligt, is Nederland dan een soort Berlijn aan de Rijn. Een plek waar creativiteit in de lucht hangt. Waar radicale, nieuwe ideeën worden omarmd. Waar culturen elkaar vinden. Waar de geur van optimisme de straten vult.

In 2050 is Nederland wat het hoort te zijn. Berlijn aan de Rijn. Divers, open, dynamisch, tolerant, energiek en vrij. Een land waar hijskranen de wolken doorboren. Waar de windmolens draaien. Een land met kansen, huizen en nieuwe zekerheden voor iedereen. Of je nu Kajsa, Carola, Khadija of Mark heet.

Tweet dit artikel Deel dit artikel op Facebook

Tweet dit artikel Deel dit artikel op Facebook

Door Webredactie op 18 september 2019 om 17:30

ChristenUnie en D66 willen af van schommelingen gemeentebegroting

De ChristenUnie en D66 willen af van de huidige ‘trap-op-trap-af systematiek’ die bepaalt hoeveel geld gemeenten krijgen. Nu is het gemeentebudget afhankelijk van hoeveel het kabinet in dat jaar uitgeeft. Dat leidt momenteel tot grote tekorten en dus bezuinigingen in veel gemeenten, omdat het kabinet minder uitgeeft dan vooraf gedacht.

De huidige trap-op-trap-af-systematiek zorgt voor grote schommelingen in de bijdrage van de Rijksoverheid aan gemeenten. Geeft het kabinet meer geld uit dan gepland, dan krijgen gemeenten ‘ineens’ meer geld. Maar wordt er landelijk minder uitgegeven, dan moeten ook gemeenten direct bezuinigen, zelfs met terugwerkende kracht. Alsof je in mei te horen krijgt dat je het jaar ervoor toch minder salaris krijgt.

Volgens de beide coalitiepartijen zijn er betere manieren om de hoogte van het gemeentefonds te bepalen. Bijvoorbeeld door te kijken naar begrotingstrends over verschillende jaren. Het gemeentebudget is dan wel gekoppeld aan de Rijksbegroting, maar de grote schommelingen zijn eruit.

ChristenUnie-leider Gert-Jan Segers: “Het is niet uit te leggen dat gemeenten moeten bezuinigen omdat het Rijk zóveel geld heeft dat het niet eens lukt om alles uit te geven. Dat als het kabinet geen JSF koopt, gemeenten minder kunnen doen voor mensen die zorg nodig hebben, kinderen die jeugdzorg nodig hebben en dak- en thuislozen die een dak boven hun hoofd nodig hebben. Het is belangrijk om meerjarig financiële zekerheid te geven aan gemeenten.”

D66-fractievoorzitter Rob Jetten: “Voor het behoud van bibliotheken en zwembaden hebben gemeenten zekerheid nodig. Wij hebben geluisterd naar de lokale bestuurders die nu de noodklok luiden.”

Samen met stichting Brouwberg en D66 Helmond heeft D66- Hart voor Asten vragen gesteld aan D66 leden van de 2e kamer over de geplande heropening van vliegbasis de Peel. A,s, woensdagavond komt een vertegenwoordiger van defensie voor de raad van Helmond een presentatie en toelichting geven over deze plannen. Belangstellende kunnen deze presentatie bijwonen op de publieke tribune. Hieronder de vragen: "Aan D66 Tweede Kamer via e mail: d66@tweedekamer.nl t.a.v. Rob Jetten, fractievoorzitter en klimaat Salima Belhay, defensie Jan Paternotte, Luchtvaart Jessica van Eijs, milieu en woon achtend in regio MRE Tjeerd de Groot, Landbouw, Natuur & Visserij Matthijs Sienot, klimaat en energie Rutger Schonis, wegen en mobiliteit c.c.: Anne Marie Spierings, gedeputeerde N.Br. & partij voorzitter Remko Zuidema, voorzitter themagroep Duurzaam Beste partijgenoten, Direct na het reces overvallen wij jullie met een spoedeisende zaak die speelt in de regio de Peel maar eigenlijk in heel de Metropool Regio Eindhoven. In onze regio liggen twee actieve militaire vliegvelden, Volkel (vereerd met atoomwapens), Welschap Eindhoven (mede burgervliegveld Eindhoven Airport) en nu wil defensie een sluimerende basis vliegveld de Peel gaan reactiveren. Dit alles in een cirkel met een straal van ongeveer 20 km. Helmond, een stad van 93.000 inwoners’ ligt slechts 7 km van de start- en landingsbaan verwijderd (ongeveer afstand Schiphol- Amsterdam) en in één van de aanvliegroutes van Eindhoven Airport. Hierbij komt dat defensie spreekt over reactiveren van een basis. Wij vermoeden dat deze basis altijd sluimerend is geweest en nooit operationeel. Wanneer dit klopt is van reactivering geen sprake. Wij verwijzen naar de Wikipedia site: https://nl.wikipedia.org/wiki/Luitenant-generaal_Bestkazerne over de geschiedenis van deze basis. Op deze basis is ook de Grondgebonden Luchtverdedigingscommando van de Koninklijke Landmacht gevestigd met o.a. de Patriotsraketten. (vanaf nu noemend: GLC); oefeningen met de patriot raketten veroorzaken nu al overlast in de omgeving van het vliegveld. Op een voorlichtingsavond in de gemeente Gemert-Bakel deelde defensie mee dat de totale start- en landingsbaan opnieuw moet worden aangelegd evenals de taxibanen hierom heen. (Stikstof gevolgen, zie Lelystad Airport) De gebouwen van GLC moeten worden verplaatst naar een andere zijde van het vliegveld. De infrastructuur in de regio zal zwaarder belast worden door toenemend verkeer van en naar de basis. In de planning staan 3600 vliegbewegingen in drie periodes van 6 weken. Vier dagen per week, dat betekent 3600/24 dagen zijn 150 bewegingen op de actieve dagen Dit veroorzaakt zeer veel extra geluidoverlast voor de regio. U begrijpt dat dit voor zeer grote onrust in deze regio zorgt. Defensie beroept zich op oude vergunningen van meer dan 20 jaar geleden. Zijn vergunningen voor defensie voor het leven verstrekt? In de eerder aangehaalde voorlichtingsavond in Gemert stelde defensie dat in de planprocedure de provincie Noord.Brabant. geen rol speelt. Verder verwijzen wij naar een raadsinformatiebrief van de Gemeente Helmond (zie bijlage), waarin de staatssecretaris stelt dat hij de Eerste Kamer heeft ingelicht. Nergens vernemen wij of U, Tweede Kamer, op de hoogte bent gesteld? Wat zijn de verdere plannen van defensie met de basis. Wij vernemen uit de wandelgangen dat Nieuw Millingen dicht gaat en dat men die activiteiten wilt verplaatsen naar de Peel. De aanschaf van nieuwe F35 (JSF), deze zouden mogelijk gestationeerd worden op de Peel. In de bijlage sturen wij u de zienswijze van de directeur van Brabantse Milieu Federatie, mevrouw Femke Dingemans, u wel bekend. Buiten de door haar aangehaalde visie op de eventuele noodzaak in de moderne tijd van drones enz., verwijst zij ook naar stiltegebieden op 500 meter afstand en een Natura 2000 gebied op 700 meter afstand. De regio kent al de dichtste veedichtheid van Nederland, waardoor wij de eer hebben de zwaarste luchtverontreiniging te hebben van Europa samen met de Povlakte. Wanneer de plannen ten uitvoer worden gebracht, zal dit veel stilstof genereren. Hoe zit dit met de PAS? Heeft defensie daar niets mee te maken? Naast stikstof krijgen wij te maken met kerosineneerslag. De realisatie zal van grote invloed zijn op de agrarische sector hier, die zeer belangrijk is. Het percentage longpatiënten met COPD en/of astma is hier al extreem hoog. Tenslotte halen wij de voorlichter van defensie aan: door sluiting van de velden Ypenburg, Valkenburg, Twente en Soesterberg heeft de luchtmacht niet meer genoeg geluidsruimte. Onze vraag: moeten wij dat dan allemaal beneden de rivieren opvangen? Wij als D66 leden vinden dit geheel niet passen in het huidige klimaatbeleid, verre van dat. De consequenties voor deze regio zijn zeer groot. Wij sturen deze mail aan de genoemde Kamerleden omdat elk van hen op hun aandachtsgebied raakvlakken heeft met dit defensieplan. Wij vragen om uw medewerking d.m.v. het stellen van vragen in de Tweede Kamer aan de betreffende bewindslieden; ondersteuning van ons in deze en met ons in overleg te gaan". https://nl.wikipedia.org/wiki/Luitenant-generaal_Bestkazerne?fbclid=IwAR1ssFZhwX_HR2iL0U1GPwYF3AuMpQdPFLKFj1thgQ_W2T9qxIIwtpLK-uo

Luitenant-generaal Bestkazerne - Wikipedia

Luitenant-generaal Bestkazerne is sinds 2012 de benaming van luchtmachtbasis De Peel. Het is een voormalige Nederlandse vliegbasis met een reserve-status gelegen in de Peelregio op de grens van Oost-Brabant en Limburg, in de gemeente Venray. De kazerne is genoemd naar luitenant-generaal Petrus Wilhe...