Afgelopen dinsdag 16 juni is een besluit genomen over het bouwen van woningen aan de Lekdijk in Schalkwijk. Nu zijn we als PvdA altijd erg voor het bouwen van woningen, maar we zijn wel erg tegen dit plan. Het gaat namelijk om het bouwen van 8 tot 11 zeer luxe villa’s op de Lekdijk 28 waar nu een landbouwbedrijf zit. Dat is ver buiten Schalkwijk en die 11 woningen vormen dan een soort eiland in het groen. De gemeente wil er miljonairs woningen gaan bouwen, een soort Bosch en Duin, maar dan aan de Lek. Dat er woningen gebouwd worden in het buitengebied is geen verrassing voor de PvdA. Al jaren wil de gemeente in het buitengebied agrarische gronden uitruilen tussen agrariërs om allerlei redenen: grond beschikbaar krijgen voor oeverversterking, meer aaneengesloten landbouwgronden zodat de verkeersintensiteit verminderd wordt. Dat klinkt redelijk overzichtelijk, maar is een razend ingewikkeld en langjarig proces geweest. Alle hulde daarvoor. Dat brengt wel allemaal kosten met zich mee en die worden gecompenseerd door woningbouw. Voor het college is die woningbouw slechts het sluitstuk van een ingewikkeld project. Als PvdA vinden we de uitkomst dat er uiteindelijk 11 woningen aan de Lekdijk gebouwd kunnen worden, ongewenst. De woningbouw is uitsluitend ingegeven om de bedrijfsverplaatsingen en de eigen kosten te financieren. Dit is een veel te eenzijdige basis voor het legitimeren van een ‘mini-woonwijk’ op deze locatie. Laten we het eens omdraaien: als er geen financiële noodzaak was, was er iemand ooit op het idee gekomen om daar op die plek woningen te bouwen ? Het antwoord ligt voor de hand. We delen de mening van verontruste inwoners dat een financieel negatief resultaat nimmer de legitimatie mag zijn voor de gemeente om het groen- en duurzaamheidsbeleid voor het Linielandschap aan de kant te schuiven en dat zij zich zorgen maken over de mogelijke beperkingen voor hun agrarische bedrijfsvoering en het ongewenste precedenten kan scheppen. Hoe begrijpelijk dit proces is gelopen, de uitkomst zal voor veel inwoners als bestuurlijk opportunisme gezien worden als nu ineens wél landschappelijke kwaliteiten van de Oeverwal- zoals vastgesteld in het Beoordelingskader Ruimtelijke Kwaliteit Eiland van Schalkwijk- aan de kant geschoven kunnen worden. Bovendien ligt het te bebouwen gebied op struikelafstand van Fort Honswijk, waarvan we allemaal hopen dat het binnenkort de UNESCO Werelderfgoedlijst gaat halen. Als die nominatie in gevaar komt, zal dat mogelijk de wal zijn die het schip doet keren. Maar dat is lang niet zeker. Als het plan zoals nu voorgesteld, het moet worden, dan heeft het college gewoon een slechte en risicovolle deal gemaakt. De wethouder stelde zich onwrikbaar op en wil de ruimte hebben om, indien uit alle verdere onderzoeken blijkt dat de lichten op groen staan, 8 tot 11 woningen te bouwen aan de Lekdijk omdat dat de kortste klap is om uit de kosten te komen. Tja, dat is niet de manier van besturen waar wij als PvdA blij van worden. Bijzonder is ook dat het CDA en Groen Links, vaak de zelfverklaarde hoeders van het buitengebied, de inwoners nu zo in de kou laten staan en niet eens een poging gedaan hebben om tegendruk te bieden. Hooguit kun je stellen dat zij kiezen voor de vlucht vooruit. Het wordt er niet beter op door er, zoals het CDA deed, er een romantische voorstelling van te maken en te hopen op een ‘mooie nederzetting’ of zoals Groen Links stelt: ‘Er komen nog onderzoeken en dan beslissen we wel’. Dat vinden wij geen manier van doen. Meerdere partijen hebben gepraat als Brugman, maar helaas, de coalitie had de gelederen gesloten, waardoor de direct omwonenden aan het kortste eind trekken en alle inwoners van Houten de kans lopen een prachtig stuk landschappelijk cultuurgebied verkwanseld te zien worden.
Het bericht Bosch en Duin aan de Lek, wie zit daar op te wachten? verscheen eerst op PvdA Houten.
