Poliflw

De discussie in de Tweede Kamer afgelopen woensdag over racisme, dat Nederlanders met een migratieachtergrond de weg verspert naar een goedbetaalde baan en een fatsoenlijk huis, had meer weg van een ordinaire burenruzie in plaats van een inhoudelijk politiek dispuut. Terwijl alle ingrediënten voorhanden waren voor een volgende stap in het nationale racismedebat mondde het Kamerdebat een week voor de zomerstop uit in ruzie en gescheld. Partijen vlogen vooral elkaar verbaal in de haren. Allerlei onderwerpen werden erbij gehaald en persoonlijke kwesties werden weer actueel. Oud zeer tussen de PvdA en de partij DENK, die werd opgericht door oud-PvdA-Kamerleden, werd uitgevochten en verschillende fractievoorzitters botsten hard met PVV-leider Geert Wilders wegens zijn felle betoog. Grof taalgebruik Gesterkt door de uitspraken van de premier, die erkende dat racisme in Nederland net zo goed een systemisch probleem is, vroegen D66, PvdA en GroenLinks een debat aan. Een hardere aanpak van discriminatie door uitzendbureaus, een verbod op etnisch profileren en excuses voor het eigen slavernijverleden: met minder zouden zij geen genoegen nemen. En dan was het ook nog Keti Koti, de viering van de afschaffing van de slavernij in 1863. Alle ingrediënten dus voor een goede gedachtenwisseling. Maar al binnen het half uur was duidelijk dat het debat niet aan de hoge verwachtingen ging voldoen. De discussie ontaardde in een aaneenschakeling van oprispingen van oud zeer, beledigingen en grof taalgebruik. Bij vlagen ging het geruzie over in triviaal gescheld. Klaver noemde Wilders een idioot. Andersom was de Groen Linkser een politieke hooligan, met partijgenoten die vroeger communistische massamoordenaars steunden. De scheldgrage PVV-leider liet vervolgens niet na te zeggen dat er na het coronavirus een hysterisch discriminatievirus over de wereld gaat. Beschonken komkommer Hoewel onaanvaardbaar en zelfs verwerpelijk, was het origineelst met de pretentieuze coterie in ’s lands vergaderzaal Farid Azarkan, de fractievoorzitter van DENK, die SP-leider Lilian Marijnissen een beschonken komkommer noemde. Benieuwd of dit aforisme in de Handelingen (woordelijke verslaglegging) blijft staan. Klaver bracht vervolgens in herinnering dat Asscher als minister geen excuses voor de slavernij had aangeboden. Farid Azarkan noemde het verhaal van Asscher een goedkope babbeltruc, omdat de PvdA enkele DENK-moties tegen discriminatie niet had gesteund. Hij haalde ook uitspraken uit het verleden aan van PvdA-kopstukken over Marokkanen. Het ontlokte een woedende tegenaanval van Asscher, die een tirade afstak over de video’s waarin DENK kritiek uitte op Kamerleden met een Turkse achtergrond. De inbreng van Kees van der Staaij (SGP) aan het Kamerdebat was nog het meest veelzeggend. Voor hem is het uitgangspunt helder: alle mensen zijn naar Gods evenbeeld geschapen. Racisme is daarom uit den boze. We zijn immers allemaal van dezelfde lap gescheurd. Het is maar dat u het weet. Geen excuses Vanwege de vrees voor polarisering zag de premier niets in het aanbieden van excuses voor de Nederlandse rol in de slavernij en de slavenhandel. Eerder betuigde de Nederlandse staat wel zijn diepe spijt en berouw. Dat gaat niet voor iedereen ver genoeg, erkende hij. Maar voor anderen zouden excuses juist weer te ver gaan. ‘Kun je mensen die vandaag leven verantwoordelijk houden voor het verre verleden?’, vroeg hij zich af. Volgens de premier zouden excuses meer polariseren, dan dat ze mensen zouden samenbrengen omdat het aanbieden daarvan ook op tegenstand stuit. ‘Als ik het zal doen, voor wie doe ik het dan, aan wie bied ik ze dan aan? En hoe ver moeten we dan teruggaan? Tegelijkertijd, erkennen dat dat niet usance is in de wereld om dat wel te doen. Om al die redenen hebben we het niet gedaan’, aldus de premier. Het kabinet-Rutte II betuigde eerder diepe spijt en berouw voor het slavernijverleden, en dat vindt de premier voldoende. Wel is hij voorstander van een herdenkingsjaar over slavernij in 2023. In dat jaar is het 150 jaar geleden dat Nederland een eind maakte aan slavernij. Voortdurend punt van discussie Slavernij gebeurde honderden jaren geleden. Niemand die nu leeft, heeft daar direct verantwoordelijkheid voor. Schaamte en schuld is totaal niet nodig Maar waar men als samenleving wel verantwoordelijkheid voor heeft, is je te informeren over wat zich heeft afgespeeld. Je kunt niet de glorieuze kant van de geschiedenis vieren zonder dat je er rekenschap van geeft dat die niet voor alle mensen gold. Zoals ook de nieuwe Canon weer aantoont, is de omgang met het Nederlands verleden een voortdurend punt van discussie, dat evenveel zegt over hoe wij over onze gezamenlijke identiteit denken als over het verleden. Het Rijksmuseum werd bij heropening in 2013 gemunt als museum van Nationale Geschiedenis en nam de beslissing om kunst en geschiedenis voor het eerst integraal te laten zien. Zeven jaar geleden was dat nog vanuit het perspectief van het glorieuze Holland, de koopmansgeest; nu is het tijd voor gedeeld verleden. Dat maakt de functie gevoelig: die moet zich constant verhouden tot de gepolariseerde actualiteit.

Wat we de afgelopen maanden hebben meegemaakt is ongekend. Een pandemie die ons leven op de kop heeft gezet, waarbij mensen hun dierbaren hebben verloren en zzp’ers, flexwerkers en jongeren hun baan zijn kwijtgeraakt. Er zijn ouderen en minder validen die zich eenzaam voelen en jongeren die depressief raken door de coronacrisis (zie ook recent onderzoek van de UT). En vergeet de gevolgen voor de gemeente niet: straks de toename van het aantal aanvragen in het sociaal domein. Denk hierbij aan toename van wachtlijsten bij wijkteams, maar ook jeugdzorg. De enorme financiële gevolgen. Nog meer tekorten, nog meer bezuinigingen. We houden ons hart vast. Laten we niet vergeten dat deze crisis ook enorme gevolgen heeft gehad voor onze lokale democratie. In feite werd de lokale democratie, de gemeenteraad en alle gemeenteraden van de Twentse raden tijdens deze periode aan de kant gezet en kreeg de voorzitter van de Regio de regie over 650.000 inwoners en besliste over al deze mensen op basis van de aanwijzing van de minister. Wij hadden daar niets over te zeggen. We hebben tijdelijk niet vergaderd en er zijn enorme besluiten genomen die onze grondrechten raken. Straks, achteraf, kunnen we de voorzitter ter verantwoording roepen, maar uiteindelijk bepaalt de minister wat hij van ons oordeel vindt. De democratische legitimatie van de crisisaanpak laat in ieder geval te wensen over. Dringt het tot u door wat dit betekent voor onze inwoners? Door de genomen maatregelen zijn grondrechten van onze inwoners ingeperkt. De maatregelen, zoals het verbod op groepsvorming zonder anderhalve meter afstand te houden, raken de grondwettelijk vastgelegde vrijheid van vereniging, godsdienst en onderwijs. En dat de politie te volle huizen binnengaat, schendt het recht op de persoonlijke levenssfeer. Wij hebben als CDA maar ook D66 ons afgevraagd of het hoogste orgaan − de gemeenteraad − niet vooraf of tijdens de crisis en bij het opzijzetten van de grondrechten uit de Grondwet gehoord of betrokken had moeten worden. Men zegt dan: het is nu crisis en ‘nood breekt wet’. De gemeenteraad is echter het hoogste orgaan. Het CDA vindt dat hier lering uit getrokken moet worden. Het CDA heeft de noodverordening geagendeerd, omdat we het een ontzettend belangrijk onderwerp vinden. Het tast onze grondrechten, maar ook de democratische legitimiteit aan. Ik nodig dan ook partijen uit, die al jaren met hoge toon verschillende wethouders ter verantwoording hebben geroepen dat ze onrechtmatig hebben gehandeld, om hun reflectie en visie op de aanpak van deze noodverordening en de genomen maatregelen te geven. Want de inbreuk en de gevolgen voor onze inwoners van deze noodverordening gaan veel verder en zijn veel ingrijpender dan waar deze partijen tot nu tegen geageerd hebben. U zult vast vandaag in de krant gelezen hebben wat de impact is geweest voor mevrouw Schoonderbeek-Nijkrake, die afgelopen vrijdag is overleden en van wie haar nabestaanden in een rouwadvertentie hun ongenoegen over de impact van de coronamaatregelen hebben verwoord. Dit verhaal hakt er behoorlijk in, want dit speelt veel breder voor al die ouderen die de afgelopen tijd in eenzaamheid moesten leven of eenzaam in hun eentje het leven hebben moeten laten. Daarom proberen we dit ook met de agendering van de crisisaanpak enigszins bespreekbaar te maken en enige democratische controle naar ons toe te trekken. Het is dan ook te prijzen dat we tussentijds geïnformeerd zijn m.b.t. de aanpak en de besluiten tijdens coronacrisis en dat de burgemeester niet zozeer als voorzitter van de Veiligheidsregio met ons in gesprek gaat, maar ook als burgemeester van Enschede. Na afloop van de crisis zal het verantwoordingsdebat plaatsvinden en die gaan we ook zeker voeren. Ayfer Koç, fractievoorzitter CDA Enschede

In de digitale raadsvergadering van 23 april stond de spoorwegovergang Greversweg opnieuw ter discussie. Namens de CDA fractie deed mevrouw Jacqueline van der Vinne het woord: Het CDA stond en staat nog steeds achter het afsluiten van de spoorwegovergang in de Greversweg. Er is al veel en lang gesproken over de spoorwegovergang in de Greversweg. Het CDA vindt dat de besluitvorming nu ruim voldoende doordacht is en met een gedegen onderzoek naar de verschillende opties van afsluiten en beveiligen gepaard is gegaan. Feit is dat er in de raadsvergadering van 13 februari 2017 besloten is tot het meewerken aan de aanpak van de 5 niet actief bewaakte openbare spoorwegovergangen; beveiligen of opheffen. Hiertoe is een convenant aangegaan met provincie en ministerie. Op 20 april 2017 heeft de raad besloten tot het opheffen van 3 overwegen en het beveiligen van 2 overwegen. De besluitvorming tot stand gekomen aan de hand van meerdere onderzoeken waarbij met alle belanghebbenden is gesproken. De Greversweg is de laatste overgang waar een definitief besluit over genomen moet worden. Veiligheid is voor het CDA erg belangrijk voor onze inwoners en allen die onze prachtige Achterhoek bezoeken. Dit is ook zeker een niet onbelangrijk argument voor het afsluiten van de spoorwegovergang in de Greversweg. Het CDA staat dan ook achter het collegebesluit met uitzondering van de omleidingsroute over het industrieterrein. Deze omleidingsroute lijkt ons niet bijdragen aan de veiligheid van de gebruikers. Daarvoor heeft het CDA een amendement ingediend om dit te wijzigen. Het amendement werd gesteund door GL, VW, D’66 en WB. Het amendement werd met ruime meerderheid van stemmen aangenomen. Lees hier het amendement foto: omroep Gelderland

In de digitale raadsvergadering van 23 april stond de spoorwegovergang Greversweg opnieuw ter discussie. Namens de CDA fractie deed mevrouw Jacqueline van der Vinne het woord: Het CDA stond en staat nog steeds achter het afsluiten van de spoorwegovergang in de Greversweg. Er is al veel en lang gesproken over de spoorwegovergang in de Greversweg. Het CDA vindt dat de besluitvorming nu ruim voldoende doordacht is en met een gedegen onderzoek naar de verschillende opties van afsluiten en beveiligen gepaard is gegaan. Feit is dat er in de raadsvergadering van 13 februari 2017 besloten is tot het meewerken aan de aanpak van de 5 niet actief bewaakte openbare spoorwegovergangen; beveiligen of opheffen. Hiertoe is een convenant aangegaan met provincie en ministerie. Op 20 april 2017 heeft de raad besloten tot het opheffen van 3 overwegen en het beveiligen van 2 overwegen. De besluitvorming tot stand gekomen aan de hand van meerdere onderzoeken waarbij met alle belanghebbenden is gesproken. De Greversweg is de laatste overgang waar een definitief besluit over genomen moet worden. Veiligheid is voor het CDA erg belangrijk voor onze inwoners en allen die onze prachtige Achterhoek bezoeken. Dit is ook zeker een niet onbelangrijk argument voor het afsluiten van de spoorwegovergang in de Greversweg. Het CDA staat dan ook achter het collegebesluit met uitzondering van de omleidingsroute over het industrieterrein. Deze omleidingsroute lijkt ons niet bijdragen aan de veiligheid van de gebruikers. Daarvoor heeft het CDA een amendement ingediend om dit te wijzigen. Het amendement werd gesteund door GL, VW, D’66 en WB. Het amendement werd met ruime meerderheid van stemmen aangenomen. Lees hier het amendement foto: omroep Gelderland

Politici en integriteit: Spijt hoor je niet vaak Politieke integriteit is een goede karaktereigenschap. Een integere politicus houdt vast aannormen en waarden, ook als deze van buitenaf onder druk staan. Eerlijk en betrouwbaar, niet laten omkopen en over eigen gedrag en keuzestransparant verantwoording afleggen. Integer handelen houdt ook in dat men een openbare functie goed en zorgvuldig uitoefent, met inachtneming van de beroepscode en de op dat moment geldende normen en waarden van de organisatie. In de meeste gevallen zijn deze uitgewerkt ingedragscodesdie concreet aangeven wat wel en niet toelaatbaar is. Niet-integer gedrag komt helaas veel voor, zoals bijvoorbeeld fraude en misbruik van bevoegdheden; belangenverstrengeling; het zich laten beïnvloeden door een persoonlijke relatie of sociale status, of familieleden en kennissen anders behandelen dan anderen. Politieke Integriteitsindex De Politieke Integriteitsindex (PII) meet sinds 2013 jaarlijks integriteitsschendingen door Nederlandse politici. In het overzicht van politieke schandalen van het afgelopen jaar had de VVD traditioneel weer de meeste affaires.Dat is vaste prik sinds het begin van de jaarlijkse meting. D66en de PVV telden ieder vijf affaires, de SGP, CDA en FvD ieder drie, GroenLinks twee en PvdA een. Lokale partijen scoorden samen acht. Het totaal aantal affaires kwam vorig jaar op ruim veertig schendingen. Van alle soorten integriteitsschendingen door Nederlandse politici komen misdragingen in de vrije tijd het meest voor. Ook vorig jaar was dat opnieuw het geval. Het gaat hier om misdragingen als dronkenschap en vechtpartijen maar ook bijvoorbeeld fraude in een nevenfunctie. VVD de meeste integriteitsaffaires De VVD blijft de partij met de meeste integriteitsaffaires, zo blijkt uit het overzicht van politieke schandalen van het afgelopen jaar. Dat zij de meeste brokken maken wijten zij zelf graag aan het feit dat hun partij nu eenmaal al jaren de grootste van Nederland is, en daarom ook meer kans loopt op integriteitsschendingen. Die redenering klopt deels, maar dat verklaart niet waarom het CDA, dat jarenlang de grootste was en nog steeds veel lokale bestuurders heeft, relatief weinig affaires heeft. Oud VVD-minister Frank de Grave kwam in zijn politieke memoires in 2018 met een andere verklaring: de VVD is een bestuurderspartij, met veel Machers uit de zakenwereld die in hun dadendrang niet altijd beseffen dat er in het openbaar bestuur andere regels gelden dan in het bedrijfsleven. Zij krijgen intern ook onvoldoende tegenspraak. Opmerkelijkste politieke affaire De opmerkelijkste politieke affaire van 2019 staat op naam van een GroenLinks-wethouder in Diemen. Hij maakte op 20 juni amok in een café bij de Stopera in Amsterdam. Op het terras ging hij flink tekeer tegen de inmiddels gearriveerde agenten, die hem arresteerden en met de nodige moeite in een arrestantenbusje wisten te werken. De beelden van zijn arrestatie gingen direct viraal en zijn aftreden was onvermijdelijk. De politie meldde daarna dat ze GHB (gamma-hydroxyboterzuur) in zijn tas hadden gevonden en dat hij agenten had bespuugd. GHB werd vroeger gebruikt als narcosemiddel en als middel voor slaapstoornissen. De val van de wethouder kan worden toegevoegd aan een lange lijst van politici die door een affaire in de privésfeer in de problemen zijn gekomen. Het is ieder jaar een van de opvallendste conclusies van de Politieke Integriteitsindex. De Staatkundig Gereformeerde Partij (SGP) is recht in de leer en veroorzaakt doorgaans weinig affaires, maar vorig jaar ging het toch een paar keer mis. De voorzitter moest aftreden omdat er binnen de partij discussie ontstond over wachtgeld dat hij nog ontving als oud-wethouder van Alblasserdam. Bij D66 bleek een Europarlementariër te veel gedeclareerd te hebben, een Rotterdamse wethouder moest aftreden omdat hij een vertrouwelijk rapport had gelekt en een Hilversumse wethouder kwam in opspraak wegens belangenverstrengeling en trad af. De partijleider van Forum voor Democratie (FvD) verzuimde, in strijd met de regels, een vlucht met een privévliegtuig in het geschenkenregister te melden en een FvD Tweede Kamerlid ontving een te hoge onkostenvergoeding, net als een PVV'er die opgaf in Maastricht te wonen, maar in werkelijkheid in Den Haag verbleef. Ernstigste affaire De ernstigste affaire speelde bij de gemeente Den Haag. Daar viel de Rijksrecherche binnen bij twee wethouders van Groep De Mos/Hart voor Den Haag. Zij zouden zijn omgekocht door bevriende horecaondernemers en in ruil daarvoor vergunningen hebben geregeld. Beiden ontkennen, maar moesten wel aftreden. Het zal nog wel even onrustig blijven in Den Haag. Richard de Mos en de zijnen verdedigen zich te vuur en te zwaard tegen de aanklachten. Er loopt daarnaast een intern onderzoek bij de gemeente naar mogelijke ambtelijke corruptie bij de bouw van het Spuiforum. De gemeenteraad heeft bovendien nog veel vragen over de verkoop van een monumentaal pand naast paleis Noordeinde aan tassenmaker Omar Munie voor het ogenschijnlijk lage bedrag van 1,7 miljoen euro, een pand dat hij bovendien binnen een paar maanden weer voor hetzelfde bedrag doorverkocht aan een vastgoedinvesteerder. Waarnemend burgemeester Johan Remkes heeft een groot integriteitsonderzoek binnen de gemeente aangekondigd, plus een aanscherping van de regels. Vastgoedbedrijf Een VVD Tweede Kamerlid was in voorgaande jaren al meerdere keren in opspraak geraakt omdat hij zich met zijn vastgoedbedrijf niet aan de regels had gehouden. In 2019 zette hij maar liefst drie nieuwe rellen op zijn naam: hij 'vergat' neveninkomsten op te geven, werd gepakt met drank achter het stuur (0,6 promille, de grens is 0,5) en hij bleek, tegen de afspraken met de partij in, toch nog betrokken te zijn bij zijn vastgoedbedrijf. Dat was voor de VVD de druppel: hij werd in september uit de fractie gezet. Hij ging ‘na enkele dagen van bezinning’ als eenmansfractie door. Een VVD-ster moest van het partijbestuur de Eerste Kamerfractie verlaten omdat ze zich als senator schuldig had gemaakt aan belangenverstrengeling met haar commerciële adviesbureau.Zij verschool zich achter haar man, toen ze in opspraak kwam door de vermenging van haar Eerste Kamerlidmaatschap en commerciële advieswerk. Bovendien bleek dat haar bedrijven zich schuldig maakten aan wanbetaling. Tegen haar partijgenoten had zij steeds gezegd dat haar man de zeggenschap had over de bedrijven. Zij zou slechts als advocaat optreden voor deze firma's. Maar volgens Quote was zij medeverantwoordelijk voor de bedrijfsvoering en voor de wanbetaling. Ze spande een kort geding aan tegen het tijdschrift, waarbij ze zich opwond over het feit dat er journalisten in de zaal zaten. Zij verloor het kort geding en was daarna boos omdat de VVD het besluit om haar uit de fractie te zetten, baseerde op het oordeel van de rechter. Dubbele reiskostenvergoeding De huidige VVD fractievoorzitter in de Tweede Kamer maakte het nog bonter.Hij bleek, haaks op de integriteitsregels van de partij, ten onrechte een dubbele reiskostenvergoeding te ontvangen. Bovendien liet hij zichzelf wachtgeld uitkeren, boven op zijn salaris als fractievoorzitter. Toen bekend werd dat hij ten onrechte ieder jaar 4.900 euro reiskostenvergoeding kreeg, reageerde hij laconiek: 'Ik kijk nooit op mijn loonstrookje'. Een klassieke uitvlucht in de categorie 'Ik wist het niet.' Dat is vrijwel nooit een sterk verweer, zeker niet bij hoogopgeleide en slimme politici. In zijn geval was het misschien nog wel minder overtuigend. Als een burger die verdacht wordt van fraude tegen de rechter zegt dat hij niet eens wist dat er geld op zijn rekening binnenkwam, zal hij niet op veel begrip hoeven te rekenen. Daarnaast beschadigde de VVD fractievoorzitter het zorgvuldige gecultiveerde VVD-imago als kampioen van de gewone hardwerkende Nederlander. Hoeveel gewone hardwerkende Nederlanders kunnen het zich veroorloven om nooit op hun loonstrook te kijken? Of zijn zo rijk dat 4.900 extra, ongevraagde euro's niet eens opvallen? Strafrecht Net als in voorgaande jaren liepen er in 2019 weer VVD'ers tegen het strafrecht aan. Sinds 2008 zijn er 31 VVD'ers strafrechtelijk vervolgd, terwijl partijen als CDA, D66 en PvdA ieder slechts een handjevol strafzaken kenden. De fractievoorzitter van de VVD in Emmen, werd aangehouden op verdenking van de illegale export van koeien- en schapenorganen naar Azië. De VVD in Flevoland deed aangifte van fraude tegen hun oud-penningmeester. Die stond al eerder op de PII omdat hij wegens fraude met een erfenis veroordeeld was. Een voormalig kandidaat-raadslid voor Almere belandde in 2018 op de PII toen hij gepakt werd wegens het hacken van computers en het verspreiden van naaktbeelden. Het werd daarvoor in december tot 16 maanden cel veroordeeld. Ook andere oude affaires bleven in het nieuws komen. De voormalige VVD'er Jos van Rey schikte in november met Justitie in een ontnemingszaak. Daarmee kwam een eind aan een corruptieaffaire die de Roermondse politicus al sinds 2011 achtervolgt. Robin Linschoten haalde weer de kranten toen het hoger beroep in zijn belastingfraudezaak diende. Het OM eiste opnieuw vijf maanden tegen de ex-staatssecretaris. Robin Linschoten erkende dat hij schuld heeft, maar de fiscus nooit bewust heeft benadeeld. Het Hof heeft meer informatie nodig en heeft de zaak voor onbepaalde tijd aangehouden. Uitvluchten Bij al die affaires valt op dat slechts weinig politici zonder omhaal hun excuses aanbieden en het daarbij laten. Vrijwel altijd volgt er een of andere rechtvaardiging of uitvlucht. Integriteitsexperts spreken van 'neutralisaties': dus redeneringen die mensen voor zichzelf en anderen gebruiken om het feit dat ze een regel overtreden te neutraliseren. De meeste overtreders kennen de regels en wetten namelijk wel, maar kunnen voor zichzelf wel uitleggen waarom zij zich er niet aan konden of hoefden te houden. In het Tijdschrift voor Compliance is er een artikel over geschreven, waarin alle uitvluchten systematisch zijn geordend over vier categorieën. Het begint met het ontkennen of verdraaien van de feiten (Ik heb het niet gedaan), dan volgt het ontkennen van de norm (Ik heb het wel gedaan, maar het is niet erg), vervolgens het afschuiven op omstandigheden (Ik was niet verantwoordelijk), tot aan het opvoeren van karakterzwakte (Ik ging privé door een zware periode). Er zijn dus nogal wat ontsnappingsmogelijkheden die een overtreder heeft om de verantwoordelijkheid voor zijn of haar gedrag te ontlopen. Politieke uitvluchten spelen niet alleen op individueel niveau een rol, ze spelen ook mee in collectief verband. Om het aantal integriteitsschendingen tegen te gaan, zijn politieke partijen strenger geworden op het naleven van partijregels en hebben de Eerste- en Tweede Kamer het afgelopen jaar eindelijk gedragscodes voor zichzelf ingevoerd. Conclusie: Politici ontlenen hun gezag niet aan hun moralisme, maar aan hun betrouwbaarheid.

Maandag zijn de EU-lidstaten het eindelijk eens geworden over een nieuwe manier om mensenrechtenschendingen wereldwijd aan te pakken. Nieuwe buitenland-chef Josep Borell heeft opdracht gekregen van de Europese ministers van Buitenlandse Zaken om een sanctiesysteem uit te werken. CDA-Kamerleden Pieter Omtzigt en Martijn van Helvert hebben zich hier de afgelopen jaren in Europa en de Tweede Kamer sterk voor gemaakt. CDA-Kamerlid Pieter Omtzigt: “Dit is een grote doorbraak. Al sinds 2012 zet ik me in voor deze EU-Magnitskywet, en vroeg ik om een rapport over deze casus. De wet wordt nu eindelijk een feit. Hiermee kan de EU straks persoonsgerichte sancties opleggen aan individuen of organisaties die verantwoordelijk zijn voor mensenrechtenschendingen of grootschalige corruptie. Bijvoorbeeld door banktegoeden te bevriezen of door visumverboden op te leggen.”‘Magnitsky-wet’De wet is vernoemd naar Sergei Magnitsky. De VS, het Verenigd Koninkrijk, Canada, en de drie Baltische staten hebben al zo’n wet. Magnitsky was een Russische advocaat die tien jaar geleden werd vermoord in een Russische cel. Hij zat vast nadat hij fraude in de hoogste kringen van het Kremlin had blootgelegd. In Rusland is nooit iemand veroordeeld voor de moord, maar internationaal heeft de zaak wel tot veel ophef geleid. In de VS is bijvoorbeeld al eerder een wet aangenomen, waardoor de personen die in verband worden gebracht met die moord, de VS niet meer in mogen. CDA-Kamerlid Martijn van Helvert: “Minister Blok heeft goed werk gedaan in Europa na de motie die wij hebben ingediend. Het is belangrijk dat we dit in Europa met alle landen samen regelen, omdat we dan veel krachtiger kunnen optreden tegen mensenrechtenschendingen.”De zaak ‘Magnitsky’In 2013 was Pieter Omtzigt mede-auteur van een boek over deze ‘zaak Magnitsky’. In het boek wordt door Omtzigt en anderen betoogd dat het aankaarten van mensenrechtenschendingen alleen zin heeft als er in internationaal verband dit soort acties worden genomen. Bijvoorbeeld door samen met andere landen druk uit te oefenen op regimes, en bijvoorbeeld daders de toegang te verbieden tot andere landen. Vorig jaar nam de Tweede Kamer een motie aan van Omtzigt en Van Helvert (samen met D66 en CU), waarin minister Blok werd gevraagd om zich bij zijn Europese collega’s in te spannen voor zo’n wet. Dat heeft de minister gedaan, en met succes. Omtzigt reageerde verheugd, en liet meteen op Twitter iets van de voorgeschiedenis zien (klik hier). Omtzigt: "We zagen iedere keer dat we mensenrechtenschenders niet individueel konden straffen. Sancties werden op een heel land gericht. Ik had een paar jaar geleden niet kunnen bedenken dat het een Europese wet zou worden. Dit is vrij uitzonderlijk.”

Criminelen die handgranaten in het bezit hebben en gebruiken, moeten zwaarder worden gestraft. Dat voorstel doet CDA-Kamerlid Madeleine van Toorenburg: ‘We zien dat handgranaten worden gebruikt door de georganiseerde misdaad om echt angst te zaaien. Ze maken ook geen onderscheid tussen toevallige voorbijgangers en mensen waar ze het op gemunt hebben.’ Het amendement is mede ingediend door D66 en krijgt de steun van minister Grapperhaus van Justitie en Veiligheid. Ook de Tweede Kamer reageerde positief op het initiatief.Vorig jaar was er een verdubbeling van het aantal incidenten met deze explosieven. Ook dit jaar zijn er al veel meldingen. In meerdere steden hebben explosies met handgranaten plaatsgevonden, zoals afgelopen maand in Amsterdam en vorig jaar bij twee coffeeshops in Delft. Van Toorenburg: ‘Ze hangen ze aan deurklinken, je ziet ze in het supportershome. Het is echt een middel geworden van de georganiseerde misdaad om angst aan te jagen en willekeurige slachtoffers te maken.’ Daarom diende zij donderdag het voorstel tot wetswijziging in om de straf te verhogen die nu maximaal 4 jaar is. Het kabinet wilde de straffen voor het gebruik van automatische vuurwapens al verhogen. Die strafverhoging moet ook voor explosieven als handgranaten gaan gelden, vindt Van Toorenburg. "Het moet dezelfde straf worden als op het bezit en gebruik van vuurwapens en die is 8 jaar." Het voorstel wordt naar verwachting gesteund door een meerderheid van de Kamer.

D66-jongeren die nep XTC-pillen uitdelen aan gezinnen met kinderen is niet alleen een slecht voorbeeld voor de jeugd, maar óók een middelvinger tegen boeren, boswachters, burgemeesters en al die andere Brabanders die dagelijks worden geconfronteerd met de schadelijke gevolgen van drugsgebruik en -productie in onze provincie. Dat vinden CDA’ers Marcel Deryckere, Statenlid uit Tilburg, en Tom Berendsen, kandidaat-Europarlementariër uit Breda, in reactie op de actie van de Jonge Democraten in de Eindhovense binnenstad. “Een belediging van alle mensen die proberen, soms met gevaar voor eigen leven, onze provincie gezonder, schoner en veiliger te maken. Een uitnodiging aan pillenmakers om door te blijven gaan met hun praktijken. Een aanmoediging aan jongeren om eens een pilletje te proberen. De omgekeerde wereld dus.” Net als veel leden van moederpartij D66 denken de Jonge Democraten dat de legalisering van drugs als wiet en XCT, een harddrug, alle drugsproblemen oplost. “Absolute onzin”, aldus Deryckere. “Ook een legale, gecontroleerde XTC-pil blijft een XTC-pil, waaraan je dood kunt gaan. Een sluipmoordenaar waarvan je niet moet willen dat het gebruik ervan normaal wordt. Een hoge kwaliteit XTC-pil bestaat niet, het is rotzooi.” Het CDA heeft in zijn verkiezingsprogramma dan ook een stevige anti-drugsparagraaf opgenomen, met maatregelen die de productie, handel én het gebruik van drugs moeten tegengaan. Niet alleen door geld vrij te maken voor extra menskracht, maar ook door inzet van ‘onortodoxe’ middelen als drones, kentekenregistratie en camera’s. En door grondeigenaren de opruimkosten voor gedumpt drugsafval 100% te vergoeden, iets waar het CDA al jaren voor pleit. “De strijd tegen drugs, hun producenten en afzetmarkt win je niet door drugs legaal te maken. Kijk naar de recente berichten over illegale sigarettenfabrieken, gerund door criminele bendes. De sigaret is een legaal product, maar het illegale circuit is blijven bestaan. Wat zegt dat over de slagingskans van bijvoorbeeld de wietproef?” Aldus Deryckere, die deze vraag afgelopen vrijdag voorlegde aan het provinciebestuur. “Als overheid willen sturen op het gehalte THC of MDMA is kansloos. Zijn immers de gewenste effecten voor de gebruiker minimaal of afwezig, dan blijft er voor criminelen een prikkel bestaan om drugs met hogere doses THC of MDMA, met meer merkbare effecten, op de markt te brengen.” Die strijd tegen de drugsindustrie moet volgens het CDA internationaal worden gevoerd, want veel in Nederland geproduceerde drugs gaan naar het buitenland en criminaliteit stopt niet bij de grens. Daar iets tegen doen vraagt goede samenwerking in de grensregio’s, met onze buurlanden en in de Europese Unie. Berendsen, EU-kandidaat voor het CDA: “Ondermijning met drugsgeld in Brabantse dorpen en steden is een groot gevaar waar onze burgemeesters dagelijks tegen vechten. Mensen in het buitengebied staan onder grote druk van criminelen die ruimte zoeken voor hun illegale praktijken. Ook de opruimkosten van het afval zijn enorm en komen voor rekening van gewone mensen en onze samenleving. Dat ene pilletje is zo onschuldig dus niet. In plaats van legaliseren is een sterke, grensoverschrijdende aanpak nodig. Dan helpt het als je partij ook Europese bondgenoten heeft en de lijnen tussen Brabant en Brussel kort zijn.” Deryckere en Berendsen roepen de D66-jongeren op een keer in een verslavingskliniek te gaan kijken en te zien waartoe een drugsverslaving, die soms klein begint en onschuldig lijkt, kan leiden. “In plaats van te moeten faciliteren dat je je drugs kan testen, kunnen we er beter voor zorgen dat je niet aan drugs begint én er niet aan kan komen. Dat ene pilletje staat niet op zichzelf. Er zijn steeds meer pilletjes nodig voor hetzelfde effect, en dus kunnen jongeren in een glijdende schaal belanden met alle gevolgen van dien voor zichzelf en hun familie. Van maatschappelijk betrokken jongeren zoals die van D66 zouden we juist verwachten dat ze hun leeftijdsgenoten wijzen op de gevaren in plaats van het gebruik aan te moedigen.” Noot: Op het plaatje staan niet de neppillen die de jongerenafdeling van D66 verspreid, maar 'echte'. Er was geen andere geschikte rechtenvrije foto voorhanden.

Het CDA wil dat het Groningse vergunningenstelsel voor verhuurders en bemiddelaars ook in andere studentensteden wordt ingevoerd. Zodat opgetreden kan worden tegen huisjesmelkers die veel te hoge huurprijzen vragen en jongeren hiermee uitbuiten. Daarom heeft CDA-Kamerlid Erik Ronnes samen met de PvdA een motie ingediend, waarin minister Ollongren wordt opgeroepen om deze aanpak actief bij andere steden onder de aandacht te brengen. Om ervoor te zorgen dat huisjesmelkers niet alleen in Groningen, maar overal in het land kunnen worden aangepakt. Daarbij wordt de minister ook gevraagd om waar nodig de juridische risico’s die er zijn, weg te nemen. Eind vorig jaar nam de Tweede Kamer al een motie aan van CDA en D66 om gemeenten meer bevoegdheden te geven bij de aanpak van huisjesmelkers. Het voorstel dat nu is gedaan sluit hierbij aan en stimuleert dat meer steden het goede voorbeeld van Groningen volgen. Vorige week vroeg ook het CDJA met een resolutie op het partijcongres, ook in Groningen, nog om extra aandacht voor de aanpak van huisjesmelkers. Minister Ollongren liet tijdens het debat weten de Groningse aanpak te willen betrekken bij de gehele aanpak van goed verhuurderschap. Het wordt daarmee onderdeel van het overleg met alle betrokken partijen.

Na de verkiezingen is Hans Démoed aangesteld als informateur. Hij heeft inmiddels met alle partijen gesproken en gekeken waar verbindingen gelegd kunnen worden tussen de partijen en of er eventueel onoverkomelijke verschillen zijn. De informateur heeft zijn verkenningen 31 maart afgerond. Het advies van de informateur met hierin zijn conclusies en aanbevelingen is bekend gemaakt aan de politieke partijen. Hij adviseert CDA, Nieuw Lissen en D66 gezamenlijk de formatiefase in te gaan met als doel een coalitie te gaan vormen. Voor dit formatieproces heeft hij aan de onderhandelaars een aantal aanbevelingen meegegeven. Lees hier het advies: https://www.lisse.nl/nieuws/nieuwsoverzicht/nieuwsbericht/archive/2018/03/article/informateur-hans-demoed-presenteert-zijn-advies-1009.html