Poliflw

De volgende ochtend ontmoet ik Dolly Toonen, in café Lux, in het centrum van de stad. Zij is bekend in de stad van haar buurt initiatief, ‘soepie doen’. In buurthuizen, of andere centrale plekken in wijken en buurten koken mensen soep voor hun buurtgenoten. Iedereen kan aanschuiven voor ‘een soepie doen’. Het initiatief is een schot in de roos. Het versterkt banden tussen buurtgenoten en zorgt er voor dat iedereen een lekkere maaltijd kan krijgen.

Het is niet vanzelfsprekend dat Dolly haar hoofd boven het maaiveld zou kunnen uitsteken. Als kind groeide ze op in een eenoudergezin, met weinig zicht op enig perspectief. Bovendien werd ze heel vroeg moeder en kon ze pas diploma’s halen toen de kinderen haar daartoe ruimte boden. Ze volgde uiteindelijk een studie personeelsbeleid en organisatiekunde en kon aan de slag als consulent bij een sociale werkplaats in Uden-Oss. “Ik gun iedereen zulke kansen, ongeacht waar je wieg staat. En, ook toen het nog niet vanzelfsprekend was, heb ik altijd geloofd dat ondernemerschap en sociaal beleid niet alleen goed samen kunnen gaan, maar elkaar ook kunnen versterken,” zegt ze nadat we een kopje koffie en thee hebben besteld. Op enig moment werd ik gevraagd om naar de sociale werkplaats in Nijmegen over te stappen. Daar hebben we van een afdeling een succesvol schoonmaakbedrijf gemaakt, waarbij onze medewerkers een volwaardig diploma konden halen, dat landelijk werd erkend.” Vanzelfsprekend was het behalen van een diploma voor vele medewerkers niet. Laaggeletterdheid in combinatie met een heel praktische inslag betekende dat de opleiding moest worden aangepast. Pictogrammen in plaats van moeilijke woorden, bijvoorbeeld. Engels uit het lesprogramma maar wel praktische trainingen er in. Zo konden ook de mensen van de sociale werkplaats een echt, volwaardig diploma halen. En een aantal van hen werden zelfs praktijkdocenten bij dezelfde opleiding.

Dolly Toonen

De bezuinigingen op de sociale werkplaatsen werden in 21 april 2011 door het VVD-CDA kabinet, met gedoogsteun van de PVV ingezet. Dat leidde tot reeks van reorganisaties en veranderingen, waarmee ook Dolly en haar werknemers te maken kreeg.

Na verloop van enkele jaren zette ze een grote stap en begon voor zichzelf, met een facilitair-schoonmaakbedrijf. Dat ging snel goed; er waren voldoende opdrachten, voldoende mensen. Maar niet alles was rozengeur en maneschijn. Als sociaal ondernemers nam ze graag mensen in dienst met een afstand tot de arbeidsmarkt. Maar dat bleek niet zo eenvoudig als je op het eerste gezicht zou denken. Ze kreeg te maken met mensen die die doorgestuurd werden door de sociale dienst, en niet zelden bleken zij geen of een vervelend arbeidsverleden te hebben. Zo waren er jongeren, zonder vaste woon en verblijfplaats, die in een auto sliepen, of bij vrienden en dat nooit vertelden aan de sociale dienst, uit angst voor represailles. Maar geen of slechte nachtrust had natuurlijk wel effect op hun functioneren. Anderen, werkloze ouderen bijvoorbeeld, voorzagen een risico wanneer ze geen vaste aanstelling zouden krijgen en dus zouden terugvallen op een lagere WW uitkering. Het gevolg daarvan was dat mensen niet aan het werk gingen, om hun WW rechten niet te verliezen. “En wat ook heel naar was,” bekent Dolly, “waren de mensen met schulden. Mijn medewerkers en ik werden niet zelden op zeer agressieve wijze benaderd door schuldeisers. Ik moest dan allerlei toeren uithalen om te voorkomen dat loonbeslag op mij, als kleine ondernemer, zou worden verhaald.”

Over al die zorgen dacht Dolly veel na, en verzon oplossingen. Toen Jeroen Dijsselbloem, toenmalig minister van Financiën, in Nijmegen een spreekbeurt hield, sprak ze hem aan, en werd vervolgens uitgenodigd om in den Haag te komen spreken. Dat werd een vruchtbaar gesprek, niet in het minst omdat haar belangstelling voor de politiek werd geactiveerd. “Misschien moest ik niet langer aan de kant blijven staan, maar gaan proberen om van binnenuit iets te veranderen, dus actief worden,” verzucht Dolly Toonen.

Het ondernemerschap slokte haar volledig op. Intussen heeft ze de balans hersteld, door opdrachten af te stoten en met een kleiner bedrijf verder te gaan. Daarnaast doet ze interim opdrachten en is er voldoende tijd voor haar vrijwilligerswerk voor kwetsbare jongeren, voor ‘soepie doen’ en het politieke vrijwilligerswerk wat ze binnen de PvdA heeft opgenomen. Bovendien is ze sinds kort burgerraadslid in de kleine PvdA fractie in Nijmegen. Dolly: “Je kunt als maatschappelijk ondernemers echt onderwerpen in beweging brengen en zaken veranderen, maar uiteindelijk moeten politici er iets mee doen. Vandaar mijn engagement.”

Later die dag ben ik te gast bij de ouders van Giselle Schellekens. Leo en Bess Schellekens wonen in de wijk Wolfskuil, ten westen van het oude centrum van Nijmegen. Leo en Bess hebben vele jaren in verschillende Afrikaanse landen geleefd en gewerkt, alvorens zij naar Nijmegen terug keerden. Voor de gelegenheid hebben ze via via Adam el Hadj uitgenodigd, een 42 jarige man uit Soedan en als vanzelfsprekend wordt er gegeten, en lekker bovendien. Ondertussen vertelt Adam zijn verhaal. Negen jaar geleden, in een vluchtelingenkamp in Egypte, werd Adam op voorspraak van de UNHCR ( Vluchtelingen organisatie van de Verenigde Naties) door de Nederlandse regering overgebracht naar ons land. Hij had nog nooit van Nederland gehoord, en vond het er, na aankomst, voornamelijk koud. In Khartoum, de hoofdstad van Soedan, had hij landbouw economie gestudeerd, maar moest op enig moment als politieke activist vluchten voor het gewelddadig Soedanese regime. Zijn vader, op zijn beurt gevlucht uit Libië, was een handelaar. Hij ontmoette Adam’s moeder tijdens een handelsmissie in Zuid Soedan. Voor het goede begrip, van Noord naar Zuid Soedan is een afstand van 3000 kilometer…. dus net zo ver als van Amsterdam naar Marrakesh in Marokko, of van Groningen naar Ankara in Turkije. “Eens in Nederland”, vertelt Adam, “vervolgde ik mijn langbouwstudie aan de hogeschool in Wageningen. Ik heb daar nog twee jaar gestudeerd en mijn studie acht jaar geleden afgerond.” Hij verontschuldigt zich voor zijn beperkte kennis van het Nederlands, zoveel en zo vaak heeft hij niet de kans om met Nederlanders in contact te komen. Evenwel, spreekt en verstaat hij de taal prima; zijn onzekerheid is begrijpelijk en eigenlijk verdrietig. Het geringe aantal Nederlandse contacten ligt niet aan hem… en dolblij is hij wanneer Bess voorstelt om hem te helpen zijn Nederlands te verbeteren. Overigens naast Nederlands en Engels spreekt Adam nog vier Afrikaanse talen en Arabisch. Maar ondanks zijn studie, ondanks zijn talenkennis en ervaringen is zijn droom om bij een Nederlands bedrijf of een internationale organisatie te werken, niet gelukt. Zijn leeftijd, afkomst en achtergrond maken het moeilijk om uitgenodigd te worden voor een sollicitatiegesprek; zijn netwerk is, zoals voor veel nieuwkomers in Nederland, nu eenmaal niet zo groot.

Adam el Hadj

“Ik heb daarom een eigen bedrijfje opgezet,” vertelt Adam bescheiden. “Joyful Earth heet het en ik importeer uit Afrika onder andere hibiscusthee, die door mijn zusje en andere vrouwen wordt geproduceerd. De thee wordt in Nijmegen al in verschillende winkels verkocht.” Een ander project wat hij heeft ontwikkeld is ‘Go Green’. Daar steekt hij veel tijd in. Adam: “Samen met een team van acht mensen helpen we nieuwkomers, voornamelijk uit Afrika bij alles bij vraagstukken van duurzaamheid en energie transitie. Bijvoorbeeld, veel Eritrese jongens hebben echt geen idee hoe ze moeten omgaan met een kachel in huis, wat de kosten daarvan zijn en wat duurzaamheid betekent. Zij zijn gewend aan de zon, aan warmte, ze lopen liefst in een T shirt, zoals thuis. Dus geven we uitleg over het beruik van de kachel, dat je een trui moet aantrekken… We nieuwkomers is dat allemaal nieuw. We proberen ons altijd te verplaatsen in de ervaringen en kennis van die jongens. Daarom, leggen alles uit en helpen we waar we kunnen, met Go Green. We hebben voor ons werk zelfs een kleine subsidie gekregen van het stadsbestuur.” Het Huis van Compassie, elders in de wijk is de uitvalsbasis van Adam en Go Green. Hier komen dagelijks Eritrese en andere Afrikaanse jongeren samen. Wanneer mijn gastvrouw aanbiedt om hem Nederlandse les te geven, neemt hij het aanbod van harte aan. Niet veel later moet Adam zich verontschuldigen; nieuwe afspraken wachten. Het is zijn wens om zo snel als mogelijk een volwaardig inkomen te verdienen… Dat vraagt inzet en ondernemerschap en dus ook, in Nederland, om afspraken op tijd na te komen. “In Afrika is dat anders,” zegt hij bij het afscheid lachend, “daar is een afspraak een richttijd; een kwartiertje later is vanzelfsprekend Hier in Nederland niet; daarom moet ik nu gaan. Go green…” En weg is Adam el Hadj.

Stof tot nadenken

Het was een ongekend lange en ook ingewikkelde formatiefase. Vaak was de samenstelling van gesprekspartners een dagkoers, (soms veranderde dat met het uur) maar het kwam ook voor dat het proces rustig een week stillag en er schijnbaar niets gebeurde en men naar elkaar bleef kijken. Nu na ruim 2 maanden van onderhandelen is er een nieuw College bestaande uit: Beter voor Rijswijk, D66, Wij.Rijswijk, CDA en Gemeentebelangen Rijswijk.

De inzet van de PvdA Tijdens de informatiefase hebben wij actief deelgenomen aan diverse gespreksronden waarbij te vormen colleges met verschillende samenstelling van partijen zijn onderzocht. Tijdens deze gesprekken hebben wij zowel gekeken of uitgangspunten van de PvdA met die van andere partijen verenigbaar waren als naar mogelijkheden om onze ideeën voor de toekomst van Rijswijk in te brengen.

Er zijn verschillende samenstellingen onderzocht, in verschillende ronden. Dit varieerde van een samenwerking vertrekkend op inhoud van onderwerpen en niet op polarisatie vanuit programma’s tot het onderzoeken of er een verantwoord “huis” (?) te bouwen is om vanuit samen te werken. Soms sprak men over een “motor” als basis en aanvullende partijen om tot een meerderheid te komen. We hebben aan tafel gezeten om te bespreken of een hele brede coalitie mogelijk was met meer dan 20 zetels en een open besluitvormingsstructuur, zonder collegediscipline en fractiedwang. (We hebben met meer rechtse partijen om tafel gezeten, om te kijken of we een meer “centrum” konden opschuiven.) We hebben aan tafel gezeten om te kijken of we rond “centrum”-partijen een stevig huis konden bouwen met de PvdA als linker muur. Kortom veel beeldspraken, veel gesprekken, veel onderzoeken, en veel “kijken of we op inhoud elkaar konden vinden”. Om te bekijken of we met een breed draagvlak samen zouden kunnen werken, hebben we gewerkt aan een concept voor een hoofdlijnenakkoord. Hierin kwamen zaken als continuering van het AZC, begeleiden van mensen naar werk (en accepteren dat vrijwilligerswerk en opleidingen daarbij horen) en de behoefte aan sociale woningen aan bod. Overigens kregen we op dat laatste thema constant weinig handen op elkaar. Bij het vinden van gemeenschappelijke vertrekgronden, hoort ook uitvoering. Deelname aan een coalitie is een ding, mede uitvoering kunnen geven door in het college plaats te nemen was niet altijd een vanzelfsprekend gevolg voor onze andere gesprekspartners aan tafel. Zonder uitvoering heeft de PvdA weinig aan mooie plannen.

Het proces

Foto: Erwin Dijkgraaf

Het was een proces van soms twee passen voorwaarts en een klein pasje terug en soms van het compleet opnieuw schudden van de kaarten die op tafel lagen en terug naar af. Hoewel de PvdA graag had deelgenomen aan een nieuwe coalitie hebben we helaas onvoldoende aanknopingspunten kunnen vinden om dit te realiseren. Terugkijkend in een gezamenlijk fractieoverleg met GroenLinks stelde Marieke Alberts van GroenLinks “Helaas is het een utopie om een linkse coalitie samen te stellen in Rijswijk”. We hebben daar gewoon niet genoeg zetels voor bij elkaar”

Het resultaat Als we nu kijken naar het coalitieakkoord dan moeten we helaas constateren dat punten die wij ingebracht hebben eruit zijn gehaald of herschreven zijn zodat wij daar niet meer (met deze bewoording) achter kunnen staan. Het document als geheel is een stuk rechtser geworden.

We wensen het nieuwe college (veel) succes en wijsheid in de komende jaren. Van ons kunt u verwachten dat wij vanuit de oppositie ons hard blijven maken voor wonen, werken en welzijn.

Als er nog vragen zijn ben ik bereikbaar op 06 55 37 30 39 of per mail Andy.Kooy.PvdA@gmail.com

Andy Kooy Fractievoorzitter

Het bericht De formatie van het nieuwe college verscheen eerst op PvdA Rijswijk.

Het is verboden om in de Schoof te fietsen of er je fiets te parkeren. Daarom heeft de PvdA een aantal jaren geleden het plan gelanceerd voor een bewaakte fietsenstalling bij de Schoof die bemand wordt door mensen met een afstand tot de arbeidsmarkt. Bij iedere gelegenheid heeft de PvdA de fietsenstalling opnieuw genoemd. Dat dit resultaat heeft blijkt dat in het collegeprogramma staat dat men een dergelijke fietsenstalling wil aanleggen bij de Schoof of het zwembad. De PvdA ziet graag dat de stalling bij de Schoof voor de opening van de Action gerealiseerd wordt.

Bomenbeleidsplan Een jaar gelden stond het bomenbeleidsplan op de agenda en is onder druk van onder andere de toenmalige grootste oppositiepartij terug naar de tekentafel gestuurd. Na marginale aanpassingen was het tijd om het vernieuwde plan te presenteren. Tijdens de behandeling waren twee insprekers aanwezig die met veel emotie vertelden waarom zij tegen het plan waren. Eén inspreker tegen het kappen van iedere soort van bomen en groen, de andere juist vóór het kappen van de mooie platanen op de Laan van Welhorst. Grootste verrassing was dat de oppositie partij die vorig jaar zo fel tegen was, nu als collegepartij volmondig “ja” zei tegen hetzelfde (nauwelijks aangepaste) plan waardoor het automatisch is aangenomen. De PvdA heeft kritische vragen gesteld en heeft na de belofte van de wethouder dat er volgend jaar een evaluatie komt uiteindelijk ook voor gestemd.

Zwembad Na 50 jaar krijgt Ambacht een nieuw zwembad. In november ontstonden er discussies nadat D66 en de PvdA pleitten voor openstelling van het nieuwe zwembad op zondag. Een antwoord van de wethouder was dat in de afgelopen 12 jaar niemand bij hem was geweest die vroeg of het zwembad op zondag open mocht. In aanloop naar de verkiezingen hebben alle partijen de “Kieswijzer” ingevuld. In deze “Kieswijzer” gaf alleen SGP-CU aan dat zij tegen zondag openstelling is en CDA wilde alleen het buitenbad op zondag open. Nu blijkt dat de gehele coalitie tegen zondag openstelling is. Gemeentebelangen kon zich niet meer herinneren dat zij in de “Kieswijzer” voor zondag openstelling hadden gekozen terwijl iedere partij héél veel tijd en zorg in het opstellen van de “Kieswijzer” heeft gestoken.

PvdA Zoals bekend is de PvdA niet meer vertegenwoordigd in het college van burgemeester en wethouders van Hendrik Ido Ambacht. Sinds de laatste verkiezingen heeft de PvdA één raadslid in de gemeenteraad van Ambacht. Het lijkt ons goed om van tijd tot tijd toch ons licht te laten schijnen over actuele thema’s in de Ambachtse gemeentepolitiek.

Het bericht Bewaakte fietsenstalling bij de Schoof verscheen eerst op PvdA Hendrik-Ido-Ambacht.

Door John Kerstens op 5 maart 2019 Delen  

Op zich geen nieuws, zou je denken. Want zowel de PvdA als andere oppositiepartijen zeggen dat al een tijdje. En zowat iedereen in het land vindt dat al langer. Maar wat wel nieuws was, was dat de minister namens de vier coalitiepartijen had gesproken. Dat verzekerde althans een van de vele communicatiemedewerkers van het ministerie in dezelfde krant. Dàt nieuws bleef vervolgens welgeteld twee hele uren goed. Want terwijl CDA en ChristenUnie zich in stilzwijgen hulden (tot op de dag van vandaag), beschuldigde D66 de minister van ‘hoog-over-verhalen’ en meldde de VVD dat de minister wel iets beters te doen had dan (even samengevat) de zorg in de ellende te storten.

En zo kenden we de kibbelcoalitie weer: ruziënd over straat.

En zo kenden we de kibbelcoalitie weer: ruziënd over straat.

De Partij van de Arbeid was blij met de ommezwaai van de minister: wij stemden in 2006 tegen de Zorgverzekeringswet, waarmee marktwerking in de zorg werd geïntroduceerd en wijzen al een tijd op de nadelige effecten ervan. Maar De Jonge moet nu wel laten zien dat ’t hem menens is. Dat het om méér gaat dan een verkiezingspraatje of een sollicitatie naar de baan van partijleider van het CDA.

De Jonge moet nu wel laten zien dat ’t hem menens is.

Hij zal daarbij méér moeten doen ook dan ‘de acties’ die hij in bedoeld kranteninterview aankondigde.

Méér dan een nota bene al door het vorige kabinet ingediend wetsvoorstel (dat het toezicht op nieuwe toetreders verbetert) na het twee jaar in de la te hebben laten liggen daar nu uit te halen.

Méér dan het op aandringen van de oppositie naar Brussel af te reizen in verband met het krankzinnige aanbestedingscircus in de zorg.

Méér ook dan het en passant bij het oud vuil zetten van de vrijheid van mensen om zèlf te kiezen.

Het is vooral van belang of de minister bereid is werk te maken van voorstellen van de PvdA en andere partijen om die doorgeslagen marktwerking aan te pakken.

En daarbij is vooral ook van belang of de minister bereid is werk te maken van voorstellen van de PvdA en andere partijen om die doorgeslagen marktwerking aan te pakken. Of hij bereid is dat te doen via een meerderheid waarvan niet alle coalitiepartijen deel uitmaken. Een meerderheid zonder de VVD en/of D66 bijvoorbeeld.

The proof of the pudding is in the eating’, zoals de Engelsen zeggen.

Tweede Kamerlid

Het CDA heeft een programma in dialect laten maken. Om onze goede wil te tonen doet de PvdA een beetje mee. Vooruit dan maar.

De gemeenteraad debatteert dinsdag 13 november over de begroting. Onze fractievoorzitter Pieter Paul Slikker wil van het college weten hoe het komt dat er zo weinig woningen gebouwd worden en dat er nog zoveel mensen in onze stad in armoede moeten leven.

Tegelijkertijd komt de Bossche PvdA-fractie met voorstellen voor hoe we meer jeugd- en jongerenwerk in de wijken voor elkaar krijgen en hoe we urban initiatieven in de stad een kans kunnen geven.

Lees hieronder het volledige verhaal van Pieter Paul, zoals hij die dinsdag heeft uitgesproken op het stadhuis:

Voorzitter, collega’s,

Een wijs man zei ooit: ‘de begroting is als een deken in de winter, als de een ‘m naar zich toetrekt, dan ligt de ander in de kou’. Het was wijlen Hans van Mierlo die wat mij betreft bijzonder scherp verwoordde waarom wij vandaag bij elkaar zijn: er zorg voor dragen dat álle inwoners van de gemeente ’s-Hertogenbosch vandaag gediend worden. Want een begroting is veel meer dan een optelsom van uitgaven en inkomsten met als hoogste doel boven de nul te scoren. Het is de verankering van maatschappelijke ambities in concrete daden. Het geeft antwoord op de vraag wiens dromen en noden gezien worden, en wie de kou zelf maar moet trotseren.

Voorzitter,

Het nieuwe stadsbestuur heeft economisch gezien het tij mee. Het geld klotst relatief gezien tegen de plinten. Meegesleurd door de wereldeconomie en de BV Nederland draait ook de economie van de BV Den Bosch op volle toeren. Aan de rechterzijde van het politieke spectrum gaat men er dan al snel van uit ‘dat het liftend tij ook de kleine bootje optilt’. Helaas blijkt dat maar al te vaak niet waar te zijn. Want het economische tij mag dan mee zitten, de maatschappelijke uitdagingen zijn groot. En het is dan ook vanuit dat perspectief dat de fractie van de PvdA haar licht laat schijnen op deze begroting: dragen we zorg voor alle inwoners van onze gemeente – van hen die werken, gewerkt hebben of willen werken- en geeft de begroting een antwoord op de grote maatschappelijke opgaven van deze tijd.

Voorzitter,

Dan ziet mijn fractie reden voor een aantal complimenten. Allereerst hoe we omgaan met werknemers in de zorg. Onlangs werd bekend dat er op verzoek van de fracties van o.a. de PvdA en SP 1,2 miljoen extra wordt uitgetrokken voor de huishoudelijke hulpen in onze stad. Hierdoor krijgen ze per 1 januari eerlijk cao loon in plaats van pas over twee jaar. Dat is een belangrijk signaal aan publieke werkers die voor ons als stad in de frontlinie opereren.

Ook heeft het nieuwe stadsbestuur meer ambitie om ons lokale deel te nemen in de opdracht de desastreuze opwarming van onze planeet tegen te gaan – daar worden stappen in de goede richting gezet en dat doet ons deugd. Een verademing is ook dat BiEB, Muzerije en Babel verder kunnen. Vier jaar lang zagen we een gebrek aan voortgang en zelfs de onhaalbare wens de drie organisaties in één ontoereikend pand te proppen. We zijn dan ook blij dat er weer letterlijk ruimte is voor het belang van lezen, debat en cultuur-educatie.

Voorzitter,

Daarnaast zien we helaas ook dat dit stadsbestuur op een aantal maatschappelijke opgaven nog niet het antwoord op de mat legt waar de samenleving om schreeuwt:

Te beginnen bij de woningbouw, of beter gezegd, het gebrek daaraan. De ambitie om volgend jaar 850 nieuwe woningen te bouwen waarvan slechts 215 in de sociale sector is een veel te kleine. Zeker aangezien er jaarlijks ongeveer 125 sociale woningen verkocht worden. Met het voorziene bouwtempo en 10.000 actief woningzoekenden hebben we over zo’n 80 jaar de woningbehoefte van vandaag gerealiseerd. Wat is er gebeurd met de ambitie in de verkiezingsprogramma’s van de coalitiepartijen om 2000 tot 1500 woningen per jaar te bouwen? Er moet meer gebouwd, er moet meer sociaal gebouwd en we moeten weer durven uitbreiden in plaats van te denken dat we er met inbreiden wel komen. Daar dienen we dan ook twee voorstellen voor in.

Teleurgesteld zijn we ook als het gaat om de bestrijding van armoede in onze stad. Ook nu de crisis voorbij is moet een op de twaalf inwoners rondkomen van een inkomen onder het sociaal minimum waaronder 3200 kinderen. Het aantal inwoners langdurig in de armoede neemt zelfs toe. De afgelopen jaren is er een goede slag gemaakt met het vroeg signaleren en dus voorkomen van armoede en schulden maar het is hoog tijd om een effectieve bestrijding van de ergste gevolgen van een bestaan onder het bestaansminimum ook actief op te pakken.

Het bieden van een fatsoenlijke Bossche basis is wat mijn fractie betreft een kerntaak: één centrale intake, ontsluiting van al het aanbod, een gezamenlijke inkomenstoets. Er kan zoveel meer. Reden voor de fracties van de SP en PvdA om binnenkort met een gezamenlijke initiatiefnota te komen.

Voorzitter,

Meer ambitie zien we ook graag als het gaat om het aan het werk helpen van mensen die langdurig werkloos zijn. In crisistijd is de meeste aandacht uitgegaan naar het aan het werk helpen van mensen die relatief makkelijk nog een baan konden vinden. Nu is het echt tijd voor die duizenden anderen. U kent onze ambitie op het gebied van publieke banen maar vandaag vragen we om eerst maar eens een vliegende start te geven aan het door ons zo vurig bepleitte experiment om bij te verdienen in de bijstand. Thuiszorgorganisaties in onze stad gaven aan dat ze graag mensen met een uitkering via het experiment in dienst nemen. Wij zeggen: pak die uitgestoken hand met beide handen aan.

Daarnaast pleitten wij met het CDA en andere partijen voor meer beschutte werkplekken. Den Bosch hoort wat ons betreft voorop te lopen in het bieden van werk aan mensen die anders aan de kant zouden staan – ook als het gaat om het scherp houden van de Haagse beleidsmakers. Daar zien we graag de tanden van de wethouder.

Voorzitter,

Ook vragen wij om een stop op payrolling. Juist de overheid hoort het goede voorbeeld te geven als het gaat om arbeidsvoorwaarden. Dan past het niet om tegen honderden medewerkers, werkzaam voor onze gemeente, te zeggen dat ze genoegen moeten nemen met mindere arbeidsvoorwaarden dan hun collega’s. Inmiddels wil het Kabinet er van af, beweegt de VNG er van weg en is het hoog tijd dat onze gemeente een pas op de plaats maakt.

Voorzitter,

De grote opgave om onze stad klimaatneutraal de tweede helft van deze eeuw in te leiden vraagt om bijzondere aandacht voor de inwoners die niet twee keer modaal verdienen. Het zijn de slimme ondernemers zoals blue bear, vooruitstrevende agrariërs en inwoners met een hoog inkomen waar we ons weinig zorgen over hoeven te maken. Die weten de baten van klimaatverandering wel te vinden. We vrezen de door financiën becijferde situatie dat lage inkomens straks zes keer meer kwijt zijn van hun inkomen aan klimaatlasten dan hoge inkomens. Dit door exorbitant stijgende energielasten.

Dat is ten eerste oneerlijk en ten tweede de bijl aan de wortel van het draagvlak voor de omslag naar een klimaatneutrale stad. Vandaar dat wij twee voorstellen indienen. Één om dit scherp in de smiezen te houden, de ander om ook mensen met een klein inkomen te laten profiteren van de bouw van de windmolen op west.

Tot slot, voorzitter is mijn fractie verheugd over een drietal initiatieven van onze kant die waarschijnlijk op brede steun bij oppositie en coalitie kunnen rekenen. Dat er extra budget komt voor het jeugd en jongerenwerk in onze stad, daar waar eerder dit jaar mijn fractie met de Bossche VVD daar al aandacht voor vroeg, is een succes waar maatschappelijke initiatieven zoals De Poort, Hambaken Gym en Jong Actief meer jongeren mee kunnen helpen op het soms bochtige pad naar een betekenisvol bestaan. Dat de Maaspoort niet langer genoegen moet nemen met de eeuwige belofte van een mogelijk station in 2040 maar wellicht al eerder kan rekenen op een snelle busverbinding is een stap vooruit voor duizenden inwoners. En dat er een hand uitgestoken wordt uitgestoken naar Urban initiatieven die ’s-Hertogenbosch van een totaal andere kant laten zien is mooi en smaakt naar meer.

Voorzitter,

Als de maatschappelijke opgaven zo groot zijn als nu, als de verdeeldheid in de samenleving en daarmee ook het aantal partijen in deze raad zo groot is, dan moeten volksvertegenwoordigers en bestuurders hun opdracht extra serieus nemen. De PvdA zal uw College aanjagen als u te gemakkelijk achterover leunt. We zullen u van ideeën en initiatieven voorzien als u zelf het antwoord nog niet heeft op de grote maatschappelijke uitdagingen van deze tijd. We zullen u ook steunen als u goed doet voor ’s-Hertogenbosch en haar inwoners.

Maar bovenal zullen we waken over de opdracht om plek voor iedereen te scheppen onder de warme deken die we horen te bieden. Er valt nog veel werk te verzetten.

Dank u wel.

Het bericht ‘De begroting is als een deken in de winter’ verscheen eerst op PvdA Den Bosch.

De zomer is voorbij, het ‘gewone leven’ is weer begonnen, en ja, hoera, ook ‘Den Haag’ is weer aan de slag. Met absolute lichtpunten, zoals de prachtige speech van minister Sigrid Kaag, haar oproep om niet langer weg te kijken als onze democratie onder druk gezet wordt of mensen in onze omgeving de dupe worden van misstanden. “Die stilte, de stilte van het wegkijken, is onheilspellend. Die stilte kan langzaam maar zeker aanzwellen tot collectief zwijgen. Een zwijgen dat uiteindelijk oorverdovend kan worden. Dat maakt dat we de risico’s in onze samenleving niet meer zien. Dat we de signalen niet meer verstaan.”

Hartverwarmend en op het juiste moment.

Hoe onheilspellend is het dan dat juist politici van de zijde van VVD, CDA en ChristenUnie in haar kabinet dingen zeggen en doen die daar volstrekt haaks op staan? Blok (VVD) probeert weg te komen met bijna racistische uitspraken. Buma (CDA) tettert vrolijk populistisch mee over de noodzaak van volksliederen en gooit intussen ons klimaatbeleid, onze toekomst, te grabbel. Rutte (VVD) is inmiddels de enige die nog gelooft in ‘zijn’ dividendbelasting als cadeautje aan een paar grote buitenlandse ondernemingen. En, ik geloof mijn ogen niet, juist ChristenUnie-minister Slob, de man met hart voor het onderwijs en voor ‘de regio’, gaat korten op het middelbaar onderwijs in de regio’s.

Bij al die zaken zijn lange ‘technische’ verhalen te houden. En inderdaad, het gaat om complexe maatregelen. Maar wij als PvdA zijn nooit bang geweest daarin pal te staan, verantwoordelijkheid te nemen, van meet af aan duidelijk te zijn. Want je kunt lang en breed ‘rekenen’ aan allerlei maatregelen, maar als politicus moet je duidelijk kaders stellen. Slob moet niet wachten op de uitkomst van een commissie die sommetjes maakt, hij moet die commissie een duidelijk kader meegeven: ik wil niet dat scholen in dunbevolkte gebieden door mijn maatregel door het ijs zakken. Buma moet niet gaan lopen zwabberen met ons klimaat en roepen dat het allemaal ‘veel te duur is’, een absurde uitspraak voor een partij die beweert te staan voor goed rentmeesterschap, voor onze toekomst. Hij moet zeggen: ik wil niet dat kwetsbare mensen het slachtoffer worden van de energietransitie. Maar dat zegt hij niet, want hij weet dat het huidige kabinetsbeleid juist mensen met lagere inkomens treft. Zij lopen immers het risico op veel hogere maandlasten te komen.

Maar goed, wij wel, zij niet, ga zo voort VVD en CDA met mensen aan het lijntje te houden! ChristenUnie, weet waar je staat! Wij als PvdA weten dat en voelen dat. Daarover hoeven we niet ‘na te denken’, wij luisteren naar ons hart. Zo hebben we de afgelopen jaren doorlopend Gedeputeerde Staten gevraagd hoe het werkelijk staat met de werkgelegenheid, en al die miljoenen die wij steken in ‘nieuw werk’. En wat blijkt nu, dankzij goed onderzoekswerk van NRC journalisten: het aantal werkenden dat in armoede leeft is de afgelopen jaren meer dan verdubbeld! Dus, ja, hoera, de economie trekt aan, er is meer ‘werk’. Maar het ontbreekt aan goede banen, aan eerlijke betaling.

Wij weten welke keuzes we moeten maken, jullie weten waar we voor staan.

Het bericht Tijd om keuzes te maken! verscheen eerst op PvdA Overijssel.

In november is een motie aangenomen van CDA en PvdA waarin we het college opdroegen onderzoek te doen hoe we de ijsbaan open konden houden in Zoetermeer voor alle bestaande ijsverenigingen en voor de gebruikers. Commissielid Marissa van der Tol: "Ik ben vorig jaar diverse keren langs geweest bij de ijsverenigingen. Ik ben blij dat de ijsbaan in ieder geval nog een jaar blijft in het Silverdome en dat de wethouder in gesprek blijft met alle partijen."

Nog een jaar ijs in Silverdome

Overeenstemming met bedrijf

Colleges zijn net mensen. Helemaal volmaakt kom je ze zelden tegen, maar compleet waardeloos komt gelukkig ook niet vaak voor. Het ligt vaak aan jezelf welke eigenschappen je het meest opvallen, de goede of de slechte. In het eerste geval is het glas half vol, in het tweede half leeg. Neem nu ons college. Volmaakt is het inderdaad bepaald niet. Wie het college-akkoord of de kadernota doorleest kan haast niet anders dan een schrikbarend gebrek aan visie constateren. Ideeën, initiatieven, ondernemingszin, het ontbreekt volledig. Ook van enige mate van creativiteit valt geen spoor te ontdekken. (Alleen de naam al, mei-inoar trochpakke, de kadernota heeft exact dezelfde titel als het college-akkoord; en zelfs toen gold dit al als fantasieloos). Het document heeft een heel hoog ‘wij-passen-vier-jaar-lang-op-de-winkel-en-daar-worden-we-best-een-beetje-moe-van-hoor’ gehalte.

Maar toch staan er ook goede punten in. Het ademt namelijk wel iets van dichter bij de burger willen staan. Goed, nu wil iedereen dat, maar vaak blijft het bij woorden. Alleen hier zou het wel ‘ns een uitgesproken sterk punt van dit college kunnen zijn dat ze dat nog lukt ook. Laat me dat uitleggen. Van wethouder Jouke weten we -het is bijna zijn handelsmerk- dat hij sterk hecht aan overleg met betrokkenen, dat hij niet moe wordt om het standpunt van de gemeente uit te leggen en dat hij bij verschillende gelegenheden heeft aangetoond over voldoende geestelijke lenigheid te beschikken om zich te laten overtuigen. En zonder concrete voorbeelden te kunnen noemen denk ik dat iets vergelijkbaars geldt voor wethouder Max, volgens mij opereert hij ook graag zo dicht mogelijk tegen de samenleving aan. Ivoren torens lijken niet aan deze twee besteedt. Hier en daar kun je dat in de kadernota zien. Schoolzones, burgerparticipatie en nog een paar van die oprispingen. Natuurlijk, het kan altijd beter, maar het geeft de burger moed.

Over moed gesproken. Ten tijde van zijn installatie had wethouder Jouke de euvele moed om de eerste woorden van die zouteloze titel ‘mei in-oar trochpakke’ te onderstrepen. Mei in-oar. Samen. Samen met de oppositie, samen met de bevolking, zo betoogde hij. Hij werd onmiddellijk op z’n nummer gezet door de fractievoorzitter van het CDA. Het college-akkoord was niets anders dan de huwelijkse voorwaarden tussen CDA, GBA en de ChristenUnie, zo dragonderde zij over hem heen. De wethouders wisten gelijk weer wie de broek aan had binnen de coalitie maar belangrijker was… dat zij gelijk had. Helaas… Want, los van de beeldspraak, dat is inderdaad de functie van een coalitieakkoord. Een setje afspraken tussen de drie coalitiepartijen over de gebieden waarop zij een gelijk standpunt in zullen nemen. Niets meer en niets minder. In dit geval kon er maar één gelijk hebben en dat was de fractievoorzitter. Helaas…

En toch … leer mij wethouder Jouke kennen. Die is niet zo heel gauw benauwd. Als hij zegt in het coalitieakkoord een handreiking naar de bevolking te zien dan zegt hij dat niet zomaar, dan wil hij dat echt. En als je met die gedachte in het achterhoofd dan nog ‘ns door de kadernota bladert dan herken je het. Dan ademt het iets van ‘dichtbij de burger’. Nog steeds geen spoor van een visie, nog geen begin van een helder uitgezette koers, maar wel iets van met z’n allen, met onze dorpen, onze burgers, onze mensen.

En als dat zo is, als dat echt waar is, als ik me niet voor de gek laat houden door mooie woorden dan heeft de wethouder toch nog gelijk gekregen. Gelukkig…

Voorlopig hou ik het er even op dat het glas van de kadernota half vol is.

Het bericht Het glas is half vol! verscheen eerst op PvdA Achtkarspelen.

Samen met H&G en CDA heeft de PvdA het nieuwe coalitieakkoord gepresenteerd met de titel ‘Koersvast en Vernieuwend’. De titel geeft al aan dat we op het stevige fundament van de afgelopen jaren willen voortbouwen, maar ook duidelijk een vernieuwingsslag willen maken richting de toekomst.

Het proces om te komen tot dit breed gedragen coalitieprogramma is hierbij een goed voorbeeld. We hebben ervoor gekozen geen klassiek programma te schrijven, maar juist in te zetten op verbreding en het betrekken van de samenleving. Gemeenteraad, maatschappelijke organisaties binnen Valkenswaard en inwoners hebben hun input kunnen leveren aan dit programma en aan de koers die Valkenswaard de komende jaren wil voeren. Ook is er informatie vanuit professionele organisaties verwerkt in het programma. Al deze input tezamen heeft geresulteerd in het voorliggende programma.

Het gepresenteerde programma is een akkoord op hoofdlijnen, waarin een belangrijke richting wordt gegeven voor de komende jaren. Het akkoord is niet ‘dichtgetimmerd’ met hele concrete maatregelen. Wij hechten er belang aan dat er voor de komende periode een dynamisch document ligt waarin de kaders worden aangegeven en waarbinnen we met elkaar, zowel raad als inwoners, vorm kunnen geven aan de uitdagingen en kansen die op ons af komen.

 De komende jaren willen we als coalitie inzetten op een aantrekkelijke woonomgeving. Het op peil houden van ons voorzieningenniveau, ook en vooral in de kleine kernen behoeft daarbij zeker aandacht. Daarnaast zetten we in op het bevorderen van de sociale cohesie: in wijk en buurt door het leggen van slimmere verbindingen en het toegankelijk houden en maken (zowel fysiek als figuurlijk) van de voorzieningen voor iedereen. Het aanpakken van het centrum en de bereikbaarheid van en naar onze gemeente zullen de komende periode hoog op de agenda staan. En dit alles zoveel mogelijk in gezamenlijkheid: raad, college, de verschillende organisaties maar zeker óók de inwoners van Valkenswaard.

Wij kijken er van harte naar uit om deze opgave gezamenlijk uit te voeren voor een toekomstbestendig Valkenswaard!

Lees hier het akkoord: Hoofdlijnenakkoord Koersvast en Vernieuwend

Het bericht Koersvast en vernieuwend, nieuw coalitieakkoord Valkenswaard verscheen eerst op PvdA Valkenswaard.