Poliflw

Door Mirjam Bikker op 14 mei 2024 om 17:45

‘Wie wereldwijd rondkijkt weet… zo vanzelfsprekend is vrijheid niet.'

Toespraak van Mirjam Bikken in de Sint-Janskerk in Gouda op 4 mei 2024

Godlof!

- Stolpersteine, Inez Meter, 2011

Met dit gedicht opent het indrukwekkende boek ‘Hier woonden’, van Soesja Citroen. Het boek kenmerkt zich door het herhaaldelijke, sobere ‘Hier woonde’, gevolgd door namen, adressen, geboorteplaats en sterfplek, meestal een concentratiekamp. Deze mensen woonden ooit in deze stad, onze stad, noemden Gouda hun thuis, maakten hier herinneringen. Bijna 400 namen worden genoemd, hun verhalen verteld. Opdat we nooit vergeten.

Het lezen ervan snijdt je door de ziel. Het zijn verhalen die je stil maken, vervullen van verdriet en verbijstering. Sommige verhalen raken je extra diep, omdat ze zo akelig dichtbij komen. Verhalen van mensen zoals jij en ik. Van kinderen, in de leeftijd zoals ze bij ons thuis zijn. Die genoten hebben van het groen aan de bomen in de lente, van het geroezemoes van de stad, de drukte op de markt. Van kinderen die speelden in het Houtmansplantsoen, tot het niet meer mocht. Die naar school gingen met andere kinderen uit de buurt, tot het niet meer mocht. Gingen zwemmen in het zwembad, tot het niet meer mocht. Omdat ze Joods waren. Voor Joden verboden.

Een van die namen is Andries Samuel van Wijnbergen. Naast zijn werk als accountant zat hij in de Goudse gemeenteraad. Hij was, net als ik, actief in de politiek. In 1940 al werd hij, enkel vanwege zijn Joodse achtergrond, uit deze functie ontheven. In de nacht van 23 oktober 1944 werd Andries thuis aan de Fluwelensingel gearresteerd door leden van de Landwacht. Hij zou overgebracht worden naar Rotterdam. Maar onderweg net voorbij de Julianasluizen waar nu Westergouwe is, wat toen nog Moordrecht was, werd hij gefusilleerd. Bij de Hoeve Nooitgedacht schiet een Nederlandse SD’er hem in koelen bloede dood. Zonder proces, zonder verantwoording ten tijde van de bezetting. Rechteloos, redeloos. Ook in onze stad, ook in het dorpje van mijn jeugd, was de wetteloosheid.  Hier zijn geen woorden voor, en tóch… Op 4 mei zijn we stil… én we proberen woorden te vinden, stamelend, met een brok in de keel en een zwaar gemoed. Omdat we denken: dit nooit weer.

Als schoolkind opgegroeid aan de Hollandse IJssel in het dorp Moordrecht, kende ik die verhalen van zo dichtbij, wat zich had afgespeeld zo in de buurt nog niet. Toch was dodenherdenking op 4 mei een vanzelfsprekend moment. Om stil te zijn, te herdenken hoe velen waren weggevoerd en vermoord. We dachten aan het verzet, de moedige mensen en het levensreddende werk dat werd gedaan. Boeken als Snuf de Hond, Holland onder het Hakenkruis, Engelandvaarders, ze werden door mij verslonden. En het was vanzelfsprekend welke keuzes een mens zou maken in de oorlog. Zoals het vanzelfsprekend was dat zulke verschrikkingen nooit meer zullen plaatsvinden.

Toen was ik een kind en dacht ik als een kind. En het zal zo blijven dat de boeken en gedachten van weleer ook gedachten voor het nu hebben gevormd die je meedraagt. Maar ze waren niet de hele waarheid. Integendeel. Van de Joodse gemeenschap die hier voor de oorlog voluit het Joodse leven kende, was maar een kleine rest over na de oorlog. En het grootste deel van de stad, van mijn dorp destijds, was niet actief in het verzet. Ook niet actief bij de NSB. Maar leefde onder het juk van de bezetting en zette niet de stap naar voren toen stadsgenoten werden weggehaald. Van Gouda wordt nog geschreven door de Duitse bezetter dat de bevolking en de gemeentepolitie wel erg meelevend is als Joodse Gouwenaren worden weggevoerd. Men was vriendelijk, maar het stopte niet.

Vandaag mag ik hier voor u de 4 mei-gedachtenis uitspreken en dat doe ik met een groot gevoel van verantwoordelijkheid. Want vandaag staan we stil bij al die Nederlanders – burgers of militairen die in ons Koninkrijk of waar ook ter wereld zijn omgekomen, zowel tijdens de Tweede Wereldoorlog, in Indonesië, als in oorlogssituaties en bij vredesoperaties daarna. Het is vandaag de dag van herdenken, van rouw dragen. En óók een dag van besef hoe kostbaar de vrijheid is, die we morgen gaan vieren. En als wij straks op de Markt stil zijn, met de vaste wens, dit nooit meer.

We hebben de dure plicht de verhalen van onze stadsgenoten die in de oorlog omgekomen zijn te blijven vertellen, met stilte en met woorden. Om de namen te blijven noemen. Het is van belang om het collectieve geheugen van onze stad van ons land te blijven voeden met beelden uit het verleden, want wie niet leert van het verleden, zal dezelfde valkuilen niet opmerken. De recente opmars van antisemitisme onderstreept dat belang opnieuw.

Dit herdenken heeft ook een bepaalde transcendentie: in het collectieve herdenken van dit hoofdstuk uit onze geschiedenis, overstijgen we voor een moment de vele breuklijnen die onze samenleving kent. Vandaag zijn we allemaal één. Jood en niet-Jood. Man en vrouw. Progressief en conservatief. Het verleden dringt ons daartoe. Het heden vraag erom. De stilte verbindt ons. We zeggen tezamen: nie wieder. Dit nooit meer.

Met Lex van der Helm wandelde ik recent door Gouda, om over de Joodse historie van deze stad te horen. Hij vertelde over de razzia in april 1943, doen het Joodse bejaardenhuis aan de Oosthaven ook niet meer ontsnapte. Over de dappere directrice mevrouw Teixeira de Mattos, die haar mensen niet in de steek liet, meeging naar Westerbork en als enige de transporten overleefde. We liepen langs de Stolpersteine, de gedenkstenen die herinneren aan de Joodse gemeenschap van voor de oorlog. We memoreerden dat die week de laatste stolpersteine, struikelstenen van onze stad geplaatst zijn.

Aan het eind van onze wandeling merkte Lex op: ‘Zo ver weg is het niet. Je bent zo terug in een spiraal waarin mensen tot schuldige en zondebok worden gemaakt.’

En daar hebben we allemaal voor te waken. De Joodse gemeenschap is de kleinste gemeenschap in Gouda en daarmee ook de kwetsbaarste. En juist wat kwetsbaar is, verdient allermeest onze bescherming. Gouda is een stad van minderheden. Nederland is een land van minderheden, gebouwd op de overtuiging dat onze democratische rechtsstaat

bescherming biedt en ruimte en vrijheid geeft voor verschil. Denk maar na, eigenlijk behoort elk van ons, ook jij hier in de Sint Jan tot een minderheid.

Deze bijdrage vandaag bepaalt me bij de vanzelfsprekendheid die ik ooit had bij Dodenherdenking. Het moment van ons samen, om uit te spreken; dit nooit meer. Wie wereldwijd rondkijkt, wie kijkt wat er op muren geschreven wordt, of op online fora, wie de krant leest, weet… zo vanzelfsprekend is het niet. We zijn hier bijeen in een kerk die daar met verschillende glazen aan herinnert. Maar ook laat zien dat er momenten zijn dat het er op aankomt. Omdat er dreiging is van buiten, andere landen. En misschien ook van binnen, als we niet meer zien hoe kostbaar vrijheid is. Dat het soms een prijs vraagt om de ander te tolereren. En dat niemand zichzelf daarin moet overschatten.

Sinds een aantal jaar lees en herlees ik het verslag van Floris Bakels, de man die in verschillende doorgangs- en vernietigingskampen vastgehouden werd. Levend tussen nacht en nevel. Zo heeft zijn verslag ook, hij schrijft in

de scherpe woorden: ‘De Duitse macht is in 1945 verslagen, maar nadien is feitelijk niets tot een oplossing gebracht. Het uitmoorden van zes miljoen joden, met name, is niet gevolgd door iets dat herhaling onmogelijk maakt. Men heeft zich niet bekeerd. (…) Roependen in de woestijn waarschuwen terecht voor komende catastrofes. Als schrijver voeg ik mij bij hen. De doden verplichten mij daartoe.’

Het zijn indringende woorden. Ze zetten voor mij op scherp waarom dit herdenken zo belangrijk is. Waarom we niet moeten nalaten te onderstrepen dat vrijheid kostbaar is. Dat het om een innerlijke overtuiging vraagt, ook in onbestemde tijden. Dat onze vrijheid een verantwoordelijkheid is. ‘De doden verplichten ons daartoe.’ De Stolpersteine herinneren ons eraan, de verhalen van hedendaagse veteranen over hun gesneuvelde kameraden bij vredesoperaties evenzeer. Ook bij u zullen er verhalen zijn die u meedraagt.

Om acht uur zijn we stil, ik hoop van harte dat het in heel ons land stil is. In een gezamenlijk herdenken. In waardigheid, opdat we niet vergeten. Wie zij waren, hoe ze leefden in onze stad. ‘In hun namen keren zij weer,’ schreef Inez Meter. Vandaag noemde ik de naam van Andries Samuel van Wijnbergen. Vermoord omdat hij Joods was, zonder proces. Vandaag noemde ik de naam Sarah Teixiera de Mattos, moedig stond ze de oudjes bij, ook toen ze weggevoerd werden met de trein. Ik zou vele andere namen kunnen noemen.

Hun namen verplichten ons er toe, om op te staan voor die stad waar allen veilig zijn, waar we haat een ferm halt toeroepen, waar we de ander kennen als gegeven leven, waar we weet hebben van onze geschiedenis. Van de waarde van gerechtigheid, van vrede. ‘In hun namen keren ze weer.’

Strategisch adviseur Koen van der Most van de woningcorporatie Vivare schetst aanvankelijk een somber beeld. De doorstroming vanuit huren naar betaalbare koop ligt zowat stil. We hebben te weinig huuraanbod, op één woning komen wel honderden reacties. Vivare heeft geen eigen grondposities. “We kunnen met de huuropbrengsten de rente van woningverbeteringen nauwelijks betalen.” Van der Most voegt ook kansen en positieve ontwikkelingen toe: “De prestatieafspraken met de gemeente en de Woondeal geven richting. Dat is nodig om strategisch naar de toekomst te kunnen gaan. Vivare bezit vastgoed dat we anders kunnen invullen, denk bijvoorbeeld aan het delen van woningen.”

Makelaar Coen Sonneveld onderschrijft het ontbreken van doorstroming. “De alarmbellen gaan inderdaad elke dag af. Doorstroming is noodzakelijk, maar is er niet. Senioren willen graag verhuizen naar een appartement. Maar die zijn super schaars. Als er gebouwd wordt, trek je ook inwoners van buiten de gemeente aan. Daardoor komt de lokale verhuistrein niet op gang. Een oplossing kan de woonvergunning zijn die er vroeger wel was. Je moet dan sociaal of economisch gebonden zijn om je te kunnen vestigen in de gemeente.”

Projectontwikkelaar Ruud Hendriks ziet kansen: “Die 950 woningen voor Renkum kunnen we best realiseren. Er zijn plekken genoeg om dat binnen de bebouwde kom te doen. Maar… er worden veel eisen en regels gestapeld waardoor je lastig kunt bouwen. Denk aan de stikstofnormen, een bepaald percentage betaalbare woningen en de weerstand vanuit omwonenden of organisaties.

We zouden met z’n allen flexibeler moeten zijn en aan de voorkant helder zijn. Ga in gesprek, zoek elkaar op en maak duidelijk dat een participatietraject niet betekent dat elke wens te realiseren is. De procedures bij de Raad van State vertragen enorm terwijl het resultaat veelal nauwelijks wijzigt. Wees vanaf het begin transparant en zoek naar een mooie gemene deler.”

De raadsfractie van de SeniorenPartij Alkmaar bestaat uit 2 raadsleden. Voor goede uitoefening van hun taken hebben zij praktische en inhoudelijke ondersteuning nodig van commissieleden. In Alkmaar mag elke fractie 3 commissieleden voordragen voor benoeming. Zij hebben zitting in één van de raadscommissies en voeren namens de fractie het woord en brengen advies uit. Elke maand komt de raadscommissie bijeen.

Commissieleden ontvangen een vergoeding voor het bijwonen van de commissievergaderingen ad 151,20 euro (prijspeil 1 januari 2024) De hoogte van de vergoedingen wordt elk jaar per 1 januari aangepast.

Commissielid voor de SeniorenPartij Alkmaar houdt in:

Je hebt interesse voor de gemeentelijke politiek met een positieve blik gericht op Senioren;

vertegenwoordigt de fractie tijdens de commissievergaderingen;

je beschikt over goede mondelinge en schriftelijke vaardigheden;

je bent woonachtig in Alkmaar en je bent of wilt lid worden van de SeniorenPartij Alkmaar;

je bent op maandagavond beschikbaar voor het fractieoverleg tussen 19.30 – 21.00 uur;

en bereid om tussen de 6-8 uur per week aan organisatorische en/of administratieve zaken op te pakken.

Wat we van jou verwachten:

Ondersteuning van de raadsfractie van de SeniorenPartij Alkmaar op het gebied van het raadswerk;

deelnemen aan raadscommissievergaderingen (commissie Sociaal, commissie Bestuur en Middelen en/of commissie Ruimte)

zoveel mogelijk de wekelijkse fractievergaderingen bijwonen;

contacten onderhouden met organisaties, kiezers en het bezoeken van de voor de fractie belangrijke bijeenkomsten.

Wat bieden wij:

Een omgeving waarin je mening gewaardeerd wordt;

mogelijkheden om je verder te ontwikkelen in de gemeente politiek;

een vergoeding voor het aanwezig zijn bij een commissievergadering;

een device met SIM-kaart;

actief invloed kunnen hebben op de gemeentepolitiek.

Na een inwerkperiode kunnen de werkzaamheden uitgebreid worden tot meer actieve politiek inhoudelijke input. Denk hierbij aan het opstellen van technische/politieke vragen, het meeschrijven aan moties, bijeenkomsten organiseren of je meer richten op PR en communicatie.

Heb je na het lezen ook zin gekregen om aan de slag te gaan als commissielid of wil je meer weten over de werkzaamheden of denk je op een andere manier onze fractie te kunnen ondersteunen?

Neem dan contact op met onze fractievoorzitter Sasja Spek op 06-29 43 01 24 of mail naar sasja@spa-alkmaar.nl

In 2022 startten wij (Dilek, Frank, Anja, Yvette en ik (Gijs)) als coalitiepartij aan een nieuwe raadsperiode. Bij die gratie, omdat Dilek wethouder is geworden, mocht ik in juni van dat jaar beginnen als raadslid namen GroenLinksaf, na eerst 3 maanden fractievolger te zijn geweest. Inmiddels bevinden we ons halverwege deze raadsperiode en is het tijd voor een terugblik. Om dat te doen ga ik eerst even nog iets verder terug.

Toen ik als 28-jarige werd gevraagd om deel te nemen aan de politiek, heb ik eerst getwijfeld. Ideologisch gezien zat het wel snor. Ik ben opgegroeid in een familie waar de discussie werkelijk altijd op de loer lag en daarnaast heb ik een wetenschappelijke opleiding gehad waar hetzelfde gold. Naast gezegend te zijn met een druk sociaal leven heb ik echter een fulltime baan en inmiddels twee kinderen. Om dat te combineren met de gemeentepolitiek moest ik niet alleen mezelf, maar ook mijn vriendin overtuigen dat dit mogelijk was. Uiteindelijk is het een sprong in het diepe geweest, waarbij ik heel dankbaar ben dat ik van haar die ruimte heb gekregen om mezelf te ontplooien en om mijn idealen ook daadwerkelijk om te zetten in daden.

Uiteindelijk ben ik de politiek in gegaan omdat ik wil bijdragen aan het vergroenen van onze versteende gemeente met haar enorme bedrijventerrein. Daarnaast hebben wij over de breedte gezien een grote hoeveelheid minder bedeelde medeburgers die onze aandacht verdienen. We leven helaas in een land waar de natuur en de minder bedeelde mens het al decennia lang zwaar te verduren hebben door de ongebreidelde wens tot economische groei van ons kapitalistische en liberale systeem. Hierbij wordt de economie constant boven mens en natuur geplaatst met als uitgangspunt ‘trickle-down-economics’. Met andere woorden. Als we zorgen voor economische groei dan volgt het welzijn van de mens vanzelf. De natuur is daarbij lange tijd vergeten, maar krijgt inmiddels in ieder geval in de theorie weer steeds meer aandacht. Het is mijn visie dat als wij in de praktijk de natuur weer boven, of tenminste naast de economie zetten, de welvaart en het welzijn van alle mensen dan juist gaan volgen. De omgekeerde weg dus.

Toen ik in 2022 begon was ik 30 jaar, terwijl de gemiddelde leeftijd van een raadslid in Nederland op dat moment ca. 54 jaar was. Ook naar Waalwijkse maatstaven was ik een vrij jonge politicus. De gemeentepolitiek was compleet nieuw voor mij. Juist vanwege mijn onervarenheid verwachtte ik echter enorm veel te leren. Hiervan kan ik na twee jaar zeggen dat dat zeker zo is! Zo heb ik inmiddels tientallen keren mogen spreken voor de raad. Iets wat ik als enorme drempel ervaarde bij de keuze om überhaupt de politiek in te gaan. Ik heb altijd (net als 99 procent van de mensen) last gehad van angst voor spreken in het openbaar, dus de eerste keer was ik ruim een week zo zenuwachtig dat ik er fysiek last van had! Onterecht uiteraard, want het ging hartstikke goed. Toch is het nogal wat om als onervaren broekie een raad vol ervaren lieden even te vertellen dat er de afgelopen jaren toch wel wat meer had kunnen worden gedaan om het centrum te vergroenen.

Inmiddels heb ik de raad mogen toespreken over veel meer zaken die mij persoonlijk aan het hart gaan. Denk aan extra groen op Landgoed Driessen, het wegnemen van bureaucratische hordes bij het verstrekken van de starterslening, of aan het zorgen voor een bij Waalwijk passende balans in het aantal betaalbare koop- en huurwoningen. We hebben als fractie ook echt wat bereikt. De windmolens en zonnepanelen van de Grootschalige Opwek Duurzame Energie gaan er eindelijk komen, we hebben de Molukse gemeenschap een mooie handreiking gedaan en we hebben een koersverandering gemaakt op het gebied van het sociale domein, waarbij we meer aandacht willen voor de samenredzaamheid van onze burgers.

Als je halverwege bent, moet je niet alleen terugkijken, maar ook altijd vooruit kijken. In mijn ogen zijn we goed op weg. Als kleine coalitiepartner tussen ideologisch anders geaarde partijen blijft er voor ons vooral een uitdaging liggen op het gebied van bijsturen van het economische geweld. We zullen blijven hameren op het niet vergeten van de mensen die het het hardste nodig hebben en op het niet vergeten van de natuur. In mijn ogen doen we er daarbij goed aan om af en toe flink aan de boom te schudden, zodat wij ons als partij blijven onderscheiden van de andere partijen. Onder aan de streep zijn wij een partij van actie die lange tijd ver weg is gebleven van het pluche. Ik weet dat dit binnen de partij ook nog zo wordt gevoeld en dit sentiment is begrijpelijk, maar dicht op het vuur zitten is ook heel wat waard!

Tot slot een oproep. Laat je niet alleen horen op de daarvoor bestemde momenten. Wij hebben het als fractie lekker druk, waardoor het soms lastig is om naar jullie toe te komen. Wij staan echter open voor alle input en gaan graag met iedereen in gesprek over alles wat jullie aan het hart gaat. De lijntjes zijn kort. Maak daar gebruik van! Andersom zullen wij dat ook blijven doen.

Er staat nog geen enkele windmolen in Twente, maar ook hier krijgt de vrees voor gezondheidsschade door de turbines steeds steviger voet aan de grond.

De gemeenten Almelo, Tubbergen en Twenterand en de provincie Overijssel gaan samen de mogelijkheden voor windmolens in het gebied op de grens van de drie gemeenten onderzoeken. Rond de zomer van 2022 moet duidelijk zijn wat er wel en niet mogelijk is.

De gemeente rommelt die dingen onze wijken in zeggen tegenstanders die protesteren tegen de bouw van windmolens. Een actievoerder twijfelt geen moment: ik wil geen windmolen op 400 meter van mijn vrijstaande huis in het gebied waar ik woon. En hij is niet de enige van de actievoerders die de bouw van de windturbines koste wat het kost willen tegenhouden.

„Ik ken geen onderzoek dat de veiligheid van windmolens zó dicht bij bebouwing garandeert.”

Als windmolens te dicht bij mensen worden gebouwd, kan het constante geraas van de turbines voor gezondheidsschade zorgen volgens onderzoeken. Denk aan stress en slapeloosheid. Onderzoeken van het RIVM spreken dat tegen, maar die kloppen niet. Dat zijn literatuuronderzoeken waarbij het RIVM de belangen van de onderzoekers niet meeweegt, terwijl zij soms baat hebben bij windenergie. Onderzoeken die aantonen dat het veilig is om op 400 meter afstand te wonen van een windmolen die hoger is dan 150 meter, zijn er niet.

Het is de bedoeling dat deze zomer duidelijk is wat er ruimtelijk en technisch wel of niet kan in het zoekgebied. Mede op basis van deze onderzoeksresultaten kunnen de gemeenteraden beslissen of en waar windenergie mogelijk is in het gebied op de grens van Almelo, Tubbergen en Twenterand.

Clintel gaat op 4 april in Hoge Hexel het land in om het klimaatbeleid en de impact van de energietransitie aan de kaak te stellen.

Opnieuw zijn er artikel 42 vragen nodig om opheldering te verkrijgen over de informatie en het proces ten aanzien van het project Rembrandtbrug. De gemeenteraad lijkt verkeerd geïnformeerd. Als dit zo is, dan zullen de kosten van Rembrandtburg weer verder oplopen.

Heeft er nu wel of niet een inventarisatie plaatsgevonden?

Op 4 maart jl. is er een brief vanuit de gemeente gestuurd aan de bewoners wonend en ondernemers gevestigd rondom het tracé van het project Rembrandtbrug. In deze brief wordt aangegeven dat er continu gewerkt is aan de ontwerp werkzaamheden van dit project. Ook wordt aangekondigd dat de gemeente laat onderzoeken, door middel van proefsleuven, hoe en waar de kabels en leidingen in het gebied liggen.

Op 28 september 2022 heeft het College naar de gemeenteraad de Nota van beantwoording zienswijzen Bestemmingsplan ‘Rembrandtbrug’ gestuurd. Hierin is de gemeenteraad over kabels en leidingen als volgt geïnformeerd:

* * * * *

8.19 Kabels en leidingen

U geeft aan dat in zijn geheel in het ontwerpbestemmingsplan Rembrandtbrug het onderdeel kabels en leidingen ontbreekt en dat het verleggen een kostenpost met zich meebrengt. 

Reactie

Het onderdeel kabels en leidingen is opgenomen in paragraaf 4.11 van de toelichting op het bestemmingsplan. Alle aanwezige kabels en leidingen binnen de plangrenzen zijn geïnventariseerd, waarbij de focus ligt op deze kabels en leidingen die mogelijk een raakvlak vormen met de geplande werkzaamheden. Uit de inventarisatie blijkt dat binnen de plangrenzen datakabels, laag- en middenspanningskabels, gasleidingen hoge en lage druk, rioolleidingen onder druk en vrijverval en waterleidingen aanwezig zijn (zie tabel 4.12 in de toelichting). In de kostenraming is rekening gehouden met de kosten voor het verleggen van kabels en leidingen. 

Conclusie

De zienswijze leidt niet tot aanpassing van het bestemmingsplan.

* * * * *

Gemeenteraad lijkt onjuist geïnformeerd over Rembrandtbrug

Uit de beantwoording zienswijzen komt het beeld naar voren dat de inventarisatie van leidingen en kabels uitgevoerd is. Dit staat haaks op de brief die recent gestuurd is, waarin inwoners en bedrijven geïnformeerd worden over uit te voeren werkzaamheden om in kaart te brengen waar leidingen en kabels in de grond zitten.

Naar aanleiding hiervan hebben Inwonersbelangen, Splinter en Woerden & Democratie de volgende vragen:

Hoe kan het zijn dat er nu pas onderzoek wordt gedaan naar de kabels en leidingen? Hoe kan het dat gemeenteraad eind 2022 geïnformeerd is dat helemaal inzichtelijk is waar kabels en leidingen liggen en dat er nu een onderzoek naar gedaan wordt? Wordt de gemeenteraad wel adequaat geïnformeerd over alle zaken die spelen rondom de Rembrandtbrug? Zijn er nog meer zaken waarover de gemeenteraad niet over geïnformeerd is? Denk bijvoorbeeld aan de benodigde keerlussen, waar uit eigen onderzoek van raadsleden bleek dat deze wel nodig zijn. Hoe is een raming van alle kosten en benodigde investeringen mogelijk als onduidelijk is, waar wat in de grond zit? Is het standpunt van het college nog steeds dat alle kosten voor omleggen van leidingen en kabels niet voor rekening van de gemeente is?

 

Het bericht Rembrandtbrug: Verkeerde informatie verstrekt? verscheen eerst op Inwonersbelangen.

Op bezoek in de Geitenkamp: wijkbijeenkomst

Arnhem Centraal zet zijn reis door de wijken van Arnhem voort en deze keer bracht de reis ons naar de Geitenkamp! In buurthuis De Beijer kwamen enthousiaste buurtbewoners en vrijwilligers, Team Leefomgeving (TLO) en de buurtconciërge samen voor een avond waarin er werd geluisterd naar wat er speelt in de Geitenkamp en wat we voor elkaar kunnen betekenen.

De avond begon met een inspirerende toespraak van Jan Lareman, namens Stichting Stevig. Gedreven door vrijwilligers uit de wijk, organiseren zij een scala aan activiteiten voor buurtbewoners, met name voor ouderen. Van dagtochten tot een-op-een uitjes, de stichting staat klaar om te voldoen aan de behoeften van de bewoners. Soms ook gewoon lekker simpel. Hier houdt het echter niet bij op! Jan gaf aan dat er ook oog is voor mensen die buiten de boot vallen. Denk aan samenwerkingen met Riki Stichting, waarbij ze bonnen uitdelen op feestdagen, of vouchers om iets leuks mee te kopen via Actie Pepernoot, speciaal voor oudere jongeren. Zelfs voor de kleintjes brengen ze via Stichting Lions cadeautjes aan de deur. Goed ondersteund door TLO, de provincie – door middel van een auto om bewoners rond te brengen – en door de gemeente. De

is volgens de vrouw van Jan, tevens vrijwilliger, dat de stichting actief mensen opzoekt en duidelijk vertelt wat ze willen. Het persoonlijke contact dus. Daarnaast geloven ze bij Stevig dat “voor ons iedereen gelijk is. Dat maakt voor ons niks uit, we willen er voor iedereen zijn. Dat maakt het verschil.”

Dat mensen buiten de boot vallen en zich niet gehoord voelen, zorgt er juist weer voor dat mensen het vertrouwen in de overheid verliezen. “Men verzuipt in het systeem”, delen de bewoners, vanwege het complexe systeem. Arno en Paulien van TLO staan “met een been in [die] systeemwereld (lees: overheid) en met een been in de leefwereld” en vertelden dat dit soms botst. TLO houdt zich bezig met allerlei taken en in de Geitenkamp proberen ze vooral te kijken naar de behoeften en wensen van de bewoners. Op die manier ondersteunen ze de gemeente en wijkwethouder direct met passend beleid voor de wijk!

René Oudenhoven, een van de twee buurtconciërges, deelde zijn ervaringen namens het motto “schoon, heel en veilig”. Hij en zijn collega gaan actief de wijk in, van het opruimen van vuil tot het helpen van ouderen met tuinwerk en kleine klusjes. Hun inspanningen, zoals bij de opruimdag – een initiatief vanuit de bewoners waar ze samenwerken met de gemeente en woningcorporaties om grofvuil gratis kwijt te kunnen – illustreren niet alleen praktische hulp, maar ook het belang van samenwerking en verbondenheid in de wijk. Ook zij merken dat bewoners verzuipen in het systeem, en dus doen ze hard hun best om deze mensen te helpen – en daar is René dankbaar voor.

De essentie van de avond werd samengevat door de roep om zichtbare actie op korte termijn en wederzijds vertrouwen. Bewoners drongen aan op duidelijke en eerlijke communicatie van de overheid en benadrukten de noodzaak om beloften na te komen. Maar bovenal, het gevoel om gehoord te worden, met daarnaast de dringende behoefte aan de revitalisering van het marktplein als een gezellige en warme ontmoetingsplek in de Geitenkamp. Ook de komst van betaalbare, mooie woningen waarbij ouderen als het ware in een community samenwonen, is een duidelijk pleidooi van de bewoners.

De wijkbijeenkomst in de Geitenkamp was een levendige en inspirerende avond, waarbij we met interesse hebben mogen luisteren naar de lichtpuntjes in de wijk, maar ook de puntjes waar verbetering hard nodig is. En dat is het mooie van deze wijkbijeenkomsten. Zo nodigde wijkbewoner Anouk, Arno en Paulien van TLO uit om eens langs te komen en te zien wat er speelt.

De Geitenkamp laat zien wat mogelijk is met samenwerking en betrokkenheid. Laten we dit meenemen naar de rest van Arnhem en tegelijkertijd onze handen uitsteken naar de Geitenkamp. Zo houden we de burger Centraal.

Arnhem Centraal vindt dat BOA’s neutraliteit moeten uitstralen

Een nieuwe speeltuin in de Laar-Oost

Samenwerken aan een gezond en sportief Malburgen

Het college van Burgemeester en Wethouders in Sliedrecht lijkt een talent te hebben ontwikkeld voor het creëren van controverse en teleurstelling onder de inwoners. Recentelijk heeft de politieke partij Slydregt.NU het vertrouwen verloren in dit bestuur, en met goede reden. Het begon met een ongevraagd plan voor een AZC, dat als een onaangename verrassing werd gepresenteerd aan de bevolking. Nu worden de inwoners geconfronteerd met een nog meer wereldvreemde uitbreiding van Sliedrecht, ten noorden van de spoorbaan.

Het dictaat omvat de verwijdering van het bestaande zwembad en zalencomplex De Lockhorst, en in ruil daarvoor een belachelijk pierenbadje dat de kosten voor de inwoners op onaanvaardbare hoogtes jaagt. Deze uitbreiding is gepland in een van de meest ongunstige bouwterreinen in Nederland, een veenachtige polder waar zelfs koeien moeite hebben om doorheen te waden.

Deze polder, waarin de ontwikkelaars al lang geleden met de boeren aankoopovereenkomsten hebben gesloten, maakt het realiseren van bouwrijpe grond buitengewoon kostbaar. En alsof dat nog niet genoeg is, eist het college ook nog de bouw van een ecoduct tussen het oude en nieuwe gedeelte, wat resulteert in de sluiting van het enige zalencentrum in Sliedrecht. Het college lijkt te vergeten dat voorzieningen zoals De Lockhorst een essentiële rol spelen in de gemeenschap, en het vervangen ervan met een inferieur alternatief is ronduit onverantwoordelijk.

De kosten van dit megalomane project zijn verbijsterend hoog, geschat op maar liefst 62 miljoen euro, waarvoor slechts een relatief kleine subsidie van 21 miljoen euro beschikbaar is gesteld. Dit roept ernstige vragen op over de financiële verantwoording en prioriteiten van het college.

Bovendien blijkt uit het verleden dat het college niet bepaald een succesvol trackrecord heeft op het gebied van grote projecten. Denk bijvoorbeeld aan het debacle rondom het Burgemeester Winklerplein, de verplaatsing van voetbalvelden, en recent jongerencentrum Elektra. Dit wekt begrijpelijkerwijs weinig vertrouwen bij Slydregt.NU en de rest van de inwoners van Sliedrecht.

Het wordt hoog tijd dat het college haar prioriteiten heroverweegt en luistert naar de behoeften en zorgen van de inwoners. Het opzadelen van de gemeenschap met een dergelijk absurd en kostbaar project, ten koste van essentiële voorzieningen en leefbaarheid, getuigt van een schrijnend gebrek aan visie en verantwoordelijkheid. De inwoners van Sliedrecht verdienen beter dan dit.

Geschreven door burgerraadslid Gert Jongeneel als column in het Kompas Sliedrecht d.d. 14 maart 2024.

Nieuwsbrief: februari 2024

Uit de fractie

26-2-2024

Beste lezers,

De nieuwsbrief is een weekje later omdat de agenda van de raad te lang was om het op één avond af te ronden. Er stonden twee onderwerpen op die veel amendementen en moties opleverden, dat waren de Ontwerp omgevingsvisie en het nieuwe Beleid huisvesting arbeidsmigranten.

Beleid huisvesting arbeidsmigranten

Het oude beleid is geëvalueerd en naar aanleiding van de gesprekken met allerlei betrokken personen en instanties is een aantal wijzigingen voorgesteld. De nadruk ligt op het verschuiven van huisvesting uit de kernen naar het buitengebied en liever enkele grote locaties dan vele kleine. De uitkomst van de evaluatie was dat er 3 extra locaties van 300 plaatsen gerealiseerd mogen worden. Eén locatie in het glastuinbouwgebied en twee in de buurt van Emmeloord. Omdat dit een ‘ophoging’ van 900 plaatsen is hebben wij een amendement ingediend om het aantal categorie 2 locaties te verminderen van 15 naar 12. Daarmee neemt het aantal plaatsen niet toe met 900, maar met 450. Argument voor dit amendement is o.a.  dat deze categorie 2 locaties op een ‘solitair erf’ geplaatst moeten worden. Dit veroorzaakt een nadrukkelijke zoektocht naar dergelijke erven en het zorgt er voor dat de afspraak ‘huisvesten dichtbij het werk’ lastig in te vullen is. Je kunt immers moeilijk stellen dat in Kraggenburg, waar twee van deze locaties vergund zijn, 300 migranten permanent werken. Een meerderheid van de raad steunde dit amendement. Daarnaast heeft het college onze motie overgenomen om na te denken wat we op termijn met de 4000 vergunde plaatsen gaan doen als door robotisering en/ of automatisering het aantal arbeidsplaatsen overbodig is. We zijn benieuwd naar het antwoord op deze vraag. Verder hebben wij ingestemd met moties en/of amendementen die onze uitgangspunten voor het huisvestingsbeleid onderstreepten. Denk daarbij o.a.;

Wonen nabij het werk;

Huisvesting voor mensen die in Noordoostpolder werken;

Gecertificeerde huisvesting met aandacht voor oppervlakte en privacy;

Natuurlijk zijn we benieuwd naar de uitwerking van dit nieuwe beleid.

Een rotonde of een verkeerslichten installatie?

De provincie werkt samen met de gemeente aan het veiliger maken van de aansluitingen van de A6 bij de Hannie Schaftweg en de Muntweg. Bij de Hannie Schaftweg gaat dat gebeuren door aanleg van een rotonde zoals in Bant. Maar bij de Muntweg wil men het regelen met verkeerslichten. Wij werden daar niet meteen vrolijk van. Verkeerslichten zorgen vaak voor oponthoud, stress en sluipverkeer. De argumenten voor een verkeerslichteninstallatie waren de veiligheid voor de fietsers en gebrek aan ruimte. Wij zijn ervan overtuigd dat de veiligheid voor fietsers ook met een rotonde prima geregeld kan worden en gebrek aan ruimte – in de Noordoostpolder- lijkt ons geen sterk argument. Daarom hebben we een amendement ingediend om de diverse mogelijkheden om deze aansluiting veiliger te maken eens op papier te zetten met de voor- en nadelen en de financiële consequenties. Dit amendement werd gesteund door nagenoeg de gehele raad. We wachten de resultaten nu af voor we een definitieve keuze maken.

Voor reacties of vragen over de Nieuwsbrief kunt u contact met mij opnemen.

Mijn mailadres is; w.c.haagsma@planet.nl

Wiemer Haagsma

26-2-2024

Jongeren-participatiecoach.

Om jeugdwerkloosheid te bestrijden is er vanuit het Regionaal Werkbedrijf Flevoland een uitvoeringsplan jeugdwerkloosheid vastgesteld en goedgekeurd. De gemeenten Lelystad, Dronten, Noordoostpolder en Urk, hebben de handen ineen geslagen voor een regionale aanpak tegen jeugdwerkloosheid. Elke gemeente kan naar eigen inzicht inzetten op dat wat nodig is.

Voor de gemeente Noordoostpolder betekend dit dat er een jongeren-participatiecoach ingezet gaat worden. Door het creëren van deze regiefunctie kan een bredere kwetsbare doelgroep rekenen op meer aandacht en begeleiding richting werk of onderwijs. Regionaal wordt elkaars expertise gedeeld waardoor er een lerend netwerk ontstaat tussen professionals.

Vanuit de centrumgemeente Almere ontvangt de gemeente Noordoostpolder subsidie om dit project een jaar te kunnen draaien. Daarna is het project geborgd vanwege de doorstroommiddelen.

Dit thema is in de commissie besproken en voor alle fracties een hamerstuk.

Albertine Evers

26-2-2024

De omgevingsvisie is na lang wachten eindelijk daar. We hebben het idee dat er een goed proces aan vooraf is gegaan met een mooi resultaat. We hebben als Politieke unie een drietal amendementen ingediend.

De eerste gaat over boerderijwindmolens. We hebben al langere tijd de discussie wat te doen met deze vorm van duurzame energieopwek. In de omgevingsvisie werd wel ruimte geboden voor deze vorm maar er werd niet specifiek aandacht aan geschonken. Dankzij ons amendement staat er nu expliciet in de omgevingsvisie dat we denken aan molens van 20-30 meter op agrarische erven. We vinden dit belangrijk omdat mogelijkheden om het agrarisch erf te verduurzamen op raken. De provincie staat ons nu nog in de weg maar we hopen dat zij geïnspireerd raken door onze visie. Plannen maken plannen.

De tweede ging over dorpscentra. We vinden het als Politieke Unie belangrijk om dorpscentra mee te nemen in de ontwikkeling en groei van een dorp. Het is mooi dat dit nu extra aandacht krijgt.

De derde gaat over mestverwerking en scheiding. Hier hebben we alleen de woorden (collectief) grondgebonden voor gezet. Hiermee maak je onderscheid en duidelijk dat je niet zomaar overal een mestvergister of scheider wil maar dat je dit wel wil daar waar het een bedrijfsgebonden situatie betreft.

Alex Tuinenga

Op voorstel van het presidium en de burgemeester sprak de raad op 25 mei 2023 met dr. Lisanne de Blok. Aanleiding was de historisch lage opkomst bij de gemeenteraadsverkiezingen van 2022 (39,8%). Mevr. De Blok is één van de schrijvers van het rapport ‘De lokale niet-stemmer’, een onderzoek dat BZK liet uitvoeren, waarbij ook interviews in Almere Poort zijn gehouden. Hieruit bleek dat men verschillende redenen heeft om niet te stemmen. De niet- stemmer heeft een gebrek aan vertrouwen, desinteresse in politiek en het gevoel niet gezien of gehoord te worden door de lokale politiek (Zie mij, hoor mij). Daarnaast sprak de raad op 11 januari over plan van aanpak participatienota en geleerde lessen burgerparticipatie. Bij deze bespreking gaven verschillende insprekers aan niet tevreden te zijn over het participatieproces.

Vanavond willen de indieners van dit agendavoorstel graag met u het gesprek aangaan over een mogelijk effectief participatie-instrument: het burgerberaad. Dit instrument kan worden ingezet bij ontwikkelingen die invloed hebben op de directe omgeving van inwoners.

Het belang van deliberatieve democratie

De inwoner betrekken bij de besluitvorming is ontzettend waardevol. Het zorgt voor een meer inclusieve, transparante en verantwoordelijke samenleving. Burgers hebben unieke inzichten en ervaringen die waardevol zijn bij het nemen van beslissingen die hun leven en gemeenschap beïnvloeden.

Waar referenda de kiezers alleen maar vragen ergens voor of tegen te zijn, is het veel waardevoller om hen met elkaar in gesprek te laten gaan en samen te zoeken naar oplossingen. Dat noemen we ‘deliberatieve democratie’: hierin staat publieke discussie, het gesprek en redelijke argumentatie centraal. Door naar elkaar te luisteren kunnen burgers samenwerken aan weloverwogen oplossingen voor ingewikkelde vraagstukken.

Inzetten van het instrument ‘burgerberaad’

Om het vertrouwen in de gemeentelijke besluitvorming te herstellen en de burger meer te betrekken, zijn de indieners voorstander van het ‘burgerberaad’. Een burgerberaad is een groep gelote burgers, die met elkaar het gesprek aan gaan, zich verdiepen in de voorgedragen kwestie en vervolgens gezamenlijk komen met een advies, voorstel of besluit (afhankelijk van het mandaat dat ze gekregen hebben).

In Almere kennen we al iets wat veel weg heeft van een burgerberaad. Dat zijn de Havenadviseurs die adviseren in het kader van de stedelijke vernieuwing van Almere Haven. Ook is het college bezig om een burgerberaad op te zetten in het kader van de Omgevingsvisie.

De indieners zouden graag vaker gebruik maken van deze vorm van burgerparticipatie. En om die reden willen we hierover het gesprek aangaan binnen de raad.

Hoe werkt een burgerberaad?

Willekeurige selectie: De deelnemers worden op willekeurige wijze geselecteerd uit de gehele populatie van de stad, hierbij wordt wel gelet op een evenredige vertegenwoordiging gebaseerd op verschillende factoren. Dit garandeert een diverse en representatieve groep burgers.

Kennisontwikkeling: onderdeel van het burgerberaad is dat de deelnemers verdiepen in het onderwerp door deskundigen uit te nodigen. Dit stelt hen in staat om goed geïnformeerde standpunten te vormen. De deelnemers bepalen zelf welke informatie zij nodig hebben.

Facilitatie: Een neutrale en ervaren gespreksleider begeleidt het proces. De gespreksleiders zorgen ervoor dat de discussies ordelijk en respectvol verlopen. Daarnaast zorgt de gesprekleider ervoor dat alle deelnemers gelijke mogelijkheden krijgen om hun standpunten naar voren te brengen.

Deliberatie: De geselecteerde burgers gaan met elkaar in gesprek, bespreken het onderwerp grondig en overwegen verschillende standpunten. Hierbij wordt gebruik gemaakt van redelijke argumentatie en feitelijke informatie.

Opstellen van aanbevelingen: Aan het einde van het proces worden de bevindingen samengevat en worden aanbevelingen opgesteld die worden voorgelegd aan beleidsmakers of andere relevante actoren.

Mandaat: Van te voren dient ook te worden afgesproken wat met de uitkomst van dit proces wordt gedaan. Brengen ze een advies uit aan de raad en besluit de raad vervolgens zelf? Of worden de adviezen direct opgenomen in het beleid?

Voordelen van een burgerberaad

Het instrument burgerberaad heeft verschillende voordelen:

Representatief: Doordat deelnemers geloot worden, vormen ze – in tegenstelling tot reguliere participatieprocessen of democratische verkiezingen – tot een representatieve afspiegeling van de samenleving. Burgers die anders niet veel van zich laten horen, krijgen nu de kans om hun stem te laten horen. Om gelijkwaardige deelname mogelijk te maken is het belangrijk om te zorgen dat iedereen mee kan doen. Dit kan door middel van het aanbieden van maatoplossingen voor mogelijke deelnemers, zoals het regelen van tijdelijke kinderopvang, een afspraak voor een vergoeding etc. Overwegingen over dit soort inclusie, net als bijvoorbeeld de informatie over het taalniveau en ondersteuning op het gebied van informatie zijn volgens mij belangrijk om mee te nemen.

Diepgaande overweging: Het deliberatieve proces biedt deelnemers de mogelijkheid om complexe kwesties grondig te bespreken en verschillende standpunten te overwegen. Dit zorgt voor weloverwogen beslissingen die rekening houden met diverse invalshoeken.

Vertrouwen en legitimiteit: Doordat de geselecteerde burgers willekeurig zijn gekozen, worden de aanbevelingen van het deliberatieve proces vaak gezien als een weerspiegeling van de bredere samenleving. Dit vergroot het vertrouwen in de resultaten en de legitimiteit van de besluitvorming.

Kwalitatieve resultaten: De representatieve, deliberatieve steekproef bevordert een sfeer van redelijke argumentatie en feitelijke informatie, waardoor emoties en vooroordelen worden verminderd. Dit resulteert in beter geïnformeerde en meer doordachte beslissingen.

Risico’s/ Nadelen Burgerberaad

Juiste vraagstelling: Het is heel belangrijk om de juiste vraag te stellen bij een burgerberaad. Een te brede vraag geeft vaak niet het antwoord op het op te lossen probleem.

Mandaat raad vs. burgerberaad: Het is essentieel om duidelijke afspraken te maken in hoeverre het burgerberaad bepaalt en de vrijheid heeft. Wat doet de raad als hij het niet eens is met de uitkomst van het burgerberaad?

Tijdsbestek: Voor een grondige uitvoering van burgerberaad zijn inwoners nodig die tijd willen en kunnen besteden hieraan. Dit kan ook betekenen dat een deel van potentiële deelnemers niet kan deelnemen. Denk aan de groep 30 tot 45 jarige inwoners met kinderen en een fulltime baan.

Kostenplaatje: De organisatie van een burgerberaad brengt kosten met zich mee. Voorafgaand aan de organisatie van een burgerberaad is het belangrijk hierover afspraken te maken.