Poliflw

Raadspraat Klaas van der Kolk

Afgelopen week zei een viroloog in de NRC; ‘Paniek over de Deltavariant van het coronavirus is onterecht’ en in de Stentor zei een gedragspsycholoog; ‘Ons cadeautje is afgepakt’. Twee uiteenlopende uitspraken die gaan over de coronamaatregelen. En de politiek? Die moeten afwegingen maken en besluiten nemen. Laatst las ik de volgende ‘grap’. Patiënt: “Zeg dokter hoelang duurt dat nu nog, dat met corona?”. Dokter: “Dat weet ik niet, ik heb geen verstand van politiek”. De politiek probeert, zo goed en zo kwaad als dat gaat, belangen tegen elkaar af te wegen. Ze verzamelen informatie om dat vervolgens om te zetten in beleid of regels. De regels geven richting en structuur aan een samenleving. Een belangrijk instrument dat hiervoor wordt gebruikt zijn Grondrechten. Dat zijn geen ‘gelegenheidsrechten’. Dat is het fundament van onze ‘samen’leving, waar een beroep op kan worden gedaan als het er ‘echt’ om gaat.

Maar wat is het geval. Sommige grondrechten staan onder druk, namelijk artikel 1 GW; gelijke behandeling, artikel 7 GW; vrijheid van meningsuiting en artikel 11 GW; onaantastbaarheid menselijk lichaam. Bij de afweging hiervan gaat het nogal eens ‘fout’.

Op grond van de paniek en de cadeautjes (feestjes, uitgaan, vakantie, etc) die de mensen graag willen ontvangen kan de politiek overgaan tot het inzetten van draconische grondrechtelijke beperkende maatregelen. Lees: maatregelen met grote gevolgen. Om de ‘vrijheid’ terug te krijgen en de angst in te perken kunnen mensen (en kinderen) worden ingeënt. Door wel of niet te zijn ingeënt verkrijgt met een ‘vaccinatiestatus’. Een positieve vaccinatiestatus (ingeënt) opent deuren, een negatieve vaccinatiestatus (niet ingeënt) sluit deuren. Hieraan kunnen dus rechten worden ontleend. ‘Nou en’, hoor ik u misschien zeggen. Of, ‘oh, maar dat is toch in strijd met artikel 1 van de Grondwet!’ Zeker.

In artikel 1 van de Grondwet staat dat discriminatie ‘op welke grond dan ook’ niet is toegestaan. Dus het wel of niet hebben van een bepaalde (vaccinatie)status mag geen ‘rechtsongelijkheid’ met zich meebrengen.

Ik ben van mening dat een mens, als hij of zij daartoe (al) in staat is, zelf beslissingen moet mogen nemen zonder dat daar enige sociaal maatschappelijke en of juridische consequenties aan worden verbonden. Als een samenleving onder druk staat dienen grondrechten de mens te beschermen die een afwijkende mening heeft.

 

De burn-out duikt zichtbaar op in de landelijke- en gemeentelijke politiek. Niet alleen ministers en Kamerleden haken dikwijls voor geruime tijd af, maar ook lokaal komt het steeds vaker voor. In hoeverre ligt een burn-out op de loer bij wethouders en raadsleden? Druk vanuit de samenleving Bestuurders ervaren dagelijks de druk vanuit de samenleving: de hoeveelheid mails en de sociale media, de druk vanuit de fractie en de druk vanuit de pers. Het komt nog steeds voor dat raadsvergaderingen tot ver na middernacht duren. Als in gemeenteraden of colleges de kwaliteit van de besluitvorming achteruitgaat en bestuurders onder druk staan, is er een groter risico dat organisaties afglijden. De werkintensivering, zoals de Wetenschappelijke Raad voor het Regeringsbeleid (WRR)in een rapport schreef, is enorm toegenomen. De verantwoordelijken ervaren in hoge mate hiervan de gevolgen. De rationalisering is steeds verder doorgedrongen in organisaties, er zijn minder buffers in processen en samenwerking. We kijken te veel naarjust in timeen te weinig naarjust in case: Dit maatschappelijke proces is geleidelijk gegaan, maar is een proces dat we moeten keren. Passie Het is heel moeilijk om je het probleem burn-out voor te stellen, als je het niet kent, wat het doet met je gemoed, met je cognitief vermogen. Maar: ook als je het niet herkent, kun je het wel om je heen zien en constateren dat mensen uitvallen. Bestuurders hebben passie. Dat is geweldig. Die wil je vasthouden en faciliteren. Werkdruk hoeft niet slecht te zijn, maar af en toe moet de druk eraf. Werkdruk kan leiden tot stress en langdurige stress tot een burn-out. Als er issues zijn, moet je daar het gesprek over kunnen aangaan. Hoe gaan we daaraan werken? Wat willen we verbeteren, waar willen we naartoe en hoe komen we daar? Het gaat dus niet alleen om werkdruk, maar ook om waarde-creatie in de organisatie, vertrouwen, en hoe je besluiten neemt. Het is een integrale ontwikkeling. Rol van bestuurders Er is niet één aanpak voor. Je moet werken aan het probleemoplossend vermogen van mensen. Als mensen meer knoppen hebben om aan te draaien en we de organisatie daarop inrichten, dan gaat het de goede kant op met productiviteit en kwaliteit van werk. Maar het draaien aan de knoppen van de toekomst doen we niet als we in de werkdruk zitten. Daarom vraagt dit een rol van bestuurders. Samen moeten we met elkaar nadenken over waar we willen staan in de nabije toekomst. Creëer een focuspunt in hoe je wilt werken en samenwerken. Stel je kompas daaropaf, dan weet je ook zelf beter welke keuzes te maken. Van reactief naar proactief. Niet de abstracte toekomst, maar de overzienbare toekomst. Het gesprek brengt je ook op de behoefte aan meer vertrouwen in elkaar en hoe dat te herwinnen. Bestuurders hebben allereerst een eigen verantwoordelijkheid, maar je kunt die wel ondersteunen. Je wilt de mentale vermogens niet overbelasten, maar op een goede manier benutten. Dat is ook een gezamenlijke verantwoordelijkheid. En daarin is veel mogelijk. Je kunt mensen inzicht geven in hun objectieve werkbalans en rekening houden met onvoorspelbaarheid. Voer het gesprek over wat waardevol is en over wat ieders rol is, over structuur, strategie en cultuur. Per organisatie is te bepalen wat de goede invalshoek is. Als je in een crisis zit als organisatie, kijk je naar strategie. Structuurdiscussies zijn er al vrij snel in onze institutionele cultuur. Voor de intrinsieke motivatie van de mens is vaak weinig aandacht. We moeten opnieuw nadenken over hoe menselijk die organisatie is. En de mens ondersteunen om zijn kwaliteiten goed in te zetten en optimaal te benutten. Solidariteit Een van de grote problemen is de solidariteit. Als je het gevoel hebt dat je er alleen voor staat, is dat een signaal dat het niet goed gaat. Het openbaar bestuur is zich zeer bewust van de risico’s, maar dit risico is toch een ondergeschoven kindje, terwijl het grote invloed heeft op ons functioneren. Feedback is daarom belangrijk. Daar kan ook de Wethouders vereniging iets aan doen. Wethouders kunnen een gesprek ook gezamenlijk in het bestuur voeren. Verantwoordelijkheid moet jezelf hebben, maar ook met elkaar. Het gaat niet om structuren a priori, maar om het goede gesprek. We moeten iets doen aan de kwaliteit van werk. Welke strategie, cultuur en structuur is dan nodig? En welke instrumenten om te ondersteunen? Wat versnelt die ontwikkeling? Een aantal raadsleden in grote steden pleiten voor een flexibelere verlofregeling. De WRR noemde het een urgente opgave, die je niet terzijde kunt leggen.

Op zaterdag 17 april, de dag dat Kampen werd bevrijd, heeft locoburgemeester Jan Peter van der Sluis, samen met twee basisschoolleerlingen die Anne heten een Anne Frankboom geplant in Het Groene Hart. Het gaat om een nazaat van de kastanjeboom die in de binnentuin stond waarop Anne Frank vanuit het Achterhuis uitkeek.

In de ruim twee jaar dat Anne Frank in het Achterhuis zat ondergedoken begon de natuur en haar verlangen naar vrijheid een steeds grotere rol te spelen. Vanuit het niet geblindeerde zolderraam kon Anne de lucht, de vogels en de kastanjeboom zien. In haar dagboek schrijft ze drie keer over de boom, de laatste keer op 13 mei 1944.

De kastanjeboom (een witte paardenkastanje) stond in de binnentuin van perceel Keizersgracht 188 en was een van de oudste kastanjebomen in Amsterdam. Toen in 2005 bekend werd dat de boom ernstig ziek was, heeft de Anne Frank Stichting, met toestemming van de eigenaar, kastanjes laten rapen en laten opkweken om te kunnen schenken aan andere locaties. De gemeente Kampen heeft een nazaat van deze kastanjeboom aangeschaft. De boom is geplant in aanwezigheid van de voorzitters van de 4 mei comités Kampen en IJsselmuiden.

Kampen werd door de Canadezen bevrijd op 17 april 1945. Van der Sluis benadrukte dat het blijven gedenken van onze vrijheid erg belangrijk is. “76 jaar geleden offerden mensen hun leven op zodat wij nu in vrijheid leven. De herinnering vervaagt misschien, maar de boodschap is actueel en moet worden doorgegeven. Deze boom is een symbool van vrijheid voor de toekomst van onze kinderen”.

HP

Afgelopen raadsvergadering is de woningbouwvisie aangenomen. Wij zien dat er de komende tijd een enorme vraag naar woningen komt, ook in onze regio. We vinden, net als het college, dat ook onze gemeente een verantwoordelijkheid moet nemen om hier een antwoord op te geven. Maar we vinden dat er ideologie mist.

De manier waarop er werk wordt gemaakt van het realiseren van extra woningen is wat ons betreft niet de juiste. Wij zijn voor inbreiden en tegen uitbreiden. En zeker met de aankoop van de Arendshof II, naast het nog te ontwikkelen bankenplein biedt hiervoor ruimte, dichtbij de ‘bruisende binnenstad’ die we graag zo bruisend mogelijk willen maken. We zien meer in kleinere en betaalbare woningen met veel groen aan en rond gebouwen, dan een uitgestrekte provinciestad die bestaat uit grondgebonden woningen met tuin. We willen een familiestad zijn en ook starters aantrekken. Dat doe je niet met dure panden. Kleiner is beter. Bovendien wonen veel mensen in Oosterhout vanwege het compacte karakter, dat willen we ook graag behouden. In het plan om in te gaan zetten op tiny houses zien we wel heil. We hebben het daar in verkiezingstijd niet voor niets ook al over gehad.

Tot slot zien we met de toename van het aantal inwoners ook dat het drukker wordt in onze buitengebieden. Mensen willen er tussenuit om een luchtje te scheppen. Dat leefklimaat is belangrijk. We zetten de buitengebieden het liefst in voor een gezonde wandeling of een sportrondje.

Afgelopen raadsvergadering is de woningbouwvisie aangenomen. Wij zien dat er de komende tijd een enorme vraag naar woningen komt, ook in onze regio. We vinden, net als het college, dat ook onze gemeente een verantwoordelijkheid moet nemen om hier een antwoord op te geven. Maar we vinden dat er ideologie mist.

De manier waarop er werk wordt gemaakt van het realiseren van extra woningen is wat ons betreft niet de juiste. Wij zijn voor inbreiden en tegen uitbreiden. En zeker met de aankoop van de Arendshof II, naast het nog te ontwikkelen bankenplein biedt hiervoor ruimte, dichtbij de ‘bruisende binnenstad’ die we graag zo bruisend mogelijk willen maken. We zien meer in kleinere en betaalbare woningen met veel groen aan en rond gebouwen, dan een uitgestrekte provinciestad die bestaat uit grondgebonden woningen met tuin. We willen een familiestad zijn en ook starters aantrekken. Dat doe je niet met dure panden. Kleiner is beter. Bovendien wonen veel mensen in Oosterhout vanwege het compacte karakter, dat willen we ook graag behouden. In het plan om in te gaan zetten op tiny houses zien we wel heil. We hebben het daar in verkiezingstijd niet voor niets ook al over gehad.

Tot slot zien we met de toename van het aantal inwoners ook dat het drukker wordt in onze buitengebieden. Mensen willen er tussenuit om een luchtje te scheppen. Dat leefklimaat is belangrijk. We zetten de buitengebieden het liefst in voor een gezonde wandeling of een sportrondje.

Geacht college,

In de raadsinformatiebrief die wij vandaag hebben ontvangen, informeert u ons o.a. over de stand van zaken herontwikkeling De Naaldhorst. Wij zijn blij dat er een intentieovereenkomst is afgesloten en dat de ontwikkeling is gesplitst in twee delen om versnelling te kunnen bewerkstelligen.

Uw college geeft echter aan dat de realisatie van nieuwbouw in 2023 zal plaatsvinden. Gezien de urgentie verbaast dit ons. Zeker gezien de eerder uitgesproken verwachting van het college dat de uitkomsten van het haalbaarheidsonderzoek ertoe kunnen leiden dat eind 2021/begin 2022 kan worden gestart met bouwen!

Dit leidt bij ons tot de volgende vragen:

Wat is de reden dat pas in 2023 gestart kan worden met nieuwbouw, zeker gezien het feit dat er in twee delen ontwikkeld wordt om versnelling te kunnen bewerkstelligen?Bent u bereid om alles in het werk te stellen om eerder met nieuwbouw te starten gezien de urgentie m.b.t. het tekort aan verpleeghuisbedden?

Wij zien uw antwoord graag binnen de daarvoor gestelde termijn tegemoet.

Namens fractie ChristenUnie-SGP Westland

Arij de Bloeme, raadslidAnja Muilwijk, steunraadslid