Poliflw

Volop campagne! Beste vrienden, Soms weet een buitenstaander heel kernachtig woorden te geven aan onze idealen. Daar dacht ik aan toen de Volkskrant deze week ons verkiezingsprogramma samenvatte met de woorden: ‘Kies voor vertrouwen, zorgzaamheid en gedeelde waarden in plaats van wantrouwen, ieder voor zich en morele onverschilligheid.’ Ze hebben goed gezien wat prioriteit heeft. We willen inderdaad een samenleving waarin we uitgaan van vertrouwen, een economie waarin mensen centraal staan, een land waar we zorgen voor elkaar en kiezen voor de schepping. Mooi dat het ook daar landt en hopelijk veel mensen bereikt. Want het is campagnetijd! Hét moment om te spreken over onze idealen, over onze plannen en wat ons drijft. Dan helpen stukken in de media maar onze campagne kan alleen effectief zijn met uw steun. In de eerste plaats doordat u met buren, vrienden, collega’s, kerkgenoten en familieleden spreekt over uw keuze. Maar ik heb ook een concrete vraag. Vandaag lanceren we de ‘7 redenen-test’. Hierin komen zeven onderwerpen aan bod waar wij ons voor in willen zetten. Kunt u deze test delen? Via uw social media, in uw appgroepen of door de flyer te verspreiden. We hopen dat vele mensen zo kennismaken met deze test en onze partij. Alvast dank! Nog even naar die zin in de krant. Want de idealen stonden er goed in samengevat. Mooi! Toch is daar meer over te zeggen. Want onze politieke idealen staan nooit los van onze diepste drijfveren. Wij allemaal, u en ik weten ons gedreven door ons geloof. Geraakt door het evangelie willen we dat geloof een stem geven. Onze politieke keuzes voor wat écht telt, komen voort uit de diepe wen om God en de naaste lief te hebben en te dienen. Daarom zijn we betrokken op onze familie, buurten en kerken. Daarom zetten we ons in voor de samenleving en willen we recht doen aan onze medemensen. Daarom houden we hoop, ook als een crisis als deze ons zwaar valt. Omdat we geloven dat God de Immanuel is en ons leven draagt. Dus ja, natuurlijk wil ik dat we steun krijgen voor onze politieke idealen. Daar ben ik nu zes dagen per week van ‘s ochtends vroeg tot ‘s avonds laat voor op pad. Maar eerlijk gezegd is mijn grootste hoop dat mensen iets merken van onze diepste drijfveren en daar door geraakt worden. Zo willen we een hoopvolle campagne voeren waardoor straks hopelijk onze stem sterker wordt en we met nog meer Haagse slagkracht kunnen kiezen voor wat écht telt. Doet u met ons mee? Een groet in verbondenheid,

Hebben peilingen invloed op uw stemgedrag? Nog een paar dagen en de verkiezingen voor de Tweede Kamer gaan beginnen. In de hitte van de verkiezingscampagne is er geen dag meer zonder opiniepeilingen. Zelfs met alle slagen om de arm en onzekerheidsmarges in acht nemend domineren rechtse partijen bovenaan de peilingen. Hoe komen ze tot stand, hoe betrouwbaar zijn ze en wat voor effect hebben ze op ons, de kiezers? Deze vraag komt steeds opnieuw op, vooral vlak ná verkiezingen: hoe betrouwbaar waren al die peilingen eigenlijk? Het antwoord verschilt nogal. In 2012 zaten de peilers er tussen de 18 en 24 zetels naast, bleek achteraf. In 2017 gaven ze een redelijk beeld van de werkelijkheid. Representatief Peilingbureaus proberen een goede doorsnee van de Nederlandse kiezers te bevragen, zodat het onderzoek zo representatief mogelijk is. Bureaus doen verwoede pogingen, maar echte representativiteit krijg je alleen bij een willekeurige steekproef, zonder uitval. Als bepaalde groepen niet meedoen of niet worden bereikt, dan trekken peilers het recht met wegingen, maar de vervuiling gaat er uiteindelijk niet uit. Men spreekt dan van een assumptie. Toch laat de daadwerkelijke verkiezingsuitslag zich moeilijk voorspellen. Twee of drie dagen voor de verkiezingen zijn er nog heel veel zwevende kiezers, dus hun uiteindelijke keuzen zijn moeilijk te overzien. Daarmee hebben de peilingen een niet te onderschatten invloed. Althans op de vele zwevende kiezers die uiteindelijk vaak strategisch stemmen. Maar dat effect is ook weer niet onbeperkt. Mensen stappen niet over van linkse naar rechtse partijen of andersom. Harde cijfers Over het algemeen zijn de steekproeven en de wegingen gebaseerd op harde cijfers van het CBS. Terugkerende ergernis onder politicologen: In elk kiezersonderzoek zitten foutmarges, maar daarover wordt in de media weinig bericht. De standaardopzet van een steekproef gaat uit van een betrouwbaarheidsniveau van 95 procent. Dit betekent dat in vijf procent van de gevallen het onderzoek niet het resultaat oplevert dat overeenkomt met het populatiepercentage. De Peilingwijzer zou hierbij moeten ondersteunen. Juist om deze reden is de Peilingwijzer in het leven geroepen. De Peilingwijzer is ontstaan vanuit de kritiek op het feit dat peilingen iedere keer net andere uitkomsten hadden. Door met die Peilingwijzer een intelligent gewogen gemiddelde te geven, zie je heel goed wat je wel en niet met die peilingen kan. Dat betekent in de praktijk dat mediaredacties niet moeten berichten over een zetel meer of minder, omdat dit feitelijk niks zegt. Het Bandwagon-effect Is, gezien die complicaties, de invloed van peilingen niet groot in een land met zoveel zwevende kiezers? Over deze vraag buigen politicologen zich al jaren. De centrale term daarin: hetbandwagon-effect. Dit houdt in dat kiezers de neiging hebben te stemmen op partijen die aan de winnende hand zijn. Cruciaal is dan wel dat journalisten alleen rapporteren over peilingen wanneer ze zeker weten dat die uitkomsten hard te maken zijn. Dat ging in het verleden wel eens fout: non-nieuws kan dan eenselffulfilling prophecyworden. Daarnaast hebben de media en politici een belangrijke beïnvloedende rol: Het hele klimaat rondom campagnes wordt ook ingegeven door wat journalisten en politici denken dat de situatie is en wat eruit gaat komen. Die verwachtingen zijn meestal gebaseerd op de informatie uit peilingen. Conclusie: Peilingen bieden waardevolle informatie waaruit kiezers kunnen opmaken of partijen het goed doen. Ze bieden een bijdrage in het informatieproces, maar zijn geenszins leidend in de uiteindelijke keuze.

Dit jaar beefde de Groningse aarde al meer dan 50 keer. 50 keer de gevolgen van georganiseerd falen door de overheid voelbaar. Vorige week waren de klappen dusdanig hevig dat de rest van Nederland er ook weer wat over te horen kreeg. Politici plaatsten hun halfjaarlijkse tweet met medeleven en de dagbladen herhaalden hun rituele berichtgeving. In de media verscheen zelfs dat er niets opmerkelijks aan de hand was in het artikel “Plots zijn er in Loppersum twee aardbevingen in één week”.

Er waren volgens het KNMI vorige week overigens zes bevingen en waar komt die ‘plots’ vandaan als er al tientallen klappen aan vooraf gingen de afgelopen maanden? Groningen verdient een rechtvaardigere behandeling door de politiek en een eerlijkere berichtgeving uit het bevingsgebied van de journalistieke controle van de macht. We zijn het toch niet normaal gaan vinden dat in ons land zoveel mensen al jarenlang moeten strijden met de overheid in een kapot en onveilig huis? We vinden het toch niet normaal dat ruim 25.000 schades nog onbehandeld zijn? Dat nog geen 4% van de onveilige huizen zijn versterkt. Dat mensen letterlijk ziek worden onder hun eigen dak. Dat de media aandacht minder is, betekent niet dat de ramp minder erg is.

Het zijn niet de aardbevingen, maar de manier waarop de staat de ramp aanpakt die voor de meeste schade zorgt, concludeerden onderzoekers van de Rijksuniversiteit Groningen (RuG) recent. Terwijl de grond beeft is de rijksoverheid nog steeds niet gestart met een crisisaanpak voor snelle schadevergoeding, versterking van onveilige huizen en een toekomst voor Groningen. Over de manier waarop de staat deze door hen zelf veroorzaakte ramp heeft aangepakt concludeerden de onderzoekers van de RuG ook dat het systeem complete gemeenschappen en dorpen heeft ontwricht. En ze maken korte metten met de mislukte aanpak van schadeherstel en versterking.

Zoveel jaar wachten en strijden maakt mensen moedeloos en ziek. Een kwart van de gedupeerden meldt schade niet meer. Slechts 14% van de mensen die meerdere keren schade heeft gehad, gelooft dat de overheid ooit nog zal zorgen dat onveilige woningen versterkt worden. De conclusie in deze krant dat er niets ‘opmerkelijks’ aan de hand is voelt daarom als een klap in het gezicht.

Deze zomer is het acht jaar sinds de grote beving bij Huizinge. Na die harde klap erkende het kabinet eindelijk dat de aardbevingen in kracht aan het toenemen waren. Ze kwamen met een reeks beloftes. De meesten werden gebroken. Gebroken beloftes dichten de scheuren in onze huizen en harten niet. Iedere keer krabbelden gemeenschappen weer op, herhaaldelijk dwongen zij de politiek tot handelen. Via fakkeltochten en rechtszaken. Zij kregen via de rechter de machtige hand op de gaskraan maar daarmee is de pijn niet zomaar verdwenen.

Wat hebben ze aan een bewindspersoon ‘bevinkjes’? Wat hebben ze aan lokale bestuurders die hun oor liever laten hangen naar Den Haag? De waarnemend burgemeester van Loppersum zegt in deze krant weliswaar voor een crisisaanpak te zijn maar ook dat hij ‘’formeel voorlopig niets gaat doen behalve het in de regio te bespreken’’. Dat soort slappe praat levert niets meer op dan beleefde medeleven na een nieuwe beving en wat graaistuivers richting de regio.

De giftige mix van halfbakken bestuurders, kortzichtige politici en gemakzuchtige verslaggeving is funest voor de goede Groninger zaak. Wij vragen geen onmogelijke dingen, wij eisen slechts rechtvaardige oplossingen. Een betrouwbare crisisaanpak is de enige manier om een in de steek gelaten regio weer volwaardig onderdeel te laten zijn van Nederland. Wat door overheidsfalen is afgebroken kan door overheidshandelen weer worden opgebouwd. Tijdens de coronacrisis is bewezen dat er snel miljarden vrijgemaakt kunnen worden om een ramp te bestrijden. We hebben in Groningen geen moment meer te verliezen.

Vandaag, op 14 juli 2020, werd de Voorjaarsbrief 2020 besproken in de gemeenteraad. Hierin presenteert het college zijn nieuwe financiële plannen voor de komende jaren. Fractievoorzitter Chantal Zeegers sprak daarbij de volgende bijdrage uit:

Bijdrage D66 Voorjaarsnota

Voorzitter,

Het zijn turbulente tijden.

We zitten midden in een wereldwijde coronacrisis. En dat brengt een hoop onzekerheid met zich mee. Zowel in de stad als op het stadhuis.

Rotterdammers laten zich niet uit het veld slaan, maar we staan met zijn allen wel voor de nodige uitdagingen. Veel ondernemers hebben voor langere tijd hun zaak moeten sluiten en hebben nu te maken met de 1,5 meter samenleving, heel veel Rotterdammers werken vanuit huis en hebben een heel ander leefritme, en vanzelfsprekende dingen zoals clubs en festivals zijn er dit jaar niet bij.

Ondanks alle onzekerheid en veranderingen, ben ik trots op de stad. Mensen maken er het beste van en durven te ondernemen, lef te tonen. En elkaar helpen.

En dat doet ook dit college.

Ik ben trots dat hier een college zit dat keuzes durft te maken en ambitie toont.

Bijvoorbeeld door veel ruimte te geven aan ondernemers in deze moeilijke tijd. D66 is erg blij met die keuzes, en we vinden dat we moeten leren van deze periode waarin we met veel ruimte ondernemers tegemoetkomen. Daar zullen we dan ook een motie voor indienen.

En met de voorjaarsbrief kiest het college ook duidelijk voor ontwikkeling. Geen symboolpolitiek, maar lef tonen. En stevig verder bouwen aan Rotterdam.

Stad waar dromen uitkomen

Voorzitter,

D66 zit al 10 jaar in het college en heeft zich altijd ingezet voor het aantrekkelijk maken van de stad. En dat hebben we vaak gedaan met grote projecten die de stad schwung geven, de City Lounge gedachte.

Denk aan de inmiddels groene en leefbare binnenstad, met veel ruimte voor terrassen, waar altijd wat te doen is. Vorige college met de Meent, de Witte de With en nu natuurlijk de nieuwe Coolsingel.

En we zijn altijd voorstander geweest van het Depot van Boijmans, verbouwing van Ahoy, Feyenoord City, het Kunstenpand op Zuid en zo kan ik nog wel even doorgaan.

En nu, met de nieuwe plannen, komen daar nog zeven stadsprojecten bij.

Zeven projecten waarbij het aantrekkelijker maken van de stad centraal staat. Met flink meer groen, meer ruimte voor recreatie en minder autoverkeer.

Dit soort projecten maakt van Rotterdam een stad die inspireert. Mensen komen vanuit het hele land en van ver daarbuiten om in Rotterdam te wonen, te werken en te recreëren.

Mensen komen naar Rotterdam om hun dromen waar te maken.

En dat komt omdat Rotterdam een stad is die nooit stilstaat, net als de Rotterdammers zelf.

Een stad die zichzelf zo vaak opnieuw heeft uitgevonden, daar is niets onmogelijk.

En dat stralen we uit met projecten als deze. Ambitieuze, beeldbepalende projecten.

Motie stadsgesprek

Voorzitter,

Met deze projecten spelen we ruimte vrij voor nieuwe stukken stad, die voorheen geclaimd waren door infrastructuur. Denk aan het Hofplein, wat van een groot verkeersknooppunt veranderd in een pleinpark. Of de Hofbogen, waar van een ontoegankelijke spoorstrook een compleet toegankelijk park wordt gemaakt.

Deze projecten maken de stad. Ze gaan Rotterdammers aan, en daarom geven we onze inwoners graag een stem in deze transitie.

Ik dien daarom vandaag een motie in om een stadsgesprek mogelijk te maken rondom deze projecten.

Met elkaar wikken en wegen in een publiek toegankelijke setting, waar men het gesprek met elkaar aan kan gaan over deze projecten. Met bewoners, ondernemers de gemeente, bezoekers of professionals. Een podium bieden aan het gesprek dat mensen thuis voeren. Dat levert de nodige reuring en gezamenlijke betrokkenheid op.

Jongerentop010

En dat brengt mij bij mijn volgende punt: de jonge generatie Rotterdammers. Die ook hun dromen waar willen maken in Rotterdam. En dat ook gaan doen.

Zij zijn een belangrijke groep in de stad, die we ook willen betrekken bij het vormgeven van de stad. Dat gebeurt nog te weinig.

Gelukkig zijn er in Rotterdam sterke organisaties die zich daarvoor inzetten, zoals stichting LOKAAL en Young010.

Zij organiseren in oktober een jongerentop, waarbij 500 jonge Rotterdammers waardevolle input leveren over hoe zij denken over de stad en de coronacrisis.

Dit is volgens D66 een zeer waardevol signaal voor de hele stad. En het geeft de relatie tussen inwoners en het stadsbestuur een positieve impuls.

Daarom dienen wij vandaag een motie in om de resultaten en de opbrengsten van de Jongerentop010 serieus te bekijken en met een reactie te komen.

Meer geld naar cultuur

Voorzitter,

Onder al die Rotterdammers die hier hun dromen waar willen maken, zitten ook een hoop creatievelingen, die net zo hard bijdragen aan de dynamiek in de stad.

En dan heb ik het over de Rotterdamse cultuursector.

In het Rotterdam van de toekomst hebben we de energie van de kunst- en cultuursector hard nodig. Een aanstormende generatie kunstenaars en cultuurmakers verdient de kans om door te stomen naar de top, die soms muurvast lijkt te zitten.

D66 is blij dat in deze zeer onzekere tijd, het college ook voor de cultuursector zijn hand in het vuur steekt en structureel meer geld per jaar extra aan cultuur besteed.

Dat geld is broodnodig om ons culturele ecosysteem ijzersterk te houden.

Hiermee kunnen we kansen creëren voor nieuw talent. En zorgen we voor eerlijke betaling voor Rotterdamse makers. Daar is het nu echt tijd voor.

Tot slot

Voorzitter,

Ik rond af.

Rotterdam zet al lange tijd koers omhoog. En we laten ons niet tegenhouden door deze crisis. We tonen lef en bouwen aan de stad.

En daar wil D66 iedereen bij betrekken. Van jong tot oud.

De koers omhoog is gevonden omdat we meer aandacht zijn gaan schenken aan de aantrekkelijkheid van de stad, de architectuur en de publieke ruimte.

Publieke functies hebben bijgedragen aan een leukere stad. Meer groen, stukken van de stad die autoluw zijn geworden en ruimte voor terrassen.

En dat trekt weer mensen aan. Creatievelingen. Mensen met ideeën.

En ook die laten we nu niet vallen maar geven we de waardering die ze verdienen.

Voorzitter,

Ik ben trots dat we doorzetten en blijven bouwen aan Rotterdam. De stad van lef tonen. De stad waar dromen uitkomen.

Het bericht Voorjaarsnota 2020: “Lef tonen, investeren en bouwen aan Rotterdam” verscheen eerst op Rotterdam.