Poliflw

STAATSCOMMISSIE BLAAST REFERENDUM NIEUW LEVEN IN

SP D66 ChristenUnie PvdA GroenLinks VVD CDA Gilze en Rijen 10-07-2018 12:56

Het referendum lijkt wel kleefkruid, want hoe meer politici proberen om er vanaf te komen, des te harder blijft dit democratisch middel plakken. Een voorstel voor een bindend referendum werd door de Tweede Kamer eerst aangenomen, maar daarna weer gestopt. Door GroenLinks, PvdA en D66 nog wel, dezelfde partijen die het voorstel ooit zelf hadden gedaan. D66-minister Ollongren moet het bestaande adviserende referendum afschaffen, dat eveneens een plan was van haar eigen partij. Het voorstel om het referendum af te schaffen ligt nu bij de Eerste Kamer, dat ook moet besluiten of over het afschaffen van dit democratisch recht een referendum kan worden gehouden. Tegelijk is een staatscommissie Remkes bezig met een advies over het functioneren van onze democratie, waarin onder andere wordt gesproken over het behoud van het referendum. Hoe vaak politici ook proberen om de geest in de fles te stoppen, het referendum blijft steeds rondwaren aan het Binnenhof. Tot angst van velen.

1 De angst regeert

Het was erg vreemd, eigenlijk was het onbegrijpelijk en ook wel een beetje zielig. Op dinsdag 20 februari 2018 moest minister Kajsa Ollongren in de Tweede Kamer de afschaffing van het raadplegend referendum verdedigen – een kroonjuweel van D66. Deze minister van D66-huize zei toen dat het referendum ‘niet heeft gebracht wat ervan werd verwacht.’ Dat klopt, maar dat kwam niet door het referendum zélf. Dat is de laatste jaren met succes gebruikt, in 2005 over de Europese Grondwet, in 2016 over het Verdrag met Oekraïne en in 2018 over de Sleepwet. Teleurstelling is er wel over de manier waarop de politiek daarna is omgegaan met de uitslag van deze referenda: Drie keer zei de bevolking ‘nee’, maar zei de politiek ‘ja’. Telkens stond de Kamer tegenover de kiezers.

Volgens premier Mark Rutte is het referendum niet te verenigen met onze vertegenwoordigende democratie, waar het parlement het laatste woord heeft. Maar bijna alle landen in Europa hebben een referendum, behalve België en Bosnië – in dat lijstje komen wij nu ook. De kiezers kiezen de Tweede Kamer, de mensen die hen moeten vertegenwoordigen. In een referendum kunnen diezelfde kiezers hun eigen Kamerleden adviseren en corrigeren, op het moment dat de Tweede Kamer besluiten neemt die de bevolking helemaal niet wil. Dat is juist een kroon op de democratie, een kroon die de regering nu wil afbreken. Niet zozeer omdat het referendum de democratie aantast, maar juist omdat het referendum de democratie versterkt. Dit laat zien hoe in Den Haag de angst voor het volk regeert.

In de wet om het referendum af te schaffen is opgenomen dat over deze afschaffing geen referendum kan worden gehouden

Ook de afschaffing van het referendum is omgeven met angst. De invoering van het referendum gebeurde in 2015 bij wet, het afschaffen van dit democratisch recht moet dus ook bij wet. In de referendumwet staat dat de bevolking een uitspraak kan doen over wetten die door het parlement zijn aangenomen. Daarom zou ook goed een referendum gehouden kunnen worden over het afschaffen van het referendum. Dat zou heel logisch zijn, omdat het referendum een recht is van de bevolking zélf, die daarover dus ook het laatste woord moet hebben. Maar in de wet om het referendum af te schaffen werd opgenomen dat over deze afschaffing geen referendum zou kunnen worden gehouden. Iets wat door staatsrechtgeleerden wordt aangevochten, maar door de Tweede Kamer toch werd geaccepteerd.

Het debat over de afschaffing van het raadgevend referendum was echter niet het vreemdste debat dat ik in de Tweede Kamer heb gevoerd. Dat was zonder twijfel het Kamerdebat over de wet voor een bindend referendum, op woensdag 27 september 2017. Die dag had ik gewoon in de Kamerbankjes moeten zitten, om de indieners in vak ‘K’ – waar normaal de ministers zitten – kritisch te ondervragen. Maar deze dag zat ik zélf in vak ‘K’ om deze wet verdedigen, een wet die helemaal niet van mij was. De wet voor een bindend referendum was ooit gemaakt door Kamerleden van GroenLinks, PvdA en D66. In april 2013 had de Tweede Kamer de wet goedgekeurd en een jaar later had ook de Eerste Kamer ‘ja’ gezegd. Voor de invoering van dit bindend referendum moest echter ook de Grondwet worden veranderd en daarvoor moest de wet na nieuwe verkiezingen opnieuw in het parlement worden besproken en worden goedgekeurd.

Ik heb die dag mijn werk zo goed mogelijk proberen te doen en de wet met verve proberen te verdedigen, maar ik kon niet voorkomen dat GroenLinks, PvdA en D66 tegen de wet stemden. Hun eigen wet dus, die ze zélf ooit hadden gemaakt en die deze partijen eerder met succes door het parlement hadden gekregen. Hoe dat zo is gekomen is een opmerkelijke geschiedenis, die ons veel leert over de omgang in de politiek met het referendum. Dat is bovendien een geschiedenis die mij ook persoonlijk is blijven achtervolgen, vanaf het moment dat ik in 2003 het Binnenhof betrad – eerste als lid van de Eerste Kamer. Het referendum in 2005 over de Europese Grondwet heeft ook mijn toekomst mede bepaald, al is het maar omdat deze campagne een einde maakte aan mijn universitaire carrière.

2 Geen ander geluid

Mijn eerste optreden voor het Amerikaanse Fox News was bijzonder kort. Het was de avond van 1 juni 2005 – en het was al laat. Op deze dag was in Nederland het referendum over de Europese Grondwet gehouden en de SP vierde feest in Artis in Amsterdam. Voor veel jonge SP’ers was dit een leerzame campagne geweest, omdat zij voor het eerst in debat waren geweest met ervaren Kamerleden en ministers. Zelf was ik sinds twee jaar lid van de Eerste Kamer, maar dit was ook voor mij een spannende tijd. De internationale media had zich die avond massaal verzameld op ons feest in Artis en overal werd SP’ers gevraagd om in vele talen uit te leggen wat deze dag toch in dit kleine land was gebeurd. Want het altijd zo eurogezinde Nederland had massaal tegen de Europese Grondwet gestemd.

Iemand stelde zich voor als een verslaggever van Fox News en zei dat ik zo live in de uitzending zou zijn. Precies op het moment dat de camera ging draaien, begon achter ons een ruige rockband te spelen. Ik wist nog net uit te schreeuwen dat vanaf nu in Europa een ander geluid zou klinken, maar verder moet ik geheel onverstaanbaar zijn geweest. Misschien was dit wel symbolisch. Het derde kabinet Balkenende (CDA, VVD, D66) besloot het ‘nee’ van de mensen naast zich neer te leggen. Het vierde kabinet Balkenende (CDA, PvdA, ChristenUnie) tekende in 2007 alsnog het Verdrag van Lissabon, dat in wezen niet anders was dan het verdrag van 2005. Dit negeren van het ‘nee’ heeft het vertrouwen van mensen in de politiek blijvend aangetast – zoals later nog zou blijken.

Ik merkte toen hoe groot de tegenstelling was tussen de intellectuele elite en gewone mensen

Ook voor mijn eigen toekomst was dit referendum belangrijk, omdat het op een opmerkelijke wijze een einde maakte aan mijn wetenschappelijke toekomst. In de Eerste Kamer zaten veel academici, namens allerlei politieke partijen. Universiteiten zijn meestal trots op het moment dat één van hun medewerkers senator wordt, want dit is een functie met aanzien en invloed. In de afdeling geschiedenis van de Universiteit van Amsterdam waar ik toen werkte (en waar ik ook was gepromoveerd) werd mijn verkiezing tot senator voor de SP echter ijzig ontvangen. Een hoogleraar die mede verantwoordelijk was voor mijn baan, vroeg mij of ik wel besefte dat mijn keuze voor de SP slecht zou zijn voor mijn academische carrière. De situatie werd nog veel moeilijker toen ik voor het referendum in 2005 campagne ging voeren tegen de Europese Grondwet.

De studenten stonden giechelend op de gang, toen mijn Kamergenoot opstond en naar mijn bureau liep en uitriep: ‘Hoe haal je dit toch in je hoofd!’ De goede man was actief in de PvdA, zoals veel meer van mijn collega’s (jonge medewerkers waren vaker lid van GroenLinks). Iemand die aan een universiteit werkte, die hoorde niet zulke opvattingen te hebben. Dat was ‘populistisch’ en ‘nationalistisch’ en een historicus onwaardig. Maar mijn kritiek op deze Europese Grondwet was juist ingegeven door het verleden, omdat na de Tweede Wereldoorlog landen in Europa steeds beter waren gaan samenwerken. De laatste jaren werd die samenwerking echter steeds meer afgedwongen, met de euro en de interne markt, die mensen huiverig en bang maakten voor ‘Europa’.

Het was opvallend dat ik deze discussie in 2005 overal kon voeren, in elk zaaltje, in elk café en overal op straat, maar niet op de universiteit waar ik werkte. Ik merkte ook hoe groot de tegenstellingen waren tussen de intellectuele elite in dit land en de gewone mensen. Al die ‘progressieve’ mensen hadden wel de pretentie dat zij de belangen van de bevolking dienden, maar bleken niet bereid om naar die mensen te luisteren. Ik had het wel begrepen: als ik ooit al een academische carrière had nagestreefd, dan kon ik die vanaf nu wel vergeten. Wees gerust, ik kijk zeker niet om in wrok. In tegendeel: Ik heb een mooie tijd op de universiteit gehad. Bovendien kon ik nu ook voluit ‘ja’ zeggen toen mijn partij mij in 2006 vroeg voor de lijst van de Tweede Kamer. Waar het referendum op mij wachtte.

3 De Grondwet geschonden

‘Tweede Kamerleden schenden de Grondwet.’ Onder deze prikkelende titel schreef toenmalig PvdA-senator Erik Jurgens in maart 2003 een opiniestuk in Trouw. Een paar maanden later werd ik zelf lid van de Eerste Kamer en maakte ik het begin mee van een jarenlange discussie over de omgang met de Grondwet, die tot de dag van vandaag duurt. Dat is een debat over de wijze waarop het parlement de Grondwet kan veranderen. Dat moet altijd in twee stappen. Eerst moeten Tweede en Eerste Kamer een voorstel voor verandering van de Grondwet met een gewone meerderheid goedkeuren. Na nieuwe verkiezingen moeten allebei de Kamers de wet opnieuw bespreken en daarna met twee derde meerderheid goedkeuren. Zo voorkomen we dat een gewone meerderheid de spelregels kan veranderen.

In 2003 is deze procedure fout gegaan. Senator Erik Jurgens wilde daarom een debat, omdat deze regels niet voor niets in de Grondwet staan. Maar eerst even terug naar mei 1999, toen door het ‘nee’ van VVD-senator Hans Wiegel voor het eerst een wet voor een bindend (correctief) referendum strandde – later werd dit de ‘Nacht van Wiegel’ genoemd. Het eerste Paarse kabinet (VVD, PvdA, D66) had deze wet met een gewone meerderheid door de Tweede en de Eerste Kamer gekregen. Na nieuwe verkiezingen kreeg het tweede Paarse kabinet ook de vereiste twee derde meerderheid in de Tweede Kamer, maar VVD-er Wiegel blokkeerde in zijn eentje de wet in de Eerste Kamer. Daarmee was deze wet van tafel en moest de regering weer helemaal opnieuw beginnen.

De bevolking zei duidelijk ‘nee’ maar het kabinet Balkenende III legde de uitslag naast zich neer

Deze tweede referendumwet was in 2003 voor de senaat als gezegd reden om vraagtekens te zetten bij het grondwettelijk handelen van de Tweede Kamer. De oorzaak was het wel heel snelle einde van het eerste kabinet Balkenende (VVD, CDA, LPF), dat in juli 2002 aantrad maar in oktober 2002 alweer viel. In januari 2003 volgden daarop nieuwe verkiezingen. De Grondwet is heel duidelijk: nadat een voorstel voor wijziging van de Grondwet door de Tweede en Eerste Kamer zijn aangenomen, moet dezelfde wet ‘na verkiezing en installatie van de nieuwe Tweede Kamer’ opnieuw worden behandeld (artikel 137, 4). Een nieuw gekozen parlement moet hier direct over beslissen. Zo kan vals spel voorkomen worden, als indieners een wet in een lade zouden willen stoppen.

De Grondwet had echter geen rekening gehouden met de capriolen van de LPF, de nazaten van Pim Fortuyn. Die slaagden er binnen drie maanden in om hun eigen regering ten val te brengen. In die relatief korte tijd was de Tweede Kamer er niet in geslaagd om een aantal wijzigingen van de Grondwet – waaronder die voor het bindend referendum – op tijd te behandelen.

Na de verkiezingen van januari 2003 trad een nieuwe Tweede Kamer aan, die de voorstellen alsnog ging bespreken. Een aantal senatoren – onder wie ikzelf – vroeg zich af of dit wel in overeenstemming was met de Grondwet. In maart 2004 stelde de Eerste Kamer in een debat dat deze wijze van behandeling zou kunnen leiden tot misbruik, als wijzigingen van de Grondwet bleven liggen tot er twee derde meerderheid zou zijn.

Na het sneuvelen van de eerste referendumwet in 1999 werd in 2005 tóch een referendum gehouden, over de Europese Grondwet. Om dit referendum mogelijk te maken werd een speciale wet ingediend. Niet voor een ‘correctief’ (bindend), maar voor een ‘raadgevend’ (adviserend) referendum. Dit voorstel had als voordeel dat we de Grondwet niet hoefden te veranderen en de wet dus in één keer kon worden behandeld. Deze wet was een initiatief van GroenLinks, PvdA en D66. Het referendum zelf – dat op 1 juni 2005 werd gehouden – was een groot succes. Het had een hoge opkomst en een duidelijke uitslag: de bevolking zei ‘nee’. Maar het kabinet Balkenende III legde zoals eerder gezegd de uitslag naast zich neer. Dat deden ook partijen die eerder hadden belooft de uitslag te zullen respecteren.

4 Andermans wet verdedigen

Nadat ik in november 2006 lid was geworden van de Tweede Kamer, ontstond hier opnieuw discussie over de manier waarop we moeten omgaan met wijzigingen van de Grondwet. Dat leidde tot een aantal debatten en in december 2009 zelfs tot een notitie van de regering, die aan alle twijfel een einde moest maken. Daarin werd afgesproken dat wijzigingen van de Grondwet voortaan zo snel mogelijk na nieuwe verkiezingen zouden moeten worden ingediend, liefst op de eerste dag dat de nieuwe Kamer bij elkaar komt. Het kabinet bevestigde ook dat het ‘zeer onwenselijk’ zou zijn als langer zou worden gewacht met de behandeling van een voorstel, ‘met als achterliggende reden dat een “gunstiger” samenstelling van een volgende Tweede Kamer wordt voorzien.’ Toch ging het weer mis.

Het begon allemaal met een briefje van Plasterk, die de Tweede Kamer twee dagen voor de verkiezingen van 15 maart 2017 ontving. Waarin de minister wat opzichtig opheldering vroeg over de referendumwet van GroenLinks, PvdA en D66. De minister wilde van de indieners weten of zij bereid waren hun wet voor een correctief referendum opnieuw in te dienen en wanneer dit ging gebeuren. Om te voorkomen dat de procedures voor wijziging van de Grondwet opnieuw werden overtreden, zoals eerder in 2003 was gebeurd. Sindsdien gold dus de regel dat deze wetten zouden worden ingediend op de eerste dag dat de nieuwe Kamer bijeen zou komen. De minister had contact gehad met GroenLinks, PvdA en D66 en was bang dat deze partijen de wet in een lade zouden stoppen.

Helaas werd door de politiek ook deze keer het ‘nee’ van de bevolking volledig genegeerd

Het wetsvoorstel voor een correctief referendum van GroenLinks, PvdA en D66 was niet het enige, parallel aan deze wet hadden deze partijen ook een voorstel ingediend voor een raadgevend referendum. Dit niet-bindende referendum had als voordeel dat hiervoor niet de Grondwet hoefde te worden veranderd en één behandeling in het parlement voldoende was. Deze wet trad in juli 2015 in werking en gaf mensen vanaf toen de mogelijkheid om zélf een referendum af te dwingen – als daarvoor voldoende handtekeningen werden opgehaald – over bijna elke wet die door het parlement was aangenomen. Dat gebeurde voor het eerste op 6 april 2016, toen een referendum werd gehouden over het Verdrag met Oekraïne. Ook in dat referendum zei de bevolking opnieuw helder ‘nee’.

Leden van GroenLinks, PvdA en D66 hadden in 2013 als indieners van de referendumwet hoog opgegeven van het referendum over de Europese Grondwet van 2005, dat zij een voorbeeld noemden van een geslaagd referendum. Toch was het opvallend dat de bevolking in hun referendumwet over van alles en nog wat een referendum konden aanvragen, maar niet over Europese verdragen, zoals in 2005. De indieners waren voor een meerderheid in de Kamer afhankelijk van de steun van de SP. Een voorwaarde voor onze steun was dat de nieuwe wet ook referenda mogelijk zou maken over Europese Verdragen. Ik was dan ook best trots dat het eerste referendum dat in 2016 werd gehouden ging over een Europees Verdrag, dit meer met Oekraïne. Helaas werd door de politiek ook deze keer het ‘nee’ van de bevolking volledig genegeerd.

Het ‘nee’ in het Oekraïne-referendum leidde niet tot een nieuw verdrag, maar had wel politieke gevolgen. Voor GroenLinks en PvdA was de uitkomst van dit referendum reden om plotseling van voorstander tot tegenstanders van dit democratisch recht te worden. Ook bij D66 nam het enthousiasme voor dit oude kroonjuweel plotseling af. Volgens de afspraken van 2009 zou de wet voor een correctief referendum bij voorkeur moeten worden ingediend op de eerste dag dat de Tweede Kamer bij elkaar zou komen, dat was op 23 maart. Maar op die dag gebeurde er niets. Drie keer heb ik de initiatiefnemers gevraagd wanneer zij de wet gingen indienen, maar het bleef oorverdovend stil. Toen besloot ik in mei 2017 de referendumwet maar zélf in te dienen, om zo aan de eisen te voldoen.

5 Een democratische plicht

Campagnes over referenda zijn altijd verrassend, ook die over de Sleepwet. Op woensdagavond 14 maart 2018 ging ik in debat over deze Sleepwet, in de grote zaal van De Balie in Amsterdam. Tegelijk was in de Salon daarnaast een discussie over de vraag ‘of het liberalisme dood is’. Een van de Kamerleden waar ik die avond mee in debat ging was Kees Verhoeven van D66. Zijn opstelling in deze campagne was tekenend voor de worsteling van zijn partij met het referendum. Tijdens het Kamerdebat op 8 februari 2017 over deze Sleepwet (officieel de Wet op de inlichtingen- en veiligheidsdiensten) had Verhoeven nog zij aan zij met mij gestreden tegen de wet. Zijn belangrijkste kritiek destijds was het ‘sleepnet-karakter’ van de wet. Deze avond in De Balie voerde het D66-Kamerlid echter hard en fel campagne vóór deze Sleepwet.

Campagnes over referenda vliegen niet zelden uit de bocht. Tijdens het referendum over de Europese Grondwet in 2005 was er in de media kritiek op de ‘populistische’ opstelling van het ‘nee’ kamp, maar ik schrok vooral van de propaganda van het ‘ja’-kamp. Het meest ver ging toenmalig minister van Justitie Donner, die verklaarde dat een Nederlands ‘nee’ zou kunnen leiden tot een nieuwe oorlog in Europa. In de campagne voor het referendum over het Verdrag met Oekraïne in 2016 werden de tegenstanders van het verdrag beschuldigd van heulen met het Rusland van Vladimir Poetin. In de campagne voor het referendum over de Sleepwet in 2018 werd een verband gelegd met de aanslagen in Europa. Arjen Lubach noemde dit wel erg oneigenlijke argument een terreurschwalbe.

De democratie kan niet functioneren als de angst voor het volk regeert

Ondanks de vaak weinig verheffende propaganda door politici in aanloop naar referenda – waarbij beide kampen zich vaak niet van hun beste kant laten zien – heb ik tijdens alle drie de campagnes ook gemerkt dat veel mensen de discussies wel degelijk op prijs stellen en serieus proberen om zich een mening te vormen. Dat bleek ook in de weken voor referendum over de Sleepwet. Het ‘ja’-kamp leek dit keer gemakkelijk te winnen, alle peilingen wezen in die richting. Tijdens de avond in De Balie vertelde opinieonderzoeker Peter Kanne dat een meerderheid van de mensen niet tegen een Sleepnet was, maar wel tegen het feit dat hun gegevens ongezien met geheime diensten in andere landen zouden worden gedeeld. Dit inhoudelijke argument bleek toch een reden om ‘nee’ te zeggen.

Het is niet toevallig dat het eerste initiatief onder de Wet raadgevend referendum ging over Europa. De Europese markt, de invoering van de euro, het verlies van democratische zeggenschap, het zijn zaken die een groot deel van de Tweede Kamer heeft gesteund, maar een meerderheid van de bevolking helemaal niet wil. In Den Haag is onderschat hoe diep de boosheid ging over het negeren van het ‘nee’ in het referendum over de Europese Grondwet en hoe dit het vertrouwen in de politiek heeft aangetast. Dit wantrouwen was nog altijd aanwezig tijdens het referendum over het Verdrag met Oekraïne in 2016. Het opnieuw negeren van de uitslag heeft het cynisme over de politiek nog verder versterkt. Het is pijnlijk dat bij het referendum over de Sleepwet veel politici vooraf al aangaven de uitslag van dit volksinitiatief te zullen negeren.

Bron: Partij nieuws

Lodewijk Asscher vraagt dinsdag een ...

PvdA ChristenUnie D66 CDA Berg en Dal 02-02-2018 10:52

Lodewijk Asscher vraagt dinsdag een honderd-dagen-debat aan met premier Rutte.

Lodewijk Asscher

100 dagen Rutte 3. Kabinet voor de multinationals “Er ligt een akkoord waarbij gewone, normale burgers er écht op vooruit gaan”. “Dit kabinet wil links en rechts verbinden. De deur van de Trêveszaal staat altijd open”. Was getekend: Mark Rutte. Tijdens de presentatie van zijn kabinet met CDA, D66 en ChristenUnie. Ze zitten nu 100 dagen. Wat de vraag oproept: is dit echt een kabinet dat opkomt voor normale mensen? Waar verlangen we naar na de afgelopen zware jaren? Naar goede scholen voor onze kinderen met genoeg leerkrachten die fatsoenlijk beloond worden. Dat we zeker zijn van goede zorg die we kunnen betalen. Naar waardering voor het werk dat we doen en een net contract. En dat we zeker zijn van een fatsoenlijke woning voor zowel kopers als huurders. Vaste grond onder de voeten. Wat zien we? 1. De winstbelasting voor multinationals gaat omlaag 2. De dividendbelasting voor buitenlandse aandeelhouders wordt afgeschaft 3. Shell probeert zich te onttrekken aan zijn verplichtingen in Groningen 4. Agenten, verpleegkundigen en militairen krijgen niks erbij 5. De BTW op de dagelijkse boodschappen gaat omhoog 6. Er wordt bezuinigd op de huurtoeslag 7. Arbeidsongeschikten moeten fors inleveren 8. De zorgkosten voor gezinnen stijgen 9. Arbeidsgehandicapten moeten onder het minimumloon gaan werken 10. Er wordt bezuinigd op de wijkverpleging. Oh nee, die hebben ze geschrapt. De deur van de Trêveszaal staat zeker open. Maar niet voor de oppositie en al helemaal niet voor normale mensen. Nee, de rode loper gaat uit voor de multinationals. De champagnekurken ploppen in de boardrooms van de grote bedrijven. Ondertussen zijn de vier coalitiepartijen lekker druk met de laatste #ophef rond de Coentunnel en de koopzondag. Daar amuseren ze zich kostelijk mee en de media smullen ervan. Afleidingsmanoeuvre geslaagd. Maar mensen zijn er niet mee geholpen. Een kabinet met zo’n krappe meerderheid zou er goed aan doen om te zoeken naar breder draagvlak, in het parlement maar vooral ook in de samenleving. Want van beleid dat wordt bepaald in boardrooms wordt geen normale burger beter. Tip van de dag: Kies voor een nieuwe start. Laat zien dat je snapt dat mensen die voor ons allemaal werken - zoals leraren, agenten en verpleegkundigen - meer waardering en salaris verdienen. Dat het minimumloon een vorm van beschaving is. Dat mensen zeker willen zijn van vast werk en goede zorg. Dat het eigen risico te hoog is. En dat grote beursgenoteerde bedrijven niet de zieligste groep in onze samenleving zijn, en best zonder al die cadeautjes kunnen. Ik vraag dinsdag een honderd-dagen-debat aan met premier Rutte. Ter voorbereiding stellen we 100 vragen. Hij zal zijn belofte dat dit kabinet opkomt voor normale mensen moeten nakomen. De eerste vraag luidt dan ook: ‘Welke maatregelen heeft dit kabinet genomen om de vakmensen die bij defensie, politie, zorg en onderwijs werken meer waardering, ondersteuning en ruimte te geven, zoals op pagina 1 van het Regeerakkoord staat?’ Rutte, begin opnieuw en kies voor de mensen, niet de multinationals. PS: lees hier alle 100 vragen die we aan het kabinet stellen 👉 https://www.pvda.nl/nieuws/100-dagen-rutte-3/

Bron: Facebook

De VVD werd op 24 januari 1948 ...

VVD ChristenUnie PvdA Partij voor de Vrijheid D66 CDA Culemborg 24-01-2018 20:09

De VVD werd op 24 januari 1948 opgericht en bestaat nu dus 70 jaar. Al direct in 1948 werd de VVD regeringspartij, maar daarna volgde - tijdens de rooms-rode coalitie - een periode van oppositie. Vanaf 1959 was de VVD wel geregeld regeringspartij. Tot 1994 was dit vooral in combinatie met de christendemocraten en daarna acht jaar samen met PvdA en D66. In 2002 werd de coalitie met het CDA hersteld. De VVD zat na 2002 in de kabinetten-Balkenende I, II en het overgangskabinet-Balkenende III. De VVD deed niet mee in kabinet-Balkenende IV. In 2010 werd Mark Rutte de eerste liberale premier sinds 1918. De VVD vormde samen met het CDA het kabinet-Rutte I. De PVV was gedoogpartner. Dit kabinet viel in 2012, waarna kabinet-Rutte II i het overnam. Momenteel zit de VVD samen met het CDA, D66 en de ChristenUnie in kabinet-Rutte III. De VVD en sociaal-economische vraagstukken De VVD is mede bouwer geweest van de sociale verzorgingsstaat zoals die na 1945 is ontstaan. Wel is de partij altijd voorstander van een grote eigen verantwoordelijkheid van de burgers. Daarom streeft zij naar lagere overheidsuitgaven en een kleinere rol voor de staat dan bijvoorbeeld de PvdA. De VVD en het buitenlands beleid De VVD is van oudsher sterk Atlantisch (of anders gesteld op de Verenigde Staten) georiënteerd. Ten tijde van de Koude Oorlog was de partij de krachtigste verdediger van het Noord-Atlantisch bondgenootschap en van een sterke defensie. De VVD is voorstander van verdediging van de internationale rechtsorde en steunde steeds inzet van Nederlandse militairen in VN- of NAVO-verband. De VVD en Europa De VVD is altijd voorstander geweest van Europese samenwerking en diverse liberalen speelden een prominente rol op Europees gebied. De VVD is wel van mening dat de Europese Unie zich bezig moet houden met haar kerntaken. Deze kerntaken liggen voornamelijk in de economische hoek. Voor de VVD is het belangrijk dat lidstaten hun eigen verantwoordelijkheid behouden op, bijvoorbeeld, het gebied van belastingen, sociale zekerheid en pensioenregelingen. Vrouwen in de VVD De VVD is vanaf haar ontstaan een sterk emancipatorische partij geweest, waarin vrouwen steeds een belangrijke rol speelden. De VVD zette zich (vaak samen met de PvdA en later met D66) in voor gelijke rechten van mannen en vrouwen. Diverse vrouwelijke VVD'ers speelden een belangrijke rol in de Tweede Kamer en als minister. Belangrijke liberale wetgeving In zijn 70-jarig bestaan heeft de VVD, in samenwerking met andere partijen, belangrijke veranderingen doorgevoerd die een grote invloed hadden op de Nederlandse samenleving. De VVD door de jaren heen volgens Parlement & Politiek

VVD

🎈We zijn jarig! 🎈 Van de oprichting in 1948 tot en met onze minister-president Mark Rutte: aan de slag voor een beter Nederland. Meer weten? 👉 https://www.vvd.nl/geschiedenis 🎉

Bron: Facebook

Gert-Jan SegersHet bijzondere jaar ...

ChristenUnie Stadskanaal 29-12-2017 20:46

Gert-Jan Segers

Het bijzondere jaar van onze Heer 2017 zat vol met grote gebeurtenissen. Ook voor ons als fractie. Maar misschien kan ik dit jaar toch het beste vangen in een aantal kleinere, waardevolle momenten. Zoals die voorbereidingssessie voor het slotdebat in de campagne waarbij Joël een pittige Geert Wilders speelde en Carola een scherpe Mark Rutte. Of die minuten voorafgaand aan het debat waarin we met een paar kerels van ons fractieteam de ogen sloten en God hebben gebeden om een zegen. Of de blik die ik vlak voor dat debat even uitwisselde met mijn vrouw en oudste dochter die op de publieke tribune zaten. Of die keer dat ik ergens begin juni na een heidag van de fractie in Delfgauw – waarin we ons op stevige en opbouwende oppositie hadden voorbereid – bij Eppo in de auto zat richting het station. We keken elkaar even aan en biechtten toen aan elkaar op: ‘Dus jij denkt - net als ik - óók dat ze toch nog bij ons komen aankloppen?’ En een van de vele momenten dat we deze zomer aan de vergadertafel op mijn kamer zaten. De keer dat een aantal van ons hun zorg over de voortgang van de onderhandelingen had uitgesproken en het echt even spannend was. Dat Carla op dat moment met overtuiging en gezag zei: ‘Ik heb zoveel medisch-ethische debatten gevoerd, ik weet hoe de vlag er buiten bij hangt. Dan zou dit een geweldig resultaat zijn en kunnen we echt onze zegeningen tellen.’ Of de avond dat we als fractie in een Haagse kerk zaten en het groene licht aan het regeerakkoord moesten geven. Ik zat nog even samen met Joël om alle plussen en minnen door te nemen. ‘What would Jesus do, Gert-Jan?’, vroeg hij. ‘Dat weet ik niet, Joël. Maar God kent wel ons hart en weet dat we hebben geknokt voor wat we waard zijn. En nu is het aan ons om de stap te zetten, op hoop van zegen.’ En het gesprek met Carola en de telefoontjes met Arie en Paul waarin ik hen vroeg of ze bereid waren om namens ons toe te treden tot het kabinet. ‘Ik doe het voor m’n vader’, zei Carola, dochter van een veel te vroeg overleden boer. ‘Ik ben er even stil van’, zei voormalig docent Arie, ‘als ik een portefeuille had mogen kiezen, was het precies deze geweest…’ ‘Eigenlijk wilde ik niet dat je belde’, zei Paul, ‘maar gek genoeg werd een laatste gesprek over een nieuwe baan in de zorg uitgesteld en nu bel jij…’ En iedere keer als we na de stemmingen of op vrijdagmiddag na de ministerraad weer een zegening konden tellen. Extra geld voor palliatieve zorg en de uitvoering van het manifest ‘Waardig Ouder Worden’, voor zorg aan vluchtelingen in de regio. Betere opvang voor dak- en thuislozen, een fonds voor jonge boeren, extra geld voor uitstapprogramma’s van onder andere het Scharlaken Koord en Stichting De Haven voor prostituees, voor geestelijke verzorging bij de politie, voor vrijwilligerswerk van onder meer Gevangenenzorg Nederland en Exodus Nederland. En dat laatste is het resultaat van een van de meerdere aangenomen amendementen van Stieneke, die onze fractie is komen versterken. Of die mailtjes, appjes, kaartjes van verschillenden van jullie waarin even werd gezegd dat er met ons werd meegeleefd. Onderschat niet wat dat voor ons betekent. Ze waren soms net het duwtje in de rug dat we die dag nodig hadden. En laten we ook nooit onderschatten wat de waarde is van al die kleine stappen die we in Den Haag in de goede richting kunnen zetten. In het leven van die ene (en vele anderen) maakt dat het verschil tussen hoop en wanhoop, tussen recht en onrecht. Tegelijk weten we dat we niet iedereen kunnen helpen. En dat we ook zelf de plank eens mis zullen slaan. Ik vraag je ook niet om alles wat we als partij doen alleen maar geweldig te vinden, je mag echt met ons van mening verschillen. Maar wat ik wel vraag is om samen met ons de zegeningen te tellen en te hopen op meer daarvan. Juist ook lokaal kan onze inzet zo ontzettend waardevol zijn voor de mensen om ons heen. Daarom wil ik, samen met jou, in het nieuwe jaar van onze Heer campagne gaan voeren om ook in gemeenteraden geloof een stem te geven. Persoonlijk dank ik je voor je steun en wens ik jou en de jouwen een mooi, waardevol en gezegend 2018 toe! Hartelijke groet, Gert-Jan Segers Fractievoorzitter ChristenUnie Tweede Kamerfractie

Bron: Facebook

Een terugblik van Gert-Jan Segers op ...

ChristenUnie Amersfoort 29-12-2017 19:30

Een terugblik van Gert-Jan Segers op een bijzonder jaar. 👇 'Het bijzondere jaar van onze Heer 2017 zat vol met grote gebeurtenissen. Ook voor ons als fractie. Maar misschien kan ik dit jaar toch het beste vangen in een aantal kleinere, waardevolle momenten. Zoals die voorbereidingssessie voor het slotdebat in de campagne waarbij Joël een pittige Geert Wilders speelde en Carola een scherpe Mark Rutte. Of die minuten voorafgaand aan het debat waarin we met een paar kerels van ons fractieteam de ogen sloten en God hebben gebeden om een zegen. Of de blik die ik vlak voor dat debat even uitwisselde met mijn vrouw en oudste dochter die op de publieke tribune zaten. Of die keer dat ik ergens begin juni na een heidag van de fractie in Delfgauw – waarin we ons op stevige en opbouwende oppositie hadden voorbereid – bij Eppo in de auto zat richting het station. We keken elkaar even aan en biechtten toen aan elkaar op: ‘Dus jij denkt - net als ik - óók dat ze toch nog bij ons komen aankloppen?’ En een van de vele momenten dat we deze zomer aan de vergadertafel op mijn kamer zaten. De keer dat een aantal van ons hun zorg over de voortgang van de onderhandelingen had uitgesproken en het echt even spannend was. Dat Carla op dat moment met overtuiging en gezag zei: ‘Ik heb zoveel medisch-ethische debatten gevoerd, ik weet hoe de vlag er buiten bij hangt. Dan zou dit een geweldig resultaat zijn en kunnen we echt onze zegeningen tellen.’ Of de avond dat we als fractie in een Haagse kerk zaten en het groene licht aan het regeerakkoord moesten geven. Ik zat nog even samen met Joël om alle plussen en minnen door te nemen. ‘What would Jesus do, Gert-Jan?’, vroeg hij. ‘Dat weet ik niet, Joël. Maar God kent wel ons hart en weet dat we hebben geknokt voor wat we waard zijn. En nu is het aan ons om de stap te zetten, op hoop van zegen.’ En het gesprek met Carola en de telefoontjes met Arie en Paul waarin ik hen vroeg of ze bereid waren om namens ons toe te treden tot het kabinet. ‘Ik doe het voor m’n vader’, zei Carola, dochter van een veel te vroeg overleden boer. ‘Ik ben er even stil van’, zei voormalig docent Arie, ‘als ik een portefeuille had mogen kiezen, was het precies deze geweest…’ ‘Eigenlijk wilde ik niet dat je belde’, zei Paul, ‘maar gek genoeg werd een laatste gesprek over een nieuwe baan in de zorg uitgesteld en nu bel jij…’ En iedere keer als we na de stemmingen of op vrijdagmiddag na de ministerraad weer een zegening konden tellen. Extra geld voor palliatieve zorg en de uitvoering van het manifest ‘Waardig Ouder Worden’, voor zorg aan vluchtelingen in de regio. Betere opvang voor dak- en thuislozen, een fonds voor jonge boeren, extra geld voor uitstapprogramma’s van onder andere het Scharlaken Koord en Stichting De Haven voor prostituees, voor geestelijke verzorging bij de politie, voor vrijwilligerswerk van onder meer Gevangenenzorg Nederland en Exodus Nederland. En dat laatste is het resultaat van een van de meerdere aangenomen amendementen van Stieneke, die onze fractie is komen versterken. Of die mailtjes, appjes, kaartjes van verschillenden van jullie waarin even werd gezegd dat er met ons werd meegeleefd. Onderschat niet wat dat voor ons betekent. Ze waren soms net het duwtje in de rug dat we die dag nodig hadden. En laten we ook nooit onderschatten wat de waarde is van al die kleine stappen die we in Den Haag in de goede richting kunnen zetten. In het leven van die ene (en vele anderen) maakt dat het verschil tussen hoop en wanhoop, tussen recht en onrecht. Tegelijk weten we dat we niet iedereen kunnen helpen. En dat we ook zelf de plank eens mis zullen slaan. Ik vraag je ook niet om alles wat we als partij doen alleen maar geweldig te vinden, je mag echt met ons van mening verschillen. Maar wat ik wel vraag is om samen met ons de zegeningen te tellen en te hopen op meer daarvan. Juist ook lokaal kan onze inzet zo ontzettend waardevol zijn voor de mensen om ons heen. Daarom wil ik, samen met jou, in het nieuwe jaar van onze Heer campagne gaan voeren om ook in gemeenteraden geloof een stem te geven. Persoonlijk dank ik je voor je steun en wens ik jou en de jouwen een mooi, waardevol en gezegend 2018 toe!' Hartelijke groet, Gert-Jan Segers Fractievoorzitter ChristenUnie Tweede Kamerfractie

Gert-Jan Segers

Het bijzondere jaar van onze Heer 2017 zat vol met grote gebeurtenissen. Ook voor ons als fractie. Maar misschien kan ik dit jaar toch het beste vangen in een aantal kleinere, waardevolle momenten. Zoals die voorbereidingssessie voor het slotdebat in de campagne waarbij Joël een pittige Geert Wilders speelde en Carola een scherpe Mark Rutte. Of die minuten voorafgaand aan het debat waarin we met een paar kerels van ons fractieteam de ogen sloten en God hebben gebeden om een zegen. Of de blik die ik vlak voor dat debat even uitwisselde met mijn vrouw en oudste dochter die op de publieke tribune zaten. Of die keer dat ik ergens begin juni na een heidag van de fractie in Delfgauw – waarin we ons op stevige en opbouwende oppositie hadden voorbereid – bij Eppo in de auto zat richting het station. We keken elkaar even aan en biechtten toen aan elkaar op: ‘Dus jij denkt - net als ik - óók dat ze toch nog bij ons komen aankloppen?’ En een van de vele momenten dat we deze zomer aan de vergadertafel op mijn kamer zaten. De keer dat een aantal van ons hun zorg over de voortgang van de onderhandelingen had uitgesproken en het echt even spannend was. Dat Carla op dat moment met overtuiging en gezag zei: ‘Ik heb zoveel medisch-ethische debatten gevoerd, ik weet hoe de vlag er buiten bij hangt. Dan zou dit een geweldig resultaat zijn en kunnen we echt onze zegeningen tellen.’ Of de avond dat we als fractie in een Haagse kerk zaten en het groene licht aan het regeerakkoord moesten geven. Ik zat nog even samen met Joël om alle plussen en minnen door te nemen. ‘What would Jesus do, Gert-Jan?’, vroeg hij. ‘Dat weet ik niet, Joël. Maar God kent wel ons hart en weet dat we hebben geknokt voor wat we waard zijn. En nu is het aan ons om de stap te zetten, op hoop van zegen.’ En het gesprek met Carola en de telefoontjes met Arie en Paul waarin ik hen vroeg of ze bereid waren om namens ons toe te treden tot het kabinet. ‘Ik doe het voor m’n vader’, zei Carola, dochter van een veel te vroeg overleden boer. ‘Ik ben er even stil van’, zei voormalig docent Arie, ‘als ik een portefeuille had mogen kiezen, was het precies deze geweest…’ ‘Eigenlijk wilde ik niet dat je belde’, zei Paul, ‘maar gek genoeg werd een laatste gesprek over een nieuwe baan in de zorg uitgesteld en nu bel jij…’ En iedere keer als we na de stemmingen of op vrijdagmiddag na de ministerraad weer een zegening konden tellen. Extra geld voor palliatieve zorg en de uitvoering van het manifest ‘Waardig Ouder Worden’, voor zorg aan vluchtelingen in de regio. Betere opvang voor dak- en thuislozen, een fonds voor jonge boeren, extra geld voor uitstapprogramma’s van onder andere het Scharlaken Koord en Stichting De Haven voor prostituees, voor geestelijke verzorging bij de politie, voor vrijwilligerswerk van onder meer Gevangenenzorg Nederland en Exodus Nederland. En dat laatste is het resultaat van een van de meerdere aangenomen amendementen van Stieneke, die onze fractie is komen versterken. Of die mailtjes, appjes, kaartjes van verschillenden van jullie waarin even werd gezegd dat er met ons werd meegeleefd. Onderschat niet wat dat voor ons betekent. Ze waren soms net het duwtje in de rug dat we die dag nodig hadden. En laten we ook nooit onderschatten wat de waarde is van al die kleine stappen die we in Den Haag in de goede richting kunnen zetten. In het leven van die ene (en vele anderen) maakt dat het verschil tussen hoop en wanhoop, tussen recht en onrecht. Tegelijk weten we dat we niet iedereen kunnen helpen. En dat we ook zelf de plank eens mis zullen slaan. Ik vraag je ook niet om alles wat we als partij doen alleen maar geweldig te vinden, je mag echt met ons van mening verschillen. Maar wat ik wel vraag is om samen met ons de zegeningen te tellen en te hopen op meer daarvan. Juist ook lokaal kan onze inzet zo ontzettend waardevol zijn voor de mensen om ons heen. Daarom wil ik, samen met jou, in het nieuwe jaar van onze Heer campagne gaan voeren om ook in gemeenteraden geloof een stem te geven. Persoonlijk dank ik je voor je steun en wens ik jou en de jouwen een mooi, waardevol en gezegend 2018 toe! Hartelijke groet, Gert-Jan Segers Fractievoorzitter ChristenUnie Tweede Kamerfractie

Bron: Facebook

Gert-Jan SegersHet bijzondere jaar ...

ChristenUnie Rijssen-Holten 29-12-2017 19:05

Gert-Jan Segers

Het bijzondere jaar van onze Heer 2017 zat vol met grote gebeurtenissen. Ook voor ons als fractie. Maar misschien kan ik dit jaar toch het beste vangen in een aantal kleinere, waardevolle momenten. Zoals die voorbereidingssessie voor het slotdebat in de campagne waarbij Joël een pittige Geert Wilders speelde en Carola een scherpe Mark Rutte. Of die minuten voorafgaand aan het debat waarin we met een paar kerels van ons fractieteam de ogen sloten en God hebben gebeden om een zegen. Of de blik die ik vlak voor dat debat even uitwisselde met mijn vrouw en oudste dochter die op de publieke tribune zaten. Of die keer dat ik ergens begin juni na een heidag van de fractie in Delfgauw – waarin we ons op stevige en opbouwende oppositie hadden voorbereid – bij Eppo in de auto zat richting het station. We keken elkaar even aan en biechtten toen aan elkaar op: ‘Dus jij denkt - net als ik - óók dat ze toch nog bij ons komen aankloppen?’ En een van de vele momenten dat we deze zomer aan de vergadertafel op mijn kamer zaten. De keer dat een aantal van ons hun zorg over de voortgang van de onderhandelingen had uitgesproken en het echt even spannend was. Dat Carla op dat moment met overtuiging en gezag zei: ‘Ik heb zoveel medisch-ethische debatten gevoerd, ik weet hoe de vlag er buiten bij hangt. Dan zou dit een geweldig resultaat zijn en kunnen we echt onze zegeningen tellen.’ Of de avond dat we als fractie in een Haagse kerk zaten en het groene licht aan het regeerakkoord moesten geven. Ik zat nog even samen met Joël om alle plussen en minnen door te nemen. ‘What would Jesus do, Gert-Jan?’, vroeg hij. ‘Dat weet ik niet, Joël. Maar God kent wel ons hart en weet dat we hebben geknokt voor wat we waard zijn. En nu is het aan ons om de stap te zetten, op hoop van zegen.’ En het gesprek met Carola en de telefoontjes met Arie en Paul waarin ik hen vroeg of ze bereid waren om namens ons toe te treden tot het kabinet. ‘Ik doe het voor m’n vader’, zei Carola, dochter van een veel te vroeg overleden boer. ‘Ik ben er even stil van’, zei voormalig docent Arie, ‘als ik een portefeuille had mogen kiezen, was het precies deze geweest…’ ‘Eigenlijk wilde ik niet dat je belde’, zei Paul, ‘maar gek genoeg werd een laatste gesprek over een nieuwe baan in de zorg uitgesteld en nu bel jij…’ En iedere keer als we na de stemmingen of op vrijdagmiddag na de ministerraad weer een zegening konden tellen. Extra geld voor palliatieve zorg en de uitvoering van het manifest ‘Waardig Ouder Worden’, voor zorg aan vluchtelingen in de regio. Betere opvang voor dak- en thuislozen, een fonds voor jonge boeren, extra geld voor uitstapprogramma’s van onder andere het Scharlaken Koord en Stichting De Haven voor prostituees, voor geestelijke verzorging bij de politie, voor vrijwilligerswerk van onder meer Gevangenenzorg Nederland en Exodus Nederland. En dat laatste is het resultaat van een van de meerdere aangenomen amendementen van Stieneke, die onze fractie is komen versterken. Of die mailtjes, appjes, kaartjes van verschillenden van jullie waarin even werd gezegd dat er met ons werd meegeleefd. Onderschat niet wat dat voor ons betekent. Ze waren soms net het duwtje in de rug dat we die dag nodig hadden. En laten we ook nooit onderschatten wat de waarde is van al die kleine stappen die we in Den Haag in de goede richting kunnen zetten. In het leven van die ene (en vele anderen) maakt dat het verschil tussen hoop en wanhoop, tussen recht en onrecht. Tegelijk weten we dat we niet iedereen kunnen helpen. En dat we ook zelf de plank eens mis zullen slaan. Ik vraag je ook niet om alles wat we als partij doen alleen maar geweldig te vinden, je mag echt met ons van mening verschillen. Maar wat ik wel vraag is om samen met ons de zegeningen te tellen en te hopen op meer daarvan. Juist ook lokaal kan onze inzet zo ontzettend waardevol zijn voor de mensen om ons heen. Daarom wil ik, samen met jou, in het nieuwe jaar van onze Heer campagne gaan voeren om ook in gemeenteraden geloof een stem te geven. Persoonlijk dank ik je voor je steun en wens ik jou en de jouwen een mooi, waardevol en gezegend 2018 toe! Hartelijke groet, Gert-Jan Segers Fractievoorzitter ChristenUnie Tweede Kamerfractie

Bron: Facebook

PVDA FRACTIE AAN HET WERK: PERIODE 17 – 22 DECEMBER 2017

PvdA Leefbaar Rotterdam D66 CDA GroenLinks SP VVD ChristenUnie Lansingerland 22-12-2017 06:05

Dit veertigste weekverslag in 2017, aflevering 456 sinds de start van de gemeente Lansingerland in januari 2007, betreft de dingen die wij deden tijdens de afgelopen week. Het was de week waarin de raad voor de laatste keer in 2017 vergaderde. Het was ook de week waarin de Rekenkamer met een confronterend maar voor de PvdA niet onverwacht rapport kwam over de beveiliging van bij de gemeente in handen zijnde gevoelige informatie en het college reageerde op onze schriftelijke vragen over het bouwen van huizen op de oevers van de Rottemeren in Zevenhuizen. De foto’s tonen onder meer de nieuwbouw in de Berkelse Westpolder nabij de Oudelandselaan.

VAN WELKE LEEFBAAR-CLUB IS WETHOUDER FORTUYN EIGENLIJK?

De Partij Neeleman diende tijdens de raadsvergadering van afgelopen donderdag een rituele motie van afkeuring uit “voor het niet juist uitvoeren van juist personeelsbeleid met betrekking tot de ex-gemeentesecretaris”. De motie was gericht tegen wethouder Simon Fortuyn van Leefbaar 3B die de gemeentelijke personeelszaken in zijn portefeuille heeft. Een geplaagd man want als wethouder van Lansingerland beheert hij ook de gemeentelijke ICT (zie elders in dit weekverslag). En dat allemaal vlak voor de gemeenteraadsverkiezingen van 21 maart 2018 waarbij hij lijstrekker van Leefbaar 3B is. Bovendien werd hij volgens de media prominent lijstduwer van Leefbaar Rotterdam en is hij bovendien ook nog eens Plv voorzitter én penningmeester van die partij. Een prikkelende combinatie met het lijsttrekkerschap van Leefbaar 3B, mede gelet op de warme betrekkingen die Leefbaar Rotterdam koestert met de niet geheel onbesproken Thierry Baudet. Een voor Fortuyn in het gematigde Lansingerland ongetwijfeld lastig uit te leggen combinatie, zeker omdat Leefbaar 3B zélf zegt een absoluut onafhankelijke beweging te zijn: “Leefbaar 3B is een geheel zelfstandig staande politieke beweging die geen enkele binding heeft met welke andere politieke partij of groepering dan ook”, zegt hun website. Dit geldt kennelijk niet voor hun lijstrekker! Zie ook: http://www.leefbaarrotterdam.nl/index.php/lr/comments/kandidatenlijst_leefbaar_rotterdam1/

De PvdA steunde de motie van Neeleman niet. Het college is in de duale verhoudingen verantwoordelijk voor de uitvoering van het personeelsbeleid en kon binnen de kaders van wet en regelgeving in redelijkheid tot het genomen besluit komen. De communicatie over dit besluit was echter allerbelabberdst en vormde de basis voor het nodige maatschappelijke ongenoegen. Waarschijnlijk voor een belangrijk deel bij de achterban van Fortuyn zélf. De wethouder & lijstrekker van Leefbaar 3B heeft de komende campagnetijd dus het nodige uit te leggen. De motie van afkeuring haalde het overigens niet. De fracties van Wij Lansingerland, inmiddels toegetreden tot de rijen der populisten (“WIJ kunnen het de inwoners niet uitleggen”), VVD en Partij Neeleman stemden voor de motie.

INTERNET BEVEILIGING VAN DE GEMEENTE LANSINGERLAND: “HET MOET ANDERS!”

Afgelopen woensdag publiceerde de Rekenkamer het rapport “Wat niet weet, maar wel deert. Onderzoek beveiliging van gevoelige informatie” met als confronterende maar voor ons niet verrassende conclusie dat gevoelige gegevens niet veilig zijn bij onze gemeente. De Rekenkamer: “Het belang van gemeenten om de informatiebeveiliging op orde te hebben en weerbaar te zijn tegen cybercrime is aanzienlijk toegenomen. Gemeenten hebben immers door de decentralisaties in het sociaal domein meer (bijzondere) persoonsgegevens in beheer. Uit onderzoek van de Rekenkamer Lansingerland blijkt dat (bijzondere) persoonsgegevens bij de gemeente Lansingerland onvoldoende in veilige handen zijn. De beveiliging van digitale informatiesystemen tegen aanvallen van binnenuit schiet tekort, de fysieke beveiliging van de kantoorlocatie faalt en er is een tekort aan ‘social & security awareness’ bij medewerkers”. Verder: “Door de tekortschietende informatiebeveiliging bestaan er reële risico’s op identiteitsfraude, misbruik van publieke middelen en ‘datalekken’. Hierdoor kan de effectiviteit van gemeentelijk beleid en het vertrouwen in de overheid onder druk komen te staan. De Rekenkamer heeft onder meer aanbevolen om veiligheidsrisico’s, in plaats van de beveiligingsnormen, centraal te stellen bij de inrichting van de informatiebeveiliging. Ook heeft de Rekenkamer aanbevolen om alle in het onderzoek aangetoonde kwetsbaarheden in de beveiliging, te dichten”.

Deze harde conclusies komen voor de PvdA fractie niet als een verrassing. In Juli 2016 stelden wij schriftelijke vragen over de kwetsbaarheid van de gemeentelijke website. Zie voor de vragen en de collegereactie: https://lansingerland.pvda.nl/nieuws/pvda-fractie-aan-het-werk-periode-29-augustus-2-september-2016/ Naar aanleiding van dit voor ons onbevredigende antwoord agendeerden wij het in de raadscommissie Algemeen Bestuur van september 2016. Sam de Groot was toen onze woordvoerder. Zie het verslag: https://lansingerland.pvda.nl/nieuws/pvda-fractie-aan-het-werk-periode-12-16-september-2016/

De conclusies van dit debat: Alleen de fracties van GroenLinks, WIJ, D66 en CDA voelden er voor om te onderzoeken of een landelijke website portal of andere gemeentelijke samenwerking meer veiligheid kan bieden. CDA: “Dit kan ook vanwege de kosteneffectiviteit en de kwaliteit van de dienstverlening interessant zijn. Onze Rekenkamer komt binnenkort (15 maanden later dus!) met een verhaal over de stand van zaken met betrekking tot onze ICT. Wij kunnen dit voorstel daarbij betrekken. De relatie techniek & mens is essentieel”, aldus het CDA. De andere fracties verscholen zich achter de antwoorden van het college op onze kritische raadsvragen. Dit debat zal zeker een gevolg krijgen, hopelijk niet na een fors incident! Dit incident is er nu: het alarmerende Rekenkamer rapport!

Het Rekenkamer rapport staat in februari 2018 op de agenda van de raadscommissie Algemeen Bestuur en van de Raad. Vlak voor de gemeenteraadsverkiezingen! Een confronterend moment.

De PvdA fractie vroeg ons voormalige Tweede Kamerlid Astrid Oosenbrug uit Berkel en Rodenrijs, die cyber -en privacy expert bij uitstek is, om te reageren op het rapport van de Rekenkamer. Haar bevindingen staan hier onder. Ook hier geldt: “Het moet anders!”

CYBER EXPERT ASTRID OOSENBRUG MIST URGENTIE IN AANPAK COLLEGE LANSINGERLAND

“Zo bont als in Rotterdam maakte het college van Lansingerland het gelukkig niet, het rapport van de Rekenkamer ‘Wat niet weet, maar wel deert’, over de beveiliging van gevoelige informatie is gelukkig direct openbaar, maar ook hier toont de Rekenkamer het zonneklare gebrek aan urgentie en prioriteit bij het college en de medewerkers van de gemeente Lansingerland aan als het gaat om de informatiebeveiliging overduidelijk aan”. Astrid Oosenbrug, oud PvdA Tweede Kamerlid, cyber- en privacy expert en inwoonster van Lansingerland onderschrijft het rapport van de Rekenkamer volledig.

Ook de gemeente Lansingerland beschikt over heel veel vertrouwelijke data, denk maar aan al die privé gegevens over inwoners die zorg en uitkeringen ontvangen, maar toch lijkt het onderwerp niet écht hoog op de bestuurlijke agenda te staan. Het college is kennelijk nog niet helemaal wakker.

Oosenbrug: “Wanneer je de reactie van het college op het onderzoek leest, valt het op dat het college de conclusies van de Rekenkamer probeert te relativeren. Zo wordt gesproken over een “zaak van lange adem is” en dat er “altijd sprake zal zijn van digitale en fysieke lekken. Dit getuigt niet echt van urgentie en prioriteit met betrekking tot de informatiebeveiliging. Wonderlijk omdat de PvdA-fractie dit probleem via raadsvragen al in juli 2016 nadrukkelijk onder de aandacht bracht van college en raad”.

Te vaak wordt het ontbreken van daadwerkelijke data-incidenten gezien als bewijs dat het wel goed zit met de informatiebeveiliging. Deze houding is, zo leert de praktijk, erg riskant. Zeker wanneer structurele risicoanalyses ontbreken en het bewustzijn binnen de organisatie ten aanzien van informatiebeveiliging te laag ontwikkeld is. “Dat vraagt om problemen. Het moet dus anders”, vindt Oosenbrug. “Omgaan met vertrouwelijke data vraagt van college en ambtenaren dezelfde scherpte als bij het voorkomen van en het omgaan met rampen en crises, het moet elk moment van de dag scherp op het netvlies staan”.

Astrid Oosenbrug vindt het raar dat niet duidelijk is hoe de verantwoordelijkheden en bevoegdheden in het gemeentelijke apparaat precies geregeld zijn. “Liggen die bij het college, de gemeentesecretaris of bij een speciale Chief Information Officer die direct aan de ambtelijke top rapporteert? Gezien de urgentie mogen hierover geen misverstanden zijn. Net als over de noodzaak om keiharde financiële prioriteiten te stellen. De boel op orde krijgen zal écht veel geld kosten!”

Het rapport van de Rekenkamer toont volgens Astrid Oosenbrug klip en klaar dat er nog een hoop werk te verrichten is. Hoog tijd dus voor de Raad van Lansingerland om cybersecurity, als het om aandacht en geld gaat, hoog op de politieke agenda te zetten en zo de vertrouwelijke gegevens van haar inwoners veel beter te beschermen!

BOUWEN OP DE OEVERS VAN DE ROTTEMEREN?

Op 6 december 2017 diende de PvdA fractie raadsvragen in over bouwen in Zevenhuizen/Zuidplas vlakbij de Rottemeren. Afgelopen week kregen wij de reactie van het college. Zie ook weekverslag 38: https://lansingerland.pvda.nl/nieuws/pvda-fractie-aan-het-werk-periode-3-8-december-2017/

Vraag 1. Kent het college het voornemen van de gemeente Zuidplas om in Zevenhuizen in de Eendragtspolder & aan de oevers van de Rottemeren een complex van 36 woningen te gaan bouwen? Antwoord: Het college is bekend met dit voornemen.

Vraag 2. Zo ja, welk standpunt heeft de vertegenwoordiger van het college in het dagelijks bestuur van het Recreatieschap Rottemeren hierover en over de mogelijke grondruil ingenomen? Antwoord: Het Dagelijks Bestuur van het Recreatieschap Rottemeren heeft ingestemd met de mogelijke grondruil. Bij het besluit speelde voor het Recreatieschap de volgende overwegingen een rol: 1) dat het ten oosten van het huidige glastuinbouwgebied gelegen evenemententerrein geschikter wordt voor toekomstig te organiseren evenementen (minder bewonersklachten door verplaatsen beoogd te ontwikkelen 36 woningen), 2) verbeterde mogelijkheden voor toekomstig benodigde parkeervoorzieningen en 3) toename van haar areaal met circa 11 ha.

Vraag 3. Deelt het college het standpunt van de PvdA-fractie dat het onwenselijk is om juist op deze plek vlak aan de Rottemeren niet ver van de Pekhuisbrug en vanaf het Hoge Bergschebos woningen te gaan bouwen? Antwoord: Het college is van mening dat het primair aan de gemeente Zuidplas is om vanuit haar rol als verantwoordelijke voor het ruimtelijk planologische proces te beoordelen of deze ontwikkeling wenselijk is op deze plek. Overigens hebben we onlangs vernomen dat er nog geen definitieve locatiekeuze is gemaakt.

Vraag 4. Wat is het standpunt van de provincie Zuid-Holland over deze kwestie? De provincie stelt immers bij voortduring dat nieuwbouwen in het groen geen wenselijk optie is. Antwoord: Deze vraag kunt u het beste aan de provincie Zuid-Holland zelf stellen. De provincie Zuid-Holland was nog onderdeel van het Dagelijks Bestuur van het Recreatieschap Rottemeren ten tijde dat ingestemd is met de grondruil. Daarnaast heeft de provincie enkele Ruimte voor Ruimte woonrechten ingebracht.

Vraag 5. Is er overleg en afstemming tussen de colleges van Lansingerland en Zuidplas over de verdere uitbreidingsplannen van de gemeente Zuidplas zoals aangegeven in het raadsvoorstel van de gemeente Zuidplas dd. 28 november 2017. Het kan daar om 17000 woningen gaan Zie: https://zuidplas.raadsinformatie.nl/document/5904314/1/Rv_BID_Integrale_gebiedsontwikkeling_Zuid plas_R17_000097 Antwoord: De gemeenten Zuidplas heeft ons niet benaderd voor overleg of afstemming. We hebben het bericht voor kennisgeving aangenomen. Het betreft een herbevestiging van de 17.000 woningen die Zuidplas in 2013 in haar structuurvisie heeft opgenomen.

Inmiddels is er na veel druk van en in overleg met de natuurorganisaties (via een daartoe ingestelde klankbordgroep) een andere, minder schadelijke locatie in beeld dan de Rottekade/Middelweg in Zevenhuizen. Er wordt nu vol ingezet op een alternatieve locatie in overeenstemming met het Raadsbesluit van Zuidplas van 2010. Er is aan de klankbordgroep een kader gepresenteerd waar binnen de woningbouw gerealiseerd kan worden, achter de woningen aan de Middelweg tot aan de Dirk Smitskade (ca. 350m breed). Het college van Lansingerland weet dit kennelijk nog niet gelet op het antwoord op vraag 3. Wat opvalt, is dat er geen overleg is tussen Zuidplas & Lansingerland over de wederzijdse, forse bouwplannen. Wonderlijk als directe buren. Ons slotoordeel over de reactie van het college: “Het college interesseert het kennelijk geen moer wat er aan de andere kant van de Rottemeren gebeurt”.

EN VERDER

Bestemmingsplan Lint Zuid. De PvdA fractie stemde tegen een raadsvoorstel om het bestemmingsplan Lint Zuid vast te stellen. Ons voorstel was om het raadsvoorstel terug te trekken en zo tijd te maken om als hondentraining en hondenopvang bedrijven en omwonenden, die gevestigd zijn aan de Rodenrijse Anjerdreef, en natuurlijk de gemeente gezamenlijk tot een bevredigende oplossing te komen. Dit gesprek is er tot op heden niet geweest. De raad stemde tegen dit orde voorstel. Die wilde een direct besluit dat ongetwijfeld nog voor de nodige juridische heisa gaat zorgen. Nergens voor nodig! Reden voor de PvdA fractie om tegen het raadsvoorstel te stemmen. De overige fracties stemden voor.

Tegenprestatie: Al sinds eind 2014 heeft de PvdA diverse malen gepleit voor het schrappen van de tegenprestatie uit de verordening Sociaal Domein. Toen bleek dat dat wettelijk gezien niet mogelijk was, en dat is nu ook nog zo. Ons uitgangspunt was dat vrijwilligerswerk door mensen met een bijstandsuitkering een prima zaak is, maar laat het vooral ‘vrijwilligerswerk’ blijven. Ook voor mensen met een bijstandsuitkering is vrijwilligerswerk namelijk meestal heel welkom. De voorgestelde aanpassingen in artikel 6.22 van de Verordening Sociale Domein van 2018, die nu voorligt, gaan uit van een tegenprestatie met een duidelijk meer realistische omvang en duur. En in artikel 6.23 worden expliciet situaties genoemd, waarin geen tegenprestatie wordt opgelegd. Dit past bij de praktijk van mensen die tijd nodig hebben voor bijvoorbeeld inburgering of mantelzorg. Wij staan daar helemaal achter.

Het amendement van CDA en VVD dat tijdens de afgelopen raad werd ingediend, voegt in onze ogen niks toe. Het houdt de omvang en duur van de tegenprestatie onrealistisch hoog en schrapt nu net dát artikel waarin juist nadrukkelijk de uitzonderingen worden genoemd. Voor de betrokken cliënten en ambtenaren is die verduidelijking juist wel nuttig. Wij steunden dit amendement dus niet en stemden wel in met de nieuwe verordening. De meerderheid van de raad (Leefbaar 3B maakte een draai) steunde het amendement wel.

Gratis VOG’s. Ook de PvdA fractie vindt het wenselijk om gratis VOG’s af te geven voor vrijwilligers die werken met mensen in een afhankelijkheidssituatie. Op die manier is de kans groter dat een VOG verzoek wordt gedaan, wat vertrouwen geeft, en hebben de vrijwilligersorganisaties minder kosten. Wij steunden dus de motie van CU & D66 om dit bij de begroting 2019 mee te nemen.

Zorgval: De regering buigt zich nu ook over de gevolgen van de zorgval in de ouderenzorg. Zie: https://demonitor.kro-ncrv.nl/artikelen/minister-zegt-onderzoek-toe-naar-omvang-zorgval en ons weekverslag 39 van vorige week. De PvdA fractie stelde hierover vragen aan het college of deze situatie ook in Lansingerland voorkomt.

TOT SLOT

Agenda. De komende twee weken is het kerstreces. Op maandag 8 januari gaan we weer verder met de politiek van alledag. Op die dag is de gemeentelijke nieuwjaarsreceptie. Natuurlijk werken wij tijdens het reces verder aan de voorbereidingen van onze verkiezingscampagne. Op 1 januari is het nog maar 80 dagen te gaan tot de verkiezingsdag 21 maart.

Wat deden wij in dezelfde periode in 2013? Het was toen de week waarin Ewald van Vliet afscheid nam als burgemeester van Lansingerland, de raad voor de laatste keer in 2013 vergaderde, wij ook toen werkten aan de verkiezingscampagne en de bouw in Nederland stap voor stap weer opkrabbelde. 2013 was voor Lansingerland bestuurlijk een bewogen jaar. Het vertrek van burgemeester Ewald van Vliet en wethouder Financiën & Onderwijs Werner ten Kate, de komst van drie nieuwe lokale partijen die mee wilden gaan doen aan de gemeenteraadsverkiezingen van maart 2014 en de grote problemen waarin ons grondbedrijf verkeerde, sprongen direct in het oog. Ondanks alle tegenwind bleef onze coalitie Leefbaar 3B, VVD, Christen Unie en PvdA (in het college sinds oktober 2011) toch probleemloos overeind. In de periode 2010-2013 telde Lansingerland liefst drie wethouders Financiën en Onderwijs van VVD huize. Voor het vier wethouders zetels tellende college waren liefst acht personen nodig. De continuïteit van het dagelijks bestuur was dus, optimistisch geformuleerd, een groot avontuur, zo meldde ons weekverslag toen. Het hele weekverslag is te vinden op: https://lansingerland.pvda.nl/nieuws/pvda-fractie-aan-het-werk-periode-16-22-december-2013/

Het citaat van deze week. Het citaat van deze week komt van PvdA Tweede Kamerlid Gijs van Dijk. Het gaat om het slechte plan van de regering om de loonkostensubsidies voor mensen met een arbeidsbeperking af te schaffen. “Er ligt een akkoord waarbij gewone, normale burgers er écht op vooruit gaan”, zei Mark Rutte tijdens de presentatie van het regeerakkoord. Dat is opmerkelijk, want werknemers met een arbeidsbeperking gaan er bepaald niet op vooruit. Sterker nog: ze gaan er op achteruit. De loonkostensubsidie die het in dienst nemen van arbeidsbeperkten moet stimuleren, wordt namelijk snoeihard afgeschaft. Terwijl het kabinet goed zorgt voor topinkomens en multinationals, staan kwetsbare groepen in de kou. Deze bezuiniging op kwetsbare mensen in tijden van overvloed is ondoordacht en buitengewoon schadelijk. Mensen die werken dienen minimaal het minimumloon te verdienen. Het heet niet voor niets: minimumloon. Deze bezuiniging moet daarom direct van tafel, er is geen enkele rechtvaardiging voor. Tijdens het debat over de begroting (20 december a.s.) zullen we dit voorstel samen met GroenLinks en de SP indienen. Pas dan gaan normale Nederlanders er inderdaad op vooruit”. Zie ook: https://www.pvda.nl/nieuws/minimumloon-is-minimumloon-ook-mensen-arbeidsbeperking/

Ook de tekst van de afgelopen week gehouden Joop den Uijl lezing is in dit verband zeer van belang. Zie: “Waarom ik mij een sociaal democraat voel maar nooit PvdA heb gestemd”: https://decorrespondent.nl/7731/waarom-ik-me-een-sociaaldemocraat-voel-maar-nooit-pvda-heb-gestemd/376476507-38413a4b

De PvdA fractie wenst u allemaal fijne feestdagen!

Het volgende PvdA weekverslag verschijnt op vrijdag 12 januari 2018

Fractie PvdA Lansingerland, 23 december 2017

Het bericht PVDA FRACTIE AAN HET WERK: PERIODE 17 – 22 DECEMBER 2017 verscheen eerst op PvdA Lansingerland.

Bron: Partij nieuws

Regeerakkoord: Vertrouwen in de toekomst

D66 VVD ChristenUnie CDA Leerdam 10-10-2017 16:54

De fractievoorzitters Mark Rutte (VVD), Sybrand van Haersma Buma (CDA), Alexander Pechtold (D66) en Gert-Jan Segers (ChristenUnie) hebben op 10 oktober 2017 het regeerakkoord ‘Vertrouwen in de toekomst’ gepresenteerd:

https://regeerakkoord.d66.nl

The post Regeerakkoord: Vertrouwen in de toekomst appeared first on D66 Vijfheerenlanden.

Bron: Partij nieuws

Door Gert-Jan Segers op 26 november ...

ChristenUnie GroenLinks D66 CDA PvdA Leerdam 26-11-2016 14:55

Door Gert-Jan Segers op 26 november 2016 Speech tijdens het verkiezingscongres Het is een jaar geleden dat ik hier ook stond, als kersverse, nieuwe fractievoorzitter en politiek leider. En het is bijzonder om hier te staan als lijsttrekker van een prachtig team, van een prachtige lijst die hier achter mij zit en een prachtige partij, zoals die om mij heen zit. Een jaar geleden heb ik mezelf voorgesteld als een hoopvolle realist en vandaag wil ik nadenken over wat het betekent om juist nu, in deze tijd, om een hoopvol realist te zijn. En ik wil het hebben over de urgentie. Waarom het meer dan ooit van belang is om als ChristenUnie actief te zijn in ons land. Toen ik hier stond, heb ik het aangekondigd. En ik heb het gedaan. Ik ben het land in getrokken, ik heb veel mensen ontmoet, mooie mensen, mooie plekken. Velen van u heb ik ook ontmoet. Ik heb gezien dat we een land hebben dat christelijke normen en waarden hoog houdt. Een land waar onze kinderen in veiligheid kunnen opgroeien. Ook mijn kinderen, Anne, Eline en Nora. Waar zij goed onderwijs hebben, waar ze schone lucht hebben die ze kunnen inademen. Ik ben daar hoopvol over. Ik ben hoopvol over een land waar iedereen mee telt, waar iedereen er mag zijn vanaf het allereerste begin, tot de laatste snik. Een land dat vrijheid heeft, vrijheid hoog houdt. Onderwijsvrijheid, godsdienstvrijheid; in wat ik meegemaakt en gezien heb, ben ik daar hoopvol over. Hoopvol is niet het enige dat ik ben. Ik ben ook een realist. Meer dan ooit ben ik een realist. Ik heb een tocht gemaakt langs breuklijnen, langs tegenstellingen die groter worden. Kloven die groter worden, kloven tussen jong en oud, hoog en laagopgeleid, gelovig en niet-gelovig. En ze worden eerder groter dan kleiner. Bittere tegenstellingen en een samenleving waar het zoveel vaker draait om ‘mij’ dan om ‘wij met elkaar’. En we voelen allemaal aan dat de wereld na de verkiezing van Trump en de wereld na de brexit nooit meer hetzelfde zal zijn.. Ik sprak met Kim Putters, directeur van het Sociaal Cultureel Planbureau, over onze samenleving. Hij liet me zien dat de zorgen is onze samenleving niet zomaar een onderbuikgevoel zijn. Maar dat deze zorgen teruggaan naar hele reële problemen. Naar mensen die lager zijn opgeleid, daarom minder verdienen, daarom korter leven en vaak minder snel een vaste baan kunnen krijgen. Harder moeten werken om het hoofd boven water te houden, minder vertrouwen in de overheid en in de politici hebben,. Ik heb gesproken met Cornel Vader, hij staat aan het hoofd van het maatschappelijk werk van het Leger des Heils. Ik sprak met hem over armoede. Het Leger des Heils is bij uitstek een organisatie die zich uitstrekt naar mensen die door niemand anders bereikt worden. Mensen aan de rafelranden van de samenleving. Ik vroeg aan hem: wat doet armoede met mensen, wat betekent dat voor mensen? En hij vertelde me dat het natuurlijk te maken heeft met geld, met het feit dat je te weinig hebt aan het eind van de maand. Maar veel meer nog dat het te maken heeft met dat die ene mens niemand anders heeft. Dat er niemand is waar ze een beroep op kunnen doen, dat er niemand is om ze te helpen om uit de schulden te komen. Dat er niemand is die ze bij de hand neemt om ze door de bureaucratische regels van de overheid heen te helpen. Dat ze stik eenzaam zijn. Dat is de ergste armoede. Dat maakt mij realistisch. En ik heb gesproken met Henk Bouma. Een man met een groot hart voor de buurt waar in hij woont, Kanaleneiland, Utrecht, een ingewikkelde wijk. Waar een man met liefde voor zijn naaste optrekt met Marokkaanse Nederlanders, vriendschappen sticht met moslims. Hen in huis neemt. Henk heeft daar een kerkelijke gemeenschap, hij woont daar, leeft daar en heeft daar zijn vrienden. En tegelijkertijd stelt hij heel scherp: de islam brengt geen vrede. En hij verwoordt iets wat zoveel mensen hem nazeggen. Hij geeft woorden aan een angst die zoveel mensen aanvoelen. Wat als dit doorgaat zoals het nu gaat. En dat maakt mij een realist. Ik heb hoop en ik houd hoop en ik zie wat er gaande is in ons land. Dat plaatst mij met twee benen op de grond, een been van hoop en een been van realisme en zo sta ik vandaag voor u. Ik wil u meenemen langs vier ontmoetingen, mensen die een verhaal vertellen, vier indringende vraagstukken waaruit blijkt dat het belangrijker is dan ooit om als ChristenUnie geloof een stem te geven in de Tweede Kamer. De eerste ontmoeting is met Inge Krooswijk uit Rotterdam. Op het hoogtepunt van de vluchtelingencrisis stuurde ze een mail met haar zorgen over de komst van vluchtelingen en de komst van nog meer mensen uit het Midden-Oosten, met alle vragen van dien. Ze woont in Rotterdam, daar geboren en getogen in de Maasstad. En we nodigden haar uit, samen met 20 anderen, we zaten om de tafel, Joël Voordewind en ik, en we luisterden naar hun verhalen. En ze vertelde: ‘Ik ben de enige in de portiek die Nederlands spreekt, ik kan de buren niet verstaan en ik voel me een vreemdeling in mijn eigen stad, in mijn eigen portiek.’ Dat is een reëel probleem. We zien dat we de vruchten plukken van dat wat we hebben gezaaid: integratie die veel te lang veel te vrijblijvend is geweest. Nieuwkomers zijn veel te lang en veel te vaak aan hun lot overgelaten. We zijn veel te vrijblijvend geweest in het spreken over onze cultuur, over onze normen, over onze waarden, over de Joods-Christelijke cultuur die het fundament is van onze samenleving. Een land met wortels in het Evangelie. En in dat licht is het desastreus wat de D66 nu aan het doen is; consequent de wortels van onze Joods-Christelijke samenleving aan het doorhakken. Consequent alles weghalen wat ons herinnert aan de Christelijke cultuur, alles wat zichtbaar is van die cultuur, van die normen en waarden die ons dragen. En zo wordt per opbod door veilingmeester Pechtold de Christelijke cultuur bij het oud vuil neergezet. Het is desastreus en het is slecht voor ons land en het is slecht voor nieuwkomers die niet weten in welk land ze terecht komen. Zo hak je de Christelijke wortels door, die ons groot hebben gemaakt, waar we onze inspiratie elke keer uit halen, en je krijgt er niets voor terug. Dat moet anders. We zullen opnieuw moeten benoemen wie wij zijn. We zullen opnieuw onze waarden moeten onderstrepen en benoemen. Daarom willen wij onze waarden vastleggen in de grondwet. Naastenliefde, rechtvaardigheid, rentmeesterschap, godsdienstvrijheid, onderwijsvrijheid. We zetten er een grote streep onder. En bij de integratie van nieuwkomers moeten we de vrijblijvend voorbij. En het is precies om die reden dat we een verplicht leerwerktraject voor nieuwkomers hebben opgenomen in ons verkiezingsprogramma. Als mensen hier aankomen, staan ze veel te vaak naast de kant en blijven ze naast de kant staan. Ze komen in de bijstand en blijven in de bijstand. Naasten ben je altijd, maar medeburger moet je worden. En daarom investeren wij in een leerwerktraject. Zodra je een status hebt, ga je de taal leren, ga je werken en leer je de normen en waarden van het land waarin je in terecht bent gekomen. We zorgen voor een land met sterkere wortels, met een sterke cultuur en een land waar mensen niet met hun rug naar elkaar toestaan, maar elkaar in de ogen kijken. Laten we zo op 15 maart ook deze hoop een stem geven. De tweede ontmoeting Pim en Jaike Roza. Pim is dan wat is gaan heten de ‘eenverdiener’. Hij is in zijn gezin de enige met een betaalde baan en zijn vrouw kiest voor de zorg voor hun drie prachtige kinderen. Pim ken ik goed, omdat Pim bij de fractie werkt en een gewaardeerd lid is van ons team. Daar waar we spreken van het belang van sterkere gemeenschappen, dan moet dat beginnen bij het gezin. Bij die gemeenschap waar we allemaal vandaan komen. Liberalen denken dat ze alleen op de wereld zijn, liberalen nemen het individu als uitgangspunt. Maar iedereen is ooit begonnen in een gezin. Maar dit kabinet is een vijand van gezinnen. Mark Rutte is een vijand van gezinnen. Ons belastingstelsel is een boete op opvoeden, is een boete op mantelzorg. Want als een van de partners besluit om even niet te gaan werken, besluit te gaan zorgen voor hun kinderen, om te zorgen voor hun zieke vader of moeder, dan betaal je vele malen meer belasting dan mensen met eenzelfde inkomen maar dan met twee werkenden. Aan het begin van deze kabinetsperiode moest een gezin met één kostwinner twee keer zoveel belasting betalen als tweeverdieners. Nu is dat opgelopen tot zes keer zoveel. Een enorme boete op eigen keuzes in de combinatie van arbeid en zorg. En daarom is het van het grootste belang dat we inzetten op een nieuw, eerlijker belastingstelsel. Voor de ChristenUnie is het gezin niet alleen de hoeksteen van de samenleving, maar ook de toetssteen van een nieuw belastingstelsel. . De derde ontmoeting is een hele speciale ontmoeting, met mijn moeder. Ze is 76 jaar en ze ligt in de armen van mijn jongste dochter Nora. Ze woont nog zelfstandig. Natuurlijk is ook het gesprek in ons gezin, hoe zorgen we straks voor onze moeder? Kan ze nog zelfstandig wonen, hoe lang? Dat is het vraagstuk van waardig oud worden in een samenleving waar iedereen mee telt, waar iedereen waardig is. Die samenleving staat onder druk. Het kabinet heeft een commissie gevraagd om na te denken over levensbeëindiging bij voltooid leven, heeft een commissie onder leiding van D66-senator Paul Schnabel na te denken over de vraag: wat als iemand het gevoel heeft dat zijn leven ten einde is, moeten we mogelijk maken dat hij een pil krijgt of niet? De commissie is gaan nadenken, is zeer indringend gaan nadenken en ze kwamen met een indringend advies: doe dit niet, dit is een onbegaanbare weg. En je moet iets anders wel doen: zorgen voor oudere mensen, om hen heen staan, duidelijk maken dat hun leven waardevol is, dat is onze opdracht. Dat is de opdracht die commissie Schnabel aan de samenleving gaf. Dit advies werd ter zijde geschoven door dit kabinet. Ze willen het mogelijk maken om een leven te beëindigen bij zogeheten voltooid leven. Dat grijpt me aan, dat vind ik huiveringwekkend. Dat dat het antwoord is op vragen rond eenzaamheid, rond je te veel voelen. Het schokkende is dat GroenLinks hier nog verder lijkt te gaan dan D66. Daar waar D66 al zo libertarisch is, vraagt GroenLinks zich af of het sterfsysteem van het kabinet niet te veel begrensd is en noemt GroenLinks een laatstewilpil de ultieme vorm van zelfbeschikking. Ik vind het belangrijk dat iedereen die overweegt op GroenLinks te stemmen, weet dat dit óók GroenLinks is. Er zijn mensen weleens twijfelen tussen de ChristenUnie en GroenLinks vanwege de groene agenda. Voor hen heb ik goed nieuws: dat hoeft niet meer. Vorige week zijn beide verkiezingsprogramma’s naast elkaar gelegd. Daar waar GroenLinks een 8 kreeg, kregen wij een 8,5. Dus kies voor groen én kies voor de waarde van het leven: kies ChristenUnie. Terug naar de beschermwaardigheid van het leven. Ook als het leven naar het einde komt, daar waar mensen ouder worden en met vragen zitten: doe ik er nog wel toe, tel ik nog wel mee, hoor ik er nog wel bij? Dan is het cruciaal dat we een duidelijke boodschap voor hen hebben: elk leven is waardevol, iedereen telt mee. En het is precies om deze reden dat we samen met Jan Slagter en ouderenbonden onze handen ineen hebben geslagen en het initiatief hebben genomen voor een manifest ‘waardig ouder worden’. Daarin zeggen we dat we geen stervensbegeleiders willen, maar levensbegeleiders. Dat we een mantelzorgerfonds willen, zodat mantelzorgers ook in staat zullen zijn om te zorgen voor ouderen. We willen dat jong en oud elkaar weer in de ogen kijken, en alleen daarom al is die maatschappelijke dienstplicht zo belangrijk, om jongeren daartoe in staat te stellen om ouderen te helpen. We willen een bewindspersoon voor ouderenzorg. Zodat er een duidelijke boodschap is: elk mens telt, iedereen hoort erbij, elk leven is waardevol. Er moet me van het hart dat rond de discussie over het voltooid leven het CDA stil was en dat vond ik pijnlijk. We hoorden ze niet, we zagen ze niet en het blijft onduidelijk waar ze voor staan. Mijn oproep vandaag is: Sybrand van Haersma Buma, beken kleur, kom uit jullie winterslaap, laten we schouder aan schouder staan voor de beschermwaardigheid van het leven en laten we zo richting 15 maart ook deze hoop een stem geven. De vierde en laatste ontmoeting is met Mattias Koning. Hij staat hier voor de Horizon, een school in Hoogland. De gereformeerde basisschool waar ook mijn dochters naar toe zijn gegaan. Een school die kan bestaan omdat er onderwijsvrijheid is, vanwege de ruimte die ons land is voor ouders de school te kiezen die past bij hun overtuiging, de school waarvan zij willen dat hun kinderen naar toe gaan. Het geeft ruimte voor leerkrachten om hun met hart en ziel in te zetten voor de toekomst van kinderen. Om vanuit hun geloofsovertuiging sterk te maken voor goed onderwijs. En we weten dat deze vrijheid onder druk staat: van SP tot D66, van JOVD tot VNL, je hoort oproepen om een einde te maken aan gelijke bekostiging van bijzonder en openbaar onderwijs. Het was Diederik Samson, die in de Schilderswijk het debat aanging met Lodewijk Asscher. Ze waren met hun dienstauto met chauffeur de wijk ingereden, ze stonden daar op het podium en het ging over onderwijs. En het was daar dat Diederik Samson zei: we moeten die onderwijsvrijheid maar wat gaan inperken, en dat Lodewijk Asscher het roerend met hem eens was. Het was daar dat hij in zijn kaarten liet kijken dat ook bij de PvdA de onderwijsvrijheid niet veilig is. En ik vond dat pijnlijk. Het was buitengewoon pijnlijk dat Diederik Samson refereerde aan de Beatrixschool, een uitgesproken christelijke school waar leerkrachten zich met hart en ziel inzetten voor de wijk en voor de kinderen van de wijk. Waar de deur openstaan voor alle kinderen van de hele wijk. Schandalig dat uitgerekend die school wordt opgevoerd als reden om onderwijsvrijheid in te perken. En ik vind dat pijnlijk want diezelfde avond zijn Diederik Samson en Lodewijk Asscher in dienstauto de wijk uitgereden. Maar de meesters en juffen van de Beatrixschool blijven achter. De school die er al 125 jaar staat, die al 125 jaar de hand reikt naar kinderen in soms hele lastige omstandigheden, in een lastige wijk. Niet ondanks hun geloof, maar dankzij hun geloof. Die school wordt onterecht in een kwaad daglicht gesteld. . Daarom zal de ChristenUnie blijven knokken voor vrijheid van onderwijs. Daarom willen we niet minder vrijheid, maar meer vrijheid. Als de ChristenUnie nog niet had bestaan, zou ik hem vandaag oprichten om te strijden voor die vrijheid van ouders om een school te kiezen die bij hun overtuiging past. Dat is de hoop waar wij voor staan, en laten we die hoop een stem geven op 15 maart. Mensen, meer dan ooit doen de verkiezingen er toe. Meer dan ooit doet uw stem ertoe. En meer dan ooit kan de ChristenUnie het verschil maken. Voor een land met een goede toekomst voor onze kinderen, voor een land waar iedereen mee telt en voor een land wat vrijheid heeft om te geloven. We zien de angst, maar we willen geen angst zaaien. We zien de zorgen, maar wij zaaien hoop. Of zoals Paulus zegt: onze hoop zal niet beschaamd worden omdat Gods liefde in ons hart is uitgestort. Onze hoop is het sterkste fundament dat denkbaar is. En zo gaan we richting 15 maart, als een Gideonsbende, deze mensen hier en ik, met elkaar gaan we richting 15 maart. Het zal aankomen op de mensen hier achter mij, maar ik doe ook een beroep op u: strijd met ons mee, geef uw tijd, bid mee, werk mee. Geef hoop een stem, geef geloof een stem.

Timeline Photos

Bron: Facebook

19 documenten