Poliflw

Met steun van andere fracties diende de ChristenUnie een motie in om als Almelo een stedenband aan te gaan met Ejmiatsin. Aanleiding was een verzoek vanuit Armenië, dat al werd aangekondigd door de ambassadeur die 13 december jl. Almelo bezocht. De raad stemde unaniem in!

Vanuit de Armeense gemeenschap waren een fors aantal inwoners speciaal hiervoor naar de raadsvergadering toe gekomen. Hun geduld werd zwaar op de proef gesteld. Ondanks een op het oog beperkte agenda moesten ze meer dan 3,5 uur wachten voordat de gemeenteraad toe kwam aan dit agendapunt. Maar tegen half twaalf 's avonds werd hun geduld uiteindelijk beloond: alle 31 aanwezige raadsleden stemden voor. De tekst van de motie luidt als volgt:

MOTIE

Initiatiefnemer(s):   ChristenUnie, CDA, LAS, SP, PvdA, PVV, Leefbaar Almelo, Forum voor Rechts, PVA, D.nu

Titel motie:              Stedenband Almelo-Ejmiatsin

De raad van de gemeente Almelo, in vergadering bijeen d.d. 28 januari 2020,

Constaterende dat:

De Tweede Kamer op 5 december 2019 heeft ingestemd met een amendement van Martijn van Helvert (CDA) en Joël Voordewind (ChristenUnie) en mede ondersteund door de buitenlandwoordvoerders van VVD en D66 om in 2020 een Nederlandse ambassade te openen in Yerevan, de hoofdstad van Armenië. De burgemeester van Ejmiatsin op 19 december 2019 bij zijn ambtsgenoot en de gemeenteraad van Almelo de wens heeft neergelegd een samenwerking tot stand te brengen met Almelo, zijnde de Nederlandse stad met de grootste populatie Armeniërs in Nederland. Almelo sinds 1948 een stedenband heeft met Preston (Verenigd Koninkrijk), sinds 1954 met Iserlohn (Duitsland) en sinds 1975 met Denizli (Turkije), welke in 2017 door de Turkse overheid is beëindigd.

Overwegende dat:

Een stedenband grote kansen biedt de culturele en economische banden te versterken. Een stedenband niet alleen een bestuurlijke zaak is, maar vooral ‘van onder af’, bij de inwoners, maatschappelijke organisaties en ondernemers moet zijn geborgd.

Verzoekt het college van B&W om:

In beginsel in te stemmen met een verzoek van uit de samenleving om te komen tot een stedenband tussen Almelo en Ejmiatsin in Armenië. Het nog te ontvangen, uitgewerkte voorstel te beoordelen, waarbij rekening wordt gehouden met de volgende randvoorwaarden: De organisatie en uitvoering berust bij de initiatiefnemers of een op te richten comité; De stedenband is gericht op inwoners, maatschappelijke organisaties en ondernemers; De stedenband versterkt de culturele en economische banden; Almelo stelt geen structurele subsidie beschikbaar voor de stedenband. De raad te informeren als er een nadere uitwerking van het verzoek om te komen tot een stedenband tussen Almelo en Ejmiatsin in Armenië is ontvangen.

en gaat over tot de orde van de dag.

 

 

Door Joël Voordewind op 29 oktober 2019 om 19:30

Vrij zijn om Jezus’ naam te belijden

Elke dag worden er christenen vervolgd vanwege hun geloof. Iedere dag!

Een van de bekendste voorbeelden was de Pakistaanse vrouw Asia Bibi. Jarenlang zat ze in de cel vanwege haar geloof. De strenge blasfemie wetten in het islamitische land zorgden voor een lange straf na een valse beschuldiging. Dankzij enorme internationale druk, dankzij intens gebed en dankzij haar moedige advocaat Saif ul Malook kwam zij vrij en is zij nu in veiligheid. Iets om dankbaar voor te zijn! Maar tegelijkertijd is het een klein lichtpuntje. In Pakistan blijft de situatie van christenen moeilijk. Op dit moment verdedigt advocaat Malook het gezin Masih. Ook dit gezin wordt nu na valse beschuldigingen bedreigd met lange gevangenisstraffen of zelfs de doodstraf.

Op vele andere plekken gaat het vreselijke onrecht van christenvervolging dagelijks door. Mannen, vrouwen, jongens en meisjes die hun leven willen toewijden aan Jezus, hebben te maken met straffen, beperkingen en soms zelfs de dood. Wereldwijd werden alleen al in 2018 meer dan 4000 broeders en zusters gedood vanwege hun geloof, zo meldt Open Doors. Een schokkend en verdrietig getal. Het totale aantal onvrije christenen is bijna niet te bevatten. In een lijst van vijftig landen die Open Doors naar buiten brengt, gaat het om 245 miljoen vervolgde christenen.

Op dit moment hebben broeders en zusters veel te vrezen in Syrie waar de oorlog een nieuwe wending nam en voorheen relatief veilige Koerdische gebieden nu volop geweld kennen. Het is nog onduidelijk hoe hun toekomst eruit ziet, maar het is en grote reden tot zorg. In veel andere Arabische landen is het nog altijd strafbaar om een ander geloof aan te nemen. Bekering is daar dus strafbaar. Het aantal christenen in het Midden-Oosten daalt van jaar tot jaar door vervolging. Terwijl dit landen zijn waar de vroegste christelijke gemeenschappen leefden. Hun vrijheid en veiligheid staat dagelijks onder druk.

Als ChristenUnie komen we al sinds onze oprichting op voor vervolgde christenen wereldwijd. Maar we weten ook dat we hierin samenwerking moeten zoeken. Daarom zijn ChristenUnie Europarlementariër Peter van Dalen, CDA Kamerlid Martijn van Helvert en ik deze week bij een internationale VN-conferentie over het thema geloofsvrijheid. Hier spreken we met parlementariërs uit vele landen over dit belangrijke onderwerp. Want we willen coalities sluiten om wereldwijd te zorgen voor verandering. Wetgeving die bekering strafbaar stelt, moet worden tegengegaan. In ieder land moet men vrij zijn om de naam van Jezus Christus te belijden.

En daarvoor is nog een lange weg te gaan.

DIt onderwerp krijgt helaas vaak te weinig aandacht in de media, maar dat maakt het niet minder belangrijk. Het gaat om de vrijheden waar we als land voor staan, die moeten we internationaal ook verdedigen! De situatie van Asia Bibi laat zien dat internationale druk effect heeft.

Daarom wil ik minister Blok ook vragen om hier nog meer werk van te maken. Als we terug zijn, zullen we de Tweede Kamer laten weten welke mogelijkheden we zien voor internationale samenwerking om godsdienstvrijheid te bevorderen. Maar ik wil de minister ook vragen dat Nederland hier het voortouw in gaat nemen. Ik vraag hem om geld vrij te maken voor een wereldwijde campagne voor de vrijheid van godsdienst. Laten we andere landen maar aanspreken, laten we pleiten voor christenen die nu vervolgd worden, laat we staan voor de vrijheden waar we in geloven.

Ik weet dat dit een weg van lange adem is, maar we mogen niet zwijgen. In de bijbel staat in Galaten de oproep dat we goed doen aan allen, maar vooral aan onze geloofsgenoten. We brengen hun situatie in ons gebed bij God en we weten dat Hij regeert. Maar ik geloof als we voor hen bidden we zelf ook geroepen zijn om te handelen. Dat kunt u ook doen. Steun onze mede-christenen via Open Doors, Jubilee Campaign en Stichting de Ondergrondse Kerk. Deze organisaties doen geweldig werk. Ondertussen blijven wij vanuit onze positie via alle internationale kanalen pleiten voor hun vrijheid en veiligheid zoals we ook hebben gedaan voor Asia Bibi in Pakistan. We zijn het onze broeders en zusters verplicht.

Ze is stellig die avond. Vijf dagen voordat het CDA via deze krant aankondigt dat het ‘om is’ en een soepeler toepassing van het kinderpardon wil, zegt Tweede Kamerlid Madeleine van Toorenburg nog dat ze van ‘aanpassingen’ niets wilt weten. ,,Ik wil over alles meedenken, maar wij gaan niet zonder meer tornen aan de huidige afspraken.”

Op haar bureau ligt dan een memo voor versoepeling dat is opgesteld door Flip Schüller, de advocaat van de Armeense Lili en Howick. Die is om tafel gegaan met D66 en ChristenUnie, omdat hij denkt dat de geesten rijp zijn voor coulanter beleid. Na een gesprek met Van Toorenburg, enkele dagen eerder, lijkt het memo echter op weg naar een la om daar ‘te worden begraven’.

Maar Van Toorenburg veinst haar onwrikbaarheid. In werkelijkheid is er sprake van een ‘veranderd inzicht‘, zoals ze vijf dagen later zal verkondigen. Daar is een lange, omvangrijke lobby binnen de eigen partij verantwoordelijk voor. ,,Ik voelde mij niet intrinsiek gemotiveerd om iets aan het kinderpardon te veranderen”, geeft ze toe.

Dat is zacht uitgedrukt, stellen ingewijden. Het is allerminst aan Van Toorenburg en fractieleider Sybrand Buma te danken dat het CDA alsnog de ommezwaai maakt. Sterker nog, intern is de druk op het duo de maanden ervoor flink opgevoerd. Hun strakke, ‘rechtse‘ lijn zorgde volgens betrokkenen voor oplopende spanning in de fractie.

Vooral Kamerleden uit CDA-bastions Overijssel en Limburg, zoals Pieter Omtzigt en Martijn van Helvert, beginnen zich enkele maanden geleden steeds ongemakkelijker te voelen. Opgejut door regionale partijgenoten, die niet zelden hun CDA-activiteiten combineren met werkzaamheden in een kerk of parochie, begint het verzet tegen de partijlijn dan door te klinken in de fractie.

Want, zo gaat dat in het CDA: de partij staat bekend om zijn tamelijk stoïcijnse omgang met kritiek van buitenaf. Wie de partij op een ander spoor wil zetten, kiest voor de binnenlijn. Lobbyisten weten dat en benaderen lokaal of provinciaal actieve CDA’ers. Zo heeft het initiatief De Goede Zaak bereikt dat inmiddels 134 gemeenten zich hebben uitgeroepen tot ‘kinderpardongemeente’. Opvallend: in 8 op de 10 gevallen heeft de CDA-fractie zich achter deze actie geschaard.

Aanvulling Jacques Leurs:

Conclusie eigen onderzoek: 419 CDA raadsleden stemden in 100 gemeenten voor de motie Kinderpardongemeente.

Ook Jasper Klapwijk, voorzitter van het Landelijk Ongedocumenteerden Steunpunt (LOS), zegt de afgelopen maanden veel regionale CDA’ers te hebben gesproken. Hij heeft Statenleden in Overijssel er bijvoorbeeld fijntjes op gewezen dat hun lijsttrekker, Eddy van Hijum, in 2013 als Kamerlid al waarschuwde dat de kinderpardonregeling voor nieuwe gevallen niet zou gaan werken. Klapwijk: ,,Van Hijum heeft gelijk gekregen. Dus toen heb ik gevraagd aan provinciale CDA’ers of ze wat konden doen.”

Ook partijprominenten beklagen zich tegenover Buma over zijn conservatieve koers. Voormalig Shell-directeur en CDA-senator Rein Willems heeft ‘indringende gesprekken’. Willems is actief in de protestantse kerk. En nauw betrokken bij het kerkasiel voor de Armeense familie Tamrazyan in de Haagse Bethelkerk. Willems heeft een terugkerende vraag aan Buma:

Waar is de compassie gebleven?

Ook oud-minister van Justitie, Ernst Hirsch Ballin, bemoeit zich ermee, zeggen betrokkenen. ,,Er zijn weinig mensen die het asieldossier zo goed kennen als hij”, zegt een ingewijde. ,,Ernst is binnen de partij altijd een vraagbaak gebleven en kent als geen ander de juridische haarkloverij.” Hirsch Ballin doet zelfs voorstellen over hoe Buma zijn ‘draai’ juridisch kan onderbouwen.

Op die manier raakt eerst Buma, en later Van Toorenburg, overtuigd van de nieuwe koers.

Wat ook een rol speelt: chagrijn over de VVD. Van Toorenburg ontsteekt in november in woede als de liberalen voorstellen om de zogenoemde discretionaire bevoegdheid te schrappen. Dat speciale middel geeft de staatssecretaris de kans om in specifieke gevallen alsnog asiel te verlenen, bijvoorbeeld – zoals bij Lili en Howick – op basis van ‘humanitaire redenen’.

Het is een vorm van maatwerk waar CDA’ers bij zweren. Zeker om empathie te kunnen tonen bij ‘schrijnende’ gevallen. Bovendien: de VVD gaat ermee voorbij aan afspraken in het regeerakkoord. Een proefballon, oordeelt Van Toorenburg. En een kwalijke ook. Tegelijkertijd biedt die ook ruimte aan het CDA: als de liberalen zo’n geluid kunnen laten horen, waarom het CDA dan niet?

De timing van de ommezwaai is uiteindelijk opvallend. Het lijkt alsof het CDA terugslaat naar de VVD. Die partij heeft tot ergernis van Buma een week eerder gespeculeerd dat onvrede over klimaatbeleid de VVD een kabinetsval waard is. Toch was het CDA al van plan de draai te maken. En wel vóór het congres van 9 februari.

Een grote groep CDA’ers had een motie in de maak om Buma tot een koerswijziging te dwingen. Om die ondermijning van zijn gezag te voorkomen, kwam er een vlucht naar voren, stellen betrokkenen. Op de vorige partijbijeenkomst in Groningen had Buma al pijnlijk moeten ervaren hoe de leden hem openlijk terugfloten. Tegen zijn wil werd Buma toen opgedragen dat hij opnieuw moest onderhandelen over de renteverhoging op studieleningen, dwars tegen het regeerakkoord in. Een herhaling van dat debacle moest worden voorkomen.

Bovendien komen er verkiezingen aan. Een milder asielstandpunt valt in goede aarde in ‘CDA-land’ Overijssel en Limburg, stellen ingewijden.

De kans is groot dat Nederlandse koopvaardijschepen binnenkort gebruik mogen maken van gewapende particuliere beveiligers. Na vele jaren van discussie hebben de Kamerleden Han ten Broeke (VVD) en Martijn van Helvert (CDA) namelijk een initiatiefwetsvoorstel aan de Kamer voorgelegd die het mogelijk maakt om particuliere beveiliging in te huren, als het niet mogelijk is om dit via onze eigen mariniers te doen. Dit voorstelt lijkt het te gaan halen.Van Helvert: “Als onze schepen midden op zee zitten en er komen piraten aan, dan kun je geen politie bellen. Helaas zijn kapingen nog aan de orde van de dag. Dit gaat gepaard met geweld, martelingen en verkrachtingen. Via de afgepakte telefoons krijgt het thuisfront in Nederland dit allemaal mee.”Over het toestaan van particuliere beveiligers wordt al jaren gesproken. Voor eerdere voorstellen was niet genoeg steun. De Kamer wilde toen niet afwijken van het geweldsmonopolie van de Staat. Na uitgebreide adviezen en van onder meer de Raad van State, de Adviesraad voor Internationale Vraagstukken wordt het geweldmonopolie zo ingevuld, dat de overheid altijd bepaalt wie op welk moment op welke plek welk geweld in mag zetten ter verdediging van onze zeelieden. Van Helvert: “Het CDA kiest niet voor piraten, maar vóór de veiligheid van onze mensen.”Het beschermen van de Nederlandse handelsbelangen is ook belangrijk. Immers, in alle Europese landen die iets met zeevaart hebben, is die beveiliging al wettelijk geregeld. Daardoor verliest Nederlands steeds meer rederijen en schepen, die hun Nederlandse vlag omruilen voor een andere, zodat ze hun schepen en mensen wél kunnen beveiligen. VVD, PVV, CDA, SGP en Forum voor Democratie steunen het plan in ieder geval, terwijl de ChristenUnie als voorwaarde stelt dat in de wet eerst cameratoezicht wordt geregeld.