Poliflw

Onderzoek stemproces CDA: Landelijke bestuur bevestigt uitslag Naar aanleiding van vragen over de stemprocedure voor de verkiezing van de lijsttrekker voor het CDA heeft het landelijke bestuur, nadat twijfels waren ontstaan over de rechtmatigheid, opdracht gegeven voor een extern en onafhankelijk onderzoek. Dit onderzoek is uitgevoerd door Common Gateway Interface (CGI) en hun rapport is nu beschikbaar.CGIis eeninternettechnologiedie het mogelijk maakt om in dewebbrowserdynamisch gegevens op te vragen van dewebserver. CGI is een onderzoeksbureau waarvan uitgerekend CDA-spindoctor Jack de Vries lobbyist blijkt te zijn. Het rapport geeft antwoord op de gestelde vragen en bevestigt dat er geen onregelmatigheden zijn gevonden die van impact zouden zijn geweest op de uitslag van de stemming.Het landelijke bestuur bevestigt dan ook de uitslag: Hugo de Jonge is de terechte winnaar. Politieke soap Bij het aankondigen van dat onderzoek zei partijvoorzitter Rutger Ploum dat de uitkomst, hoe die ook zou luiden,geen invloedzou hebben op de positie van De Jonge. Dat is onnavolgbaar. Want als er wel degelijk fouten zijn gemaakt, moeten daar ookconclusiesaan wordenverbonden anders kan je een onderzoek net zo goed overslaan. De verkiezing van de lijsttrekker was dan ook ongetwijfeld de mooiste politieke soap van de afgelopen weken.Eerder jubelde Ploum nog over de extra publiciteit die de strijd het CDA had gebracht. Maar de voorzitter bleek met de schrik te zijn vrijgekomen. Nu er weken later verhalen blijven verschijnen over merkwaardige incidenten bij de verkiezingen, heeft de tevredenheid plaatsgemaakt voor zenuwachtigheid en ontstaat het beeld van een partij die de harmonie kwijt is. Kwetsbaarheden Het rapport gaat uitvoerig in op het stemproces, de applicatie en de techniek. Er zijn geen grove onregelmatigheden aangetroffen die de uitslag hebben beïnvloed en de uitslag is daarmee nogmaals bevestigd. Tegelijkertijd is er gewezen op enkele kwetsbaarheden waaruit de partij lering zal trekken. Ook wijst het ICT-bureau erop dat één persoon verantwoordelijk was voor alle werkzaamheden voor de stemprocedure, van coderen tot het testen. Dit brengt risico’s met zich mee ten aanzien van de integriteit van de in het onderzoek betrokken data. Grootschalig is het onderzoek evenmin geweest, eerder een haastklus. Zo melden de onderzoekers: ‘Een integrale beoordeling heeft gezien de beschikbare tijd niet kunnen plaatsvinden.’ Onduidelijkheid over stemcodes Pieter Omtzigt en staatssecretaris Mona Keijzer, die in een eerdere stemronde afviel, riepen op tot een onderzoek. Dat onderzoek moet nu op meerdere punten toegeven dat veel zaken achteraf niet meer te verifiëren zijn. Ook zijn er tekortkomingen in de procedure, zoals het ontbreken van een tussenstap ter controle voor de stemgerechtigde. Er bleek ook onduidelijkheid over stemcodes. CDA-leden kregen zo’n stemcode, maar er bleek een klein aantal extra stemcodes -142 in totaal- te zijn verstrekt aan mensen die helemaal geen lid zijn. De vraag was dan ook wat er met die codes is gebeurd en waarom ze niet zijn vernietigd. Dat is volgens betrokkenen niet gebeurd. Het stond ook niet in het verslag van de notaris. Bloedstollende tweestrijd Vicepremier De Jonge waarschuwde in maart jl. dat een verkiezingsstrijd niet het beste in de partij naar boven zou brengen. Het was volgens hem beter als het partijbestuur een kandidaat zou aanwijzen. Partijvoorzitter Ploum besliste echter anders en drukte met zijn bestuur in juni de verkiezing door, in de hoop daarmee een twijfelende Wopke Hoekstra tot een kandidaatstelling te verleiden. Die bedankte echter tot ieders verrassing voor de eer, en zo raakte De Jonge uiteindelijk in een bloedstollende tweestrijd verwikkeld met ultieme outsider Pieter Omtzigt, die hij onder toeziend oog van een nagelbijtend partij-establishment maar net wist te verslaan. Het verschil van slechts 258 stemmen verschafte de winnaar bepaald niet het interne draagvlak - laat staan het gezag - waarop hij had gehoopt. Maar Omtzigt, stelt een andere ingewijde, ging de strijd aan met een meer dan gemiddeld wantrouwen door de manier waarop het partijbestuur hem een aantal jaren geleden van de lijst af wilde gooien. Verbazing De concurrentie kijkt intussen met verbazing naar het schouwspel. Een jaar geleden werden de christendemocraten nog gezien als de meest te duchten tegenstander bij de aankomende Kamerverkiezingen, die het de VVD-premier weleens lastig zouden kunnen maken. In de peilingen hebben de liberalen echter een straatlengte voorsprong, terwijl het CDA nog altijd op verlies staat ten opzichte van de 19 zetels die de inmiddels vertrokken Sybrand Buma in de wacht sleepte. Na zijn rimpelloze vertrek dacht het CDA in 2020 - het jaar dat de partij veertig jaar bestaat - een jubeljaar te maken. Knagende twijfel over het verloop van de lijsttrekkersverkiezing en oplaaiende tweespalt dreigen echter uit te monden in een fiasco, met schade voor lijsttrekker Hugo de Jonge. Met de machtsoverdracht dit jaar zou de laatste stap moeten worden gezet naar eindelijk weer een verkiezingsoverwinning. Op het verjaardagspartijtje dat aanstaande is lijkt die droom voorlopig ver weg. Het is nu zaak om rust en eenheid binnen de partij te bewaren. Er is veel werk te verzetten, onderweg naar de TK-verkiezingen in maart 2021. En daar moet alle energie nu op gericht zijn. Samen op weg, met onze lijsttrekker Hugo de Jonge en zijn running mate Pieter Omtzigt.

Hugo de Jonge nieuwe leider van het CDA: ‘Het CDA is opgericht om kloven te overbruggen en strijd te pacificeren'. Met een uiterst krappe zege op zijn tegenstrever Pieter Omtzigt heeft Hugo de Jonge de CDA-lijsttrekkersverkiezing om het partijleiderschap gewonnen. De opkomst was 66,7 procent. Het verschil is klein: 258 stemmen, oftewel, 50,7 tegen 49,3 procent. Met zijn 42 jaar is hij de jongste CDA-leider ooit, jonger dan Ruud Lubbers. Met die beroemde CDA-leider deelt hij opvallend veel. Een zekere no-nonsense en het heilig geloof in het politieke midden. Zorgzaamheid Met Hugo de Jonge -opgeruimd, handig met de media en betrokken- krijgt het CDA een lijsttrekker die waarden als zorgzaamheid en een sterke overheid predikt. Hij noemt de zorg voor elkaar het fundament van de samenleving en vat zijn politieke missie samen met de zorg van gewone mensen op tafel krijgen en daar praktische oplossingen voor vinden. Waar CDA’ers voorheen beducht waren om de overheid een grote rol te geven werd de overheid bij de strijd om het leiderschap opeens hét thema. Zowel De Jonge als zijn grote uitdager Pieter Omtzigt zijn er beiden al jaren mee bezig, zij het ieder met een belangrijk verschil in accent. De Jonge voerde een lijsttrekkerscampagne voor een sterke overheid die zorg en aandacht heeft voor de mensen. Omtzigt wil mensen beschermen tegen fouten van de overheid. De Jonge won de lijsttrekkersverkiezing na een campagne waarin hij zich aanbood als de man van het midden. Onder hem zal het CDA weer resoluut in het midden van de politiek opereren, beloofde hij. Het is een afscheid van de jaren onder Sybrand Buma, toen de blik meer naar rechts was gewend. Veel behendigheid Nu Hugo de Jonge het CDA gaat leiden, zal hij vooral binnen de partij veel behendigheid nodig hebben. Hem wacht mogelijk een intern debat over de koers.De Jonge staat volledig achter de nieuwe richting voor het CDA, zoals die is uitgestippeld door het wetenschappelijk bureau van de partij, onder de titel ‘Zij aan zij’. Het CDA omarmt daarin het klimaatbeleid, wil breken met marktwerking, zich verzetten tegen de maatschappelijke polarisatie en zoekt in de landbouw meer balans tussen duurzaamheid en exportbelangen. Favoriete kandidaat Hugo de Jonge was vanaf het begin de favoriete kandidaat van het partijbestuur, maar de lijsttrekkersverkiezing maakte duidelijk dat de CDA-kiezers nog lang niet klaar zijn met die discussie. Velen stemden op de andere twee kandidaten. De Jonge zal nog al zijn behendigheid nodig hebben voor het CDA volgend jaar de verkiezingen in kan. De Jonge kan gevoelige dossiers parkeren. Hij deed het bij medische ethiek, het onderwerp waar VVD, D66, CDA en ChristenUnie in het kabinet Rutte-III een wapenstilstand over sloten. De liberale fracties VVD en D66 probeerden de CDA-minister geregeld uit de tent te lokken, maar vergeefs. De praatgrage De Jonge kan dan opeens zeer zwijgzaam zijn. Politiek talent De Jonge werd al vroeg gespot als politiek talent en maakte een razendsnelle CDA-carrière. Op zijn 29e werkte hij voor de minister van onderwijs, niet veel later werd hij politieke assistent van CDA-premier Jan Peter Balkenende. Hij vertrok daarna naar Rotterdam, om wethouder te worden. Als bestuurder is De Jonge vooral een man van praktische oplossingen. Waar hij ook komt bezingt hij samenwerking als beproefd medicijn.

Zomerreces Het zomerreces is aangebroken. Tijd voor een terugblik en bezinning. De meest politiek beschamende affaire het afgelopen parlementaire jaar was, na de verloedering van de omgangsvormen en het taalgebruik, het optreden van de Belastingdienst in de affaire rond de kinderopvangtoeslagen waarin Pieter Omtzigt een belangrijke rol speelde. Welke lessen dient de Kamer te trekken uit die voor de politiek beschamende affaire? Politici voeren een permanente campagne en verliezen bijna allemaal hun hoofdtaak uit het oog: het maken en beoordelen van wetten. Wetgeving heeft verregaande consequenties voor mensen. Hoe kunnen we er nu voor zorgen dat de Kamer wetgeving serieus neemt? Geen doorsnee Kamerlid Pieter Omtzigt is geen doorsnee Kamerlid. Om heel veel redenen. De Twentenaar trok zich niets aan van de nauwelijks verhulde boodschap dat het CDA van hem af wilde toen hij een onverkiesbare plek kreeg op de kandidatenlijst. Hij zorgde in 2012 voor zijn eigen campagne en werd met voorkeursstemmen alsnog gekozen. Het CDA-Kamerlid was een immer terugkerende kiespijn voor partij en kabinet, maar een zegen voor de Nederlandse politiek. Grote ego’s zijn er nog altijd in de Haagse arena, maar individuele politici met een eigen gezicht veel minder. Pieter Omtzigt vormt hierop een welkome uitzondering. Politiek drastisch veranderd In de afgelopen decennia is het aanzien en wezen van de vaderlandse politiek drastisch veranderd. De politiek is verworden tot een poging de politieke tegenstander vooral te bejegenen en pootje te haken. Het beeld –hoe kom ik over op de kiezer– werd dominant en het beleid van secundair belang. Klassieke volkspartijen verdwenen en dat heeft fundamentele gevolgen gehad. Een permanente publiekscampagne is politiek bedrijven geworden. Een vaste aanhang waar partijen bij de volgende verkiezingen in ieder geval op zouden kunnen rekenen, is helaas verdwenen. Voor elke stem moet permanent, in het uiterste geval vier jaar, worden gestreden. Inkomen en opleidingsniveau zijn nu beslissender voor het stemgedrag en bepalender dan vroeger het lidmaatschap van een specifiek kerkgenootschap. De gevolgen zijn verstrekkend. De politiek lijkt in vrijwel niets meer op de politiek van het midden van de jaren tachtig. Het compromis Het vertrouwde verzuilingsmodel, dat in de jaren zestig al hevig wankelde, was eind 1985 nog bepaald niet verdwenen. Verkiezingen begonnen al sterke verschillen in uitslagen te vertonen, maar de grote partijen hielden stand. Elites konden elkaar in verkiezingen nog bestrijden om daarna zaken te doen. Polarisatiestrategieën werkten niet, de drie volkspartijen, CDA, PvdA en VVD, wisselden elkaar aan de macht af. De grote verschillen vormden geen gevaar voor de uiteindelijke consensus. Een consensus die, een aantal vrij marginale uitzonderingen aan de randen van het politieke spectrum daargelaten, niet ter discussie stond. Grote veranderingen als de ingezette afslanking van de verzorgingsstaat, konden uiteindelijk ook bij links instemming vinden. De eerste golf individualisering was voorbij, maar de verzuiling was nog niet definitief van het toneel verdwenen. Paars, in de jaren negentig, bracht daar langzaam aan verandering in. Politieke elites en de samenleving gingen meer en meer met de rug naar elkaar staan. De politieke elites maakten zich zorgen over efficiency, de overheid diende lean en mean te worden met de grote bedrijven als voorbeeld, terwijl tegenstellingen in de maatschappij groter werden. De multiculturele samenleving werd voor de één een nastrevenswaardig doel, voor de ander een somber schrikbeeld. Emancipatie van de burger Terwijl de volkspartijen een dergelijke tegenstelling nog konden opvangen, leidde dat meer en meer tot vervreemding bij de ene groep en het krampachtig vasthouden aan de vertrouwde mechanismen bij de andere. Draagvlak voor het compromis werd minder en moest meer worden bevochten. De uitsluiting van het CDA na vele jaren regeringsverantwoordelijkheid betekende het definitieve einde van de verzuiling. Nieuwe splinterpartijen, met slechts één prominent programmapunt, kwamen op en verdwenen weer even snel. Het radicaal tegenovergestelde van de volkspartij is nu schering en inslag in de politiek. Elk belang heeft nu zijn eigen politieke partij en dus zijn zetel(s) in de Kamer met helaas snel uitbrekende ruzies tussen politiek totaal onervaren Kamerleden. Coalitievorming Coalities van meerdere partijen zijn in de Nederlandse politiek niet ongewoon. Niet het aantal partijen dat nodig is om een kabinet te vormen dat steunt op een parlementaire meerderheid is bijzonder. Maar het is redelijk uniek dat ideologisch volstrekt tegengestelde partijen tot samenwerking worden gedwongen. Oude zekerheden in de politiek zijn verdwenen. Er kwamen onwaarschijnlijke combinaties, louter en alleen om maar tot meerderheden te komen. Alles voor de bestuurbaarheid van het land, maar uiteindelijk leidend tot erosie in de geloofwaardigheid. De elites in het politieke midden zijn nog immer, net als in het midden van de jaren tachtig, gepreoccupeerd met samenwerking, terwijl in de samenleving de tegenstellingen toenemen. Meerderheden die steeds verder afbrokkelen en dikwijls na tussentijdse verkiezingen in de Eerste Kamer niet meer bestaan. Het parlement is een afspiegeling van de samenleving. Met het kwalijke gevolg de steeds meer groeiende tegenstellingen tussen bevolkingsgroepen. De kiezer is zijn houvast kwijt en oude zekerheden in de politiek zijn verdwenen. Hopelijk kan het CDA in maart 2021 weer het vertrouwde gevoel terug geven.

CDA-Kamerlid Pieter Omtzigt vindt het Europese steunpakket een ‘verstandig en goed resultaat, langs de Nederlandse inzet (zowel van het kabinet als van de Kamer). Dat betekent: solidariteit in moeilijke tijden, maar geen gezamenlijke schuldenuitgifte.’ Dinsdag steunde Omtzigt tijdens het debat daarin de lijn van minister Wopke Hoekstra.Lees hieronder meer over zijn inbreng tijdens het debat:Als Europese Unie staan we in deze coronacrisis voor een unieke uitdaging. We hebben een gezamenlijke tegenstander, het coronavirus, dat we met alle lidstaten moeten verslaan. Wat het CDA betreft is het belangrijk om in deze tijden van nood solidair te zijn met elkaar, door extra steun te geven aan gebieden die het zwaarst getroffen worden. Maar dat betekent niet dat we, zonder voorwaarden, elkaars schulden overnemen in de vorm van zogenoemde ‘Eurobonds’.Pieter Omtzigt: ‘We dienen gezamenlijk de brand te blussen en elkaar bijstand te bieden tijdens het blussen en tijdens de wederopbouw. Dat is een grote gezamenlijke inspanning. Als we dat niet samen doen, dan gaan en blijven onze Schengen-grenzen dicht, dan zakt het land met de meeste problemen door zijn hoeven en hebben wij daar binnen de Eurozone allemaal last van. Maar dit is wat anders dan elkaars schulden overnemen. De vraag om nieuwe permanente overdrachten zonder duidelijke voorwaarden begrijpen we. Maar dat is geen oplossing voor een zeer hevige, maar uiteindelijk tijdelijke crisis.’Tijdens het debat diende Pieter Omtzigt hierover samen met VVD, CU, SP, 50PLUS en SGP een motie in, die daarmee een meerderheid haalt. Daarin verzocht hij de regering om:• Vormen van onmiddellijke bijstand mogelijk te maken en toe te spitsen op de zwaarst getroffen gebieden en ook meer ruimte binnen de EU begroting te maken voor noodmaatregelen en voorbereidingen op (medische) rampen;• Niet in stemmen met ‘Eurobonds’ of andere vormen van schuldmutualisering;• Bij gebruik van het Europees Stabiliteitsmechanisme (ESM) voor herstel vast te houden aan voorwaarden.Omtzigt: ‘Samenwerking met solidariteit als uitgangspunt is noodzakelijk. Dat heeft minister Hoekstra ook gezegd. De EU heeft dan ook een fors aantal uitzonderlijke en tijdelijke stappen genomen. De begrotingsregels zijn tijdelijk opgeschort, de Europese Centrale Bank is een nieuw groot opkoopprogramma gestart, gericht op getroffen landen. Daardoor kunnen die landen tegen lage rentes blijven lenen. Daarnaast is het goed dat de Unie 37 miljard uit het eigen budget vrijgemaakt heeft in de strijd tegen het virus. Dat geld moet volgens ons eerlijk verdeeld worden. Het CDA heeft dan ook opheldering gevraagd waarom juist Polen en Hongarije veruit de grootste sommen geld krijgen en niet Italië en Spanje, die vele malen harder getroffen zijn.’ Meer informatie over de verdeling van de 37 miljard, lees je in dit bericht van de Telegraaf.

Beste CDA’ers, Na het aftreden van onze zeer gewaarde voormalig voorzitter Frans Wichink Kruit is er helaas nog geen opvolger. Als bestuur zijn we met een aantal van onze lokale partijprominenten druk aan de slag om naast een nieuwe voorzitter ook nog twee bestuursleden te werven. Dus hebt u potentiële kandidaten als voorzitter en bestuursleden, dan verzoek ik u om deze aan mij of een van de andere bestuursleden door te geven. Om in de tussentijd de bestuurstaken in goede banen te leiden heb ik als interim-voorzitter samen met onze secretaris Jeroen Flierman de handschoen opgepakt om het bestuur te leiden met penningmeester Johan Bulstra en bestuurslid Gerard Reimert. We hebben de taken onderling verdeeld en met de goede sfeer in het bestuur lopen zaken goed. Hiervoor wil ik ook de complimenten geven aan wethouder, fractie en medebestuursleden. Als interim-voorzitter is ook een van de taken om een bijdrage te schrijven voor onze nieuwsbrief. En in deze nieuwsbief wil ik het met u hebben over “Hét verschil maken” als politicus en politieke partij…. Als politicus en politieke partij kan het verschil op verschillende manieren worden gemaakt. Ik noem een tweetal voorbeelden, waarbij verschil wordt gemaakt: 1. VVD-fractievoorzitter Dijkhoff kreeg naast zijn salaris als Kamerlid zo'n 37.000 euro wachtgeld per jaar. Wachtgeld, omdat hij in het kabinet-Rutte II staatssecretaris van Asiel en minder dan vier weken minister van Defensie was. Eerst wil hij het wachtgeld houden, omdat hij er recht op heeft. Een week ziet hij er tegen zijn wil van zijn wachtgeld af. “Gedoe om wachtgeld” bevestigt een beeld in het land dat politici zakkenvullers zijn en hiermee maak je inderdaad verschil… 2. Een lokale politicus signaleert op SallandCentraal.nl 22 oktober een gebrek aan verantwoordelijkheidsbesef: a. “We hebben echt een Randstedelijk kabinet”. b. “Er ligt een enorme taak voor lokale mensen van D66, maar ook de VVD om richting Den Haag duidelijk te maken wat er aan de hand is” c. “Men moet niet praten over de boeren, zzp’ers of de regio, maar mét deze mensen” Opvallend hierbij is hier, dat hij zelf ook praat over maar niet mét “Den Haag”. Welk verschil maakt hij tussen zijn eigen gesignaleerde gebrek aan verantwoordelijkheidsbesef en zijn eigen daden? Deze voorbeelden maken verschil, maar niet hét gewenste verschil, welke we als CDA Raalte willen maken. Voorbeelden hoe het als CDA’ers wel gemaakt kan worden zijn: 1. Ons CDA Tweede Kamerlid Pieter Omtzigt heeft zich twee jaar vastgebeten in de misstanden met kinderopvangtoeslagen bij de Belastingdienst. Door D’66 staatssecretaris Menno Snel van Financiën zijn daarbij cruciale stukken in de toeslagenaffaire achtergehouden voor de Tweede Kamer. Het gevecht van Pieter Omtzigt om toeslagenaffaire voor de gedupeerde ouders tegen de almachtige overheid heeft na twee jaar zijn vruchten af geworpen. Hierbij maakt onze Pieter echt hét verschil voor de gedupeerde ouders. Chapeau Pieter! 2. Onze eigen CDA fractie en CDA wethouders maken ook het verschil bij: a. De uitbreidingsmogelijkheid voor bedrijventerreinen in Heino van ons raadslid Jeroen Neimeijer. b. Onze wethouder Gerria Toeter bezig binnen het sociaal domein om te komen tot één aanspreekpunt voor een betere, integrale aanpak van mensen met problemen. c. Of ons raadslid Aaltje Booijink, die op openbare orde en veiligheid de burgemeester bij de les houdt. Ook in de gemeente Raalte kan hij werken aan grootstedelijke problemen! En zo zijn er meer voorbeelden, waarbij we als CDA Raalte op een positieve manier hét verschil maken. Wilt u ook op een positieve manier het verschil maken, dan kunt u natuurlijk altijd met mij of een van de andere contact opnemen! Tot slot wil ik u nog hele fijne Kerstdagen en Oud en Nieuw wensen. Geniet en vier deze tijd met uw familie, naasten en dierbaren! Voor 2020 nodig ik u van harte uit om mee te denken over ons CDA en onze gemeente Raalte. Interim-voorzitter CDA Raalte A.M. Kleine Staarman 06-835301953

Beste CDA’ers, Na het aftreden van onze zeer gewaarde voormalig voorzitter Frans Wichink Kruit is er helaas nog geen opvolger. Als bestuur zijn we met een aantal van onze lokale partijprominenten druk aan de slag om naast een nieuwe voorzitter ook nog twee bestuursleden te werven. Dus hebt u potentiële kandidaten als voorzitter en bestuursleden, dan verzoek ik u om deze aan mij of een van de andere bestuursleden door te geven. Om in de tussentijd de bestuurstaken in goede banen te leiden heb ik als interim-voorzitter samen met onze secretaris Jeroen Flierman de handschoen opgepakt om het bestuur te leiden met penningmeester Johan Bulstra en bestuurslid Gerard Reimert. We hebben de taken onderling verdeeld en met de goede sfeer in het bestuur lopen zaken goed. Hiervoor wil ik ook de complimenten geven aan wethouder, fractie en medebestuursleden. Als interim-voorzitter is ook een van de taken om een bijdrage te schrijven voor onze nieuwsbrief. En in deze nieuwsbief wil ik het met u hebben over “Hét verschil maken” als politicus en politieke partij…. Als politicus en politieke partij kan het verschil op verschillende manieren worden gemaakt. Ik noem een tweetal voorbeelden, waarbij verschil wordt gemaakt: 1. VVD-fractievoorzitter Dijkhoff kreeg naast zijn salaris als Kamerlid zo'n 37.000 euro wachtgeld per jaar. Wachtgeld, omdat hij in het kabinet-Rutte II staatssecretaris van Asiel en minder dan vier weken minister van Defensie was. Eerst wil hij het wachtgeld houden, omdat hij er recht op heeft. Een week ziet hij er tegen zijn wil van zijn wachtgeld af. “Gedoe om wachtgeld” bevestigt een beeld in het land dat politici zakkenvullers zijn en hiermee maak je inderdaad verschil… 2. Een lokale politicus signaleert op SallandCentraal.nl 22 oktober een gebrek aan verantwoordelijkheidsbesef: a. “We hebben echt een Randstedelijk kabinet”. b. “Er ligt een enorme taak voor lokale mensen van D66, maar ook de VVD om richting Den Haag duidelijk te maken wat er aan de hand is” c. “Men moet niet praten over de boeren, zzp’ers of de regio, maar mét deze mensen” Opvallend hierbij is hier, dat hij zelf ook praat over maar niet mét “Den Haag”. Welk verschil maakt hij tussen zijn eigen gesignaleerde gebrek aan verantwoordelijkheidsbesef en zijn eigen daden? Deze voorbeelden maken verschil, maar niet hét gewenste verschil, welke we als CDA Raalte willen maken. Voorbeelden hoe het als CDA’ers wel gemaakt kan worden zijn: 1. Ons CDA Tweede Kamerlid Pieter Omtzigt heeft zich twee jaar vastgebeten in de misstanden met kinderopvangtoeslagen bij de Belastingdienst. Door D’66 staatssecretaris Menno Snel van Financiën zijn daarbij cruciale stukken in de toeslagenaffaire achtergehouden voor de Tweede Kamer. Het gevecht van Pieter Omtzigt om toeslagenaffaire voor de gedupeerde ouders tegen de almachtige overheid heeft na twee jaar zijn vruchten af geworpen. Hierbij maakt onze Pieter echt hét verschil voor de gedupeerde ouders. Chapeau Pieter! 2. Onze eigen CDA fractie en CDA wethouders maken ook het verschil bij: a. De uitbreidingsmogelijkheid voor bedrijventerreinen in Heino van ons raadslid Jeroen Neimeijer. b. Onze wethouder Gerria Toeter bezig binnen het sociaal domein om te komen tot één aanspreekpunt voor een betere, integrale aanpak van mensen met problemen. c. Of ons raadslid Aaltje Booijink, die op openbare orde en veiligheid de burgemeester bij de les houdt. Ook in de gemeente Raalte kan hij werken aan grootstedelijke problemen! En zo zijn er meer voorbeelden, waarbij we als CDA Raalte op een positieve manier hét verschil maken. Wilt u ook op een positieve manier het verschil maken, dan kunt u natuurlijk altijd met mij of een van de andere contact opnemen! Tot slot wil ik u nog hele fijne Kerstdagen en Oud en Nieuw wensen. Geniet en vier deze tijd met uw familie, naasten en dierbaren! Voor 2020 nodig ik u van harte uit om mee te denken over ons CDA en onze gemeente Raalte. Interim-voorzitter CDA Raalte A.M. Kleine Staarman 06-835301953

Bijna de hele Tweede Kamer op de VVD na heeft grote zorgen over de machtigingsbepaling in de verzamelwet Brexit. Tijdens een hoorzitting afgelopen week in de Tweede Kamer kwamen er verschillende experts aan het woord. In de wet is een bepaling opgenomen waardoor een minister in zijn eentje een besluit kan nemen dat een wet wijzigt of intrekt. Daarvoor hoeft hij niet naar het kabinet, niet naar de Tweede Kamer en niet naar de Eerste Kamer. Het CDA vindt dit is onverantwoord. Daarop zijn er op initiatief van CDA woordvoerder Pieter Omtzigt en D66 Kamerlid Kees Verhoeven spoedvragen opgesteld en mede namens 10 andere partijen (CU, GL, PVV, PvdA, SP, PvdD, SGP, 50Plus, DENK en FvD). Het is een duidelijk signaal dat wordt afgegeven richting het Kabinet. Omtzigt: “In de hoorzitting merkte professor Voerman op dat deze bevoegdheid verder gaat dan bevoegdheden onder een noodtoestand. Dat is ongehoord. Daarom vragen wij met 12 partijen om bepalingen die nodig zijn door de Brexit met veel meer waarborgen te omkleden. Zodat in gevallen waarin snel gehandeld moet worden, dat ook kan. Denk aan de noodmaatregelen tijdens de kredietcrisis. Ook hier dient het parlement de regering gewoon te kunnen controleren. Een stevige regering heeft een stevige controle van het parlement nodig.”Vragen van de leden Omtzigt (CDA), Verhoeven (D66), Van der Graaf (CU), Leijten (SP), Van Ojik (GL), Maeijer (PVV) Asscher (PvdA), Van Rooijen (50Plus), Van Raan (PvdD), Bisschop (SGP), Azarkan (DENK), Baudet (FvD) aan de Minister van Buitenlandse Zaken en de Minister van Justitie en Veiligheid over de rechtstatelijke aspecten van de machtigingsbepaling van de Brexitwet. 1. Heeft u kennisgenomen van de factsheets “Verzamelwet Brexit” van professor Voermans en Professor de Lange en hun toelichting in de Kamer bij de hoorzitting op 5 december jl.? 2. Kunt u reageren op het standpunt van deze heren dat door middel van Artikel 10 van de Verzamelwet Brexit het kernbeginsel van het primaat van de wetgever aan de kant geschoven wordt doordat ministers een heel ruime bevoegdheid krijgen om algemeen verbindende voorschriften vast te stellen en daarmee ook van bestaande – zelfs hogere regels – af kunnen wijken zonder dat het gehele kabinet, het parlement of de Raad van State daar vooraf iets over te zeggen heeft? 3. Bent u het eens dat, zoals artikel 10 van de Verzamelwet beoogt, het door het parlement achteraf meepraten over wetgeving - die ziet op fundamentele onderwerpen- die al is vastgesteld, niet voldoet aan de eisen die het primaat van de wetgever stelt? 4. Wat is uw reactie op het gegeven dat de Aanwijzingen voor de regelgeving (Awr, 2.23) voorschrijft dat delegatie van regelgevende bevoegdheid zo nauwkeurig en concreet mogelijk wordt begrensd? Bent u het eens dat dit in artikel 10 Verzamelwet Brexit niet het geval is? 5. Bent u bereid met een nota van wijziging te komen waarin u fatsoenlijke rechtstatelijke aspecten in Artikel 10 introduceert, waarbij alleen de afwijkingsbevoegdheid in een vooraf nauwkeurig omschreven noodsituatie kan worden gebruikt en er controle is door het gehele kabinet (dus geen ministeriële regeling), de Raad van State en het parlement? 6. Bent u bereid deze vragen binnen een week te beantwoorden?

Niet bezuinigen op spoedeisende hulpposten ALMELO Het CDA vindt goede zorg in de regio net zo belangrijk als in de stad. Uit de verkiezingsprogramma’s van VVD, D66, PvdA, ChristenUnie en GroenLinks blijkt dat zij bepaalde spoedeisende hulpposten in de avond en nacht willen gaan sluiten om te bezuinigen. Deze voorgestelde maatregel zal vooral kleinere streekziekenhuizen treffen die hierdoor met sluiting worden bedreigd. Het CDA is hier fel op tegen. CDA-kandidaten Pieter Omtzigt en Eugène van Mierlo hebben donderdagochtend bij het ZGT in Almelo de noodklok geluid voor het behoud van streekziekenhuizen. Uit partijprogramma's van VVD, D66, PvdA, ChristenUnie en GroenLinks willen bezuinigen door vooral in de avond- en nachturen bepaalde spoedposten te sluiten. Mensen die dan acute zorg nodig hebben worden verwezen naar grotere ziekenhuizen. Het CDA meent dat hierdoor een concentratie van zorg bij grote ziekenhuizen ontstaat en de zorg in de streekziekenhuizen afgekalfd wordt, waardoor uiteindelijk sluiting dreigt. "Ook het CPB zegt dat als een ziekenhuis de spoedeisende hulp kwijtraakt, de hele organisatie onder druk komt te staan", stelt Pieter Omtzigt. "Daarnaast vrezen we een leegloop van gespecialiseerd personeel wanneer de spoedeisende hulp sluit. Dit idee is dus aan alle kanten funest voor de zorg in de regio."CDA kandidaat-kamerlid Eugène van Mierlo denkt daarbij onder andere aan zijn stad, Almelo: "Als hierdoor bijvoorbeeld het ZGT in Almelo geen spoedeisende hulp meer heeft, dan moeten inwoners van Almelo en omgeving naar het ziekenhuis in Hengelo of naar Hardenberg. Hier doen mensen zeker ongeveer een half uur over. Dit terwijl je in de Randstad soms meerdere ziekenhuizen hebt, allemaal aan te rijden binnen een kwartier." Bezoekers van het ZGT in Almelo kregen daarom van de CDA'ers een EHBO-kistje overhandigd om ze te waarschuwen over deze plannen.