Poliflw

De PvdA heeft niet voor deze motie gestemd, omdat aanname van deze motie zou betekenen dat het project opnieuw vertraagd zou worden. Nu ligt er een plan voor betaalbare sociale koopwoningen en deze woningen kunnen op korte termijn gerealiseerd worden.Uit Castricummer, 8 juli 2020

Het plan kent een lange voorgeschiedenis. Al 12 juli 2017 heeft er een officiele informatieavond plaats gevonden. Vanaf die tijd is er heel veel gesleuteld aan dit plan inclusief sociale huur en dit plan werd door PvdA omarmd. Helaas heeft het plan vele aanpassingen ondergaan door de vele eisen vanuit de organisatie. Zo moest de hoogte worden aangepast en ook de parkeernorm was een struikelblok. Uiteindelijk is het plan ingediend en werden de sociale huurappartementen sociale koopappartementen. Dan gaat het over 7 sociale koopappartementen van 70 M2 inclusief gebruik van een electrische auto/fiets, 0 op de meter, en keuken en sanitair voor de prijs van 237.000,- Euro. (vergelijk dat maar eens met de appartementen van Romeo en Julia voor 200.000,- Euro 50 M2 zonder keuken en sanitair en voor een parkeerplaats extra 35.000,- Euro extra)

Met aangepaste coronaregels zijn er bijeenkomsten georganiseerd voor alle politieke partijen en omwonenden. Alle partijen waren op de hoogte en hebben tijdens de behandeling in de commissie niet gemeld met een motie of amendement te komen. Wel heeft de PvdA tijdens deze commissie gezegd voor sociale HUUR te zijn. Aangezien de meerderheid in deze commissievergadering aangaf voor dit plan te zijn met sociale koopwoningen waar ook grote behoefte aan is, konden wij wel akkoord gaan. Temeer daar dit plan al zo lang in behandeling is.

We stemden tegen deze motie omdat we-als gezegd vrezen dat het aannemen van de motie voor nog meer vertraging gaat zorgen en er wel voorzien is in sociale bouw en er bovendien nog grote projecten op stapel staan waar de Raad volop de kans heeft om moties in te dienen om sociale huur te realiseren. De PvdA is zeker niet tegen sociale woningbouw van huurwoningen maar vindt dat de wethouder zijn rug recht had moeten houden en sociale huur in een eerder stadium niet uit het project had moeten laten verdwijnen en dat geldt ook voor partijen die nu voor deze motie stemden. Waarom op het laatste moment?

Ada Greuter

Het bericht Sociale huur in het plan Eerste Kwartier verscheen eerst op PvdA Castricum.

Vakantie vierende politici Er zijngenoeg redenen te verzinnen om het niet over de zomervakantie van politici te hebben. Vakantie vierende politici zijn een dankbaar doelwit voor boze burgers op sociale media. Maar politici die altijd op hun post blijven, lopen weer het risico als monomane workaholics te worden beschouwd. Hebben politici niet ook recht op vrije tijd en een gezinsleven dat is onttrokken aan het publieke oog? Moeten zij hun privacy inleveren omdat zij ervoor hebben gekozen om de publieke zaak te dienen? Enige rust op z’n tijd komt het functioneren van politici bovendien alleen maar ten goede. Overwerkte, door de waan van de dag opgeslokte leiders, verliezen het essentiële vermogen om hoofdzaken van bijzaken te scheiden, zo valt bijvoorbeeld op te maken uit het boekIn Sickness and in Power: Illness in Heads of Government During the Last 100 Yearsvan de Britse politicus en medicus David Owen. Personalisering van de politiek De opmars van vakantiefoto’s van onze politici lijken dan ook niet zozeer een teken van democratische gezindheid als wel een gevolg van wat doorgaans de personalisering van de politiek wordt genoemd: het idee dat politiek meer dan ooit om personen en minder om programma’s en partijen draait. Kiezers zouden zich in hun keuze tegenwoordig vooral laten leiden door de indruk die ze hebben van de persoon van de politicus en minder door de standpunten van een partij. Hoewel uit kiezersonderzoek blijkt dat dit maar in zeer beperkte mate het geval is, heeft deze theorie het gedrag van politici in ieder geval sterk beïnvloed. Meer dan ooit proberen zij tegenwoordig behalve hun standpunten ook hun authentieke persoonlijkheid te slijten. In interviews en ook via sociale media als Twitter en Facebook maken zij de kiezer deelgenoot van allerlei op het oog politiek weinig relevante privézaken als het gezinsleven, de persoonlijke hobby’s, de favoriete televisieserie, de strijd tegen de kilo’s of de verrichtingen van het eigen voetbalteam. In het verledenzijn er genoeg voorbeelden van politieke leiders die hun persoonlijke hobby’s uitventten, zoals Winston Churchill met zijn schildersezel, De Duitse oud Bondskanselier Helmut Schmidt achter de vleugel en in Nederland natuurlijk Dries van Agt op zijn eeuwige wielrenfiets. Maar de politisering van het persoonlijke lijkt zeker sinds de introductie van Twitter en Facebook een nieuw stadium te hebben bereikt. Zo zijn we in Nederland alleen al in de afgelopen maanden geconfronteerd met de liefdesbaby van Fleur Agema, een macarena dansende Alexander Pechtold, de publieke ontlading van Frans Timmermans bij de promotie van zijn voetbalploeg en de vreugde van verschillende Kamerleden omdat Netflix een nieuwe serie afleveringen vanHouse of Cardsheeft besteld. Voorbeeldfunctie Een politieke cultuur waarin de persoon achter de politicus zo belangrijk wordt gemaakt maakt politici enerzijds misschien normaler, anderzijds maakt het ze ook extra kwetsbaar. Als de persoon achter het standpunt net zo belangrijk wordt geacht als het standpunt zelf zal immers niet alleen het standpunt maar ook de persoon kritischer tegen het licht worden gehouden. Het verwijt dat leer en leven niet met elkaar in overeenstemming zijn, ligt dan al snel op de loer. Afhankelijk van de aangehangen ideologie wordt niet alleen het gezinsleven, maar ook de vakantie een relevant politiek feit. Dat geldt ook voor de vraag waar, hoe en hoe lang politici op vakantie gaan. Het begint al bij de vakantiebestemming. Moet een politicus die het eigen land een warm hart toedraagt niet in eigen land op vakantie? Waarom zou je naar het buitenland gaan als je over het eigen land in de laatste verkiezingscampagne nog uitvoerig de loftrompet hebt gestoken? Zeker in tijden van crisis verwacht men in ieder geval van politici een voorbeeldfunctie en daarbij hoort een bescheiden vakantie in eigen land. Om die reden wandelt Angela Merkel in de Duitse Alpen en vierde de voormalig Franse president François Hollande vakantie in een door de Franse staat aangekocht zomerverblijf in Besançon. Aanvankelijk drong Hollande er ook bij zijn kabinetsleden op aan om het goede voorbeeld te geven en in eigen land te blijven. Ook in dat opzicht wilde hij breken met zijn voorganger Nicolas Sarkozy, wiens regeerperiode soms een aaneenschakeling leek van luxueuze vakanties in mondaine oorden. In Nederlandzijn de vakanties van politici tot nu toe minder gepolitiseerd dan in Duitsland, of Frankrijk. In Duitsland is de bevolking tegenwoordig beter bestand tegen foto’s van politici in zwembroek. Zelfs de publicatie van een (stiekem gemaakte) foto van voormalig bondskanselier Helmut Kohl in badkleding bracht de Duitse democratie niet aan het wankelen. Strandpoliticus Een beproefd middel om de buitenwereld te laten merken dat er gewoon wordt doorgewerkt is dreigen om de Tweede Kamer en bewindslieden te laten terugkeren voor een spoeddebat. Vooral erkend workaholic Geert Wilders en de nimmer versagende SP-fractie verstoren graag de zomerrust van hun collega-parlementariërs. Meestal komt het er niet van, maar zowel bewindslieden als fractieleden dienen er wel permanent rekening mee te houden dat ze mogelijk spoorslags naar Den Haag moeten. Doen zij dit niet, dan is hoon hun deel, zoals de GroenLinks-fractie ooit merkte. Bij het spoeddebat over de eurocrisis bleek de helft van de GroenLinks’ers nog met vakantie. ‘Strandpartij’, schamperde blonde Geert tot grote hilariteit van de Tweede Kamer. De terughoudendheid van onze media en politici staat in schril contrast met de luidruchtige reacties die op Twitter te vinden zijn bij begin en einde van ieder parlementair reces. Dat reces hetzelfde is als vakantie blijft een hardnekkig misverstand. Tegenwoordig proberen veel politici die indruk weg te nemen door hun volgers tijdens het parlementair reces bijna dagelijks op de hoogte te houden van hun drukke agenda. Zo leren we onder meer dat een SP-Kamerlid tijdens de kerstvakantie met chauffeurs op pad is geweest om banketstaven bij bejaardenhuizen te brengen, dateen VVD-Kamerlid in militair uniform deelnam aan een oefening van de Pantsercompagnie 112 en dat Ard van der Steur als Kamerlid met eigen ogen heeft gezien hoe dagvers brood op transport naar de afnemers ging. Onmisbaar Het politieke kerkhof ligt vol politici die tijdens hun vakantie plots onmisbaar bleken. Zo zal de naam van een voormalig PvdA-voorzitter wel eeuwig verbonden blijven aan haar verzuim om direct haar fietsvakantie af te breken toen beginjaren negentig in de PvdAdeWAO-crisis uitbrak. Hoewel ze daarvoor acceptabele privéredenen kon aanvoeren, werd ze vervolgens door de partijtop als zondebok geslachtofferd. De positie van toenmalig minister van Binnenlandse Zaken Johan Remkes wankelde eveneens omdat hij tijdens zijn kerstvakantie in Thailand op het strand bleef liggen terwijl in een ander deel van het land de tsunami duizenden slachtoffers had gemaakt. Dat de termen crisis en noodsituatie aan inflatie onderhevig zijn, merkten de burgemeesters Jozias van Aartsen (Den Haag) en Aleid Wolfsen (Utrecht). Beiden kregen de wind van voren omdat zij niet direct hun vakantie hadden afgebroken nadat hun stad zwaar was getroffen door respectievelijk een lichtelijk uit de hand gelopen demonstratie in de Schilderswijk en het vrijkomen van asbest in een flat in Kanaleneiland. Dankzij de mobiele telefonie is er nu geen enkel excuus meer mogelijk voor de politicus op vakantie. Daarbij geldt de vuistregel dat terugkeren voor een storm in een glas water altijd beter is dan verder als een strandpoliticus door het leven te moeten gaan. Welke gevolgen dit heeft voor het gezinsleven van politici kan later worden vernomen in roddelblad én tegenwoordig ook kwaliteitskrant. Wat dat betreft hadden politici het vroeger makkelijk. Zo was premier Joop den Uyl in de zomer van 1974 een tijdlang letterlijk onvindbaar tijdens zijn vakantie in Portugal. In samenspraak met het Nederlandse ministerie van Buitenlandse Zaken ging de Portugese politie naarstig op zoek naar de Nederlandse premier. Na dagen speurwerk werd Den Uyl uiteindelijk op een camping nabij Lissabon gevonden terwijl hij volgens de overlevering in zijn korte broek sardientjes aan het bakken was. Goedaardig als hij was bood hij de Portugese dienders een vismaaltijd aan alvorens hij onverwijld terugkeerde naar Nederland.

D66 Zoetermeer is blij dat in januari volgend jaar begonnen wordt met een pilot van de Buddy app; een digitale ondersteuning die mensen helpt om niet weer in de schulden te belanden.

D66 heeft hiervoor afgelopen mei (samen met de VVD, Fractie van den Berg, de PvdA, Zó! Zoetermeer en de LHN) de motie ‘Voorkomen van terugval in schulden of armoede door middel van de Buddy app’, ingediend. Tijdens de behandeling van de kadernota Meedoen met Meerwaarde werd deze motie, unaniem, aangenomen.

D66-raadslid Frank Schoonbeek spreekt van een belangrijke stap; ‘Als het mensen gelukt is om uit de schulden te komen, is het zaak dat ze niet weer in een dergelijke situatie belanden. Een (digitaal) steuntje in de rug kan hier bij helpen. Het voorkomen is voor alle betrokkenen van grote waarde. We zijn erg blij dat de raad en het college dit ook inzien en stappen willen maken.’

Voor de meeste mensen geldt dat de laatste maanden extra vermoeiend waren: anders met elkaar omgaan, anders werken, vergaderen, besturen, en politiek bedrijven. Soms wordt dat het nieuwe normaal genoemd. Maar het is natuurlijk helemaal niet normaal. Gelukkig krijgen de meeste mensen nu vakantie en kunnen we allemaal een beetje bijkomen.

https://atlantikwallcentrum.nl/

Het bericht Politiek seizoen afgesloten met een zomeruitje verscheen eerst op PvdA Den Helder.

Zomerreces Het zomerreces is aangebroken. Tijd voor een terugblik en bezinning. De meest politiek beschamende affaire het afgelopen parlementaire jaar was, na de verloedering van de omgangsvormen en het taalgebruik, het optreden van de Belastingdienst in de affaire rond de kinderopvangtoeslagen waarin Pieter Omtzigt een belangrijke rol speelde. Welke lessen dient de Kamer te trekken uit die voor de politiek beschamende affaire? Politici voeren een permanente campagne en verliezen bijna allemaal hun hoofdtaak uit het oog: het maken en beoordelen van wetten. Wetgeving heeft verregaande consequenties voor mensen. Hoe kunnen we er nu voor zorgen dat de Kamer wetgeving serieus neemt? Geen doorsnee Kamerlid Pieter Omtzigt is geen doorsnee Kamerlid. Om heel veel redenen. De Twentenaar trok zich niets aan van de nauwelijks verhulde boodschap dat het CDA van hem af wilde toen hij een onverkiesbare plek kreeg op de kandidatenlijst. Hij zorgde in 2012 voor zijn eigen campagne en werd met voorkeursstemmen alsnog gekozen. Het CDA-Kamerlid was een immer terugkerende kiespijn voor partij en kabinet, maar een zegen voor de Nederlandse politiek. Grote ego’s zijn er nog altijd in de Haagse arena, maar individuele politici met een eigen gezicht veel minder. Pieter Omtzigt vormt hierop een welkome uitzondering. Politiek drastisch veranderd In de afgelopen decennia is het aanzien en wezen van de vaderlandse politiek drastisch veranderd. De politiek is verworden tot een poging de politieke tegenstander vooral te bejegenen en pootje te haken. Het beeld –hoe kom ik over op de kiezer– werd dominant en het beleid van secundair belang. Klassieke volkspartijen verdwenen en dat heeft fundamentele gevolgen gehad. Een permanente publiekscampagne is politiek bedrijven geworden. Een vaste aanhang waar partijen bij de volgende verkiezingen in ieder geval op zouden kunnen rekenen, is helaas verdwenen. Voor elke stem moet permanent, in het uiterste geval vier jaar, worden gestreden. Inkomen en opleidingsniveau zijn nu beslissender voor het stemgedrag en bepalender dan vroeger het lidmaatschap van een specifiek kerkgenootschap. De gevolgen zijn verstrekkend. De politiek lijkt in vrijwel niets meer op de politiek van het midden van de jaren tachtig. Het compromis Het vertrouwde verzuilingsmodel, dat in de jaren zestig al hevig wankelde, was eind 1985 nog bepaald niet verdwenen. Verkiezingen begonnen al sterke verschillen in uitslagen te vertonen, maar de grote partijen hielden stand. Elites konden elkaar in verkiezingen nog bestrijden om daarna zaken te doen. Polarisatiestrategieën werkten niet, de drie volkspartijen, CDA, PvdA en VVD, wisselden elkaar aan de macht af. De grote verschillen vormden geen gevaar voor de uiteindelijke consensus. Een consensus die, een aantal vrij marginale uitzonderingen aan de randen van het politieke spectrum daargelaten, niet ter discussie stond. Grote veranderingen als de ingezette afslanking van de verzorgingsstaat, konden uiteindelijk ook bij links instemming vinden. De eerste golf individualisering was voorbij, maar de verzuiling was nog niet definitief van het toneel verdwenen. Paars, in de jaren negentig, bracht daar langzaam aan verandering in. Politieke elites en de samenleving gingen meer en meer met de rug naar elkaar staan. De politieke elites maakten zich zorgen over efficiency, de overheid diende lean en mean te worden met de grote bedrijven als voorbeeld, terwijl tegenstellingen in de maatschappij groter werden. De multiculturele samenleving werd voor de één een nastrevenswaardig doel, voor de ander een somber schrikbeeld. Emancipatie van de burger Terwijl de volkspartijen een dergelijke tegenstelling nog konden opvangen, leidde dat meer en meer tot vervreemding bij de ene groep en het krampachtig vasthouden aan de vertrouwde mechanismen bij de andere. Draagvlak voor het compromis werd minder en moest meer worden bevochten. De uitsluiting van het CDA na vele jaren regeringsverantwoordelijkheid betekende het definitieve einde van de verzuiling. Nieuwe splinterpartijen, met slechts één prominent programmapunt, kwamen op en verdwenen weer even snel. Het radicaal tegenovergestelde van de volkspartij is nu schering en inslag in de politiek. Elk belang heeft nu zijn eigen politieke partij en dus zijn zetel(s) in de Kamer met helaas snel uitbrekende ruzies tussen politiek totaal onervaren Kamerleden. Coalitievorming Coalities van meerdere partijen zijn in de Nederlandse politiek niet ongewoon. Niet het aantal partijen dat nodig is om een kabinet te vormen dat steunt op een parlementaire meerderheid is bijzonder. Maar het is redelijk uniek dat ideologisch volstrekt tegengestelde partijen tot samenwerking worden gedwongen. Oude zekerheden in de politiek zijn verdwenen. Er kwamen onwaarschijnlijke combinaties, louter en alleen om maar tot meerderheden te komen. Alles voor de bestuurbaarheid van het land, maar uiteindelijk leidend tot erosie in de geloofwaardigheid. De elites in het politieke midden zijn nog immer, net als in het midden van de jaren tachtig, gepreoccupeerd met samenwerking, terwijl in de samenleving de tegenstellingen toenemen. Meerderheden die steeds verder afbrokkelen en dikwijls na tussentijdse verkiezingen in de Eerste Kamer niet meer bestaan. Het parlement is een afspiegeling van de samenleving. Met het kwalijke gevolg de steeds meer groeiende tegenstellingen tussen bevolkingsgroepen. De kiezer is zijn houvast kwijt en oude zekerheden in de politiek zijn verdwenen. Hopelijk kan het CDA in maart 2021 weer het vertrouwde gevoel terug geven.

De gemeenteraad van Leidschendam-Voorburg heeft het voorstel van GroenLinks, PvdA en D66 aangenomen waarin het college gevraagd wordt te trachten alsnog het kabinet ervan te overtuigen om verantwoordelijkheid te tonen en een deel van de ...

8 JULI 2020, JUSTITIEEL COMPLEX SCHIPHOL

Geert Wilders: ‘‘Ik ben mijn vrijheid al 16 jaar kwijt. De vrijheid van meningsuiting is de enige vrijheid die ik nog heb. De belangrijkste vrijheid van ons allemaal. Als het moet geef ik mijn leven daarvoor. Stop deze juridische martelgang en spreek mij vrij!’’

Geachte voorzitter, geachte leden van het Hof.

Het blijft onwerkelijk om hier te staan.

Achter dit gestoelte, in hetzelfde gebouw als waar niet lang geleden de criminelen

van de mocromaffia voor de rechter moesten verschijnen en het MH17-proces wordt gehouden. Waar normaliter maffiabazen en terroristen terecht staan.

Al vijf jaar lang word ik afgeleid van mijn werk door deze rechtszaak. Terwijl collega fractievoorzitters belangrijke debatten aan het voorbereiden waren zat ik hier in de rechtszaal of bij mijn advocaat zittingen voor te bereiden.

Al vijf jaar, voorzitter, leden van het Hof, is dat de werkelijkheid. Is dat mijn werkelijkheid. Vijf jaar van zittingen, onderzoeken, wrakingen en verhoren.

Met ontelbare uren voorbereiding en keihard werk van mijzelf maar vooral van mijn advocaten.

En al die agenten, officieren van justitie, advocaten-generaal, rechters en het halve ministerie van Justitie die jarenlang van het aangiftecircus tot de zitting van vandaag bezig waren met mijn strafzaak, hadden hun tijd beter kunnen besteden aan het vervolgen en berechten van de echte criminelen in Nederland.

Natuurlijk sta ik niet boven de wet. Maar wat heb ik dan gedaan? lk heb niemand beroofd of vermoord, geen bank overvallen en niet in cocaïne gehandeld, maar ik heb op een markt in Den Haag gesproken over Marokkanen en op een verkiezingsavond de vraag aan mijn kiezers gesteld of men meer of minder Marokkanen wilde. Ik heb mijn vak van volksvertegenwoordiger uitgeoefend, als leider van de oppositie en dan ook nog eens in verkiezingstijd.

En vanaf het begin af aan voorzitter, vanaf het begin af aan hebben wij betoogd dat dit een politiek proces is. Een politiek proces over politieke uitspraken.

Gedaan in verkiezingstijd door de leider van de oppositie op een markt en op een bijeenkomst van de PVV. Het debat daarover hoort thuis in de Tweede Kamer, in ons parlement, niet hier in deze rechtszaal. Het oordeel erover moet van de kiezer komen, niet van de rechter.

Maar in tegenstelling tot de heer Oudkerk van de PvdA die sprak over kutmarokkanen of de heren Samsom en Spekman die zeiden dat Marokkanen vernederd moeten worden en een etnisch monopolie op overlast hebben of premier Rutte die zei dat Turken moesten oppleuren, of de heer Pechtold die zei dat hij de eerste Rus nog moest tegenkomen die zijn fouten zelf rechtzet, werd ik wel vervolgd.

Want mijn partij is niet de Partij van de Arbeid of de VVD, maar de Partij voor de Vrijheid. Geen decennia oude bestuurderspartij, maar een relatief jonge volkspartij. Een oppositiepartij. Met een missie.

Namelijk op democratische wijze vechten voor het behoud van onze vrijheid en Nederland behoeden voor het gevaar van de islam, de massa-immigratie en het cultuurrelativisme die die vrijheid ondermijnen. En Nederland veilig maken, door hard op te treden tegen criminelen, wie het ook zijn.

Het is wrang om te constateren dat ik inmiddels bijna maandelijks brieven krijg van het Openbaar Ministerie met de mededeling dat honderden mensen die mij vanuit het binnen- en buitenland met de dood hebben bedreigd, niet zullen worden vervolgd omdat dat teveel opsporingscapaciteit zou kosten.

En dat terwijl bedreigers die mijn hoofd willen afhakken of een fatwa tegen me hebben uitgesproken waarin moslims in Nederland worden opgeroepen mij thuis te onthoofden, of dreigen mijn familieleden te verkrachten of te vermoorden – met rust worden gelaten door datzelfde Openbaar Ministerie. Mijn bedreigers gaan vaak vrijuit, maar ik word jarenlang door het OM vervolgd voor het stellen van een vraag in verkiezingstijd.

Ik zal nooit zwijgen. lk kan dat niet en ik wil het niet. Ik zal de problemen blijven benoemen, zoals met de Islam, de massa-immigratie en ja, ook het Marokkanen-probleem.

Want we hebben een gigantisch Marokkanen-probleem in dit land. Marokkanen zijn zo ongeveer in alle verkeerde statistieken, van criminaliteit tot uitkeringsafhankelijkheid en terreur oververtegenwoordigd. Ook als het gaat om de bedreigingen naar islamkritische politici zoals ikzelf zijn Marokkanen - van de Hofstadgroep in 2004 tot op de dag van vandaag - oververtegenwoordigd.

lk ben daar niet verantwoordelijk voor, dat zijn zij zelf. lk benoem die problemen en draag er oplossingen voor aan. Dat is mijn vak. Dat het benoemen en aan de orde stellen ervan en de oplossingen die ik ervoor aandraag niet altijd door iedereen als politiek correct worden gezien moet onderwerp zijn van het debat, niet van processen.

Spreken is mijn plicht, daarvoor hebben anderhalf miljoen kiezers mij gekozen. Niet om te zwijgen of met meel in de mond te praten maar om namens hen te spreken.

Maar de vrijheid van meningsuiting en een politieke mening worden niet gerespecteerd als je van de oppositie bent en de multiculturele samenleving en de Islam bekritiseert. Nee, dan moet je je verantwoorden voor de rechter. Dan worden er geen middelen geschuwd om een politieke tegenstander monddood te maken.

Dat Iukte niet in het Wilders I proces, toen werd ik gelukkig vrijgesproken. Maar wel pas nadat een raadsheer van het Amsterdamse Hof een getuige tijdens een etentje probeerde te beïnvloeden, de rechtbank werd gewraakt en die rechter uiteindelijk ontslag nam.

Het enige dat daarna nodig was, was een nieuwe aanleiding. Oud-minister Opstelten wilde dat het OM mij zou vervolgen, want ik liep ze voor de voeten.

Dat verklaarde, zoals u weet, een anonieme ambtenaar die in 2011 werkzaam was bij het departement van Veiligheid en Justitie. Die aanleiding voorzitter, werd in maart 2014 gevonden.

Wat er in de dagen en weken na 19 maart 2014 gebeurde is amper met een pen te beschrijven.

Een heksenjacht, een ander woord heb ik er niet voor. Aangevuurd door ministers die geen camera onbenut lieten om een sfeer te creëren waarin het wel tot een proces moest komen.

Premier Rutte maakte kinderen in het Jeugdjournaal wijs dat ik ze het land uit wilde zetten en stelde ze vervolgens gerust dat dat niet zou gebeuren. Dat was zo vals. Alsof ik dat had gezegd. De politieke baas van het Openbaar Ministerie, oud-minister van Veiligheid en Justitie Opstelten, eiste zelfs dat ik mijn woorden zou terugnemen.

Er werden aangifte-optochten georganiseerd met burgemeesters voorop. Zoals in Nijmegen waar CDA-burgemeester Bruls de aangevers op koffie en thee trakteerde terwijl de opgetrommelde fanfare een vrolijk muziekje speelde. Overal lagen stapels voorgedrukte aangifteformulieren klaar.

De politie ging naar moskeeen om te helpen met het invullen van de formulieren en zei daar dat ze de uitspraken van Wilders zelf ook niet prettig vonden. PvdA-raadsleden hielpen bij vertalingen. En moskeebezoekers die vaak helemaal niet precies wisten waar het over ging, werden onder druk gezet om de aangifteformulieren vooral toch te tekenen.

Voorzitter, geachte leden van het Hof. Het was een ware hetze. En achter de schermen gebeurde, zoals we nu weten, nog veel meer. Dat weten we ondanks alle pogingen van het Openbaar Ministerie om verder onderzoek naar de politieke inmenging te beletten, in de doofpot te stoppen en hun leugens in een op ambtseed opgemaakte proces-verbaal.

Dat weten we ondanks het collectieve geheugenverlies van hoofdrolspelers zoals oud-minister Opstelten, directeur-generaal Roes en oud-voorzitter van het college van PG de heer Bolhaar tijdens hun verhoor bij de raadsheer-commissaris.

Dat weten we ondanks de vooral in het begin gebrekkige en selectieve beantwoording van de huidige minister van Justitie Grapperhaus op vele tientallen Kamervragen. We weten het dankzij aanhoudende verzoeken van de zijde van de verdediging en dankzij de journalist Pieter Klein van RTL Nieuws die zich heeft vastgebeten in een Wob-procedure tegen de Staat om alle stukken en de waarheid boven water te krijgen.

En hoewel ik ervan overtuigd ben dat we nog niets eens alles weten, is wat er nu boven tafel is gekomen al ronduit schokkend. Misselijkmakend.

Want nu blijkt dat topambtenaren van het departement van Veiligheid en Justitie, onder politieke verantwoordelijkheid van oud-minister Opstelten, zich inhoudelijk bezighielden met deze strafzaak, een politieke afrekening regisseerden.

In strijd met alle regels van de scheiding der machten bemoeiden ze zich niet alleen met mijn vervolging maar werkten ze ook mee aan mijn veroordeling.

De juristen van het Ministerie hielpen met het bedenken van verweren waar de verdediging mee zou kunnen komen. Pasten persberichten aan en hielpen bij het dichten van juridische gaten om de kans van slagen zo groot mogelijk te maken. Zo adviseerden ambtenaren van Justitie het OM bijvoorbeeld om de passage 'dan gaan we dat regelen' er vooral bij te betrekken. Vonden behalve aanzetten tot haat, ook aanzetten tot discriminatie wel denkbaar. Ze wilden zelfs 'meelezen' met het requisitoir van het OM om me veroordeeld te krijgen.

En de beslissing om mij te vervolgen wilde het OM publiek maken ruim voor de Provinciale Statenverkiezingen om mij politiek zo hard mogelijk te raken. En de AG’s hebben ook niet geschroomd om uw Hof de wet en de rechtspraak verkeerd voor te houden. Zelfs vorige week stelde de AG dat het Karman-criterium niet meer van toepassing zou zijn. Dat is totale onzin. Het advies van de AG bij de HR zegt totaal iets anders.

Voorzitter, in strijd met alle regels van de trias politica hielpen ambtenaren van het ministerie van Justitie het OM niet alleen inhoudelijk maar ook strategisch om de kans op een veroordeling zo groot mogelijk te maken. Ze noemden me 'kwaadaardig'. Dát is pas haat voorzitter. Ambtenaren van het Ministerie van Justitie die een kamerlid van de oppositie kwaadaardig noemen.

En ik, als verdachte, ik kan het niet genoeg herhalen, heb dus al die jaren niet alleen moeten vechten tegen het Openbaar Ministerie, maar ook tegen het Ministerie van Veiligheid en Justitie. Over een oneerlijk proces gesproken.

Uit alles blijkt dat de scheiding der machten met voeten is getreden. En dat is onacceptabel. Dus ik roep u op, herstel de trias politica. Want welk signaal geeft u af geachte voorzitter, leden van het Hof, als u het OM na alles wat we nu weten nog steeds een vervolgingsrecht toekent?

Dan zegt u, politieke sturing mag. We staan ambtelijke inmenging toe. De scheiding der machten is alleen iets voor de studieboeken.

En dan voorzitter, leden van het Hof, is iedereen, zeker diegenen met een afwijkende politieke mening en zeker diegenen die niet tot de macht maar tot de oppositie behoren, vogelvrij.

Dat mag u niet laten gebeuren. Corrigeer dit alstublieft. Verklaar het Openbaar Ministerie niet-ontvankelijk, bescherm onze rechtsstaat. Accepteer dit niet.

Voorzitter, geachte leden van het Hof,

Uit de ongelakte ambtsberichten die we, dankzij uw Hof, konden inzien blijkt ook dat het Openbaar Ministerie verre van overtuigd was van de juridische haalbaarheid van een strafzaak. En terecht natuurlijk, want ik heb niets verkeerds gezegd.

Uit de stukken blijkt zelfs dat het OM 'onvoldoende aanknopingspunten' zag voor een vervolging voor de uitspraak op 12 maart. Dat zij tot de conclusie gekomen was dat er geen sprake was van aanzetten tot discriminatie, na langdurig uitgebreid intern beraad.

Die politieke sturing vanuit het ministerie van Veiligheid en Justitie leidde tot een brede tenlastelegging, inclusief aanzetten tot discriminatie. Vervolgens werd ik daar ook voor veroordeeld, voor iets waarvan het OM in haar vervolgingsbeslissing van 10 september 2014 nog vond dat er geen sprake van was geweest.

Het advies van notabene hun eigen experts van het LECD, die o.a. vonden dat de uitspraken op 19 maart niet onnodig grievend waren, werd van tafel geveegd. Het OM ging ook voor een veroordeling op mijn beide uitspraken, van 12 en 19 maart 2014.

Mede ook omdat ze bang waren voor de reacties van boze Marokkanen als ze me niet zouden vervolgen.

En dus ging het OM er in de rechtszaal met een gestrekt been in en eist ze o.a. een veroordeling op basis van onzinredeneringen over ras. Ras, welk ras voorzitter? Marokkanen is geen ras. Belgen is geen ras. Geen enkele nationaliteit is een ras. lk ben geen racist. Mijn kiezers zijn geen racisten.

Er is mij veel verweten ook door mijn politieke tegenstanders maar ik ben nooit een racist genoemd behalve door de het kwaadwillende OM dat nationaliteit gelijk stelt aan ras. Waanzin.

En, voorzitter, geachte leden van het Hof, ik zou ook haat hebben gezaaid tegen Marokkanen, mijn toehoorders hebben opgehitst en de goede naam van Marokkanen hebben aangetast. Hoe verzin je zoiets.

En wat heb ik nou eigenlijk gezegd?

lk heb alleen gesproken over Marokkanen op een markt en vragen gesteld op een verkiezingsavond. En iedereen die ook maar een millimeter verstand heeft van politiek weet dat verkiezingsavonden vaak vergezeld gaan van politieke speeches met slogans, oneliners en met maximaal gebruik van de regels van de retoriek. Verkiezingsavonden zijn geen collegezalen waar partijstandpunten van alle kanten worden bekeken en geanalyseerd. Zo werkt dat nu eenmaal in verkiezingstijd op politieke bijeenkomsten van politieke partijen.

En inderdaad heb ik ook op een markt in Den Haag in de prachtige wijk Loosduinen gezegd “en als het kan wat minder Marokkanen”.

Nota bene een paar minuten nadat een Marokkaanse dame naar me toekwam en tegen me zei dat ze op de PVV zou gaan stemmen omdat ze de overlast door Marokkaanse jeugd spuugzat was.

En op de verkiezingsavond vroeg ik eerst aan het PVV-publiek wilt u meer of minder EU, en ik heb toen ook niet uitgebreid toegelicht waarom het antwoord minder zou kunnen zijn. Namelijk omdat we onze soevereiniteit moeten terughalen en weer baas moeten worden over ons eigen geld, onze eigen wetten en onze eigen grenzen.

lk vroeg het publiek daarna wilt u meer of minder PvdA en heb toen ook niet uitgebreid toegelicht waarom het antwoord minder zou kunnen zijn. Namelijk omdat het de grootste cultuurrelativisten, wegkijkers en laffe islamknuffelaars uit de Tweede Kamer zijn. Maar dat heb ik toen niet gezegd.

En ik vroeg daarna wilt u meer of minder Marokkanen en ik heb toen ook niet uitgebreid toegelicht waarom het antwoord minder zou kunnen zijn. Namelijk omdat mensen met een Marokkaanse nationaliteit in Nederland sterk oververtegenwoordigd zijn in de criminaliteit, uitkeringsafhankelijkheid en terreur.

En dat we dat willen bereiken door criminelen met een dubbele nationaliteit na denaturalisatie uit te zetten, dat geldt dus voor iedereen met een dubbele nationaliteit, ook voor Zweden en Canadezen, al zal je die niet of nauwelijks in onze criminaliteitsstatistieken tegenkomen. Maar dat geldt dus absoluut ook voor criminelen met tevens een Marokkaanse nationaliteit want die zijn er zwaar in oververtegenwoordigd. En dat willen we bereiken door een strenger immigratiebeleid voor immigranten uit islamitische landen en een actief vrijwillig remigratiebeleid te voeren.

Punten die notabene al vanaf de dag dat ik de Partij voor de Vrijheid heb opgericht in ons verkiezingsprogramma staan. En die ik overigens wel degelijk en ook meteen uitgebreid heb toegelicht in vele televisie-interviews, zowel tussen de uitspraak op de markt en de verkiezingsavond, als tijdens de verkiezingsavond nota bene live op televisie een paar minuten nadat ik de betreffende vragen had gesteld op het podium. Al doet het OM alsof dat er niet toe doet.

En natuurlijk heb ik niet iets tegen alle Marokkanen. Wie dat beweert is vals en kwaadaardig. Er zijn veel Marokkanen in Nederland die zich keurig aan de wetten houden en zij zijn gelijk aan u en ik en ieder ander. Maar feit is ook dat Marokkanen fors oververtegenwoordigd zijn in de criminaliteit, uitkeringsafhankelijkheid en in de terreur — zo'n tachtig procent van de Nederlandse Syriëgangers waren Marokkanen.

lk heb niets verkeerds gezegd of gevraagd.

lk heb niets gezegd wat ik niet meen en ook niet wat niet door de beugel kan. En toch sta ik hier. En dat is wrang. Want de vrijheid van meningsuiting,

Voorzitter, leden van het Hof, is voor mij zo ongeveer de enige vrijheid die ik nog heb.

Het is bijna zestien jaar geleden dat ik mijn persoonlijke vrijheid kwijtraakte. Dat ik persoonsbeveiliging kreeg in oktober 2004.

En een maand later, na de moord op Theo van Gogh in november 2004, bleek ik op de hitlist te staan van de Hofstadgroep en werd ik door de politie uit mijn huis in Venlo gehaald om daar nooit meer terug te keren. lk heb samen met mijn vrouw in kazernes en gevangenissen gewoond om veilig te zijn. Maandenlang in Kamp Zeist in dezelfde cel en hetzelfde bed als een van de daders van de Lockerbie-aanslag. lk heb pruiken, snorren en brillen gedragen om onherkenbaar op andere locaties te kunnen wonen. Er waren toen nog geen safehouses. lk leef nu wel in een safehouse, een woning van de staat.

Mijn agenda, zakelijk en privé, gaat iedere week naar de diensten en ieder dag naar de DKDB. lk maak mijn eigen brievenbus al zestien jaar niet meer leeg, maak mijn eigen voordeur niet meer open — ik heb niet eens een sleutel. Ik rij niet in mijn eigen auto, woon niet in mijn eigen huis, slaap in een saferoom met muren dikker dan die van de Nederlandse Bank, en als ik af en toe op vakantie ga, gaan er altijd heel veel politieagenten mee.

En waarom? Omdat ik spreek over de islam. Over Mohammed. Over Marokkanen. Kritiek heb op de islam. En mensen willen je dan vermoorden.

Vaak komen die dreigementen ook van Marokkanen trouwens. Als u in mijn schoenen stond had dat van u ook wel wat minder gemogen, gelooft u mij. Ook dat is de context.

Ik vraag u: neem mij mijn vrijheid van meningsuiting niet af, straf mij niet voor het gebruiken van de enige vrijheid die ik nog heb: de vrijheid te denken wat ik wil en te spreken over zaken die mij en veel van mijn kiezers raken. De islam, terreur, criminaliteit en dus ook het feit dat Marokkanen oververtegenwoordigd zijn in zo ongeveer alle foute statistieken, hoort daarbij.

Onze kinderen en kleinkinderen moeten vrij zijn en veilig. Als het moet geef ik mijn leven daarvoor, voor het behoud van de vrijheid van mijn land — Nederland — en diegenen aan wie dat land toebehoort — de Nederlanders.

Voorzitter, geachte leden van het Hof. Dit is mijn laatste woord. Maar ik zal nooit zwijgen.

En ik zal blijven strijden voor de volledige waarheid als het gaat om de politieke en ambtelijke beïnvloeding van het besluit mij te vervolgen. Want wat we nu weten is nog lang niet alles. De beerput moet helemaal open en dat zal ook nog wel gebeuren.

De verantwoordelijken kunnen hun borst nat maken. Ik zal ze politiek en juridisch achtervolgen tot de hele waarheid boven tafel is en ze daar allemaal een hoge prijs voor hebben betaald.

En ik doe een beroep op u, uit de grond van mijn hart. Laat u niet lenen voor politieke of ambtelijke spelletjes. Laat u niet lenen voor een politiek proces.

De vrijheid van meningsuiting is een van de belangrijkste vrijheden die wij hebben. Bescherm die. De vrijheid van meningsuiting is van ons allemaal en ons belangrijkste bezit.

Ook voor parlementariërs. Ik ben parlementariër, oppositieleider en ik zou geen knip voor de neus waard zijn als ik problemen niet meer benoem. Als ik zwijg over het Marokkanenprobleem, als ik zwijg over de islam. En dat zal ik dus ook nooit doen.

Ik controleer de regering. Ik maak wetten.

Ik doe voorstellen. Zo regel ik dingen, want ik ben een democraat in hart en nieren.

Ik haat niemand, ik verafschuw discriminatie, ik heb geen probleem met welk ras dan ook, ik heb evenmin een hekel aan alle Marokkanen noch wil ik alle Marokkanen het land uit, maar we ik zeg wel eerlijk: we hebben een groot Marokkanenprobleem in Nederland.

Het in die context stellen van een vraag over meer of minder Marokkanen met de instrumenten van immigratie, remigratie en denaturalisatie is volstrekt legitiem, valt binnen het politieke debat en dat kan toch nooit strafbaar zijn.

Ik vraag u dan ook: verklaar het Openbaar Ministerie niet-ontvankelijk.Daar is - me dunkt - reden genoeg voor. Maar mocht u dat onverhoopt niet willen doen, spreek mij dan vrij. Ik heb niets verkeerds gezegd of gevraagd. Laat het politieke debat op de plek waar het thuis hoort, in het parlement. Juridiseer het politieke debat niet. En maak een einde aan deze juridische martelgang.

Ik dank u voor uw aandacht en wens u veel wijsheid toe bij uw beraadslagingen in de raadkamer.

De gemeenteraad van Leidschendam-Voorburg heeft het voorstel van GroenLinks, PvdA en D66 aangenomen waarin het college gevraagd wordt te trachten alsnog het kabinet ervan te overtuigen om verantwoordelijkheid te tonen en een deel van de vluchtelingenkinderen uit Griekenland op te vangen. Volgens GroenLinks-voorman Jeroen van Rossum is dat hard nodig. “De kinderen daar verkeren in

Het bericht GroenLinks, PvdA en D66 blij met aangenomen motie vluchtelingenkinderen verscheen eerst op Leidschendam-Voorburg.

De online Algemene Ledenvergadering op 24 juni 2020 was de laatste van het seizoen 2019-2020. Ongeveer 45 mensen meldden zich aan via het PvdA-platform SamenOnline, in deze coronatijden een succes want naar maatstaven een hoge opkomst.

Punten en besluiten:

De notulen van de vorige vergadering van 19 november en de agenda voor deze vergadering werden ongewijzigd goedgekeurd.

In de openingsronde werd het bestuur gevraagd hoe het zit met de financiën rond de huur van ons verenigingspand aan de Van Musschenbroekstraat. Zit het goed met de huur? Ja, was daarop het antwoord: de komende jaren hoeven wij ons geen zorgen te maken.

Ook wordt gemeld dat een werkgroep is ingesteld die het bestuur zal gaan adviseren over het bestuurlijk stelsel in Amsterdam. Leden zijn Canan Uyar, Bouwe Olij, Ger Rolsma, Gerben Biermann, Stephan Antuma, Arjan Miedema en Carolien de Heer. Daarbij zullen ook leden uit Weesp worden betrokken.

Vertrek Gerben en Pia, Marloes nieuwe secretaris Vanwege de verhuizing van Gerben Biermann naar Haarlem was een nieuwe secretaris nodig. Die werd gevonden in Marloes ten Ham. Zij werd bij acclamatie benoemd en van Gerben werd afscheid genomen. Wel blijft Gerben op verzoek lid van de commissie bestuurlijk stelsel, als ‘externe blik’.

Marloes woont in Amsterdam-West en rondt momenteel haar studies Wijsbegeerte en Bestuurskunde af. Ze geeft voorlichting voor het COC op middelbare scholen, is actief voor Het Roze Netwerk en doet mee aan Project20 en Hart voor Amsterdam.

Ook werd afscheid genomen van Pia van den Berg. Door persoonlijke privé-omstandigheden – waarover Bas Torenvliet bij haar afwezigheid de aanwezige leden informeerde – is het voor Pia vrijwel onmogelijk gebleken het bestuurswerk te kunnen combineren. Aanwezige leden wensten Pia veel sterkte.

Jaarrekening en sollicitatiecommissie De jaarrekening 2019 werd, na beantwoording van een tweetal vragen van Marijke van Schendelen als voorzitter van de kascontrolecommissie, goedgekeurd en vastgesteld.

Voorts werd Adnan Tekin benoemd tot voorzitter van de sollicitatiecommissie die op zoek zal gaan naar leden voor een nieuw bestuur van de PvdA Amsterdam voor de periode 2020-2022. Om één en ander te bespoedigen – corona gooit in veel procedures roet in het eten… – krijgt Adnan het mandaat om zelf de commissie samen te stellen. Hij meldde dat in elk geval Marijke van Schendelen en Fatima Elatik zich bereid getoond hebben hem te helpen. Adnan gaf aan dat het een belangrijke periode wordt, met twee verkiezingen: Tweede Kamer-verkiezingen in maart 2021 en uiteraard de gemeenteraadsverkiezingen van 2022. Drukke, belangrijke tijden dus, en Adnan roept leden op zich te melden als kandidaat voor het bestuur.

2020: ‘het jaar van de ideeën’ Het woord ‘gemeenteraadsverkiezingen’ is gevallen en dat betekent: er moet een begin gemaakt worden met nadenken over het verkiezingsprogramma van de Amsterdamse PvdA. In de succesvolle verenigingstrajecten Entreetraject en Hart voor Amsterdam wordt al hard nagedacht over belangrijke thema’s, met niet alleen het wat maar ook het hoe. Tegelijkertijd kwam de gemeenteraadsfractie naar aanleiding van de coronacrisis met een visiestuk, waar zij per thema ledenbijeenkomsten over organiseerden.

De beide trajectstromen – die vanuit de vereniging en die vanuit de fractie – leveren ideeën en thema’s op die nader uitgewerkt moeten gaan worden, opdat zij meer handen en voeten krijgen. Daartoe zullen in het komende jaar in blokken van 6 tot 8 weken thema-bijeenkomsten worden georganiseerd om te komen tot discussie- of themastukken, die gebruikt zullen gaan worden als input voor de programmacommissie die in 2021 aan het werk zal gaan.

Coronacrisis zorgt voor harde klappen in de stad Fractievoorzitter Sofyan Mbark haakte daar in de vergadering op aan met een toelichting op hoe de stad hard geraakt wordt door de gevolgen van de coronacrisis. Hij vertelde over wat de coalitie onderneemt om de keiharde klappen in diverse sectoren en voor vele Amsterdammers te proberen te verzachten. Marjolein Moorman vertelde over wat zij, Sharon Dijksma en de andere wethouders ondernemen om niet alleen de klappen te verzachten, maar ook vooruit te kijken naar een sociale uitweg uit de crisis.

In de rondvraag werd gesuggereerd te experimenteren met het basisinkomen in Amsterdam en op landelijk niveau te pleiten voor opname in het landelijke verkiezingsprogramma. Ook werd gevraagd weer iets te doen met het online ledenpanel. Bas Torenvliet gaf aan dat het ledenpanel zeker gebruikt zal worden bij de ideeënvorming.

De ALV werd afgesloten en nadien was er een naborrel in petit comité op Discord.

Het bericht Verslag ALV 24 juni 2020 verscheen eerst op PvdA Amsterdam.

PvdA: twijfels bij voorgenomen verhuizing gemeente

Plan om ABG organisatie te vestigen in Audax-gebouw in Gilze

De raden van de drie ABG gemeenten staan de komende week voor de zware taak om te besluiten over het voorstel voor centrale huisvesting van de ABG organisatie in het Audax-gebouw in Gilze. De verhuizing betekent dat het gemeentehuis in Rijen wordt gesloten. De PvdA steunt het voorstel maar wel onder voorwaarden. Het mag niet leiden tot hogere huisvestingkosten en het gemeentehuis in Rijen mag niet worden gesloopt.

Centrale huisvesting in Audax-gebouw

Al bij de start in 2016 van de ambtelijke samenwerking van de ABG gemeenten was de lange termijn huisvesting een punt van zorg. Nadat hiervoor in 2019 een quick scan is uitgevoerd, stelt het ABG bestuur nu voor de ambtelijke organisatie met ingang van 2021 te huisvesten in het kantoorpand van Audax in Gilze. Ook de bestuurlijke functies van Gilze en Rijen (B&W, bestuursondersteuning, griffie en gemeenteraad) moeten hier worden ondergebracht. In Rijen wordt een locatie gezocht voor publieksfuncties: publieksbalie en trouwzaal. In Gilze wordt in het Audax-gebouw een publieksbalie toegevoegd.

Twijfels bij de PvdA over de centrale huisvesting

De PvdA Gilze en Rijen steunt het streven naar centrale huisvesting van de ABG organisatie. Immers het heeft ontegenzeglijk voordelen. Onder andere een betere afstemming van de ambtelijke diensten, meer efficiency, het versterkt de samenwerking van de ABG gemeenten en de noodzakelijke en dure verbouw van het gemeentehuis in Rijen kan achterwege blijven.

Toch bestaan er twijfels bij de voorgestelde oplossing. Met name betreft het de sterk in het oog vallende hogere bijdrage die Gilze en Rijen moet leveren aan de huisvesting. Deze zijn berekend op ruim 250.000 euro per jaar voor een periode tot en met 2026. Maar zeker ook de vraag of het Audax-gebouw voldoende ruimte biedt voor de huisvesting. En of het ‘nieuwe werken’ na de Coronacrisis niet resulteert in en veel geringere ruimtevraag omdat er meer digitaal zal worden gewerkt en vergaderd. En ook de on-line service voor de inwoners verder toeneemt.

Twijfel heeft de PvdA ook over de bereikbaarheid van de Audax-locatie omdat station en ook buslijnen niet in de directe omgeving komen.

PvdA: met gesloten beurzen en behoud van het gemeentehuis in Rijen

Hoewel het ABG bestuur slechts weinig tijd beschikbaar stelde voor een gedegen analyse van haar voorstel, concludeert fractievoorzitter Peter von Meijenfeldt: “wij verwachten dat de efficiencywinst van de nieuwe huisvesting een even grote besparing oplevert als de toename van de huisvestingskosten. Dit kan een taakstellende opdracht worden. Bovendien is voor de PvdA voorwaarde dat het pand van het gemeentehuis in Rijen niet wordt gesloopt. Maar ook dat het Raadhuisplein wordt hersteld in een groen en aantrekkelijk publieksplein”.

Zichtbaar betrokken

De PvdA Gilze en Rijen is een partij die zichtbaar betrokken is bij alle inwoners van Gilze en Rijen. Hebt u een vraag of klacht, idee of wilt u iets anders kwijt? Neem dan gerust contact op met Marielle Doremalen, ermado@live.nl 06-44213664, Peter von Meijenfeldt, peter@vonmeijenfeldt.com 06-53254002, of via de website gilzerijen.pvda.nl

Het bericht PvdA: twijfels bij voorgenomen verhuizing gemeente verscheen eerst op PvdA Gilze en Rijen.