Poliflw

Ik mag mij graag ietwat schertsend als columnist voor de SP Alkmaar “Salonsocialist” noemen, maar de grootste salonsocialist die Nederland ooit gekend heeft was ongetwijfeld de man die naast Willem Frederik Hermans en Gerard Reve tot één van de drie grootste Nederlandse schrijvers van de vorige eeuw wordt gerekend: Harry Mulisch. Harry Mulisch, de schrijver met het zelf aangemeten imago van de pedante intellectuele dandy, die in zijn olijfgroene Triumph cabriolet van en naar zijn woning op de grachtengordel in Amsterdam raasde. Openlijk beleed hij in de jaren zestig zijn liefde voor het communistische bewind van Fidel Castro op Cuba. 

Mulisch bezocht Cuba eind jaren zestig tweemaal en schreef daar twee uiterst lovende boeken over: ‘Het woord bij de daad’ (1968) en ‘Over de affaire Padilla’ (1971).

We schrijven 1968: het werd duidelijk dat de tot dan toe oppermachtige Verenigde Staten in hun rol als beschermers van vrijheid en democratie de Vietnamoorlog zouden gaan verliezen; een oorlog die steeds meer het karakter had gekregen van een nietsontziende genocide op de Vietnamese bevolking en vooral onder jongeren en studenten in het Westen enorm impopulair was. Het is daarom niet zo vreemd dat juist die jongeren als tegenreactie op het Amerikaanse optreden in Vietnam hun ideologische heil gingen zoeken bij het linkse gedachtegoed van Cuba en in sommige gevallen zelfs bij dat van het communistische China of de Sovjet-Unie.

Mulisch in: ‘Het woord bij de daad’: ‘Cuba heeft mijn leven gebeterd, van Fidel Castro heb ik geleerd wat tegen het slechte in de mens gedaan kan worden.’

Mulisch’ Cuba-boek, inclusief ‘Over de affaire Padilla’ (1971), dat als een nawoord bij ‘Het woord bij de daad’ gezien kan worden, heb ik met verbazing gelezen. Het is een essay waaruit een betrokkenheid spreekt die tegenwoordig zeldzaam is. Wie durft er nu nog over “solidariteit” te schrijven zonder de hoon van neo-liberalen over zich af te roepen? We leven in een tijd waarin “solidariteit” nog slechts lijkt te betekenen dat iedereen zich aan de anderhalve meter afstand maatregel moet houden. Welke Nederlandse schrijver zou in onze tijd een bewonderend boek durven schrijven over links elan en daadkracht in Venezuela (Hugo Chávez), Ecuador (Rafael Correa), Bolivia (Evo Morales) of Paraguay (Fernando Lugo)? Links leeft in Latijns-Amerika, ook dankzij Fidel Castro. 

In ‘Het woord bij de daad’ schaart Mulisch zich zonder enige reserve achter Fidel Castro, die hij niet zag als een dictator maar als de spreekbuis van een onstuimige volksbeweging. De boeren kregen grond, de kinderen gratis onderwijs en de zieken gratis zorg. Tegelijkertijd vocht Cuba voor zijn bestaansrecht tegen de invasie- en infiltratiepogingen van de CIA en tegen de uithongeringspolitiek van de VS. Cuba was in oorlog met het land dat nog steeds meent overal in de wereld als politieagent te mogen en moeten optreden.

Tot op de dag van vandaag wordt het Mulisch nagedragen dat hij zich onvoorwaardelijk achter het Cuba van Castro schaarde en daarmee in feite een dictatuur steunde, die absoluut geen rechtsstaat genoemd kon worden. 

Wat mij betreft is die kritiek volkomen terecht, vooral gezien het feit dat Mulisch als schrijver in het Cuba van Castro hetzelfde lot had kunnen treffen als bijvoorbeeld de Cubaanse dichter Heberto Padilla. Padilla werd pas na een gevangenschap van ruim een maand vrijgelaten nadat hij onder dwang publiekelijk schuld had moeten bekennen voor zijn surrealistische poëzie, die door de Cubaanse overheid als contrarevolutionair werd beschouwd. Daarbij moest hij niet alleen collega schrijvers, maar zelfs zijn eigen vrouw, die ook poëzie schreef, aan de schandpaal nagelen.

Een revolutie die zijn eigen kinderen verslindt mag nooit geprezen worden. 

Misschien ging u er altijd al heen, misschien heeft u ze opnieuw gevonden nu u vaker thuis bent: de winkels in uw eigen buurt. De bakker, de slager, de bloemist, de groenteboer, de vishandel, de boekwinkel, de slijter. Noem ze allemaal maar op. Als u er regelmatig komt, dan weet u hoe goed hun producten zijn. Hoe fijn de sfeer in hun winkel is. Hoe vaak u verrast wordt, iets nieuws probeert, de specialiteiten uit uw eigen regio leert kennen.

Dan kent u de ondernemer persoonlijk, en zijn of haar gezin en medewerkers ook. U weet dat elke euro die u er uitgeeft een deel is van hun inkomen. U weet dat ze daar keihard voor werken, en u voelt dat de zaak vol zit met hun tijd, energie en liefde. Daarom komt u er zo graag. Maar misschien zaten de lokale ondernemers nog niet in uw systeem, in uw routine, in uw gebruikelijke boodschappenpatroon. Dat is zonde. Voor hen, maar zeker ook voor u. Dus zoek ze op! Ontdek die prachtige winkels in uw eigen buurt.

Raadslid Sandra Beenhakker belde met Margré Stolk, marktkoopvrouw. Zij praten over de gevolgen van de Coronacrisis voor ondernemers op de markt. Ook vertelt Sandra met een persoonlijk verhaal de waarde van de markt in deze moeilijke tijden. 

Klik op de bijlage hieronder voor het volledige interview. 

Op 30 december 2019 is een afvaardiging van de Stichting Weldadig Oord uit Frederiksoord, bestaande uit voorzitter Bob Veltman en secretaris Jannes Prikken, bij de fractie op bezoek geweest. Zij hebben de fractie bijgepraat over haar werk en over haar visie op de periode nadat ons mooie gebied van de Maatschappij van Weldadigheid is aangesteld als erfgoed op de Werelderfgoedlijst van UNESCO.

De visie die zij hebben vastgesteld voor de periode 2018-2023 is uitdagend en kent geen grenzen. De de Werelderfgoedstatus zien zij kansen op het gebied van toerisme voor heel Westerveld en ook zeker voor omliggende gemeenten. De heren Veldman en Prikken gaven ook duidelijk mee dat na het toekennen van gemeentelijk geld de opdracht niet stopt.

Deze unieke parel in Westerveld vraagt om blijvende raadsaandacht. De fractie sprak haar waardering uit voor de Stichting Weldadig Oord en neemt hun inbreng zeker mee. Afgesproken is om over een maand of drie opnieuw bij elkaar te komen.

Lees het visiedocument ‘Toeristische ontwikkelingen in de Vrije Koloniën van Weldadigheid 2018 – 2023’

Klik op Laatste Nieuws en dan op de kleine foto daaronder voor ons laatste update van 2019. Lukt dat?

 

Motto 2020; "Praat met, niet tegen elkaar"

 

Andra, Jan, Paul, Rick, Leo.

 

ps; meedoen? stuur een mailtje;  j.lenselink@gemeenteberkelland.nl

 

 

 

Elke twee weken schrijft de fractie een blog op deze pagina. Telkens een ander fractielid. Deze keer is het de beurt aan Eric Smaling met "Overleeft de reus in de duinen?"... Klik hier voor zijn blog