Poliflw

Waar kom jij je bed nog voor uit?Deze vraag wordt wel eens gekscherend gesteld, soms nog wel vaker in de vorm: waar mag ik jou voor wakker maken? Maar het is in de huidige situatie van jongeren in coronatijd een serieuze vraag. Heb je iets om je bed voor uit te komen?

De gemeenteraad sprak in november over “Hondenbeleid in de kernen”. Hoe houden we het plezierig voor elke inwoner? Dit vraagt het nodige van baasjes, soms ook van niet-baasjes en natuurlijk ook de gemeente. En hoe zit het met de andere huisdieren?

In november stond het Hondenbeleid in de kernen op de agenda. Bij dit onderwerp gaat het om de regels en voorzieningen die nodig zijn voor een goede omgang met deze (in de meeste gevallen) trouwe dieren. Het college stelde voor om in alle kernen van Dalfsen het beleid voort te zetten, zoals dat ook de afgelopen jaren vorm kreeg. Dit voorstel was gebaseerd op een evaluatie van het huidige beleid en de beleving daarvan binnen de gemeente. In aanloop naar de behandeling kregen we mailtjes en input vanuit meerdere inwoners die hierover hun mening gaven. Vaak komt daarin wat emotie mee. Waar de één vooral geniet van het positieve van honden, ervaart de ander juist de overlast. Ruimte en beweging voor de eigenaren met hun geliefde huisdier staan dan op gespannen voet met de ergernis over de hondenpoep, de last van het geblaf en de loslopende hond die een argeloze jogger achterna gaat. Of juist dat kind dat door een speelse hond omver wordt gelopen. Is loslopen wel nodig tegenover meer ruimte daarvoor, al of niet met een hek erom. En dan ook nog eens die hondenbelasting. Zeker in vergelijking met andere huisdieren toch super onrechtvaardig om alleen de hond als huisdier te belasten, terwijl de gratis poepzakjes zijn verdwenen?

Alles afwegend hebben we ingestemd met de voortzetting van het huidige beleid, met kritische aanbevelingen voor de toekomst. Vooral het vinden van de overlast gevende dieren hebben we als prioriteit benoemd. Daarbij adviseren we de overheid om te blijven handhaven, maar roepen we de eigenaren ook op om, juist onderling, op goed gedrag aan te sturen en bij overlast elkaar daarop rustig, maar beslist aan te spreken. Samen houden we Dalfsen veilig en schoon. Ook de overlast van katten, wat net als de hondenpoep ook steevast in de ergernis top 10 opduikt hebben we hierbij aandacht gegeven. Binnenkort zullen we hier nog eens publiek op terugkomen. Over het al of niet afschaffen van de hondenbelasting ging het bij dit besluit niet. Dat is een begrotingszaak en die was al eerder vastgesteld.

Hebt u ook een mening over het hondenbeleid en wilt u die kwijt, bel ons dan, of stuur een mailtje naar info.christenuniedalfsen@gmail.com

Met de uitspraak van de Raad van State kwamen direct projecten op het gebied van woningbouw en infrastructuur stil te liggen. Om die vergunningen weer vlot te trekken, is geïnventariseerd welke maatregelen op korte termijn genomen konden worden om stikstofruimte te creëren. Daaruit zijn deze drie maatregelen naar voren gekomen:

- de verlaging van de maximum snelheid

Over de aanpassing in het veevoer is nu veel te doen onder boeren en dat begrijp ik. Dat er een ministeriële regeling is die voorschrijft wat een koe moet eten, tast boeren aan in hun vakmanschap. Als geen ander weten boeren wat ze hun vee moeten voeren en ze maken zich ongerust over de gezondheid van hun dieren.

Daarom stond en sta ik helemaal achter het initiatief van de melkveehouderij om met een alternatieve veevoer maatregel te komen. Daarvoor werd de datum van 1 juli afgesproken. Mocht het overleg geen resultaat opleveren, dan zou worden teruggevallen op de ministeriële regeling. Het is goed om te zien dat de afgelopen weken constructief overleg gevoerd is tussen ministerie en melkveehouderij en dat wederzijds begrip gegroeid is.

Toch is het niet gelukt om er samen uit te komen en daar baal ik enorm van. Natuurlijk had ik graag gezien dat er een regeling was gekomen die beter aansluit op de boerenpraktijk. Als Parlementslid kan ik echter niet zomaar de criteria van de Raad van State terzijde schuiven. En daar knelt het. Als de veevoer maatregel niet goed juridisch te borgen en handhaafbaar is, zal de rechter er – zodra er een zaak is – zeker een streep doorheen zetten. Daarmee komen direct vergunningen voor andere projecten, die stikstofruimte nodig hebben, in de knel. En dan zijn we weer terug bij af.

Nu hebben CDA en VVD een motie ingediend waarin ze bepleiten dat het PBL de ministeriële regeling en het voorstel van de sector doorrekent, evenals de optie waarbij boeren de keuze krijgen voor één van beide trajecten. Dit lijkt aantrekkelijk, maar het is goed om te beseffen dat ook het voorstel van de sector zelf van iedere melkveehouder een aanpassing van het voer vraagt. Daarbij moeten er duizenden privaatrechtelijke contracten worden gesloten tussen melkveehouders en voerleverancier die dan ook door de overheid gecontroleerd worden, om de toets van de rechter te kunnen doorstaan.

Of het nu langs de ene of de andere regeling is, we vragen de melkveehouderij om mee te doen. Dat is niet onmogelijk. We hebben het over een periode van 4 maanden waarin een reductie van 0,2 kiloton op een totaal van 280 kiloton gerealiseerd moet worden. Natuurlijk mag diergezondheid niet in de knel komen en daarom is in de ministeriële regeling een uitzonderingsbepaling daarvoor opgenomen. De komende weken worden gebruikt om in overleg met experts van o.a. diergeneeskunde te kijken of er nog aanvullende maatregelen nodig zijn.

Eind augustus zal het PBL komen met de doorrekeningen. Dat is later dan ik had gewild en ik had boeren graag eerder duidelijkheid willen geven. Het is belangrijk dat zij hun voorraden op orde hebben en zich voorbereiden op 1 september, de datum dat er een regeling ingaat.

Tegelijkertijd wil ik graag de blik vooruit richten en samen met de sector werken aan een nieuwe regeling vanaf januari 2021. De regeling die dan ingaat zal beter aansluiten bij de boerenpraktijk. De Tweede Kamer heeft daarover ook een motie van mijn hand aangenomen. Er is dan ook ruimte voor minder knellende regels, omdat vanaf volgend jaar gewerkt wordt aan maatregelen om de totale ‘stikstofdeken’ boven ons land te verminderen. Stikstof ‘leverancier’ is niet alleen de landbouw, maar ook de zee- en binnenvaart, de industrie, de bouw etc. Het oplossen van het stikstofprobleem gaat niet alleen de boeren, maar ons allemaal aan.

Hoe krijg je als raadslid goed zicht op het groenbeheer in onze gemeente? Een tour langs de biodiversiteit van Katwijk is een eerste stap! Samen met ecoloog Maarten Langbroek fietsten we door onze gemeente om meer te horen over de biodiversiteit van Katwijk en hoe ons groen op een juiste manier beheerd moet worden.

Als we willen zorgen voor bloeiende, soortenrijke bermen is ecologisch bermbeheer essentieel. En dat hoeft niet eens enorm ingewikkeld te zijn. Bij ecologisch bermbeheer is het belangrijk dat er altijd een deel (minimaal 15%) niet wordt gemaaid. Op deze manier blijft het ongemaaide deel een plek voor voedsel, beschutting en overwintering voor bijen, vlinders en andere dieren.

Dit vergt een andere manier van werken. Op dit moment worden er nog veel bermen op de traditionele manier beheerd. Een gemiste kans! Met het nieuwe groenbeleidsplan gaat de Gemeente Katwijk aan de slag met ecologisch beheer. Een paar nieuwe bomen (kwantiteit) zet geen zoden aan de dijk als de kwaliteit niet voldoet. Dit is het geval op het moment dat er veel uitheemse soorten worden geplant. Dat zijn soorten die van nature niet in de kustregio voorkomen. Omgevingsfactoren zijn van groot belang om de biodiversiteit te bevorderen, daarbij is de keuze voor inheemse soorten essentieel.

Tot slot hebben we geconcludeerd dat participatie een hoop goed maakt. Bij de nieuw gecreëerde bermen op de Biltlaan is gekozen voor een uitgebreid participatieproject, waarbij ook ecologen hun visie konden delen. Over een jaar ontstaat op de Biltlaan-Noord een mooi stukje inheems groen, hoewel dat langer duurt om te groeien. Het stuift weliswaar op het moment, maar het is belangrijk om te blijven communiceren over de ecologische keuzes die worden gemaakt.

Tijdens de gemeenteraadsverkiezingen van 2018 namen D'66, ChristenUnie, Lokaal Apeldoorn, PvdA, 50Plus. GroenLinks, SP, GemeenteBelangen en uiteraard de Partij voor de Dieren in hun verkiezingsprogramma duidelijk stelling tegen megastallen. Toen een meerderheid van deze partijen in de nieuwe raad van Apeldoorn zitting nam, dienden we in mei van dat jaar, samen met SP, 50Plus, GemeenteBelangen en GroenLinks een motie in om de komst van nieuwe megastallen in onze gemeente te stoppen. Een kat in het bakkie. Maar na een heftig debat werd de motie ingetrokken en deed de wethouder een toezegging om een raadsbrief over dit onderwerp te schrijven en het bovendien op te nemen in het agrarisch perspectief. Diezelfde wethouder doorkruiste echter zelf dit proces door in september 2018 het "plussenbeleid" aan de raad voor te stellen. Een voorstel dat ruimte biedt aan uitbreiding van intensieve veehouderij. Een meerderheid, waaronder ook D’66 en GroenLinks, steunden dit voorstel vanwege een nieuwe toezegging van de wethouder om in het agrarisch perspectief in te gaan op intensivering van de veehouderij. Moties van SP en Partij voor de Dieren waarin nogmaals wordt gevraagd om grote veestallen te stoppen en om boeren te ondersteunen bij een duurzame en diervriendelijke landbouwtransitie kregen geen meerderheid. Een jaar later, in november 2019, werd tijdens de bespreking van het agrarisch perspectief totaal niet ingegaan op megastallen, intensivering en landbouwtransitie. Er werd alleen opgemerkt dat door het aannemen van het "plussenbeleid" uitbreiding van intensieve veehouderij mogelijk is geworden. GroenLinks was daarover terecht erg boos en teleurgesteld en diende daarom samen met D’66, GemeenteBelangen, 50PLUS, VSP en de PvdD een motie tegen megastallen in. Wij zijn blij dat D’66 en GroenLinks zich nu echt duidelijk hebben uitgesproken tegen megastallen. Helaas houden ChristenUnie en Lokaal Apeldoorn zich nog steeds niet aan hun verkiezingsbeloften en willen ze eerst beter weten wat er precies onder megastallen wordt verstaan. Zij stemden tegen de motie. Er is wel unaniem besloten dat de discussie over een half jaar wordt voortgezet aan de hand van een notitie over de visie op intensivering en grondgebondenheid van de veehouderij. Opnieuw een kwestie van een hééééle lange adem.

Appingedam – De ChristenUnie in Appingedam wil een verbod op het oplaten van ballonnen bij evenementen en herdenkingen. Opgelaten ballonnen, zelfs de biologisch afbreekbare, brengen ernstige schade toe aan natuur en milieu. Vissen, vogels en andere dieren eten ze op en sterven een akelige dood of raken verstrikt in de linten.

In steeds meer gemeenten is er een verbod op het oplaten van ballonnen ingevoerd en nu wil de ChristenUnie ook in Appingedam een verbod regelen door middel van een motie.

Mocht de motie worden aangenomen dan zal in de Algemene Plaatselijke Verordening een verbod worden opgenomen. “Allemaal kennen we de filmpjes van de enorme plasticsoep die we samen veroorzaken en dan moeten we onze verantwoordelijkheid nemen en dingen anders gaan doen. Dit is een maatregel die makkelijk is en veel dierenleed voorkomt. Er zijn andere, milieuvriendelijke, manieren om te vieren en te gedenken”, aldus Ina Schenkel, fractievoorzitter van de ChristenUnie in Appingedam.

Tijdens de raadsvergadering van donderdag 28 maart as. zal de motie worden ingediend.

Bron: Eemskrant.nl

Op verzoek van de fractie van de T@B hebben we gedebatteerd over de spelregels binnen de MAG. Onze inbreng in dit debat was als volgt:

Geachte voorzitter,

Bij de voorbereiding van dit debat  hebben we even getwijfeld welke toon we zouden aanslaan. Het agenderingsverzoek gaat over een detail binnen de MAG: een spelregel. Een spelregel waar misschien 1% van het MAG-budget mee is gemoeid. Waarschijnlijk niet voor niets een detail waar we eerder op verschillende manieren ook al over hebben gesproken. Het punt wat de T@B aandraagt  leent zich goed om een aantal partij politieke stokpaardjes te berijden, ook wat betreft de ChristenUnie. Ik denk echter niet dat het algemeen belang daarmee gediend is, ik kies daarom een andere lijn voor mijn betoog.

De MAG bevat een hoeveelheid breed gedragen doelstellingen. Met allerlei partijen wordt er gewerkt om deze doelstellingen te bereiken. Prachtig! Uit de eerst evaluaties blijkt dat er ook resultaten geboekt worden. Deze zitten in eerste instantie in succesvol uitgevoerde activiteiten, of dit ook resulteert in het bereiken van de ‘hogere’ doelstellingen zal naar de toekomst toe duidelijk worden. Het succes van de MAG staat en valt bij twee kernbegrippen: onderling vertrouwen en draagvlak. Deze begrippen gaan samen op en kennen niet per se een begin en een eind. Wij constateren dat het draagvlak voor de MAG binnen de sportverengingen is toegenomen. Dit concluderen we uit het gegeven dat de participatiegraad van verenigingen binnen de MAG is toegenomen! Wij verklaren dit mede door het gegeven dat vertrouwen is gegeven en vervolgens verantwoordelijkheid is genomen. Dit heeft o.a. geresulteerd in aanvullende spelregels, om meer duidelijkheid te verschaffen. Spelregels die conform de gedachte van de MAG zijn gemaakt in overleg tussen de penvoerder en de betrokken partijen. Dat dit goed is gegaan blijkt wel uit het percentage van 93% van de MAG partners die vindt dat de spelregels helder zijn geformuleerd. Natuurlijk betreft dit een percentage van slagers die hun eigen vlees keuren, maar dat is ook precies de bedoeling van het uit handen geven van dit onderdeel van de uitvoering van de MAG als gemeente. De rol van de gemeenteraad zit in het bewaken van de realisatie van de MAG doelstellingen. Wij zien daar wat betreft de sportverenigingen vooral goede resultaten: verbeterde participatie en leuke activiteiten.

Aangezien vertrouwen te voet komt en te paard gaat moeten we als gemeenteraad vooral rolvast blijven en ons houden aan de gemaakte afspraken (en het dus niet beter moeten weten dan de betrokken partners). Richting de T@B zeg ik daarom blijf op je handen zitten. Zijn we er daarmee… natuurlijk niet. De MAG bestaat nog maar net en valt nog te verbeteren. Volgens mij heeft de wethouder daar in eerdere communicatie al het een en ander over gezegd. Bekend is dat de betreffende spelregel wordt herzien in het licht van de behaalde resultaten ten aanzien van sport en bewegen. Wij wachten dit met een gerust hard af!

Cor van Vliet

31 oktober 2019

Minder veehouderij en minder hard rijden. Dat is kortgezegd het langverwachte advies van de commissie-Remkes over de kwestie die inmiddels bekend staat als #stikstofcrisis. Nu is er weinig veehouderij in de omgeving van Delft en erg hard rijden is er op onze volle wegen in het westen toch maar zelden bij. Geen vuiltje aan de lucht voor Delft dan? Toch niet. In onze moderne samenleving waarin alles met elkaar verbonden is, heeft ook alles invloed op elkaar. Ons voedsel komt van over de hele wereld, en Nederland exporteert veel landbouwproducten de hele wereld over. Ook Delft draagt (direct of indirect) bij aan de stikstofproblematiek, en behoort dus ook te delen in de kosten ervan.

Het is namelijk wel érg gemakkelijk om voornamelijk boeren de schuld te geven, terwijl ze een cruciale rol spelen in de mondiale voedselvoorziening en vaak door onze eigen regels en consumentisme worden gedwongen om grotere en grotere bedrijven te runnen. Hard ingrijpen door de veestapel drastisch te verkleinen lost lokaal mogelijk het acute stikstofprobleem op, maar treft boeren onevenredig hard en heeft bovendien ook een ander nadeel. Zolang de wereldwijde vraag naar (met name) vleesproducten niet afneemt, betekent dit dat de productie ervan zich dus alleen maar zal verplaatsen. En wie denkt dat men over de grens schoner en efficiënter vee zal houden dan onze boeren nu doen, is gewoon naïef. Behalve tegengestelde belangen op de korte termijn binnen Nederland, moeten ook de langetermijnbelangen wereldwijd meegewogen worden.

Natuurlijk maakt dit het vraagstuk nog complexer, maar voor een duurzame en rechtvaardige oplossing is het wel noodzakelijk om alle belangen mee nemen. We lopen immers als samenleving tegen de grenzen aan van onze leefomgeving en de planeet. We kunnen wel alles tegelijk hier en nu willen, maar dat is niet houdbaar. Niemand zit te wachten op het inleveren van zijn of haar welvaart en comfort, maar uiteindelijk is de enige echte oplossing minder te consumeren en te gebruiken dan de aarde duurzaam kan leveren. Uiteindelijk ligt er daarom ook een deel van de verantwoordelijkheid en van de oplossing bij u en mij: al is het maar een klein beetje, alle beetjes helpen. Dus de volgende keer dat u dicht langs een natuurgebied in Nederland rijdt: doe rustig aan. Dan heeft u meteen meer tijd om van het uitzicht en de schone lucht (80% stikstof) te genieten.  

Roeland Trommel