Poliflw

"Auschwitz is een pretpark..." was de eerste, afschuwelijke gedachte die in me opkwam toen ik voet zette op het terrein van het voormalige concentratie- en vernietigingskamp. Deze gedachte liet mij lange tijd niet los, omdat zij telkens bevestigd leek door wat ik aanschouwde, met name in de gedragingen van bezoekers. De Efteling en Station Oost Het parkeerterrein deed me denken aan dat van attractiepark De Efteling in Kaatsheuvel en het buffetrestaurant bij de ingang had veel weg van Station Oost vlakbij achtbaan De Python. "Coffee & Snacks", "Pizza, sandwiches, coffee to go, snacks, sweets, ice cream, fresh fruits" werden aangeboden aan de duizenden toeristen die in de rij stonden, op het gras zaten of lagen en een 'leuke' dag hadden. Ik was onaangenaam verrast. De verbijstering moest echter nog komen. Selfies onder iconische toegangspoort Onder de iconische toegangspoort met de (valse-) hoopgevende tekst Arbeit macht frei stonden tientallen mensen selfies te maken, vaak met een mooie glimlach of een 'duimpje omhoog'. Ik wist niet wat ik zag. Dat gevoel had ik ook als mensen tussen de gruwelverhalen van de gids door hun sociale-media bijwerkten en grappige filmpjes bekeken. Het 'kwaad' heeft zich onder onze ogen voltrokken De afstand tussen de Tweede Wereldoorlog (en de kenmerkende racisme en discriminatie die leidden tot genocide, in het bijzonder op de joden) en onze tijd wordt alsmaar groter. Dat heeft gevolgen, niet in de laatste plaats voor de Europese integratie en de geopolitieke verhoudingen. Lange tijd waren de verschrikkingen van de oorlog en de Holocaust (die 'wij' aan den lijve ondervonden hadden) een moreel ankerpunt wat betreft het grote onderscheid tussen 'goed' en 'kwaad'. Het 'kwaad' had namelijk onder ons gewoond en had zich onder onze ogen voltrokken. Dat gezamenlijke besef wordt steeds minder. Ik vind dat zorgwekkend. Geschiedenis als festijn Al langere tijd is er sprake van een soort 'festivallisering' van de geschiedenis. Er is een landelijke 'Maand van de geschiedenis', in Nijmegen heb je een 'Romeinenfestival' en een 'Gebroeders van Limburgfestival'. Ook onze vestingstad laat zich met 'historisch Grave' niet onbetuigd. Hoewel dergelijke activiteiten ons niet dichter bij de verleden werkelijkheid brengen, is dat natuurlijk prima. Het verleden levend houden (of: maken) is mooi werk. Ik doe het dagelijks. Maar wat ik in Auschwitz gezien heb, ging alle grenzen over. Glimp van menselijkheid Kan je dat iemand aanrekenen? Ik weet het niet. Vorige week was ik op een plaats waarover ik (ook tijdens seminars in YadVashem) veel gehoord, gelezen en - in lessen - gesproken heb. Een heilige plaats waar honderdduizenden onschuldige mensen vermoord zijn, waar de hel op aarde was. De plaats ook waar gevangen elkáár droegen en waar de Heilige Maximiliaan Kolbe in augustus 1941 vrijwillig de plek innam van een ter dood veroordeelde kampgenoot. Een plaats waar, ondanks het donkerste zwart, af en toe een glimp van menselijkheid te zien was. De verhalen van de slachtoffers daarover maakten diepe indruk op mij. Ik dacht aan Anne Frank, die ondanks alles blééf geloven in de goedheid van de mens. Kortsluiting. Horror. De verhalen, de foto's, de koffers, protheses, bekers, brillen en met name het haar van 45.000 doden kwamen tot leven in Auschwitz (en even verderop in Birkenau, waar het alom bekende vernietigingskamp gevestigd was). Kortsluiting tussen mijn oren was het resultaat. Het was teveel om te verwerken en het was te onvoorstelbaar om te verwerken. Hoe is het om na een reis van dagen, staand in een vee- of goederenwagon, aan te komen in plaatsen als Auschwitz en Birkenau? Hoe is het om gescheiden te worden van je dierbaren? Geloof je dat het een werkkamp is of klamp je vast aan iedere strohalm van hoop? Wat doet de muziek van het kamporkest met je gemoedsrust? Hoe voel je je als je je met honderden anderen tegelijk moet uitkleden om volledig naakt tussen onbekenden te douchen... en wat gaat er door je heen als de zware deur dichtslaat en...? Kortsluiting. Horror. Zie de mens! De afstand tussen toen en nu maakt Auschwitz, Birkenau en al die andere plaatsen net zo 'zwartwit' als de foto's die ervan geschoten zijn. Realiseren we ons wel dat ons vooruitgangsgeloof ons verhindert te beseffen dat het 'de mens' was - en ís! - die dit medemensen aandeed - en aandóet? Want racisme en discriminatie zijn er volop en de Holocaust belet vele mensen niet antisemitische uitlatingen te doen. Kijk naar Frankrijk. Denk aan de ChristenUnie, SGP en het CIDI die onlangs met een petitie tegen antisemitisme kwamen. Zie de mens! Wij - in onze tijd - zijn niet per definitie beter (of slechter) dan onze voorouders. De Holocaust was niet de eerste genocide in de geschiedenis, maar - schandelijk genoeg - evenmin de laatste. Hun verhaal, ons verhaal Vorige week was ik op de plaats waar de 81-jarige Gravenaar Nathan Gotlieb op 27 augustus 1943 vermoord is. Aan hem denk ik vanavond. Ook zijn mijn gedachten bij de 63-jarige Dina van Leeuwen die op 16 april 1943 in Sobibor omgebracht is en bij al die anderen waarvan geprobeerd is hun volledige bestaan uit de geschiedenis weg te vagen. Hun verhaal is ons verhaal. Alex van Megen,historicus en leraar geschiedenis

Een politieke aardverschuiving Zelden telde een verkiezing zo veel verliezers voor de gevestigde partijen. Voor het eerst sinds vele jaren werd niet een van de traditionele middenpartijen de grootste bij een verkiezing. Forum voor Democratie (FvD) heeft het politieke landschap flink opgeschud en wordt de grootste partij in de provincie, gevolgd door de VVD en het CDA. Het lijkt de oogst van een effectieve campagne. De overwinning van FvD toont duidelijk aan dat Nederland geen klimaatwet wil, (die door de Tweede Kamer trouwens al is aangenomen) en een ander immigratiebeleid wenst. De regeringspartijen hebben de onvrede over het klimaat- en immigratiebeleid onderschat. De grote verkiezingsoverwinning van FvD heeft laten zien dat de liberalen op rechts een fors gat hebben laten vallen. De nederlaag was volgens ingewijden binnen de VVD ingecalculeerd, alleen de omvang was nog onduidelijk. In de partij leeft de zorg hoelang het de ‘verkeerde’ populisten nog van zich kan afhouden. Bij de laatste Tweede Kamerverkiezingen stapte een op de vijf VVD-kiezers al over naar Forum. En nu laat Forum zowel in de provincies als in de Eerste Kamer de VVD zijn hielen zien. De liberalen zullen zich de komende tijd onherroepelijk bezinnen op hun koers. Weinig vertrouwen Het CDA boekte de slechtste uitslag ooit en gaat in de Senaat van 12 naar 9 zetels. De PvdA wist tegen de verwachting in het verlies te beperken: van 8 naar 7 zetels. Vriend en vijand hadden op een groter verlies gerekend. D66 wachtte een fikse afstraffing. Zij gooiden het referendum, ooit hun kroonjuweel, ondanks verweer van het electoraat in de prullenmand en hun vorige partijleider trad uiteindelijk af na meerdere schandalen in de privésfeer die kiezers afschrikten. De enige winnaar van de coalitie was de ChristenUnie. De onvrede onder de kiezers komt niet uit de lucht vallen. Onderzoekers constateren dat al jaren grofweg een vijfde van het electoraat weinig vertrouwen heeft in de huidige politiek. Politieke veranderingen De verkiezingsuitslag van de Provinciale Staten belooft politieke veranderingen in de Eerste Kamer. De regeringscoalitie heeft zoals verwacht haar meerderheid in de Senaat verloren. Op 27 mei zullen de nieuw geïnstalleerde Statenleden, de leden van de Eerste Kamer kiezen. Als die een afwijkende stem uitbrengen, -er kan ook tactisch worden gestemd- kan de samenstelling natuurlijk veranderen. Tot die tijd heeft de huidige coalitie nog gewoon een meerderheid. Wat betekent dit voor het huidige kabinet? Welke koers moet het varen om steun te behouden voor haar plannen? Het kabinet wacht twee enorme klussen: de hele set klimaatregelen en een nieuw pensioenakkoord. Voorlopig kan het kabinet gewoon doorregeren en is voor een meerderheid in de Eerste Kamer straks niet afhankelijk van Forum. De verwachting is dat op korte termijn de middenpartijen elkaar stevig zullen vasthouden omdat geen van hen zit te wachten op nieuwe verkiezingen, omdat volgens de peilingen Forum dan flink zal winnen. Niet meest interessant De opkomst bij de Statenverkiezingen lag aanzienlijk hoger dan bij de vorige provinciale verkiezingen vier jaar geleden. Ongeveer 56 procent van alle kiezers is gaan stemmen. Dat is bijna 10 procentpunt meer dan in 2015. Het werk van de Provinciale Staten is niet het meest interessant in politiek Nederland. Ze gaan niet over politie-inzet, pensioenen, immigratie en de toekomst van Nederland in Europa. Of al die andere onderwerpen waarover politieke partijen de afgelopen weken in campagnetijd beloofden zich voor te willen inzetten. Maar ze gaan wél over andere belangrijke onderwerpen die van invloed zijn op ons dagelijks leven. Kan er in de provincie op elke plek binnen vijftien minuten een ambulance aanwezig zijn? Moeten er nieuwe provinciale wegen komen? Moeten waterschappen zich bemoeien met energievoorziening? Ongeveer de helft van de kiezers liet zijn stem afhangen van de landelijke politiek. Slechts weinigen namen de tijd zich te verdiepen in wat er speelt in zijn of haar provincie. De campagne werd bepaald door de landelijke kopstukken, zij voerden -ten onrechte- de diverse Tv-debatten in plaats van de provinciale lijsttrekkers en trokken daarmee de verkiezingen naar een landelijk platform. Gelaten Het CDA rekende op verlies en kreeg het. Maar het was minder groot dan was voorspeld en dat voelde bijna als winnen. Het reageerde gelaten op de uitslag. De partij verliest drie van de 12 zetels en ziet een enorme versnippering van het politieke landschap. En dan te bedenken dat het ooit met 28 leden in de Senaat zat. Partijleider Buma deed nog een krampachtige poging CDA’ers ervan te overtuigen dat de slechtste uitslag ooit bij de Provinciale Staten best meeviel. ‘We hebben de peilingen verslagen’, zei hij optimistisch. Dat het CDA de schade heeft weten te beperken lijkt vooral te danken aan de vanouds sterke regionale campagnes op het platteland en in de grensprovincies. In dicht bevolkt, stedelijk gebied stelt de partij helaas steeds minder voor. Met het huidige CDA boegbeeld lukt het maar niet om te winnen. Binnen de partij is er mildheid over hem, maar de hoop is steeds meer gevestigd op de twee kroonprinsen, de populaire ministers Hoekstra (Financiën) en De Jonge (VWS). Dat geluid zal na dit verkiezingsresultaat allerminst verstommen. Om een oud CDA gezegde uit de jaren tachtig nog eens te gebruiken: ‘De honden blaffen maar de karavaan trekt verder’. Het is te hopen de goede kant uit.

Verliest Eerste Kamer de meerderheid? Op 20 maart mogen 13 miljoen stemgerechtigde kiezers naar de stembus voor de verkiezingen van provinciale staten, de provinciale volksvertegenwoordiging. Op hun beurt kiezen de nieuwgekozen statenleden op 27 mei een nieuwe Eerste Kamer. Alle fracties die in de Tweede Kamer vertegenwoordigd zijn, doen ook aan die verkiezing mee. Een aantal provinciale partijen laat zich in de Eerste Kamer vertegenwoordigen door de Onafhankelijke Senaatsfractie (OSF). Landelijke thema's De Provinciale Verkiezingen hebben zich de afgelopen decennia ontwikkeld tot tussentijdse landelijke verkiezingen die bepalend zijn voor de slagkracht van kabinetten. Nog sterker dan bij de gemeenteraadsverkiezingen overschaduwen landelijke thema's de Statenverkiezingen. De belangstelling van de kiezer voor de provinciale politiek is vrij laag. Waar bijna driekwart van de Nederlanders geïnteresseerd is in de landelijke politiek, heeft maar 44 procent van de kiezers interesse in de provinciale politiek, zo blijkt uit recent onderzoek. Het zou goed zijn als provinciale bestuurders en provinciaal beleid wordt beoordeeld en dat het beeld niet wordt vertroebeld of zelfs (geheel) wordt overschaduwd door landelijke overwegingen. Kiezers dienen strikt te kunnen aangeven hoe zij oordelen over het provinciale beleid in de voorgaande vier jaar en wat zij de komende vier jaar van het provinciale bestuur verwachten. Er is altijd wel sprake geweest van landelijke invloed op gemeentelijke en provinciale verkiezingen, omdat veel kiezers zich nu eenmaal laten leiden door hun (algemene) landelijke voorkeur, maar dat effect is nu betreurenswaardig groot. Politiek probleem RutteIII loopt bij de komende verkiezingen op 20maart de kans het derde opeenvolgende kabinet te worden dat de meerderheid in de Eerste Kamer verliest. Dat is een acuut politiek probleem, want de praktijk wijst uit dat de politieke standpunten in de Tweede Kamer één op één doorlopen tot in de Eerste: senatoren dragen graag uit dat zij zich vooral laten leiden door de vraag of wetten deugdelijk in elkaar zitten en niet botsen met de Grondwet, maar als het erop aankomt laten alle Eerste Kamerfracties zich in hun stemgedrag leiden door de politieke koers van de partijtop in de Tweede Kamer. Vrijwel nooit helpt een Eerste Kamerfractie een wet aan een meerderheid tegen de zin van de Tweede Kamerfractie in. Vaker dan de Tweede Kamer deed de Eerste Kamer het afgelopen jaar stemmingen af als ‘hamerstuk’, omdat geen enkele fractie behoefte voelde om erover te ­debatteren of te stemmen. Sommige onderwerpen vielen daarom af: als iedereen het eens is, valt er niets te kiezen. Gedoogsteun Een coalitie zonder meerderheid in een van de Kamers zal dus altijd hulp moeten krijgen van een deel van de oppositie. Het eerste kabinet-Rutte loste dat op met gedoogsteun van de SGP, het tweede kabinet-Rutte haalde er ook D66 en de ChristenUnie bij. Als het misgaat voor RutteIII, zal de premier opnieuw om zich heen kijken. Bijna het hele regeerakkoord, van de aangekondigde pensioenhervorming tot aan de klimaatmaatregelen, moet immers in de komende twee jaar nog door de Eerste Kamer. Dat groeiende politieke belang zet de Eerste Kamer in steeds feller licht. Op 20maart staan allereerst de politieke verhoudingen in de provincies op het spel, maar het effect op het landsbestuur kan zeker zo groot worden. De partijen zelf doen ook weinig meer om dat te verhullen. De wens ‘dat het om de provincies moet gaan’ klinkt nog wel uit de mond van CDA-leider Buma, maar veel weerklank vindt hij niet. Van de PVV (‘Stem Rutte weg’) en de SP (‘Trap Rutte het Torentje uit’) tot aan het Forum voor Democratie (‘Reken af met het kabinet’) zijn de partijen duidelijk over hun prioriteiten. Het zijn dan ook vooral de landelijke lijsttrekkers – die uit het kabinet en de Twééde Kamer – die de ­komende weken het woord voeren in de belangrijke televisiedebatten. De strategie van stoere verkiezings- en campagneretoriek. Veel ogen zijn gericht op de PvdA en GroenLinks, de partijen die programmatisch het dichtst bij de coalitie liggen en daarom door de regeringspartijen worden gezien als partners om zaken mee te doen. Dat ­weten hun partijleiders ook. Zij zijn al maanden bezig met het verhogen van hun prijs. Gedoogpartners zullen ze niet worden, bezweren ze, maar over ‘goed beleid’ valt altijd te praten: zowel over het klimaat als over de pensioenen liggen hun eisen inmiddels op tafel: zonder aanpassing van de AOW-leeftijd en invoering van een CO2-heffing voor het bedrijfsleven zal het waarschijnlijk niet gaan. Een hele goede morgen! Overal zetten CDA'ers zich dagelijks in. Dit doen ze in de gemeenteraad, op het provinciehuis, op het Binnenhof en in het Europees Parlement. Na het afgelopen CDA-congres in de Kromhouthal in Amsterdam-Noord is Buma’s leiderschap voorlopig gered. En de CDA’ers die al een tijdlang verlangen naar een minder conservatief-rechtse koers van de partijtop hebben nieuwe hoop gekregen. Als het lukt om de ideeën over het kinderpardon te veranderen, waarom dan niet die over het klimaat? Want dat is, bleek in de wandelgangen van het congres, ook een grote zorg van flink veel actieve CDA-leden. Elke dag begint nu met een CDA-hele goede morgen! Ook is er een platform ‘Bouwen aan een hele goede morgen' live. Op dit platform kan iedereen zien welke standpunten het CDA heeft en waar het in de buurt en regio aan werkt. Zo wordt de politiek tastbaar en laat het CDA iedereen zien hoe zij bouwt aan een hele goede morgen. Samen voeren we nu campagne. Met elkaar gaan we voor een prachtig resultaat bij de verkiezingen op 20 maart met de thema’s Verdiepen, Vernieuwen en Verbreden. Ik wens u vanaf vandaag elke dag een hele goede morgen-dag!

HET IS ZOVER, HET ACCOORD IS ROND! Samen met de onderhandelaars van ChristenUnie-SGP, D66 Lijst van der Does hebben we overeenstemming bereikt over een coalitieakkoord voor de komende vier jaar voor de gemeente Woerden. Aanstaande dinsdag 5 juni 2018 wordt de inhoud van dit akkoord bekend gemaakt. Van 18:00 tot 19:00 uur vindt dan een persconferentie plaats in de Grand Salon van Plein 7, Kerkplein 7 in Woerden. De kandidaat-wethouders zijn hierbij aanwezig. Graag willen wij u als betrokken CDA’ers ook uitnodigen om bij deze bijzondere bijeenkomst aanwezig te zijn. Mocht u niet in de gelegenheid zijn te komen dan kunt u die ongetwijfeld via de lokale media mee- of terugkijken. Na afloop van de bijeenkomst sturen we u ook het akkoord en een samenvatting hiervan toe. De CDA-fractie heeft Arjan Noorthoek voorgedragen als wethouderskandidaat namens het CDA. We zijn er trots op dat we met Arjan na acht jaar weer een Woerdense CDA wethouder gaan leveren en wensen hem nu alvast heel veel wijsheid en kracht toe! De installatie van het nieuwe College zal plaatsvinden op aanstaande donderdag 7 juni 2018, vanaf 21.30 uur in de tijdelijke raadszaal van Woerden, aan de Bleek 7. Ook hiervoor bent u van harte uitgenodigd.

Een poging om te komen tot een coalitie in de gemeente Dantumadiel is stukgelopen. De afgelopen weken zijn onder leiding van informateur Arie Aalberts gesprekken gevoerd tussen de fracties van CDA, Sociaal Links en ChristenUnie. De coalitie was bijna een feit, er lag al een concept-coalitieakkoord klaar. De ChristenUnie heeft dit weekend laten weten, zonder opgave van redenen, geen vertrouwen meer te hebben in het CDA en stapt uit de onderhandelingen. De afgelopen weken zijn er intensieve gesprekken gevoerd tussen de fracties van CDA, Sociaal Links en ChristenUnie om samen een coalitie te vormen. In een tussenrapportage had Arie Aalberts, oud-burgemeester van Dantumadiel, dit als meest kansrijke optie geschetst. Het CDA won in stemmen en bleef met 5 zetels veruit de grootste partij met bijna 30% van de stemmen, Sociaal Links kwam als nieuwkomer met 3 zetels binnen en de ChristenUnie verloor in stemmen maar behield wel 3 zetels. Zowel tussen de fracties als de beoogde kandidaat-wethouders hebben meerdere gesprekken plaatsgevonden. Inhoudelijk lag er al een concept coalitieakkoord klaar, waarin overeenstemming was gevonden tussen deze drie partijen voor de komende raadsperiode.Een laatste punt van discussie voor de ChristenUnie bleek de 0,7 fte voor hun wethouder. De vierde partij in de verkiezingsuitslag bleef leunen op een fulltime wethouderschap voor Gerben Wiersma. Het CDA vindt dat dit niet past in het beoogde totaalplaatje met maximaal 2,4 fte voor drie wethouders, een omvang die de afgelopen twaalf jaar ruim voldoende bleek voor een kleine gemeente als Dantumadiel. “Het vergroten van de bestuurskosten voor een wethouder van één partij, is voor ons niet uit te leggen naar de samenleving. Dit beeld draagt bij aan een slecht imago van bestuurders”, aldus lijsttrekker Jan Jitse Visser van CDA Dantumadiel.Toch is door het CDA aan de ChristenUnie in het afgelopen weekend een handreiking gedaan, om de coalitie te laten slagen. Die handreiking is in eerste instantie ook door de ChristenUnie geaccepteerd, er zou weer een gesprek komen. Net daarvoor kwam plotsklaps de boodschap van de informateur dat de ChristenUnie uit de onderhandelingen stapt, met slechts als reden dat het vertrouwen in CDA Dantumadiel ontbreekt. CDA Dantumadiel is erg teleurgesteld, maar dringt er wel op aan dat er nu snel nieuwe gespreksrondes komen om een stabiele coalitie in de gemeente Dantumadiel te vormen.

Hellendoorn – Het CDA, de ChristenUnie, D66 en GroenLinks gaan met elkaar onderhandelen om tot coalitievorming te komen in de gemeente Hellendoorn. Uit individuele gesprekken die hebben plaatsgevonden tussen alle politieke partijen en de verkenner is gebleken dat dit de voorkeur heeft van de vier voornoemde partijen. De vier partijen denken dat deze combinatie op basis van inhoud en vertrouwen in elkaar tot een stabiel en slagvaardig gemeentebestuur kan leiden. Inhoudelijk voelen de partijen nadrukkelijk de urgentie om de grote uitdagingen van deze tijd het hoofd te bieden. Zo ligt er een forse uitdaging op het gebied van klimaat- en energiebeleid. De vier partijen zijn er gezamenlijk van overtuigd dat hier een stevig pakket van maatregelen moet worden neergelegd, waarbij zowel energiebesparing, zonne-energie als windmolens onderdeel van de oplossingsrichtingzijn. Daarnaast willen de partijenovereenstemming bereiken over hoe de gemeente Hellendoorn zich dient te verhouden tot de wereld om haar heen. Hiervoor is goede regionale samenwerking onontbeerlijk. Er moet altijd kritisch worden gekeken naar de vraag waar gezamenlijk optrekken meerwaarde heeft en waar niet. Samenwerking moet tevens democratisch en transparant worden georganiseerd, maar er staat geen hek om Hellendoorn. Op het gebied van bestuurlijke samenwerking zien het CDA, de ChristenUnie, D66 en GroenLinks elkaar als partijen die bewezen hebben zaken voor elkaar te kunnen krijgen. De vier partijen streven naar een coalitieakkoord op hoofdlijnen. Ook wordt er gestreefd naar een bestuursperiode waarin veel ruimte is voor inbreng van inwoners, organisaties en bedrijven en van alle partijen in de gemeenteraad. De vier partijen beginnen komende week aan deze onderhandelingen en brengen de samenlevingsteeds zo snel als dat kan op de hoogte van devorderingen.