Poliflw

In de eerste digitale meet-up georganiseerd door GroenLinks Maastricht is onderzocht en besproken wat de Corona crisis voor vragen oproept over arbeid, inkomen en armoede.

In een korte inleiding schetst Hans Passenier wat de impuls was om deze meet-ups te gaan organiseren. Iedereen merkt dat we na de Corona crisis niet op dezelfde manier kunnen doorgaan. Daarom hebben we met elkaar gebrainstormd: wat zijn nu thema’s waarmee we aan de slag moeten om een werkelijke verandering te bewerkstelligen? Het gesprek daarover is van belang. We hebben een aantal thema’s uitgezocht en nu willen we ingaan op de opvattingen over arbeid en inkomen en armoede. We zoeken naar de herwaardering van deze onderwerpen.

 

Eigenlijk zien we dat in deze crisis het sociale proces, de omgang met elkaar de spanning tussen individu en collectief heel zichtbaar is geworden. Door de coronacrisis houden we de adem in, houden we afstand tot elkaar en stoppen we met consumeren en produceren. Het effect is een grotere solidariteit en een beleving van het samen moeten oplossen. De effecten van de individuele gerichtheid van voor de crisis komen duidelijk aan het licht. Deze crisis geeft dus ook de gelegenheid om al dat soort effecten te observeren en andere inzichten te ontwikkelen.

 

Als voorbeeld het thema arbeid. Lang werd arbeid gezien als iets wat je alleen doet voor jezelf. De arbeid werd beloond, de waarde van de mens werd altijd beoordeeld naar zijn vermogen, veel geld te verdienen. De bakker bakt het brood voor de winst en niet om brood te leveren aan anderen. Die opvatting leidt tot een noodzaak om winst te maken en heeft tot gevolg dat er grote ongelijkheid ontstaat, verspilling en armoede. Maar laat deze tijd niet juist zien dat je ook werkt voor de anderen? En zou die opvatting, dat arbeid juist gedaan wordt om waarde te vermeerderen in het algemeen belang, niet leiden tot meer gelijkheid, minder armoede en een duurzame welvaart voor iedereen? Wat hebben we werkelijk nodig en wat is ons dat waard? Moet de markt werkelijk alles regelen?

 

Sabrina Kleinemans en Maja Rocak van het lectoraat Sociale Integratie en Alexander de Roo, voorzitter van de denktank basisinkomen gaven een korte inleiding.

 

Vanuit het lectoraat Sociale integratie worden ingewikkelde vraagstukken in kaart te gebracht en oplossingen gezocht in het sociale domein. Er is een leeratelier voor armoedevraagstukken net gestart. Door de coronacrisis heeft dat een nieuwe impuls gekregen. Het perspectief verandert. Corona laat zien dat armoede niet alleen een individueel vraagstuk is, dat het een uitval uit de participatiemaatschappij is, maar ook en misschien wel juist een maatschappelijk component heeft. Het zijn vaak ook de omstandigheden die de armoede veroorzaken. En die omstandigheden worden bepaald door de manier hoe arbeid is georganiseerd. Het besef groeit dat armoede niet alleen wordt veroorzaakt door individuele kenmerken, maar dat we ook een collectieve verantwoordelijkheid hebben. We moeten ook niet alleen economisch kijken naar armoede, maar ook naar aspecten van macht. Hoe belangrijk het is om mee te kunnen doen en waardering te krijgen, in plaats van met de nek aangekeken te worden, omdat je niet participeert. En door deze crisis zullen veel meer mensen in de armoede terecht komen.

Er leven veronderstellingen: we moeten mensen helpen, maar dan leggen we het probleem bij hen. Oorzaken van armoede komen net zo goed van buitenaf. We moeten bv een uitkering niet zien als een gunst, maar gaan zien als een recht. Ook een veronderstelling is dat arbeid zaligmakend is. De vraag is ook: wat is arbeid? Is arbeid altijd zichtbaar en moet het daarmee altijd beloond worden d.m.v. loon. Is een beloning van arbeid altijd geld gerelateerd?

 

We zien nu in de aanpak van de crisis dat er heel veel geld in de redding wordt gestopt, maar dat dit niet bij iedereen terecht komt. Kunnen we anders kijken naar een betekenisvol leven en een herwaardering van beroepen en de vraag of je de waardering van je arbeid in geld uitgedrukt moet krijgen?

 

In groepjes is toen dit thema verder besproken. Een aantal essenties:

Arbeid is een waardevol goed. Milieucrisis koppelen aan deze crisis, door bv de belasting op arbeid te stoppen en de belasting op vervuiling te gaan heffen. Functies worden overeind gehouden en we zien conservatieve reacties. De harde kern blijft overeind van functies en banen, maar een aantal zijn veel minder beschermd. Arbeid is niet alleen inkomen maar ook veiligheid en als werkgevers het water aan de lippen staat, is er ook een gevaar voor verslechterende arbeidsomstandigheden. Dat debat wordt nu gemist in de politiek en in de media.

 

De wereld voor de crisis werd nog eens aangehaald:

grote branden demonstraties in Hong Kong de boerendemonstraties de staking van verpleegkundigen en het onderwijs. Er was heel veel onvrede en dat is in een keer stil gelegd. Op het laatst werd ook een brug gemaakt naar het basisinkomen.

 

We zouden meer in vertrouwen met elkaar moeten werken. Maar hoe doe je dat dan? Zeker als je merkt dat verschillende partijen enorme meningsverschillen en inzichten hebben. En dat dezelfde feiten, gegevens en cijfers toch kunnen leiden tot heel verschillende conclusies.

 

Alexander de Roo stond aan de wieg van GroenLinks en het heeft 30 jaar geduurd voordat GroenLinks een beetje groter werd. Hij signaleert dat er in Amerika miljoenen mensen uit het systeem vallen. In Nederland zijn dat honderdduizenden. In de vorige crisis waren heel veel mensen uit de middengroepen in de bijstand terecht gekomen. Duidelijk werd toen, dat het Neoliberalisme tot ongewenste effecten leidt. Er was een grotere bereidheid om na te denken over een ander systeem. Vorig jaar werd een peiling gedaan wat Nederland vindt van het basisinkomen: 38% voor, 37% tegen en 25% weet niet of twijfel. Half mei komt er een nieuwe uitslag en de vooruitzichten zijn dat er meer mensen voor het basisinkomen zullen zijn. Op Googletrends is te zien dat er nog nooit zo’n hoog aantal mensen zoekt op de term basisinkomen. Deze crisis leidt tot meer gemeenschapszin en de kunst is om dat vast te houden. De partijtop gaat ook langzaam maar zeker het belang zien. En ook de VVD is geïnteresseerd. Die spreken dan wel over een uitkeerbare heffingskorting. Bij de PvdA wil men niet verder gaan dan een basisbaan. Voor ondernemers is het belang van een basisinkomen dat ze gemotiveerde werknemers krijgen. Je ziet dat in allerlei landen een soort basisinkomen wordt uitgekeerd in deze crisis. We hebben nu 50 verschillende regelingen om mensen te helpen en die blijken onvoldoende effectief te zijn.

 

De groepjes zijn daarna gaan spreken over dit thema inkomen.

 

Enkele kritische geluiden waren er ook:

het kan zomaar opgevat worden als dat je toch betaald wordt, dus dat je ook iets kunt doen voor het collectief. Hoe kun je tegenwicht bieden tegen de beperkingen die het met zich mee zou kunnen brengen? Dus onderliggende opvattingen, nl dat het een recht is en geen plicht, zijn van belang. Ook roept het de vraag op of arbeid en inkomen niet losgekoppeld moeten worden? Het basisinkomen zou een middel kunnen zijn, maar zou moeten worden gebaseerd op gezamenlijke opvattingen, zoals dat participatie een recht is en geen plicht, dat inkomen een recht is en geen plicht, dat we samen staan voor een collectieve welvaart/welbevinden.

Want mensen zullen niet vanzelf veranderen. We zouden gezamenlijk aan die onderliggende waarden en opvattingen moeten gaan werken. Want mensen zullen competitief zijn en soms egocentrisch.

 

Er was een pleidooi voor de vorming van een community van politiek, 'burger', onderzoek, sociale studies. Dat we op inhoud zoeken naar samensmelting door pilots, projecten, onderzoek, onderwijs, waardoor er een platform ontstaat van waaruit we bewegen in de richting van die nieuwe opvattingen.

Er was ook een oproep om het grotere 'abstracte' verhaal (rondom inkomen, basisinkomen, bestaansrecht),wat vaak in Den Haag wordt 'bepaald', te vertalen naar concrete, behapbare, manieren om lokaal mee aan de slag te gaan.

 

Ook werd aangegeven om de discussie door te zetten met de thema’s:

 

1. Armoede niet als individueel probleem beschouwen- hoe krijgen we dit op de politieke agenda?

2. Armoede overstijgt economisch kapitaal: ook in de discussie over basisinkomen is belangrijk om naar waarden en normen die in onze maatschappij belangrijk zijn te kijken. Dat vraagt verandering van de narratieve, waarvoor corona crisis als momentum gebruikt kan worden.

 

Misschien is gezondheid en welbevinden nu wel een hele mooie brug naar basisinkomen.

Werk kan eerlijker verdeeld worden, minder werkdruk, burn-outs, meer leefkwaliteit.

 

De deelnemers vonden het een interessante meet-up en vroegen om een vervolg over transitie duurzame samenleving en belasting.

We hebben een maatschappelijke beweging nodig richting toekomst. We staan immers op een kruispunt. Dit kunnen we niet alleen politiek, maar vooral en juist ook maatschappelijk oppakken!

Voor vervolg lijkt mij heroriëntatie op waarden belangrijk, werd door een deelnemer gezegd. Hij zou willen waken voor de discussie wel/niet basisinkomen omdat wij ons dan ook weer zelf beperken in ons denken.

Laten we deze situatie gebruiken om te laten zien dat werk een kwetsbaar gegeven is maar zorg en creativiteit altijd nodig blijven.

 

Met deze woorden sloten de individuele deelnemers af en hopen we iedereen over twee weken weer te zien.

 

Volgende meet-up woensdag 13 mei

In de eerste digitale meet-up georganiseerd door GroenLinks Maastricht is onderzocht en besproken wat de Corona crisis voor vragen oproept over arbeid, inkomen en armoede.

In een korte inleiding schetst Hans Passenier wat de impuls was om deze meet-ups te gaan organiseren. Iedereen merkt dat we na de Corona crisis niet op dezelfde manier kunnen doorgaan. Daarom hebben we met elkaar gebrainstormd: wat zijn nu thema’s waarmee we aan de slag moeten om een werkelijke verandering te bewerkstelligen? Het gesprek daarover is van belang. We hebben een aantal thema’s uitgezocht en nu willen we ingaan op de opvattingen over arbeid en inkomen en armoede. We zoeken naar de herwaardering van deze onderwerpen.

 

Eigenlijk zien we dat in deze crisis het sociale proces, de omgang met elkaar en de spanning tussen individu en collectief heel zichtbaar is geworden. Door de coronacrisis houden we de adem in, houden we afstand tot elkaar en stoppen we met consumeren en produceren. Het effect is een grotere solidariteit en een beleving van het samen moeten oplossen. De effecten van de individuele gerichtheid van voor de crisis komen duidelijk aan het licht. Deze crisis geeft dus ook de gelegenheid om al dat soort effecten te observeren en andere inzichten te ontwikkelen.

 

Als voorbeeld het thema arbeid. Lang werd arbeid gezien als iets wat je alleen doet voor jezelf. De arbeid werd beloond, de waarde van de mens werd altijd beoordeeld naar zijn vermogen, veel geld te verdienen. De bakker bakt het brood voor de winst en niet om brood te leveren aan anderen. Die opvatting leidt tot een noodzaak om winst te maken en heeft tot gevolg dat er grote ongelijkheid ontstaat, verspilling en armoede. Maar laat deze tijd niet juist zien dat je ook werkt voor de anderen? En zou die opvatting, dat arbeid juist gedaan wordt om waarde te vermeerderen in het algemeen belang, niet leiden tot meer gelijkheid, minder armoede en een duurzame welvaart voor iedereen? Wat hebben we werkelijk nodig en wat is ons dat waard? Moet de markt werkelijk alles regelen?

 

Sabrina Kleinemans en Maja Rocak van het lectoraat Sociale Integratie en Alexander de Roo, voorzitter van de denktank basisinkomen gaven een korte inleiding.

 

Vanuit het lectoraat Sociale integratie worden ingewikkelde vraagstukken in kaart te gebracht en oplossingen gezocht in het sociale domein. Er is een leeratelier voor armoedevraagstukken net gestart. Door de coronacrisis heeft dat een nieuwe impuls gekregen. Het perspectief verandert. Corona laat zien dat armoede niet alleen een individueel vraagstuk is, dat het een uitval uit de participatiemaatschappij is, maar ook en misschien wel juist een maatschappelijke component heeft. Het zijn vaak ook de omstandigheden, die de armoede veroorzaken. En die omstandigheden worden bepaald door de manier hoe arbeid is georganiseerd. Het besef groeit dat armoede niet alleen wordt veroorzaakt door individuele kenmerken, maar dat we ook een collectieve verantwoordelijkheid hebben. We moeten ook niet alleen economisch kijken naar armoede, maar ook naar aspecten van macht. Hoe belangrijk het is om mee te kunnen doen en waardering te krijgen, in plaats van met de nek aangekeken te worden, omdat je niet participeert. En door deze crisis zullen veel meer mensen in de armoede terecht komen.

Er leven veronderstellingen: we moeten mensen helpen, maar dan leggen we het probleem bij hen. Oorzaken van armoede komen net zo goed van buitenaf. We moeten bv een uitkering niet zien als een gunst, maar gaan zien als een recht. Ook wordt vaak verondersteld dat arbeid zaligmakend is. De vraag is ook: wat is arbeid? Is arbeid altijd zichtbaar en moet het daarmee altijd beloond worden d.m.v. loon. Is een beloning van arbeid altijd geld gerelateerd?

 

We zien nu in de aanpak van de crisis dat er heel veel geld in de redding wordt gestopt, maar dat dit niet bij iedereen terecht komt. Kunnen we anders kijken naar een betekenisvol leven en een herwaardering van beroepen en de vraag of je de waardering van je arbeid in geld uitgedrukt moet krijgen?

 

In groepjes is toen dit thema verder besproken. Een aantal essenties:

Arbeid is een waardevol goed. Milieucrisis koppelen aan deze crisis, door bv de belasting op arbeid te stoppen en de belasting op vervuiling te gaan heffen. Functies worden overeind gehouden en we zien conservatieve reacties. De harde kern blijft overeind van functies en banen, maar een aantal zijn veel minder beschermd. Arbeid is niet alleen inkomen maar ook veiligheid en als werkgevers het water aan de lippen staat, is er ook een gevaar voor verslechterende arbeidsomstandigheden. Dat debat wordt nu gemist in de politiek en in de media.

 

De wereld voor de crisis werd nog eens aangehaald:

grote branden demonstraties in Hong Kong de boerendemonstraties de staking van verpleegkundigen en het onderwijs. Er was heel veel onvrede en dat is in een keer stil gelegd. Op het laatst werd ook een brug gemaakt naar het basisinkomen.

 

We zouden meer in vertrouwen met elkaar moeten werken. Maar hoe doe je dat dan? Zeker als je merkt dat verschillende partijen enorme meningsverschillen en inzichten hebben. En dat dezelfde feiten, gegevens en cijfers toch kunnen leiden tot heel verschillende conclusies.

 

Alexander de Roo stond aan de wieg van GroenLinks en het heeft 30 jaar geduurd voordat GroenLinks een beetje groter werd. Hij signaleert dat er in Amerika miljoenen mensen uit het systeem vallen. In Nederland zijn dat honderdduizenden. In de vorige crisis waren heel veel mensen uit de middengroepen in de bijstand terecht gekomen. Duidelijk werd toen, dat het Neoliberalisme tot ongewenste effecten leidt. Er was een grotere bereidheid om na te denken over een ander systeem. Vorig jaar werd een peiling gedaan over wat Nederland vindt van het basisinkomen: 38% voor, 37% tegen en 25% weet niet of twijfel. Half mei komt er een nieuwe uitslag en de vooruitzichten zijn, dat er meer mensen voor het basisinkomen zullen zijn. Op Googletrends is te zien, dat er nog nooit zo’n hoog aantal mensen zocht op de term basisinkomen. Deze crisis leidt tot meer gemeenschapszin en de kunst is om dat vast te houden. De partijtop gaat ook langzaam maar zeker het belang zien. En ook de VVD is geïnteresseerd. Die spreken dan wel over een uitkeerbare heffingskorting. Bij de PvdA wil men niet verder gaan dan een basisbaan. Voor ondernemers is het belang van een basisinkomen dat ze gemotiveerde werknemers krijgen. Je ziet dat in allerlei landen een soort basisinkomen wordt uitgekeerd in deze crisis. We hebben nu 50 verschillende regelingen om mensen te helpen en die blijken onvoldoende effectief te zijn.

 

De groepjes zijn daarna gaan spreken over dit thema inkomen.

 

Enkele kritische geluiden waren er ook:

het kan zomaar opgevat worden als dat je toch betaald wordt, dus dat je ook iets kunt doen voor het collectief. Hoe kun je tegenwicht bieden tegen de beperkingen die het met zich mee zou kunnen brengen? Dus onderliggende opvattingen, nl dat het een recht is en geen plicht, zijn van belang. Ook roept het de vraag op of arbeid en inkomen niet losgekoppeld moeten worden? Het basisinkomen zou een middel kunnen zijn, maar zou moeten worden gebaseerd op gezamenlijke opvattingen, zoals dat participatie een recht is en geen plicht, dat inkomen een recht is en geen plicht, dat we samen staan voor een collectieve welvaart/welbevinden.

Want mensen zullen niet vanzelf veranderen. We zouden gezamenlijk aan die onderliggende waarden en opvattingen moeten gaan werken. Want mensen zullen competitief zijn en soms egocentrisch.

 

Er was een pleidooi voor de vorming van een community van politiek, 'burger', onderzoek, sociale studies. Dat we op inhoud zoeken naar samensmelting door pilots, projecten, onderzoek, onderwijs, waardoor er een platform ontstaat van waaruit we bewegen in de richting van die nieuwe opvattingen.

Er was ook een oproep om het grotere 'abstracte' verhaal (rondom inkomen, basisinkomen, bestaansrecht), wat vaak in Den Haag wordt 'bepaald', te vertalen naar concrete, behapbare manieren om lokaal mee aan de slag te gaan.

 

Ook werd aangegeven om de discussie door te zetten met de thema’s:

 

1. Armoede niet als individueel probleem beschouwen- hoe krijgen we dit op de politieke agenda?

2. Armoede overstijgt economisch kapitaal: ook in de discussie over basisinkomen is het belangrijk om naar waarden en normen, die in onze maatschappij belangrijk zijn, te kijken. Dat vraagt verandering van de narratieve, waarvoor de corona crisis als momentum gebruikt kan worden.

 

Misschien is gezondheid en welbevinden nu wel een hele mooie brug naar basisinkomen.

Werk kan eerlijker verdeeld worden, minder werkdruk en burn-outs, meer leefkwaliteit.

 

De deelnemers vonden het een interessante meet-up en vroegen om een vervolg over transitie duurzame samenleving en belasting.

We hebben een maatschappelijke beweging nodig richting toekomst. We staan immers op een kruispunt. Dit kunnen we niet alleen politiek, maar vooral en juist ook maatschappelijk oppakken!

Voor vervolg lijkt mij heroriëntatie op waarden belangrijk, werd door een deelnemer gezegd. Hij zou willen waken voor de discussie wel/niet basisinkomen, omdat wij ons dan ook weer zelf beperken in ons denken.

Laten we deze situatie gebruiken om te laten zien, dat werk een kwetsbaar gegeven is maar zorg en creativiteit altijd nodig blijven.

 

Met deze woorden sloten de individuele deelnemers af en hopen we iedereen over twee weken weer te zien.

 

Volgende meet-up woensdag 13 mei

Opgeven weer op maastricht@groenlinks.nl

Onderstaande bericht is geplaatst op de Facebookpagina van de VVD nadat de gemeentelijke aanslagen binnen waren. Ik denk dat het exact verwoordt waar VVD Lisse voor gewaarschuwd heeft. Dit werd pijnlijk duidelijk bij het aanschouwen van de hoogte van het OZB-bedrag.

 

"Balen jullie ook zo van die hoge OZB-aanslag. Wij ook. In het debat over de bezuinigingen heeft de VVD herhaaldelijk en dringend het college verzocht ook andere manieren te onderzoeken om te bezuinigen.

 

Dat verhoging van de OZB op dit moment niet nodig is.

Helaas, wij waren een roepende in de woestijn. En nu krijgt U, als huiseigenaar, de rekening gepresenteerd."

Onderstaande bericht is geplaatst op de Facebookpagina van de VVD nadat de gemeentelijke aanslagen binnen waren. Ik denk dat het exact verwoordt waar VVD Lisse voor gewaarschuwd heeft. Dit werd pijnlijk duidelijk bij het aanschouwen van de hoogte van het OZB-bedrag.

 

"Balen jullie ook zo van die hoge OZB-aanslag. Wij ook. In het debat over de bezuinigingen heeft de VVD herhaaldelijk en dringend het college verzocht ook andere manieren te onderzoeken om te bezuinigen.

 

Dat verhoging van de OZB op dit moment niet nodig is.

Helaas, wij waren een roepende in de woestijn. En nu krijgt U, als huiseigenaar, de rekening gepresenteerd."

De link naar het volledige artikel van Ron Meyer treft u onder aan dit bericht aan. Hierbij het commentaar van SP Kerkrade: Laten we niet vergeten dat dat VVD, CDA, D66 en CU door hun beleid er voor hebben gezorgd dat er tot voor kort 70.000 mensen in de zorg werden wegbezuinigd. Dat deze helden een gevecht van een jaar moesten voeren om enkele procenten hoger salaris.

Laten we niet vergeten dat de voedselbank de snelst groeiende bank van het land is. Het aantal ziekenhuisbedden in Nederland behoort procentueel tot de laagste van Europa.

Vanwege de coronacrisis krijgen Helderse ondernemers uitstel van betalingen van gemeentelijke belastingen tot 1 juli 2020. Daarnaast worden specifieke ondernemingsheffingen tot 1 juli 2020 niet opgelegd, zoals precario en aanslagen toeristenbelasting 2019. Ook wordt de invorderingsrente die normaal gesproken ingaat na het verstrijken van de betalingstermijn, tijdelijk verlaagd van 4% naar 0,01%. Dit geldt voor alle belastingschulden van ondernemers.

De VVD-fractie had dit weekend het College gevraagd om snel met deze maatregelen te komen. We zijn erg blij dat het College dit, zojuist, zo snel heeft opgepakt en nu al deze duidelijkheid kan geven aan degenen die door de corona-crisis elk steuntje in de rug goed kunnen gebruiken!

Hieronder de antwoorden van het College op onze vragen over de corona-crisis:

Gelukkig zijn er tot op heden nog geen mensen positief getest op COVID-19 in de gemeente Bunnik. Dankzij de maatregelen die landelijk aangekondigd zijn proberen we dat met zijn allen ook zo te houden of in ieder geval om de gevolgen te minimaliseren. Die maatregelen hebben echter ook gevolgen voor onze lokale ondernemers en verenigingen. Minder klanten en bezoekers voor de bedrijven en activiteiten die worden afgelast en sportkantines die gesloten zijn zorgen voor minder inkomsten.

Landelijk zijn er al maatregelen genomen en aanvullende maatregelen aangekondigd om zoveel mogelijk te voorkomen dat gezonde bedrijven omvallen.

Als liberaal ben ik van mening dat we ook lokaal, waar mogelijk, onze ondernemers en verenigingen in deze overmachtssituatie moeten ondersteunen. Ik zie hier vooral mogelijkheden met betrekking tot de gemeentelijke belastingen (zoals OZB en Toerismebelasting). Als we de betaling hiervan uitstellen kunnen de ondernemers en de verenigingen de vertraagde inkomsten opvangen. In dezelfde lijn geeft de belastingdienst mogelijk uitstel van BTW en andere belastingen.

Daarom heb ik de volgende vragen gesteld aan het college:

In hoeverre heeft het college gehoord over liquiditeitsproblemen bij ondernemers of verenigingen in de gemeente Bunnik? En heeft het college zicht op hoeveel ondernemers of verenigingen in liquiditeitsproblemen komen door het coronavirus?Is het college bekend met de berichtgeving dat de belastingdienst ook al uitstel van BTW en andere belastingen kan geven?Is de gemeente bereid ondernemers en verenigingen uitstel van betaling te geven voor gemeentelijke belastingen (zoals OZB en Toerismebelasting) totdat de situatie weer is genormaliseerd? Zo nee, waarom niet? Zo ja, op welke termijn denkt u verlichting te kunnen geven?Welke andere maatregelen kunnen wij als gemeente Bunnik treffen om ondernemers en verenigingen te helpen of te ondersteunen ten tijde van deze uitzonderlijke situatie?

Het zijn bizarre tijden. Voor iedereen! Maar zeker ook voor ondernemers, ZZPers en het MKB. Bijvoorbeeld in de horeca, waar de ondernemers hun zaken zien leegstromen. Het kabinet heeft immers vanmiddag (15 maart) besloten dat de horeca de deuren tot tenminste 6 april moet sluiten. Het coronavirus raakt onze ondernemers dus erg hard. Landelijk zijn er al maatregelen genomen en aanvullende maatregelen aangekondigd, om te voorkomen dat gezonde bedrijven omvallen. Maar wat kunnen we lokaal?

Ondernemers die in de financiële problemen komen vanwege het coronavirus, kunnen bij de Belastingdienst vragen om uitstel van betaling van de inkomstenbelasting, vennootschapsbelasting, omzetbelasting en loonbelasting. Wanneer ondernemers vanwege het virus een lagere winst verwachten, dan kunnen zij vragen om een lagere voorlopige aanslag, zodat de belasting voor het komende jaar lager is.

De VVD-fractie is van mening dat we ook lokaal, -waar mogelijk- onze ondernemers in deze overmachtssituatie moeten ondersteunen. We zien hier vooral mogelijkheden met betrekking tot de gemeentelijke belastingen (zoals OZB, Precario- en Toeristenbelasting, etc.).

We willen dat de ondernemers even op adem kunnen komen!

Ondernemers hebben door de coronamaatregelen aanzienlijk minder tot geen inkomsten. Daardoor hebben ze nu vooral problemen met acute liquiditeit. Het zou enorm helpen als ondernemers vanuit de gemeente uitstel kunnen krijgen van betaling van deze belastingen.

Op 15 maart heeft de VVD-fractie schriftelijke vragen gesteld aan het college van Burgemeester & Wethouders over dit onderwerp. Onze schriftelijke vragen zijn terug te lezen op onze website. Uiteraard houden wij u op de hoogte over de antwoorden van het college.

Eind november kregen woningeigenaren bericht van het GBT dat voor de bepaling van de WOZ-waarde een nieuwe rekenmethode is ingevoerd. Het aantal vierkante meters is bepalend, niet het aantal kuub. Carports en andere overkappingen tellen allemaal mee. Voor een aantal inwoners ging de WOZ-waarde omlaag, maar velen kregen te maken met een forse stijging.

Begin november konden de coalitiepartijen, door hun meerderheid in de raad, het voorstel om de OZB met 16,2% te verhogen, doordrukken.  De combinatie van nieuwe berekening WOZ, verhoging OZB en hogere marktwaarde leverde hier en daar zelfs een stijging van de het ozb bedrag op van meer dan 25%. In 2022 is de nieuwe rekenmethode verplicht, maar Borne is de eerste gemeente waar deze is ingevoerd. De nieuwe rekenmethode en de effecten daarvan werd niet gecommuniceerd met de raad. Bij kennis hiervan hadden de coalitiepartijen andere keuzes kunnen maken. Onze SP fractie wilde voor de deadline van 7 februari de kwestie aan de orde stellen in de raad, zodat er nog een en ander gerepareerd kon worden. De raad (met uitzondering van VVD en D66) wees dit verzoek af. Met behulp van een vrijwel nooit gehanteerd artikel in het Reglement van Orde wist de SP-fractie (met steun van VVD en D66) de gang van zaken rond de OZB op 10 maart wel op de agenda te krijgen. In een motie werd onder meer gevraagd aan het college om een evaluatie te houden, waarbij in elk geval de volgende punten betrokken worden: - de effecten van de nieuwe meetmethode in combinatie met de OZB-verhoging - de aard en het aantal formele bezwaren van woningeigenaren op de definitieve aanslag en de beslissingen hierop - de communicatie tussen ambtelijke organisatie, college, GBTwente, gemeenteraad en inwoners. De argumenten voor de motie waren zo sterk dat wethouder en coalitiepartijen uiteindelijk overstag gingen en de motie unaniem werd aangenomen. Het komt zelden voor dat een oppositiepartij over een onderwerp dat eerst niet behandeld mocht worden, alsnog in het gelijk gesteld wordt. Voor 15 september moet het college de raad melden wat uit de evaluatie naar voren is gekomen.