Poliflw

’Bewijs voor politieke druk vervolging Wilders’

Het verdedigingsteam van Geert Wilders zegt meer bewijs in handen te hebben gekregen dat tot op het hoogste politieke niveau invloed is uitgeoefend om de PVV-leider voor de strafrechter te krijgen, en dat het Openbaar Ministerie daarover heeft gelogen.

Advocaat Geert-Jan Knoops bevestigt desgevraagd dat het er alle schijn van heeft „dat men al in 2011 bezig was om een nieuwe aanleiding te zoeken om Wilders te laten struikelen.” De PVV-leider was in juni 2011 net vrijgesproken van groepsbelediging en aanzetten tot haat en discriminatie van allochtonen in onder meer zijn film Fitna.

Die nieuwe aanleiding kwam er pas in 2014, toen Wilders zijn gewraakte ’Minder Marokkanen’-uitspraak deed tijdens een verkiezingsbijeenkomst van zijn partij. Het OM ging tot vervolging over, maar zou die beslissing hebben genomen onder druk van toenmalig minister Opstelten van Veiligheid en Justitie.

Dat zegt een tot nu toe onbekende ex-ambtenaar die in 2011 werkzaam was bij het departement Veiligheid en Justitie. De ambtenaar verklaart dat hij destijds een gesprek opving tussen minister Opstelten en de toenmalig secretaris-generaal van het ministerie, Joris Demmink.

Opstelten zei volgens de ambtenaar letterlijk dat het OM Wilders moest vervolgen „omdat hij ons te veel voor de voeten loopt.” Demmink kreeg die instructie omdat hij de minister zou vervangen tijdens een overleg met het college van procureurs-generaal, de landelijke leiding van het OM.

De ambtenaar liet zijn verklaring vastleggen en zijn identiteit controleren door een notaris, nadat hij begin dit jaar las over de mogelijke aanwijzing om Wilders te vervolgen. Tot dan toe hield hij zijn kennis voor zich. Nu zegt hij „een bijdrage te willen leveren aan de waarheidsvinding.”

Hij zegt „absoluut anoniem” te willen blijven „omdat ik vrees voor represailles van de tegenstanders van het gedachtegoed van de heer Wilders.” Ook zegt de ambtenaar er niet op te vertrouwen dat zijn anonimiteit bij het OM is gewaarborgd. „Er gaat te veel mis bij het OM.” Volgens Knoops is hij wel bereid om zijn identiteit te onthullen tegenover het hof, en vragen te beantwoorden.

Geert Wilders noemt het „schokkend om te zien dat een oud-ambtenaar verklaart dat ik vervolgd moest worden omdat ik mensen ’te veel voor de voeten zou lopen’.” Volgens hem is het duidelijk dat sprake is „van een honderd procent politieke vervolging. Het proces moet ophouden en de prullenbak in.”

Misleid

Het hoger beroep in de Minder Marokkanenzaak begint over twee weken, op 25 juni. Eind 2016 werd Wilders door de rechtbank Den Haag veroordeeld voor groepsbelediging en het aanzetten tot discriminatie, zonder oplegging van straf.

Wilders stelde al eerder dat justitie de rechters had misleid door niet te melden dat er tussen de destijds hoogste baas van het Openbaar Ministerie Herman Bolhaar en toenmalig minister van Veiligheid en Justitie Ivo Opstelten overleg was geweest over de vervolging. Hij vond dat het OM daarmee het recht op vervolging verspeelde.

Het hof ging daar vooralsnog niet in mee, maar besloot in januari 2019 wel dat Opstelten en Bolhaar als getuigen over de vermeende beïnvloeding moesten worden gehoord. Hetzelfde gold voor Pieter Cloo, voormalig secretaris-generaal en Gerard Roes, toenmalig directeur-generaal Rechtspleging en Rechtshandhaving.

Volgens de verdediging bleek tijdens de besloten verhoren bij de raadsheer-commissaris dat de vier getuigen beschikten over een geheim ambtsbericht van september 2014, waarin het Openbaar Ministerie aan minister Opstelten uitlegt waarom het Wilders wilde vervolgen, en het commentaar van hoge ambtenaren daarop. Dat geheime ambtsbericht is de verdediging tot nu toe onthouden. Knoops: „Wellicht omdat daaruit kan blijken dat het voornemen al sinds 2011 bestond.”

De getuigen bleken het geheime document – ongevraagd – toegestuurd te hebben gekregen van Martin Bruinsma, hoofd van het bureau van de secretaris-generaal. De verdediging wil Bruinsma als getuige op de zitting horen om te weten te komen in wiens opdracht hij handelde.

Ook wil de verdediging de ambtenaar als getuige horen die het verslag maakte van een gesprek tussen Opstelten en Bolhaar over de aangiften die tegen Wilders waren gedaan. Dat bleken er uiteindelijk 6474 te zijn. Dat gesprek had plaats in april 2014, drie weken na de Minder Marokkanen-uitspraken.

Volgens Knoops vormen het sterke aanwijzingen dat er wel degelijk politieke invloed is uitgeoefend om de PVV-leider te vervolgen. „We hoeven dat als verdediging niet te bewijzen, alleen aannemelijk te maken. De stelling dat er geen sprake is geweest van beïnvloeding kan het OM mijns inziens niet meer staande houden.”

De advocaat geeft toe dat de wens van de oud-ambtenaar om anoniem te blijven lastig is. „Maar niet onoverkomelijk. Het OM komt geregeld met anonieme getuigen.” De ambtenaar is wel bereid om vragen van het hof te beantwoorden, zegt Knoops.

Reactie Opstelten

„Ik heb daar geen herinneringen aan”, laat oud-minister Opstelten weten aan De Telegraaf in reactie op de ontwikkeling in de zaak tegen PVV-leider Geert Wilders. „Daar is een onderzoek naar geweest en daar wil ik naar verwijzen.” De voormalige VVD-bewindspersoon wil er verder niets over kwijt op dit moment: „Het is onder de rechter.”

Het onderzoek waar Opstelten naar verwijst gaat over een onderzoek dat huidig justitieminister Grapperhaus heeft laten uitvoeren na Kamervragen van Wilders in 2018. Uit dat onderzoek zou geen bemoeienis zijn gebleken. Onlangs heeft Wilders opnieuw gevraagd aan Grapperhaus of er politieke bemoeienis is geweest.

„Uit onderzoek in de mij ter beschikking staande documenten en bij navraag van de toenmalige betrokkenen is niet gebleken van een (formele) aanwijzing van de toenmalig minister van Veiligheid en Justitie noch anderszins van een verzoek tot vervolging van de heer Wilders”, reageerde Grapperhaus vrijdag op de nieuwe Kamervragen. Volgens advocaat Knoops geeft Grapperhaus nu voor het eerst wel toe dat er in 2014 meerdere gesprekken hebben plaatsgehad tussen de minister en de top van het OM over de vervolging van Wilders. ,,Dat werd tot nu toe steeds ontkend.”

Lees het artikel op de website van de Telegraaf.

Of het ooit nog goed komt, wordt me gevraagd…

Gisteravond, 6 mei, werden we voor een extra raadsvergadering naar de raadszaal in Overveen ontboden. Die extra vergadering was nodig. Het onderzoeksbureau wat voor ons de gang van zaken rond Elswouthoek onderzoekt had een tussenrapport uitgebracht. De zaak werd echter bemoeilijkt doordat enkele nauw betrokkenen hadden laten weten geen medewerking te willen verlenen. “Om mij moverende redenen”, luidde het, hetgeen je één-op-éen kunt vertalen met “dat gaat je niks aan”. De vraag van het bureau aan de raad is samen te vatten met: heeft het nog zin om door te gaan met het onderzoek, en zo ja: hoe dan? De onderliggende suggestie daarvan is er een van grote twijfel.

We hadden er een aardige kluif aan. Het spitste zich vooral toe op de vraag op welke wijze deze enorm uit de hand gelopen conflictsituatie in ieder geval formeel kon worden afgesloten. Geen enkele fractie dit dit niet wil, maar over de voorwaarden waaronder verschillen de meningen als de breedte van een oceaan. Voor de leesbaarheid van deze column houd ik het simpel, maar houd het er maar op dat Hart voor Bloemendaal er volstrekt andere ideeën op dit gebied op na houdt dan de coalitie van VVD, D66 en CDA en PvdA, GroenLinks en Vrijzinnig Democratisch Bloemendaal. Ik bedenk me net dat ik het van Liberaal Bloemendaal eigenlijk niet weet. De voorzitter van die fractie, met wie ik het overigens uitstekend kan vinden, waakt er zorgvuldig voor zijn kruit te allen tijde kurk- en kurkdroog te houden. Ook een manier van politiek bedrijven, dat wel.

Vanmorgen kreeg ik een mail van Jan, met wie ik wel vaker contact heb over politieke aangelegenheden. Hij had het hele debat gevolgd op internet, en was zich rot geschrokken. Bloemendaal zit opgescheept met een probleem wat al jaren voortwoekert. Ooit begonnen als een complexe, maar niet ongebruikelijke, kwestie over de bouw van een tweede huis op een landgoed. Dat leek aanvankelijk bij de gemeente in goede aarde te vallen, maar daarna voelden de aanvragers zich keer op keer en systematisch in hun voornemen gefrustreerd. De verhoudingen verslechterden in rap tempo. Ex-hotemetoten zoals een voormalig commissaris der Koningin werden ingevlogen om te proberen in der minne tot een oplossing te komen. Van tijd tot tijd dacht ik persoonlijk dat die nakende was, maar tot mijn allengs  toenemende verbijstering moest ik die gedachte steeds weer laten varen. 

Het rapport van het onderzoeksbureau richt de focus op 2014, met de aanloop en de na-weeën. De onderlinge verhoudingen stonden toen uiterst op scherp, waarbij de oorsprong daarvan al lang uit het zicht was verdwenen. Het rapport moest allereerst een feitenverslag en –interpretatie leveren, en dan de vraag beantwoorden of bestuurders uit die tijd legaal en integer hadden gehandeld. Maar dat relaas gaat er dus niet komen. Weer tot mijn verbijstering, voor de zoveelste keer. Geen einde dus in zicht van de aanvallen op de sociale media op onze bestuurders en ambtenaren. Geen einde aan de stroom van verdachtmakingen en de reeks van – mijlenver gezochte – integriteitsmeldingen aan hun adres. Het landelijke bureau op dit gebied heeft al – in nette ambtelijke bewoordingen, dat wel – gevraagd of het de klagers niet in hun bol geslagen is. En ondertussen raken de ambtenaren hoorndol van het spervuur aan raadsvragen, waarmee de twee leden van Hart voor Bloemendaal zich onledig houden.  Ik durf geen schatting te maken van hetgeen ons de hele kwestie al heeft gekost, en in de toekomst nog zal kosten. Trouwens, het bureau zal ondertussen spijt hebben als haren op het hoofd dat het deze klus heeft aangenomen. De onderzoekers hebben aan hun contacten met de onwillige betrokkenen een klachtprocedure aan hun broek gekregen wegens een – zoals we dit van hen kennen – onnavolgbaar hersenspinsel. Het kan verkeren.

“Maar Henk, wat schieten de inwoners van onze vijf dorpskernen hier nu mee op?”, vraagt Jan zich in vertwijfeling af. “Niets, helemaal niets,” is het enige wat ik hem daarop kan antwoorden. Kennelijk hoort dit alles bij de taakopvatting van twee raadsleden, die het vaste voornemen hebben om het besturen van Bloemendaal zo lastig en enerverend mogelijk te maken en daarvoor alles uit de kast te willen halen. 

Tja, tegen zo’n voornemen is nu eenmaal geen kruid gewassen. 

Maar ik houd me aanbevolen voor suggesties!

Henk Schell 

Het bericht Of het ooit nog goed komt verscheen eerst op PvdA Bloemendaal.

Minister wil niet opstappen na flinke fouten rond Michael P. Misschien dat dit helpt: De carringtondoctrine is een begrip uit de politiek dat inhoudt dat een bewindspersoon (een minister of staatssecretaris) moet aftreden als de diensten die onder zijn verantwoordelijkheid opereren ernstig tekortgeschoten zijn, ook als deze bewindspersoon daar persoonlijk niet van op de hoogte was en er ook niets aan had kunnen doen. Dit principe kan op twee manieren tot uitdrukking komen: Een bewindspersoon neemt zelf ontslag als blijkt dat zijn of haar ministerie gefaald heeft. Het parlement neemt een motie van wantrouwen tegen de bewindspersoon aan, en stuurt deze daarmee weg. De term "carringtondoctrine" is ontstaan in april 1988, toen VVD-Kamerlid Frits Bolkestein tijdens de parlementaire enquête naar bouwsubsidies de opstelling van de vroegere Britse minister Carrington ten voorbeeld stelde. Lord Carrington was minister van Buitenlandse Zaken van het Verenigd Koninkrijk op het moment dat Argentinië de Falklandeilanden binnenviel. Drie dagen na die invasie, op 5 april 1982, trad Carrington af, omdat zijn diensten deze inval volstrekt niet zouden hebben voorzien. Over het algemeen werd aangenomen dat dat hij daar persoonlijk niets aan had kunnen doen. Zijn reactie was "It seemed the honourable thing to do.". In Engelse politiek werd "to do the honourable thing" een ander woord voor 'aftreden'. Bij nader inzien blijkt het aftreden van Carrington echter toch een reactie te zijn op eigen falen en niet - zoals de naar hem vernoemde doctrine veronderstelt - op dat van z'n ambtenaren. Carrington en zijn collega's uit de regering-Thatcher bleken namelijk wel degelijk geïnformeerd te zijn door inlichtingendiensten over de ophanden zijnde aanval door Argentinië, maar sloegen de adviezen bewust in de wind.[1] De benaming "carringtondoctrine" suggereert dat het een internationaal bekende politieke leer is, zoals de trumandoctrine of de monroedoctrine. De benaming carringtondoctrine wordt echter alleen in Nederland gehanteerd. Het tegenovergestelde van de carringtondoctrine is sorry-cultuur of sorrydemocratie, wat inhoudt, dat een minister na een ernstige fout alleen "sorry" hoeft te zeggen, en dan gewoon kan blijven zitten.

Minister wil niet opstappen na flinke fouten rond Michael P.

Minister Dekker (Rechtsbescherming) vindt niet dat hij moet opstappen, nadat uit twee snoeiharde rapporten blijkt dat er flinke fouten zijn gemaakt bij de detentie van Michael P., de verkrachter en moordenaar van Anne Faber.

Fracties uit de Roosendaalse Raad solidair met Nieuw-Zeeland Vrijdag 15 maart jongstleden werd Nieuw-Zeeland opgeschrikt door terroristische aanslagen op twee moskeeën in Christchurch, die 50 mensen het leven kostte. Burgemeester Niederer heeft zaterdag contact gelegd met het bestuur van de Turkse moskee en de Marokkaanse moskee. Hij gaf daarbij aan met afschuw kennis te hebben genomen van de bloedige aanslagen op twee moskeeën in Nieuw-Zeeland. Er zijn tussen de burgemeester en moskeebesturen afspraken gemaakt om schouder aan schouder te staan en waakzaam te zijn. Onze fracties onderschrijven het belang van deze actie van burgemeester Niederer. Daarnaast vinden wij het gepast om, als gemeente Roosendaal, onze solidariteit te uiten met de slachtoffers en nabestaanden in Nieuw-Zeeland, en onze scherpste afkeur te uiten over iedere daad van terreur. Burgemeester Depla van Breda heeft aangegeven de Nieuw-Zeelandse vlag naast de Nederlandse vlag op te willen hangen op de Grote Kerk in Breda. Onze fracties zijn van mening dat dit een mooi, respectvol teken van solidariteit is. Daarom vragen onze fracties of het college bereid is ook in Roosendaal de Nieuw-Zeelandse vlag naast de Nederlandse vlag te hangen, als teken van solidariteit. Bij voorbaat dank. Namens, D66 – Harm Emmen, Annelies Homma en Bejar Taher PvdA – Karim Ahlalouch Roosendaalse Lijst – Eric de Regt VVD – Jeroen van den Beemt SP – Adriënne Maas-Cleeren GL – Christian Villée BBR – Selda Bozkurt CDA – Robert Breedveld Wezenbeek – Jac Wezenbeek VLP – Arwen van Gestel

Oktober is altijd een zeer drukke maand met commissie vergaderingen en raadsvergaderingen, fractie overleg en externe bijeenkomsten. Als kleine fractie maken we keuzes omdat we niet alles kunnen bijhouden en ook nog contact willen houden met onze inwoners.

Om met dit laatste te beginnen hebben Moerdijk Lokaal en onze fractie een bezoek gebracht aan het woonwagencentrum in Klundert. Reden hiervoor was dat we als CU fractie diverse keren gevraagd hadden wanneer de overdracht zou plaatsvinden en of alles conform het raadsbesluit van 2016 was uitgevoerd. Tijdens ons bezoek bleek dat de bewoners met veel vragen zaten en dat ze uiterst ontevreden waren over de wijze van afhandeling door de uitvoerder. De Gemeente heeft het project uitbesteed. Afgesproken is dat wij kritische vragen zouden gaan stellen aan het college. Dit is inmiddels gebeurd en de antwoorden zijn ook ontvangen en zullen nader worden besproken. Wordt Vervolgd dus.

Ook mijn collega Jan Oskam heeft een aantal keren vragen gesteld aan het college. Met name het onderzoek naar explosieven in Zevenbergen gaf ons reden toch het stellen van een aantal kritische vragen. Inmiddels zijn deze beantwoord en de krant heeft er uitgebreid bij stilgestaan. Ook hebben wij vragen gesteld over de veiligheid van een verbindingsweg tussen Moerdijk en Zevenbergen. Met name de bomen baarden ons zorgen maar blijken toch te worden gecontroleerd en indien nodig worden deze gekapt. Ook hier krijgen we info van bewoners die aan deze weg wonen. Al met al zitten we niet stil.Nu even terug naar de Raadsvergadering van 1 november 2018. Het enige echte onderwerp was de verbouwing van het Gemeentehuis te Zevenbergen. In een eerder stukje schreef ik dat onze fractie zich nog zou beraden of wij konden instemmen. Na overleg is besloten om mee te gaan met het voorstel van het college als enige niet coalitie partij. Doorslaggevend was voor ons dat het een totaal plan was, schrappen van onderdelen niet mogelijk of tegen extra kosten, de lange doorlooptijd van dit project maar zeker ook het feit dat de medewerkers zeer hoofdzakelijk konden vinden in het plan en erbij betrokken waren. Een aantal fractie heeft nog geprobeerd om via amendementen het voorstel te wijzigingen maar dit haalde het niet. Hoewel het een forse investering is zijn wij van overtuigd dat we weer 20 jaar vooruit kunnen en dat de medewerkers (250) een modern gebouw ter beschikking hebben die voor vele andere doeleinden geschikt zal zijn na verbouwing.De begrotingsvergadering vond plaats op 8 november 2018. Onze fractie had zich verdiept in de begroting en daarover een groot aantal kritische vragen gesteld die niet tot tevredenheid zijn beantwoord. Daarnaast hadden wij opmerking over een aantal investeringen en toekenning van kosten. In onze analyse was de begroting maar net sluitend of net niet. Als antwoord op 1 van onze vragen meldde het college dat er nog een aantal tegenvallers en meevallers waren die niet in deze begroting waren opgenomen. Niet transparant dus en geen antwoord op onze vragen. De volledige algemene beschouwingen staan op de website en die kunt u nalezen. Uiteindelijk heeft onze fractie niet ingestemd met deze begroting. Belangrijkste reden was de extra verhoging van 5,25% voor de afvalstoffen heffing. In 2016 heeft het college toegezegd dat deze leges alleen maar zouden dalen, maar nu stijgt deze extra. Voor ons niet uit te leggen aan onze inwoners omdat er een geheel nieuw afval inzamelingssysteem is. Wethouder lichtte nog eens toe toe waarom toch deze verhoging maar voor ons onacceptabel. Een succes hebben we wel weten te boeken. De extra verhoging van de begraaftarieven met 5% is van de baan voor 2019. College en Raad waren van mening, na 5 jaar ageren van de CU, dat er geen onderbouwing is voor deze extra 5% en stelde zelf ook voor om deze te schrappen voor 2019. Een door ons ingebracht amendement werd overgenomen. Verder hadden we met de PvdA een motie over het onderhoud van de watergangen en oevers in onze gemeente. Deze is aangehouden en komt in de commissie vergadering van november 2018 terug op de agenda. De motie die samen met het CDA is opgesteld omtrent het zwerfafval haal de het wel. Al met al was het een lange zit waarbij de begroting uiteindelijk werd aangenomen met OM, CDA, VVD en D66 voor en PvdA, Moerdijk Lokaal, SP en CU tegen.

Lees hier onze bijdrage aan de begrotingsvergadering

We zullen de komende tijd kritisch de financiële ontwikkeling bij de gemeente volgen omdat inmiddels een aantal tegenvallers  in euro's is gemeld door het college.

Bert Schreuders

Fractievoorzitter ChristenUnie Moerdijk

Begin juni kreeg de raad een soort “reparatie-voorstel” voorgelegd omdat per 1 juli de bouwverordening niet meer van kracht is en er daarmee een lek zou ontstaan rondom het beoordelen van parkeervoorzieningen bij aanvragen voor een bouwvergunning. Dat dit niet zo eenvoudig was als in eerste instantie voorgesteld, bleek wel uit de vele onduidelijkheden tijdens de commissiebehandeling en de raadsbehandeling op 28 juni. Vooral het amendement van VVD, D66 en PvdA/GroenLinks (4 pagina’s A4 notabene) is daar een mooie indicatie van. Daarom hebben wij ons vooral kritisch opgesteld over de gang van zaken.

Een op het oog simpel raadsvoorstel, wat uiteindelijk niet zo simpel is. De CUSGP fractie heeft bij de voorbereiding op de commissievergadering zich al afgevraagd, wat nu precies de gevolgen van dit voorstel zijn. Juist bij RO-thema’s weten we dat het vaak erg complex is, om een stapeling van (veelal dikke) bijlagen gaat, die ook nog eens op elkaar ingrijpen en voor de gemiddelde inwoner (en daar moet u raadsleden ook maar toe rekenen) niet goed te doorgronden is. Om die reden hebben wij om een overzicht van de gevolgen van dit besluit gevraagd, wat inmiddels ook bij de stukken zit. Na lezing van dat overzicht waren wij gerustgesteld.

Echter afgelopen weekend dook er een concept amendement op van de VVD, samen met D66 en de PvdA/GL, over de gevolgen (volgens deze fracties) ten aanzien van het te realiseren Sportgebouw in Abcoude. Het amendement riep bij ons echter meer vragen op dan dat het antwoorden gaf en bij navraag bij de indieners “waar gaat dit nu eigenlijk om” kwam de aap uit de mouw: volgens de indieners zouden de initiatiefnemers van het Sportgebouw door dit raadsvoorstel beperkt worden ten aanzien van de parkeermogelijkheden;  anders gezegd, door het aannemen van dit raadsvoorstel zouden de initiatiefnemers ineens alle parkeergelegenheid op eigen terrein moeten realiseren. Dus toch forse consequenties? Die niet in het raadsvoorstel of het later verstrekte overzicht genoemd worden.

Daarom heb ik vanmiddag maar eens een toelichting van de ambtenaar gevraagd. In een soort prive-college heb ik tekst en uitleg gekregen, waaruit ik begrijp dat ook in de huidige situatie (als gevolg van de samenhang van stukken en onderlinge verwijzingen) die beperking al van toepassing is. Maar hoera, in het parapluplan zit een afwijkingsbepaling, die het mogelijk maakt om een uitzondering te maken voor het Sportgebouw.

Voorzitter, dit is nu exemplarisch voor de complexiteit van RO thema’s waarbij raadsvoorstellen vergezelt gaan van dikke pakken papier en waarbij ook andere stukken nog relevant zijn. Die zijn dan weer niet bijgevoegd, maar daar wordt dan wel naar verwezen, of de wet zegt er iets over. Probeer dan als goedwillend raadslid maar de doorgronden wat de gevolgen van een raadsvoorstel zijn. Met terugwerkende kracht kunnen we ons zelfs afvragen of de raad bij de behandeling van het verkeersbeleidsplan (wat hier kennelijk ook een cruciale rol speelt) de gevolgen wel goed op een rij had.

Dat roept de vraag op hoe we in de toekomst RO-thema’s zodanig gaan behandelen, dat raadsleden eenvoudig de gevolgen van besluiten kunnen overzien zonder een expert op het gebied te zijn, honderden pagina’s papier door te nemen of een juridisch adviseur in de arm te nemen. Het lijkt me een onderwerp om in het eerstvolgende presidium nog eens goed over van gedachten te wisselen maar ook een onderwerp waarbij de nieuwe agenda-commissie extra kritisch zou moeten zijn de beoordeling of een raadsvoorstel “behandel-rijp” is.

Ten aanzien van het onderhavige voorstel en het amendement: kan de wethouder ons toezeggen, dat bij een vergunningsaanvraag door de Stichting van het Sportgebouw, indien parkeren een probleem wordt, gebruik gemaakt wordt van de afwijkingsgrond zodat parkeren geen hinderpaal wordt voor het realiseren van het Sportgebouw?

Naschrift

Namens de indieners van het amendement werd er door raadslid Van Olden (VVD) een op zicht heldere uitleg, punt voor punt, van het amendement gegeven. Al snel bleek, dat het amendement uit twee delen bestond: een aantal technische aanpassingsvoorstellen en (als laatste) een concreet voorstel om nu al voor het Sportgebouw in Abcoude (die onlangs een afwijzing op een ingediende vergunningsaanvraag hebben gekregen met het oog op het parkeren) een uitzondering te maken.

Wim Stam heeft in de raad dus aangegeven, dat er feitelijk twee gescheiden zaken voorliggen en dat het beter zou passen om het amendement te knippen in een technisch deel en aanvullend een motie in te dienen met het oog op het Sportgebouw, verwijzend naar de afwijkingsbevoegdheid. Na een lange schorsing besloten de drie indieners het hele amendement in te trekken en alleen een motie, als door CUSGP voorgesteld, in te dienen. Waarop fractievoorzitter Stam aangaf, dat die eerste technische punten kennelijk niet serieus zijn, maar voor de Bühne als afleiding van het werkelijke doel.

Alleen PvdA/GroenLinks vond dat het amendement (ingekort) toch in stemming moest worden gebracht, juist om die punten ook recht te doen.

De ChristenUnie-SGP heeft uiteindelijk het amendement niet gesteund. Omdat dit een totaal ander parkeerbeleid zou betekenen, dan twee jaar terug via de beleidsnota verkeer aangenomen. In dat beleid is juist vastgelegd, dat aanvragers parkeren op eigen terrein moeten regelen en de parkeerdruk daarmee niet op de omgeving kan afwentelen. Nu het amendement aannemen, zou de deur daarvoor weer open zetten. De motie hebben we wel gesteund, hoewel formeel misschien overbodig, maar het zet wat druk op het college om ten aanzien van het Sportgebouw coulant te zijn. Uiteindelijk werd het raadvoorstel unaniem aangenomen, het (aangepaste) amendement verworpen en de motie met de kleinstmogelijke meerderheid (14 voor, 13 tegen) aangenomen. Een eenmansfractie als de CUSGP geeft dan dus de doorslag.