Poliflw

Vorige week kwam naar buiten dat de jongerenafdeling van de SER zich zorgen maakt over een tweedeling onder jongeren. Jongeren met kansen op een baan en een (koop)woning en jongeren zonder deze kansen. D66, CDA en PvdA maken zich hier zorgen over en willen dat de gemeente onderzoek doet naar de tweedeling in Rotterdam. Zie ook het artikel in Dagblad010.

 

Volgens een vorige week uitgekomen SER-rapport hebben jongeren vaker flexibel werk, kopen later een huis en hebben meer last van stress. Dit staat in de publicatie ‘Hoge verwachtingen: Kansen en belemmeringen voor jongeren in 2019’. In het rapport wordt gekeken hoe de huidige jongeren verschillen van vorige generaties.

 

De jongeren van de SER zien ook een scherpere lijn tussen jongeren met meer en minder kansen. “Er mag geen kloof komen tussen Rotterdamse jongeren met kansen en zonder kansen. Iedereen verdient een eerlijke kans op een goed en vast inkomen, een koopwoning en een goede vervolgopleiding.” Aldus D66-raadslid Nadia Arsieni.

 

Daarom heeft D66 samen met het CDA en PvdA kritische vragen gesteld aan het Rotterdamse college. Daarin dringen deze partijen aan op een onderzoek naar de situatie in Rotterdam. Arsieni: “Zorgt discriminatie door werkgevers bijvoorbeeld voor oneerlijke kansen in Rotterdam? Of is de kwaliteit van de aansluiting onderwijs en arbeidsmarkt een boosdoener? Dan wil ik dat daar wat aan gedaan wordt!”

Het bericht Tweedeling Rotterdamse jongeren dreigt verscheen eerst op Rotterdam.

Dit is de woordvoering zoals Statenlid Peter Gerrits deze uitsprak tijdens de Provinciale Statenvergadering van 10 juli 2019, bij het bespreken van het programmakader voor het Nationaal Programma Groningen. Bij deze vergadering werd motie 66: ‘Overkoepelende ambitie voor het Groningen van 2040’ nagenoeg unaniem aangenomen. De motie-tekst vindt u hier. 

Terwijl Groningen nog bezig is te herstellen van de schade door de gaswinning gaan we nadenken over de toekomst. Dat kost wel moeite, want je zou zeggen: éérst de schade uit de woningen en uit de Groningers, éérst moeten de woningen versterkt, daarná is er ruimte om over de toekomst te denken. En inderdaad, volledig schadeherstel en versterkte woningen zijn absolute voorwaarden voor een goede toekomst van Groningen. Daar houden we aan vast.

Ondertussen moeten we nadenken over het Groningen van 2040. Het is immers onze taak om te kijken wat onze kinderen – en wij met wat geluk – in de toekomst nodig hebben. Wat gaan we doen om nieuw werk in het gebied te krijgen, terwijl er veel aan gas gerelateerde banen verdwijnen. Wat gaat er in de toekomst gebeuren met de krimp? Komen er ook weer nieuwe perspectieven in werk, leefbaarheid en opleiding?

Voorzitter, wij zien de mogelijkheid om een nieuwe toekomst te bouwen. En we denken dat dit breed in de Staten zo gevoeld wordt. Een toekomst die vorm gegeven wordt door de Groningers zelf, in een bijzondere leefomgeving, met werk, passende opleidingen en prima groeikansen. Daar staan we samen voor.

Het gaat om de realisatie van doelen voor Groningen op de lange termijn. De middelen die we hiervoor beschikbaar hebben gekregen zijn een startkapitaal. Met elkaar, en met het Rijk, is het zaak om de onderlinge betrokkenheid in dit grote project te vinden en vast te houden.

Het Nationaal Programma Groningen start daarom wat ons betreft met het formuleren van een ambitie voor het Groningen van 2040. Daarin zeggen we wat Groningen in 2040 voor de Groningers is. We hebben dat onder woorden gebracht voor de onderwerpen economie, opleiding en inkomen, leefbaarheid en welzijn en tenslotte imago en aantrekkingskracht van de provincie. Deze ambitie is vervat in een motie.

Met de inhoud van deze motie en ambitie van de Staten kunnen we het gesprek aangaan met alle stakeholders in het NPG. In het najaar hebben we weer een bijeenkomst met de zeven aardbevingsgemeenten, de hier geformuleerde ambitie kan mede richting geven aan het gesprek.

We zullen nog volop met elkaar bezig gaan over de uitvoering. Daarbij helpt het enorm als we nu vertrekken met één doel: we maken samen het Groningen van de toekomst.

In de perspectiefnota (PPN) heeft het college in grote lijnen haar plannen voor de komende 4 jaar opgeschreven. Hieronder leest u de reactie die onze vice-voorzitter Patty Wolthof in de raad heeft gegeven namens de PvdA fractie.

“Zwolle is ook leuk, maar je zult als songfestivalfan maar een week in Zwolle moeten zitten.” Een uitspraak van D66-raadslid uit Amsterdam Jan-Bert Vroege in het Parool. Ik ben het helemaal met hem eens dat het songfestival niet naar Zwolle moet komen hoor, maar beste Jan-Bert wake up call: 10% van de huizenkopers in Zwolle komt uit de regio Amsterdam en om hier niet slechts 1 week, maar waarschijnlijk de rest van hun leven te wonen.

Zwolle is populair en terecht. Er is de laatste jaren heel vaak gezegd dat Zwolle te bescheiden is en zich meer moeten laten zien. Ik denk dat de stad die aanmoediging ter harte heeft genomen. De stad groeit en haar ambities groeien mee. Maar de lusten en lasten van die groei moeten eerlijk over de stad verdeeld worden.

Hoe zorgen we ervoor dat Zwolle niet een stad wordt voor de happy few, zeg maar de Jan-Berts van deze wereld, maar die sterke en sociale stad blijft, waar we allemaal trots op zijn.

De PvdA heeft hier een aantal concrete ideeën over en daarom nemen we u graag mee langs een korte route door de stad op basis van 3 onderwerpen waarop verdeling in de stad kan ontstaan:

Woningmarkt Eerlijke energietransitie De Arbeidsmarkt.

We nemen de route van de 4 mijl als uitgangspunt, maar dan op een iets sneller tempo dan dat van mij vorige week, dat beloof ik u. Die 4 Mijl begon namelijk in de Spoorzone: hét symbool voor groei in stedelijkheid: waar wonen een belangrijk onderdeel van wordt. Wonen zijn wij als de sleutel voor het succes van alle ambities: want je kunt wel de vierde economische topregio willen worden, maar als niemand hier kan wonen kom je daar niet ver mee. We doen 3 concrete voorstellen. 1. Vergroot het aantal goedkopere koopwoningen

,,Door de schaarste aan woningen dreigt Zwolle grotendeels onbetaalbaar te worden. Voor veel mensen uit de stad, regio en Noord Nederland is wonen in Zwolle al vrijwel niet meer te betalen. Zwolle dreigt een exclusieve stad te worden.”

Dit is een citaat van het Concilium: een samenwerkingsverband dat bestaat uit Zwolse bouwers, ontwikkelaars, makelaars, corporaties én… de gemeente. Het is dan ook zeer opmerkelijk dat hierover in deze perspectiefnota weinig te vinden valt. Want het is nogal een uitspraak die gedaan wordt, en we zijn dan ook erg benieuwd hoe het college deze uitspraak waardeert. Want met het Concilium maakt de PvdA zich zorgen om de onbetaalbaarheid van wonen, echter, waar zij opperen om zoveel en zo snel mogelijk te gaan bouwen, wil de PvdA pleiten om zo betaalbaar mogelijk te gaan bouwen. Heel concreet door de huidige bouwverdeling te wijzigen: geen 10% maar 20% goedkopere koopwoningen bij nieuwbouwprojecten. Kijk naar het gemiddelde inkomen van de Zwollenaar, dat is 39.000 euro, daar kun je niet eens een woning van boven de 2 ton voor kopen. 2. Voer anti-speculatiemaatregelen in Als die huizen dan eenmaal gebouwd zijn, zijn ze bedoeld om in te wonen en niet om mee te speculeren. Daarom pleit onze fractie nog maar eens voor het zo snel mogelijk invoeren van een anti-speculatiebeding en zelfbewoningsplicht die ervoor zorgen dat deze koopwoningen betaalbaar blijven 3. Voer vergunningstelsel in Een oververhitte woningmarkt plus stijgende huizenprijzen plus moeilijk te krijgen hypotheken: hét recept voor het spekken van de bankrekening van De Huisjesmelker. Want ja die hebben we ook in Zwolle en ik hoef niet eens de naam te noemen en iedereen weet al wie ik bedoel. We hoorden vorige week in deze raadszaal van het Studenten Overleg Orgaan Zwolle, dat er nog veel mis is bij particuliere verhuurders. Het idee is om een verplichte kamerverhuurvergunning in te stellen. Die vergunning krijgt iedere bestaande kamerverhuurder, en nieuwe verhuurders krijgen die onder bepaalde voorwaarden. Als een verhuurder de fout in gaat, kan de gemeente overgaan tot het intrekken van de vergunning. Samen met de SP en D66 vragen wij het college de mogelijkheden daartoe in Zwolle te onderzoeken.

 

ENERGIETRANSITIE Ik vervolg snel mijn 4 Mijl-route. Van de Spoorzone via De van Karnebeektunnel- en straat in Assendorp. Deze stenige en dichtbevolkte wijk, staat nu symbool voor de uitdagingen met betrekking tot klimaatadadaptatie, mobiliteit en ook de energietransitie.

Zwolle heeft mooie ambities op het gebied van energie en we zien grote projecten ontstaan. Anderzijds zien we ook een spanning met de dagelijkse praktijk. Wat merkt de gewone Zwollenaar hier nu van? Een deel van de Zwollenaren legt zelf zonnepanelen op zijn dak, of schaft een warmtepomp aan. En dat is fantastisch. Maar er zijn veel Zwollenaren in een sociale huurwoning of kleine koopwoning die onder andere door de stijgende vaste lasten moeilijk kunnen rondkomen.

Het is moeilijk groen doen, als je rood staat.

Het tegengaan van energie-armoede is onderdeel van de aanpak van dit college. We zien nog geen concrete maatregelen die ervoor gaan zorgen dat ook deze mensen jaarlijks tientallen euro’s kunnen besparen. En zo ook een bijdrage kunnen en mogen leveren aan de energietransitie. Daarom doet onze fractie alvast een twee concrete voorstellen:

Instellen van gratis energiecoaches voor huishoudens die niet direct de middelen hebben om hun huizen te verduurzamen. Het idee is om pro-actief deze huishoudens (koop- en huur) op te zoeken en te adviseren hoe zij energiebesparende maatregelen kunnen nemen. Een tochtstrip of ledlamp kan al aardig wat besparen. Ons tweede voorstel sluit daar een beetje op aan. Wij denken dat zichtbare duurzaamheidsmaatregelen in de wijk niet alleen bijdragen aan onze schone-energie-opgave, maar voor een groot deel ook aan het draagvlak, bewustzijn en bereidwilligheid van buurtbewoners. Dus leg de Assendorperspeeltuin vol met zonnepanelen, vraag hulp aan buurtbewoners en nodig meteen die energiecoaches uit bij de feestelijke onthulling.

IEDEREEN DOET MEE Ik ga verder, ik ben al bij de finish op de Grote Markt. Waar al die deelnemers, het publiek en vrijwilligers bij elkaar komen in het hart van de stad. Iedereen met zijn eigen tijd, motivatie, achtergrond. Opleiding speelt geen rol, iedereen mag meedoen, zoals we dat ook voor ogen hebben op onze arbeidsmarkt. We waren eerder dit jaar op bezoek bij de Entree-opleiding van Deltion, daar hoorden we dat werkgevers al geen stageplaats willen aanbieden aan studenten op MBO-1-niveau. Omdat ze een bepaald beeld hebben bij deze jongeren. Hoe gaan we zorgen dat er ook voor hen een passende plek op de arbeidsmarkt is? Wij zouden dit graag gemonitord zien in de Human Capital Agenda.

Maatschappelijke banen Er zitten momenteel 4100 mensen in de bijstand, waarvan 1640 mensen langer dan 5 jaar. Als Partij van de Arbeid zien we graag dat mensen die het kunnen, aan het werk gaan. We zien dat het college veel instrumenten inzet om de participatie te verhogen en uitkeringsgerechtigden uit te laten stromen naar werk, maar het is lastig om duurzame banen te creëren. Bijvoorbeeld: van het budget voor de business case ‘Naar Werk’ resteert nog 250.000 euro. Wij zouden dit geld graag gebruiken voor een proef met maatschappelijke banen. Want wij zien het werk op straat liggen. Werk dat nu niet wordt gedaan, waar geen vacatures voor zijn, maar die wel van groot maatschappelijk nut zijn: bijvoorbeeld conciërges op scholen of in buurten, assistent-beheerders bij wijkcentra of gebouwenbeheerder bij een sportvereniging.

Een instrument dat alle moeite waard is om uit te proberen, zowel financieel – de kosten van zorg en bijstand nemen af en het levert de stad iets concreets op. Een mooi, overzichtelijk experiment, gefinancierd met geld dat voor hetzelfde doel gereserveerd was. Daar kun je toch niet tegen zijn.

Oproep coalitiepartijen Den Haag Tot slot richt ik me tot de CU, VVD, D66 en het CDA. De reden dat de gemeente minder te besteden heeft dan we zouden willen, komt ook door de keuze van de rijksoverheid om minder uit te geven. Zo worden onze inwoners eigenlijk 2 keer de dupe: de rijksoverheid geeft minder uit en gemeentes daardoor ook. Dit terwijl de vaste lasten op energie en voedsel stijgen. Daarom een oproep aan de deze partijen: roep je partij op om meer uit te geven! Ik ken nog wel een partij met een wensenlijstje.

Het bericht Algemene beschouwingen op de Perspectiefnota 2020-2023 verscheen eerst op PvdA Zwolle.

Deventer 20 juni 2019

Als de coalitie de oppositie verliest….

Samenwerken is een bijzondere werkvorm die ervoor kan zorgen dat  nota’s of visies beter worden. Dat wil je natuurlijk bereiken. Want een gedragen visie is vooruitgang. Misschien nog wel belangrijker is dat je dan ook de keuzes kunt uitleggen. Want aan keuzes zitten negatieve punten naast positieve punten. Maar op basis van gezamenlijk overleg zoek je naar de beste oplossing voor Deventer. Je doet dat met liefde voor de stad en omdat je de cultuur en daarmee de stad wil laten bloeien.

Maanden werd er op gewacht. De nieuwe cultuur visie voor Deventer. Sinds het najaar heeft wethouder Verhaar aangegeven dat de allesomvattende visie aan de raad zou worden aangeboden. Daarin zouden echte keuzes worden voorgesteld. Keuzes die de raad uiteindelijk moet maken.

De visie is Boeien en bloeien genoemd, het is twijfelachtig of die naam eer doet aan deze visie. Dat wordt pijnlijk duidelijk als de insprekers zich melden…… zoveel heeft Deventer er nog niet gezien bij een onderwerp. Meerdere avonden zijn nodig om alles goede banen aan de raad ten gehore te brengen.

Uit elke hoek van cultuur Deventer, of het nu leerlingen, muziek docenten, de schouwburg, het speelgoedmuseum, het bedrijfsleven of het burgerweeshuis zijn, er komt enorm veel commentaar. Daar zit weinig positiefs tussen. Of je nu van mening bent dat de cultuur in Deventer teveel geld kost en dat je daarom van mening zou zijn dat het anders moet of kan? Prima maar dan biedt het presenteren van een verdeel nota van een bevroren budget geen oplossing. Sterker, het doet afbraak. Iets wat je afbreekt moet je eerst weer opbouwen en van ver komen om weer mooi te worden of echt te gaan bloeien.

Om te bloeien en boeien moet je zoeken naar creatieve oplossingen en dat doe het liefst samen. Het enige levensteken kwam van coalitie partij D66, zij lieten een klein ballonnetje op. De discussie daarover is wekenlang door de coalitie binnenskamers gevoerd. Alleen de coalitie. Een coalitie die daarop geen enkel moment het samenspel van de oppositie heeft gezocht. Verschillende signalen, korte gesprekken over mogelijkheden van onze kant werden niet opgepakt. Mogelijke voorstellen werden bij voorbaat naar de prullenbak verwezen. Geen draagvlak voor bij de coalitie….

Als dan plots kort voor de behandeling er zaken spelen waarover geheimhouding wordt gevraagd vooraf aan het debat over de cultuurvisie maakt dat een integrale afweging en openbare discussie over de cultuurvisie op dit moment onmogelijk. Dan doe je als fractie een orde voorstel en daarover is in de raad van Deventer de afspraak dat daar gehoor aan wordt gegeven tenzij er een wettelijke belemmering is, zijnde een wettelijke finale datum of betalingstermijn. Ondanks dat die er niet was besloot de coalitie dat ordevoorstel niet te volgen. Monddood debatteren is dan geen oplossing.

Voor het volgende open en transparante debat om samen te voeren over de cultuurvisie laten wij ons graag uitnodigen door de coalitie. Wij zien de uitnodiging graag tegemoet.

Bert Kleine Schaars

Fractievoorzitter Deventer Belang

D66 wil dat de gemeente zich actiever inzet om circulair ondernemen in ’s-Hertogenbosch te stimuleren. De partij ziet nu concrete kansen om een circulair bedrijf gespecialiseerd in het recyclen van kunstgras naar ‘s-Hertogenbosch te halen en vraagt het gemeentebestuur om hier actieve acquisitie op te voeren.

D66 wil dat de gemeente haar economisch acquisitiebeleid meer richt op duurzame bedrijven in de circulaire economie. Het doel hiervan is om hergebruik van producten en materialen te faciliteren. Een circulair bedrijf gespecialiseerd in het recyclen van kunstgrasvelden voert momenteel gesprekken met gemeenten in Midden-Brabant. Een dergelijk bedrijf past ook goed bij de duurzame ambities van ’s-Hertogenbosch. Het is een kans om de Bossche economie te verduurzamen, werkgelegenheid te creëren en het probleem van de groeiende kunstgrasstapels op te lossen. D66 vraagt het college van burgemeester en wethouders daarom wat de gemeente momenteel doet om circulaire bedrijven naar ’s-Hertogenbosch te halen en of de gemeente actief aan de slag gaat om een dergelijk circulair bedrijf in ’s-Hertogenbosch te vestigen.

“Er ligt een uitdaging om de stapels kunstgras van nu en in de toekomst te recyclen en het materiaal weer nuttig te (her)gebruiken. Er is nu een kans om een bedrijf dat op de juiste wijze kunstgrasvelden recyclet naar onze gemeente te halen. Die kans moet benut worden. Laten we daar als gemeente voor gaan!”, aldus raadslid Inge Visschedijk.

Klik hier voor de schriftelijke vragen.

D66 wil dat de gemeente zich actiever inzet om circulair ondernemen in ’s-Hertogenbosch te stimuleren. De partij ziet nu concrete kansen om een circulair bedrijf gespecialiseerd in het recyclen van kunstgras naar ‘s-Hertogenbosch te halen en vraagt het gemeentebestuur om hier actieve acquisitie op te voeren.

D66 wil dat de gemeente haar economisch acquisitiebeleid meer richt op duurzame bedrijven in de circulaire economie. Het doel hiervan is om hergebruik van producten en materialen te faciliteren. Een circulair bedrijf gespecialiseerd in het recyclen van kunstgrasvelden voert momenteel gesprekken met gemeenten in Midden-Brabant. Een dergelijk bedrijf past ook goed bij de duurzame ambities van ’s-Hertogenbosch. Het is een kans om de Bossche economie te verduurzamen, werkgelegenheid te creëren en het probleem van de groeiende kunstgrasstapels op te lossen. D66 vraagt het college van burgemeester en wethouders daarom wat de gemeente momenteel doet om circulaire bedrijven naar ’s-Hertogenbosch te halen en of de gemeente actief aan de slag gaat om een dergelijk circulair bedrijf in ’s-Hertogenbosch te vestigen.

“Er ligt een uitdaging om de stapels kunstgras van nu en in de toekomst te recyclen en het materiaal weer nuttig te (her)gebruiken. Er is nu een kans om een bedrijf dat op de juiste wijze kunstgrasvelden recyclet naar onze gemeente te halen. Die kans moet benut worden. Laten we daar als gemeente voor gaan!”, aldus raadslid Inge Visschedijk.

Klik hier voor de schriftelijke vragen.

Sociaal ondernemen; ondernemen om de wereld te verbeteren. Iets goeds doen, waarde toevoegen, bijdragen aan werkgelegenheid voor mensen met een beperking, aan duurzaamheid. En tegelijk ook gewoon ondernemen en geld mogen verdienen. Echte D66 principes komen hierin samen. Dat was voor mij aanleiding om bij de begroting 2019 een motie in te dienen om vanuit de invalshoek ‘aansluiting onderwijs-arbeidsmarkt’ hier een samenwerking tussen economie en sociale zaken te organiseren: als we meer mensen aan het werk willen, moeten we zorgen dat onderwijs op maat geleverd kan worden en bovendien moet er dan vervolgens een werkgever zijn die de kandidaat een kans wil geven. Er zijn prachtige voorbeelden van kleine leerbedrijven in wijken, voor mensen die niet zomaar meer in het gewone onderwijs passen om welke reden dan ook. En er zijn prachtige voorbeelden van sociaal ondernemers die dit alles gewoon heel normaal vinden. Niet de snelle winst staat centraal maar de meervoudige waarde die gecreëerd wordt.

Kan het écht samen, iets goeds doen voor Amersfoort en tegelijk financieel zelfstandig en bovendien winstgevend zijn? Of moet je je als ondernemer schikken in je afhankelijkheid van gemeentelijke subsidies? Waardeert de gemeentelijke overheid deze ondernemende aanpak wel en hoe praten deze twee werelden met elkaar of is het eigenlijk allemaal dezelfde wereld? Wat is het imago van de sociaal ondernemer: een schattige wereldverbeteraar, een ondernemer met visie of gewoon een doener die handjes nodig heeft? Welke sociaal ondernemingen zijn er al in Amersfoort en waar lopen ondernemers tegen aan in de pogingen tot samenwerking met de gemeente? In de Ronde van 15 januari 2018 kregen we als raadsleden hier meer inzicht in. Verschillende sociaal ondernemers presenteerden zich: onder andere Cycloon fietskoeriers, de Stadswormerij en Bloemendal Bouw.

De ondernemers kregen de kans om van de gemeente te vragen wat ze nodig hebben om succesvol te kunnen zijn: het right to challenge bijvoorbeeld: initiatieven indienen waarnaar geluisterd wordt. Via het gemeentelijk inkoopbeleid een kans krijgen als social return in het inkoopbeleid meer plek zou krijgen. En de rol van de gemeente als belangrijke verbinder en netwerker werd steeds opnieuw genoemd. De gemeente werd opgeroepen om te luisteren naar de ideeën van de ZZP’ers vanwege hun kennis en hun betrokkenheid bij onze stad. Er gebeurt veel meer dan we weten, dus maak er gebruik van. Dat was de boodschap.

Hoeveel energie en betrokkenheid en authenticiteit ook spreekt uit de motieven om jezelf sociaal ondernemer te noemen, en hoe zeer ik ook geloof in sociaal ondernemen als de sleutel naar écht andere business modellen, het beroep op de gemeente als geldschieter blijft me dwars zitten. Ik weet ook waarom: gemeenten denken in subsidies als tijdelijk middel om iets op gang te brengen dat nog niet op eigen benen kan staan en waar een belang voor de gemeente mee is gediend: een maatschappelijk belang. Ondernemers moeten verder denken dan de termijn van een paar jaar. Ondernemen is geen sociaal project, geen vrijwilligersproject. Veel sociaal ondernemers gaan dan toch na een paar jaar uiteindelijk failliet als de gemeentelijke geldkraan dicht gaat. Het belang van een goed business model is groot. In de meervoudige en onder ander maatschappelijke doelstellingen moet ‘winst maken’ ook een plek kunnen hebben. Gemeenten moeten daar niet van schrikken. Een aanwezige ondernemer en deelnemer in deze Ronde zei het me naderhand mooier dan ik het zou kunnen, dus ik leen de gedachte: wij hebben de gemeente helemaal niet nodig als subsidieverstrekker. We hebben gewoon werk en willen iedereen een kans geven. We vinden het leuk om mensen op te leiden en ze de tijd te geven om zich te laten zien. Dat kost tijd, aandacht, energie en levert het meervoudige op. Tegelijk zijn we gewoon een bedrijf. Als het slecht gaat en we moeten inkrimpen, krimpt iedereen mee. Als het goed gaat en we groeien, zijn er weer kansen voor iedereen. We betalen normaal en we vragen normale dingen. Gaat eigenlijk heel goed.

Ik geloof in het sámen: de gemeente kent de mensen, de ondernemer kent de business. Het verbinden van deze twee, het loslaten van regels en dwingende afspraken, het vertrouwen in elkaar, dat is denk ik de sleutel tot succes. De meeste ondernemers zijn zakelijk en hebben geen behoefte aan gemeentelijke inmenging of geld. Maar stel dat het nodig is om dingen mogelijk te maken, mensen uit de bijstand aan het werk te helpen, een werkruimte te faciliteren, een vergunning snel te organiseren.. dan is de samenwerking economie-sociaal domein de sleutel. De één kent de stad. De ander de mensen. Meer samenwerking tussen deze twee portefeuilles, daar ga ik voor! D66 onderneemt, en intussen ben ik in gesprek met ondernemers die juist níet in deze Ronde aanwezig waren.

Het is leuk om te ervaren dat dit onderwerp meer D66’ers aanspreekt. Ik krijg zowel van leden als van ondernemers reacties en ervaringen. Wil je ook meedenken en input geven, naam dan contact met mij op!

Met vriendelijke groet,

Irma Dijkstra Fractielid D66 Woordvoerder sociaal domein en economie

Alles mag je worden. Behalve ongelukkig.

Dat leerlingen op het VMBO zich de laatste jaren steeds bewuster zijn van hun kansen op de arbeidsmarkt, vind ik een goede ontwikkeling. Er wordt serieus werk gemaakt van loopbaanoriëntatie en dat begint al vroeg. Metzo College en Zone.college organiseerden afgelopen week de tiende editie van het Beroepenfeest – Doetinchem On Stage. Wat een happening was dat!

Juist afgelopen week vroeg de onderwijsminister positieve aandacht voor het VMBO. “De roep om praktisch geschoolde mensen wordt alleen maar groter.” Dat zie ik ook als ik naar de vacatures in de Achterhoek kijk. Er is veel werk in technische beroepen. Een lasser, constructie- en machinebankwerker, verspaner en elektricien is moeilijk te vinden. De sterk groeiende bouwsector vraagt meer vakmensen, zoals metselaars en timmerlieden. Ook in de zorg nemen de personeelstekorten snel toe. Werkgevers ervaren problemen bij het werven van verzorgenden en woonbegeleiders.

 

Buiten, voor schouwburg Amphion, staat een groep leerlingen te wachten. Er sluiten steeds meer groepjes aan. Ik vraag hen met welke professional ze vanmiddag in gesprek willen. “Politie en defensie.” reageert Jim. “Dierenartsassistente en kraamverzorger.” zegt Sanne. “Ik ga in elk geval kijken bij de sportinstructeur.” geeft Mike aan.

Even later zitten de eerste 300 leerlingen in De Gelderlander Zaal van Schouwburg Amphion. Er wordt wat gerend en gelachen, maar dan is er volledige aandacht voor piloot Sjoerd Willinge Prins. Hij had als kind al bedacht dat hij piloot wilde worden, maar dat ging niet eenvoudig. Toch heeft hij aan zijn droom vastgehouden en is het hem gelukt.

De verrassing is groot wanneer de leerlingen ineens op het podium mogen komen en het doek open gaat. Ze lopen over de rode loper door naar de professionals die klaar staan op het hoofdpodium van de Rabobank Zaal. Daar staat het helemaal vol met statafels, aan elke tafel staat de ontmoeting centraal. En het maken van een afspraak voor de Doe-dag op 14 maart. Er zijn vier kleuren: Groen (groen en natuur), oranje (zorg en welzijn), blauw (techniek) en rood (handel en economie).

“Wat wil ik echt worden?” is de vraag die de 12- en 13-jarige leerlingen zich hier stellen. Het valt me op dat de herkenbare beroepen veel aandacht krijgen. Het is ontzettend druk bij de politie, brandweer en bij defensie. Bij de monteurs, werkvoorbereiders, lassers, fietsenmakers en montagewerkers is veel minder aandacht. De vraag blijft dus wel, hoe we leerlingen bewust maken van beroepen die misschien niet voor de hand liggen, maar voor hen wel heel interessant kunnen zijn. Tegen de mensen die nu nog weinig aandacht van de leerlingen kregen zou ik willen zeggen: wees creatief, kom met voorstellen richting de Thematafel Onderwijs en Arbeidsmarkt. Als het ons in de Achterhoek niet lukt om jongeren juist voor deze beroepen te motiveren, waar lukt het dan wel?

René Vijn (Zone.college) en Hans Baan (Metzo College) hebben wat mij betreft goud in handen. Met Doetinchem On Stage, met Zianne Looman die de spil is in de organisatie, maar vooral met de leerlingen. VMBO’ers van nu zijn de enthousiaste MBO’ers van morgen en de doorzetters in het HBO van overmorgen en vooral: de vakmensen en professionals van de toekomst!