Poliflw

Hebben peilingen invloed op uw stemgedrag? Nog een paar dagen en de verkiezingen voor de Tweede Kamer gaan beginnen. In de hitte van de verkiezingscampagne is er geen dag meer zonder opiniepeilingen. Zelfs met alle slagen om de arm en onzekerheidsmarges in acht nemend domineren rechtse partijen bovenaan de peilingen. Hoe komen ze tot stand, hoe betrouwbaar zijn ze en wat voor effect hebben ze op ons, de kiezers? Deze vraag komt steeds opnieuw op, vooral vlak ná verkiezingen: hoe betrouwbaar waren al die peilingen eigenlijk? Het antwoord verschilt nogal. In 2012 zaten de peilers er tussen de 18 en 24 zetels naast, bleek achteraf. In 2017 gaven ze een redelijk beeld van de werkelijkheid. Representatief Peilingbureaus proberen een goede doorsnee van de Nederlandse kiezers te bevragen, zodat het onderzoek zo representatief mogelijk is. Bureaus doen verwoede pogingen, maar echte representativiteit krijg je alleen bij een willekeurige steekproef, zonder uitval. Als bepaalde groepen niet meedoen of niet worden bereikt, dan trekken peilers het recht met wegingen, maar de vervuiling gaat er uiteindelijk niet uit. Men spreekt dan van een assumptie. Toch laat de daadwerkelijke verkiezingsuitslag zich moeilijk voorspellen. Twee of drie dagen voor de verkiezingen zijn er nog heel veel zwevende kiezers, dus hun uiteindelijke keuzen zijn moeilijk te overzien. Daarmee hebben de peilingen een niet te onderschatten invloed. Althans op de vele zwevende kiezers die uiteindelijk vaak strategisch stemmen. Maar dat effect is ook weer niet onbeperkt. Mensen stappen niet over van linkse naar rechtse partijen of andersom. Harde cijfers Over het algemeen zijn de steekproeven en de wegingen gebaseerd op harde cijfers van het CBS. Terugkerende ergernis onder politicologen: In elk kiezersonderzoek zitten foutmarges, maar daarover wordt in de media weinig bericht. De standaardopzet van een steekproef gaat uit van een betrouwbaarheidsniveau van 95 procent. Dit betekent dat in vijf procent van de gevallen het onderzoek niet het resultaat oplevert dat overeenkomt met het populatiepercentage. De Peilingwijzer zou hierbij moeten ondersteunen. Juist om deze reden is de Peilingwijzer in het leven geroepen. De Peilingwijzer is ontstaan vanuit de kritiek op het feit dat peilingen iedere keer net andere uitkomsten hadden. Door met die Peilingwijzer een intelligent gewogen gemiddelde te geven, zie je heel goed wat je wel en niet met die peilingen kan. Dat betekent in de praktijk dat mediaredacties niet moeten berichten over een zetel meer of minder, omdat dit feitelijk niks zegt. Het Bandwagon-effect Is, gezien die complicaties, de invloed van peilingen niet groot in een land met zoveel zwevende kiezers? Over deze vraag buigen politicologen zich al jaren. De centrale term daarin: hetbandwagon-effect. Dit houdt in dat kiezers de neiging hebben te stemmen op partijen die aan de winnende hand zijn. Cruciaal is dan wel dat journalisten alleen rapporteren over peilingen wanneer ze zeker weten dat die uitkomsten hard te maken zijn. Dat ging in het verleden wel eens fout: non-nieuws kan dan eenselffulfilling prophecyworden. Daarnaast hebben de media en politici een belangrijke beïnvloedende rol: Het hele klimaat rondom campagnes wordt ook ingegeven door wat journalisten en politici denken dat de situatie is en wat eruit gaat komen. Die verwachtingen zijn meestal gebaseerd op de informatie uit peilingen. Conclusie: Peilingen bieden waardevolle informatie waaruit kiezers kunnen opmaken of partijen het goed doen. Ze bieden een bijdrage in het informatieproces, maar zijn geenszins leidend in de uiteindelijke keuze.

Dit jaar beefde de Groningse aarde al meer dan 50 keer. 50 keer de gevolgen van georganiseerd falen door de overheid voelbaar. Vorige week waren de klappen dusdanig hevig dat de rest van Nederland er ook weer wat over te horen kreeg. Politici plaatsten hun halfjaarlijkse tweet met medeleven en de dagbladen herhaalden hun rituele berichtgeving. In de media verscheen zelfs dat er niets opmerkelijks aan de hand was in het artikel “Plots zijn er in Loppersum twee aardbevingen in één week”.

Er waren volgens het KNMI vorige week overigens zes bevingen en waar komt die ‘plots’ vandaan als er al tientallen klappen aan vooraf gingen de afgelopen maanden? Groningen verdient een rechtvaardigere behandeling door de politiek en een eerlijkere berichtgeving uit het bevingsgebied van de journalistieke controle van de macht. We zijn het toch niet normaal gaan vinden dat in ons land zoveel mensen al jarenlang moeten strijden met de overheid in een kapot en onveilig huis? We vinden het toch niet normaal dat ruim 25.000 schades nog onbehandeld zijn? Dat nog geen 4% van de onveilige huizen zijn versterkt. Dat mensen letterlijk ziek worden onder hun eigen dak. Dat de media aandacht minder is, betekent niet dat de ramp minder erg is.

Het zijn niet de aardbevingen, maar de manier waarop de staat de ramp aanpakt die voor de meeste schade zorgt, concludeerden onderzoekers van de Rijksuniversiteit Groningen (RuG) recent. Terwijl de grond beeft is de rijksoverheid nog steeds niet gestart met een crisisaanpak voor snelle schadevergoeding, versterking van onveilige huizen en een toekomst voor Groningen. Over de manier waarop de staat deze door hen zelf veroorzaakte ramp heeft aangepakt concludeerden de onderzoekers van de RuG ook dat het systeem complete gemeenschappen en dorpen heeft ontwricht. En ze maken korte metten met de mislukte aanpak van schadeherstel en versterking.

Zoveel jaar wachten en strijden maakt mensen moedeloos en ziek. Een kwart van de gedupeerden meldt schade niet meer. Slechts 14% van de mensen die meerdere keren schade heeft gehad, gelooft dat de overheid ooit nog zal zorgen dat onveilige woningen versterkt worden. De conclusie in deze krant dat er niets ‘opmerkelijks’ aan de hand is voelt daarom als een klap in het gezicht.

Deze zomer is het acht jaar sinds de grote beving bij Huizinge. Na die harde klap erkende het kabinet eindelijk dat de aardbevingen in kracht aan het toenemen waren. Ze kwamen met een reeks beloftes. De meesten werden gebroken. Gebroken beloftes dichten de scheuren in onze huizen en harten niet. Iedere keer krabbelden gemeenschappen weer op, herhaaldelijk dwongen zij de politiek tot handelen. Via fakkeltochten en rechtszaken. Zij kregen via de rechter de machtige hand op de gaskraan maar daarmee is de pijn niet zomaar verdwenen.

Wat hebben ze aan een bewindspersoon ‘bevinkjes’? Wat hebben ze aan lokale bestuurders die hun oor liever laten hangen naar Den Haag? De waarnemend burgemeester van Loppersum zegt in deze krant weliswaar voor een crisisaanpak te zijn maar ook dat hij ‘’formeel voorlopig niets gaat doen behalve het in de regio te bespreken’’. Dat soort slappe praat levert niets meer op dan beleefde medeleven na een nieuwe beving en wat graaistuivers richting de regio.

De giftige mix van halfbakken bestuurders, kortzichtige politici en gemakzuchtige verslaggeving is funest voor de goede Groninger zaak. Wij vragen geen onmogelijke dingen, wij eisen slechts rechtvaardige oplossingen. Een betrouwbare crisisaanpak is de enige manier om een in de steek gelaten regio weer volwaardig onderdeel te laten zijn van Nederland. Wat door overheidsfalen is afgebroken kan door overheidshandelen weer worden opgebouwd. Tijdens de coronacrisis is bewezen dat er snel miljarden vrijgemaakt kunnen worden om een ramp te bestrijden. We hebben in Groningen geen moment meer te verliezen.

De conceptversie van Coronawet roept veel vragen op. D66 heeft grote zorgen en stemt daarom niet zomaar vóór. Op deze pagina lees je daar meer over.

Op dit moment is er nog sprake van een lappendeken van plaatselijke noodmaatregelen in ons land. Die maatregelen roepen veel vragen op en zijn weinig democratisch tot stand gekomen. D66 wil dat daarvoor in de plaats een goede wettelijke regeling komt, waar het parlement in openbaarheid over debatteert en stemt. Daarbij moet een goede balans zijn tussen het beschermen van onze gezondheid en het beschermen  van onze vrijheden. Ook moet er goede democratische controle zijn. Geen decreten van bestuurders.

Huidige maatregelen beginnen te knellen

De huidige noodverordeningen worden vastgesteld door de voorzitters van de veiligheidsregio’s, waarbij zij geen toestemming nodig hebben van de gemeenteraden. Er is dus geen democratische betrokkenheid en alleen enige democratische controle achteraf. In de eerste fase van acute spoed viel dat nog te begrijpen, maar nu de maatregelen langer duren begint dit steeds te knellen. Zeker omdat het gaat over het inperken van belangrijke vrijheden, zoals het recht op privacy en godsdienstvrijheid. Maar ook maatregelen die, bijvoorbeeld, voorkomen dat iemand zijn ouders kan bezoeken in een verpleeghuis grijpen zeer diep in het leven van mensen.

Het is daarom goed dat de Tweede Kamer spreekt over een steviger juridisch fundament voor eventuele toekomstige maatregelen om de volksgezondheid te beschermen.

D66 is kritisch op voorgestelde noodwet

Dat wil niet zeggen dat alles zo maar goed is. De eerste versie van het wetsvoorstel van het kabinet van de zogenaamde Tijdelijke wet maatregelen Covid-19 roept veel vragen op. Daarom gaan we het wetsvoorstel kritisch beoordelen, zoals we vanaf het begin van de coronacrisis ook kritische vragen hebben gesteld over  de noodverordeningen en de inperking van onze vrijheden.

Lees ze hier:

Parlement heeft altijd het laatste woord

De conceptversie van de tijdelijke noodwet ziet er niet goed uit. D66 heeft bijvoorbeeld grote zorgen over  de lange duur van de wet, namelijk een jaar. Het is een noodwet die de mogelijkheid biedt vergaand onze rechten in te perken. Daarom moet de wet na drie maanden vervallen, tenzij de Tweede Kamer besluit de werking van de wet te verlengen. Verder is D66 kritisch over het feit dat de Minister zichzelf in de wet de macht geeft allerlei nieuwe bindende regels te maken via ministeriële regeling, zonder dat de Tweede Kamer daaraan te pas komt. Tweede Kamerlid Maarten Groothuizen: “Het parlement heeft altijd het laatste woord over regels die onze vrijheden zo vergaand inperken. Ik ben niet van plan de Minister een carte blanche te geven.” Ook heeft hij zorgen over nieuwe hogere boetes die het voorstel introduceert, wanneer mensen bepaalde regels overtreden.

Het Kabinet wil met de tijdelijke noodwet ook een juridische basis leggen voor een corona-app. Kamerlid Kees Verhoeven: “Voor D66 staan alle seinen nog op rood. De werking via bluetooth levert privacy-gevaren op. Er is bij Minister De Jonge geen gebrek aan coronaplannetjes, maar er zal goed doordacht moeten worden wat het doel is en of dat in verhouding staat tot de middelen.”

Kamerleden Maarten Groothuizen en Kees Verhoeven hebben hun kritiek op de conceptversie van de tijdelijke noodwet via verschillende (sociale) media geuit.

Tweet dit artikel Deel dit artikel op Facebook

Tweet dit artikel Deel dit artikel op Facebook

Vragen van het lid Bosma (PVV) aan de minister van Media, inzake het verwijderen van oude tv-programma’s die heel erg kwetsend zijn:

Heeft u kennisgenomen van het bericht “Don’t mention the war?”(*)

Bent u met mij diep geschokt dat steeds meer oude tv-programma’s off-line worden gehaald zoals Fawlty Towers en Gone with the wind om redenen van politiek-correctheid? En dat overal standbeelden sneuvelen?

Vreest u de inperking van artistieke vrijheid overslaat naar Nederland, getuige de zin “De NPO gaat wel met omroepen in gesprek over oudere programma’s die nu misschien niet meer kunnen.”

Wie heeft de NPO gevraagd dit te doen? Waarom doet de NPO dit? Waarom hobbelt de NPO achter elke linkse mode aan? Hoezo “kunnen programma’s niet meer”? Op grond waarvan? Wie zegt dit?

Hoe verhoudt zich dit tot de Grondwet en de Mediawet?

Bent u bereid de NPO aan te spreken op deze aantasting van de Vrijheid van meningsuiting en de vrijheid van kunstenaars?

Gister sprak de gemeenteraad over de lokale medialicentie. D66 vindt het belangrijk dat de Zwolse lokale journalistiek van hoge kwaliteit is, en vraagt daarom het college van burgemeester en wethouders om een visie te vormen.

“We vinden dat Zwolle het verdient een lokale omroep te hebben die nieuws brengt, duiding geeft en programma’s maakt voor de verschillende doelgroepen in deze gemeente. Nu de gemeenteraad voor de keuze staat zich uit te spreken voor een publieke media-instelling, willen we nog eens benoemen dat wat ons betreft de gemeente die kwaliteit kan stimuleren” aldus raadslid Mark Oldengarm. D66 vraagt daarom om gezamenlijk met de omroep te bespreken wat we belangrijk vinden en (financieel) bij de te dragen, zodat deze doelen ook behaald kunnen worden.

De wethouder heeft aangegeven om met een visie te komen op de lokale media, en deze samen met de omroep en de stad te vormen.  D66 volgt de ontwikkelingen van de lokale media en de rol van de gemeente hierin, zodat Zwolle de komende vijf jaar een levendige, betrokken omroep heeft die door de kwaliteit van haar werk inwoners aan zich weet te binden.