Poliflw

In de gemeenteraad heeft het CDA Lansingerland de kinderpardonmotie niet gesteund. Belangrijkste argument daarvoor is dat wij vinden dat de Gemeenteraad niet over landelijke politieke onderwerpen gaat. Dat neemt echter niet weg dat wij als afdeling Lansingerland de landelijke standpuntwijziging steunen. Het nieuwe landelijke standpunt sluit goed aan op onze bijdrage in het debat over het kinderpardon in de Gemeenteraad. Om deze steun te onderstrepen heeft de afdeling Lansingerland een brief gestuurd aan woordvoerder Madeleine van Toorenburg en fractievoorzitter Sybrand Buma. Lansingerland, 25 januari 2019 Betreft: kinderpardon Beste Sybrand en Madeleine, Blij verrast waren we door het artikel en het interview in het AD van zaterdag 19 januari j.l. De manier waarop Madeleine aangaf te worstelen met het kinderpardon is precies zoals onze afdeling erover denkt. Geen beleidswijziging, maar wel het ruimhartig interpreteren van het meewerkcriterium en het ruimhartig toepassen van de discretionaire bevoegdheid voor gezinnen met kinderen. Niet zoeken naar redenen om mensen te weigeren, maar de procedure rechtvaardig en gericht op mensen maken. En natuurlijk is het CDA Lansingerland het er mee eens dat de huidige procedures veel te lang duren. We moeten alles op alles zetten om deze enorm te verkorten. In Lansingerland is er ook een kinderpardon-motie in de Raad geweest. Het CDA Lansingerland heeft deze motie niet gesteund, omdat wij van mening zijn dat we landelijke en lokale politiek niet door elkaar moeten halen. Het bestuursorgaan Gemeenteraad moet zich concentreren op de eigen taken en verantwoordelijkheden en zich niet laten verleiden tot landelijke politieke onderwerpen. Dat neemt echter niet weg dat de CDA-afdeling Lansingerland van mening is dat de regels rond het kinderpardon veel te streng worden toegepast en dat wij voorstander zijn van een meer barmhartig beleid. Daarom zijn wij verheugd dat het CDA landelijk nu ook voor deze koers heeft gekozen. Daarbij realiseren wij ons volledig dat asielbeleid een enorm ingewikkeld dossier is en dat het stellen van grenzen altijd weer nieuwe persoonlijke drama’s zal opleveren. Wij hopen daarom zeer dat met het verkorten van procedures, mensen veel sneller duidelijkheid krijgen. Wij wensen jullie veel wijsheid toe bij de gesprekken rond dit moeilijke thema. Namens fractie en bestuur CDA Lansingerland, Matthijs Ruitenberg,Fractievoorzitter Rob Remmerswaal, Voorzitter bestuur

Ze is stellig die avond. Vijf dagen voordat het CDA via deze krant aankondigt dat het ‘om is’ en een soepeler toepassing van het kinderpardon wil, zegt Tweede Kamerlid Madeleine van Toorenburg nog dat ze van ‘aanpassingen’ niets wilt weten. ,,Ik wil over alles meedenken, maar wij gaan niet zonder meer tornen aan de huidige afspraken.”

Op haar bureau ligt dan een memo voor versoepeling dat is opgesteld door Flip Schüller, de advocaat van de Armeense Lili en Howick. Die is om tafel gegaan met D66 en ChristenUnie, omdat hij denkt dat de geesten rijp zijn voor coulanter beleid. Na een gesprek met Van Toorenburg, enkele dagen eerder, lijkt het memo echter op weg naar een la om daar ‘te worden begraven’.

Maar Van Toorenburg veinst haar onwrikbaarheid. In werkelijkheid is er sprake van een ‘veranderd inzicht‘, zoals ze vijf dagen later zal verkondigen. Daar is een lange, omvangrijke lobby binnen de eigen partij verantwoordelijk voor. ,,Ik voelde mij niet intrinsiek gemotiveerd om iets aan het kinderpardon te veranderen”, geeft ze toe.

Dat is zacht uitgedrukt, stellen ingewijden. Het is allerminst aan Van Toorenburg en fractieleider Sybrand Buma te danken dat het CDA alsnog de ommezwaai maakt. Sterker nog, intern is de druk op het duo de maanden ervoor flink opgevoerd. Hun strakke, ‘rechtse‘ lijn zorgde volgens betrokkenen voor oplopende spanning in de fractie.

Vooral Kamerleden uit CDA-bastions Overijssel en Limburg, zoals Pieter Omtzigt en Martijn van Helvert, beginnen zich enkele maanden geleden steeds ongemakkelijker te voelen. Opgejut door regionale partijgenoten, die niet zelden hun CDA-activiteiten combineren met werkzaamheden in een kerk of parochie, begint het verzet tegen de partijlijn dan door te klinken in de fractie.

Want, zo gaat dat in het CDA: de partij staat bekend om zijn tamelijk stoïcijnse omgang met kritiek van buitenaf. Wie de partij op een ander spoor wil zetten, kiest voor de binnenlijn. Lobbyisten weten dat en benaderen lokaal of provinciaal actieve CDA’ers. Zo heeft het initiatief De Goede Zaak bereikt dat inmiddels 134 gemeenten zich hebben uitgeroepen tot ‘kinderpardongemeente’. Opvallend: in 8 op de 10 gevallen heeft de CDA-fractie zich achter deze actie geschaard.

Aanvulling Jacques Leurs:

Conclusie eigen onderzoek: 419 CDA raadsleden stemden in 100 gemeenten voor de motie Kinderpardongemeente.

Ook Jasper Klapwijk, voorzitter van het Landelijk Ongedocumenteerden Steunpunt (LOS), zegt de afgelopen maanden veel regionale CDA’ers te hebben gesproken. Hij heeft Statenleden in Overijssel er bijvoorbeeld fijntjes op gewezen dat hun lijsttrekker, Eddy van Hijum, in 2013 als Kamerlid al waarschuwde dat de kinderpardonregeling voor nieuwe gevallen niet zou gaan werken. Klapwijk: ,,Van Hijum heeft gelijk gekregen. Dus toen heb ik gevraagd aan provinciale CDA’ers of ze wat konden doen.”

Ook partijprominenten beklagen zich tegenover Buma over zijn conservatieve koers. Voormalig Shell-directeur en CDA-senator Rein Willems heeft ‘indringende gesprekken’. Willems is actief in de protestantse kerk. En nauw betrokken bij het kerkasiel voor de Armeense familie Tamrazyan in de Haagse Bethelkerk. Willems heeft een terugkerende vraag aan Buma:

Waar is de compassie gebleven?

Ook oud-minister van Justitie, Ernst Hirsch Ballin, bemoeit zich ermee, zeggen betrokkenen. ,,Er zijn weinig mensen die het asieldossier zo goed kennen als hij”, zegt een ingewijde. ,,Ernst is binnen de partij altijd een vraagbaak gebleven en kent als geen ander de juridische haarkloverij.” Hirsch Ballin doet zelfs voorstellen over hoe Buma zijn ‘draai’ juridisch kan onderbouwen.

Op die manier raakt eerst Buma, en later Van Toorenburg, overtuigd van de nieuwe koers.

Wat ook een rol speelt: chagrijn over de VVD. Van Toorenburg ontsteekt in november in woede als de liberalen voorstellen om de zogenoemde discretionaire bevoegdheid te schrappen. Dat speciale middel geeft de staatssecretaris de kans om in specifieke gevallen alsnog asiel te verlenen, bijvoorbeeld – zoals bij Lili en Howick – op basis van ‘humanitaire redenen’.

Het is een vorm van maatwerk waar CDA’ers bij zweren. Zeker om empathie te kunnen tonen bij ‘schrijnende’ gevallen. Bovendien: de VVD gaat ermee voorbij aan afspraken in het regeerakkoord. Een proefballon, oordeelt Van Toorenburg. En een kwalijke ook. Tegelijkertijd biedt die ook ruimte aan het CDA: als de liberalen zo’n geluid kunnen laten horen, waarom het CDA dan niet?

De timing van de ommezwaai is uiteindelijk opvallend. Het lijkt alsof het CDA terugslaat naar de VVD. Die partij heeft tot ergernis van Buma een week eerder gespeculeerd dat onvrede over klimaatbeleid de VVD een kabinetsval waard is. Toch was het CDA al van plan de draai te maken. En wel vóór het congres van 9 februari.

Een grote groep CDA’ers had een motie in de maak om Buma tot een koerswijziging te dwingen. Om die ondermijning van zijn gezag te voorkomen, kwam er een vlucht naar voren, stellen betrokkenen. Op de vorige partijbijeenkomst in Groningen had Buma al pijnlijk moeten ervaren hoe de leden hem openlijk terugfloten. Tegen zijn wil werd Buma toen opgedragen dat hij opnieuw moest onderhandelen over de renteverhoging op studieleningen, dwars tegen het regeerakkoord in. Een herhaling van dat debacle moest worden voorkomen.

Bovendien komen er verkiezingen aan. Een milder asielstandpunt valt in goede aarde in ‘CDA-land’ Overijssel en Limburg, stellen ingewijden.

De afgelopen dagen hebben we veel vragen voorbij zien komen over de versoepeling van het #Kinderpardon. Kamerlid Madeleine van Toorenburg geeft antwoord op de meest gestelde vragen. ⏱ 0:15: Waarom is het CDA voor een versoepeling van het Kinderpardon? ⏱1:37: Waarom komen jullie hier nu mee? ⏱ 2:44: Hoe gaat het nu verder?

Kinderpardon

CDA en D66 hebben staatssecretaris Harbers een concreet voorstel gedaan om te kijken naar de mogelijkheid om, op een specifiek punt, de asielprocedure voor kinderen te versoepelen. Het gaat om de voorwaarde, waarbij van asielzoekers wordt verwacht dat zij meewerken aan hun vertrek. CDA woordvoerder Madeleine van Toorenburg: “Uit recente jurisprudentie van het Europees Hof van Justitie blijkt dat de manier waarop nu van gezinnen met kinderen medewerking wordt geeist dat niet langer houdbaar is. Juist dat meewerkcriterium zou evenwichtiger kunnen worden toegepast.” Beide partijen willen dat de commissie Van Zwol, die de verkorting van asielprocedures onderzoekt, het voorstel meeneemt in haar onderzoek om daar vervolgens de staatssecretaris over te adviseren. Van Toorenburg: “het is moeilijk uit te leggen dat gezinnen met kwetsbare kinderen sneller in gesloten voorzieningen terecht komen dan bijvoorbeeld overlastgevende Noord-Afrikanen die asielzoekerscentra en buurten onveilig maken. Daarom stellen we voor om gezinnen met kinderen met voorrang te behandelen om langdurige procedures te voorkomen.” Daarnaast willen de partijen dat de capaciteit van de Immigratiedienst IND uit wordt gebreid. Om het vertrek sneller te kunnen organiseren zal na afwijzing van een asielverzoek door de rechter direct een helder ‘vertrekplan’ worden opgesteld. Zo hopen CDA en D66 nieuwe schrijnende gevallen in de toekomst te voorkomen. De staatssecretaris heeft inmiddels de commissie Van Zwol aan het werk gezet om te kijken naar kortere procedures die ook snel worden uitgevoerd. Het CDA en D66 willen dat de staatssecretaris deze voorstellen ook meeneemt in het onderzoek en daarna met nieuwe voorstellen komt.

Dat laatste is voor een partij als het CDA bepaald geen onbelangrijke constatering. Onder leden van de Protestantse Kerk in Nederland (PKN, met 1,8 miljoen leden met afstand het grootste protestantse kerkgenootschap) is het CDA de grootste partij. Bij de Kamerverkiezingen van 2017 stemde een op de drie PKN-leden op het CDA. Bij de gemeenteraadsverkiezingen van vorig jaar was dat 25 procent.

Toen het kerkasiel op 26 oktober van start ging – de ononderbroken kerkdienst in Den Haag moet voorkomen dat het Armeense gezin Tamrazyan wordt uitgezet – schaarde de leiding van de PKN zich razendsnel achter de actie. PKN-voorman René de Reuver ging voor in de dienst. De kerk pleit al langer voor een ruimhartiger kinderpardon.

In het kielzog van De Reuver volgden er velen: inmiddels hebben meer dan achthonderd voorgangers een bijdrage aan de dienst geleverd. Hoeveel van hen met het CDA sympathiseren, is onduidelijk, maar het zullen er niet weinig zijn.

Ook al spraken prominente CDA’ers zich tegen het kerkasiel uit, zoals de Haarlemmer burgemeester Jos Wienen, de voorstanders uit CDA-kring lieten nadrukkelijker van zich horen. Voormalig PKN-voorzitter Karin van den Broeke sprak haar steun uit voor de actie. Haar naam staat op de Zeeuwse CDA-kandidatenlijst voor de aanstaande verkiezingen voor de Provinciale Staten.

De opvolgster van Van den Broeke, Saskia van Meggelen, ging voor in de Bethelkapel. Scheidend CDA-voorzitter Ruth Peetoom bezocht de Bethelkapel. Rein Willems, oud-topman van Shell en oud-senator voor het CDA, zette zich in. Net als Jan Eerbeek, voormalig hoofd van de justitiepredikanten en geestelijke verzorgers én oud-raadslid voor het CDA. En Bert Jan Lietaert Peerbolte, hoogleraar aan de VU en lid van het CDA Theologenberaad, een theologenclub binnen de partij, liet zich horen. Ook veel lokale CDA-afdelingen spraken zich afgelopen maanden uit voor een ruimer kinderpardon.

Van begin af spraken de initiatiefnemers van het kerkasiel achter de schermen ‘intensief’ met politici van CDA en ChristenUnie. Beide partijen houden op 9 februari hun voorjaarscongres. Met het oog daarop nam in de afgelopen weken het contact met de partijen toe.

‘De komende weken zullen we op verschillende manieren indringend aandacht vragen voor het kinderpardon en het kerkasiel’, schreven de initiatiefnemers twee weken terug in hun wekelijkse update. “We hadden dankzij de gesprekken met politici de laatste weken al redenen te denken dat er iets in beweging zou kunnen komen”, zegt Derk Stegeman, predikant en coördinator van het kerkasiel.

Het kinderpardon is al veel langer onderwerp van debat en meestal laait dat debat op doordat er een uitzetting op handen is van een gezin, wiens beroep op het kinderpardon is afgewezen. Het debat laait dan even op en zakt na een tijdje weer in.

Doordat het kerkasiel voor de familie Tamrazyan maar voortduurt, was er in de afgelopen maanden van inzakken geen sprake. Er is doorlopend aandacht voor in de media, ook internationaal: het nieuws van de eindeloze kerkdienst is door media wereldwijd opgepikt. De aandacht bleef bleef dus onveranderd hoog.

Ook omdat de initiatiefnemers van het kerkasiel telkens nieuwe haakjes wisten te vinden om hun boodschap aan op te hangen: een onderzoek naar de veiligheidssituatie in Armenië, steun van prominente organisaties als de Raad van Kerken en de World Communion of Reformed Churches, een door tientallen wetenschappers ondersteund rapport over de schade die de stress en onzekerheid van een op handen zijnde uitzetting aan de hersenen van kinderen toebrengen.

Dat rapport werd in de Bethelkapel gepresenteerd op de avond dat René de Reuver er voorging, met alle media-aandacht van dien. Dit weekend werd dat rapport door Kamerlid Madeleine van Toorenburg als een van de argumenten aangehaald om de draai van het CDA te verklaren.

Het vorige kabinet stelde het huidige kinderpardon in, maar in de praktijk bleek dat veel kinderen niet in aanmerking komen omdat de criteria strikt werden gehanteerd. De druk om de bestaande regels coulanter toe te passen, nam de afgelopen maanden flink toe. Zo had het Europese Hof van Justitie kritiek op hoeveel medewerking er wordt geëist van asielzoekers.

De kwestie rond de Armeense kinderen Lili en Howick, die uiteindelijk mochten blijven van staatssecretaris Harbers, werkte daarop als vliegwiel. Een groep hoogleraren waarschuwde voor hersenschade bij kinderen die soms jarenlang hier zijn, soms zelfs geboren zijn, maar met stress kampen vanwege dreigende uitzetting. In de achterban van het CDA begonnen daarna ook burgemeesters zich sterk te maken voor soepeler toepassing van beleid. Daarbij springt in het oog dat het ChristenUnie-lid Hayarpi Tamrazyan (21) dreigt te worden uitgezet. Zij zoekt al 83 dagen haar toevlucht in een Haagse kerk. De Haagse politici beleefden bovendien ongemakkelijke momenten toen tv-maker Tim Hofman met de 9-jarige Nemr op hen afstapte. Diens vraag: waarom moet hij – geboren in Nederland – uitgezet worden naar Irak, het land van zijn ouders, terwijl kinderen Lili en Howick mogen blijven? Een handtekeningenactie voor een ‘pardon dat wél werkt’ werd daarna meer dan 250.000 getekend.

In de nasleep van die ophef schreef de advocaat van Lili en Howick, Flip Schüller, bovendien een memo ‘voor betere regelgeving’, dat D66 en CDA ter hand hebben genomen.

Wat betekent het voor gezinnen met kinderen die nu al in de procedure zitten?

De partijen zijn daar ondubbelzinnig over: hun zaken zouden door staatssecretaris Mark Harbers nog eens bekeken worden. ,,Door de bril van dit voorstel”, aldus Madeleine van Toorenburg (CDA).

Naar schatting gaat het om vierhonderd tot zevenhonderd gevallen. Een groot deel van hen is hier al jaren, of zelfs hier geboren. Een onbekend deel van hen viel eerder buiten de regeling, omdat ze niet meewerkten aan eigen uitzetting. Als Harbers meegaat in het plan, kan dat betekenen dat zij alsnog kunnen rekenen op verblijf.

Het kabinet wilde toch niks veranderen aan de asielregels?

Strikt genomen worden bestaande regels vooral anders uitgelegd. Niettemin is het een flinke koerswijziging. Het kabinet maakte er tot op heden geen geheim van dat het juist ‘de bedoeling’ was dat veel asielkinderen buiten het pardon vielen. Nu draaien twee regeringspartijen het om: een gezin maakt kans ténzij ze de procedures moedwillig traineren, bijvoorbeeld door aanvraag op aanvraag te stapelen. Zo willen de partijen ervan af dat een kind dat gewoon inschreven staat in een gemeente en naar school gaat, niet direct buiten het pardon valt als het een keer een afspraak met de IND mist. Dat onttrekken aan ‘rijkstoezicht’ was altijd al een heikel punt, omdat de kinderen in de praktijk wel gewoon in beeld waren bij gemeenten. Zij hadden bijvoorbeeld eigen woonruimte geregeld, waardoor ze niet in asielcentra zaten. Ook hoeven gezinnen niet langer mee te werken met hun eigen uitzetting als de zaak nog niet door een rechter is behandeld, of wanneer een gezinslid met medische problemen kampt.

Belangrijk is ook dat de partijen voorstellen om ‘de techniek’ te veranderen. Nu nog zijn de regels in een Vreemdelingencirculaire opgeschreven, niet in een wet. CDA en D66 willen ze in een wet vastleggen. Dat lijkt iets kleins, maar zorgt ervoor dat rechters in asielzaken beter kunnen controleren hoe de pardonregels per geval uitpakken.

Heeft dit politieke gevolgen?

Tijdens de formatie bleek al hoe verdeeld Rutte-3 is over asiel. D66 en ChristenUnie staan lijnrecht tegenover de striktere VVD en CDA. In het regeerakkoord kwam het tot een compromis: er werd vastgehouden aan bestaande regels. Ook na de affaire rond Lili en Howick volhardden CDA en D66 daarin. ,,We hebben afspraken gemaakt tijdens de formatie. Dit is de politieke realiteit”, zei Maarten Groothuizen (D66) toen in de Tweede Kamer.

Die afspraken blijven staan, maar worden anders toegepast. ChristenUnie zal de nieuwe voorstellen toejuichen, maar dat is anders bij de VVD. Die partij hield tot dusver ook vast aan het huidige beleid. Maar het CDA is stellig. Zoals het nu gaat ‘werkt het niet’, is de procedure ‘contraproductief’. ,,Op frustreren wil je geen bonus zetten, maar het moet sterker gaan meewegen hoe geworteld kinderen zijn geraakt”, aldus Van Toorenburg.

Hoe gaat het verder?

Het hele voorstel moet volgens CDA en D66 betrokken worden in het onderzoek dat Harbers momenteel laat doen naar hoe de asielprocedure beter (en sneller) kan. Als dat is afgerond, moet hij oordelen over bestaande zaken.

Nu zijn dat er mogelijk vierhonderd. Wanneer de staatssecretaris de voorstellen wegwuift, zeggen de partijen via moties tot een meerderheid te komen in de Tweede Kamer. Die zou er, met steun van linkse partijen, ook zijn.

Regeringspartijen CDA en D66 willen dat het asielbeleid in ons land wordt versoepeld voor gezinnen met kinderen. Een ruimere toepassing van het kinderpardon ligt echter politiek gevoelig.

Hayarpi Tamrazyan is uitgeprocedeerd. Een doorlopende kerkdienst voorkomt haar uitzetting.

Het CDA, D66 en ChristenUnie willen dat de staatssecretaris van Justitie het recht behoudt om zijn discretionaire bevoegdheid te gebruiken. Daarmee keren de partijen zich uitdrukkelijk tegen het plan van de VVD om het te schrappen. Tijdens de begrotingsbehandeling van Justitie en Veiligheid dienden de drie coalitiepartijen het voorstel in. CDA woordvoerder Madeleine van Toorenburg: “We moeten deze bijzondere bevoegdheid van de staatssecretaris juist koesteren en niet bedoezelen met partijpolitiek.” Het CDA vindt dat schrijnende gevallen niet in regels te vangen zijn. Daarom moet een staatssecretaris altijd kunnen ingrijpen als regels onredelijk en oneerlijk uitpakken. Wel vindt het CDA dat zulke gevallen eerder aan het licht moeten komen. Dan kan de Immigratie- en Naturalisatiedienst (IND) of de rechter de zaak al rechtzetten en komt dat niet bij de staatssecretaris te liggen. Zo hoeft hij zich ook minder te verdedigen tegen het verwijt van willekeur.“Blijkbaar leidt de manier waarop deze staatssecretaris gebruikt maakt van de discretionaire bevoegdheid tot vragen en commotie. Daar moeten we wel iets mee. Maar de bevoegdheid zelf kan niet gemist worden en moeten we koesteren,” aldus Van Toorenburg. De drie coalitiegenoten denken dat de behandeling van schrijnende gevallen beter kan. Ze willen dat het kabinet onafhankelijk onderzoek laat doen. Dat moet uitwijzen of de mogelijkheid voor de staatssecretaris om een uitzondering te maken wel goed werkt. En ook of de IND en de rechter kunnen voorkomen dat het zover komt.

De staatssecretaris heeft afgelopen weekend alsnog gebruik gemaakt van zijn discretionaire bevoegdheid en besloten dat de kinderen Lili en Howick in Nederland mogen blijven. Dat is vanzelfsprekend erg fijn voor de kinderen, naar wie ook ons hart beslist uitgaat. Hopelijk krijgen zij rust na deze turbulente periode en meer zekerheid over hun toekomst. Nu de situatie in rustiger vaarwater is gekomen, deel ik graag met u als lid wat in de afgelopen weken voor mij de afwegingen zijn geweest voor mijn handelen als woordvoeder op dit zware en vaak ook emotionele dossier. Want als het gaat om het belang van het kind dan zien wij een enorm dilemma als het gaat om het verkrijgen van een verblijfsstatus. Dat de kinderen mogen blijven is voor veel mensen een opluchting. Maar dit besluit legt ook een aantal pijnlijke afwegingen bloot, waarover veel onbegrip is ontstaan. Want wanneer is een uitzetting nog wel gerechtvaardigd, wanneer personen niet worden teruggezonden naar een veilig land waar opvang en begeleiding voorhanden, zelfs geregeld, is? En hoe kan het toch dat de procedure zo lang heeft kunnen duren? Kun je het kinderen na zoveel jaren nog aandoen te moeten vertrekken en zo niet, worden kinderen dan geen ticket voor een verblijfsvergunning en zullen gezinnen zich altijd blijven verzetten? Aan de anderen kant, wanneer bereiken we het punt dat kinderen tegen hun ouder(s) moeten worden beschermd en wat zijn dan de consequenties?Het zijn allemaal zaken waarover we in algemene termen een oordeel kunnen hebben. Waarover in de media soms met weinig kennis van de echte feiten een scherp oordeel wordt geveld. Maar mijn stelling is en blijft dat een uiterst gevoelige zaak juist niet in de media uitgevochten zou moeten worden, maar zoals het hoort, bij de staatssecretaris en de rechtelijke macht ligt. We kunnen de individuele weging niet publiekelijk maken, omdat we niet alle feiten kennen, zeker de privacygevoelige niet, en dat zouden we ook niet moeten willen.Juist daarom moeten we zuinig en zorgvuldig omgaan met de bevoegdheid van de staatssecretaris. Een bevoegdheid die wij moeten koesteren in Nederland en niet moeten bedoezelen met partijpolitiek.Het is mijn taak als Kamerlid om er op toe te zien dat de staatssecretaris zijn bevoegdheden ook serieus overweegt. Het komt vaker voor dat ik aandacht vraag voor wat (ook) op ons als CDA overkomt als schrijnend. Maar dat doe ik altijd achter de schermen, net als veel betrokken burgemeesters en anderen vaak doen. Wat de bewindspersoon uiteindelijk besluit en wat ter toetsing aan de rechters wordt voorgelegd, kunnen wij niet bepalen. Dat kan niet in het strafrecht (ik wil bijvoorbeeld soms graag een hogere of lagere straf) maar dat kan ook niet in individuele asielkwesties. Deze zorgvuldigheid is dan ook de reden dat ik, als woordvoerder asiel, mij niet in het openbaar uitlaat over individuele zaken. Ook niet als collega’s dat wel doen en dus ook niet in deze zaak van Lili en Howick. Ik doe dat niet voordat de rechter of de staatssecretaris hun oordeel hebben gegeven en niet daarna. Dat moeten we ook niet willen, want als wij dat gaan doen, als wij een politiek oordeel gaan vellen over individuele zaken, dan halen wij de bijzondere bevoegdheid van de bewindspersoon onderuit. Een bijkomende vrees is dan dat alle publiciteitsgevoelige zaken de nodige aandacht krijgen en u mag van mij weten dat ook minder bekende zaken heel schrijnend kunnen zijn. Laten we daar nooit aan voorbij gaan.Wat het CDA beslist met nog meer motivatie oppakt is de verkorting van procedures, die hebben geleid tot dit hele drama. Ooit dachten we dat rechtsmiddelen (hoger beroep en nieuwe procedures bij gewijzigde omstandigheden) het systeem rechtvaardiger zouden maken. Inmiddels weten we wel beter. Dit heb ik als woordvoerder ook tijdens het debat asiel en vreemdelinge beleid duidelijk naar voren gebracht. Wij willen een gedetailleerd onderzoek naar wat anders kan, en deze aanbevelingen in de Tweede Kamer behandelen en beoordelen. Wij respecteren het besluit van de staatssecretaris maar betreuren de hele gang van zaken. Dit mag en kan niet weer zo gebeuren.Laat ik nog een mooi punt met u delen. Het is een gedeelde verantwoordelijkheid van ons allen om te werken aan een kansrijke toekomst voor alle kinderen die onze bescherming vragen en krijgen. Deze kinderen zijn vaak ernstig getraumatiseerd en hebben hulp en ondersteuning nodig. Daarom heb ik met succes aandacht gevraagd voor het mooie project Team Up van o.a. War Child. Uw woordvoerder, Madeleine van Toorenburg

De afgelopen dagen stond Nederland in het teken van Howick en Lili. Bijzonder mooi om te zien hoe Nederland massaal opkwam voor het belang van twee hulpeloze kinderen. Zouden we vaker moeten doen. En niet alleen in schrijnende asielkwesties. 

Zo kent de binnenstad van Apeldoorn sinds kort een nieuwe attractie. Een "goede ontwikkeling", die "bijdraagt aan de ambities Comfortabele Gezinsstad, Toeristisch Toplandschap en Veelzijdige Economie", aldus het college van B en W, vlak voor het zomerreces (lees hier de volledige raadsbrief). Alleen de hashtag #gewooninapeldoorn ontbreekt nog.

Maar waar in deze brief gesproken wordt over een "family-entertainmentcenter" (lees: gezellig uitje voor het hele gezin), spreekt het AD vorig jaar terecht al van 'Kindercasino's', en ging een kamermeerderheid van ChristenUnie, PvdA, VVD en SP achter CDA kamerlid Madeleine van Toorenburg staan bij het uitspreken van haar zorgen over deze nieuwe ontwikkeling. 

Ook verslavingsdeskundigen spreken hun grote zorg uit. Zo schrijft Feite Hofman van de Stichting Anonieme Gokkers en Omgeving Gokkers Nederland (AGOG), en ervaringsdeskundige: "Ze leiden daar gewoon kinderen op tot gokkers". De zogenaamde amusementshallen hebben dan ook "alle kenmerken van een echt casino", aldus Armijn Meijer van gokkerssite Onetime.nl. "In Las Vegas zou dit gewoon een casino heten. [...] Kinderen kunnen bij een spelletje raden op welk nummer een balletje valt, precies zoals bij roulette in het casino. De punten maken hebberig." (bron AD.nl)

Om een indruk te krijgen van hoe het er in zo'n kinderspeelparadijs aan toegaat, verwijzen wij graag naar onderstaand filmpje van GeenStijl:

In Apeldoorn stelde uitgerekend de fractie van 50+ al vragen aan het college over dit onderwerp. Vragen waar wij ons goed in kunnen vinden - zeker in het licht van de brede discussie die onlangs nog gevoerd is ten aanzien van de komst van een grote speelhal voor volwassenen.

Want als een meerderheid van de raad zich heeft uitgesproken tegen de komst van een casino voor volwassenen - met zorgen rond gokverslaving als één van de belangrijkste argumenten - moeten we dan niet met minstens zoveel bevlogenheid opkomen voor de belangen van onze jongere inwoners?

We wachten de antwoorden van het college af. En tot die tijd roepen we ouders gewoon op: laat je kinderen niet spelen met gokautomaten. Gewooninapeldoorn? Gewoonnietdoen.