Poliflw

Uit perspublicaties op 8 januari 2020 lezen we dat in de Tweede Kamer een meerderheid (waaronder VVD en D66) is voor legaliseren van permanente bewoning van recreatiewoningen. Hiermee hoopt men vooral starters en ouderen aan een huis te kunnen helpen, mede gezien de hoge woningnood die op dit moment speelt. Bewoners van een recreatiewoning moeten nu in principe altijd een tweede adres hebben. Vaak is dat alleen een postadres, maar soms betekent het ook dat als ze de meeste tijd op het recreatiepark verblijven er een ander huis leeg staat. En dat is doodzonde, want daar kan dus ook iemand anders wonen. Ook kennen we een voorbeeld, waarbij iemand uit een recreatiewoning moest en mede daarom een sociale huurwoning in een wozoco werd toegewezen, terwijl deze persoon een groot deel van het jaar in het buitenland verblijft.

Ook in Hof van Twente zijn recreatiewoningen, met name in parken (en zijn nog plannen voor nieuwe recreatiewoningen in Delden). Ook in Hof van Twente worden recreatiewoningen deels gebruikt voor permanente bewoning, al dan niet gedoogd. En ook in Hof van Twente kennen we een tekort een betaalbare woningen.

Vragen: 1. Is het College bekend met de wens vanuit Den Haag m.b.t. het legaliseren van permanente bewoning van recreatiewoningen? 2. Kan het College aangeven om hoeveel woningen het zou gaan in Hof van Twente en in hoeverre dit zou kunnen bijdragen in de huidige woningtekort? 3. Hoe denkt het College om te gaan met deze wetswijziging?

Er zijn te weinig zowel koop- als huurwoningen die voor ieder van onze inwoners betaalbaar zijn. De plannen zijn goed, maar de daadkracht ontbreekt. In 2018 zijn ongeveer 900 vergunningen verstrekt die nog niet hebben geleid tot werkelijke bouw.

Onze dorpen lopen leeg omdat er niet genoeg (nieuwbouw-) huizen beschikbaar zijn. Een voorbeeld is Lith, intussen groter dan Ravenstein, omdat daar wel gebouwd is.

Bouwen in de bestaande stad geeft onvoldoende mogelijkheden en dus lijkt bouwen in de polder de enige oplossing. Of zijn er nog andere mogelijkheden?

Is het college van Oss in staat om te komen met creatieve oplossingen behalve de polder vol te bouwen?

Gelet op de uitkomsten van het woonwensen onderzoek is er behoefte aan kleine woningen, die niet per definitie eengezinswoningen zijn. Dat schept mogelijkheden voor hoogbouw; niet alleen in de stad, maar ook in de dorpskernen.

Ook leegstaande (kantoor) panden kunnen een bijdrage leveren aan de oplossing, maar dat moet eerst in beeld gebracht worden.

Ravenstein geeft hierin het goede voorbeeld. Daar wordt het voormalig klooster Nazareth omgebouwd tot een wooncomplex met sociale huurappartementen voor (startende) jongeren en ouderen die kleiner willen gaan wonen.

Kortom: er moet vaart gemaakt worden met bouwen!

‘Laat zien wat je bouwt’ is het credo van D66-raadlid Michaël Busby. Zijn motie om informatieborden te plaatsen bij bouwprojecten is donderdagavond door de Almeerse gemeenteraad aangenomen.

“Het duurt soms best lang voordat je als bewoner informatie hebt over wat er nu precies gebeurt met bouwwerkzaamheden in je wijk”, vertelt D66-er Michaël Busby. “Dat zie je vooral bij transformatieprojecten. Dat zijn kantoorgebouwen die worden omgebouwd tot woningen. Heel vaak is dat onduidelijk. De vergunningaanvraag is nog wel te vinden maar zodra die afgegeven is, is er eigenlijk geen informatie meer voorhanden. Dan is het fijn als daar een bord staat zodat je ziet wat er gaat komen.”

Door heel Almere worden momenteel voormalige kantoorpanden veranderd naar woningen. D66 Almere is daar een groot voorstander van want de woningnood is groot. Michaël vervolgt: “Het betekent soms wel overlast of een rommelige aanblik van een pand dat geen fijn beeld is. Met zo’n bord dat door de opdrachtgever/uitvoerder wordt neergezet krijg je meteen als passant of bewoner de juiste informatie over wat er gaande is. Het is mooi dat de raad het eens is met ons idee.”

“Er staat een huis aan de gracht in oud Amsterdam, waar ik als woningzoeker niet wonen kan. Straks zit een rijke expat in ’t kamertje voor. En al die arme gezinnen die zoeken maar door”. Deze tekst maakte ik voor een CDA-diner in Amsterdam op het bekende liedAan de Amsterdamse grachtenvan Wim Sonneveld. Als het aan het stadsbestuur van GroenLinks, D66, PvdA en SP ligt blijven we ook nog wel even woningen zoeken met zijn allen. Hoge grondprijzen die aan de gemeente betaald moeten worden, een enorme waslijst aan regels over wat je bouwt, voor wie je bouwt en wat je daar dan voor mag vragen en marktontwikkelingen zoals duurdere materialen en bouwpersoneel vormen een serieuze bedreiging voor de woningbouw in Amsterdam. Hoewel alle politieke partijen van links tot rechts willen dat er meer woningen gebouwd worden de doelstellingen niet gehaald. Als we bijvoorbeeld kijken naar ‘middeldure huurwoningen’ – woningen voor mensen met een modaal inkomen – dan zien we dat de aantallen niet gehaald worden. De coalitie heeft afgesproken dat er in de periode 2018-2025 gemiddeld 1.670 middeldure huurwoningen gebouwd moeten worden. Helaas is dit aantal in 2018 bij lange na niet gehaald. Dat zou logisch zijn, want het nieuwe beleid was net gestart, hoorden we van de wethouder. Ook in 2019 lijkt de doelstelling niet gehaald te worden. Maar het moest de eerste jaren op gang komen, horen we van de SP-wethouder bouwen en wonen. In de komende jaren zullen het er meer worden, volgens de wethouder. Met veel belangstelling opende ik daarom de begroting van de gemeente Amsterdam voor 2020. In de begroting kun je lezen met hoeveel gerealiseerde woningen de gemeente in 2020 en de volgende jaren rekening houdt. Helaas moeten we lezen dat er in 2020 geen extra doelstellingen opgenomen zijn. En dat is een vreemde vergissing. Een rekensom: Volgens de afspraken in het coalitieakkoord en het woningbouwplan moeten er tussen 2018 en 2025 in totaal 11.690 nieuwe middeldure huurwoningen opgeleverd worden. Gemiddeld zijn dat er 11.690/7= 1.670 per jaar. In 2028 zijn er 1.152 woningen opgeleverd. Voor 2019 weten we het nog niet precies, maar het aantal zal rond de 1.400 komen te liggen. Dus in 2018 zijn er 538 woningen te weinig bij gekomen en in 2019 vermoedelijk 270. Een coalitie die haar belofte na wil komen zou dan natuurlijk de ambitie komende jaren moeten verhogen. De tekorten van de afgelopen jaren moet je als ambitie opnemen voor de komende jaren. Als je dat niet doet, dan erken je dat je je doelstellingen niet gaat halen. Het CDA Amsterdam vindt het belangrijk dat de doelen behaald worden. Daarom moeten we belemmeringen om dit doel te halen aanpakken. Helaas zijn deze belemmeringen vaak de paradepaardjes van de coalitiepartijen. Het realiseren van nieuwe woningen gaat als volgt: een projectontwikkelaar heeft een idee om een bepaald stuk grond te ontwikkelen of een kantoorpand te transformeren tot woningen. Hij schakelt een architect in en maakt een plan en gaat met de gemeente in overleg over het plan. Nadat er toestemming is, zoekt de projectontwikkelaar een financier. Dit zijn beleggers: zij stellen geld beschikbaar om met het project aan de slag te gaan. Met het plan, de toestemming en het geld op zak gaat de ontwikkelaar zoeken naar een aannemer die de bouw kan uitvoeren. Wanneer al deze partijen gevonden zijn dan start de bouw. In iedere stap van dit proces gooien de regels van de gemeente roet in het eten. De gemeente vraagt (te) veel geld voor de grond waarop gebouwd wordt. De gemeente wil dat 40% van het project sociale woningen bevat, 40% middel dure huur en 20% hoge huur. De gemeente wil dat de huur 25 jaar lang niet meer stijgt dan de inflatie. De gemeente stelt meer eisen aan duurzaamheid dan er in de rest van Nederland gevraagd worden. En ga zo maar even door. Al die regels maken het voor de projectontwikkelaar moeilijk om het project rond te rekenen omdat ze kostenverhogend werken of het verdienpotentieel van de woning af laten nemen. Vervolgens komt de projectontwikkelaar bij de belegger. De belegger ziet het project en de magere rendementsverwachting en trekt de conclusie dat beleggen buiten Amsterdam veel meer oplevert. Waarom zou hij het dan in Amsterdam doet, als zelfs de wethouder zegt dat hij er niet rouwig om is als beleggers niet meer op de Amsterdamse woningmarkt investeren? Tot slot komt de projectontwikkelaar bij de bouwer. De bouwer heeft slecht nieuws voor de ontwikkelaar: zijn prijzen zijn alweer gestegen. Bouwmaterialen zijn peperduur geworden omdat overal in Nederland gebouwd moet worden. Om maar niet te spreken over de vakmensen: als ze al beschikbaar zijn dan moet er de hoofdprijs betaald worden. Ook dit verbetert het rendement niet. De waslijst aan (dure) regels en de huidige marktontwikkelingen vormen een groot risico voor de realisatie van nieuwe woningen in Amsterdam. In de middeldure huurwoningen kunnen leraren, politie agenten, mensen uit de zorg en tal van andere maatschappelijke beroepen wonen. Een sterk middensegment houdt de stad leefbaar, daar het ons bij het CDA om te doen. Daarom moet de gemeente niet haar ambitie om 1.670 middeldure woningen te realiseren laten varen, maar een aantal vaan de door haarzelf opgelegde regels. Vraag, bijvoorbeeld, niet om 40% sociale woningen maar om 30%. Projectontwikkelaars kunnen dan met 30% sociaal, 40% middenhuur en 30% dure huur ontwikkelen en dat geeft ze meer ruimte om beleggers aan te trekken. Vraag niet meer op het gebied van duurzaamheid dan wat landelijke regels voorschrijven. Deze extra eisen (denk aan gasloos bouwen) maken de toch al haast onmogelijke opgave nog duurder. Laat je wensen om de hoofdprijs voor de grond te vangen wat los. Beloon beleggers die woningen voor lange termijn betaalbaar willen houden met lagere grondprijzen. Er zijn dus voldoende mogelijkheden om de woningbouw in Amsterdam aan te jagen. Helaas lijken GroenLinks, D66, PvdA en SP hun eigen hobby’s belangrijker te vinden dan woningbouw. Het CDA Amsterdam zal daarom bij de begroting een amendement indienen om de ambitie van 1.670 woningen in 2020 te verhogen naar 1.825 in 2020 en de jaren daarna. Alleen door het verhogen van de ambitie kun je over 2018-2025 een gemiddelde van 1.670 halen, omdat je de eerste jaren (veel) te weinig gedaan hebt. Daarnaast zullen we een motie indienen om te vragen naar een impactanalyse van alle beleidsvoorschriften van de gemeente, zoals 40-40-20. Welke regels zijn de grootste belemmeringen voor de nieuwbouw in Amsterdam? Ik hoop dat GroenLinks- D66, PvdA en SP bereid zijn om hun eigen plannen serieus te nemen. Want helaas is het niet alleen het huis op de gracht waar de woningzoeker niet terecht kan: ook in aangewezen nieuwbouw gebieden is het komende jaren nog niet mogelijk om te wonen. -Rogier Havelaar, duoraadslid Wonen en Bouwen CDA Amsterdam

Er is een bom ontploft in onze gemeente. Natuurlijk niet letterlijk maar figuurlijk.

Wat is er gebeurd? Het College heeft een notitie gemaakt waarin 13 locaties worden genoemd waar woningen gebouwd gaan worden. Het College heeft deze notitie in opdracht van de Raad gemaakt. Ook heeft de Raad de randvoorwaarden voor deze notitie benoemd in de uitgangspuntennotitie woningbouwambitie en het gewenste participatieniveau (meeweten) aangegeven.

D66 ziet en hoort dat deze plannen veel en emotionele reacties oproepen bij onze inwoners. Wij begrijpen dat mensen geschrokken zijn. Er gaat namelijk mogelijk iets veranderen in je nabije leefomgeving. Dat is niet niks en dat geeft emoties.

Waarom doet het College dit?

Al jaren worden er te weinig sociale huurwoningen in onze gemeente gebouwd. Ook zijn er te weinig middeldure huurwoningen. De wachttijd van een sociale huurwoning is 11 jaar.  Op de 33 sociale huurwoningen die op de Melkweg gebouwd gaan worden, reageren 150 mensen per aangeboden woning. Dit zegt iets over de druk op de sociale woningmarkt. Van de Brandweer hebben we gehoord dat ze moeilijk aan vrijwilligers kunnen komen en ook dat ze de door hen opgeleide jonge brandweermensen kwijtraken omdat die geen woning in onze gemeente kunnen vinden. Allemaal voorbeelden van de krapte op de woningmarkt in onze gemeente.

We wonen in een van de meest geliefde woningmarktregio’s van ons land. In de U10 (10 gemeente rond Utrecht) is er behoefte aan meer dan 100.000 woningen tot 2040. Om in onze eigen lokale woningbehoefte te voorzien heeft de Raad afgesproken 845 woningen in de periode 2016 – 2026 en 450 sociale huurwoningen in de periode 2016 – 2030 te bouwen.

Voor de Raad en ook voor D66 schetst deze situatie het dilemma waar we als gemeente voor staan. Een duivels dilemma zelfs. Aan de ene kant de noodzaak tot het bouwen van woningen waar in onze gemeente grote behoefte aan is en aan de andere kant het zoveel mogelijk behouden van het geliefde groene karakter van onze gemeente. In deze plannen van het College is er rekening gehouden met het behoud van groen en ook het behoud van speelruimte voor kinderen. Al is niet iedereen het hier mee eens.

Zijn er dan geen ander locaties?

Het College is gezien de gewenste snelheid uitgegaan van locaties die in het bezit van de gemeente zijn. Hier kan snel gestart worden met bouwen. En de Schapenweide dan? De Raad heeft onlangs besloten dat hier tenminste 150 woningen worden gebouwd en dat er bedrijven komen die passen in de Life Science filosofie. D66 is in goed gesprek met de omwonenden, want ook hier is de ruimte beperkt, bijvoorbeeld voor verkeer.

Het huidige beleid van de Provincie is dat de gemeente eerst hun bouwopgave binnenstedelijk moet realiseren. Daarna kan er pas een gesprek plaats vinden om buiten de rode contouren te bouwen.

We begrijpen dat deze keuzes voor de 13 locaties niet altijd makkelijk zijn en dat dit tot angst en boosheid bij een groot aantal omwonenden heeft geleid. Het is aan de Raad om een besluit over deze notitie te nemen. Belangrijk bij dit besluit is de afweging van algemeen belang versus het deelbelang. Ook dit is een duivels dilemma. Een moeilijke keus. Volgens het hele College en het coalitieakkoord is deze keuze nodig om in onze eigen woningbehoefte te voorzien.

Het geluid van de woningzoekende die al lang op een sociale huurwoning wacht wordt niet voldoende in deze discussie gehoord. Dat vinden wij jammer.

Hoe nu verder?

Als deze notitie is vastgesteld, gaat er per locatie een participatietraject gestart worden. Natuurlijk niet met alle locaties tegelijk maar gefaseerd. Per locatie gaan omwonenden meepraten over de verdere invulling van de locatie. Hoe wordt de locatie bebouwd, welk groen willen we behouden, wat is de lokale woonwens, aan dit soort vragen moet u denken.

Op dit moment luistert D66 naar de inbreng van de verschillende groepen in onze samenleving. Daarna wegen we alle belangen en nemen we een definitief standpunt in. D66 staat voor gelijke kansen voor iedereen, een positieve blik op de toekomst met inzet op kwaliteit en vernieuwing.

Fractie D66 De Bilt, oktober 2019 Donja Hoevers Michiel van Weele John van Brakel Hanneke de Zwart

Contact: fractie@d66debilt.nl

De fractie LPM heeft in een laatste poging, de Paul Briët woningen in de Baarsjesstraat te behouden onderstaande motie ingediend.

Deze motie werd met 9 stemmen voor en 19 stemmen tegen verworpen. De fracties van de LPM, D66 en SP hebben voor en de fracties van GroenLinks, VVD, ChristenUnie, SGP, PvdA en CDA hebben tegen deze motie gestemd.

Vervolgens stemt een meerderheid in de raad voor een onmogelijk uit te voeren motie van de CU. Hierover gaat Woongoed niet. Dit een taak van de WARK in overleg met een architect.

Staande de vergadering wordt deze motie als volgt gewijzigd:

-in overleg met Woongoed Middelburg in geval van sloop de Paul Briet-woningen te herbouwen met behoud van sfeer en architectuur door dezelfde gevels terug te plaatsen met gebruik van duurzame materialen.

Deze motie werd met 16 stemmen voor en 12 stemmen tegen aangenomen. De fracties van de GroenLinks, VVD, ChristenUnie, D66, SGP en PvdA hebben voor en de fracties van LPM, SP en CDA hebben tegen deze motie gestemd. Het getuigd van weinig bouwkundige kennis.

Overigens werd de stemverklaring van LPM raadslid Bram de Buck  geblokkeerd door de voorzitter vanwege de lengte! Hieronder de stemverklaring.

De bescherming van historische woningen is een goede zaak. Zeker als het gaat om woningen met een cultuur-historische waarde zoals de Paul Briët woningen in t’Zand.

Uit bouwkundig oogpunt heb ik de overtuiging dat de huidige en of toekomstige bewoners beter af zijn en recht hebben op een woning die voldoet aan alle eisen van deze tijd. Met name wooncomfort. Ik ben ervan overtuigd dat dit alleen bereikt kan worden door nieuwbouw.

Desondanks zal ik indien de mogelijkheid er is, behoud van de 30 woningen aan de Baarsjesstraat uit cultuurhistorisch oogpunt toejuichen. Stem voor de motie LPM.

De fractie LPM heeft in een laatste poging, de Paul Briët woningen in de Baarsjesstraat te behouden onderstaande motie ingediend.

Deze motie werd met 9 stemmen voor en 19 stemmen tegen verworpen. De fracties van de LPM, D66 en SP hebben voor en de fracties van GroenLinks, VVD, ChristenUnie, SGP, PvdA en CDA hebben tegen deze motie gestemd.

Vervolgens stemt een meerderheid in de raad voor een onmogelijk uit te voeren motie van de CU. Hierover gaat Woongoed niet. Dit een taak van de WARK in overleg met een architect.

Staande de vergadering wordt deze motie als volgt gewijzigd:

-in overleg met Woongoed Middelburg in geval van sloop de Paul Briet-woningen te herbouwen met behoud van sfeer en architectuur door dezelfde gevels terug te plaatsen met gebruik van duurzame materialen.

Deze motie werd met 16 stemmen voor en 12 stemmen tegen aangenomen. De fracties van de GroenLinks, VVD, ChristenUnie, D66, SGP en PvdA hebben voor en de fracties van LPM, SP en CDA hebben tegen deze motie gestemd. Het getuigd van weinig bouwkundige kennis.

Overigens werd de stemverklaring van LPM raadslid Bram de Buck  geblokkeerd door de voorzitter vanwege de lengte! Hieronder de stemverklaring.

De bescherming van historische woningen is een goede zaak. Zeker als het gaat om woningen met een cultuur-historische waarde zoals de Paul Briët woningen in t’Zand.

Uit bouwkundig oogpunt heb ik de overtuiging dat de huidige en of toekomstige bewoners beter af zijn en recht hebben op een woning die voldoet aan alle eisen van deze tijd. Met name wooncomfort. Ik ben ervan overtuigd dat dit alleen bereikt kan worden door nieuwbouw.

Desondanks zal ik indien de mogelijkheid er is, behoud van de 30 woningen aan de Baarsjesstraat uit cultuurhistorisch oogpunt toejuichen. Stem voor de motie LPM.