Poliflw

Door Webredactie op 17 april 2020 om 06:00

Voordracht lijsttrekker Tweede Kamerverkiezingen 17 maart 2021

Voor een goede voorbereiding op de campagne is het van belang dat in een vroeg stadium beslist wordt wie lijsttrekker wordt. Daarom heeft het Landelijk Bestuur de voorzitter van de selectiecommissie gevraagd om zich een beeld te vormen van het functioneren van de huidige politiek leider en te peilen of hij beschikbaar is voor nog een periode. De selectiecommissie heeft aan dit verzoek voldaan en beveelt het Landelijk Bestuur aan Gert-Jan Segers aan te wijzen als lijsttrekker bij de eerstvolgende verkiezingen voor de Tweede Kamer.

De selectiecommissie rapporteert het volgende:

Het is gebleken dat Gert-Jan Segers als politiek leider van de ChristenUnie groot draagvlak heeft in de partij. Genoemd wordt dat hij het verhaal van de ChristenUnie voor een breed publiek, zowel in de Tweede Kamer, in de media en op tal van podia inspirerend kan brengen. Ook wordt genoemd dat hij vooropgaat als herkenbaar christen en de ChristenUnie als partij verder kan brengen de komende jaren. Als fractievoorzitter wordt hij samenbindend genoemd, iemand die een teamgeest weet aan te brengen en empathisch is.

Kortom: hier staat een bezield politiek leider en fractievoorzitter die zijn werk uitstekend doet, volgeling van Christus wil zijn, zichtbaar en herkenbaar is bij een breed publiek en een boegbeeld is voor de partij.

Gert-Jan geeft aan dat hij, als de partij een beroep op hem doet, graag verder bouwt aan de ChristenUnie als partij die midden in de samenleving staat, nieuwe generaties christenen aan zich weet te binden, met gedurfde ideeën komt, agenda-settend is, en in dit alles herkenbaar is als beweging van gelovige mensen. De ChristenUnie heeft een eigen verhaal en Gert-Jan is gemotiveerd dat verhaal te brengen.

In de vergadering van 28 februari 2020 j.l. heeft het Landelijk Bestuur unaniem met instemming en enthousiasme kennisgenomen van de bevindingen en de aanbeveling, zodat deze voordracht op het Partijcongres van 18 april bekrachtigd kon worden. Nu dat congres niet doorgaat stelt het Landelijk Bestuur via deze weg voor Gert-Jan Segers te benoemen als lijsttrekker.

Het Reglement Kandidaatstelling schrijft voor dat de hele kandidatenlijst in één keer wordt gepresenteerd. Het Landelijk Bestuur wijkt om redenen hierboven vermeld daarvan af. Het Reglement schrijft verder voor dat amendementen slechts mogelijk zijn met betrekking tot de plaats op de lijst en dat stemmen alleen nodig is bij dubbele voordracht voor een positie. Beide zijn niet van toepassing in deze situatie.

Onder normale omstandigheden zou het Partijcongres worden gevraagd bij acclamatie in te stemmen met deze werkwijze en de voordracht. Van overheidswege kan dit voorjaar geen congres worden georganiseerd. Gert-Jan Segers kan echter rekenen op brede steun en groot draagvlak in de achterban. Daarom kiest het Landelijk Bestuur in deze uitzonderlijke omstandigheden ervoor Gert-Jan Segers, conform artikel 15.1, te benoemen tot lijsttrekker voor de ChristenUnie voor de Tweede Kamerverkiezingen 2021.

Leden kunnen vragen en bezwaren tegen deze procedure tot uiterlijk 24 april 2020 indienen bij het Landelijk Bestuur via bestuur@christenunie.nl.

Deze week werd de Parlementaire ondervragingscommissie naar ongewenste beïnvloeding van maatschappelijke en religieuze organisaties in Nederland geïnstalleerd. CDA-Kamerlid Michel Rog is gekozen tot voorzitter van deze commissie. De commissie voert een verkorte parlementaire enquête uit. Rog: “Dit type parlementair onderzoek wordt in de volksmond ook wel flitsenquête genoemd, en dat geeft het werk van deze commissie goed weer. Een kort maar krachtig onderzoek naar ongewenste beïnvloeding van maatschappelijke en religieuze organisaties uit onvrije landen. Bijvoorbeeld van moskeeën. Naast het in kaart brengen van deze beïnvloeding gaan we ook de mogelijkheden onderzoeken om deze beïnvloeding te doorbreken.”De commissie gaat zich de komende maanden eerst in de materie verdiepen. Naar verwachting zullen dan in november de openbare verhoren volgen, waarbij getuigen en deskundigen onder ede verhoord kunnen worden.De commissie bestaat, naast voorzitter Michel Rog (CDA) en ondervoorzitter Ronald van Raak (SP), uit de volgende leden: Mark Harbers (VVD), Edgar Mulder (PVV), Rutger Schonis (D66), Niels van den Berge (GroenLinks), Gert-Jan Segers (ChristenUnie), Chris Stoffer (SGP) en Tunahan Kuzu (DENK).

Door Gert-Jan Segers op 10 april 2019 15:25

‘Ik heb prostituees gesproken die zeggen dat ze vrijwillig werken, maar zij hadden altijd een achtergrond van misbruik of verslaving. Het was geen weloverwogen beroepskeuze. Vrijwel altijd begon het met een uitbuitingssituatie’, zei Willemijn de Jong van burgerinitiatief Exxpose deze week in de Volkskrant.

Ze biedt de Tweede Kamer vandaag 40.000 handtekeningen aan om te pleiten voor strafbaarstelling van het kopen van seks. Daarmee zetten deze bevlogen jonge mensen het lot van (vooral) uitgebuite vrouwen nog hoger op de politieke agenda. Juist vanuit de feministische hoek is de kritiek op gedwongen prostitutie en mensenhandel steeds scherper geworden. En terecht!

Toen prostitutie onder het paarse kabinet werd gelegaliseerd, leek de kritische houding van de voorgangers van de ChristenUnie kansloos. Inmiddels zie ik dat overal veranderen: landelijk, lokaal en zelfs Europees. Nederland is van de roze wolk gevallen en laat eindelijk de illusie los dat prostitutie alleen maar vrij en vrijwillig is. Daarmee is er weer een hoopvol en waardig perspectief voor deze vrouwen mogelijk.

Dit kabinet werkt nu op ons aandringen aan een pooierverbod, een vergunningplicht, uitstapprogramma’s en bestrijding van mensenhandel door betere samenwerking met buitenlandse diensten. De agenda is duidelijk: de afschuwelijke misbruiksituaties in de prostitutie moeten uitgebannen worden. Wat ons betreft een cruciale tussenstap om vrouwen die vast zitten in de ellende van moderne slavernij een hoopvol perspectief te bieden. Ik dring ook geregeld bij staatsecretaris Harbers aan om hier niet mee te dralen, maar snel stappen te zetten om uitgebuite vrouwen en mannen nog meer te hulp te komen.

Middenin die landelijke discussie is het inspirerend om te horen wat er lokaal al gebeurt. Hoe er concrete stappen worden gezet. Hoe lokaal hoop wordt geboden aan vrouwen.

Vorige week sloot de tippelzone in Groningen. Eindelijk!

Ik bezocht deze plek eens met de lokale politie en heb er geregeld over gesproken met Ineke van Buren van het Leger des Heils die daar hulp verleende. Het was werkelijk een hel op aarde. Verslaafde vrouwen boden hun lichaam aan voor een paar euro’s die ze nodig hadden om hun verslaving te onderhouden. Het was een afgesloten terrein met een hek er omheen waar mannen met een auto doorheen reden op zoek naar goedkope seks. Zo cynisch.. Zo mensonterend..

Onze huidige ChristenUnie-wethouder in Groningen Inge Jongman heeft zich tijdens haar jaren als raadslid ingezet om deze plek te sluiten. Ze vertelde hoe een bezoek van burgemeester Peter den Oudsten een belangrijk moment was. Hij zag hoe een zwangere vrouw haar lichaam aanbood. Mensonterend vond hij het, en terecht.

Daardoor kwam er ruimte voor sluiting en Inge kreeg het voor elkaar dat de sluiting van dit gebied in het coalitieakkoord kwam. Vorige week was het zover. Deze mensonterende plek ging dicht.

Maar - zo vertelt Inge - dan is het niet klaar. Juist dan begint de zorg voor deze kwetsbare vrouwen. Want juist dan hebben ze een hoopvol perspectief nodig. Nu is er ruimte om hen de vraag te stellen: wat is je droom, wat is je wens?

Groningen opende een inloop huiskamer waar vrouwen met al hun vragen en problemen terecht kunnen bij hulpverleners van het Leger des Heils. Er is een team dat actief persoonlijke begeleiding en een zorgplan voor elke vrouw aanbiedt. Er is hulp om van drugsverslavingen af te komen en hulp bij problemen op het gebied van schulden en huisvesting. En binnenkort openen bevlogen vrijwilligers van een burgerinitiatief een opvanghuis waar vrouwen op adem kunnen komen. Het zijn vrouwen die uit een kwetsbare situatie komen. Hulpverleners geven aan: ‘we houden ze in het oog en in het hart’.

De periode na de sluiting is een moeilijke en onzekere weg voor deze vrouwen. Ze verdienen de steun van de samenleving. Door het faciliteren van een tippellocatie op een bedrijventerrein bleef te lang het maatschappelijke idee van ‘moet toch kunnen’ en de illusie van ‘vrijheid, blijheid’ in stand. Dat tij is nu gelukkig eindelijk gekeerd, mede door de inbreng van de ChristenUnie-fractie. Er wordt hard gewerkt aan een hoopvol perspectief voor deze vrouwen.

En naast die landelijke en lokale beweging, gebeurt er internationaal ook veel. Een maand geleden stond er in de Europese media een oproep van de Zweedse en Franse ministers van Buitenlandse Zaken om het betalen voor seks strafbaar te stellen. Twee belangrijke Europese landen zetten de rechten van uitgebuite vrouwen voorop en willen hen een hoopvol perspectief bieden. Keihard nodig dat ook Europees gezien mensen de illusie loslaten.

Op al die gebieden zijn er dingen in beweging. We zien zaken veranderen die decennia lang onhaalbaar leken. Maar nu komt het erop aan om door te gaan. Lokaal met de inzet van mensen als Inge, landelijk met steun van bevlogen mensen zoals die achter het burgerinitiatief Exxpose en zelfs Europees met steun van andere landen.

Natuurlijk is realisme op zijn plek. Het is een lange weg en de illusies die in decennia zijn opgebouwd, worden niet snel losgelaten. En toch, ik zie dat er dingen gebeuren. Ik geloof dat er veel meer kan en zal gebeuren om perspectief te geven aan deze kwetsbare vrouwen.

Werkelijk een hoopvol perspectief.

Door Gert-Jan Segers op 19 maart 2019 13:21

Gisteren was een verdrietige en bewogen dag voor de gezinnen van de slachtoffers in Utrecht en voor ons land. Bij het vreselijke geweld verloren drie mensen hun leven en raakten anderen gewond.

Gisteravond kwamen we met enige tientallen mensen bij elkaar om te doen wat we op dat moment konden doen: bidden. Te bidden voor de slachtoffers, hun naasten en voor ons land.

Het was goed om bij elkaar te zijn en onze zorgen bij God te brengen, want door al die gebeurtenissen realiseren we ons hoe kwetsbaar het leven is.

We realiseerden ons hoe kwetsbaar onze vrijheid en onze samenleving zijn.

Maar we zagen ook dat we niet weerloos zijn.

Ik heb groot respect voor de veiligheids- en hulpdiensten die in actie kwamen. En voor de manier waarop zij opkwamen voor onze vrijheid en ons beschermden.

Vanwege het dreigingsniveau besloten we gisteren de campagne tijdelijk stil te leggen.

Vandaag hervatten we de campagne voor de provinciale Statenverkiezingen weer.

We doen dat ingetogen, maar wel met overtuiging.

Want we zijn niet weerloos.

We staan voor onze vrijheid als land en voor onze democratie. De vrijheid die we koesteren komt tot uitdrukking in het debat dat we voeren, in de oplossingen die we samen zoeken én in de verkiezingen die we woensdag hebben.

In de verkiezingsstrijd worden vooral de verschillen zichtbaar en die worden zelfs uitvergroot. Maar zo’n indringend moment als gisteren laat zien hoe sterk Nederland is. Dat we als land steun bieden, meeleven en meebidden. Dat we samenkomen en elkaar helpen waar nodig.

Dat is de opdracht voor ons als samenleving. Om samen de kloven die er zijn te dichten. Om te werken aan de toekomst van ons land. Of het nu gaat om veiligheid, om de schepping, om onze jongeren of onze ouderen, we moeten het samen doen.

We zijn niet weerloos, zeker morgen niet. Want morgen kunnen we naar de stembus en ook ons geloof een stem geven.

Al die politici in de Provinciale Staten, Waterschappen, de Eerste Kamer en op andere plekken hebben nu eens te meer de opdracht om samen te werken aan de toekomst van ons land.

We zijn dankbaar als u ons het vertrouwen en uw stem wilt geven om invulling te geven aan die opdracht.

Op hoop van zegen!

Om eens over na te denken...

’Turk moet land kiezen’

Nederland moet zich veel harder uitspreken tegen het regime van de Turkse president Erdogan. Daar hoort ook bij dat wij zijn ’onvrije verkiezingen’ niet meer helpen organiseren. Dat zegt ChristenUnie-leider en coalitie-kopstuk Gert-Jan Segers. Hij vindt dat Turkse Nederlanders nu moeten kiezen b...

Janneke Stegeman: "Gert-Jan Segers op Twitter gister: 'Als Hamas nu besluit voortaan af te zien van geweld, is er morgen vrede. Als Israël vandaag z’n wapens neerlegt, bestaat het morgen niet meer.' Het is een cliche dat al jaren in verschillende varianten wordt herhaald. De vooronderstellingen zijn helder: Israëliërs zijn vreedzaam, Palestijnen wreed en moordlustig. Israel gebruikt geweld als zelfverdediging, uit lijfsbehoud. Palestijnen gebruiken geweld omdat ze alle Israëliërs (of joden) willen uitroeien. Dat is een handig frame, want anders zou je nog denken dat het erg bedenkelijk is dat het Israelische leger recent in Gaza ongeveer 100 Gazanen doodde, onder wie kinderen, journalisten en medisch personeel. Maar als dat is omdat Palestijnen gevaarlijke jodenhaters zijn (en niet mensen, grotendeels vluchtelingen, die leven in bezetting en daartegen protesteren), lijkt het wel begrijpelijk dat Israel reageert met geweld. Hooguit is de hoeveelheid geweld wat overdreven. De bezetting, het geweld en het doorgaande proces van etnische zuivering dat erbij hoort, de nagenoeg onleefbare Gazastrook (Haaretz-journalist Gideon Levy vergeleek het recent met een concentratiekamp, zie https://www.haaretz.com/israel-news/.premium-a-quiet-afternoon-on-the-border-of-the-concentration-camp-called-gaza-1.5976637), dat soort dingen komen allemaal niet aan de orde. Lees bijvoorbeeld het stuk hieronder dat uitlegt precies waarom het punt van Segers niet klopt (uit 2014): https://972mag.com/will-there-be-peace-if-palestinians-lay-down-their-arms/94603/ Of dit stuk dat iets meer vertelt over Hamas: Hamas' ideeën en strategieën: https://972mag.com/hamas-political-pragmatism-or-dogmatism/90187/ (Beide stukken zijn van het Israelische magazine +972. Je kunt je inschrijven op hun nieuwsbrief.)"

Will there be peace if Palestinians lay down their arms? | +972 Magazine

The world expects millions of people in Gaza and the West Bank to happily and quietly live under occupation. While laying down arms is a positive step towards peace, it is not enough to end…

Een opiniestuk van Gert-Jan Segers over het Ierse referendum over abortus en de Nederlandse euforie.

Gert-Jan Segers

Zo’n tweederde van de Ierse kiezers stemde vorige week in een referendum voor legalisering van abortus. De meeste Nederlandse reacties die ik voorbij zag komen, wekten de stellige indruk dat Ierland een grote stap voorwaarts heeft gezet in de gang der beschaving. Op Twitter las ik vooral vreugde en euforie. De filmpjes over Ierse vrouwen die speciaal uit de diaspora naar Ierland waren gekomen om te kunnen stemmen voor de bevrijding van de vrouwen in hun moederland waren meestal ‘ontroerend’. Het werd me weer eens duidelijk dat in onze contreien abortus niet eens meer een dilemma is. Abortus is een heilig recht en het lijkt soms zelfs een taboe geworden om er kritische kanttekeningen bij te plaatsen. En toch ga ik dat doen. Ook de NOS deed verslag van de campagne voorafgaand aan het Ierse referendum. Maar het item was minstens zo veelzeggend over Nederland als over de Ierse verhoudingen. In het item vertelde eerst een vrouw dat ze in verwachting was geweest van een ernstig gehandicapt kind dat spoedig na de geboorte zou sterven, maar dat het verboden was haar zwangerschap af te breken. Na dit schrijnende verhaal kwam een oudere vrouw op straat aan het woord die volstond met de mededeling dat ze christen was en dus tegen abortus. In de Nederlandse kijk op de zaak heeft de vrouw die een abortus wil daar een goede reden voor en alleen een premoderne gelovige haalt het nog in haar hoofd dat die vrouw te beletten. Dit item was een bevestiging van ons overzichtelijke wereldbeeld. Verder nadenken was niet nodig en tweederde van de Ieren bevestigde daarna ook nog eens ons gelijk. Toch ergerde dat item me. Allereerst verbaast het voorbeeld me, omdat ik zelf geen christelijke ethicus ken die in het genoemde geval een vrouw zou adviseren haar hopeloze zwangerschap ten koste van alles uit te dragen. Om helemaal nog maar te zwijgen van het in de Ierse pro-choice campagne gebruikte voorbeeld van een vrouw die vanwege een geweigerde abortus zelfs was overleden. Nog een keer, ik ken geen christelijke ethicus die in zo’n situatie een vrouw zou laten sterven. Een grotere reden voor mijn ergernis is dat de tegenstelling in het item buitengewoon simplistisch was. Alsof elke abortus alleen maar het voorkomen van verdriet is. En alsof bezwaren ertegen alleen maar voortkomen uit religieuze regels en een religieuze overtuiging waarin die regels belangrijker zijn dan de medemens. Jezus zou wel raad weten met dat soort religieuze overtuigingen.. De belangrijkste reden voor mijn gemengde gevoelens bij de Nederlandse euforie is dat de uitslag van het Ierse referendum de weg baant voor hele andere soorten abortussen dan de in het NOS-item genoemde. In ons land vinden jaarlijks ruim 30.000 abortussen plaats en als reden wordt in bijna de helft van de gevallen financiën genoemd. Andere belangrijke redenen zijn het gebrek aan geschikte woonruimte en het feit dat de partner het kind niet wil. Kortom, het merendeel van abortussen in Nederland vindt plaats als gevolg van omstandigheden waar wij heel goed wat aan zouden kunnen doen. We kunnen aankomende moeders helpen met geld, met woonruimte en we kunnen ook familieleden ondersteunen. Als we het willen. Daar komt bij dat in een derde van de gevallen een abortus een herhaalde ingreep is. Daar is een goed gesprek over anticonceptie nodig en ook daar is hulp meer dan gewenst. En we kunnen die verlenen, als we het maar willen. Daarom is het niet meer dan terecht dat het kabinet 53 miljoen euro uittrekt voor preventie van en ondersteuning en zorg bij onbedoelde zwangerschap. Abortus is ook geen gewone medische ingreep. Het is voor veel vrouwen een fysiek en mentaal belastende behandeling en het is daarbij het beëindigen van beginnend leven, van een soms al kloppend hartje. Ik schrijf dit niet op om al mentaal belaste vrouwen nog zwaarder te belasten. Ik schrijf het op omdat dit de beladen werkelijkheid is. Met enige schroom dus. Hoezeer we dit beginnende leven ook kunnen reduceren tot ‘een vruchtje’ of ‘een klompje cellen’, het is in veel gevallen meer dan dat. En dat maakt een abortus op z’n minst een dilemma. Een pijnlijke, ethisch beladen keus tussen de wil van de moeder en het leven van het kind, tussen het zelfbeschikkingsrecht van de een en de waarde van het beginnende leven van de ander. Wat je ethische overtuiging ook is, we zouden elkaar toch altijd moeten kunnen vinden in een ruimhartig aanbod van hulp aan vrouwen met een ongewenste zwangerschap, zodat materiële zaken als geld en woonruimte geen belemmering zijn voor een keus om een nog ongeboren kind geboren te laten worden. En wat je keuze bij dit buitengewoon indringende ethische dilemma ook is, er past in ieder geval geen euforie bij. Foto: HH | Niall Carson