Poliflw

Als CDA zijn we erg betrokken bij het welzijn van kwetsbare inwoners. Wij hebben ons worstels in de samenleving, vandaar deze vragen: Inleiding Mensen die bijzondere bijstand ontvangen zijn een kwetsbare groep inwoners binnen onze gemeente. Onlangs is Raadslid Jos de Lange benaderddoor een schuldhulpverlener die zorgen had over de handelswijze welke bij het erkennen en toekennen van uitkeringen in Gooise Meren problemen veroorzaakt. Mensen die recht hebben op een bijdrage uit de bijzondere bijstand worden stelselmatig gekort. Onlangs zijn in verschillende gemeentes onderzoeken geweest naar het korten van bijzondere bijstand voor inwoners binnen de onderzochte gemeentes. De uitslagen waren heel verschillend en de redenen om te korten werden verschillend geïnterpreteerd. Onze vragen: Vraag 1 Is het beleid welke de gemeente Gooise Meren hanteert extra streng waardoor mensen worden gekort. Vraag 2 Kunt u aangeven hoeveel mensen extra zijn gekort in de voorgaande periode Vraag 3 Kunt u aangeven hoeveel van de kortingen van de bijzonder bijstand zijn terug gedraaid Vraag 4 Wordt door Gooise Meren de grens op gezocht voor de wettelijke toepassing van de bijzondere bijstand

Zestig huishoudens die een inkomen hebben tot 130 procent van het sociaal minimum krijgen van de gemeente Weert een toeslag van 150 euro per jaar. Voorwaarde is dat zij groene stroom gaan afnemen van een bepaalde leverancier, die overigens duurder is dan veel andere aanbieders. De toeslag is vrij besteedbaar. Het is de bedoeling dat de ontvangers het geld besteden aan energiebesparende maatregelen, maar dat is niet verplicht. Deze tegemoetkoming aan huishoudens is een belangrijk onderdeel van het nieuwe Weerter energiefonds. De CDA-fractie heeft in de raadsvergadering van 3 februari tegen het voorstel voor het energiefonds gestemd. De toeslag is naar onze mening een gemeentelijke inkomenssteun. Het doel waarvoor het geld is bestemd maakt dat niet anders. Als de gemeente een dergelijke steun wil geven, dan moet die beschikbaar zijn voor alle huishoudens die aan de regels daarvoor voldoen. Wij maken de vergelijking met de bijstand en de bijzondere bijstand. Het is oneerlijk om deze steun aan een heel kleine groep te geven. De overheid moet handelen naar het gelijkheidsbeginsel: iedereen in een gelijke situatie moet gelijk behandeld worden. De toeslagregeling voldoet hier niet aan. Ook is het volgens ons niet goed dat iemand de toeslag van 150 euro alleen kan krijgen als hij electriciteit gaat afnemen van één bepaalde leverancier. De gemeente gaat zo in het voordeel van één leverancier ingrijpen in de marktwerking. Dit past eveneens niet in het gelijkheidsbeginsel. De redenering achter de financiële steun is dat mensen met een laag inkomen niet of minder gemakkelijk dan anderen groene stroom kunnen kopen of geld kunnen lenen voor de verduurzaming van hun huis. Dat is zo. Maar mensen met een laag inkomen hebben er ook het meeste last van als groenten of fruit duurder worden. Voor zo’n nadeel treft de gemeente geen aparte regeling. Waarom dan wel voor overschakeling op groene stroom en verduurzaming van het huis? Als we wat willen doen, dan zouden de regelingen voor bijstand en bijzondere bijstand verbeterd moeten worden. Die worden echter bijna geheel door de rijksoverheid bepaald.

Op 7 januari heeft John Huf vragen gesteld aan het college over de vroeg signalering bij mogelijke financiële problemen. Hieronder vind u de volledige vraag en reactie vanuit het college. Beantwoording technische vragen Onderwerp: Vroeg signalering schuldhulpverlening Indiener(s): dhr. Huf (CDA) Datum vragen: 7-1-2021 Datum beantwoording: 13-1-2020 Vraag: Per 1 januari is de gemeente verplicht om contact te maken met bewoners met mogelijke financiële problemen. (Nieuwe wet gemeentelijke schuldhulpverlening) Zie site Binnenlands bestuur, landelijk convenant helpt bij vroeg signalering schulden. Dat mag ook met een brief maar persoonlijk vind ik dat niet wenselijk. Wat is het huidige beleid van de gemeente Vlaardingen op dit gebied? Antwoord: Deze wetswijziging per 1 januari sluit aan bij de Regionale visie armoede en schulden. Het is onderdeel van onze visie: met het vroegtijdig inzetten op de situatie van de inwoner worden ernstige problemen voorkomen. Door de drempel naar schuldhulpverlening zo laag mogelijk te maken en door in te zetten op vroegsignalering willen we meer inwoners bereiken. We willen financiële problemen zoveel mogelijk voorkomen. Het is van het grootste belang dat huishoudens met betalingsachterstanden vroegtijdig in beeld komen. Huisuitzettingen, het afsluiten van energie of water en niet of onvoldoende verzekerd zijn tegen ziekte veroorzaken veel persoonlijk leed, hebben ernstige maatschappelijke gevolgen en kosten veel geld. Hoe vroeger we zaken signaleren, hoe groter de kans wordt op structurele oplossingen. Op die manier worden ongewenste maatschappelijke effecten van schulden tegengegaan. Het eerder aanpakken van schulden in gezinnen zorgt daarbij ook voor meer perspectief op een succesvolle toekomst van de kinderen in deze gezinnen. Hierin is de samenwerking in het sociale domein belangrijk. Het is nodig dat er adequate informatie over betalingsachterstanden beschikbaar is, dat er op de diverse vindplaatsen voor schulden doorverwezen wordt naar ondersteuning en dat er een effectieve opvolging van de signalen plaatsvindt. We zetten al in op het voorkomen van woningontruimingen op basis van een huurschuld door middel van afspraken met de woningcorporatie. Dit gaan we uitbreiden. We sluiten aan bij het landelijke convenant voegsignalering en zullen met de landelijke energie- en waterleveranciers en zorgverzekeraars overeenkomsten sluiten. Met de lokale woningcorporaties zijn we in overleg om aanvullende afspraken te maken op de landelijke overeenkomst. Voorwaarde daarbij is dat de schuldeiser eerst zelf door middel van (sociale) incasso in contact probeert te treden met de inwoner. Hiervoor geldt een zekere inspanningsverplichting die wettelijk is vastgesteld en die ook in de landelijke overeenkomsten is opgenomen. We vinden het belangrijk om geen verlengstuk van de incassoprocedure van de schuldeiser te zijn maar om daadwerkelijk financiële hulp te bieden aan de mensen die dat nodig hebben. Als het de schuldeiser niet lukt om in contact te komen met de inwoner dan kan er zonder toestemming bij Stroomopwaarts worden gemeld in het kader van vroegsignalering. Elke melding moet leiden tot een aanbod tot hulp. Daarvoor zullen we signalen gaan matchen. Als er 2 of meer signalen bij elkaar komen op 1 adres dan kunnen we de dienstverlening opschalen. Afhankelijk van het aantal signalen en de beschikbare capaciteit zullen we een inschatting maken bij welke signalen er een huisbezoek wordt afgelegd. Andere mogelijkheden zijn contact via telefoon, sms, email of brief. Hierbij is het uitgangspunt om het juiste contact, op het juiste moment en op de juiste plek te realiseren. Op dit moment wordt onderzocht of er voor de inzet in 2021 op vroegsignalering extra middelen kunnen worden gevonden.

Sinds maar van dit jaar zitten we in een ongekende crisis. Een crisis die iedereen raakt. Ineens moesten we thuis blijven, thuis werken, thuis school krijgen en konden we niet meer zo maar naar de stad om naar het café te gaan, te gaan uiteten of simpel naar de supermarkt. De mensen in de zorg hebben de afgelopen periode een enorme taak gehad om de mensen die getroffen zijn te helpen. Ook leraren hebben hard gewerkt om te zorgen dat leerlingen geen onderwijsachterstanden krijgen en hebben zich ingezet op zomerscholen. Vele mensen hebben op deze manier eraan bij gedragen dat onder deze bizarre omstandigheden het leven zo veel als mogelijk wel door kan gaan. Gelukkig zitten we inmiddels in een situatie dat we weer meer kunnen. Maar daar zit ook de zorg. De afgelopen weken was er weer de stijging van het aantal besmettingen. Waakzaamheid blijft nodig. Duidelijk is dat deze crisis een enorme impact heeft op onze maatschappij. In Arnhem zien we dat de landelijke maatregelen zijn uitgevoerd en dat het college en de ambtenaren hard gewerkt hebben om te zorgen dat mensen de ondersteuning kregen en krijgen die nodig is. Maar daarmee zijn we er nog niet. We moeten zorgen dat corona zo zacht mogelijk landt in de Arnhemse samenleving. Hiervoor heeft het college de herstelagenda opgesteld. Een agenda die niet allen zegt hoe we omgaan met de directe gevolgen van de coronacrisis, maar die ook perspectief biedt.

De Coronacrisis heeft gevolgen voor iedereen. Onlangs lazen we in de krant over noodoproep van sportverenigingen en de cultuurinstellingen. Er zijn diverse landelijke maatregelen, maar die dekken niet alle gevolgen die de stad treffen. De gemeente Arnhem heeft gelukkig veel gedaan om te ondersteunen. Door bijvoorbeeld ook huren van gemeentelijke panden op te schorten, het opschorten van gemeentelijke belastingen of het versoepelen van regels. Hiermee zijn we er echter nog niet. Het is ook nodig naar de toekomst te kijken. Dat doet de herstelagenda ook. In deze agenda wordt voorgesteld om bijna € 20 mln euro te investeren in de stad. Dit gebeurt op vier thema’s, namelijk anticyclisch investeren, investeren in een sociaal sterke stad, investeren in een leefbare en groen stad en versterken en vernieuwen.

Bij het anticyclisch investeren is kapitaal vrijgemaakt om investeringen in de stad naar voren te halen. In deze tijd waarin al snel minder wordt geïnvesteerd kiest de gemeente ervoor om extra te investeren. Deze investeringen zullen plaatsvinden op de grote transities, zoals circulaire economie, duurzaamheid en woningbouw. Gezocht wordt naar medefinanciers om zo nog meer middelen beschikbaar te maken. We stimuleren hierbij de lokale economie, dragen bij aan behoud van werkgelegenheid en dragen bij aan de belangrijke veranderingen in de stad.

Als het gaat om de sociaal sterke stad is de belangrijkste pijler werk. Er moet geïnvesteerd worden om mensen die hun baan verliezen zo snel mogelijk aan het werk te helpen. Duidelijk is dat de werkloosheid door de coronacrisis enorm stijgt. Omscholing, publieke banen, goede samenwerking tussen partners zijn maatregelen die moeten zorgen dat bovenop onze bestaande ambities de gevolgen van de coronacrisis zo klein mogelijk zijn. Maar ook investeren in het voorkomen van schulden, het extra ondersteunen van mensen in langdurige armoede en ondersteunen op maat bij armoedeval (lager inkomen bij werk door wegvallen toeslagen bijvoorbeeld).

Verder wordt geïnvesteerd in cultuur en groen, maar bijvoorbeeld ook in het energie-innovatie programma op de Kleefsewaard met het bedrijfsleven, de provincie, de HAN, ROC’s en de TU Delft. De gemeente Arnhem investeert om te zorgen dat de coronacrisis zo zacht mogelijk landt in onze samenleving.  De PvdA heeft van harte ingestemd met de herstelagenda. Wel heeft de PvdA bij motie gevraagd, samen met het CDA en D66, om een plan te maken voor verenigingen en organisaties die nu steun ontvangen in de vorm van uitstel van betalingen of die steun krijgen van het rijk. Als blijkt dat ondanks deze maatregelen verenigingen en organisaties omvallen moeten we daar tijdig op handelen. Uitstel is geen afstel en we moeten niet wachten tot het te laat is en belangrijke verenigingen en organisaties omvallen. Dus nu een plan maken samen met de verenigingen en organisaties, zodat ons voorzieningenniveau op peil blijft.

Het bericht De Arnhemse Herstelagenda Coronacrisis verscheen eerst op PvdA Arnhem.

Fractievoorzitter Pieter Heerma pleit in de Volkskrant voor een nieuwe maatschappelijke ordening: beleid moet voortaan weer van onderaf worden gemaakt, zonder ‘Haagse tekentafelplannen'. Bij de Algemene Politieke Beschouwingen lanceert Heerma komende week de nieuwe CDA-visie, die teruggrijpt op de grondslag van de christendemocratie: bestuur van onderop. De grote maatschappelijke problemen moeten worden opgelost door alle direct betrokkenen te betrekken bij het bedenken en uitvoeren van oplossingen. ‘Als de doelstellingen worden gehaald die de overheid heeft geformuleerd, dan moet zo’n oplossing bindend worden overgenomen’, zegt Heerma. Hij verklaart het ‘liberale systeem’, waar ook het CDA decennnialang in is meegegaan, failliet. ‘We zijn doorgeschoten met de marktwerking, met het liberalisme. Waarin de overheid als bedrijf wordt gerund met targets, efficiency en managers. Waarin de burger klant is en potentieel profiteur. Waarin de burger als homo economicus wordt gezien die alleen aan zijn eigen belang denkt. Waarin iedereen staat voor eigenbelang of een deelbelang en alleen de overheid voor het algemeen belang. Door die benadering mist heel vaak draagvlak voor Haagse maatregelen.’ Heerma wil die ‘revolutie’ gebruiken om het landsbestuur te vernieuwen. ‘De corporatieve gedachte heeft de polder grootgemaakt. Medezeggenschap, medeverantwoordelijkheid, mede-eigenaarschap en medebewind zijn de kernbegrippen. Betrek alle deelbelangen bij het oplossen van problemen. Formuleer als overheid de doelstellingen, bijvoorbeeld voor stikstofreductie en zet de deelbelangen aan tafel om een werkbare oplossing te bedenken. De belofte om zo’n oplossing over te nemen zorgt voor betrokkenheid en draagvlak bij de uitvoering.’ De veevoermaatregel die boeren werd opgelegd om de stikstofuitstoot terug te dringen, is voor Heerma een actueel bewijs dat het systeem niet meer werkt. ‘Zo’n plan klopt misschien op de tekentafel maar werkt in de praktijk niet en is dus ingetrokken.’ Een ander voorbeeld is de Wet arbeidsmarkt in Balans waarmee het kabinet dit jaar de regels over werk wijzigde. ‘Flex werd iets minder flex, de vaste baan ietsje minder vast. Maar werkgevers liepen te hoop tegen de flexmaatregelen, de vakbeweging tegen het ander. Dat illustreert het denken vanuit deelbelangen.’

Donderdag 3 september - GOES - De tijd waarin we op dit moment leven vraagt van iedereen bijzondere inspanningen waar we eerder niet mee bekend waren. Ik heb het natuurlijk over het COVID-19 (Corona) virus. Een virus wat ons allemaal in de greep heeft.De COVID-19 pandemie heeft niet alleen gevolgen voor onze gezondheid, maar ook voor werkgelegenheid, armoede, sociale contacten en onderwijs. De grote maatschappelijke effecten van de COVID-19 pandemie zullen niet gelijk verdeeld zijn over de samenleving en bestaande ongelijkheden in de samenleving kunnen hierdoor worden versterkt Werk en sociaal leven zijn sterk verbonden ‘Corona is zo’n shock, dat het in één keer alles beïnvloedt. Je werk, er zijn mensen die het nu immens druk hebben, maar ook mensen die op hun werk nu juist niets kunnen doen. Je sociale leven, bijna iedereen heeft familie of vrienden en behoefte aan contact met anderen. Ik denk dat deze twee dingen niet los van elkaar staan’. De versoepeling van de regels brengen nu verschillen aan het licht. Voor sommige kwetsbare groepen komt het sociale leven weer op gang, terwijl anderen juist steeds meer ongelijkheid ervaren. Bijvoorbeeld kwetsbare ouderen die nog steeds uit voorzorg thuis blijven, of mensen met een psychische kwetsbaarheid of verstandelijke beperking voor wie de zorg en dagbesteding maar mondjesmaat op gang komt. Met de versoepeling ontstaat er tevens verwarring over de nieuwe regels. Organisaties varen hun eigen koers en zijn soms strenger dan de overheid. Zo ontstaan verschillen die niet altijd makkelijk met elkaar te rijmen zijn. De lockdown, begin dit jaar is voor sommigen te rigoureus en te lang geweest, concluderen onderzoekers, en het gemis aan sociale contacten en de angst voor de buitenwereld waar een mysterieus virus rondwaart te groot. De overheidsmaatregelen waren eerst te sterk gefocust op het voorkómen van besmetting en chaos op de IC’s, terwijl andere vormen van veiligheid ook een plek in het beleid hadden moeten krijgen. Onderzoekers hebben dan ook een reeks beleidsaanbevelingen gericht op het faciliteren van sociaal contact, het bevorderen van het hebben van betekenis voor de samenleving, het begrijpelijk maken van regels, en het ontwikkelen van digitale zorg. Het CDA vindt dit positief en heeft hier al eerder aandacht voor gevraagd. Opvallend is dat heel veel ouderen iets deden tegen het sociaal isolement en eenzaamheid. Ze zochten vooral contact op 1,5 meter en via digitale media, en zochten afleiding rond het huis en verder weg door bijvoorbeeld te fietsen, te tui­nieren, of TV te kijken. De mentale ge­zondheid van deze groep veranderde tussen no­vember 2019 en mei 2020 nauwelijks. De situatie zorgt wel voor meer emotionele eenzaamheid Velen maakten zich echter wel zorgen over de co­ronacrisis. In ver­gelijking met gegevens van voor de coronacri­sis, constateren onderzoekers dat vooral emotionele eenzaamheid toenam. Een grote meerderheid noemdeéén of meer si­tuaties die hen sterk geraakt heeft, zoals het verminderde contact met familie en vrienden, het stopzetten van vrijetijds­activiteiten, het niet kunnen bezoeken van cafés, restaurants en win­kels en het minder buiten kunnen bewegen. Ouderen zonder de nodige hulp hebben het moeilijker Ook keken onderzoekers specifiek naar ouderen die mogelijk extra kwetsbaar zijn, zoals ouderen die tijdens de crisis de no­­dige hulp niet kregen. Deze groep voel­de zich geraakt door­dat ze minder naar buiten konden om te be­we­gen, doordat noodzake­lijke boodschappen moeilijk te krijgen waren, door financi­ële pro­ble­men, of doordat ze zelf ziek waren. Ook gaf meer dan de helft aan eenzaam te zijn. Zij hadden dan ook een slechtere mentale gezondheid dan ouderen die wel hulp kregen of geen hulp nodig hadden. Onderzoekers bevelen dan ook aan in een crisis als deze ge­richte hulp actief aan te bieden en deze ook te continueren. Het CDA juicht dit van harte toe. Sociale situatie robuust genoeg Daarnaast zoomde een onderzoek in op ouderen die aangaven door het verminderde sociale contact te worden geraakt. Hun situatie bleek gemiddeld niet direct zorg­wek­kend. Zij hadden wel een slechtere mentale gezond­heid dan degenen die het contact hebben be­houden of niet geraakt werden door minder contact, maar dit verschil was niet groot. Hun sociale situatie was robuust genoeg om twee maanden crisis te doorstaan. Zij zochten ook zelf relatief vaak contact met anderen om hun sociale situatie te verbe­te­ren. Op basis van dit resultaat adviseren onderzoekers ouderen te ondersteunen met heldere communicatie over wat je zelf kunt doen om con­tact te onderhouden, en hoe je daarbij om kunt gaan met de 1,5 meter maatregel. Uit onderzoek weten we dat gedragsverandering meer vergt dan inzicht en goede bedoelingen, zeker wanneer bestaande gewoontes sterk zijn. Zeker in het begin kost het voortdurende zelfcontrole en concentratie om ons gedrag aan te passen. Dus wanneer we in de supermarkt even worden afgeleid door een huilend kind of door onze ellenlange, wekelijkse boodschappenlijst, dreigt het gevaar dat we alweer schouder aan schouder naar de aardbeien in de aanbieding graaien. Of wanneer we voor het eerst in lange tijd weer een vriend of collega ontmoeten, moeten we de impuls onderdrukken om elkaar de hand te schudden. Bovendien zorgen onze oude gewoontes ervoor dat afstand houden ongemakkelijk aanvoelt. Het ‘hoort niet bij ons’ om met een grote boog om elkaar heen te lopen. Waar een wil is, is weliswaar een weg, maarvoor succesvolle aanpassing aan het ‘nieuwe normaal’ volstaan goede bedoelingen niet, en zullen we onze gewoontes ingrijpend moeten veranderen.In toenemende mate wordt het dan ook belangrijk om onze oude routines met nieuwe routines te vervangen en de openbare omgeving zó in te richten dat het de uitvoering van het gewenste gedrag ondersteunt. Concrete plannen maken Gewoontes worden gevormd wanneer we hetzelfde gedrag herhaaldelijk uitvoeren in een consistente situatie of omgeving. Het vormen van een nieuwe, efficiënte gewoonte kan dan ook versneld worden door een zo concreet mogelijk plan te maken, bijvoorbeeld: ‘wanneer ik thuis kom was ik mijn handen’ in plaats van ‘ik was mijn handen regelmatig’. In het geval van 1,5 meter afstand houden is het zaak om dat consistent te doen, dus met zo min mogelijk uitzonderingen, zodat je jezelf hierin traint en het op den duur als vanzelf en zonder na te denken gaat. Pas nu de omgeving aan Ook speelt de openbare omgeving in toenemende mate een belangrijke rol in ons gedrag. Dit is hét moment om de publieke omgeving - vanaf het eerste begin van deze nieuwe fase – zo in te richten dat het burgers herinnert aan de gewenste, nieuwe routines, en het uitvoeren daarvan faciliteert. Denk hierbij aan het beschikbaar maken van zeepdispensers op vaste, logische locaties in de openbare ruimte, en duidelijke, herkenbare en opvallende instructies voor het handen wassen. Maar denk bijvoorbeeld ook aan het inrichten van kantoren zo dat mensen gemakkelijk, en als het ware zonder nadenken, 1,5 meter afstand van elkaar kunnen houden. Of duidelijk gemarkeerde aanwijzingen van het aantal aanwezige versus toegestane klanten bij de ingang van een winkel. Net als bij verkeersborden werkt dit het beste als de vormgeving van corona-gerelateerde aanwijzingen consistent is, liefst op nationaal niveau, zodat mensen deze op den duur op de automatische piloot kunnen volgen. De mens is en blijft een gewoontedier Zo lang er geen vaccin tegen het coronavirus is, blijft het naleven van coronamaatregelen van cruciaal belang om verspreiding binnen de perken te houden en kwetsbare mensen in onze samenleving te beschermen. Wetenschappelijke inzichten in het doorbreken van oude gewoontes en het vormen van nieuwe gewoontes kunnen bijdragen aan succesvolle gedragsverandering. De mens is en blijft per slot van rekening een “gewoontedier”. Suzanne van Avermaete, CDA fractielid

Vanwege de herindeling moet er nieuw beleid komen voor de sociaal culturele accommodaties. Het CDA wil beginnen met het uitspreken van waardering voor al die vrijwilligers die er voor zorgen dat dorpshuizen, buurtkamers, buurtcentra en multifunctionele centra draaiende worden gehouden. Voor hen was deze harmonisatie een extra spannend moment. In de nieuwe nota leest het CDA veel punten waar we ons inhoudelijk in kunnen vinden. Zo is het goed dat er wordt gestreefd naar maatwerk, meer samenwerking en een goede balans tussen wijkactiviteiten en commerciële activiteiten. Toch blijft er nog veel onzeker, doordat het college gekozen heeft voor twee fases. In de reacties lezen we veel teleurstelling, vooral uit Ten Boer, omdat er voor is gekozen om de komende jaren het huidige beleid van de drie voormalige gemeenten voort te zetten. Waar accommodaties in de voormalige gemeente Groningen en Haren konden rekenen op veel (financiële) steun, moesten de dorpshuizen in Ten Boer het met een stuk minder doen. Zo geeft het bestuur in Thesinge aan het hoofd niet veel langer boven water te kunnen houden, is er teleurstelling dat er nog geen nieuw dorpshuis in Ten Boer lijkt te komen en merkt het dorpshuis in Woltersum dat de verzekering flink is gestegen. Het contact met de gemeente is door de grote organisatie in de nieuwe gemeente lastiger en dorpshuizen vrezen voor de administratieve rompslomp. Kortom, de herindeling lijkt voor Ten Boer op dit vlak niet bepaald gunstig uit te pakken. Dit terwijl er, terecht of onterecht, andere verwachtingen zijn gewekt bij de dorpshuizen. Financieel is het voor veel accommodaties lastig. Dit komt onder andere omdat de jaarlijkse indexering niet opweegt tegen de kostenstijgingen. Wat het CDA betreft komt hier een oplossing voor. Ook is het onzeker wat het effect gaat zijn van de bezuiniging van 100.000 euro. Deze gaat ten kosten van de investeringsruimte en het groot onderhoud, omdat die budgetten al te laag waren. Maar hoe het groot onderhoud van de gebouwen in toekomst wordt opgelost is nog niet duidelijk. Kortom, deze nota roept meer vragen op dan het antwoorden lijkt te geven. En bestaat uit veel mooie woorden, maar het blijft wachten op echte concrete maatregelen waar de besturen op verder kunnen bouwen.

Eerste fysieke raadsvergadering sinds Corona in de Gemeente Hoeksche Waard!

Voor het eerst sinds het aantreden van onze eerste kroonbenoemde burgemeester, Bram van Hemmen, op 13 november 2019.

Het was voor hem een verademing ‘zijn’ raadsleden eindelijk eens fysiek te leren kennen in plaats via het beeldscherm vanuit de zolderkamers. Datzelfde gold natuurlijk ook voor alle raadsleden.

Jaarstukken, Zomerrapportage en perspectiefnota. Op 7 juli heeft de gemeenteraad van Hoeksche Waard tijdens een marathonvergadering in Streona in Strijen, die om 15.00 begon en om plm. 23.00 uur eindigde, ingestemd met de Jaarstukken 2019, de Zomerrapportage 2020 en de Perspectiefnota 2021. Fractievoorzitter Piet Westdijk heeft de opvattingen van de PvdA verwoord en op essentiële onderdelen kritiek geleverd. Samen met raadslid Mark de Koning nam hij deel aan het debat. De fractie had twee moties voorbereid, één over het armoedebeleid (die we hebben aangehouden) en één over de ambtelijke inhuur (die het niet heeft gehaald). Over die moties is een apart bericht?….

Onderstaand het betoog van onze fractie. “Verleden, heden en toekomst lopen vanavond door elkaar heen. De kortste wegnaar de toekomst is door niet veel te zeggen over de Jaarstukken, die we nietkunnen veranderen. Wel zijn we het eens met de voorgestelde verdeling van hetpositieve resultaat.

Bij de Zomerrapportage kunnen we volstaan met de vaststelling dat er nog veel onzeker is, ook als na vandaag 0,6 miljoen wordt toegevoegd aan de begroting voor dit jaar. Wij leggen het accent dus op de toekomst. Het bespreken van een Perspectiefnota zou een politiek feest moeten zijn. Wat is er leuker dan praten over enthousiast en kansrijk beleid? De fractie van de PvdA kwam echter tot haar schrik tot de conclusie dat haar zorglijke beschouwing van vorig jaar op belangrijke onderdelen helaas vandaag nog steeds actueel is. De financiële toestand van gemeente Hoeksche Waard is niet stabiel, ondanks de grote reserves. De begroting is fragiel, een woord dat wij ook vorig jaar hebben gebruikt. En onze ongerustheid wordt gevoed doordat het grootste financiële risico dat wij lopen, de gevolgen van de corona-crisis, is opgenomen als pro memorie post. Naar ons idee is het voorwoord bij de Perspectiefnota hierover niet erg geruststellend en het antwoord op een vraag naar concrete cijfers maakt het er niet beter op. Ik citeer: ,,De komende maanden zullen wij de gevolgen monitoren. Wij gebruiken hiervoor de voortschrijdende informatie van de meest actueel beschikbare peildata.’’

Als wij de balans opmaken wordt de fractie van de PvdA niet blij. In het vervolg van ons betoog zullen wij de programma’s aflopen, in de volgorde die voor mijn partij belangrijk is. Maar, ik wil beginnen met het uitspreken van onze grote zorg over de twee andere benoemde risico’s, die van de taakstelling Omdenknotitie en de effecten van het vervallen van de solidariteit Jeugdhulp. De risico’s zijn met een negatief resultaat van 1,8 miljoen euro te laag geschat. Dit blijkt uit de actuele cijfers van afgelopen week. Die 0,4 miljoen voor de jeugdhulp is inmiddels opgelopen tot min 0,7 miljoen. Dat we dit nog niet voelen komt doordat de solidariteit wordt afgebouwd. Dat is toch fijn dat die solidariteit er nog even is. Maar nog maar heel kort geleden werd de raad voorgehouden dat Hoeksche Waard beter niet meer voor anderen kon betalen en dat er nauwelijks risico was op een negatief resultaat. Hoe staat het met de kwaliteit van de prognoses van de gemeente op dit vlak? De fractie van de PvdA heeft kanttekeningen geplaatst bij deze benadering, zowel bij het afschaffen van de solidariteit als bij het misplaatste optimisme over het resultaat van de Omdenknotitie. Dit document is nooit besproken in deze raad, maar wordt wel uitgevoerd en het eerste desastreuze resultaat is een min van 1,4 miljoen euro. Gelijk krijgen is prettig, vooral in de politiek, maar niet achteraf als de schade al is aangericht. Voor de fractie van de PvdA is het van belang om te investeren in een goede jeugdzorg. Daarbij mogen we nooit alleen maar kijken naar één doelstelling, zoals een financiële. Bij elkaar lopen de effecten van de risico’s en aandachtspunten op tot zeven miljoen euro en dan zijn de kosten voor de corona-crisis nog niet eens becijferd. Een ding laat zich in dit verband gemakkelijk voorspellen en dat is dat kwetsbare mensen het meeste risico lopen zwaar te worden getroffen, ook in Hoeksche Waard. Dat brengt mij bij het Sociaal Domein. Dat zou het hart moeten zijn van het beleid dat de komende periode wordt gevoerd. Het mag zeker niet het kind van de rekening worden van de bezuinigingen die ons zeker staan te wachten. Zorg gaat om mensen, niet om cijfers, zei ik vorig jaar, en voor de zekerheid herhaal ik dat uitgangspunt nog maar eens. In vergelijking met vorig jaar, toen de PvdA wees op het grote aantal gebruikers van de Voedselbank, is er sprake van verslechtering. Als gevolg van de Corona- crisis verwacht de Voedselbank een verdubbeling van het aantal mensen dat hulp nodig heeft. Het aantal mensen dat bijstand nodig heeft, neemt ook toe.

Steeds meer mensen dreigen buiten de boot te vallen. De Perspectiefnota van vorig jaar meldde dat het college opdracht zou geven voor een specifiek onderzoek naar de oorzaken en gevolgen van armoede. Om vervolgens beleid te ontwikkelingen ter voorkoming en bestrijding van armoede. Het enige dat tot stand is gebracht is een onderzoek naar verborgen armoede. Na anderhalf jaar is er nog altijd geen zicht is op samenhangend beleid. Van ons mag zich dat natuurlijk niet beperken tot alleen de ouderen. Juist ook kinderen worden slachtoffer van armoede. Het beleid moet vooral ook minder schoorvoetend gestalte krijgen, maar snel en daadkrachtig invulling geven aan een andere aanpak en bejegening van mensen die in financiële nood zitten. Voor de PvdA is het duidelijk dat geen enkele Hoeksche Waarder gebukt zou moeten gaan onder armoede. Als er geen armoede is, hoeven we ook niet op zoek naar verborgen armoede. De fractie van de PvdA vindt het een schande dat op dit terrein tot dusver zo weinig tot stand is gebracht en dat het er alle schijn van heeft dat het er niet van komt. Het plan Samen tegen armoede wordt gebaseerd op het onderzoek naar verborgen armoede. Lees nog eens na wat de Seniorenbond in ’s-Gravendeel daarover zegt in zijn brief aan de raad. Als de huidige crisis één ding duidelijk maakt, dan is het dat armoede zich steeds lastiger laat verbergen. Er is behoefte aan echt beleid, bijvoorbeeld op het terrein van de schuldenproblematiek. Overal in het land zijn initiatieven die in een evaluatie door het Centraal Planbureau worden geprezen. Samengevat is de conclusie: Alles wat bij wijze van experiment wordt gedaan is meer succesvol dan het huidige beleid. De antwoorden op de vragen die wij hierover hadden gesteld waren daarom uitermate onbevredigend. Hoeksche Waard kiest ondanks alle nieuwe inzichten voor de teleurstellingen die uitvoering van de Participatiewet onontkoombaar tot gevolg heeft. Het is hartstikke fijn als bedrijven mensen in dienst nemen met een arbeidsbeperking, maar in tijden van crisis staan die als eersten weer op straat. Dat blijkt ook tijdens de crisis van nu. Die mensen komen vervolgens niet gemakkelijk meer aan de bak, ze zijn kwetsbaar, verliezen hun gevoel van eigenwaarde en hun financiële zelfstandigheid. Wat doen we met hen?

Er moet iets gebeuren. Het afschaffen van de sociale werkplaats was een historische fout. Daar was mijn partij landelijk medeverantwoordelijk voor, maar er is geen enkele reden om niet te proberen die fout te herstellen. Het maakt mijn fractie niet uit hoe het voortaan heet, sociaal werk of beschut werk, maar zorg ervoor dat HW Werkt zich aansluit bij de tijdgeest. In dit verband rijst de vraag hoeveel mensen met een arbeidsbeperking bij de gemeente inmiddels een echte baan hebben verworven? Ik wil een korte opmerking maken bij het Programma Veiligheid. De fractie van de PvdA vindt het van het grootste belang dat het beleid voor aanvragers van dorpsgerichte evenementen zo eenvoudig mogelijk wordt gemaakt, zodat het soepel kan verlopen. Tevens wijs ik op het belang van een verdienmodel, al besef ik dat ook het evenementenbeleid ernstig kan worden beperkt door het beleid met betrekking tot de zondagsopenstelling.

Het Programma Verkeer, Vervoer en Openbare Ruimte zal dit jaar nog vaak aan de orde komen. Mobiliteit en Woningbouw zijn innig met elkaar verbonden, de bestaande infrastructuur is ruimschoots onvoldoende en de PvdA maakt zich grote zorgen over de onmogelijkheden. Wij herhalen nog maar eens pleidooi voor beter openbaar vervoer, ook met railverbindingen.

Voor het Programma Economie geldt, in heldere termen: natuurlijk kunnen wij de gevolgen niet overzien, maar de landelijke trend wijst op een toename van het aantal faillissementen en hogere werkloosheid en meer uitkeringen. Je kunt je afvragen wat de gevolgen van deze crisis kunnen of zouden moeten zijn voor bijvoorbeeld de gebiedsmarketing en de roadmap tot foodlab, nu ook de landbouw zwaar wordt getroffen.

De opmerking over het sterker uit de corona-crisis komen, getuigt van misplaatst optimisme. De invloed van de gemeente is beperkt. Wij vragen ons ook af hoe het staat met de invulling van het regionale bedrijventerrein aan de Boonsweg. Er is zo op het oog sprake van weinig activiteit, net als elders in de Hoeksche Waard.

Bij het Programma Sport en Recreatie vraagt mijn fractie zich af of het wel verstandig is om weer in kunstgras te investeren. Het is de vraag of deze achterhaalde oplossing de vriendelijkste techniek is voor het milieu. Een andere vraag is hoe het staat met het Sportakkoord?

Voor Cultuur moeten we kennelijk tevreden zijn met een klein beetje meer geld voor deze sector. Maar het is nog afwachten wat de crisis in de Hoeksche Waard voor gevolgen zal hebben. Juist hier moet de gemeente ruimhartig zijn en kiezen voor versterking van kunst en cultuur.

Overwegingen die van belang zijn voor de Volksgezondheid en het Milieu moeten in de weging bij de ontwikkeling van alle nieuw beleid minimaal gelijkwaardig moeten zijn aan alle andere onderdelen en factoren die in overweging worden genomen.

Tot slot wil ik nog kort iets zeggen over het Programma Volkshuisvesting en Ruimtelijke Ordening. Het uitgangspunt is dat Hoeksche Waard 500 woningen per jaar bouwt. Dat is fijn, want dat is een pilaar onder de financiële huishouding. De gemeente wil vitaal blijven en om dit te bereiken dus groeien. Wie die redenering doortrekt komt tot een onthutsende conclusie. Zonder groei en vergroening komt de leefbaarheid in gevaar. Tot 2030 verwachten we groei, maar daarna staan we elke keer weer voor zo’n zelfde beslissing. Uiteindelijk bereik je het omslagpunt dat de groei ten koste gaat van het landschap. De fractie van de PvdA staat op het bestandpunt dat de te bouwen contingenten een bijdrage moeten leveren aan het vitaal houden van de Hoeksche Waard, op basis van de uitgangspunten van ons Nationaal Landschap.

Qua financiën past de constatering dat we onze reserves hard opstoken. Daar zijn ze voor, maar de vraag is wel tot hoever die mogen zakken ten bate van incidenteel beleid, waar flink op wordt ingezet. En de fractie van de PvdA wijst erop dat in volgende jaren geen meevallers meer zijn van onderuitputting.“

Moties van de PvdA Er werden voor de besluitvormende vergadering zeven moties aangedragen, waarvan er twee waren opgesteld door de PvdA.

Tevens heeft de fractie demoties ‘Bouwen voor starters’(initiatiefnemer SGP) en ‘Gelijke onderwijskansen’ (initiatiefnemer Constructief Hoeksche Waard) mede ingediend. De eerste werd unaniem aangenomen en de tweede werd ingetrokken.

De fractie heeft de motie (bijgevoegd) over het armoedebeleid aangehouden. Er was weinig steun voor omdat de wethouder toezegde in september (later werd dat oktober) met een integraal armoedeplan te komen. Het armoedebeleid houdt onverminderd de aandacht van de fractie.

Merkwaardig was dat de motie over de externe inhuur (bijgevoegd) eigenlijk op brede steun kon rekenen. Het CDA omschreef de motie als sympathiek en sprak zijn tevredenheid uit over het feit dat de PvdA dit onderwerp agendeerde. Desondanks stemde het CDA tegen omdat het tevreden was met de toezegging van de portefeuillehouder dat hij op de technische aspecten ervan zou reageren. De stemming was tegen 26 (inclusief 8 stemmen van het CDA) en voor 10. Aan het politieke aspect van de motie werd voorbijgegaan, en dat is dat aan onder meer het bepalen van de ideale mate van inhuur een politieke afweging ten grondslag hoort te liggen. Dit onderwerp komt ongetwijfeld weer aan de orde in het najaar bij de bespreking van de begroting 2021.

Alle ingediende moties vind je hier

Het bericht De PvdA in de fysieke Raad van de Hoeksche Waard, July 2020 verscheen eerst op PvdA Hoeksche Waard.