Poliflw

Door Webredactie op 17 april 2020 om 06:00

Voordracht lijsttrekker Tweede Kamerverkiezingen 17 maart 2021

Voor een goede voorbereiding op de campagne is het van belang dat in een vroeg stadium beslist wordt wie lijsttrekker wordt. Daarom heeft het Landelijk Bestuur de voorzitter van de selectiecommissie gevraagd om zich een beeld te vormen van het functioneren van de huidige politiek leider en te peilen of hij beschikbaar is voor nog een periode. De selectiecommissie heeft aan dit verzoek voldaan en beveelt het Landelijk Bestuur aan Gert-Jan Segers aan te wijzen als lijsttrekker bij de eerstvolgende verkiezingen voor de Tweede Kamer.

De selectiecommissie rapporteert het volgende:

Het is gebleken dat Gert-Jan Segers als politiek leider van de ChristenUnie groot draagvlak heeft in de partij. Genoemd wordt dat hij het verhaal van de ChristenUnie voor een breed publiek, zowel in de Tweede Kamer, in de media en op tal van podia inspirerend kan brengen. Ook wordt genoemd dat hij vooropgaat als herkenbaar christen en de ChristenUnie als partij verder kan brengen de komende jaren. Als fractievoorzitter wordt hij samenbindend genoemd, iemand die een teamgeest weet aan te brengen en empathisch is.

Kortom: hier staat een bezield politiek leider en fractievoorzitter die zijn werk uitstekend doet, volgeling van Christus wil zijn, zichtbaar en herkenbaar is bij een breed publiek en een boegbeeld is voor de partij.

Gert-Jan geeft aan dat hij, als de partij een beroep op hem doet, graag verder bouwt aan de ChristenUnie als partij die midden in de samenleving staat, nieuwe generaties christenen aan zich weet te binden, met gedurfde ideeën komt, agenda-settend is, en in dit alles herkenbaar is als beweging van gelovige mensen. De ChristenUnie heeft een eigen verhaal en Gert-Jan is gemotiveerd dat verhaal te brengen.

In de vergadering van 28 februari 2020 j.l. heeft het Landelijk Bestuur unaniem met instemming en enthousiasme kennisgenomen van de bevindingen en de aanbeveling, zodat deze voordracht op het Partijcongres van 18 april bekrachtigd kon worden. Nu dat congres niet doorgaat stelt het Landelijk Bestuur via deze weg voor Gert-Jan Segers te benoemen als lijsttrekker.

Het Reglement Kandidaatstelling schrijft voor dat de hele kandidatenlijst in één keer wordt gepresenteerd. Het Landelijk Bestuur wijkt om redenen hierboven vermeld daarvan af. Het Reglement schrijft verder voor dat amendementen slechts mogelijk zijn met betrekking tot de plaats op de lijst en dat stemmen alleen nodig is bij dubbele voordracht voor een positie. Beide zijn niet van toepassing in deze situatie.

Onder normale omstandigheden zou het Partijcongres worden gevraagd bij acclamatie in te stemmen met deze werkwijze en de voordracht. Van overheidswege kan dit voorjaar geen congres worden georganiseerd. Gert-Jan Segers kan echter rekenen op brede steun en groot draagvlak in de achterban. Daarom kiest het Landelijk Bestuur in deze uitzonderlijke omstandigheden ervoor Gert-Jan Segers, conform artikel 15.1, te benoemen tot lijsttrekker voor de ChristenUnie voor de Tweede Kamerverkiezingen 2021.

Leden kunnen vragen en bezwaren tegen deze procedure tot uiterlijk 24 april 2020 indienen bij het Landelijk Bestuur via bestuur@christenunie.nl.

Gert-Jan komt naar het LOC+ in Hardenberg voor een gesprek over belangrijke kwesties voor Nederland en waar de ChristenUnie zich sterk voor dient te maken. Heeft u onderwerpen of wil u een bijdrage leveren aan de vormgeving van het verkiezingsprogramma van de ChristenUnie? Schuif dan aan!

Gert-Jan Segers debatteert op vrijdag 4 oktober met theoloog des vaderlands Stefan Paas over globalisering. Tevens komt het boek over globalisering van WI onderzoeker Lambert Pasterkamp ter sprake. Tijd en locatie: 19.30 (inloop 19.00) tot 21.30 uur, Stadscafé de Observant, Stadhuisplein 7, Amersfoort. Meer informatie

Gert-Jan Segers debatteert op vrijdag 4 oktober met theoloog des vaderlands Stefan Paas over globalisering. Tevens komt het boek over globalisering van WI onderzoeker Lambert Pasterkamp ter sprake. Tijd en locatie: 19.30 (inloop 19.00) tot 21.30 uur, Stadscafé de Observant, Stadhuisplein 7, Amersfoort. Meer informatie

Deze week werd de Parlementaire ondervragingscommissie naar ongewenste beïnvloeding van maatschappelijke en religieuze organisaties in Nederland geïnstalleerd. CDA-Kamerlid Michel Rog is gekozen tot voorzitter van deze commissie. De commissie voert een verkorte parlementaire enquête uit. Rog: “Dit type parlementair onderzoek wordt in de volksmond ook wel flitsenquête genoemd, en dat geeft het werk van deze commissie goed weer. Een kort maar krachtig onderzoek naar ongewenste beïnvloeding van maatschappelijke en religieuze organisaties uit onvrije landen. Bijvoorbeeld van moskeeën. Naast het in kaart brengen van deze beïnvloeding gaan we ook de mogelijkheden onderzoeken om deze beïnvloeding te doorbreken.”De commissie gaat zich de komende maanden eerst in de materie verdiepen. Naar verwachting zullen dan in november de openbare verhoren volgen, waarbij getuigen en deskundigen onder ede verhoord kunnen worden.De commissie bestaat, naast voorzitter Michel Rog (CDA) en ondervoorzitter Ronald van Raak (SP), uit de volgende leden: Mark Harbers (VVD), Edgar Mulder (PVV), Rutger Schonis (D66), Niels van den Berge (GroenLinks), Gert-Jan Segers (ChristenUnie), Chris Stoffer (SGP) en Tunahan Kuzu (DENK).

Mooie column van Gert-Jan Segers naar aanleiding van Vaderdag 👇

Gert-Jan Segers

Mijn jongste broer vroeg het zondag opeens op onze zussen-en-broers-app. ‘Wat is je mooiste herinnering aan pa?’ Ik leef al veel langer zonder mijn vader dan ik met hem heb geleefd en de herinneringen raken steeds meer vergeeld. Maar ik dacht onmiddellijk aan de barre tocht die ik als jong ventje samen met mijn vader maakte in de strenge winter van 1979. We moesten door de snerpend koude wind, langs metershoge sneeuwduinenen over een smalle dijk naar de boer die – anders dan de supermarkten – nog wel verse melk had. En nog voel ik het machteloze gevoel van het langzaam maar zeker van de spekgladde dijk weggeblazen te worden én het machtige gevoel dat ik me aan het been van mijn vader kon vastklampen. In zijn boek De verweesde samenleving (2002) beschrijft Pim Fortuyn hoe zijn generatie in opstand kwam tegen hun vaders en hun wetten en er succesvol mee afrekenden. Het was de opstand van een jonge generatie tegen elk vanzelfsprekend gezag van bestuurders, gezagdragers, de kerk en politici. Het was een hardhandig afscheid van alles en iedereen die hun de wet voorschreef. Met de opstand tegen de vaders, zo beschrijft Fortuyn, gingen ook hun wetten en overtuigingen aan de kant. En de tragiek is, zo schrijft Fortuyn over zijn eigen generatie, dat we zelf nooit vaders zijn geworden en nooit meer nieuwe wetten hebben gemaakt. We leven daarom nu in een verweesde samenleving. We lijken in onze samenleving wel een stel verloren zonen. Zonder vaders, zonder wetten. Met het gevoel dat niemand ons ziet, hoort, voor ons opkomt. Dat er niemand is die ons de weg naar huis kan wijzen. Met een heimwee naar huis, naar een vader, dat zomaar kan omslaan in een ziekelijk verlangen naar een sterke leider. En je ziet het in deze wereld gebeuren, bij Erdogan, Putin, Bolsonaro, Trump. Feilbare mannen die zich voordoen als een vader, die je een terugkeer naar huis beloven, de veiligheid van een sterke natie, de terugkeer van grootse tijden die er nooit zijn geweest. En hele volksstammen hopen zich te kunnen vastklampen aan die ene man. Zelfs in onze Lage Landen zie je links en rechts politici die ons verlossing beloven, een herstel van tijden van weleer, een terugkeer naar het verloren paradijs. Met uiteraard het koningschap van die ene politicus als voorwaarde ervoor. Een cultuur die heeft afgerekend met zijn vaders en hun wetten, heft steeds weer een nieuwe politicus op het schild met steeds weer de nieuwe hoop dat dit dan de verlosser zal worden. En vroeg of laat stellen ze teleur, vallen ze van het schild en dient een nieuwe verlosser zich weer aan. Soms doet de overheid zich ook voor als een vader. Degene die je tegen elk risico moet beschermen, die je gelukkig moet maken, die je dwingt liberaal te zijn, vrij te zijn, die je een thuis biedt en vreemde mensen buiten houdt. Maar een overheid ís geen vader, kan je nooit bieden waar je hart ten diepste naar verlangt. Er is geen menselijk leven zonder dat er een echte vader aan te pas is gekomen. Ik heb zelf ervaren hoe indrukwekkend het is om vader te worden. Ik keek naar mijn piepkleine dochter zoals ik daarna ook naar mijn andere twee pasgeboren dochters zou kijken. Met een diepe, onvoorwaardelijke liefde en dat heilige voornemen alles te doen wat je kunt om heel goed voor dat hulpeloze wezentje te zorgen. En dit weekend heb ik twee dochters die nu in Australië zijn, via FaceTime weer eens gezegd hoeveel ik van ze houd en heb ik mijn jongste dochter na haar verre schoolreis weer met liefde in de armen gesloten. Ik houd zielsveel van hen, maar toch weet ik inmiddels heel goed dat ook ik een feilbare vader ben. Ook in mijn eigen jeugd kwam het moment dat mijn vader geen houvast meer kon zijn. Dat het leven hem zwaar viel en ik zelf alleen verder moest. Als – om C.S. Lewis te parafraseren – ons verlangen naar een vader zo sterk is en zelfs niet door onze eigen vader, laat staan door een pseudovader, gestild kan worden, dan zou het weleens kunnen zijn dat we uiteindelijk bedoeld zijn als kinderen van een andere vader. (Deze column verschijnt ook in het Nederlands Dagblad van 18 juni)

Door Gert-Jan Segers op 10 april 2019 15:25

‘Ik heb prostituees gesproken die zeggen dat ze vrijwillig werken, maar zij hadden altijd een achtergrond van misbruik of verslaving. Het was geen weloverwogen beroepskeuze. Vrijwel altijd begon het met een uitbuitingssituatie’, zei Willemijn de Jong van burgerinitiatief Exxpose deze week in de Volkskrant.

Ze biedt de Tweede Kamer vandaag 40.000 handtekeningen aan om te pleiten voor strafbaarstelling van het kopen van seks. Daarmee zetten deze bevlogen jonge mensen het lot van (vooral) uitgebuite vrouwen nog hoger op de politieke agenda. Juist vanuit de feministische hoek is de kritiek op gedwongen prostitutie en mensenhandel steeds scherper geworden. En terecht!

Toen prostitutie onder het paarse kabinet werd gelegaliseerd, leek de kritische houding van de voorgangers van de ChristenUnie kansloos. Inmiddels zie ik dat overal veranderen: landelijk, lokaal en zelfs Europees. Nederland is van de roze wolk gevallen en laat eindelijk de illusie los dat prostitutie alleen maar vrij en vrijwillig is. Daarmee is er weer een hoopvol en waardig perspectief voor deze vrouwen mogelijk.

Dit kabinet werkt nu op ons aandringen aan een pooierverbod, een vergunningplicht, uitstapprogramma’s en bestrijding van mensenhandel door betere samenwerking met buitenlandse diensten. De agenda is duidelijk: de afschuwelijke misbruiksituaties in de prostitutie moeten uitgebannen worden. Wat ons betreft een cruciale tussenstap om vrouwen die vast zitten in de ellende van moderne slavernij een hoopvol perspectief te bieden. Ik dring ook geregeld bij staatsecretaris Harbers aan om hier niet mee te dralen, maar snel stappen te zetten om uitgebuite vrouwen en mannen nog meer te hulp te komen.

Middenin die landelijke discussie is het inspirerend om te horen wat er lokaal al gebeurt. Hoe er concrete stappen worden gezet. Hoe lokaal hoop wordt geboden aan vrouwen.

Vorige week sloot de tippelzone in Groningen. Eindelijk!

Ik bezocht deze plek eens met de lokale politie en heb er geregeld over gesproken met Ineke van Buren van het Leger des Heils die daar hulp verleende. Het was werkelijk een hel op aarde. Verslaafde vrouwen boden hun lichaam aan voor een paar euro’s die ze nodig hadden om hun verslaving te onderhouden. Het was een afgesloten terrein met een hek er omheen waar mannen met een auto doorheen reden op zoek naar goedkope seks. Zo cynisch.. Zo mensonterend..

Onze huidige ChristenUnie-wethouder in Groningen Inge Jongman heeft zich tijdens haar jaren als raadslid ingezet om deze plek te sluiten. Ze vertelde hoe een bezoek van burgemeester Peter den Oudsten een belangrijk moment was. Hij zag hoe een zwangere vrouw haar lichaam aanbood. Mensonterend vond hij het, en terecht.

Daardoor kwam er ruimte voor sluiting en Inge kreeg het voor elkaar dat de sluiting van dit gebied in het coalitieakkoord kwam. Vorige week was het zover. Deze mensonterende plek ging dicht.

Maar - zo vertelt Inge - dan is het niet klaar. Juist dan begint de zorg voor deze kwetsbare vrouwen. Want juist dan hebben ze een hoopvol perspectief nodig. Nu is er ruimte om hen de vraag te stellen: wat is je droom, wat is je wens?

Groningen opende een inloop huiskamer waar vrouwen met al hun vragen en problemen terecht kunnen bij hulpverleners van het Leger des Heils. Er is een team dat actief persoonlijke begeleiding en een zorgplan voor elke vrouw aanbiedt. Er is hulp om van drugsverslavingen af te komen en hulp bij problemen op het gebied van schulden en huisvesting. En binnenkort openen bevlogen vrijwilligers van een burgerinitiatief een opvanghuis waar vrouwen op adem kunnen komen. Het zijn vrouwen die uit een kwetsbare situatie komen. Hulpverleners geven aan: ‘we houden ze in het oog en in het hart’.

De periode na de sluiting is een moeilijke en onzekere weg voor deze vrouwen. Ze verdienen de steun van de samenleving. Door het faciliteren van een tippellocatie op een bedrijventerrein bleef te lang het maatschappelijke idee van ‘moet toch kunnen’ en de illusie van ‘vrijheid, blijheid’ in stand. Dat tij is nu gelukkig eindelijk gekeerd, mede door de inbreng van de ChristenUnie-fractie. Er wordt hard gewerkt aan een hoopvol perspectief voor deze vrouwen.

En naast die landelijke en lokale beweging, gebeurt er internationaal ook veel. Een maand geleden stond er in de Europese media een oproep van de Zweedse en Franse ministers van Buitenlandse Zaken om het betalen voor seks strafbaar te stellen. Twee belangrijke Europese landen zetten de rechten van uitgebuite vrouwen voorop en willen hen een hoopvol perspectief bieden. Keihard nodig dat ook Europees gezien mensen de illusie loslaten.

Op al die gebieden zijn er dingen in beweging. We zien zaken veranderen die decennia lang onhaalbaar leken. Maar nu komt het erop aan om door te gaan. Lokaal met de inzet van mensen als Inge, landelijk met steun van bevlogen mensen zoals die achter het burgerinitiatief Exxpose en zelfs Europees met steun van andere landen.

Natuurlijk is realisme op zijn plek. Het is een lange weg en de illusies die in decennia zijn opgebouwd, worden niet snel losgelaten. En toch, ik zie dat er dingen gebeuren. Ik geloof dat er veel meer kan en zal gebeuren om perspectief te geven aan deze kwetsbare vrouwen.

Werkelijk een hoopvol perspectief.