Poliflw

Door Lodewijk Asscher op 13 augustus 2020 Delen  

Maar toch is het kabinet nu opnieuw verrast. Want het gevaarlijke coronavirus laait weer op. Het aantal besmettingen verdubbelt nu al enkele weken op rij, tot meer dan 4.000 alleen al vorige week. Intensivist Diederik Gommers waarschuwde gisteren bij het programma Op1 dat met dit soort stijgingen er ook steeds meer mensen heel ernstig ziek worden. En dat de mensen die in de zorg werken daar nog niet klaar voor zijn.

Ondertussen was het chaos. Het kabinet reageerde eerst niet, toen met een vermaning aan jongeren en eergisteren met een ondoordacht en onuitgewerkt plan rond quarantaineverplichting terwijl het bron- en contactonderzoek niet eens op orde was. Er is geen tijd voor verder gedraal.

De seinen staan op oranje, maar het is nog niet te laat. We kunnen een tweede golf aan besmettingen nog afwenden. Maar we hebben wel haast.

De seinen staan op oranje, maar het is nog niet te laat.

Er is nu een heldere, ambitieuze en daadkrachtige aanpak nodig. Kiezen voor indammen van het virus betekent dat we er alles aan doen het aantal besmettingen snel naar beneden te brengen.

In het ingelaste Kamerdebat ging het me vooral daarom: nu kiezen voor een duidelijke en ambitieuze strategie en de maatregelen nemen die daarbij horen. Waar gaat het dan om?

Er is nu een heldere, ambitieuze en daadkrachtige aanpak nodig.

En tot slot: de wijze waarop de IC-verpleegkundigen, thuiszorgmedewerkers, het verpleeghuispersoneel en alle andere zorgmedewerkers ons door deze crisis heen slepen is ongekend. Zij verdienen daarvoor waardering, een beter salaris en minder werkdruk.

Zij verdienen daarvoor waardering, een beter salaris en minder werkdruk.

De coalitiepartijen maken de politieke keuze hier nu niet verder in te investeren. Dat uitte zich zelfs in het beschamende tafereel van Kamerleden van VVD, CDA, D66 en ChristenUnie die het gebouw van de Tweede Kamer ontvluchtten om een stemming onmogelijk te maken. Dat is niet alleen politiek onfatsoenlijk, het heeft ook impact op ons coronabeleid. Sinds mei is 10% van de ic-verpleegkundigen gestopt, er zijn grote personeelstekorten in de zorg. Voor de gezondheid en de economie is het essentieel om hier onmiddellijk meer in te investeren. En om in gesprek te gaan met zorgmedewerkers over wat zij nu nodig hebben om uitgerust en veilig mensen te kunnen blijven verzorgen.

Tweede Kamerlid

Lodewijk Asscher

Heb je een vraag of wil je iets aan ons kwijt? Whatsapp ons.

Groet, Lodewijk

Whatsapp

Lodewijk Asscher

Heb je een vraag of wil je iets aan ons kwijt? Whatsapp ons.

Groet, Lodewijk

Whatsapp

Door De Redactie op 17 juni 2020 Delen  

Onder moeilijke omstandigheden zijn ze hun werk blijven doen. In de ziekenhuizen, verpleeghuizen, in de zorg thuis en op tal van andere plekken. Er was terecht bewondering en applaus vanuit het hele land. Politieke partijen spraken hun waardering uit. Hoe kan het dan dat slechts enkele weken later de coalitiepartijen keer op keer tegen het voorstel voor meer waardering voor zorgmedewerkers stemmen? Een overzicht:

Wat vraagt de motie?

De motie van PvdA en SP ‘verzoekt de regering om met een plan te komen voor structurele waardering voor zorgverleners, waarin betere arbeidsvoorwaarden en een beter salaris kunnen worden gerealiseerd’.

De motie is nu twee keer in stemming geweest. Beide keren was het een gelijkspel: de gehele oppositie was voor, D66, ChristenUnie, VVD en CDA stemden tegen.

Waarom stemt D66 tegen?

Op hun eigen twitteraccount schrijft D66: “de motie kost echter veel geld, maar ze (de indieners, red) zeggen niet waar dat van betaald moet worden. Alleen gratis geld bestaat niet”.

En klopt dat? 

De motie vraagt de regering om een plan te maken voor betere arbeidsvoorwaarden. De financiering maakt daar natuurlijk onderdeel van uit. In de gezamenlijke tegenbegroting hebben PvdA en SP meerdere voorstellen gedaan. Een optie is bijvoorbeeld om de kabinetsplannen om de winstbelasting voor grote bedrijven te verlagen te schrappen, dat levert veel geld op. Maar andere manieren zijn ook mogelijk. Het is een politieke keuze of je zorgmedewerkers meer waardering wil geven.

Waarom stemt de ChristenUnie tegen? 

Op christenunie.nl schrijft Kamerlid Carla Dik-Faber: “in ons land is het niet de regering die bepaalt hoeveel zorgverleners verdienen, maar laten we de hoogte van de salarissen over aan het gesprek tussen werkgevers en werknemers” .

En klopt dat?

Nee. Natuurlijk worden cao’s afgesproken door werkgevers en werknemers samen. Maar bij het onderwijs, de zorg en de politie wordt het budget dat beschikbaar is bepaald door de overheid. Het bedrag dat het ministerie beschikbaar stelt (de OVA-ruimte in beleidstermen) is voor 2020 fors minder dan in 2018 en 2019. Als de ChristenUnie voor de motie stemt kan de regering een plan maken waarin de salarisruimte wordt uitgebreid. Daarmee komt voor werkgevers en werknemers meer geld beschikbaar, zodat zij samen afspraken kunnen maken over de betere arbeidsvoorwaarden.

Volgens de coalitie gaat de overheid niet over de salarissen in de zorg. Maar júíst de overheid kan meer geld beschikbaar stellen voor de waardering die hard nodig is.

Waarom stemt het CDA tegen? 

CDA-minister Hugo de Jonge heeft in het debat gezegd dat hij tegen het voorstel is omdat er geen dekking is en omdat er al gesproken wordt over arbeidsvoorwaarden in de zorg. “Er zijn ook al mooie cao's afgesloten, bijvoorbeeld in de ziekenhuiszorg.” Kamerlid Joba van den Berg schreef op twitter iets vergelijkbaars.

En klopt dat? 

De motie vraagt juist om een plan met een dekking. En daar zijn ook voorstellen voor. Dat erover gesproken wordt zegt niks over de uitkomst. De motie vraagt de minister juist actief te zorgen voor betere arbeidsvoorwaarden en salaris. Als de Tweede Kamer dus voor stemt, dan betekent het dat het kabinet ook moet zorgen dat er meer waardering voor de medewerkers in de zorg er ook echt komt.

Er is voor de coronacrisis inderdaad een nieuwe cao afgesloten, met daarin loonsverhoging voor medewerkers. Dat is ook niet meer dan terecht. Het budget dat het kabinet ter beschikking stelt (de OVA-ruimte) is echter minder dan wat er in die cao is afgesproken.

Daarnaast zijn er nog steeds grote tekorten aan personeel in de zorg, waardoor de werkdruk erg hoog is. Er moeten daarom echt medewerkers bij. Als we zorgpersoneel zeggen te waarderen, dan moet er echt boter bij de vis. Er moet een plan komen voor structureel meer waardering voor de mensen in de zorg. Precies waar de motie van PvdA en SP om vraagt.

Nou ja zeg. @christenunie @D66 @VVD en @cdavandaag, ik dacht toch dat we de zorgverleners structureel meer dan applaus gingen geven? RT voor het opnieuw in stemming komt, voor meer structurele, financiële waardering voor de mensen in de zorg. pic.twitter.com/v3TAwGB6ht

Waarom stemt de VVD tegen?

Voor zover we weten heeft de VVD zich hierover nog niet uitgesproken. Maar ze hebben al wel twee keer op rij tegen gestemd.

Hoe nu verder?

Op dinsdag 23 juni komt de motie van Lodewijk Asscher en Lilian Marijnissen voor de allerlaatste keer in stemming. Eén Kamerlid van de coalitie kan het verschil al maken.

Lodewijk Asscher

Heb je een vraag of wil je iets aan ons kwijt? Whatsapp ons.

Groet, Lodewijk

Whatsapp

Lodewijk Asscher

Heb je een vraag of wil je iets aan ons kwijt? Whatsapp ons.

Groet, Lodewijk

Whatsapp

Door John Kerstens op 10 juni 2020 Delen  

Het mag niet blijven bij applaus alleen!

Samen met de SP deed Lodewijk Asscher een voorstel om zorgmedewerkers ècht te waarderen. Met een beter salaris. Maar VVD, CDA, D66 en CU stemden tegen: 75 stemmen voor, 75 stemmen tegen.

Laat van je horen en geef de onmisbare mensen in de zorg de waardering die ze verdienen!

Ik wil op de hoogte blijven van deze actie

Mensen die dag en nacht in touw zijn in de strijd tegen het corona-virus. Wàt een waardering is er over hun hoofden uitgestrooid. Allemaal ècht gemeend natuurlijk: dat applaus, die witte t-shirts, de mooie filmpjes.

Tijd om al die mooie woorden om te zetten in daden, vonden wij. En daarom dienden we bij het laatste corona-debat (samen met de SP) een motie in om zorgverleners ook ècht te waarderen. In hun portemonnee. Met een beter salaris.

We dienden bij het laatste corona-debat (samen met de SP) een motie in om zorgverleners ook ècht te waarderen.

Vorig jaar diende ik daar ook al een voorstel voor in. Dat haalde het toen net niet (CDA, CU, D66, VVD, SGP en Van Haga stemden tegen). Dat zou nu wel anders zijn, zou je denken.

Nu moet ondertussen iedereen er toch wel van overtuigd zijn dat de mensen in de zorg beter verdienen. En dat wij dat in de politiek kunnen regelen. Moeten regelen.

Wij, in de politiek moeten dit regelen.

Nou...

Bijna. Deze keer stemden alleen CDA, CU, D66 en VVD nog tegen. De rest heeft zich inmiddels door ons (door jullie!) laten overtuigen. Daarmee staakten de stemmen en doen we binnenkort weer een poging.

Laat ook je stem horen als je van mening bent dat zorgmedewerkers meer waardering verdienen én teken de #Hartjezorg Petitie!

Tweede Kamerlid

Lodewijk Asscher

Heb je een vraag of wil je iets aan ons kwijt? Whatsapp ons.

Groet, Lodewijk

Whatsapp

Lodewijk Asscher

Heb je een vraag of wil je iets aan ons kwijt? Whatsapp ons.

Groet, Lodewijk

Whatsapp

Door Lodewijk Asscher op 16 januari 2020 Delen  

Jonge mensen blijven tegen hun zin op kamers wonen. De wachtlijsten voor betaalbare huurwoningen zijn gigantisch en een huis kopen is veelal onbetaalbaar. Het aantal daklozen is verdubbeld en we zien steeds meer mensen met een baan die toch geen huis kunnen vinden. 

Een betaalbare plek om te wonen is geen gunst, maar een recht.

Een betaalbare plek om te wonen is geen gunst, maar een recht. Het is een van de meest basale voorwaarden om een gelukkig leven op te kunnen bouwen.

De huidige crisis komt niet uit de lucht vallen, maar is ook een gevolg van keuzes om de volkshuisvesting steeds meer over markt en steeds minder over woningen te laten gaan. Dat zien we ook in de plannetjes die nu geopperd worden.

Liberalen pleiten ervoor de kwaliteit los te laten.

Liberalen pleiten ervoor de kwaliteit los te laten: verlaag de normen voor duurzaamheid, aldus de VVD. Doe meer aan flexwonen, alsof mensen meer behoefte aan onzekerheid hebben. Onno Hoes wil wijken met minder groen, minder speeltuinen en minder kwaliteit. Zo weet je zeker dat je een probleemwijk bouwt.

Intussen wil het kabinet alleenstaanden minder kans geven op een betaalbare woning, worden de lasten voor woningcorporaties hoger en de huurtoeslag lager. Met deze liberale medicijnen wordt de ziekte erger. Terwijl de patiënt niet veel meer kan hebben. 

We moeten keuzes durven maken voor betaalbare huizen.

Dat kan anders. Wonen is een grondrecht en dus moeten we keuzes durven maken voor betaalbare huizen. Dat de markt het niet doet is bewezen, dus is het aan de overheid om een sterkere rol te spelen. 

Daarvoor is het nodig om de grondprijzen in de hand te houden. Het moment is nu aangebroken om wetten in te voeren waardoor speculeren met grond en eindeloos treuzelen met de bouw wordt gestopt.

De grond in gemeenschapshanden brengen.

In het uiterste geval zou dit reden kunnen zijn om grond te onteigenen. Op plekken waar de grond het schaarst is, kun we nog een stap verdergaan en de grond in gemeenschapshanden brengen. De overheid blijft dan de eigenaar en wie deze grond voor korte tijd wil gebruiken, mag huren. De vergoeding wordt gebruikt om voorzieningen te financieren waar de hele gemeenschap van profiteert, zoals scholen, parken, sportvelden en voorzieningen voor ouderen.

Daarnaast moet het Rijk huurwoningen lostrekken uit de greep van de markt. De machtspositie van verhuurders in de vrije sector leidt ertoe dat zij vrijwel ongehinderd huurverhogingen kunnen doorvoeren bij een huurderswissel.

Een op de vijf huurders meer dan de helft van hun inkomen kwijt aan huur.

In de vrije sector is inmiddels een op de vijf huurders meer dan de helft van hun inkomen kwijt aan huur. Dat is onverantwoord. Verhuurders worden rijk terwijl huurders nauwelijks iets overhouden voor de boodschappen en de energierekening.

Dit is de markt op zijn slechtst. De overheid moet daarom huren reguleren, door de prijsregulering die geldt in de sociale huur door te trekken tot 1.000 euro huur per maand. Naast controle over grondprijzen en meer regie over de huren kan het Rijk zelf meer doen om de bouw van betaalbare woningen op gang te brengen. Met een Rijksfonds voor Wonen kunnen we provincies en gemeenten ondersteunen. Bijvoorbeeld naar rato van het aantal nieuwbouwwoningen dat in hun gebied in bouwplannen staat.

Corporaties niet langer te straffen, maar kortingen geven.

In ruil voor de financiële stimulans kunnen met gemeenten afspraken worden gemaakt over een minimumpercentage betaalbare huurwoningen in bestemmingsplannen. Door daarbij corporaties niet langer te straffen, maar kortingen te geven. Wanneer zij veel bouwen en/of de huren verlagen, kunnen tienduizenden extra huurhuizen per jaar worden gerealiseerd.

Decennia van verzelfstandiging, marktwerking en liberalisatie hebben niet gezorgd voor voldoende betaalbare woningen. Het is tijd voor oplossingen, met meer woningen en minder markt. Met volkshuisvestingsbeleid om wonen als grondrecht te beschermen.

Tweede Kamerlid

Door Lodewijk Asscher op 3 november 2019 Delen  

Er hangt verandering in de lucht. The Economist schrijft over “broken capitalism”. “Is capitalism in crisis?” vraagt Forbes zich af. En het antwoord is helder:  ja, het kapitalisme is in crisis en moet hervormd worden om de samenleving te dienen. Geen nieuws voor een sociaaldemocraat, maar eindelijk lijkt rechts ook het licht te zien. Na de ontmaskering van het verhaal dat welvaart vanzelf wel neerdaalt van de rijksten – trickle down – naar de rest van de samenleving, lijkt rechts zich langzaam te realiseren wat wij al lang wisten: ‘capitalism as we know it’ werkt vooral voor de happy few. Het goede nieuws is: er is een alternatief mogelijk dat werkt voor ons allemaal.

‘Capitalism as we know it’ werkt vooral voor de happy few

Ook in Nederland is de verandering bijna voelbaar. Na een jaar lang, op het belachelijke af, het afschaffen van de dividendbelasting te verdedigen – een ultieme oprisping van het aandeelhouderskapitalisme – is zelfs bij de VVD het besef doorgedrongen dat de relatie tussen de grootste bedrijven en de samenleving onder hoogspanning staat. Het verhaal van Klaas Dijhoff over zijn Philips-achtergrond laat zich simpel samenvatten als een pleidooi voor “gezellig kapitalisme”.

Probleem van de huidige inrichting van onze economie is dat slecht gedrag beloond wordt. Een bedrijf dat ten koste van werknemers en milieuschade ‘lean and mean’ opereert wordt op korte termijn beloond met hogere winsten en tevreden aandeelhouders. Concurrentie leidt al te vaak tot een race naar de bodem, een race die overheden meesleurt in een strijd om de laagste belastingtarieven en de minste bescherming van werknemers. Zie Ruttes verdediging van de dividendflop, hij voelde tot in het diepst van zijn vezels dat hij mee moest doen aan die race.

Concurrentie leidt al te vaak tot een race naar de bodem

Deze race erodeert het draagvlak onder de verzorgingsstaat en zorgt ervoor dat de lasten, risico’s en onzekerheid vooral bij de grote groep werkende mensen terecht komen. Zij krijgen onzekere contracten en van hen wordt een steeds hogere productiviteit in steeds moeilijker omstandigheden verwacht. Zet daar de kleine maar ultra welvarende aandeelhoudersklasse tegenover die zich door hun rijkdom verzekerd hebben van een veilig bestaan. Soms komt er wat terug via filantropie, maar Anand Giridharadas laat in zijn boek ‘Winners Take All’ goed zien dat dergelijke initiatieven – hoe sympathiek ze ook ogen – in feite een schaamlap zijn voor een uitbuitingseconomie.

Nu zijn er hier en daar pleidooien om dan maar afscheid te nemen van economische groei. Of van groei in het algemeen. Dat klinkt ook logisch als je ziet hoe gigantisch de ecologische schade is van ons huidige model en hoe  enorm ontwrichtend de verschillen tussen arm en rijk kunnen zijn. Toch vind ik dat een slecht idee.  Ik ben vicepremier geweest in een tijd van economische krimp en heb gezien hoe groot de impact is van werkloosheid voor mensen. Niet alleen op hun inkomen, ook op hun bestaan. Is het niet beter te streven naar economische vooruitgang in combinatie met maatschappelijke doelen?

Is het niet beter te streven naar economische vooruitgang in combinatie met maatschappelijke doelen?

Ik ben er van overtuigd dat ook werknemers graag zien dat hun werk – en hun bedrijf – bijdraagt aan meer dan alleen een beurskoers. De behoefte om ertoe te doen reken ik tot de fundamentele behoeften van ieder mens.

De behoefte om ertoe te doen reken ik tot de fundamentele behoeften van ieder mens

Wat kunnen we doen om samen een economie te creëren waarin iedereen zinvol werk doet en waarmee we samen nieuwe zekerheden voor de toekomst bouwen? Hoe kunnen we goed gedrag belonen en slecht gedrag beprijzen? Voor de Partij van de Arbeid is het altijd de missie geweest dat ieder mens bestaanszekerheid geniet en een kans op ontplooiing heeft. Zekerheid is niet schadelijk voor groei en vooruitgang, maar er juist een voorwaarde voor. In deze tijd vergt dat een aantal grote hervormingen.

Zekerheid is niet schadelijk voor groei en vooruitgang, maar er juist een voorwaarde voor

Een belangrijk onderdeel daarvan is dat bedrijven gaan stilstaan bij hun maatschappelijke rol. Hun missie. Aandeelhouders verwachten winstmaximalisatie op korte termijn, maar de samenleving verwacht terecht meer van bedrijven. In Frankrijk is daartoe een wet aangenomen. Die wet regelt in essentie drie dingen:

Aanvankelijk leidde de wet tot kritiek, maar bedrijven zijn er nu serieus mee bezig. Ze bespreken het met de werknemers. Wat doet ons bedrijf voor de samenleving, wat is onze echte toegevoegde waarde? Sommige Nederlandse bedrijven doen dat sowieso al. Een bedrijf als Tony Chocolonely vind ik een mooi voorbeeld. Zij maken winst, maar de missie is 100% slaafvrije chocolade. Ik wil dat alle Nederlandse bedrijven gaan stilstaan bij hun maatschappelijke missie en wil daarom een zelfde soort wet als in Frankrijk gaan maken.

Ik wil dat alle Nederlandse bedrijven gaan stilstaan bij hun maatschappelijke missie

Deze initiatiefwet is onderdeel van een bredere agenda. Belastingen moeten goed gedrag gaan belonen slecht gedrag bestraffen. In Oostenrijk doen ze dat al, door de winstbelasting te verhogen voor bedrijven die geld oppotten en te verlagen voor bedrijven die investeren. Verder is winstdeling nodig zodat welvaart eerlijker gedeeld wordt. En zeker werk moet weer de norm worden, met inspraak en invloed voor werkenden op het werk zelf, op beloningen (en maximale beloningsverschillen) en de balans tussen werk en privé.

Ik roep de CEO’s van de grote bedrijven op: laat zien dat dat je het goede wil doen en spreek je uit voor een dergelijke verandering! Want verantwoord kapitalisme gaat niet vanzelf, dat heeft de geschiedenis wel aangetoond. Maar we kunnen het wel degelijk veranderen.

Want verantwoord kapitalisme gaat niet vanzelf

Tweede Kamerlid

Door Lodewijk Asscher, Kirsten van den Hul op 15 juni 2019 Delen  

Iedere dag gaan vele bevlogen en betrokken leraren naar hun werk. Om les te geven aan onze kinderen. Maar ze zijn met steeds minder.

Over een paar jaar heeft het onderwijs maar liefst 4200 onvervulde vacatures. Een groeiend probleem dat een hele generatie dreigt te raken.

Er worden wekelijks klassen naar huis gestuurd. Simpelweg omdat er geen leraar te vinden is.

Het kabinet trok extra geld uit, maar er is meer nodig om het tij te keren. Leraren en ouders kwamen de afgelopen tijd meermaals in actie. Er waren stakingen en een massale demonstratie van 40.000 mensen op het Malieveld. Tegen de te hoge werkdruk, en voor extra investeringen. De werkdruk blijft te hoog. Er ontstaan noodgedwongen vierdaagse schoolweken en er worden wekelijks klassen naar huis gestuurd. Simpelweg omdat er geen leraar te vinden is.

En dat lerarentekort raakt vooral de kinderen die al minder kansen hebben. Juist hun scholen hebben steeds meer moeite een goede leraar te vinden. De groeiende kansenongelijkheid in onze samenleving wordt door het lerarentekort alleen maar versterkt.

Aanstaande maandag zullen wij voorstellen doen waar leraren, ouders en kinderen iets aan hebben.

Het kabinet is sinds vorige week haar meerderheid in de Eerste Kamer kwijt, maar lijkt dit nog niet te beseffen. Aanstaande maandag zullen wij voorstellen doen waar leraren, ouders en kinderen iets aan hebben. Daarbij hoort in elk geval het dichten van het salarisverschil tussen het primair en voortgezet onderwijs en een eerlijker beloning voor leraren in het voortgezet speciaal onderwijs. We hopen daarmee coalitiepartijen D66, VVD, CDA en CU te overtuigen dat we nu in actie moeten komen. Zodat ieder kind zeker is van een eerlijke start, en dat begint bij een goede leraar voor de klas.

Herken jij dit en vind je ook dat er meer moet gebeuren? Deel dan dit bericht!

Getekend,

Lodewijk Asscher Kirsten van den Hul

Tweede Kamerlid

Tweede Kamerlid

Zijn de ideeën helemaal op? Na het lege vaasje uit de statencampagne is het argument van de VVD om VVD te stemmen nu: het imago van Rutte in Europa dat beschadigd raakt als FvD de grootste wordt. Daar tegenover stelt FvD de intussen bekende combinatie van narcisme (hier zijn mijn boeken Mark!) en chaos (wel of geen Nexit, ruzies).

Rechts zet vol in op verkiezingen in Amerikaanse stijl.

Onderzoek van Maurice de Hond laat zien dat vier partijen donderdag de grootste kunnen worden: Forum voor Democratie, de VVD, het CDA of de PvdA. Drie keer rechts of de sociaaldemocratie.

Frans Timmermans wil voorzitter worden van de nieuwe Europese Commissie. Hij is door alle sociaal democratische partijen in Europa gekozen als hun Spitzenkandidaat. Niet om alles bij het oude te laten maar om de koers van Europa te veranderen.

Deze verkiezingen gaan over de vraag of we werkelijk nog meer rechts beleid willen – met conservatieven, met neoliberalen, met autocraten als Orbán – of dat we Europa voor de mensen heroveren met een progressief alternatief. Wat dat uitmaakt?

1. Grote bedrijven belasting laten betalen. Na twee jaar dividenddrammen weten we hier maar al te goed hoe multinationals gebruik maken van de slappe knieën van Europese landen om zo min mogelijk te betalen. Dit kan en moet Europees worden aangepakt 2. Betaalbaar wonen. Voor rechts is wonen een markt, voor links een basisbehoefte. De Timmermanscommissie wil landen meer ruimte geven de woningmarkt te reguleren en wil steden helpen die meer betaalbaar gaan bouwen. 3. Duurzame economie. De verandering naar een duurzame economie vergt leiderschap. Frans Timmermans heeft dat getoond en kan Europa naar de voorhoede brengen om op een sociale manier de verandering door te voeren. 4. Bescherming van werknemers. Door een minimumloon in alle landen. Door uitbuiting van arbeidsmigratie aan te pakken. Door bedrijven te dwingen de belangen van werknemers serieuzer te nemen. 5. Vrijheid van Europese burgers. De rechtsstaat en de vrijheid verdedigen vergt duidelijke waarden en strijdlust. In het gevecht met Polen en Hongarije heeft Frans Timmermans laten zien dat hij durft. Als we hem een groter mandaat geven kan de vrijheid van alle Europeanen beschermd worden. Tegen bedreigingen van binnen én buiten Europa. Wees niet onverschillig. Maak een positieve keuze. Maak de PvdA de grootste. Voor Europa. Voor een eerlijker koers. Voor een duurzame economie. Voor onze vrijheid en waarden.

Laat rechts vooral debatteren over hoe rechts het beleid moet zijn. Wij kiezen voor de toekomst. Stem Frans! Stem Timmermans!

Hartelijke groet,

Lodewijk Asscher

Het bericht De keus volgende week: drie keer rechts of sociaaldemocratie verscheen eerst op PvdA Den Helder.

Jonge mensen staan veel te lang op een wachtlijst als ze iets van een woningcorporatie willen huren. Het particuliere segment is vaak veel te duur en door de gestegen prijzen is het kopen van een woning voor iemand zonder eigen middelen en zonder een vaste baan met ontslagbescherming of met een hoge studieschuld helemaal uitgesloten. Daar komt nog bij dat veel ouderen best iets kleiner willen wonen maar niks kunnen vinden. Daardoor stokt de doorstroming. Kortom: er moet snel iets veranderen. Er moeten meer en beter betaalbare huizen worden gebouwd. Het aanbod moet beter reageren op de vraag.

Sinds 2013 zijn woningcorporaties verplicht jaarlijks ongeveer 1,8 miljard euro over te dragen aan het Rijk op basis van hun bezit van 2,5 miljoen woningen. Deze zogenaamde verhuurdersheffing werd destijds ingesteld om de door de crisis uit het lood geslagen Rijksbegroting te helpen herstellen.

De PvdA organiseerde op 4 maart in Stiens een bijeenkomst over wonen. Ook tijdens het bezoek van Lodewijk Asscher aan Leeuwarden afgelopen zaterdag kwam het onderwerp uitgebreid ter sprake. Op een vraag uit de zaal in Stiens aan gedeputeerde Klaas Kielstra of er bij de VVD plannen zijn om deze heffing af te schaffen, nu de Rijksbegroting een jaarlijks overschot laat zien en de staatsschuld inmiddels ver onder de Europese limiet is gedaald, reageerde hij negatief. Helaas. Wat hij er zelf van vond werd niet verwoord.

De PvdA vindt dat er geen enkele reden is om de verhuurdersheffing nog langer te handhaven. Wanneer de woningcorporaties die 1,8 miljard euro zouden mogen besteden aan datgeen waarvoor ze zijn opgericht, krijg je meteen een heel andere woningmarkt. Niet dat aannemers hierdoor goedkoper kunnen bouwen, maar de corporaties kunnen daardoor wel genoegen met nemen een lagere huur.

Ook kunnen ze meer woningen isoleren en door de financiële armslag iets meer risico’s nemen om bouwprojecten te initiëren. Bovendien betekent betere isolatie dat mensen met een smalle beurs minder kwijt zijn aan energielasten en dat het de CO2-uitstoot reduceert. Mark Rutte en Sybrand Buma, waar wachten jullie op?

Hetty Janssen PvdA Steatefraksje

Marijke Roskam Lijsttrekker PvdA Steatefraksje

Het bericht Schaf de verhuurdersheffing af verscheen eerst op Partij van de Arbeid Fryslân.

Dat laatste is voor een partij als het CDA bepaald geen onbelangrijke constatering. Onder leden van de Protestantse Kerk in Nederland (PKN, met 1,8 miljoen leden met afstand het grootste protestantse kerkgenootschap) is het CDA de grootste partij. Bij de Kamerverkiezingen van 2017 stemde een op de drie PKN-leden op het CDA. Bij de gemeenteraadsverkiezingen van vorig jaar was dat 25 procent.

Toen het kerkasiel op 26 oktober van start ging – de ononderbroken kerkdienst in Den Haag moet voorkomen dat het Armeense gezin Tamrazyan wordt uitgezet – schaarde de leiding van de PKN zich razendsnel achter de actie. PKN-voorman René de Reuver ging voor in de dienst. De kerk pleit al langer voor een ruimhartiger kinderpardon.

In het kielzog van De Reuver volgden er velen: inmiddels hebben meer dan achthonderd voorgangers een bijdrage aan de dienst geleverd. Hoeveel van hen met het CDA sympathiseren, is onduidelijk, maar het zullen er niet weinig zijn.

Ook al spraken prominente CDA’ers zich tegen het kerkasiel uit, zoals de Haarlemmer burgemeester Jos Wienen, de voorstanders uit CDA-kring lieten nadrukkelijker van zich horen. Voormalig PKN-voorzitter Karin van den Broeke sprak haar steun uit voor de actie. Haar naam staat op de Zeeuwse CDA-kandidatenlijst voor de aanstaande verkiezingen voor de Provinciale Staten.

De opvolgster van Van den Broeke, Saskia van Meggelen, ging voor in de Bethelkapel. Scheidend CDA-voorzitter Ruth Peetoom bezocht de Bethelkapel. Rein Willems, oud-topman van Shell en oud-senator voor het CDA, zette zich in. Net als Jan Eerbeek, voormalig hoofd van de justitiepredikanten en geestelijke verzorgers én oud-raadslid voor het CDA. En Bert Jan Lietaert Peerbolte, hoogleraar aan de VU en lid van het CDA Theologenberaad, een theologenclub binnen de partij, liet zich horen. Ook veel lokale CDA-afdelingen spraken zich afgelopen maanden uit voor een ruimer kinderpardon.

Van begin af spraken de initiatiefnemers van het kerkasiel achter de schermen ‘intensief’ met politici van CDA en ChristenUnie. Beide partijen houden op 9 februari hun voorjaarscongres. Met het oog daarop nam in de afgelopen weken het contact met de partijen toe.

‘De komende weken zullen we op verschillende manieren indringend aandacht vragen voor het kinderpardon en het kerkasiel’, schreven de initiatiefnemers twee weken terug in hun wekelijkse update. “We hadden dankzij de gesprekken met politici de laatste weken al redenen te denken dat er iets in beweging zou kunnen komen”, zegt Derk Stegeman, predikant en coördinator van het kerkasiel.

Het kinderpardon is al veel langer onderwerp van debat en meestal laait dat debat op doordat er een uitzetting op handen is van een gezin, wiens beroep op het kinderpardon is afgewezen. Het debat laait dan even op en zakt na een tijdje weer in.

Doordat het kerkasiel voor de familie Tamrazyan maar voortduurt, was er in de afgelopen maanden van inzakken geen sprake. Er is doorlopend aandacht voor in de media, ook internationaal: het nieuws van de eindeloze kerkdienst is door media wereldwijd opgepikt. De aandacht bleef bleef dus onveranderd hoog.

Ook omdat de initiatiefnemers van het kerkasiel telkens nieuwe haakjes wisten te vinden om hun boodschap aan op te hangen: een onderzoek naar de veiligheidssituatie in Armenië, steun van prominente organisaties als de Raad van Kerken en de World Communion of Reformed Churches, een door tientallen wetenschappers ondersteund rapport over de schade die de stress en onzekerheid van een op handen zijnde uitzetting aan de hersenen van kinderen toebrengen.

Dat rapport werd in de Bethelkapel gepresenteerd op de avond dat René de Reuver er voorging, met alle media-aandacht van dien. Dit weekend werd dat rapport door Kamerlid Madeleine van Toorenburg als een van de argumenten aangehaald om de draai van het CDA te verklaren.