Poliflw

Interview Maarten Groothuizen over Lesbos

Kamerlid Maarten Groothuizen was afgelopen weekend naar Lesbos, om te zien hoe de situatie is in de kampen waar vluchtelingen worden opgevangen.

ChristenUnie-collega Joel Voordewind en ik wilden met eigen ogen zien hoe de situatie op Lesbos nu is in de vluchtelingenkampen. Ik ben wel echt geschrokken van wat we daar aantroffen. Je bereidt je voor op een heftige situatie, maar dit was echt mensonwaardig. Er is plek voor 3300 mensen, maar er zitten er 5000. Er zijn te weinig voorzieningen als wc’s en douches en mensen staan uren in de rij voor hun eten. En naast het hoofdkamp heb je de zogenaamde ‘jungle’ waar mensen tentjes hebben opgezet en stroom aftappen via geïmproviseerde kabels. De omstandigheden daar zijn echt erbarmelijk.

Waar is de meeste behoefte aan op dit moment?

Er moet heel snel verbetering komen in de hygiënische omstandigheden. Er zijn te weinig douches en wc’s, en de huisvesting is niet berekend op zoveel mensen. Ook is er maar één arts in het kamp, terwijl de medische en psychische nood hoog is. Op de afdeling voor alleenstaande minderjarigen zitten jongeren letterlijk op elkaars lip. Hun trauma’s leiden tot automutilatie en zelfmoordpogingen. Geweld en seksueel misbruik komen veelvuldig voor.

Maar is de Griekse regering dan niet betrokken? Of de UNHCR?

Er is meer daadkracht nodig. De Griekse asielprocedures zijn sloom en daarmee echt een bottleneck. Mensen zitten soms 2 jaar in kamp Moria, terwijl dat bedoeld is voor eerste opvang. De UNHCR zit ook te vaak vast in z’n eigen protocollen. Er was een generator kapot. Dan moet er een speciale monteur uit Athene komen en dat duurt weer twee weken. Terwijl er ook gewoon monteurs op Lesbos zijn, maar die mogen dat dan weer niet doen. Bizar.

De EU en EC moeten hier echt in actie komen. Griekenland kan het niet alleen en soms ontbreekt ook gewoon de politieke wil. Er zijn NGO’s die heel goed werk doen, zoals Movement on the Ground. Zij proberen de leefsituatie te verbeteren en zo de bewoners hun waardigheid terug te geven.

Het is beschamend om te zien hoe het drie jaar na de EU-Turkije verklaring nog steeds niet lukt om voor fatsoenlijke opvang te zorgen. Frans Timmermans heeft die Turkijedeal altijd verdedigd. Dan mag hij er nu ook wel voor zorgen dat het aan EU-kant goed geregeld wordt. Want dit kan niet.

Lees hier het uitgebreide verslag.

Tweet dit artikel Deel dit artikel op Facebook

Tweet dit artikel Deel dit artikel op Facebook

D66 wil dat iedereen zijn leven naar eigen inzicht in kan richten. Dat vraagt om een overheid die het individu ruimte en vertrouwen geeft. Maar er is geen ik zonder wij. We leven en werken samen, we hebben elkaar nodig. Zonder democratie en een functionerende rechtsstaat zijn vrijheid en veiligheid een illusie. Daarom verdedigen wij de rechtsstaat en democratie in Nederland en streven we ernaar deze te versterken in de rest van de wereld.

D66 en CU bezoeken vluchtelingenkampen op Lesbos

Sinds de oorlog in Syrië uitbrak, zijn er ruim 3 miljoen mensen naar Europa gekomen, waarvan een aanzienlijk deel via Griekenland en de Griekse eilanden.Ondanks de hoop op een betere toekomst die deze mensen hadden toen ze naar Europa vertrokken, is een erbarmelijke situatie hun deel geworden.

Naar aanleiding van rapporten over de omstandigheden in vluchtelingenkampen op het Griekse eiland  Lesbos, besloten D66-Kamerlid Maarten Groothuizen (D66, asiel en migratie) en ChristenUnie-Kamerlid Joël Voordewind (ChristenUnie, asiel en migratie) zelf te gaan kijken.

Afgelopen jaar kwamen er in Griekenland 34.335 vluchtelingen binnen volgens Frontex, het Europese grensagentschap. 18.000 daarvan arriveerden via Lesbos, gemiddeld nog altijd bijna 350 per week. Op het hoogtepunt kwamen er op het Lesbos maar liefst 140.000 vluchtelingen aan in één maand, terwijl het eiland 70.000 inwoners heeft.  Op Lesbos bezoeken we de twee aanwezige opvangkampen: Moria met momenteel ongeveer 5000 mensen terwijl er slechts capaciteit is voor 3300, en Kara Tepe, een kamp voor  de meest kwetsbare gezinnen. In dit kamp verblijven maximaal 1250 vluchtelingen.

Tijdens ons bezoek worden we begeleid door de organisatie Movement on the Ground, een Nederlandse organisatie die is opgericht in december 2015, middenin de vluchtelingencrisis. Met hun filosofie ‘van kamp naar campus’ proberen ze de vluchtelingen op het kamp hun waardigheid terug te geven. Op het kamp Kara Tepe, wat we de eerste dag bezoeken, kun je goed zien hoe hun filosofie in de praktijk uitwerkt. Als we rondlopen zien we kinderen met elkaar spelen, en geïmproviseerde schoollokaaltjes in containers. Er is een woman safe space waar vrouwen onderling bij elkaar kunnen komen en er zijn kleine keukenblokken, waar de bewoners met groente uit de groentetuin zelf kunnen koken. Het doel  is om het kamp steeds meer zelfvoorzienend te maken. Inwoners die van beroep bijvoorbeeld boer, kapper of kleermaker zijn kunnen in het kamp hun kennis inzetten en overbrengen op andere inwoners. Kennis die hun later nog van pas kan komen. En het geeft de bewoners wat te doen. Want ondertussen is onduidelijk wanneer hun asielprocedure start en  hoe lang ze nog in het kamp moeten blijven.

Waar dit kamp nog wat hoop gaf dat het mogelijk is een waardig vluchtelingenkamp neer te zetten, is de sfeer in kamp Moria heel anders. Moria is een oude gevangenis, en dat is nog goed te zien door het prikkeldraad dat op veel plekken hangt. We worden rondgeleid door Ali, een 22-jarige Syrische jongen die gevlucht is en terecht kwam in de slechte omstandigheden van Moria, maar ondertussen zelf werkt voor Movement on the Ground. We worden geconfronteerd met de Griekse asielprocedure: twee  kleine kantoortjes waar een paar mensen de duizenden vluchtelingen die jaarlijks aankomen moeten registreren. Het duurt gemiddeld een jaar voordat mensen hun eerste afspraak over hun asielprocedure hebben. Het is pijnlijk om te zien dat het Griekenland niet lukt een fatsoenlijk werkende procedure op gang te zetten. Geld is in deze niet het probleem. Onkunde en onwil des te meer.

De staat van kamp Moria is niet iets wat je op Europees grondgebied zou verwachten. De overbevolking zorgt voor veel menselijk leed. Naast de wooncontainers staan ook veel tentjes binnen het kampterrein. De nauwe, donkere straatjes die dat creëert, zorgen in de avond en nacht voor onveiligheid. Er zijn te weinig wc’s en douches en mensen staan uren in de rij voor eten. Mensen ontvluchten het overbevolkte kamp door in een olijfboomgaard naast het kamp een tentje op te zetten. Via geïmproviseerde stroomkabels tappen ze stroom vanuit het hoofdkamp. Deze uitbreiding wordt ‘de jungle’ genoemd. Het is duidelijk dat met de zanderige, aflopende ondergrond deze plek met één regenbui in een modderpoel verandert. Hier is weinig menselijke waardigheid te bekennen.

Terug in het echte kamp horen we over andere problemen. In Moria is op dit moment slechts één Griekse arts werkzaam, terwijl de medische en psychische nood hoog is. Op de afdeling voor alleenstaande minderjarigen zitten jongeren letterlijk op elkaars lip. Hun trauma’s leiden tot  zelfverminking en soms zelfmoordpogingen. Geweld en seksueel misbruik komen veelvuldig voor. Meer medici aantrekken blijkt lastig. De werkomstandigheden zijn zwaar,  veel oud-medewerkers zijn bedreigd.

Een aantal NGO’s dicht het gat dat de autoriteiten laten vallen. De Stichting Bootvluchteling heeft een aanvullende medische post opgezet en runt het enige schooltje in het kamp. Movement on the Ground heeft een deel van de ‘jungle’ opgeknapt, waardoor mensen op een verharde ondergrond en met voorzieningen in goede en veilig verwarmde tenten kunnen verblijven. Deze organisaties handelen waar Griekenland dat nalaat, maar ontvangen daarvoor geen EU-geld.

Op de tweede dag vertrekken we naar het noorden van het eiland, naar de stranden waar de meeste vluchtelingen aankomen. Op het kortste stuk is de afstand tussen Lesbos en Turkije maar acht  kilometer. Je kunt de overkant makkelijk zien liggen. Het lijkt een onschuldig stukje, maar verteld wordt dat als het misgaat, dat meestal in de laatste honderden meters is. Mensen onderschatten vaak de zee, soms omdat ze deze überhaupt nog nooit hebben gezien. Ze kunnen niet of nauwelijks zwemmen, en als de rubberboot lek raakt ontstaat er paniek. De omvang van de problematiek zien we als we naar de Lifejacket Graveyard gaan. Op een afvaldump  tussen de heuvels van Lesbos ligt een stortvloed aan zwemvesten. Aan de kleur kun je zien hoe lang ze er al liggen. Een stuk of 10 fel oranje vesten liggen voor onze voeten. Waar je ook kijkt, zie je zwemvesten, kapotte rubberboten, en zelfs een kinderzwembandje.

De EU moet verantwoordelijkheid nemen

De toestanden in Lesbos laten duidelijk zien dat mensen de dupe zijn van slechte opvang en trage procedures. Er zijn een aantal zaken die snel verbeterd moeten worden. De  EU moet veel beter toezicht houden op de leefomstandigheden ter plekke en sancties overwegen als de situatie niet verbetert.  Ook moeten hulporganisaties ter plaatsen door de EU (financieel) worden ondersteund. Daarnaast moeten de structurele tekortkomingen worden aangepakt, zoals bijvoorbeeld het aantrekken van extra medisch personeel. Ook moet de EU Griekenland veel meer hulp bieden bij het ontwerpen en uitvoeren van goede en snelle asielprocedures. Tot slot moet de EU er bij Turkije op aandringen dat de grenzen beter bewaakt worden, zodat de ongecontroleerde toestroom stopt. De EU-Turkije verklaring voorziet in een mechanisme om mensen die geen recht hebben op asiel terug te sturen naar Turkije en daarvoor mensen die dat recht wel hebben, te hervestigen in Europa. Dit gebeurt echter nauwelijks, terwijl dat dé manier is om het businessmodel van de mensensmokkelaars te doorbreken. Druk vanuit de lidstaten en de Europese Commissie is en blijft nodig om de situatie te verbeteren

De situatie in Lesbos toont aan dat gemeenschappelijk Europees asielbeleid waarin de EU lidstaten elkaar op eerlijke wijze ondersteunen dringend noodzakelijk is. Het is in het belang van iedereen, óók van de Europese Unie, om samen tot een oplossing te komen en de vluchtelingen en  inwoners van Lesbos hun waardigheid terug te geven.

Tweet dit artikel Deel dit artikel op Facebook

Tweet dit artikel Deel dit artikel op Facebook

Voor toekomstbestendige rechtspraak

D66 en SP komen met voorstellen om de manier waarop de rechtspraak wordt bestuurd te vernieuwen. De kloof tussen rechters en de bestuurders is te groot geworden. Rechters hebben in een toekomstvisie de noodklok geluid over hoe zaken nu geregeld zijn.

D66-Kamerlid Maarten Groothuizen: “Met dit plan moeten problemen waar rechters tegenaan lopen op de werkvloer in de toekomst beter doorkomen bij het bestuur.”

SP-Kamerlid Michiel van Nispen: “Onrust in de derde staatsmacht is slecht voor het vertrouwen in onze rechtsstaat. De werkvloer moet meer te zeggen krijgen, de kloof met de bestuurders moet kleiner.”

Een van dan problemen die door rechters wordt genoemd, is de kloof tussen rechters aan de ene kant en de Raad voor de Rechtspraak en bestuurders van gerechten aan de andere kant. Het bestuur is verantwoordelijk voor alle randvoorwaarden voor rechters om hun werk te kunnen doen: van de huisvesting, financiering tot ICT. Juist bij dit laatste is een boel misgegaan, en rechters krijgen de gevolgen ervan op hun bordje. Rechters zouden daarom doorslaggevende invloed moeten krijgen bij de benoemingen van hun bestuurders. Nu benoemt de minister leden van de Raad voor de rechtspraak en deze benoemen de bestuurders van de gerechten. Door rechters hun bestuurders te laten kiezen versterken we het draagvlak voor deze bestuurders en vergroten we het vertrouwen.

Bestuurders zouden daarnaast niet alleen moeten ‘besturen’, maar ook actief moeten blijven op de werkvloer. Een groot probleem nu is dat in de hogere bestuurslagen van de rechterlijke organisatie nauwelijks geluisterd wordt naar de professional op de werkvloer: de rechter. Praktijkkennis over wat beter kan en hoe wordt daardoor nauwelijks meegenomen in besluitvorming. Tenslotte stellen D66 en SP voor dat kritisch wordt gekeken naar de machtsverhoudingen. Zoals de aanwijzingsbevoegdheid van de minister voor de leden van de Raad voor de Rechtspraak. De manier waarop de rechtspraak nu wordt gefinancierd is een ander punt van kritiek wat door veel rechters wordt benoemd. D66 en SP hebben dit probleem samen met het CDA tijdens de begrotingsbehandeling aangekaart. Minister Dekker heeft toegezegd hier naar te gaan kijken

Tweet dit artikel Deel dit artikel op Facebook

Tweet dit artikel Deel dit artikel op Facebook

D66 wil dat iedereen zijn leven naar eigen inzicht in kan richten. Dat vraagt om een overheid die het individu ruimte en vertrouwen geeft. Maar er is geen ik zonder wij. We leven en werken samen, we hebben elkaar nodig. Zonder democratie en een functionerende rechtsstaat zijn vrijheid en veiligheid een illusie. Daarom verdedigen wij de rechtsstaat en democratie in Nederland en streven we ernaar deze te versterken in de rest van de wereld.

 

MOTIE: vreemd aan de orde van de dag.

 

Onderwerp: kinderpardon.

 

De Raad van de gemeente Laarbeek, in vergadering bijeen op 31 januari 2019.

 

Constaterende dat:

 

Kinderen zijn geworteld als ze minstens vijf jaar als minderjarige in Nederland zijn nadat zij

een verblijfsvergunning hebben aangevraagd;

De meeste van deze kinderen wordt tegengeworpen dat zij en/of hun ouders te weinig hebben meegewerkt aan vertrek, het zgn. meewerkcriterium; Het meewerkcriterium van het Kinderpardon zo strikt wordt toegepast dat bijna geen enkel

geworteld kind nog een Kinderpardon kan krijgen en inmiddels 98% van de aanvragen van

een Kinderpardon wordt afgewezen.

 

Overwegende dat:

 

Hierdoor uitzetting dreigt voor kinderen die in Nederland geworteld zijn, naar een land

waarvan ze vaak de taal niet eens spreken;

Het kinderpardon breed wordt gedragen in de samenleving; Reeds tientallen gemeenten ons voorgingen in het aannemen van een vergelijkbare

Motie;

Het uitzetten van deze gewortelde kinderen naar landen die voor hen vreemd zijn de lokale

gemeenschap kan ontwrichten en de ontwikkeling van deze kinderen geweld aandoet.

 

Verzoekt het college:

 

Bij de staatssecretaris van Justitie en Veiligheid te pleiten voor een oplossing voor deze groep

kinderen, bijvoorbeeld door versoepeling van het meewerkcriterium van het kinderpardon;

Deze motie te sturen naar alle gemeenten en de regering en de leden van de Tweede kamer.

 

 

En gaat over tot de orde van de dag.

 

Fractie PvdA-Laarbeek,

 

 

 

Hans Strijbosch.

 

Toelichting.

19 Jan 2019

Dossier: Kinderpardon Defence for Children.

 

Het CDA en D66 willen een soepeler kinderpardon en een einde aan de onzekerheid van gewortelde kinderen. Er is daarmee een meerderheid in de Tweede Kamer om het kinderpardon aan te passen. Defence for Children is zeer verheugd over deze ontwikkeling. We hopen dat er snel duidelijkheid komt voor de kinderen en dat tot die tijd geen kind meer wordt uitgezet die hier langer dan vijf jaar is.

 

De partijen pleiten er voor om het kinderpardon aan te passen omdat er nu bijna geen kind voor in aanmerking komt. Het CDA en D66 hebben zorgvuldig gekeken naar de Schadenota die prof. dr. Erik Scherder, hoogleraar klinische neuropsychologie en twee wetenschappers van de Universiteit Groningen, Elianne Zijlstra en Carla van Os hebben geschreven. Hierin beschrijven de drie wetenschappers wat de onzekerheid, waarin de kinderen leven, met de ontwikkeling van het kind en de hersenen doet. Het rapport is onderschreven door 38 hoogleraren op het terrein van neuropsychologie, (ontwikkelings-)psychologie, psychiatrie, (ortho) pedagogiek en andere aanverwante vakgebieden. Zij concluderen dat uitzetting van gewortelde kinderen ontoelaatbaar is.

 

Voorrang voor gezinnen

CDA-Tweede Kamerlid Madeleine Van Toorenburg zegt in het AD dat de staatssecretaris desnoods in alle gevallen zijn speciale bevoegdheid moet gebruiken om een verblijfsvergunning te verlenen. Het CDA en D66 stellen verder voor om asielverzoeken van kinderen met gezinnen met voorrang te behandelen. Bovendien moet de capaciteit van immigratiedienst worden uitgebreid. Na afwijzing door de rechter moet direct een helder ‘vertrekplan’ worden opgesteld. ,,Het gaat erom schrijnende gevallen in de toekomst te voorkomen,’’ zegt D66-Tweede Kamerlid Maarten Groothuizen in het AD.

 

Kinderrechten verankeren in vreemdelingenwet

Attje Kuiken van de PvdA en Bram van Ojik van GroenLinks wijzen daarbij ook via twitter op hun initiatiefwetsvoorstel om kinderrechten te verankeren in de vreemdelingenwet zodat het belang van het kind en een eventuele ontwikkelingsdreiging vanaf het begin meegewogen kan worden.

 

Erkenning van een recht

Defence for Children heeft goede hoop dat het kind weer centraal komt te staan bij het kinderpardon en juicht het initiatiefwetsvoorstel toe om kinderrechten te verankeren in de wet. Dan is het een erkenning van een recht in plaats van een gunst. Het kinderpardon is de afgelopen jaren een wassen neus gebleken. Er moet nu snel een oplossing komen voor de kinderen en tot die tijd mogen geen kinderen worden uitgezet die hier langer dan vijf jaar zijn.

 

Brede steun voor deze kinderen

We zien de schade die de dagelijkse onzekerheid toebrengt. De kinderen leven al jaren, soms zelfs meer dan tien jaar, in onzekerheid terwijl ze wel hier naar school gaan, vrienden hebben en op een sport zitten. Al meer dan 150 kinderpardongemeenten vroegen om een oplossing en Tim Hofman van BNN overhandigde al meer dan 250.000 handtekeningen. Nu dringt de boodschap ook door in Den Haag. Deze kinderen horen hier. Ze zijn al thuis!

Het bericht Raadsvergadering 31 januari: Motie PvdA verscheen eerst op PvdA Laarbeek.

Er is onrust in de rechterlijke macht. Er komen brandbrieven vanuit de rechters. Mensen moeten veel te lang wachten op een rechterlijke uitspraak. De werkdruk is torenhoog. En de rechtspraak zit in de rode cijfers, de financiële problemen zijn groot. Maar de problemen hebben niet alleen met geld te maken, er is ook wat mis met de manier waarop de rechterlijke macht wordt bestuurd. SP-Kamerlid Michiel van Nispen dient daarom samen met Maarten Groothuizen van D66 voorstellen in voor betere verhoudingen in de rechtspraak, om de kloof tussen werkvloer en management te verkleinen en de onafhankelijkheid van de rechterlijke macht te waarborgen.

Er is onrust in de rechterlijke macht. Er komen brandbrieven vanuit de rechters. Mensen moeten veel te lang wachten op een rechterlijke uitspraak. De werkdruk is torenhoog. En de rechtspraak zit in de rode cijfers, de financiële problemen zijn groot. Maar de problemen hebben niet alleen met geld te maken, er is ook wat mis met de manier waarop de rechterlijke macht wordt bestuurd. Van Nispen: ‘De afstand tussen de bestuurders in de rechterlijke macht en de werkvloer is te groot geworden, mede door de schaalvergroting van de afgelopen jaren. Er is te weinig zeggenschap en directe betrokkenheid. Daar moeten we ook iets aan doen. Onrust in de derde staatsmacht is uiteindelijk ook slecht voor het vertrouwen in de rechtsstaat.’

Van Nispen dient donderdag samen met Maarten Groothuizen van D66 voorstellen in voor betere verhoudingen in de rechtspraak, om de kloof tussen werkvloer en management te verkleinen en de onafhankelijkheid van de rechterlijke macht te waarborgen. Zo moeten rechters doorslaggevende invloed krijgen bij de benoemingen van bestuurders. Bestuurders moeten niet alleen besturen maar ook actief blijven op de werkvloer. Per rechtsgebied gaat een rechter deel uitmaken van het gerechtsbestuur. Groothuizen: ‘Signalen van de werkvloer moeten beter doorkomen bij het bestuur.’

Ook moet wat de SP en D66 betreft de wet op de rechterlijke organisatie worden doorgelicht, waarbij gekeken moet worden naar de wettelijke bevoegdheden van de minister en de Raad voor de rechtspraak ten opzichte van de rechters. Van Nispen: ‘Ontwikkelingen in Oost-Europese landen laten vandaag de dag zien hoe belangrijk een onafhankelijke rechterlijke macht is, die weerstand kan bieden aan ongewenste politieke beïnvloeding.’

De notitie ‘Betere verhoudingen in de rechtspraak’ is hier te lezen.

Het is gelukt. Het kinderpardon wordt verruimd. Veel kinderen en hun ouders mogen daarom alsnog in Nederland mogen blijven. Goed nieuws. D66 heeft hier hard aan gewerkt.

D66-fractievoorzitter Rob Jetten: “We zijn opgelucht dat we er samen uit zijn gekomen. De coalitie denkt hier heel verschillend over maar we wilden allemaal nadenken over nieuwe oplossingen. Samen hebben we deze stap gezet om vooruit te komen op dit ingewikkelde onderwerp.”

D66-Kamerlid Maarten Groothuizen: “We zagen jaar in jaar uit verdrietige gevallen voorbij komen en een asielprocedure die niet goed werkt. Uiteindelijk zijn kinderen daar de dupe van, terwijl zij er juist niets aan kunnen doen. Met deze afspraken hopen we dat in de toekomst zoveel mogelijk te kunnen voorkomen.”

Sommige kinderen zijn al jaren in Nederland. Of zelfs hier geboren. Ze spreken de taal en gaan hier naar school. Toch vielen ze vaak buiten het kinderpardon, omdat hun ouders bijvoorbeeld een afspraak met de IND hadden gemist. Ze moesten dan terug naar het land van herkomst, met veel verdriet en onbegrip tot gevolg.

Er is lang gesproken tussen de coalitiepartijen over verruiming van het kinderpardon. D66 is opgelucht dat we eruit zijn gekomen. Een aantal zaken zijn afgesproken. Er wordt opnieuw gekeken naar de kinderen die nu buiten het kinderpardon vallen. Velen zullen daardoor alsnog in Nederland mogen blijven. Ook wordt gekeken hoe de asielprocedure korter, sneller en beter kan en krijgt de IND veel meer capaciteit.

Tot slot wordt straks zo snel mogelijk in de asielaanvraag gekeken naar schrijnende gevallen in plaats van achteraf. Het doel is niet meer achteraf te hoeven repareren met een kinderpardon wat niet werkt, maar verdrietige situaties in de toekomst zoveel mogelijk te voorkomen.

Tweet dit artikel Deel dit artikel op Facebook

Tweet dit artikel Deel dit artikel op Facebook

D66 wil dat iedereen zijn leven naar eigen inzicht in kan richten. Dat vraagt om een overheid die het individu ruimte en vertrouwen geeft. Maar er is geen ik zonder wij. We leven en werken samen, we hebben elkaar nodig. Zonder democratie en een functionerende rechtsstaat zijn vrijheid en veiligheid een illusie. Daarom verdedigen wij de rechtsstaat en democratie in Nederland en streven we ernaar deze te versterken in de rest van de wereld.

D66 zet zich in voor het kinderpardon. https://d66.nl/kinderpardon/ Wij steunen de TK fractie met een open brief. https://zaanstad.d66.nl/2019/01/22/open-brief-aan-de-tweedekamerfractie-over-het-kinderpardon/

Het vorige kabinet stelde het huidige kinderpardon in, maar in de praktijk bleek dat veel kinderen niet in aanmerking komen omdat de criteria strikt werden gehanteerd. De druk om de bestaande regels coulanter toe te passen, nam de afgelopen maanden flink toe. Zo had het Europese Hof van Justitie kritiek op hoeveel medewerking er wordt geëist van asielzoekers.

De kwestie rond de Armeense kinderen Lili en Howick, die uiteindelijk mochten blijven van staatssecretaris Harbers, werkte daarop als vliegwiel. Een groep hoogleraren waarschuwde voor hersenschade bij kinderen die soms jarenlang hier zijn, soms zelfs geboren zijn, maar met stress kampen vanwege dreigende uitzetting. In de achterban van het CDA begonnen daarna ook burgemeesters zich sterk te maken voor soepeler toepassing van beleid. Daarbij springt in het oog dat het ChristenUnie-lid Hayarpi Tamrazyan (21) dreigt te worden uitgezet. Zij zoekt al 83 dagen haar toevlucht in een Haagse kerk. De Haagse politici beleefden bovendien ongemakkelijke momenten toen tv-maker Tim Hofman met de 9-jarige Nemr op hen afstapte. Diens vraag: waarom moet hij – geboren in Nederland – uitgezet worden naar Irak, het land van zijn ouders, terwijl kinderen Lili en Howick mogen blijven? Een handtekeningenactie voor een ‘pardon dat wél werkt’ werd daarna meer dan 250.000 getekend.

In de nasleep van die ophef schreef de advocaat van Lili en Howick, Flip Schüller, bovendien een memo ‘voor betere regelgeving’, dat D66 en CDA ter hand hebben genomen.

Wat betekent het voor gezinnen met kinderen die nu al in de procedure zitten?

De partijen zijn daar ondubbelzinnig over: hun zaken zouden door staatssecretaris Mark Harbers nog eens bekeken worden. ,,Door de bril van dit voorstel”, aldus Madeleine van Toorenburg (CDA).

Naar schatting gaat het om vierhonderd tot zevenhonderd gevallen. Een groot deel van hen is hier al jaren, of zelfs hier geboren. Een onbekend deel van hen viel eerder buiten de regeling, omdat ze niet meewerkten aan eigen uitzetting. Als Harbers meegaat in het plan, kan dat betekenen dat zij alsnog kunnen rekenen op verblijf.

Het kabinet wilde toch niks veranderen aan de asielregels?

Strikt genomen worden bestaande regels vooral anders uitgelegd. Niettemin is het een flinke koerswijziging. Het kabinet maakte er tot op heden geen geheim van dat het juist ‘de bedoeling’ was dat veel asielkinderen buiten het pardon vielen. Nu draaien twee regeringspartijen het om: een gezin maakt kans ténzij ze de procedures moedwillig traineren, bijvoorbeeld door aanvraag op aanvraag te stapelen. Zo willen de partijen ervan af dat een kind dat gewoon inschreven staat in een gemeente en naar school gaat, niet direct buiten het pardon valt als het een keer een afspraak met de IND mist. Dat onttrekken aan ‘rijkstoezicht’ was altijd al een heikel punt, omdat de kinderen in de praktijk wel gewoon in beeld waren bij gemeenten. Zij hadden bijvoorbeeld eigen woonruimte geregeld, waardoor ze niet in asielcentra zaten. Ook hoeven gezinnen niet langer mee te werken met hun eigen uitzetting als de zaak nog niet door een rechter is behandeld, of wanneer een gezinslid met medische problemen kampt.

Belangrijk is ook dat de partijen voorstellen om ‘de techniek’ te veranderen. Nu nog zijn de regels in een Vreemdelingencirculaire opgeschreven, niet in een wet. CDA en D66 willen ze in een wet vastleggen. Dat lijkt iets kleins, maar zorgt ervoor dat rechters in asielzaken beter kunnen controleren hoe de pardonregels per geval uitpakken.

Heeft dit politieke gevolgen?

Tijdens de formatie bleek al hoe verdeeld Rutte-3 is over asiel. D66 en ChristenUnie staan lijnrecht tegenover de striktere VVD en CDA. In het regeerakkoord kwam het tot een compromis: er werd vastgehouden aan bestaande regels. Ook na de affaire rond Lili en Howick volhardden CDA en D66 daarin. ,,We hebben afspraken gemaakt tijdens de formatie. Dit is de politieke realiteit”, zei Maarten Groothuizen (D66) toen in de Tweede Kamer.

Die afspraken blijven staan, maar worden anders toegepast. ChristenUnie zal de nieuwe voorstellen toejuichen, maar dat is anders bij de VVD. Die partij hield tot dusver ook vast aan het huidige beleid. Maar het CDA is stellig. Zoals het nu gaat ‘werkt het niet’, is de procedure ‘contraproductief’. ,,Op frustreren wil je geen bonus zetten, maar het moet sterker gaan meewegen hoe geworteld kinderen zijn geraakt”, aldus Van Toorenburg.

Hoe gaat het verder?

Het hele voorstel moet volgens CDA en D66 betrokken worden in het onderzoek dat Harbers momenteel laat doen naar hoe de asielprocedure beter (en sneller) kan. Als dat is afgerond, moet hij oordelen over bestaande zaken.

Nu zijn dat er mogelijk vierhonderd. Wanneer de staatssecretaris de voorstellen wegwuift, zeggen de partijen via moties tot een meerderheid te komen in de Tweede Kamer. Die zou er, met steun van linkse partijen, ook zijn.

Regeringspartijen CDA en D66 willen dat het asielbeleid in ons land wordt versoepeld voor gezinnen met kinderen. Een ruimere toepassing van het kinderpardon ligt echter politiek gevoelig.

Hayarpi Tamrazyan is uitgeprocedeerd. Een doorlopende kerkdienst voorkomt haar uitzetting.