Poliflw

College moet boter bij de visafslag leveren

Er is eindelijk land in zicht: na twee jaar van trekken aan het Haagse stadsbestuur gaat het college eindelijk zijn beloftes nakomen bij de renovatie van de visafslag. Dankzij een unaniem aangenomen motie, ingediend door de fracties van ChristenUnie/SGP, CDA, Hart voor Den Haag, HSP, SP en PVV, gaat het college de begin 2018 toegezegde financiële steun die nodig is voor de renovatie uitkeren, zodat deze snel van start kan. Pieter Grinwis (ChristenUnie/SGP) en Kavish Partiman (CDA): “De renovatie is echt bróódnodig voor een gezonde toekomst van onze visafslag en de visserij op Scheveningen. Maar hiervoor was en is een financiële bijdrage van de gemeente nodig en dienen de gemeente en bouwbedrijf Volker Wessels zich aan eerdere afspraken te houden, bijvoorbeeld over de historische gebreken aan het gebouw en de te bouwen parkeerplaatsen ten behoeve van de visafslag.’’

De herontwikkeling van het Noordelijk Havenhoofd op Scheveningen is ooit gestart om het viscluster en de werkgelegenheid daar te versterken. Partiman en Grinwis: “Het is niet te verteren dat er ondertussen al wél getimmerd wordt aan woning- en hotelbouw, maar dat er de afgelopen anderhalf jaar nog nauwelijks iets gedaan is om de visserij op Scheveningen te versterken, terwijl dát oorspronkelijk juist het doel van de herontwikkeling was. We hebben de wethouder nu een opdracht meegegeven, wij roepen daarmee ook Volker Wessels en UFA, de eigenaar van de visafslag, op om de renovatie mogelijk te maken en te starten. De tijd van praten is zo langzamerhand voorbij, het is tijd om te gaan timmeren.”

Voorzitter. Het is 17 oktober 2019. Weliswaar pas de eerste raadsvergadering en daarmee vuurdoop voor onze waarnemend burgemeester Remkes in onze raad, maar inmiddels de 288

dag voor Scheveningers die nog altijd op een schadevergoeding van de gemeente wachten. Ik kan daar eerlijk gezegd niet bij.

Voorzitter, ik kan daar niet bij als ik denk aan al die Scheveningers die de herinnering aan die rampzalige nacht het liefst zo ver mogelijk wegdrukken.  Ik denk aan het verhaal van een mevrouw, die vertelde: “Overal waar ik keek kwam er vuur naar beneden. We hebben geluk gehad dat niet het hele dorp in de fik is gegaan.” Hoe zij op een normale manier naar de komende jaarwisseling toe kan leven, weet ze nog niet. De afgelopen maanden vond ze nog elke dag vuurkooltjes in haar tuin. 17.000 euro aan schade had deze Scheveningse, die gelukkig geheel werd vergoed door haar verzekeraar. Maar, voorzitter, haar buren hadden minder geluk. Die moesten vijf maanden hun huis uit, omdat het onbewoonbaar was geworden door de vonkenregen. Ongevraagd kwamen ze plotsklaps op straat te staan. Haar buurvrouw lukte het sinds de ingrijpende nacht niet meer om aan het werk te gaan. En daar bovenop hadden ze maar liefst 50.000 euro schade, waarvan tot op heden slechts een deel vergoed is. Voorzitter, dat gun je toch niemand? Hoe heeft het dan zo ver kunnen komen?!

In januari heb ik het college in deze zaal dringend op het hart gedrukt: laat geen vacuüm ontstaan tussen verzekeraars en de gemeente; wees ruimhartig; ga niet tegenover, maar náást de getroffen Scheveningers staan. En het college zou ruimhartig met schrijnende gevallen omgaan. Maar, zo vraag ik me af, wat is volgens het college eigenlijk de definitie van een schrijnend geval? Blijkbaar was niet meer in staat zijn te werken, vijf maanden je huis uit en 50.000 euro aan schade nog geen schrijnend geval. Voorzitter, dat is niet uit te leggen en komt voort uit de afwachtende en daarmee lakse houding van het college en de gemeente sinds die nacht van de vlammende vuurstapels, vlagen vliegvuur en vurige vonkenregens.

In januari wilde het college wachten tot de Onderzoeksraad duiding had gegeven over de aansprakelijkheid, pas dan zou de gemeente daadwerkelijk gaan vergoeden als mensen geen claim bij hun verzekeraar konden indienen. De Onderzoeksraad heeft echter geen onderzoek gedaan naar aansprakelijkheid, dat wist het college drommels goed. Enfin, nu het messcherpe OvV-rapport er dan ligt, past het het college heel duidelijk en ondubbelzinnig tegen deze gedupeerde Scheveningers te zeggen en te laten zien: wij zijn er voor jullie.

Om dat aan te moedigen een motie met als dictum:

verzoekt het college:

zo snel mogelijk alsnog een schadevergoeding aan getroffen bewoners die nog niet (volledig) zijn schadeloos gesteld uit te keren en daarbij de menselijke maat te hanteren;

gedupeerden die weliswaar schade kunnen verhalen bij hun verzekeraar, maar wel kosten hebben als gevolg van eigen risico en verminderde no-claimkorting, tegemoet te komen en deze kosten te compenseren,

En deze motie is mede ondertekend door collega Wijsmuller, Barker en Koster.

Geen gedoogcultuur meer

Voorzitter, uit het rapport van de Onderzoeksraad werd ook duidelijk hoe rampzalig de gevolgen zijn van het eindeloze gedogen, dat pappen en nathouden door de gemeente. Dat was niets anders dan spelen met vuur. De gemeente heeft “nooit echt grip gekregen op het proces”, zo schrijft de Onderzoeksraad eufemistisch. Dijsselbloem zei het wat minder cryptisch: “Als de bouwers van de vreugdevuren jaar na jaar de indruk krijgen dat de afspraken niet worden gehandhaafd, dan geef je het signaal af dat de deur wagenwijd openstaat om je gang maar te gaan.” Dit is volgens hem de ‘oerzonde’ van Haagse bestuurders geweest. De gemeente dacht met gedogen de situatie veiliger te maken, maar het tegendeel bleek het geval. Het merendeel van de bouwers had geen benul van de gemaakte afspraken. Een nietszeggend convenant leidde tot niets anders dan schijnveiligheid.

Voorzitter, dit zijn harde constateringen. Laten we daar dan ook harde conclusies aan verbinden. Ik ben helemaal klaar met dat pappen en nathouden. Om maar de lieve vrede te bewaren, heeft de gemeente, heeft de toenmalige burgemeester verzaakt in te grijpen op momenten dat dit meer dan nodig was. “Een overheid die steeds weer de lieve vrede vooropstelt, loopt echter het risico dat de brutaalsten daar rekening mee gaan houden, ten koste van - kwetsbare - medeburgers”, zo verwoordde Aukje van Roessel het treffend in de Groene Amsterdammer.[1]

En dat mag niet gebeuren, voorzitter, dat medeburgers de dupe worden van een gemeente die liever gedoogt dan ingrijpt. De ChristenUnie/SGP pleit daarom niet alleen voor gezaghebbend doorpakken bij toezicht en handhaving op alle Haagse evenementen en activiteiten, wij willen ook dat goed in beeld wordt gebracht hoe ver de gedoogcultuur eigenlijk in het Haags gemeentebeleid is doorgedrongen, zodat we daar een einde aan kunnen maken.

Daarom een motie met als dictum:

verzoekt het college:

alle evenementen en activiteiten, die op gemeentelijk niveau min of meer gedoogd worden, en toezicht en handhaving daarop tegen het licht te houden, daarbij aan te geven welke beweegredenen onder deze houding ten grondslag liggen en de raad daarover te rapporteren,

Deze motie dien ik samen in met collega Barker en Koster.

Uitwerking aanbevelingen

Voorzitter, de Onderzoeksraad is duidelijk geweest: het had de afgelopen jaarwisseling totaal anders gemoeten. Het college herkent en erkent de kritiek van de Onderzoeksraad en heeft de aanbevelingen, bijna traditiegetrouw, overgenomen.

Maar voorzitter, de aanbevelingen en dus ook het overnemen daarvan laten nog de nodige ruimte voor concretisering en uitwerking. Het is zaak daar als raad en stad snel meer duidelijkheid over te hebben. Bovendien worden er geen specifieke aanbevelingen gedaan wat betreft het volgen van bijvoorbeeld Arbo- en milieuwetgeving. En dat lijkt me wel op zijn plaats, want één ding was wel duidelijk de afgelopen jaren: zoals aan de vuurstapels werd gebouwd, zo gebeurt dat niet op willekeurig welke bouwplaats dan ook in onze stad. Daarom de motie met als dictum:

Verzoekt het college:

-een uitwerking van de verschillende overgenomen aanbevelingen schriftelijk aan de raad te doen toekomen, waarbij in ieder geval de concrete vergunningsvoorwaarden, het uitgewerkte handhavingsplan en de strikte rolverdeling, waaruit duidelijk wordt welke rol de gemeente op welk moment aanneemt, duidelijk worden;

-hierbij ook aandacht te besteden aan andere wet- en regelgeving, zoals Arbo- en milieuwetgeving

Samen met collega Barker, Wijsmuller, De Graaf en Koster.

Betrekken brandweer

Voorzitter, uit het rapport bleek dat de brandweer onvoldoende betrokken was bij de voorbereiding van de vreugdevuren.

Daarom samen met collega Barker, Mahmood en Koster een motie met als dictum:

verzoekt het college voortaan bij alle vergunningaanvragen van evenementen, waarbij vuur(werk) een belangrijke rol speelt, advies in te winnen bij politie en brandweer alvorens de vergunning te verlenen.

Ten slotte

Voorzitter, ik kan mij de eerste jaarwisselingen als Hagenaar in wording nog levendig herinneren. Van de oorverdovende herrie en rook op het Lorentzplein tot de vele vuurtjes en vuren in de buurt van het Soestdijkseplein, waar ik een jaar later woonde. En dan te bedenken dat het in vroeger jaren nog veel en veel erger was, zoals de Onderzoeksraad onderkoeld, maar treffend beschrijft. Alleen al tegen die achtergrond, maar ook gewoon omdat het in principe een mooie traditie is, wil mijn fractie vandaag geen streep zetten door de vreugdevuren op het Scheveningse Noorderstrand en Duindorpse Zuiderstrand. Ik ben voor het in stand houden van deze traditie, maar dan wel veilig, vakkundig en verantwoord. Ziet de burgemeester dat ook zo? En klopt het dat gisteren de vergunningsaanvraag vanuit Scheveningen is binnengekomen? Hoe gaat de burgemeester deze aanvraag beoordelen, op basis van welke criteria en hoe welwillend of afhoudend treedt hij de aanvragers tegemoet? Hoe proactief betrekt hij bewoners? En als hij tot een positief oordeel komt, zijn de gemeente, de brandweer en de politie er dan klaar voor? Enfin, mijn collega’s hebben deze en andere vragen ook al gesteld. Daar sluit ik me graag bij aan.

Ik zie uit naar de beantwoording van de burgemeester in eerste termijn en wens de burgemeester, de brandweer en andere betrokkenen sowieso veel wijsheid en daadkracht, van het beoordelen van de vergunningsaanvraag tot het uiteindelijke besluit om de vuurstapel wel of niet - dat kan nadrukkelijk ook - aan te steken.

Voorzitter, we hopen immers vurig dat de komende jaarwisseling voor alle Scheveningers, Duindorpers en andere stadgenoten in tegenstelling tot afgelopen jaarwisseling wel veel vreugde brengt!

Betrek politie en brandweer bij vergunningen.pdf

Concrete uitwerking aanbevelingen OvV-rapport.pdf

Tegemoetkomen gedupeerden vreugdevuur.pdf

Ondanks dat de risico’s bekend waren, kozen de burgemeester en haar adviseurs ervoor niet in  te grijpen, met dit dramatische inferno als gevolg. Grinwis: “Dat reken ik de burgemeester aan. Na de jaarwisseling ’17-’18 gaf ze zelf al aan dat ‘we op het uiterste zitten van wat op een verantwoorde manier mogelijk is.’ Maar in plaats van zeer heldere afspraken te maken en extra daadkrachtig op te treden, toonde ze zich in aanloop naar de afgelopen jaarwisseling veel te toegeeflijk en zag ze af van handhaving toen de regels fors werden overtreden. De handelwijze van de burgemeester voor en na de jaarwisseling heeft vanzelfsprekend niet bijgedragen aan het vertrouwen in de burgemeester. Dat zal ze moeten herwinnen in het debat dat we volgende week als raad met haar voeren.”

De afgelopen jaarwisseling heeft laten zien wat er gebeurt als de gemeente niet ingrijpt. Grinwis: “De tragedie van de vuurstapels laat andermaal zien dat de gedoogcultuur volstrekt is doorgeslagen. Ik ben he-le-maal klaar met het oneindige pappen en nathouden en een cultuur waarin brutalen de halve wereld lijken te hebben. Het stadsbestuur moet grenzen durven stellen, en – nog belangrijker – deze grenzen bewaken met krachtige handhaving. Ik gun elke inwoner van Den Haag een prachtig oud en nieuw. Ik gun de vreugdevuurbouwer zijn traditie, maar ik gun ook de Scheveninger de zekerheid van een veilig oud en nieuw zonder vonkenregen op hun dak. We moeten duidelijke voorwaarden stellen, ze vastleggen in vergunningen en deze als overheid handhaven. Het is toch te zot voor woorden dat elders in het land een vergunning nodig is voor een klein paasvuur, maar men hier zonder handhaafbare regels een brandstapel van wereldrecordhoogte mag bouwen?”

Al eerder uitte Grinwis zijn verontwaardiging over het continue gedraai en het gejokkebrok door de burgemeester. “Een interne evaluatie was nooit haar bedoeling geweest, zo drukte ze ons in januari op het hart, en ik gaf haar welwillend het voordeel van de twijfel. Extra pijnlijk was dan ook de waarheid die in februari boven tafel kwam: hoewel anders geadviseerd, koos de burgemeester wel degelijk in eerste instantie voor een interne evaluatie. En terwijl uit alle macht hier in het IJspaleis werd geprobeerd een verhaal dat krom is recht te breien, konden en kunnen veel Scheveningers nog stééds fluiten naar een schadevergoeding. Waar blijft de solidariteit? Waar blijft de uitgestoken hand? Burgers die op de overheid moeten kunnen rekenen, zeker na zo’n vuurzee en vliegvuur, staan nog steeds in de kou. Dat vind ik niet acceptabel.”

Door Gemerden, A. (Andries) van [386713]

Nu vuurwerkgeweld verbreedt vraagt dit ook om onze bezinning. Zeker  wanneer veiligheid van hulpverleners in het geding is. Jammer genoeg kennen we daar nu ook een voorbeeld van in Zwijndrecht, naast alle andere ellende van mensen die onverwacht en onbedoeld letsel hebben opgelopen door vuurwerk. Soms is de keus niet moeilijk, heel vaak is ze dat wel. De vraag gaat ongetwijfeld komen: wat gaan we doen in Zwijndrecht? Laten we het bij het oude, gaan we een gemeentelijk vuurwerkverbod instellen, maken we er een prachtig gezamenlijk schouwspel van vanaf de rivier? De antwoorden laten nog op zich wachten maar de tijd voor een goede discussie is nu rijp. We gaan er vast van horen!

Voorstanders van vuurwerk geven vaak aan dat het afsteken een mooie Nederlandse traditie is. Verschillende mensen beleven plezier aan vuurwerk. Daarnaast levert het ook elk jaar veel dierlijk en menselijk leed op. In die ene nacht dat tientallen miljoenen euro’s de lucht ingaan dwarrelen grote hoeveelheden zware metalen naar beneden, die terechtkomen in de bodem en het oppervlaktewater en het milieu blijvend vervuilen. Maar liefst 18 procent van al het koper in het oppervlaktewater – funest voor het waterleven – is afkomstig van vuurwerk. Samen met D66 hebben we in november een motie ingediend (unaniem aangenomen) die opriep tot een plan waarbij gestreefd wordt naar uitbreiding van de vuurwerk-vrije zones en het realiseren van zones waarbij vuurwerk binnen de wettelijke kaders afgestoken mag worden. Daarbij moet ook specifieke aandacht zijn voor ideeën van vuurwerkliefhebbers en willen we in overleg gaan met omliggende gemeenten voor de organisatie van een vuurwerkshow op het drie-rivierenpunt. We willen onze oud-burgemeester Schrijer bedanken voor zijn inzet voor de veiligheid van Zwijndrecht en zijn voortvarendheid in dit dossier. Het onderzoek is gestart en we zien uit naar toekomstige mooie en veilig jaarwisselingen.

Onlangs was ik op een congres van de ChristenUnie waar de fractie van Amsterdam liet zien hoe zij door het uitdelen van druiven op ludieke wijze de strijd aangaan tegen het steeds excessievere drugsgebruik in de hoofdstad.

Nu zult u misschien zeggen: ‘ goed dat ze dat doen, het is ook echt erg in Amsterdam’, zonder er bij stil te staan dat ook in onze gemeente drugs gebruikt worden. Er wordt in het Westland ontzet gereageerd als ergens op een bedrijf een productieplaats van drugs wordt ontdekt, maar de plekken waar gedeald wordt, zijn vrij algemeen bekend.

Gebruik wordt vergoelijkt: ‘het is geen verslaving als je het alleen in het weekend doet.’ En: ‘drank is veel slechter!’

Ik hoop dat u, lezer, net als ik geen mensen kent die drugs gebruiken. Toch vind ik dat wij als fractie ChristenUnie-SGP Westland ook op dit terrein een taak hebben. De Amsterdamse aanpak is in Westland nog niet op zijn plaats, zo groot is het probleem gelukkig nog niet. Misschien heeft u een idee over een Westlandse aanpak. Ik hoor het graag. In elk geval heb ik bij de burgemeester aandacht gevraagd voor de plekken waar gedeald wordt.

Willy de Zoete, fractievoorzitter

Wat een ondernemersgeest, wat een durf om zoveel te investeren bij een onzekere markt.

Niet voor niets heeft Ter Laak prijzen gewonnen voor innovatie. Dit is weer een mooi voorbeeld van een bedrijf ‘in the way to planet proof’.

Wel jammer: van de 140 werknemers komen er maar weinig uit Nederland, laat staan uit het Westland.

Foto: Willy de Zoete bij een rondleiding door de Orchideeën kwekerij van Ter Laak

maar voerden de vragen te ver voor de agenda, daarom schriftelijke vragen:

Eind februari 2019 hebben wij een raadsbrief gekregen over de aanpak van leegstand waarin staat: “.. Als gemeente willen we afspraken maken over de inzet van een stadsmanager en hebben daar wensen bij.. Momenteel oriënteren wij ons op begeleiding van externe expertise voor een leegstandsaanpak.”

Begin maart ligt er een raadsvoorstel en daarin staat: “Eerst nadat uw raad een positief besluit heeft genomen wordt door ons de werving van een kwartiermaker gestart in overleg met de werkgroep. Wij zullen voor het aanstellen van een kwartiermaker de regie nemen en opdrachtgever zijn. Daarbij ligt ook de verantwoording van de kwartiermaker bij ons college.”

Vraag1: In het raadsvoorstel wordt de functie van stadscoördinator niet meer benoemd en er is alleen sprake van een nieuw aan te stellen kwartiermaker. Hoe kan dat?

Vraag2: Is de functie van kwartiermaker zodanig anders dat er een nieuwe persoon aangetrokken zal moeten worden?

Vraag3: Is het college het met ons eens dat de timing van deze nieuwe aanpak in stadsmanagement wel ongelukkig is 6 maand na aanstelling van de stadscoördinator?

Vraag4: Kan de wethouder meer inzicht geven in kosten en maatregelen i.v.m. leegstand?

Toelichting: Men benoemt dat de samenwerking in de stad erg versnipperd is en dat remt de effectiviteit. Dat onderschrijven we. Ook de vraag “Waar gaan we onze capaciteit, geld en netwerk op inzetten?” lijkt ons relevant. Maar voor ons was het opvallend dat in zowel raadsbrief als raadsvoorstel de rol van stadscoördinator zo weinig is benoemd, te meer deze functie het veld zal ruimen voor de nieuwe aanpak o.m. op het gebied van leegstand.

Herma Compaan

Zie ook:

De gemeente verwacht de komende jaren minder bezoekers op stadsdeelkantoren, omdat reisdocumenten tegenwoordig niet meer vijf, maar tien jaar geldig zijn. Daarom zullen bewoners vanaf 1 juli nog maar bij twee van de acht stadsdeelkantoren terecht voor het aanvragen van een paspoort of rijbewijs, of het aangeven van de geboorte van een kind. Er zijn slimmere oplossingen, vinden Pieter Grinwis  (ChristenUnie/SGP), Frans de Graaf (VVD) en Mariëlle Vavier (GroenLinks). Ze dienen daarom tijdens de komende raadsvergadering een motie in waarin ze het college oproepen te onderzoeken of inwoners alsnog met digitale middelen kunnen worden geholpen, bijvoorbeeld met een videoverbinding in hun eigen stadsdeelkantoor.

De ChristenUnie/SGP, VVD en GroenLinks begrijpen dat het geen pretje is om vanuit Scheveningen Dorp helemaal naar de Leyweg te moeten komen voor het verlengen van een paspoort. “Het verwachte aantal bezoekers mag dan dalen, maar dit betekent natuurlijk niet dat de behoefte aan deze dienstverlening in de wijken helemaal verdwijnt”, zegt Pieter Grinwis. “Het zou toch handig zijn als mensen alsnog via een digitaal loket in hun eigen stadsdeel terecht kunnen?” De partijen pleiten daarom voor een onderzoek naar mogelijkheden voor een videoverbinding, waardoor mensen gewoon naar hun eigen stadsdeelkantoor kunnen blijven gaan.

Al in december dienden de VVD en GroenLinks een initiatiefvoorstel in, waarin ze pleitten voor betere dienstverlening. Frans de Graaf (VVD): “Mensen zijn eraan gewend dat bijna alles gemakkelijk en snel online en het liefst via de smartphone geregeld kan worden. De gemeente moet mee met deze ontwikkeling en kan niet rustig achterover blijven leunen.”  Digitalisering wordt niet altijd gezien als een urgente ontwikkeling voor overheden, maar dit zou wel moeten, vindt Mariëlle Vavier (GroenLinks): “Digitalisering biedt veel kansen voor betere dienstverlening. Juist in een groeiende stad kunnen we er met digitalisering toch voor zorgen dat we voor burgers goed bereikbaar zijn.”

motie Onderzoek dienstverlening digitaal aanbieden.pdf

20190116 Debatbijdrage vreugdevuren commissie Bestuur.pdf

276,7 kB

application/pdf

Door Simon Brouwer, Harm van der Wilt op 1 november 2018 18:30

Algemene Beschouwingen ChristenUnie-SGP Woerden

Bouwen en bewaren, dat is de boodschap van onze fractievoorzitter Simon Brouwer tijdens de Algemene Beschouwingen voorafgaand aan de Begrotingsraad. Bouwen, omdat de woningnood hoog is en bewaren, om op een verantwoorde manier om te gaan met onze omgeving. Voor deze generatie, en de generaties die volgen. De gehele toespraak is hieronder te lezen:

"Voorzitter, leden van de raad en gewaardeerde collega’s,

Bouwen en bewaren, dat is het thema wat wij als ChristenUnie-SGP onze algemene beschouwingen willen meegeven. Vandaag bespreken wij immers de begroting van de gemeente Woerden voor de komende jaren.

Ik wil beginnen met u een kort verhaal voor te houden.

Er waren eens 2 mensen, die beide een huis wilden gaan bouwen. Beide zochten een mooie plek uit, met voldoende ruimte. De eerste begon zeer voortvarend en na enkele dagen verrees een prachtig bouwwerk. Na 6 dagen werken, merkte hij dat het tijd was om een dag uit te rusten. Daarom ging hij op de zevende dag eens een rondje wandelen door de buurt. Toen hij bij zijn buurman aankwam, keek hij eens meewarig rond. Een diepe bouwput, waar nog helemaal niets te zien was. Hij lachte er maar om, en dacht, morgenochtend ga ik snel weer aan de slag zodat ik binnenkort in mijn nieuwe huis kan gaan wonen. Zo gezegd en zo gedaan, en na korte tijd trok hij in zijn huis. Een poos later kwam eindelijk het huis van de buurman ook gereed. Die was namelijk ook wel direct begonnen, maar startte met een goede fundering aan te leggen. Wat een tijdsverspilling, dacht de buurman. Maar toen het na enkele weken flink begon te regenen, bleek dat die fundering toch wel buitengewoon verstandig uitpakte. Het huis zonder fundering stortte in, terwijl het andere huis de storm overleefde ….

U herkent wellicht het verhaal, wat in het nieuwe testament staat. In het oude testament, direct na het scheppingsverhaal, gaat het ook al over bouwen en bewaren. Een Bijbelse opdracht, en hoe tegenstrijdig het ook lijkt, bouwen en bewaren gaan wel degelijk goed samen.

Bouwen is ook één van de grote opgaven van dit college. En dat is hard nodig, al jaren is er te weinig gebouwd. Gelukkig komt er nu de vaart in, we horen van succesvolle initiatieven in Zegveld (plan de Pionier gaat er echt komen!) en Kamerik. Ook het FNV gebouw gaat omgeturnd worden, en heeft zelfs een prijs gewonnen als voorbeeld van het zeer snelle samenspel met Groen-West, de gemeente en de aannemer BAM.

Bouwen heeft ook te maken met het bedrijfsleven. Ondernemers vragen om ruimte, en die is schaars in ons prachtige groene hart. Maar er moet wel iets gebeuren, daarom vragen we opnieuw aandacht voor schuifruimte. Laten we als raad ook daar samen in blijven optrekken, de provincie niet met rust laten, maar hen dwingen om hun afspraken na te komen. Wat is een convenant waard als elke locatie (vooraf?) wordt afgewezen?

Bouwen, dat doen we ook met elkaar. Een nieuwe raad, met oude bekenden, grumpy old men soms, maar ook weer verfrissende nieuwe mensen. Laten we elkaar ook de ruimte geven om te groeien en te bloeien! De start was al goed, met veel steun voor het coalitieakkoord. En tegelijk begrijpen we ook dat voor sommige partijen de druiven zuur zijn. Een coalitieakkoord is keuzes maken, keuzes die u wellicht anders had gemaakt. Daarom is het goed om steeds verantwoording af te leggen waarom die keuzes gemaakt zijn.

Bouwen gaan we ook doen om ons huishoudboekje op orde te brengen. Dat is niet eenvoudig, en zeker niet zo eenvoudig als ik in de krant las. Natuurlijk kun je alles schrappen, maar investeringen brengen ook rendement met zich mee. Zo investeren we in een nieuwe school in Kamerik, en komen een toezegging na die al een poos geleden gedaan werd.

We bouwen ook aan de verkeersproblematiek. En wat voor de één een brug te ver is, is voor de ander geen weg terug. Zo is politiek net het echte leven. Fietsers krijgen daarbij de ruimte, letterlijk en figuurlijk. Fietsen is gezond, beter voor het milieu en in Woerden vaak ook de snelste oplossing om van A naar B te komen. Maar ja, soms willen we toch Woerden in of uit of door …

Bij bouwen hoort echter ook bewaren, en ook dat is noodzakelijk. We hebben de opdracht om de wereld op een verantwoorde manier over te dragen aan ons nageslacht. En zo kom ik bij een ander belangrijk onderdeel van de begroting, namelijk duurzaamheid.

Als Woerden hebben we forse ambities op energiegebied. Wij zien die ambitie als een belangrijke stip op de horizon. En ja, 2030 is dichterbij dan we soms denken. Moeten we daarom de ambitie maar naar beneden bijstellen? Voorzitter, wat ons betreft een duidelijk “NEE”. Die ambitie staat, en is ook door de raad van harte ondersteund. We hebben de dure plicht om duurzamer te worden. Hoe, dat is inderdaad soms nog de vraag. Wat ons betreft is de allerbeste methode om naast inwoners te gaan staan. Nee, we kunnen en willen niemand verplichten om dure maatregelen te nemen. Maar we kunnen wel de morele verplichting met elkaar aangaan, en samen met de regio, ons bedrijfsleven, woningbouwcorporaties, wijken en dorpen, en onze inwoners te gaan voor een Duurzaam Woerden.

Ook onze agrariërs spelen daarin een belangrijke rol. Bodemdaling, de regionale voedselvoorziening, allemaal zaken die ons aan het hart gaan. Daarom dienen we ook daarover een motie in, om de regionale voedselvoorziening toekomstbestendig te maken, en dat ook mee te nemen in de regionale samenwerkingen. Dat kan nog veel beter, dat moet nog veel beter, en dat gaan we dan ook veel beter doen. Daarom de vraag aan u, doet u mee? Zet u ook de schouders eronder, om vertrouwen bij onze inwoners te winnen en hen duidelijkheid te verschaffen?

We steunen dan ook van harte de motie om de afvalscheiding te verbeteren, met aandacht voor recycling van luiers en incontinentiemateriaal. En we dienen zelf, samen met D66 een motie in om de asbestsanering voortvarend op te pakken. Maak van het probleem een kans, door nu actief bezig te zijn voorkomen we later kosten voor handhaving, en maken we slagen.

Voorzitter, bewaren staat voor ons ook voor veel andere zaken. Zaken die niet altijd materieel zijn, maar wel van waarde voor Woerden. Laten we onze mantelzorgers, onze vrijwilligers koesteren. Er gebeurt zo enorm veel moois in Woerden. Het wijkgericht werken gaan we niet alleen vanuit de “harde” kant aanvliegen, maar ook de sociale kant willen we hierin meenemen. En als we het over wijken hebben, dan horen daar ook de dorpen bij. Harmelen, Kamerik en Zegveld, elk met een eigen cultuur en sfeer. Maar ze maken de gemeente Woerden compleet en waardevol.

Bewaren is ook preventie, voorkomen is beter dan genezen. We hebben aandacht voor echtscheidingsproblematiek, om problemen voor jongeren te voorkomen. Bewegen is goed voor iedereen, daarom willen we speelplekken voor kinderen. En omdat we waarde hechten aan de gezondheid, willen we aandacht vragen voor een rookvrije generatie. Samen met de SP dienen we daarom dus een motie in over dit onderwerp.

Iedereen mag meedoen, en participeren. En ieder mag dat op zijn of haar eigen manier doen, naar de mogelijkheden die men heeft en de vorm die past. Of het nu op school, werk of vrijwilligerswerk is, ieder draagt zijn steentje bij aan een Waardevol Woerden.

Tot slot, nog even terug naar het begin van mijn betoog. Bouwen en bewaren, dat moet ook gezegend worden. Daarom wensen wij allen die meewerken aan onze prachtige gemeente, ambtenaren, collegeleden en u als raad Gods zegen toe!"