Poliflw

Haagse jaren: De politieke memoires van Ruud Lubbers Theo Brinkel, indertijd medewerker van het Wetenschappelijk Instituut van hetCDA heeft de memoires van Ruud Lubbers tussen 1992 en 1995 geschreven. De herinneringen van de langst regerende premier in de Nederlandse geschiedenis laten zich lezen als een boek over zowel de techniek van de politiek als de psychologische eigenaardigheden van de politici zelf. De Koude Oorlog De Koude Oorlog, markeert een kantelpunt in de geschiedenis. Talrijke aspecten van deze ingrijpende wending komen in de politieke memoires aan bod. Als minister in het progressiefste kabinet ooit, zag hij dat de socialist Joop den Uyl van zichzelf een anachronisme aan het maken was, omdat de samenleving zich eind jaren zeventig niet meer alleen door de staat liet kneden. Eenmaal tweede man van hetCDAwerd hij geconfronteerd met de opkomst van revolutionaire deregulerings- en privatiseringspolitici als Margaret Thatcher (1979) en Ronald Reagan (1980), die het tot dan dominante Keynesiaanse denken een doodsteek toebrachten. Hij moest als premier vervolgens een antwoord vinden op de onweerstaanbare druk die daarna op de verzorgingsstaat kwam te staan. Oppositie Zijn eigenCDA, de partij die hij groot had gemaakt, verloor in 1994 bijna twee vijfde van zijn kiezers. Het werd door de paarse coalitie van Wim Kok en Hans van Mierlo in de oppositie gedreven en kwam voor het eerst sinds 1917 buiten de regeringsmacht te staan. In zijn herinneren hieraan vertelt Ruud Lubbers over het beleid, het vak, de trucs, de vergissingen en zijn persoonlijke drijfveren. Hij vertelt over zijn eenzaamheid die zich, zoals bij veel jongens uit de roomse elite, heeft genesteld toen hij op de kostschool zat en die in de politiek alleen maar dieper wordt. Hij typeert zijn eigen steeds eenzamere premierschap als pastoraal werk en hij schetst zijn angst voor destructieve moedeloosheid. ‘Cynisme is een verleiding. Het is iets heel anders dan ironie, gevoel voor humor. Bij cynisme dooft het vlammetje. Politiek moet geen vlammetjes doven. Politiek moet proberen de schaarse vlammetjes te laten branden.’ Ruud Lubbers was een meespelende regisseur die dacht het toneel te beheersen. Maar ook hij werd op kritieke momenten verrast door toevalligheden. Twee mythes Ruud Lubbers ontmantelt twee mythes. ‘De buitenwacht, ook de journalistiek, weet vaker niet dan wel wat er achter de schermen allemaal gebeurt. Democratische politiek is niet transparant. Dat is echter geen reden voor paranoia. Want die chicanes in de coulissen van de macht zijn niet altijd zetten in een doordacht schaakspel. Politici hebben soms geen idee wat de gevolgen zijn van hun stappen. Ze improviseren er niet zelden op los en verzinnen er pas achteraf een strategie bij’. No-nonsensebeleid Ruud Lubbers was een van de belangrijkste crisispremiers van Nederland. Hij voerde in kabinetten met de VVD een no-nonsensebeleid dat zorgde voor economisch herstel en vermindering van de staatsschuld. Hij leidde het CDA in 1986 naar verkiezingswinst en wist die in 1989 te consolideren. Hij was een meester in het vinden van compromisteksten, die vaak tot stand kwamen op zijn Haagse werkkamer, het torentje. Quasi-leiders hebben de neiging hun leiderschap met teksten als de grootste dit, de ergste dat op voorhand te hyperboliseren. Ruud Lubbers draait het in zijn memoires om. ‘Politiek is een nobel vak, mits je je neus niet ophaalt voor de noblesse om zo nu en dan de riolen schoon te maken’. Europese Unie Ruud Lubbers heeft veel voor Nederland en daarbuiten betekent. Zo bracht hij in 1992 samen met de ministers Van den Broek en Kok en staatssecretaris Dankert de Wet Goedkeuring van het op 2 februari 1992 in Maastricht tot stand gekomen verdrag over de Europese Unie tot stand. Dit Europese verdrag vormde de Europese Gemeenschap om tot Europese Unie. Zijn naam wordt binnen en buiten het CDA nog altijd liefkozend genoemd, als deChristendemocraat die bijna twaalf jaar minister-president was en daarmee de langstzittende premier.

De CDA-delegatie in het Europees Parlement verwelkomt Europarlementariër Toine Manders als nieuw lid van de delegatie. Manders zal per 2 juni niet meer namens 50PLUS actief zijn, maar namens het CDA, de partij waar hij recent ook lid van is geworden. Het CDA heeft Manders gevraagd zich voornamelijk bezig te houden met het beschermen van Nederlandse pensioenen en werken aan de vertegenwoordiging van ouderen in de politiek als speciaal ouderengezant. CDA-delegatieleider Esther de Lange: “Toine is al een jaar lid van onze christendemocratische EVP-fractie. Daar hebben we hem leren kennen als iemand waar we goed mee kunnen samenwerken. We delen ambities voor en zorgen over Europa. Met zijn versterking kan het CDA in het Europees Parlement nog meer impact maken voor een eerlijke en sterke economie, de aanpak van de klimaatverandering en natuurlijk het beschermen van het Nederlandse pensioenstelsel." CDA-Europarlementariër Toine Manders is gelukkig met de nieuwe situatie: “Het CDA en de EVP voelen als een warm bad. Ik heb me de laatste maanden echt heel ongelukkig gevoeld bij 50PLUS en de conclusie getrokken dat de belangen van mijn kiezers voorop moeten staan. Met mijn thema’s interne markt, ouderen en pensioenen wil ik Champions League spelen en het CDA biedt mij die kans. Vanuit deze brede volkspartij kan ik nog beter opkomen voor de belangen van onze ouderen en het beschermen van ons pensioenstelsel.” CDA-partijvoorzitter Rutger Ploum: “Ik heet Toine Manders van harte welkom binnen het CDA. Afgelopen weekend hebben we hele goede gesprekken gehad over zijn motieven om deze stap te zetten en die hebben dit in een stroomversnelling gebracht. Ik heb er alle vertrouwen in dat Toine, met al zijn ervaring, samen met het CDA-team in Europa de belangen van onze Nederlandse ouderen krachtig zal behartigen.” De EVP-fractie is met ruim een kwart van alle leden de grootste fractie in het Europees Parlement en bestaat uit 187 christendemocratische en centrumrechtse Europarlementsleden. Manders, die sinds 2019 lid is van de EVP-fractie in het Europees Parlement, zat tot 2014 drie termijnen in de liberale fractie.

Het zijn bizarre tijden. We kijken terug naar 2019, een jubeljaar. Tot een paar maanden geleden zat hier nog een tevreden minister van Financiën, en het kon niet op. Het overschot op de begroting bedroeg 14 miljard. De staatsschuld verdampte zienderogen tot onder de 400 miljard. En de werkloosheid was nog nooit zo laag geweest, met 2,9%. Wie doet me wat, moet deze minister gedacht hebben.

En toen kwam corona. Een pandemie die de hele wereld op zijn grondvesten deed schudden. Een nachtmerrie voor de volksgezondheid, de ic's, maar ook de economie. Deze minister breekt het ene na het andere record in een paar maanden tijd. Hij kan zo in het Guinness Book of Records. Hij dacht dat Wouter Bos de schuld het hardst heeft laten oplopen, maar nu is hij het zelf. De consumptie, de consumentenvertrouwen: ze zijn weggezakt naar historische diepten. Inmiddels hangen 114.000 bedrijven en 350.000 zelfstandigen aan het infuus. Bijna 2 miljoen werknemers krijgen hun loon doorbetaald door de Staat. Ongekend.

Ondanks deze maatregelen gingen er in april toch nog 160.000 banen verloren. De grootste daling sinds 2003. Hoe kan het, vraag ik aan de minister, dat er ondanks al die pakketten toch nog zo veel mensen hun baan verloren? In de Voorjaarsnota ging de minister nog uit van een krimp van 7,5% en een tekort van 92 miljard voor dit jaar. Maar dat was een maand geleden. We kregen de Voorjaarsnota erg vroeg dit jaar. Komt er nu een tweede noodpakket met 13 miljard en weer uitstel van belastingen voor drie maanden, dan komt dat met 35 miljard veel hoger uit. Mijn volgende vraag aan de minister is: hoe ziet het nieuwe tekort eruit, met het tweede steunpakket? En krijgen we nog een update van de Voorjaarsnota, voordat we hierover een debat hebben, misschien samen met de junibrief van het Centraal Planbureau? Want de cijfers zijn inmiddels achterhaald.

Voorzitter. De economie ligt in coma. Bedrijven en werknemers worden met steunpakketten in leven gehouden door de belastingbetaler. Inmiddels is de rekening opgelopen tot boven de 100 miljard in drie maanden tijd. Nu Nederland kampt met de grootste crisis sinds de jaren dertig, gaat dit kabinet onderhandelen over herstelfondsen van vele honderden miljarden om een land als Italië te helpen. Ik snap daar niets van. Er wordt gesproken over giften en leningen tot wel 2.000 miljard, terwijl we hier in Nederland de grootste crisis sinds de jaren dertig hebben.

Waar ik ook niets van snap, voorzitter, is dat de ECB maar door kan gaan met het onbeperkt opkopen van Italiaans schuldpapier. Inmiddels staat de teller op meer dan 3.000 miljard. 2.000 miljard voor een herstelfonds, 3.000 van de ECB. Allemaal vele miljarden die straks terugbetaald moeten worden door de belastingbetaler. Klopt het dat de ECB de beperkingen voor het opkoopprogramma heeft geschrapt? Ze kunnen dus ook nog een keer voluit hun gang gaan als het gaat om het opkopen van Italiaans schuldpapier. De enige reden, zo geef ik deze minister mee, waarom Zuid-Europese landen pleiten voor die steunpakketten van vele honderden miljarden is dat ze ons onder het mom van solidariteit de rekening van hun eigen onhoudbare schuld willen presenteren. Waarom gaat Italië niet naar de kapitaalmarkt, zo vraag ik aan deze minister. Ze betalen 1,5%. Waarom moeten er steunpakketten komen van 2.000 miljard, terwijl ze al het geld dat ze nodig hebben gewoon op de kapitaalmarkt kunnen lenen, net als deze minister? De enige reden die ik kan verzinnen, is dat ze niet van plan zijn terug te betalen, want als je de beleggers op de kapitaalmarkt niet terugbetaalt, dan heb je een groot probleem. Dan ben je een paria voor de komende 50 jaar en dan wil niemand je meer geld lenen. Maar als je de Europese Commissie of de andere lidstaten of de ECB niet terugbetaalt, dan wordt dat gezien als solidariteit. Let dus op uw zaak. De PVV zegt dan ook: trap er niet in; we hebben elk dubbeltje keihard nodig.

De PVV is dan ook blij dat ex-CDA'er Bert de Vries inmiddels ook het licht heeft gezien en zegt dat we zo snel mogelijk de euro moeten verlaten en naar de gulden terug moeten. Ik hoop dat deze minister en deze staatssecretaris, die ook van CDA-huize zijn, zich beiden laten overtuigen door dit inzicht van Bert de Vries. Ook Lex Hoogduin bepleitte recentelijk dat het mogelijk moet zijn dat een land uit de euro vertrekt, of uit de euro wordt gezet. Voor Italië zou het immers ook veel beter zijn als het niet in het harnas zou zitten van de euro. Langzaam komt het onze kant op.

Voorzitter. Tot slot nog even over de KLM. We hebben daar een maand geleden of een paar weken geleden een debat over gehad in de Oude Zaal. Toen ging het over een steunpakket van tussen de 2 miljard en 4 miljard. Ik zei toen nog: dat is nogal een verschil: 2 miljard of 4 miljard. Hoe staat het daar nu mee? We hebben niks meer gehoord. Kan de minister ons een update geven van die onderhandelingen? Liggen de banken dwars? Wat is er aan de hand met de KLM? En kan de minister ook gelijk aangeven hoe hij gaat stemmen en hoe hij gaat voorkomen dat Ben Smith alsnog een bonus krijgt toebedeeld? Ik ben benieuwd.

Afgelopen woensdag 29 april vond het eerste Leidse webcafé plaats. Vanuit het mooie Twentse land sprak Kamerlid Pieter Omtzigt met een aantal van onze leden over de coronacrisis, eurobonds en begrotingstekorten. Voordat Omzigt Kamerlid werd, heeft hij een aantal jaar gewerkt in de Italiaanse regio Lombardije. Al in februari zag hij dat het coronavirus meer was dan het traditionele griepvirus. "Als een van de eersten stelde ik Kamervragen over de effecten van het virus. Helaas waren de vragen tegen dovemansoren gericht..", aldus Omtzigt. In Europa ziet het Kamerlid dat twee belangrijke pijlers onder druk staan. Omtzigt: "Ten eerste is het Schengen-akkoord momenteel opgeschort: alle Europese grenzen zijn potdicht. In de tweede plaats staat de euro onder hoogspanning." De schuldenproblematiek is en blijft een probleem. Eurobonds zijn in zijn ogen niet de constructieve maatregel waar de EU op zit te wachten."Het gezamenlijk aangaan van schulden is geen structurele oplossing voor de onderliggende uitdagingen in de monetaire unie", aldus Omtzigt. Wij kijken terug op een geslaagde avond die voor herhaling vatbaar is. Onze dank gaat uit naar Kamerlid Omtzigt voor zijn tijd en moeite.

Intelligent-lock-down, social distancing, anderhalvemeter-economie; het zijn termen die begin maart nog geen duidelijke betekenis hadden, maar inmiddels razendsnel dominantie hebben verworven in ons taalgebruik. Treurig genoeg, want in een samenleving wil je samenleven en dat doe je liever niet op afstand. De uitleg van Hugo de Jonge maakte het dragelijker: ‘We houden afstand, minstens anderhalve meter, maar zijn misschien wel dichterbij dan ooit!’ Nadat de intelligent-lock-down was afgekondigd, was het ook voor ons als raad, als fractie, zoeken naar een manier om bij elkaar te komen. Je kunt natuurlijk altijd bellen, groepsbellen kan zelfs, maar je wilt elkaar toch zien. Een gezichtsuitdrukking kan net het verschil maken tussen ‘contact hebben’ of een ‘band hebben’ en ik durf wel te stellen dat dat laatste bij onze fractie aan de orde is. Ik mis de scherpe kijk, de diepgang, de deemoed en de soms flauwe humor aan de vergadertafel. De eerste vergadering met de fractie verliep via Hangout; digitaal dus. Na het opstarten van deze vergadertool verscheen de fractie als een mozaïek op mijn iPad. Van een mozaïek was in mijn geval meer sprake dan bij de rest: de gezichten op mijn beeldscherm bewogen niet en ik had weinig tot geen geluid. Dat lag gelukkig niet aan Hangout, maar aan mij, aldus Peter (fractieondersteuner). Niemand anders had er namelijk last van. Peter, waar ik ondertussen een ouderwetse telefoonverbinding mee had, was zo vriendelijk om zijn telefoon bij de luidspreker te leggen zodat ik toch deel kon nemen aan de vergadering. De vergadering verliep overigens heel efficiënt... Besluitvorming in de raad vergt echter wat meer inspanning. Zo moest er een noodwet aan te pas komen om digitale besluitvorming mogelijk te maken. Deze noodwet was er vrij snel, maar om dit technisch tot uitvoering te brengen is geen sinecure. Desondanks lijkt de griffie van de gemeente Emmen erin geslaagd te zijn om een heldere, werkbare en veilige vergaderomgeving voor de raad in te richten. We hebben het dan niet over sec digitaal vergaderen, maar over hybride vergaderen. Met hybride vergaderen worden twee vergadermanieren vermengd: fysiek en digitaal. De raadsleden die fysiek aanwezig willen zijn in de raadzaal, geven dat van te voren aan. Zij hebben zich vervolgens te houden aan de instructies, waaronder het in acht nemen van de anderhalve meter afstand. De overige raadsleden nemen deel aan de vergadering via een digitale vergadertool. Na enkele oefensessies gaan we donderdag 23 april hybride vergaderen en vindt er dus weer een officiële raadsvergadering plaats waarin besluiten genomen gaan worden.Normaal gesproken is de raadzaal tijdens raadsvergaderingen opengesteld voor publiek. Het zal niemand verbazen dat dat in deze tijd niet mogelijk is. Het publiek wordt gevraagd de vergadering te volgen via de raadsite (www.gemeenteraademmen.nl). Hoewel er nu een manier is gevonden om besluitvorming doorgang te laten vinden en we erin geslaagd zijn om ons met elkaar in te zetten voor Emmen, evenaart het natuurlijk niet het persoonlijke contact. Een gemis dat we op dit moment gemeen hebben. Telkens wanneer ik de boodschappen bij mijn ouders voor de deur zet en weer vertrek zonder ze een dikke knuffel te hebben gegeven, denk ik aan de zin die geprojecteerd werd op de gevel van het gerechtshof in Leeuwarden: Houd afstand van elkaar. Het woord ‘afstand’ werd om de seconde weggehaald en weer ingevoegd. Paulien Mellema (Raadslid CDA Emmen) nabericht: later bleek, dat de noodwet hybride vergaderen niet toestaat. Het is volledig fysiek of volledig digitaal. In Emmen is dat voorlopig volledig digitaal. Dus alle raadsleden nemen vanuit hun huis deel aan de raadsvergadering.

Intelligent-lock-down, social distancing, anderhalvemeter-economie; het zijn termen die begin maart nog geen duidelijke betekenis hadden, maar inmiddels razendsnel dominantie hebben verworven in ons taalgebruik. Treurig genoeg, want in een samenleving wil je samenleven en dat doe je liever niet op afstand. De uitleg van Hugo de Jonge maakte het dragelijker: ‘We houden afstand, minstens anderhalve meter, maar zijn misschien wel dichterbij dan ooit!’ Nadat de intelligent-lock-down was afgekondigd, was het ook voor ons als raad, als fractie, zoeken naar een manier om bij elkaar te komen. Je kunt natuurlijk altijd bellen, groepsbellen kan zelfs, maar je wilt elkaar toch zien. Een gezichtsuitdrukking kan net het verschil maken tussen ‘contact hebben’ of een ‘band hebben’ en ik durf wel te stellen dat dat laatste bij onze fractie aan de orde is. Ik mis de scherpe kijk, de diepgang, de deemoed en de soms flauwe humor aan de vergadertafel. De eerste vergadering met de fractie verliep via Hangout; digitaal dus. Na het opstarten van deze vergadertool verscheen de fractie als een mozaïek op mijn iPad. Van een mozaïek was in mijn geval meer sprake dan bij de rest: de gezichten op mijn beeldscherm bewogen niet en ik had weinig tot geen geluid. Dat lag gelukkig niet aan Hangout, maar aan mij, aldus Peter (fractieondersteuner). Niemand anders had er namelijk last van. Peter, waar ik ondertussen een ouderwetse telefoonverbinding mee had, was zo vriendelijk om zijn telefoon bij de luidspreker te leggen zodat ik toch deel kon nemen aan de vergadering. De vergadering verliep overigens heel efficiënt... Besluitvorming in de raad vergt echter wat meer inspanning. Zo moest er een noodwet aan te pas komen om digitale besluitvorming mogelijk te maken. Deze noodwet was er vrij snel, maar om dit technisch tot uitvoering te brengen is geen sinecure. Desondanks lijkt de griffie van de gemeente Emmen erin geslaagd te zijn om een heldere, werkbare en veilige vergaderomgeving voor de raad in te richten. We hebben het dan niet over sec digitaal vergaderen, maar over hybride vergaderen. Met hybride vergaderen worden twee vergadermanieren vermengd: fysiek en digitaal. De raadsleden die fysiek aanwezig willen zijn in de raadzaal, geven dat van te voren aan. Zij hebben zich vervolgens te houden aan de instructies, waaronder het in acht nemen van de anderhalve meter afstand. De overige raadsleden nemen deel aan de vergadering via een digitale vergadertool. Na enkele oefensessies gaan we donderdag 23 april hybride vergaderen en vindt er dus weer een officiële raadsvergadering plaats waarin besluiten genomen gaan worden.Normaal gesproken is de raadzaal tijdens raadsvergaderingen opengesteld voor publiek. Het zal niemand verbazen dat dat in deze tijd niet mogelijk is. Het publiek wordt gevraagd de vergadering te volgen via de raadsite (www.gemeenteraademmen.nl). Hoewel er nu een manier is gevonden om besluitvorming doorgang te laten vinden en we erin geslaagd zijn om ons met elkaar in te zetten voor Emmen, evenaart het natuurlijk niet het persoonlijke contact. Een gemis dat we op dit moment gemeen hebben. Telkens wanneer ik de boodschappen bij mijn ouders voor de deur zet en weer vertrek zonder ze een dikke knuffel te hebben gegeven, denk ik aan de zin die geprojecteerd werd op de gevel van het gerechtshof in Leeuwarden: Houd afstand van elkaar. Het woord ‘afstand’ werd om de seconde weggehaald en weer ingevoegd. Paulien Mellema (Raadslid CDA Emmen) nabericht: later bleek, dat de noodwet hybride vergaderen niet toestaat. Het is volledig fysiek of volledig digitaal. In Emmen is dat voorlopig volledig digitaal. Dus alle raadsleden nemen vanuit hun huis deel aan de raadsvergadering.

CDA-Kamerlid Pieter Omtzigt vindt het Europese steunpakket een ‘verstandig en goed resultaat, langs de Nederlandse inzet (zowel van het kabinet als van de Kamer). Dat betekent: solidariteit in moeilijke tijden, maar geen gezamenlijke schuldenuitgifte.’ Dinsdag steunde Omtzigt tijdens het debat daarin de lijn van minister Wopke Hoekstra.Lees hieronder meer over zijn inbreng tijdens het debat:Als Europese Unie staan we in deze coronacrisis voor een unieke uitdaging. We hebben een gezamenlijke tegenstander, het coronavirus, dat we met alle lidstaten moeten verslaan. Wat het CDA betreft is het belangrijk om in deze tijden van nood solidair te zijn met elkaar, door extra steun te geven aan gebieden die het zwaarst getroffen worden. Maar dat betekent niet dat we, zonder voorwaarden, elkaars schulden overnemen in de vorm van zogenoemde ‘Eurobonds’.Pieter Omtzigt: ‘We dienen gezamenlijk de brand te blussen en elkaar bijstand te bieden tijdens het blussen en tijdens de wederopbouw. Dat is een grote gezamenlijke inspanning. Als we dat niet samen doen, dan gaan en blijven onze Schengen-grenzen dicht, dan zakt het land met de meeste problemen door zijn hoeven en hebben wij daar binnen de Eurozone allemaal last van. Maar dit is wat anders dan elkaars schulden overnemen. De vraag om nieuwe permanente overdrachten zonder duidelijke voorwaarden begrijpen we. Maar dat is geen oplossing voor een zeer hevige, maar uiteindelijk tijdelijke crisis.’Tijdens het debat diende Pieter Omtzigt hierover samen met VVD, CU, SP, 50PLUS en SGP een motie in, die daarmee een meerderheid haalt. Daarin verzocht hij de regering om:• Vormen van onmiddellijke bijstand mogelijk te maken en toe te spitsen op de zwaarst getroffen gebieden en ook meer ruimte binnen de EU begroting te maken voor noodmaatregelen en voorbereidingen op (medische) rampen;• Niet in stemmen met ‘Eurobonds’ of andere vormen van schuldmutualisering;• Bij gebruik van het Europees Stabiliteitsmechanisme (ESM) voor herstel vast te houden aan voorwaarden.Omtzigt: ‘Samenwerking met solidariteit als uitgangspunt is noodzakelijk. Dat heeft minister Hoekstra ook gezegd. De EU heeft dan ook een fors aantal uitzonderlijke en tijdelijke stappen genomen. De begrotingsregels zijn tijdelijk opgeschort, de Europese Centrale Bank is een nieuw groot opkoopprogramma gestart, gericht op getroffen landen. Daardoor kunnen die landen tegen lage rentes blijven lenen. Daarnaast is het goed dat de Unie 37 miljard uit het eigen budget vrijgemaakt heeft in de strijd tegen het virus. Dat geld moet volgens ons eerlijk verdeeld worden. Het CDA heeft dan ook opheldering gevraagd waarom juist Polen en Hongarije veruit de grootste sommen geld krijgen en niet Italië en Spanje, die vele malen harder getroffen zijn.’ Meer informatie over de verdeling van de 37 miljard, lees je in dit bericht van de Telegraaf.

Hoe zal Nederland er in 2030 uitzien? Een land van toenemende polarisatie? Meer eenzaamheid, depressies en burn-outs? Of...Staan we schouder aan schouder? Gaan we samen de uitdagingen van deze tijd aan? Niet tegenover elkaar, maar zij aan zij? Houden we rekening met elkaar, met waarden en normen? Het CDA kiest voor een zij-aan-zij-samenleving en heeft hierover een rapport opgesteld. Een toekomstvisie, op weg naar 2030. Dit rapport is te vinden op de landelijke CDA-site. Het CDA wil hierover graag de dialoog aangaan en nodigt je dan ook van harte uit voor een gespreksbijeenkomst. Pieter-Jan Dijkman, directeur van het Wetenschappelijk Instituut van het CDA, trapt de avond af met een toelichting op het rapport. De bijeenkomst vindt plaats op donderdag 5 maart a.s. van 19:30 uur tot 21:30 uur. Locatie: kerkelijk centrum 'De Regenboog' aan de Nathaliegang 263 in Zoetermeer (op loopafstand van station Zoetermeer). We sluiten de avond af met een hapje en een drankje. Van harte welkom!

Het fietspad langs de Oostelijke Randweg stopt bij de Kleine Pol. Bewoners van Rengerswetering zien graag dat dit wordt doorgetrokken tot tenminste de rotonde bij de Smeerweg.

Nu is dat altijd al de bedoeling geweest, maar pas als de andere eilanden ook ontwikkeld en bebouwd worden. 

De huidige coalitie heeft het doortrekken ook in het coalitie akkoord opgenomen, maar daar geen termijn bij vermeld. In de commissie ruimte pleiten meerdere partijen voor het zo spoedig mogelijk doortrekken van het fietspad. Daarom hebben we in de afgelopen raadsvergadering een motie ingediend om de kosten van het doortrekken van het fietspad alvast te berekenen en de uitkomst hiervan mee te nemen in de kadernota van 2020. In de kadernota worden alle plannen genoemd die de gemeente wil uitvoeren in 2021 of de jaren daarna. Wanneer de kosten bekend zijn kan de raad prioriteiten stellen over wat wel en niet wordt uitgevoerd in 2021. Het doortrekken van het fietspad is dan ook een keuze die in 2021 uitgevoerd zou kunnen worden.

De motie is niet aangenomen, daar de coalitie partijen (VVD,CDA,SGP en CAP)  dit niet nodig vonden. Wethouder Beukers gaf wel aan dat het fietspad is doorgetrokken voor het einde van deze raadsperiode, zijnde maart 2022. En daar gaan we hem aan houden.