Poliflw

Tijdens de ALV van vrijdag 2 juli 2021 werd er afscheid genomen van het oude bestuur en het nieuwe bestuur werd geïnstalleerd. Het nieuwe bestuur stelt zich graag even aan u voor! Leest u mee?

Goed nieuws! De gemeente Sittard-Geleen heeft als antwoord op schriftelijke vragen van fractievoorzitter Patrick Brouwers bekend gemaakt dat zij de 1,3 miljoen euro die het ministerie van Onderwijs, Cultuur en Wetenschap voor onze gemeente beschikbaar stelt volledig besteedt aan de lokale cultuur. Alle gesubsidieerde amateurkunstverenigingen ontvangen duizend euro. Amateurkunstverenigingen die kunnen aantonen dat zij grote verliezen hebben geleden kunnen bovendien rekenen op maatwerk met een aanvullend steunpakket. (Professionele) instellingen die veel eigen inkomsten hebben gemist en zelf de (corona)maatregelen moesten bekostigen om locaties veilig toegankelijk te maken, ontvangen een derde pakket met maatwerk. Als laatste wordt bekeken of professionele kunstenaars incidenteel met opdrachten gesteund kunnen worden.

‘Verkamering’, ofwel het splitsen van woningen, blijft voor veel grote steden een complex probleem. Bewoners en buurtorganisaties klagen over de druk van de hoeveelheid gesplitste woningen op de leefbaarheid binnen wijken. Studenten en starters hebben daarentegen behoefte aan een goedkope kamer.

Nergens anders in Nederland, zeker niet in studentensteden, zijn er zulke strenge regels als in Maastricht. De 40-40-40 regeling (120 maximum splitsingen per jaar) is uniek en daar hoeft onze stad niet trots op te zijn. Met de groei van de universiteit en kennisinstellingen neemt de vraag naar woningen alleen maar toe. Dat heeft ervoor gezorgd dat woningen illegaal worden opgesplitst. Als studenten niet in Maastricht terecht kunnen, ofwel omdat zij hiervoor niet de financiële ruimte hebben, ofwel omdat er simpelweg geen plek is, wonen ze geforceerd in België. Het veilige gevoel van ‘even op de fiets naar huis na een avondje stappen’ ontbreekt aan alle kanten.

Het kopen van een woning is ook geen optie. Starters die net uit de schoolbanken komen, met grote studieschulden, single (zeker in deze tijden), kunnen voor een alleenstaand startersloontje geen huis kopen. Ook geen appartement. En een studio van 900 euro? Dat is de helft van het salaris. Daar waar Maastricht bijna geen gesplitste starterswoningen kent, loopt de Randstad er vol van. Ideaal? Zeer zeker niet. Maar een betere oplossing is er op dit moment niet.

Een dilemma tussen studenten/starters en bewoners dus. Ik kan me namelijk goed voorstellen dat naast een studentenhuis wonen veel overlast met zich meebrengt. Een bankstel of een karretje van de Albert Heijn in de voortuin zijn nog redelijkerwijs op te lossen. Een feestje tot vijf uur ‘s ochtends op een woensdag is al een groter probleem wanneer jijzelf om 9 uur weer achter je werklaptop moet zitten. En toch is juist meer ruimte voor studenten en starters van groot belang.

Als Limburgers bevinden we ons namelijk in een luxepositie. Dat realiseren we ons veel te weinig. De influx aan nieuwe Maastrichtenaren is enorm. Op onze Brightlands campus worden door hen nieuwe innovaties ontwikkelt binnen de gezondheidssector. Op onze wijsbegeerte faculteit en hogeschool wordt door hen nagedacht over het Europa van morgen. We zijn de enige Nederlandse stad met een Verenigde Naties Universiteit.

Maar om de ambitie ‘Maastricht kennisstad’ te vervullen, zullen we deze kennis ook moeten behouden. De outflux van deze nieuwe Maastrichtenaren is namelijk ook enorm. En dat komt onze economische structuur, onze banen, en de valorisatie van deze kennis niet ten goede. Ultiem heeft ook juist ditgeen een impact op onze stad en onze leefbaarheid. Starters en studenten zorgen namelijk juist voor bedrijvigheid, innovaties en een bruisend Maastricht.

Een normaal en redelijk verkameringsbeleid is hiervoor, naast een goede woonprogrammering, de oplossing. En dat betekent niet: “Buurtorganisaties, u zoekt het maar uit”. Het beleid gaat namelijk hand in hand met goede afspraken tussen buurt en gemeente, campusbouw, en een betere verdeling van studenten en starters over heel Maastricht, niet alleen het centrum. Dat betekent op den duur een groter, diverser en progressiever Maastricht, waar we uiteraard het behoud van onze unieke cultuur vooropstellen. Daar sta ik helemaal achter. Immers is het ook gezelliger om rond deze tijd, als het volgend jaar weer kan, al die nieuwe Maastrichtenaren te leren hoe carnaval echt gevierd moet worden.

Deze column is geschreven door ons steunfractielid Thomas Gardien Click here for the English version

‘Verkamering’, ofwel het splitsen van woningen, blijft voor veel grote steden een complex probleem. Bewoners en buurtorganisaties klagen over de druk van de hoeveelheid gesplitste woningen op de leefbaarheid binnen wijken. Studenten en starters hebben daarentegen behoefte aan een goedkope kamer.

Nergens anders in Nederland, zeker niet in studentensteden, zijn er zulke strenge regels als in Maastricht. De 40-40-40 regeling (120 maximum splitsingen per jaar) is uniek en daar hoeft onze stad niet trots op te zijn. Met de groei van de universiteit en kennisinstellingen neemt de vraag naar woningen alleen maar toe. Dat heeft ervoor gezorgd dat woningen illegaal worden opgesplitst. Als studenten niet in Maastricht terecht kunnen, ofwel omdat zij hiervoor niet de financiële ruimte hebben, ofwel omdat er simpelweg geen plek is, wonen ze geforceerd in België. Het veilige gevoel van ‘even op de fiets naar huis na een avondje stappen’ ontbreekt aan alle kanten.

Het kopen van een woning is ook geen optie. Starters die net uit de schoolbanken komen, met grote studieschulden, single (zeker in deze tijden), kunnen voor een alleenstaand startersloontje geen huis kopen. Ook geen appartement. En een studio van 900 euro? Dat is de helft van het salaris. Daar waar Maastricht bijna geen gesplitste starterswoningen kent, loopt de Randstad er vol van. Ideaal? Zeer zeker niet. Maar een betere oplossing is er op dit moment niet.

Een dilemma tussen studenten/starters en bewoners dus. Ik kan me namelijk goed voorstellen dat naast een studentenhuis wonen veel overlast met zich meebrengt. Een bankstel of een karretje van de Albert Heijn in de voortuin zijn nog redelijkerwijs op te lossen. Een feestje tot vijf uur ‘s ochtends op een woensdag is al een groter probleem wanneer jijzelf om 9 uur weer achter je werklaptop moet zitten. En toch is juist meer ruimte voor studenten en starters van groot belang.

Als Limburgers bevinden we ons namelijk in een luxepositie. Dat realiseren we ons veel te weinig. De influx aan nieuwe Maastrichtenaren is enorm. Op onze Brightlands campus worden door hen nieuwe innovaties ontwikkelt binnen de gezondheidssector. Op onze wijsbegeerte faculteit en hogeschool wordt door hen nagedacht over het Europa van morgen. We zijn de enige Nederlandse stad met een Verenigde Naties Universiteit.

Maar om de ambitie ‘Maastricht kennisstad’ te vervullen, zullen we deze kennis ook moeten behouden. De outflux van deze nieuwe Maastrichtenaren is namelijk ook enorm. En dat komt onze economische structuur, onze banen, en de valorisatie van deze kennis niet ten goede. Ultiem heeft ook juist ditgeen een impact op onze stad en onze leefbaarheid. Starters en studenten zorgen namelijk juist voor bedrijvigheid, innovaties en een bruisend Maastricht.

Een normaal en redelijk verkameringsbeleid is hiervoor, naast een goede woonprogrammering, de oplossing. En dat betekent niet: “Buurtorganisaties, u zoekt het maar uit”. Het beleid gaat namelijk hand in hand met goede afspraken tussen buurt en gemeente, campusbouw, en een betere verdeling van studenten en starters over heel Maastricht, niet alleen het centrum. Dat betekent op den duur een groter, diverser en progressiever Maastricht, waar we uiteraard het behoud van onze unieke cultuur vooropstellen. Daar sta ik helemaal achter. Immers is het ook gezelliger om rond deze tijd, als het volgend jaar weer kan, al die nieuwe Maastrichtenaren te leren hoe carnaval echt gevierd moet worden.

Deze column is geschreven door ons steunfractielid Thomas Gardien Click here for the English version

Het leenstelsel zoals VVD en PvdA met steun van GroenLinks en D66 vorm hebben gegeven, werkt voor veel studenten niet goed. Te veel jonge mensen ondervinden nu schroom of angst. Zeker diegenen voor wie studeren nog geen familietraditie is.

Daarom doet D66 het voorstel voor een nieuwe studiebeurs. Studenten waarvan ouders tot twee keer modaal verdienen – dat is zes op de tien van alle studenten – krijgen een studiebeurs van maximaal 400 euro per maand. Daarbovenop moet een belastingkorting komen voor iedereen, dus ook voor alle studenten van maximaal 300 euro per maand.

Duurzame arbeidsparticipatie vraagt een sterke lokale economie, inzet op scholing en het vergroten van kansen.

Met de presentatie van het programma Onderwijs, Economie en Arbeidsmarkt en de Coronabrief VI liet het college zien dat zij hier hard aan werkt. Echter, de plannen zijn nog niet concreet genoeg. Door het stellen van schriftelijke vragen aan het college van B&W vraagt D66 Leeuwarden extra aandacht voor het aanbieden van opleidingen met baangarantie aan inwoners met een bijstandsuitkering. Daarnaast vraagt de fractie zich af of de kansen die in coronatijd gecreëerd worden wel volledig worden benut.

Hier kunt u onze Schriftelijke Vragen lezen die we gesteld hebben aan het college van B&W.

The post Schriftelijke Vragen: Kansen in coronatijd appeared first on D66 Leeuwarden .

FOTOREPORTAGE – Na het zomerreces beginnen ook de fracties van de Provinciale Staten rond september weer aan het nieuwe politieke seizoen. Als PvdA-fractie waren we daarom voor het eerst sinds de uitbraak van het coronavirus met de volledige fractie fysiek bij elkaar.

In de Dairy Campus bespraken we hoe we het PvdA-geluid in de Staten (en daarbuiten) nog beter kunnen laten horen. Daarmee beginnen we vol energie en met nieuwe inspiratie aan dit politieke jaar.

Eke Folkerts vertelde ons meer over de Dairy Campus. Dit onafhankelijke onderzoekscentrum van de Universiteit Wageningen voert wetenschappelijk onderzoek en ideeën uit het bedrijfsleven in de praktijk uit. Ze doen dit voor boeren,  de overheid en studenten. Naast de Universiteit Wageningen werkt de Dairy Campus ook vaak samen aan projecten met de RUG, Campus Fryslân en Van Hall Larenstein.

Ze doen door middel van tests op kleine groepjes koeien onderzoek naar de bodem, voeding, milieu, dierenwelzijn en emissies. Veel van het onderzoek dat op de Dairy Campus gedaan wordt moet een positieve impact hebben op de keten, dierenwelzijn en het klimaat. Met 15.000 bezoekers in 2018 wordt de kennis die op de Campus verzameld is op een unieke manier verspreid. Het uitwissen van kennis tussen partijen is wat de Campus uniek maakt in de wereld.

Het bericht Opening politieke jaar verscheen eerst op Partij van de Arbeid Fryslân.