Poliflw

Door Webredactie op 27 mei 2020 om 10:34

Wetsvoorstel erkenning Nederlandse Gebarentaal klaar voor debat

Het initiatiefwetsvoorstel van ChristenUnie, PvdA en D66 over juridische erkenning van de Nederlandse Gebarentaal is klaar om besproken te worden in de Tweede Kamer.

De fracties dienen vandaag de schriftelijke beantwoording in. De wet regelt dat veel belangrijke informatie ook beter toegankelijk wordt voor de 15.000 doven en slechthorenden in Nederland. Het recht van Nederlandse gebarentaligen om hun eigen moedertaal te mogen gebruiken wordt hiermee wettelijk vastgelegd. Een van de voorstellen uit de wet is de afgelopen tijd al door het kabinet overgenomen: de inzet van een tolk Nederlandse Gebarentaal bij de persconferenties van de minister-president.

Carla Dik-Faber (ChristenUnie): “In onze samenleving moet iedereen volwaardig kunnen meedoen. Zoals ik me thuis voel als ik Nederlands kan praten, zo moet ons land ook een thuis zijn voor mensen die in gebarentaal communiceren. Erkenning van onze nationale gebarentaal als officiële landstaal is daarin een belangrijke stap. In de praktijk betekent dat ook dat de overheid het goede voorbeeld geeft en informatie in de Nederlandse Gebarentaal beschikbaar stelt. Mooi dat de tolk Nederlandse Gebarentaal nu een vaste plek inneemt bij de persconferenties van het kabinet over de coronacrisis. Echter was dit niet vanzelfsprekend en direct het geval. Dit laat opnieuw de urgentie van ons wetsvoorstel zien.”

PvdA-Kamerlid Attje Kuiken: “Er werd een beetje lacherig gedaan toen wij zeiden dat er een tolk Nederlandse Gebarentaal op de persconferentie moest staan. Maar ik ben heel blij dat het – na wat verzet – toch gelukt is. Dat is in de eerste plaats belangrijk voor al die mensen die nu wel kunnen volgen wat er wordt gezegd, maar het is ook ontzettend belangrijk ook voor de acceptatie en erkenning van de Nederlandse Gebarentaal. Mensen die doof zijn of slecht horen zijn een volwaardig deel van onze samenleving. Ik hoop dat we met deze wet echt voor een kanteling gaan zorgen.”

Jessica van Eijs (D66), zelf ernstig slechthorend: “Het is mooi om te zien dat er een gebarentolk aanwezig is bij bijvoorbeeld de persconferenties over corona. Want doven en slechthorenden willen zelf belangrijk nieuws kunnen volgen, net zoals alle andere mensen. Dat herken ik ook. Het is frustrerend om hele stukken tekst te missen als ik het niet goed kan horen. Het is goed als het op veel meer plekken vanzelfsprekend wordt dat er gebarentaal wordt gebruikt.”.

Vanmiddag heeft fractievertegenwoordiger Judith Klokkenburg, samen met het CDA, D66, PvdA, GroenLinks, NIDA, HSP en de Partij voor de Dieren, de inspiratienota '100% toegankelijk Den Haag' gepresenteerd. Samen met de minister van Gehandicaptenzaken Rick Brink overhandigden zij de nota aan het college.

Judith Klokkenburg: "Deze inspiratienota staat boordevol ideeën om van Den Haag een toegankelijke stad te maken. Steeds vaker krijgen we klachten over niet toegankelijke gebouwen, festivals en bijvoorbeeld blindengeleidestroken die nergens toe leiden of waar fietsen overheen geparkeerd staan. Allerlei zaken waardoor mensen met een beperking onvoldoende mee kunnen doen in onze stad. En we willen juist een inclusieve stad zijn, waar mensen met een beperking gelijkwaardig mee kunnen doen."

In de nota zijn vele maatregelen te lezen. "Veel maatregelen zijn gericht op mensen met een fysieke beperking, zoals voldoende invalidetoiletten, drempelloze entrees en de toegang van elektrische rolstoelen in al het OV. Maar ook vragen we aandacht voor voldoende prikkelarme plekken (dus niet elk park vol stoppen met allerlei activiteiten), een toegankelijke gemeentelijke website voor blinden en slechtzienden en voorstellingen voor dove mensen. Het is vooral van belang dat in alles wat de gemeente doet, vooraf rekening wordt gehouden met toegankelijkheid. Niet dat we keer op keer achteraf moeten concluderen: dit had anders gemoeten." 

Hieronder kunt u de volledige nota lezen. 

Door Carla Dik-Faber op 30 januari 2020 om 14:47

De geborgenheid in onze samenleving

In de nadagen van je leven komen vaak heel veel vragen bij elkaar. Vragen over zorg en afhankelijkheid, over eenzaamheid en zingeving. Over loslaten, gemis en gebrek aan verbondenheid met anderen.

We weten dat er in ons land een groep mensen is met het gevoel dat hun leven ‘voltooid’ is. Ze zijn niet ernstig ziek en ze hebben niet te maken met uitzichtloos lijden en ze kunnen dus ook geen beroep doen op de bestaande euthanasiewet. Maar tegelijkertijd hebben zij, zoals dat heet, wel een actieve doodswens en een wens tot levensbeëindiging. Eerder werd dat wel ‘voltooid leven’ genoemd.

Dat is een pijnlijk besef. Achter deze groep gaan vele individuele verhalen schuil en het is goed dat we vandaag door onderzoek naar dat ‘voltooid leven’ meer te weten zijn gekomen over deze mensen en de zorgen die zij hebben. Het is goed dat we door dat onderzoek, maar ook via verhalen in de mediaen uit gesprekken in onze eigen omgeving meer over hen horen.

Dan blijkt dat er veel misverstanden over deze mensen bestaan. In het maatschappelijke en politieke debat worden de mensen om wie het gaat wel eens afgeschilderd als autonome burgers die na een geslaagd leven graag regie hebben over hun eigen dood, over ‘voltooid leven’.

Vandaag blijkt opnieuw dat de praktijk weerbarstiger is. De term ‘voltooid leven’ geeft volgens het onderzoek zelfs een te romantische voorstelling van zaken. De onderzoekers hebben geen 70+’er gevonden die zonder te lijden, toch dat gevoel van een ‘voltooid leven’ heeft. En een opvallend groot deel (28%) van de mensen met een wens tot levensbeëindiging heeft deze doodswens al hun hele leven – niet pas sinds ze oud zijn en hun leven ‘voltooid’ is.

Wie zijn zij wel?

De werkelijkheid is dus gelaagder, diffuser, vaak zelfs tegenstrijdig. Ouderen (het onderzoek gaat uit van 55+’ers) met een stervenswens hebben meestal ook een wens tot leven, die voor vier van de vijf ouderen net zo zwaar of zelfs zwaarder weegt dan de wens om te sterven. Hun doodswens kan toenemen of afnemen, afhankelijk van de situatie. En vaak zijn er aanwijsbare redenen waarom de gedachte aan de dood er is: gepieker, gezondheidsproblemen en het gevoel anderen tot last te zijn. Soms zijn er financiële of andere zorgen die de doodswens versterken.

Mensen met een actieve doodswens zijn, kortom, heel verschillende mensen. Mensen met gevoelens, met twijfels en zorgen, met vaak een wens naar een ánder leven. Dat zij een doodswens hebben, is dan vooral omdat zij dít leven niet willen.

Indringend appèl

Als we weten dat veel van deze mensen vooral een wens naar een ánder leven hebben, dan staan we voor de vraag hoe we deze mensen het beste kunnen ondersteunen. Het onderzoek van vandaag is in die zin niet alleen een inzicht gevend rapport om beter begrip te krijgen van de nood achter de doodswens van ouderen die niet ernstig ziek zijn, maar is ook een indringend appèl aan politiek, aan samenleving en aan iedere Nederlander – ieder met zijn eigen verantwoordelijkheid – om werkelijk om te zien naar de naaste. Om bij te dragen aan een samenleving waarin voor iedereen een betekenisvolle plaats is.

En ik besef al te goed dat we niet in staat zullen blijken om alle gedachten aan de dood of al het lijden dat daarachter zit weg te nemen. Ik heb van dichtbij gezien hoe mensen kunnen lijden aan het leven en weet hoe machteloos je je soms kunt voelen.

Tegelijkertijd is er veel dat we wél kunnen doen: goede zorg leveren, eenzaamheid tegengaan, ouderen en ouderdom meer waarderen, zorgen voor goede leef- en woonomstandigheden voor ouderen, meer begeleiding bij vragen over zingeving.

We – als samenleving – zullen met elkaar de uitdaging moeten aangaan om er voor de ander te zijn. Want als we weten dat een stervenswens niet eenduidig is, dan ligt hier onze gezamenlijke verantwoordelijkheid.

Geen makkelijke oplossingen – zoals een pil

Niet dat dat makkelijk is. Het onderzoek van vandaag maakt dan ook duidelijk dat we de vraag achter voltooid leven nooit kunnen oplossen met een ‘wet’ of met een levenseindepil. Ingewikkelde vragen wachten niet op makkelijke antwoorden. Het is niet ‘one size fits all’.

Ook dokters hebben aangegeven de levenseindepil geen goed idee te vinden. Het zou hen opzadelen met een onmenselijke taak: het helpen doden van een gezond mens.

Voorstanders spreken over autonomie en zelfbeschikkingsrecht, maar uit het onderzoek van vandaag blijkt die zelfbeschikking als het gaat om een doodswens erg relatief. Want diezelfde pil is voor een veel grotere groep mensen een levensgroot risico. Zij kunnen hun gevoel van veiligheid verliezen en zich sneller overbodig voelen. Een wettelijke mogelijkheid wordt voor iedereen een optie. Ik herinner mij de vraag van een student, tijdens een politieke jongerenavond van GroenLinks en D66 over dit thema, die vroeg: ‘wie beschermt mij als ik een slechte dag heb?’

Volgens mij is dat wat er op het spel staat. De geborgenheid in onze samenleving. Het lijkt alsof we kwetsbare mensen opgeven, in plaats van dat we er voor hen willen zijn. Het onderzoek noemt het de ‘staatsverplichting’ tot bescherming van kwetsbare personen - die opdracht moeten we héél serieus nemen.

Groene wijken zijn mooie, leefbare en gezonde wijken. Een groener Haarlem draagt bij aan een klimaatneutraal en een klimaatadaptief Haarlem. In het coalitieakkoord staat de doelstelling om voor 2022 meer bomen aan te planten. En de gemeenteraad heeft diverse moties aangenomen, die zien op het vergroenen van de stad.

Het blijkt voor de gemeente niet gemakkelijk om locaties in kaart te brengen waar groen kan worden toegevoegd. Daarom hebben PvdA, SP, Actiepartij, Trots, OPHaarlem, GroenLinks, CDA, D66 en ChristenUnie het initiatief genomen om te onderzoeken waar vergroening van Haarlemse wijken mogelijk is. 

Deze politieke partijen hebben een brief opgesteld die aan alle wijkraden is toegezonden. In de brief wordt de wijkraden gevraagd om aan te geven welke plekken in hun wijken kunnen vergroend, en waar geveltuintjes zouden kunnen worden aangelegd.

Reacties zijn welkom via fractie@haarlem.christenunie.nl. Wij zorgen dat deze dan terecht komen bij degene die alle reacties namens de verschillende fracties verzameld.

Veel Zwollenaren vieren de jaarwisseling traditioneel met familie, vrienden of buren, oliebollen èn vuurwerk. Maar juist door dat vuurwerk is het niet voor iedereen een feestje. Elk jaar weer zorgt vuurwerk voor overlast en gevaar voor mensen en dieren en gebeuren er grote en kleine ongelukken. Daarnaast blijven veel mensen en dieren noodgedwongen binnen, vanwege angst of gezondheidsproblemen die veroorzaakt worden door het vuurwerk. De Onderzoeksraad voor Veiligheid onderzocht in 2017 de problemen tijdens de jaarwisseling en constateerde dat onze jaarwisseling het onveiligste feest van het jaar is.

De aandacht voor vuurwerkoverlast is niet nieuw. In oktober 2010 organiseerde de ChristenUnie al een ronde tafel over ‘Veilig met vuurwerk’ en in 2015 vroeg GroenLinks aandacht voor een ‘Veilige jaarwisseling voor iedereen’, onder meer via een motie en een meldpunt. In de vorige collegeperiode heeft de ChristenUnie gevraagd om de vuurwerkoverlast wijkgericht op te pakken.

De ChristenUnie stelde samen met D66 en GroenLinks schriftelijke vragen over de vuurwerkoverlast in Zwolle. Het college beantwoordde de vragen en zond daarna een opinienota naar de raad, over de opties voor een gemeentelijk vuurwerkbeleid. Namens de ChristenUnie voerde Ronald Buitenhuis hierover het woord in een debat van de gemeenteraad op 3 juni jl.

Ronald: “Onze Nederlandse jaarwisseling is een traditie die we mogen koesteren. Een traditie van de mensen, niet van de overheid. Het afsteken van vuurwerk hoort bij onze jaarwisseling. Veel mensen kijken er ieder jaar weer naar uit en genieten er enorm van, maar als je moet constateren dat het ook veel schade en overlast veroorzaakt, dan ligt er wél een verantwoordelijkheid voor de overheid. Gezien de grote nadelen van vuurwerk en de toename van zwaarder en gevaarlijker vuurwerk, is het goed om na te denken over het door ontwikkelen van hoe onze jaarwisseling traditioneel plaatsvindt.”

MaatregelenWat kan de gemeente doen om van de jaarwisseling in Zwolle voor iedereen een feest te maken? Extra regels veranderen het gedrag van mensen niet zomaar, want een deel van de overlast wordt immers al veroorzaakt door mensen die zich niet aan de regels houden. Maar je kunt mensen wel verleiden om meer rekening te houden met mensen en dieren die echt last hebben van vuurwerk.

In het debat pleitte Ronald er namens de ChristenUnie voor dat de gemeente Zwolle:

Zwols vuurwerkbeleidIn het debat bleek dat er een meerderheid is voor een concreet, Zwols vuurwerkbeleid met vrijwillige vuurwerkzones en met verplichte vuurwerkvrije zones bij kwetsbare objecten of gebieden. Nog voor de herfstvakantie zal het college daarvoor een uitgewerkt voorstel ter besluitvorming naar de raad sturen.

De coalitiepartijen in Barendrecht bezoeken op zaterdag 14 december a.s. de Rivierenbuurt. Bewoners van de wijk kunnen tussen 10.00 uur en 12.00 uur met hen in gesprek over de onderwerpen die daar leven. Of over de vraag welke ideeën de bewoners hebben voor het wonen en leven in hun wijk. Door samen de wijk in te gaan, benadrukken de partijen hun samenwerking in Barendrecht. Vanaf 10.00 uur trekken de coalitieleden CDA, SGP/CU, VVD, GroenLinks, PvdA en D66 door de Rivierenbuurt en gaan ze in gesprek met bewoners. Van 11.00-12.00 uur kunnen de wijkbewoners terecht voor het gemeentehuis in Barendrecht, Binnenhof 1, waar ze onder het genot van een kop koffie of thee de raadsleden en wethouders van de coalitie kunnen ontmoeten. De wijkbezoeken geven bewoners de gelegenheid met de coalitieleden in gesprek te gaan over wat er leeft in de wijk en of ze ideeën hebben om hun wijk te verbeteren. Ook kunnen de bewoners van gedachten wisselen over bijvoorbeeld het nieuwe collegeakkoord.

“Het is meer dan jammer dat er een nieuw coalitieakkoord voor Den Haag nodig was, maar het is goed dat VVD, D66, GroenLinks, CDA en PvdA tot een akkoord gekomen zijn en dat vandaag hebben gepresenteerd. Dat is een felicitatie waard”, vindt fractievoorzitter Pieter Grinwis. “Samen voor de stad, een prachtige titel, waarvan ik hoop dat ze die ten volle waar gaan maken. Dit vernieuwde stadsbestuur zal vanaf dag één namelijk alle zeilen moeten bijzetten om de verhitte gemoederen in grote delen van de stad tot bedaren te brengen. Daarbij zal het college meer tact aan de dag moeten leggen, dan in de afgelopen weken is gebeurd in relatie tot de vreugdevuren. Meer dan ooit hebben we behoefte aan een stadsbestuur dat verbinding weet te brengen tussen zand en veen, aan een stadsbestuur dat er voor iedereen is. Dat zal een forse opgave zijn voor deze coalitie, die haar electorale basis toch vooral heeft op ’t zand.”

Hoewel het alweer enige tijd geleden is, is het toch de moeite waard te vermelden, dat ook Krimpenerwaard een Kinderpardongemeente is. Op initiatief van de ChristenUnie Krimpenerwaard werd op 11 december 2018 hiertoe een motie ingediend, die medeondertekend werd door CDA, D66, Dierbaar Krimpenerwaard, Pro Krimpenerwaard, PvdA, SGP en Waard 18. Alleen de VVD stemde tegen, alsmede één lid van Lokaal op 1 en één lid van VGBK.