Poliflw

Groene projecten falen, inwoners grote steden zijn de dupe

Door EDWIN TIMMER27 jul. 2019 in BINNENLAND

Het lijkt zo mooi: slimme manieren om duurzaam huizen te verwarmen. Ideaal in tijden van klimaathaast. Maar bewoners in de drie grote steden zitten opgezadeld met een groene nachtmerrie. Van het Rotterdamse Warmtebedrijf via het Amsterdamse Afval Energie Bedrijf tot de stuntelende Haagse zeewaterwarmtecentrale. „Soms wou ik dat ik nog een cv-ketel had.”

Het uitzicht over het Haagse Westduinpark richting het Zuiderstrand is idyllisch, zeker op zomerse dagen. Maar schijn bedriegt voor de inwoners van zo’n 900 woningen in de Duinstrip en de Zeemeeuw 1 en 2. Wat een duurzaam verwarmd woongenot moest opleveren, heeft zich ontpopt tot een al tien jaar durend drama van storingen in warmtepompen en warmwatervoorziening. Veel bewoners zijn huiverig om er openlijk voor uit te komen.

„Afgelopen weekend in totaal veertien uur storing gehad, filters ernstig vervuild en opwarmen water duurde anderhalve dag. Kansloos dit”, stelt één willekeurige bewoner anoniem, uit een reeks verzamelde reacties. „Ook wij hebben nog regelmatig storing. Vaak vervuilde filters door magnetiet”, schrijft een andere Duindorper. Reparaties zijn een hel. „Verkeerde bedrijven, verkeerde monteurs en verkeerde adviezen wat betreft het resetten van de warmtepomp.”

Aan de Scheveningse haven naast de eerste zeewaterwarmtecentrale (ZWWC) ter wereld zoemen twee generatoren. Ze zijn nodig omdat de centrale, in 2009 feestelijk geopend door de toenmalige minister Van der Laan, slecht functioneert. Eigenaar woningcorporatie Vestia maakte vorige week bekend dat zij het apparaat definitief wil vervangen voor een systeem van warmte- en koudeopslag. Dan moet ook de dieselstook voorbij zijn.

Voor Vestia is de ZWWC een erfenis uit de tijd dat directeur Erik Staal nog de scepter zwaaide over de woningbouwvereniging. Maar zoals het imago van Staal wegsmolt na zijn arrestatie, verdenking van fraude en een noodzakelijk reddingsplan voor Vestia van 2,5 miljard euro, zo verloor ook de futuristische warmtebron onder Duindorpers snel haar glans.

Zelfs omwonenden wier huizen niet zijn aangesloten op de centrale, maar die wel dichtbij wonen, hebben last van de bijgeplaatste generatoren. „Wij worden hier knotsknettergek van die geluidsoverlast”, klaagt een bewoner. „Het is erger geworden door die aggregaten, wat Vestia natuurlijk weer zal ontkennen. Koop je een huis van boven de 450.000 euro, zit je voortdurend in de herrie!”

Ook Rotterdam meende in 2005 het ei van Columbus te hebben ontdekt. De haven ligt vol industrie die vierentwintig uur per dag warmte uitstoot. Een ideale bron voor stadswarmte. Het idee viel zo goed dat wethouder Wim van Sluis prompt 20 miljoen euro rijkssubsidie kreeg voor oprichting van het Warmtebedrijf Rotterdam. Ook internationaal scoorde het stadhuis aan de Coolsingel: Bill Clinton omarmde de stad in 2006 als voorbeeld voor zijn Clinton Climate Initiative.

Veertien jaar later is de groene roes uitgewerkt. Van de gehoopte half miljoen huizen die het Warmtebedrijf zou verwarmen is slechts een tiende gerealiseerd. Het zit opgescheept met een duivels contract met afvalverwerker AVR, waarvan het de warmte veel te duur inkoopt. Een poging om een leiding naar Leiden aan te leggen, om daar 13.000 huizen te verwarmen, is vastgelopen in een vergunningenchaos.

„Dat de directie van het Warmtebedrijf niet het vermogen heeft om het vergunningentraject goed te regelen, vind ik ronduit stuitend”, zegt het PvdA-raadslid Dennis Tak. „Waarom huur je Gasunie niet in?” Het is de zoveelste tegenvaller. Al erkent Tak wel dat het Warmtebedrijf vanaf het begin in een ’perfecte storm’ belandde. Shell viel af als warmteleverancier, Eneco ontpopte zich met eigen restwarmte tot directe concurrent en het lot lijkt bezegeld sinds het wurgcontract met AVR.

Voor Rotterdammers dreigt een financieel drama. Niet alleen investeerde de stad al 80 miljoen euro in het Warmtebedrijf, zij staat ook garant voor ruim 100 miljoen aan uitstaande leningen. En samen met de provincie Zuid-Holland drukt op Rotterdam de plicht om per 2020 warmte te leveren in Leiden. Ligt die pijpleiding er niet, dan draaien belastingbetalers op voor de schade. „Rotterdammers zijn weer opgezadeld met een hoofdpijndossier”, concludeert Tak.

Terug naar Duindorp. Terminaal ziek betrok Kees Roeleveld begin vorig jaar een huurhuis in de Duinstrip. Echtgenote Atie en dochter Rita hoopten hem comfortabele laatste maanden te bezorgen. Maar toen de ijzige februariwind door Scheveningen joeg, weigerde de zeewaterwarmtecentrale opnieuw dienst. Met als gevolg een ijskoud appartement. Doodziek lag Roeleveld rillend onder vier dekens.

„Soms was ik blij dat hij naar het ziekenhuis ging voor nierdialyse want daar lag hij tenminste warm”, zegt zijn dochter. Keer op keer beloofde Vestia beterschap. „Er zouden kachels komen.” Die verschenen nooit. „Het was bij de beesten af”, stelt Rita. Twee maanden later overleed haar vader. Vestia bood excuses aan. En kwam, zoals vaker bij storingen, met een compensatie van enkele honderden euro’s.

Ten einde raad over voortdurende malheur klopten bewoners aan bij wethouder Liesbeth van Tongeren (Duurzaamheid). In de hoop dat zij kon bemiddelen. Al snel liet het voormalige GroenLinks-Kamerlid weten ook bot te vangen bij Vestia. Toch eiste Van Tongeren wel mediastilte, zo blijkt uit bronnen en notulen. Klagen en kwaadsprekerij zou het onderlinge vertrouwen slechts schaden, argumenteerde zij. Ook zou het de beoogde verkoop van de centrale kunnen frustreren.

Die dwang tot mediastilte laat zich gelden. „Jullie verzoek om reacties zorgt voor veel stress en angst”, vertelt een bewoner die zelf duizenden euro’s betaalde aan reparaties aan de warmtepomp. „Gezien het dorpse karakter van Duindorp zijn sommigen toch onder de indruk. Men wil geen scheve ogen. Maar het is frustrerend niks te mogen zeggen terwijl tegelijkertijd niemand voor ons lijkt op te komen. Soms wou ik dat ik nog een cv-ketel had, maar dat kan niet meer.”

In Amsterdam staan bewoners nog niet in de kou. Maar dat risico groeit wel. Nog afgezien van een nakend vuilnisinfarct waarmee het Amsterdamse Afval Energie Bedrijf (AEB) Nederland dreigt op te zadelen. De AEB werd in 2003 onthuld als ’s werelds duurzaamste afvalverwerkings- en energiecentrale. Met de verbranding van slib en vuil wordt stroom opgewekt én warmte voor liefst 35.000 stadswoningen.

Zestien jaar later staat de afvalverwerker, volledig eigendom van de gemeente Amsterdam, op omvallen. De fabrieksleiding investeerde jaren te weinig in onderhoud en veiligheid, zo berichtte De Telegraaf uit geheime, interne stukken. Vier van de zes afvalverbrandingslijnen staan stil. Elke minuut klinken alarmbellen. De leverancier van duurzame stadswarmte is financieel uitgeput en haar verminkte capaciteit stuurt de vuilnisophaal in heel Nederland in de war.

„Als klopt wat in de krant staat, hebben we een giga probleem”, zegt PvdD-raadslid Johnas van Lammeren. Met 150 miljoen aan investeringen en 100 miljoen aan leningen komt de schade bij een faillissement op een kwart miljard euro. Voor de Amsterdammers. „Als het 300 of 400 miljoen wordt, geloof ik het ook.” De politicus denkt dat een raadsenquête antwoorden moet verschaffen. „Wat heeft het management zitten doen en de raad van toezicht? Hebben wethouders zitten slapen?”

In Duindorp heeft Vestia tenminste de knoop doorgehakt. De ZWWC gaat eruit. Maar bewoners durven niet te hopen dat het aangekondigde systeem van warmte- koudeopslag alle problemen oplost. Ook technisch specialist Ardo de Graaf, eigenaar van Augustus Warmte en volger van de centrale vanaf het eerste begin, is sceptisch.

„Het lost maar één van de vele problemen op”, zegt De Graaf. „Het bronnet, de buizen voor het transport van warm water onder de huizen, heeft last van corrosie waardoor zwarte roest de filters in de warmtepompen belaagt. Ook die pompen zijn na tien zware jaren heel kwetsbaar. De ZWWC zelf heeft niet meer dan oudijzerwaarde.”

„Vestia heeft gewoonweg een grote fout gemaakt”, stelt weer een andere bewoner anoniem.

„Bewoners zitten al jaren met de gebakken peren van dit innovatieve project. Is Nederland überhaupt wel klaar om van het gas af te gaan? Is er voldoende kennis? Zijn er voldoende monteurs? In Duindorp in ieder geval niet.”

Wethouder Liesbeth van Tongeren is op vakantie. Maar een woordvoerder van de gemeente Den Haag laat weten dat de aantijging dat Van Tongeren Duindorpers de mond wil snoeren ’absoluut onwaar’ is. De gemeente legt de verantwoordelijkheid voor het ZWWC-drama volledig bij Vestia.

Pikant is dat de GroenLinks-wethouder zelf ook woonachtig is in één van de nieuwe appartementencomplexen bij het Zuiderstrand. Maar juist deze zogeheten Zuidduin is niet aangesloten op de ZWWC. Woningen hebben er zelfs nog een oude vertrouwde gasaansluiting.

Corporatie Vestia meent dat een vervanging van de ZWWC door een systeem van warmte- koudeopslag de problemen wél zal wegnemen. Volgens Vestia is tegen de roest in het bronnet actie ondernomen. De corporatie wil niet zeggen hoeveel geld ze heeft uitgegeven aan de zeewaterwarmtecentrale of aan compensaties wegens storingen. Het plan blijft om de nieuwe installatie uiteindelijk te verkopen. „Wij zijn een woningcorporatie en geen energieleverancier.”

CU-SGP is in de Amersfoort de vijfde partij geworden. Bij de EP-verkiezingen kregen we in een gezamenlijke lijst 5012 stemmen (8,9%) met een opkomstpercentage van 48%. In 2014 was dit 4974 stemmen (10,8%) met een opkomstpercentage van 42%. Bij de gemeenteraadsverkiezingen kreeg CU 7197 stemmen en SGP 980 stemmen met een opkomstpercentage van 60%. Het lijkt er op dat de lijstcombinatie nadelig is geweest. Dat blijkt niet alleen uit het stemmenverlies (3000 stemmen minder voor beide partijen bij de verkiezingen voor het Europees Parlement in 2019 vergeleken met de Gemeenteraadsverkiezingen in 2018), maar ook uit het kleine aantal stemmen voor de hoogste SGP'er op de lijst (171 stemmen) en het hoge aantal stemmen voor de beide hoogste vrouwen (1359 stemmen). PvdA is de grootste (met afgerond 9900 stemmen), GL (8900) en VVD (8300) volgen op de hielen. Ook heel groot zijn D66, CU-SGP en CDA (rond 5000 stemmen), daarna FvD (4300) en Partij voor de Dieren (2400). Alle andere partijen zijn klein. De uitslag voor de individuele kandidaten bij CU-SGP: Lijsttrekker Peter van Dalen kreeg 2571 stemmen, #2 SGP’er Bert-Jan Ruissen kreeg 171 stemmen, #3 Anja Haga 422 stemmen, #4 Amersfoorter Anne Strijker 568 stemmen en #8 Simone Kennedy kreeg 937 stemmen. https://www.amersfoort.nl/nieuws/definitieve-amersfoortse-uitslag-van-de-verkiezingen-voor-het-europees-parlement.htm

404

Mogelijk bestaat de pagina niet meer of klopt de link die u gebruikte niet. Ga terug naar de homepage of gebruik de zoekbalk om te vinden wat u zoekt. Mist u iets? Geef het aan ons door!

Cu heeft in 2005 aangegeven dat de chip gevaarlijk is. In 2009 : Al die tijd zwijgt de Kamer over het onderwerp. Tweede Kamerlid voor de CU Cynthia Ortega-Martijn, brengt de chip-implantatie bij mensen in 2008 weer te berde tot grote hilariteit van veel schrijvers in de reguliere media: je gaat toch met de technische vooruitgang van je tijd mee? De CU begrijpt de ongevoeligheid voor dit onderwerp niet en wil van het kabinet horen dat ‘het nooit zo kan zijn’ dat mensen verplicht worden geïmplanteerd met een chip.4 Tijdens de vaststelling van de begrotingsstaten voor 2008 betreurt de Socialistische Partij dat er nog steeds geen integrale visie bestaat op RFID en de wijze waarop men daarmee moet omgaan. CU-Kamerlid Ortega probeert chip-implantatie nogmaals bespreekbaar te maken. Behalve de Partij voor de Dieren, Groen Links en de Socialistische Partij hebben alle partijen, inclusief de Christen Unie, ingestemd met de invoer van het biometrisch persoonsbewijs16 en centrale opslag van uw lichaamskenmerken.17 Voor dat laatste heeft met name D66 zich sterk gemaakt.18 Daarmee is een cruciale en fundamentele stap gezet in het centraal beheers- en controleerbaar maken van de bevolking.19 De invoer van een onderhuidse chip is nu slechts een kwestie van techniek. D e Christen-Unie verzorgde de verankering nodig voor het chippen van kinderen bij hun geboorte Chippen van kinderen gebeurt eveneens al op vrij grote schaal. Vooral angstige Amerikaanse ouders die bang zijn dat hun kind ontvoert of baby gestolen wordt uit het ziekenhuis.24 Ziekenhuizen in Ohio hebben, na promotie van de Verichip-corporation, de helft van de baby’s met RFID-bandjes tegen ‘baby-diefstal’ beveiligd. Katherine Albrecht, auteur van ‘Hoe corporaties en de overheid al uw aankopen willen opsporen al uw bewegingen observeren’, vindt het diefstal-argument een drogreden van Verichip om zo het mandaat te krijgen over implantatie van baby’s, zoals dat al gebeurt met gevangenen in Groot-Brittannië.25 eugd en Gezinsminister Rouvoet van de Christen Unie, de partij die zich zo tegen de onderhuidse chip leek te verzetten, heeft met zijn invoer van het Electronisch Kind Dossier de verankering verzorgd die noodzakelijk is om alle toekomstige informatie over kinderen in Nederland te kunnen koppelen, net zoals de biometrische dataopslag het anker vormt waaraan de overheid alle andere persoonsgebonden informatie over burgers vanaf veertien jaar kan bevestigen. De basis voor het chippen van mensen vanaf hun geboorte is daarmee gelegd.