Poliflw

Woensdag 15 november bracht demissionair minister van landbouw Piet Adema een bezoek aan Almelo. Na een korte maar overheerlijke lunch en fotosessie bij @brownies&downies is een werkbezoek gebracht aan de melkveehouderij Werning aan de Wateregge. Na een korte rondleiding ging Piet Adema daar het gesprek aan met zeven gedreven boeren uit Almelo (met name de Bolkshoek) en Wierden.

Er is gesproken over gebiedsinrichting en alles wat te maken heeft met de balans tussen natuur en het boerenbedrijf. Gerrit van der Kolk lichtte het initiatief "Coöperatief Agrarisch TerreinBeheer" toe dat ook goed illustreert hoe boer en natuur niet tegenover elkaar staan maar elkaar juist nodig hebben (zie de website: http://www.catbwierden.nl/). Voormalig LTO voorzitter Herman Schut ging vooral in op het toekomstperspectief van het individuele bedrijf.Zo had ieder zijn vragen en Piet Adema ging al even gedreven in op alle onderwerpen en gaf ook aan dat het hem zwaar op de maag lag dat vele positieve ideeën vanuit het 'geklapte' landbouwakkoord nu stilliggen omdat het kabinet demissionair is. Tegelijkertijd zijn veel zaken inmiddels opgepakt in de verkiezingsprogramma's van meerdere partijen, dus hopelijk komt een en ander bij de klabinetsformatie weer op tafel.

Uw stem woensdag aanstaande doet er in iedere geval toe! Iedereen heeft het gesprek als buitengewoon positief ervaren en we hopen er in provinciaal verband een vervolg aan te kunnen geven.

Er is veel te doen in ons land omtrent de agrarische sector. De stikstofproblematiek raakt alle agrariërs, ook in onze gemeente, waarbij zij zich ook de vraag stellen of ze hun bedrijf kunnen en willen continueren. Zeker als bedrijfsopvolging niet gegarandeerd is.

Tegelijkertijd is het bedrijf een belangrijk bezit met een grote financiële waarde. Voor veel agrariërs is het feitelijk hun pensioenvoorziening.  Het behoud van die waarde is van essentieel belang. Dan speelt dus ook de vraag, hoe het bedrijf kan worden voortgezet als de agrarische activiteit (mogelijk noodgedwongen) stopt. Dan komen we op het vraagstuk van de “Voormalige Agrarische Bedrijfsbebouwing” (hierna VAB).

Over dit vraagstuk is in 2019 ook gesproken bij de behandeling van het bestemmingsplan Buitengebied-west. Zelfs één van de zienswijzes betrof de VAB-mogelijkheden (zienswijze 38). In de informatienota van 6 februari 2019 wordt nav die zienwijze ook verwezen naar de  Provinciale Ruimtelijke Verordening voor de artikel 3.9 tot en met 3.11. In de toelichting van het Bplan wordt ook verwezen naar het rapport “De VAB-opgave in de provincie Utrecht”.

Tijdens onze fietstoer van 1 maart jl met de ChristenUnie-statenleden bezochten we ook een paar agrarische bedrijven. Daarbij kwam dit vraagstuk ook op tafel. Voor de ChristenUnie-SGP aanleiding om daar dus vragen over te stellen (zie bijlage).

Bijgewerkt 31-3-2023: we hebben deze week de antwoorden ontvangen en nu bij dit artikel toegevoegd.

In 2019 is een ingrijpend bestemmingsplan door de raad aangenomen. Dit betreft de helft van het buitengebied van onze gemeente. Op een aantal onderdelen werd bezwaar gemaakt bij de Raad van State en op één onderdeel kwam de provincie met een aanwijzing. Die punten zijn door het college hersteld, maar voor een deel niet tot onze tevredenheid. Met name het beleid met betrekking tot het ombestemmen van bedrijfswoningen naar plattelandswoningen vinden wij onzorgvuldig. Daarom hebben we op dit punt een amendement van PvdA/GroenLinks gesteund (net zoals in 2019 overigens). Onze inbreng in de raad vind u hier.

De ChristenUnie-SGP kan instemmen met dit voorstel op één onderdeel na. Ik kom daar zo dadelijk op.

Ten aanzien van de bepalingen over grondgebonden agrarische bedrijven; we begrijpen de uitleg. Er is ook al eerder een akkoord door de raad gegeven op de, in overleg met de provincie, aangepaste tekst. Wel vragen we ons af waarom het college niet nog met de Natuur en Milieu Federatie in overleg is getreden over de wijze waarop hun zienswijze is verwerkt. Nu blijft het onduidelijk of dit voor NMU afdoende is.

Ten aanzien van de Amstelkade 118. Zoals wij het uit de stukken begrijpen, is hier sprake van een feitelijk niet vergunde en niet bestemde, en daarmee illegale, loswal. Nu stelt de loswal zelf misschien niet zoveel voor, maar het gebruik als zodanig wel. Zeker voor de omgeving. Het college biedt de eigenaar nu een uitweg via een wijzigingsbevoegdheid. Hij kan dus, mits voldoende onderbouwd, die bestemming alsnog krijgen. Voor ons is dat een goed besluit.

Tenslotte de bedrijfswoning aan de AC Verhoefweg. Het college stelt, dat er op grond van de Nota van Uitgangspunten een wijzigingsbevoegdheid is om die woning op aanvraag om te bestemmen naar een plattelandswoning. Maar het feit dat er een bevoegdheid is, wil niet zeggen dat die altijd rücksichloss moet worden toegepast. Wat is het beleid? “ja, mits” of “nee, tenzij”?  Stimulerend of conserverend? Wat zijn de criteria en de afwegingskaders om daarin mee te gaan?  Die hebben wij niet gehoord.

Voor de ChristenUnie-SGP is het helder. Het omzetten van een agrarische bedrijfswoning naar een plattelandswoning moet uiterst terughoudend gebeuren. Zeker als dat op het terrein is van een nog actief en levensvatbaar bedrijf. En als de eigenaren van de bedrijf aangeven van de woning als bedrijfswoning gebruik te willen maken. In die gevallen is het wat ons betreft een “Nee, tenzij”. Pas als die factoren niet meer spelen en alleen als alle belanghebbenden daar ook positief over zijn, kun je wat ons betreft daartoe overgaan. Een bedrijfswoning is niet voor niets een bedrijfswoning. Het feit dat iemand die woning al vele jaren, ongehandhaafd, onjuist bewoond doet daar wat ons betreft niet toe. Om die reden ondersteunen we het amendement van PvdA/GroenLinks.

Naschrift: Het amendement werd verworpen. Een ander amendement van PvdA/Groenlinks over grondgebondenheid (wat wij niet steunden) werd wel aangenomen. Toch hebben we, alles afwegend, uiteindelijk wel ingestemd met de totale herziening omdat hierdoor een belangrijke stap wordt gezet naar een in totaliteit gezien goed bestemmingsplan.  

Met regelmaat wordt de raad gevraagd mee te werken aan een bouwvergunning die niet past binnen het bestemmingsplan. In de raad van december werd dus een dergelijk voorstel behandeld. Wij hebben ons wel verbaasd over de wijze waarop het college, en in het bijzonder de wethouder RO, dit heeft aangepakt.

Het gaat hier om een hoveniersbedrijf aan de Lange Coupure in Abcoude. Die heeft daar nu een schuur staan van 110m2 en op zijn terrein materiaal en machines gestald. De eigenaar wil daar nu een schuur van 450m2 bouwen, maar het bestemmingsplan staat niet meer dan 180m2 toe. Wel geeft het voorstel aan, dat dan alle opslag binnen zal zijn. Alleen de onderliggende zogenaamde “Ruimtelijke Onderbouwing” zegt, dat er ook materiaal en materieel buiten gestald mag worden. Daarnaast geeft het college aan dat de provincie akkoord is, maar kan dat niet onderbouwen. Er is alleen een mail van de provinciaal ambtenaar die geen goedkeuring bevat maar eerder kritische opmerkingen maakt over de ligging in het gebied van de Stelling van Amsterdam en de bijbehorende schootsvelden.

Het kan dan toch niet anders, dan dat de raad in meerderheid zo’n voorstel verwerpt? En dat is dan dus ook gebeurd.

Zoals in de vorige nieuwsbrief al aangekondigd heeft er op 13 oktober jl. een gesprek plaatsgevonden tussen agrariërs uit onze gemeente, met het college van B&W en de gemeenteraad. Ook in Dalfsen bleken ‘de boeren’ echt bereid om het gesprek aan te gaan. Meer dan 80 agrariërs zijn op de uitnodiging ingegaan en dat leidde over het algemeen tot boeiende gesprekken en inzichten.

Het doel van de avond was om een goed inzicht te krijgen in datgene wat er onder de boeren in Dalfsen speelt. Zowel het college als de raadsleden willen in deze onrustige tijden graag goed zicht houden op de actuele situatie in Dalfsen. Daarnaast is het de wens van iedereen om ook de beleidsmakers in Den Haag en de Provinciale Staten goed te informeren en daar waar nodig te voorzien van specifieke Dalfser wensen.

De avond voldeed in dat opzicht aan onze verwachtingen. Na wat opmerkingen vanuit de gemeente over de actuele opgave voor het landelijke gebied was het de beurt aan de boeren om (in groepen) hun mening en tips kenbaar te maken. Tijdens die gesprekken was er ruimte voor de boosheid en frustratie. Er konden vragen worden gesteld en er werden ideeën uitgewisseld. Bij de bespreking werd heel duidelijk dat lang niet iedereen op dezelfde manier tegen de situatie aankijkt. Waar de één kansen ziet, ziet een ander vooral dreiging. Over een aantal zaken waren de aanwezigen het wel eens, zodat we toch wat hoofdlijnen uit de gesprekken konden halen. Voorbeelden:

Boeren willen graag dat Dalfsen zich uitspreekt tegen gedwongen onteigening. Men wil graag dat de beleidsmakers individueel met agrariërs spreken omdat situaties per adres verschillen. Men vraagt om meer respect en aandacht voor de rol van voedselproducent i.p.v. de nadruk op “natuurvernietiger”. Respect voor de agrariërs die zich al jarenlang aan alle richtlijnen en beleidskaders hebben gehouden wordt gemist. Kijk ook niet alleen naar de boeren! Realiseer je dat elke extra taakstelling die er is t.a.v. natuur (en ook uitbreiding woningbouw&bedrijfsterreinen) ten koste gaat van boerenbrood, waardoor er ook minder grond is om te voldoen aan ‘kringloop-landbouw’. Extra watergangen (om droogte tegen te gaan) en 30.000 ha extra natuurontwikkeling in Overijssel maakt de beschikbare gronden beperkt. Dit is in feite al onteigenen van ‘productiegrond’ van de boeren. Zij zijn de eigenaren! Bied gronden van stoppende agrariërs eerst aan collega’s aan om de kans op voortzetting van het bedrijf binnen de nieuwe regels mogelijk te maken. Zorg dat financiering daarvan realistisch haalbaar blijft. Geef agrariërs de kans om door te gaan met datgene waar ze goed in zijn, namelijk voedselproductie. Dat kan ook prima samengaan met natuurbescherming. Daarvoor is echt gesprek nodig. De boeren kunnen heel goed helpen met bijvoorbeeld energieopwekking. Probeer zo agrariërs kansen te bieden door hen in contact te brengen met andere industrieën.

Deze en nog een aantal andere suggesties zullen we vanuit onze fractie ook doorgeven aan de agrarische woordvoerders in de provincie en Den Haag.

Na afloop (onder het genot van een ‘borrel’) hoorden we van veel aanwezigen dat ze het waarderen dat we als politiek in Dalfsen in ieder geval het gesprek zoeken. Dat werd meer dan eens zo uitgesproken. We hopen van onze kant ook op voortzetting van de gesprekken en gaan er vooralsnog vanuit dat we er in Dalfsen uit gaan komen. Dank in ieder geval ook voor de aanwezige boeren uit onze eigen achterban. Ook wanneer we elkaar niet persoonlijk hebben gesproken, weet dan dat je komst zeer gewaardeerd is. Bedankt!

Was je er niet bij en wil je toch je mening met ons delen? Neem gerust contact op met de fractie!

Dick van Gelder

Door Henk Staghouwer op 5 september 2022 om 19:28

Statement aftreden Henk Staghouwer

Toen ik aantrad als minister wist ik dat we voor enorme opgaven staan in de land- en tuinbouw en in de visserij. Dat het nodig is om met de sector naar de toekomst te kijken. Om werk te maken van een nieuw perspectief. Boeren en vissers hebben zekerheid nodig over waar het met de sector heengaat, zodat ze kunnen investeren en ondernemen. En als voormalig ondernemer voel ik dat met ze mee.

Ik ben begin dit jaar dan ook vanuit Groningen naar Den Haag gekomen om vanuit die gedrevenheid, gezamenlijk met alle partijen in de landbouw en de visserij, werk te maken van de enorme opgaven waar we voor staan en om met elkaar de omslag naar kringlooplandbouw te maken.

Dat die opgaven groot zijn, is duidelijk.

Ik heb mezelf de vraag gesteld: ben ik de juiste persoon om als minister van Landbouw, Natuur en Voedselkwaliteit leiding te geven aan de grote opgaven die er liggen? Ik ben zelf afgelopen weekend tot de conclusie gekomen dat ik die persoon niet ben. Ik treed om deze reden terug als minister van Landbouw. Ik wens mijn opvolger samen met de toegewijde mensen van het ministerie het allerbeste toe.

“Hart voor elkaar”. Met die slogan gaat de ChristenUnie-SGP de raadsverkiezingen in. Het verkiezingsprogramma 2022-2026 is tot stand gekomen met input uit veel hoeken van de samenleving. “Ik sta te popelen van ongeduld om aan de slag te gaan met ons frisse verkiezingsprogramma”, zegt lijsttrekker Anjo Simonse.

Dienstbaar aan de samenleving

In het uitgebreide programma zet de CU-SGP uiteen waar de ambitie ligt voor de nieuwe raadsperiode 2022-2026. Lijsttrekker Anjo Simonse: “Hart voor elkaar. Dat is de kern. We willen in de samenleving aanwezig zijn, een schouder zijn voor hen die dat nodig hebben, spreken namens hen die geen stem hebben en begrenzen en bijsturen waar dat nodig is.”

Speerpunten: zorg, bestuur, veiligheid, bereikbaarheid, duurzaamheid

CU-SGP wil goede zorg, een betrouwbaar bestuur, veiligheid, goede bereikbaarheid, een gunstig vestigingsklimaat en een duurzame leefomgeving. “We bruisen van ambitie. We doen in ons verkiezingsprogramma concrete en haalbare voorstellen. Panklaar om uit te voeren.”, aldus de enthousiaste lijsttrekker.

Oog voor de mens achter de inwoner

“Laat ik een voorbeeld noemen. Meer oog voor de mens achter de inwoner betekent voor ons dat je altijd een persoonlijk aanspreekpunt hebt binnen het gemeentehuis. Je krijgt nooit meer een algemene brief zonder rechtstreeks telefoonnummer, als het aan de CU-SGP ligt.”, trapt Simonse af. “Een klein voorbeeld misschien, maar het kan enorm veel betekenen.” Een ander belangrijk punt is de brandweerzorg. De brandweerkazernes in de 5 dorpen moeten snel worden vernieuwd.

Fietsen, wandelen, auto en trein

“We doen concrete voorstellen voor optimale fiets- en wandelroutes. Zoals een fietspad op de Zwartemeerdijk. En uiteraard gaan we voor de verbreding van de N50 en de Lelylijn. Dat blijven continue aandachtspunten.”

Landbouw de hoofdmoot

“De landbouwkundige functie willen we borgen in ons gebied. We willen beter vastleggen waar landbouw de hoofdmoot is, omdat er steeds meer beslag op de ruimte wordt gelegd. Boeren moeten kunnen boeren. Er is al veel vertrouwen verloren in de overheid in de agrarische sector, we willen een luisterend oor zijn.”

Gezondheidscentrum en VO Campus

“We juichen de komst van het nieuwe gezondheidscentrum Het Vlie toe. Een mooie bundeling van krachten tussen de eerstelijnshuisartsenzorg en het Antonius en andere zorgpartijen”, aldus Simonse. “Ook voor het VO Campus gaat in de nieuwe raadsperiode de eerste paal de grond in.”

Hart voor elkaar in sociaal beleid

“Het is iets wat nu steeds prominenter wordt: energiearmoede. We willen de energiearmoede snel aanpakken. Ook willen we aan de slag in het sociaal domein met preventie op het onderwerp (v)echtscheidingen. En: de wachtlijsten en wachttijden in de jeugdzorg moeten worden teruggedrongen.”

Duurzaamheid en biodiversiteit

“We ondersteunen lokale energieinitiatieven. Bebouwd gebied willen we vergroenen. Twee voorbeelden van talrijke initiatieven die we ontplooien willen op het gebied van duurzaamheid en biodiversiteit.”

Woningmarkt

“Meer ruimte op de woningmarkt is hard nodig. De woningmarkt is nu te gespannen. Prijzen rijzen de pan uit. We willen meer betaalbare starterswoningen, maar ook meer woonzorgprojecten.”

Het volledige verkiezingsprogramma is hier te downloaden.

Door Carla Dik-Faber op 16 april 2020 om 17:28

Hoe goedwillende boeren bedreigd worden

Oktober 2019, ineens kan niemand meer om hen heen. Protesten, lange slierten tractors op de snelweg, publieksvriendelijke acties en de hashtag #trotsopdeboer hebben de boeren van de periferie naar het centrum van de aandacht gebracht.

En terecht. Jarenlang zet de ChristenUnie zich al in voor verbinding tussen ‘boer en burger’. Voor bewustwording over waar ons voedsel vandaan komt. Voor een eerlijke prijs voor voedsel. Voor perspectief voor de mensen die dagelijks hard werken voor dat voedsel. Af en toe lukte dat en behaalden we mooie resultaten voor de boeren.

Maar het effect van een sector die zich zó verenigd opstelde, zó zichtbaar was, dat was nog nooit gelukt. Met grote steun van het publiek: ineens was die brug tussen boer en burger er. Ik vond het mooi om te zien.

Omslag

Het protest was er evenwel niet zomaar: de overheid heeft de sector jarenlang overladen met allerlei regels en zo gedwongen om maximaal te produceren tegen een beloning die daarmee in geen verhouding staat.

Nu steeds meer duidelijk is wat de desastreuze gevolgen van dat beleid zijn voor boeren zelf, de natuur en de leefomgeving van ons allemaal, wil de overheid de andere kant op. Minder intensief, meer in balans met de natuur, minder uitstoot.

Dat het bij boeren in het verkeerde keelgat schiet dat zij eerst ondergewaardeerd worden en vervolgens te horen krijgen dat ze het niet goed doen, is begrijpelijk. Laten we wel wezen: de overheid zélf heeft aangestuurd op een systeem dat nu (terecht) failliet wordt verklaard.

Ja, het oude beleid heeft gefaald, er moet nieuw, toekomstbestendig beleid komen voor de landbouw. Maar die omslag kunnen we dus alleen maken mét de boeren. De overheid moet boeren helpen, verleiden, faciliteren om mee te doen. Wie wil stoppen, moet een faire prijs krijgen voor de boerderij. Boeren zitten niet te wachten op een nieuw dictaat vanuit Den Haag, maar willen wél samen werken aan een nieuw, toekomstbestendig perspectief, voor henzelf en voor de landbouw. En dat is ook wat Carola Schouten, onze eigen landbouwminister, doet.

Pasen 2020: Judassen

Inmiddels is het april 2020. Pasen. In appgroepen van boeren circuleert een brief. Afzender is Farmers Defence Force, een club militante boeren die zich graag bedient van oorlogsretoriek. FDF komt opnieuw met een statement, zoals ze eerder met een statement in de media kwam door een wanstaltige vergelijking met de holocaust. De brief die nu circuleert is gericht aan de boeren zelf.

De boodschap aan die boeren is even helder als verwerpelijk. Boeren die hun bedrijf willen verkopen zijn verraders. Die ‘Judassen’ (in de woorden van FDF), zijn de grootste bedreiging voor de landbouwsector en moeten ‘uit de gelederen verwijderd worden’. Dat gaat niet zomaar, want FDF ‘verwacht nog wel wat problemen met Judassen en zwakke schakels’, maar ‘daar zullen we dan te zijner tijd mee af moeten rekenen’.

Contrast

Het contrast met oktober 2019 kan niet groter. Gezamenlijkheid is onmin geworden. Positiviteit is omgeslagen in intimidatie. Mijn #trotsopdeboer is onverminderd groot, maar heeft gezelschap gekregen van #woedeopFDF. De dreigbrief van FDF is daarbij de druppel.

Natuurlijk, FDF ging vervolgens door het stof. En ook dat kennen we: nadat er gedoe uitbreekt, hadden ze het toch niet zo bedoeld…

Wat mij betreft is het tijd om de schapen van de bokken te scheiden. Om te kiezen tussen welwillendheid en kwaadwillendheid. Tussen nieuw perspectief en ‘achteruitboeren’. Tussen samen optrekken en tweespalt. Tussen werken aan een toekomstbestendige landbouw en het uiten van bedreigingen.

Dat uitgerekend een club die zich presenteert als ‘belangenbehartiger van de boer’ zich tégen die boer keert, is dieptriest. Ik weet dat de welwillende boeren in de meerderheid zijn. Ik heb er de afgelopen jaren velen bezocht, ik heb ze ontmoet aan talloze keukentafels. Dat ik hier hun namen niet kan noemen, is ronduit bizar. Des te belangrijker is het dat deze boeren een stem krijgen.

De omslag naar een toekomstbestendige landbouw gaat er komen. Mét de boeren. Farmers Defence Force zal in de tussentijd vast weer van zich laat horen. Het zij zo. FDF heeft zichzelf gediskwalificeerd. De boer heeft de toekomst.

Afgelopen dagen kwam de provincie Noord-Brabant in het nieuws. De provincie heeft een aantal boerenbedrijven buiten de eigen provinciegrenzen gekocht. Omdat het extern salderen van stikstof nog niet helemaal mogelijk is kan deze stap effect hebben op de gebiedsgerichte plannen die wij in Gelderland aan het opzetten zijn. Om duidelijkheid te krijgen heeft de PvdA samen met bijna alle andere partijen in de Gelderse Provinciale Staten schriftelijke vragen gesteld. Bijna alle andere partijen; de PVV, SP en Partij voor de Dieren doen helaas niet mee.

In de luwte van de coronacrisis gaat het politieke werk gewoon door. Je zou bijna vergeten dat we de afgelopen maanden met een andere crisis bezig waren. De stikstofcrisis zoals deze bekend is geworden. Ik noem het zelf liever de natuurcrisis. Sinds een klein jaar vindt er voortdurend overleg plaats over het reduceren van stikstof, hoeveel mollen depositie er per hexagoon natuurgebied plaats vinden, beheerplannen, herstelmaatregelen, in- en extern salderen, stikstofbanken en meer van dat soort vakjargon waar menig Nederlander weinig van begrijpt.

Ik wil graag nadenken over het doel van de aanpak. Dat is de natuur. Of beter gezegd: natuurherstel. Stel je voor: om de dag moet je je autoruit schoonmaken in de zomer omdat er zo veel insecten op vastgeplakt zitten. Op Teletekstpagina 101 staat met chocoladeletters: GROTE IJSVOGELVLINDER TERUG IN NL. Op de Veluwe moet je goed oppassen voor al het opwaaiende stuifzand, er is balans tussen landbouw en natuur en werken we allemaal samen voor een mooi Gelderland.

“Ik wil graag nadenken over het doel van de aanpak. Dat is de natuur. Of beter gezegd: natuurherstel.”

Om daar te kunnen komen moeten vele systemen veranderen en moeten er discussies gevoerd worden over al die dingen die ik in de eerste alinea genoemd heb. En om resultaten hierop te kunnen halen zullen we hier samen over in gesprek moeten blijven gaan. Het Rijk, provincies, gemeenten, boeren, natuurorganisaties, industrie, bouwers, infra, logistiek en vele anderen. Iedereen moet meedoen en iedereen moet ook gaan beseffen dat het niet meer om alleen het belang van jouw groep gaat, het gaat er om dat iedereen gaat bijdragen aan natuurherstel. Zoals Johan Remkes het in zijn eerste rapport al verwoordde: Niet Alles Kan. En daar waar dingen niet meer kunnen moeten rijk en provincie klaar staan met alternatieven en financiële tegemoetkoming.

Juist daarom is de actie van de provincie Noord-Brabant ook zo lastig uit te leggen en nog moeilijker te verdedigen. De provincie heeft buiten haar eigen provinciegrenzen boerenbedrijven aangekocht om de stikstofruimte die daar vrij komt in te kunnen zetten voor de realisatie van een bedrijventerrein. Dit is veel te voorbarig, zeer oncollegiaal en juridisch onmogelijk op dit moment. Om meer duidelijkheid te krijgen over deze actie en de effecten hiervan op Gelderland en het proces in het algemeen hebben we samen met een aantal andere partijen schriftelijke vragen gesteld.

“De actie van de provincie Noord-Brabant is lastig uit te leggen en nog moeilijker te verdedigen.”

De vragen die wij samen met de VVD, ChristenUnie, CDA, GroenLinks, D66, Forum voor Democratie, 50Plus en de SGP hebben gesteld luiden als volgt:

1. Hoe beoordeelt het College van Gedeputeerde Staten de gang van zaken in Noord-Brabant met betrekking tot het opkopen van boerderijen in andere provincies?2. Welke gevolgen heeft deze kwestie voor de samenwerking en inhoudelijke inbreng van Gedeputeerde Staten met het Rijk en de andere provincies? 3. Welke gevolgen heeft de ‘methode-Brabant’ voor de Gelderse gebiedsgerichte aanpak van de stikstofproblematiek? 4. Op welke manier borgt het College van Gedeputeerde Staten dat de relatie met de verschillende betrokken sectoren in de ontwikkeling van de gebiedsgerichte aanpak hierdoor niet wordt geschaad? 5. Welke uitgangspunten hanteert het College van Gedeputeerde Staten bij het opstellen van voorwaarden met betrekking tot extern salderen met stikstofruimte? 6. Bent u bereid om Provinciale Staten te informeren over de ontwikkelingen rond de totstandkoming van de stikstofregels?

Ik houd jullie op de hoogte wanneer wij een antwoord hebben; wordt vervolgd!

Het bericht “Actie van Noord-Brabant voorbarig en zeer oncollegiaal.” verscheen eerst op PvdA Gelderland.