Poliflw

Burgerraadslid Niels van Dijken schreef naar aanleiding van het interview met de lijsttrekker van de PvdA in de Gelderlander het volgende opiniestuk: EEN EERLIJK EN SOCIAAL-CHRISTELIJK TEGENGELUID Gisteren konden we in de Gelderlander weer wat verkiezingsspektakel lezen. De PvdA presenteerde haar nieuwe lijst en een anti SGP campagne lijkt geboren. Voor de mensen die het niet meegekregen hebben. Lijsttrekker Woldberg deelde gisteren zijn angst voor een absolute meerderheid van de SGP na de gemeenteraadsverkiezingen van volgend jaar. ‘Wil je geen meerderheid van de SGP? Stem dan vooral PvdA!’ leek hij te suggereren. Het lezen hiervan deed mij denken aan de verkiezingen van 2012. De PvdA die destijds af leekt te gaan op een behoorlijke nederlaag ten opzichte van de VVD en SP, maar die uiteindelijk onder leiding van Diederik Samson door een tweestrijd met de VVD, een gigantische overwinning wisten te boeken. Wellicht dat Woldberg heeft afgekeken bij zijn oud-partijleider en ook wel zit te wachten op zo'n tweestrijd. Wat de campagne van Samson destijds echter zo succesvol maakte was dat hij een paar weken voor de verkiezingen besloot om een eerlijk en sociaal tegengeluid te laten horen, in plaats van een anti-campagne tegen de VVD. Uiteindelijk was dat de reden dat mensen massaal PvdA stemde. En laat dat nu juist het tegengeluid zijn dat wij als ChristenUnie willen laten horen in onze gemeente. Een eerlijk en christelijk-sociaal tegengeluid! Ook wat ons betreft hoeft er na de verkiezingen geen absolute meerderheid te zijn voor de SGP. Niet uit afgunst of angst, maar het feit dat dit in onze ogen niet goed zou zijn voor de democratie, het draagvlak van de politiek onder onze burgers EN omdat wij van mening zijn dat er een prachtig alternatief is. Een partij met een waardevolle en hoopvolle boodschap voor iedereen. Een partij die staat voor een samenleving waarin iedereen meetelt en meedoet en een samenleving met toekomst voor onze kinderen! Helaas is dit alternatief voor veel mensen in onze gemeente nog niet bekend. Sinds mijn beëdiging als burgerraadslid heb ik namelijk al veel mensen gesproken die mij de vraag stelde waarom ik lid ben van de ChristenUnie. Nadat ik hen dit uitgelegd heb, stel ik vaak de wedervraag waarom hij of zij dan SGP stemt. Tot mij spijt hoor ik dan helaas veel te vaak dat dit gedaan wordt uit gewoonte of het enkele feit dat de SGP ‘christelijk’ is. Ja, er zijn ook mensen die mij vertellen al jaren weloverwogen SGP te stemmen en trouw te blijven aan deze partij. Dat is hun democratisch goed recht, politieke meningsverschillen zijn er nu eenmaal. Tegen die andere groep wil ik alleen wel zeggen: 21 maart 2018 is nog ver weg, maar denk voor die tijd toch nog maar eens goed na over je keuze. Denk je dat het allemaal niet zoveel uit maakt? Jouw stem kan een verschil maken! Stem 21 maart niet uit gewoonte, maar probeer jezelf er voor die tijd minimaal een beetje in te verdiepen. Ik adviseer je binnenkort ons nieuwe verkiezingsprogramma even door te lezen en wellicht dat ook jij, je dan net als ik, thuis gaat voelen bij deze prachtige partij! Niels van Dijken Burgerraadslid ChristenUnie

De ChristenUnie is blij dat er weer meer woningen worden gebouwd in Haarlem maar het tempo is nog steeds te laag. De vraag naar woningen is groot. Daarom is een extra impuls nodig. Raadslid Frank Visser: "Bouw nog voor 2020 1000 extra woningen bovenop de huidige plannen. De locaties zijn er voor de korte termijn zeker, we moeten vooral het maken van plannen versnellen. Willen we dit doel bereiken in 2020 dan moeten we nu keihard aan de slag!" Deze oproep deed de ChristenUnie tijdens de 2e termijn van de behandeling van de begroting voor het jaar 2018.

2e termijn

Voorzitter, de ChristenUnie steunt de pleidooien voor meer financiele informatie in de begroting. Maar wij steunen het niet dat er dan minder informatie over de prestatie-indicatoren in de begroting komt. Ik begrijp wel het pleidooi van het CDA om vaste teksten die niet elk jaar wijzigen zoals definities in een bijlage te zetten. Dan kan de begroting compacter.

Veel partijen willen kortere begrotingsbehandeling. Het kan inderdaad efficienter maar wat ons betreft zijn het wel de algemene beschouwingen en moet er ruimte zijn om een breder verhaal neer te zetten.. Het pleidooi om de kadernota breed te doen en dan de begroting maar kort te behandelen steunen wij niet. Dan kan je beter de behandeling van de Kadernota in het voorjaar korter maken. Bij de begrotingsbehandeling nemen we immers de definitieve besluiten.

Ik begon in de eerste termijn mijn pleidooi namens de ChristenUnie over het bestrijden van onrecht. Deze dagen komt er via de hashtag #metoo veel onrecht naar buiten van vrouwen en mannen die te maken hebben met vergaand seksueel overschrijdend gedrag, vaak door iemand vanuit een machtsrelatie. Het is goed dat dit nu aan het licht komt. Het deed mij gelijk denken aan de motie die de raad eerder aannam op voorstel van de ChristenUnie om onderzoek te doen naar (seksuele) straatintimidatie. Want toen zeiden sommigen: is er wel een probleem? Uiteindelijk nam de raad mijn motie aan juist omdat er toen ook raadsleden die vanuit persoonlijke ervaring aangaven dat het een probleem is. Hoe staat het met dit onderzoek?

Voorzitter ik kom bij de moties. Ik dank het college voor alle antwoorden.

Motie 18 van Trots Haarlem over levensloopbestendige wijken tekent mijn fractie bij nader inzien toch niet mee. De intentie steunen wij maar er staan zaken in die niet de taak van de overheid zijn of die wij te ver vinden gaan.

Motie 26 over een onafhankelijke IC audit handhaven wij want het risico met de ICT is groot en dan is een onafhankelijke toets geen overbodige luxe. College mag wel bepalen wanneer ze de audit doet, dit mag ook iets later als de nu geplande maatregelen zijn uitgevoerd.

Motie 27 is aangepast en vraagt nu alleen om de termijn van de huidige stadsbouwmeester te verlengen. Wij snappen dat sommige fracties na 9 jaar een nieuw fris gezicht willen maar onze huidige stadsbouwmeester is onrecht aangedaan doordat het college hem 3 jaar heeft laten bungelen.

Motie 56 dienen wij nieuw in en vraagt het college de onafhankelijkheid en de taken van de stadsbouwmeester te borgen in een verordening. We doen dat ook voor de adviescommissie ruimtelijke kwaliteit, dus het is vreemd dat we dat niet voor de stadsbouwmeester doen.

Motie 28 over het niet vastpinnen van de aanstelling van de stadsbouwmeester op maximaal 9 jaar handhaven wij. Prima om elke 3 jaar te evalueren en de mogelijkheid te hebben om te kiezen voor een nieuwe stadsbouwmeester, een frisse blik is prima, maar soms moet je na 9 jaar ook kunnen verlengen.

Motie 22 over het bezit van een auto voor bijstandsgerechtigden is aangepast in lijn met het antwoord van het college en wordt nu ook meegetekend door de SP. Mooi dat je in Haarlem in de bijstand toch een auto mag hebben tot 2500 euro. Vreemd dat dit nergens op onze website te vinden is. Maar het bedrag is al jaren niet geindexeerd en andere gemeenten hanteren hogere bedragen. De auto van de fractievoorzitter van de SP is een goed voorbeeld. 11 jaar oud maar wel nog 3000 euro waard. Dat mag er niet toe leiden dat je je bijstand verliest. Daarom onze motie om dit bedrag te verhogen. Verder krijgen we graag nog antwoord van de wethouder of ze gaat lobbyen bij het Rijk om ook de maximale hoogte van spaargeld bij de kwijtscheldig van gemeentebelastingen te verhogen. Het NIBUD adviseert immers dat bijstandsgerechtigden minstens 3500 euro op hun spaarrekening zouden moeten kunnen hebben om schulden te voorkomen.

Motie 24 over de handhaving van illegale bewoning in de Waarderpolder heb ik aangepast. Deze motie gaat nu niet meer over handhaving maar alleen nog over het versneld bouwen van 1000 extra woningen voor 2020 zodat er ook daadwerkelijk woningen zijn voor de vele woningzoekenden in Haarlem waaronder de mensen die hun woning in de Waarderpolder zullen moeten verlaten. Overigens blijft de ChristenUnie van mening dat het zuidelijke deel van de Waarderpolder in de toekomst getransformeerd moet kunnen worden naar woongebied. Er blijft dan voldoende ruimte voor bedrijven als we zorgen dat er efficienter met de ruimte wordt omgegaan, bijvoorbeeld door gebouwen op het bedrijventerrein niet 2 maar 3 of 4 verdiepingen hoog te maken.

Motie 25 over meer gratis wifi in Haarlem heb ik aangepast waarbij ik inga op de argumenten van het college.

MOTIE Nieuwe periode voor stadsbouwmeester  (27 bis)

De gemeenteraad van Haarlem in vergadering bijeen op 6 november 2017,

In beraadslaging over de programmabegroting 2018-2022,

Overwegende dat:

Verzoekt het college:

Het contract met de Stadsbouwmeester met een periode van drie jaar te verlengen;

En gaat over tot de orde van de dag.

Frank Visser, ChristenUnie

Bij de behandeling van de begroting 2018 heeft de gemeenteraad unaniem besloten 500.000 euro extra te begroten voor de herplant van bomen! De ChristenUnie, GroenLinks en de SP en bijna alle overige partijen hadden hiertoe een amendement ingediend.

Wat betreft de herplant van bomen hield de gemeente de afgelopen jaren in Amersfoort de hand op de knip en keken we de kat uit de boom. Voor de bomen die gekapt moesten worden vanwege ziekte of veiligheid, kwam niet (direct) een boom terug. Dat was een van de toen noodzakelijke bezuinigingsmaatregelen.  

Daardoor is er een achterstand ontstaan bij het herplanten en staan er op veel plekken in de stad stobben. Nu er gelukkig weer ruimte is in de begroting, willen we de schade inhalen. Het college had hiervoor al flink wat ruimte vrijgemaakt voor de komende jaren. Toch is er meer geld nodig.

Het college heeft nu de financiële ruimte om maximaal 500.000 euro extra te besteden in 2018. De herplant van bomen in woonstraten krijgt voorrang. De planning en de herplant dienen echter wel zorgvuldig en kosteneffectief uitgevoerd te worden. Zo zijn goede communicatie en participatie met inwoners van belang.

Momenteel loopt er bovendien een onderzoek naar essentaksterfte, een schimmelaantasting welke leidt tot sterfte van de bomen. Hiervoor is al wat geld gereserveerd door het college, maar ook hiervoor kan de komende jaren veel geld nodig zijn. Zo nodig moet hier volgens de fractie van de ChristenUnie de Algemene Reserve voor aangesproken worden. De inspanningen om Amersfoort de komende jaren groen te houden zullen ook voor de ChristenUnie inzet zijn voor de verkiezingen in 2018.

Klik hier voor de tekst van het amendement. 

- Gert Hunink

Gelderse familiebedrijven: sterk en verbonden Familiebedrijven zijn de ruggengraat van de Gelderse economie. De provincie Gelderland moet hier meer aandacht aan besteden. Het is aanleiding voor de Gelderse fracties van CDA, PvdA, SP en ChristenUnie om met een initiatiefvoorstel te komen om deze bedrijven een steuntje in de rug te geven. In Gelderland is 68% van de bedrijven een familiebedrijf. Hieronder vallen de meeste agrarische bedrijven (92% is familiebedrijf) en veel winkelbedrijven en zijn een belangrijke banenmotor. https://gelderland.christenunie.nl/k/n2099/news/view/1134877/43684/gelderse-familiebedrijven-sterk-en-verbonden.html

Gelderse familiebedrijven: sterk en verbonden

Familiebedrijven zijn de ruggengraat van de Gelderse economie. De provincie Gelderland moet hier meer aandacht aan besteden. Het is aanleiding voor de Gelderse fracties van CDA, PvdA, SP en ...

Wie vraagt zich dat soms ook niet af... Lees het antwoord van Gert-Jan Segers in dit geval.

Gert-Jan Segers

Waarom doe ik dit in vredesnaam? Zoals een wielrenner bij de dag leeft en na een zware bergetappe het cliché bezigt dat 'Parijs nog ver weg is', zo heb ik al wekenlang mijn dagelijkse loopje tussen fractiekamer en de Stadhouderskamer. Er zijn ochtenden dat ik wakker word met een groot verlangen om me nog een paar keer om te draaien. Maar ik weet dan direct ook dat er echt nog even stevig doorgewerkt moet worden. En ik ben – geloof ik – nog nooit zo blij geweest met de rust van de zondag. Tegelijk realiseer ik me ook hoe bijzonder het is dat wij als partij-met-de-bijbel dagelijks aanschuiven bij de tafel waar macht en moraal elkaar ontmoeten en waar cruciale beslissingen vallen die soms de levens van miljoenen mensen raken. Ik besef regelmatig hoe geweldig het is dat we in de positie zijn om het allemaal iets rechtvaardiger, iets beter te maken. Maar juist omdat de weg naar Parijs lang en zwaar is, vraag ik - ik geef toe, ik ben een mens - mezelf ook weleens af: waarom doe ik dit in vredesnaam? De ChristenUnie had het ook niet hoeven doen. We hadden kunnen doen wat de SP deed: weigeren aan te schuiven. Met GroenLinks lukte het na twee pogingen niet, dat had ons ook kunnen overkomen. Ik heb de afgelopen weken veel bemoedigende mail gekregen, maar ook weleens mails waarin mensen mij met klem opriepen niet (verder) te onderhandelen. Want ik zit aan de tafel van botsende idealen en ik nip aan de wijn waar een scheutje water bij is gedaan. Als mailers mij vertellen dat ik moeilijke compromissen zal moeten sluiten, dan kan ik ze alleen maar gelijk geven. En het sluiten van compromissen kan mooi zijn als je ziet dat een ogenschijnlijk onhaalbaar ideaal toch iets dichter bij is gekomen, maar een compromis is soms ook gewoon pijnlijk. Akkoord gaan - tijdelijk, maar toch - met iets wat het bij lange na niet haalt bij je diepste overtuigingen, zorgt soms letterlijk voor slapeloze nachten. Momenten waarop ik het mezelf ook afvraag: waarom doe ik dit in vredesnaam? Een voorproefje van de gevolgen van een compromis smaakte ik bij de besluitvorming over het eigen risico. Zeker voor mensen die chronisch ziek zijn of alleen kunnen leven op dure medicijnen is dat eigen risico een zware en niet te vermijden belasting. Als het aan het huidige, demissionaire kabinet had gelegen, was het van 385 naar 400 euro gestegen. Als ChristenUnie wilde wij het verlagen en via spoedwetgeving hebben we het voor volgend jaar kunnen bevriezen op het huidige niveau van 385 euro. Minder goed dan ons eigen voorstel, maar toch echt ook beter dan wanneer we niets hadden gedaan. Als je dan tegenover een voltallige oppositie staat - inclusief de PvdA die zelf nog voor verhoging van het eigen risico heeft getekend - weet je wat ons te wachten staat. En dat hoort erbij. En toch. Toch schuif ik ook vandaag weer aan in de Stadhouderskamer. Met m'n volle verstand, met overtuiging en zelfs in naam van maatschappelijke vrede. Het is dit jaar 100 jaar geleden dat liberalen en confessionelen vrede sloten met de Pacificatie van 1917. De christelijk-sociale beweging kreeg eindelijk zijn felbegeerde onderwijsvrijheid in ruil voor algemeen kiesrecht. Er zijn weleens slechtere compromissen gesloten.. Maar het was ook de beslechting van een bittere maatschappelijke strijd tussen voor- en tegenstanders van onderwijsvrijheid, tussen confessioneel en seculier, tussen ‘kleine luyden’ en de toenmalige elite. Voor mij zijn deze coalitieonderhandelingen en het aanstaande kabinet van liberalen en confessionelen de viering van een eeuw pacificatie. Meer nog. Via deze onderhandelingen wil ik me inzetten voor de maatschappelijke vrede in ònze tijd. We zien dat tegenstellingen toenemen, de kloven groter worden. In de discussies over pensioenen en arbeidsmarkt dreigt de scheidslijn tussen jong en oud en tussen mensen met een vaste baan en met een flexibele baan groter te worden. Cultureel krijgt de tegenstelling tussen links en rechts, tussen kosmopolieten en bezorgde burgers soms een rauw randje. Hoe bitter die strijd kan worden, zien we aan de botsingen in de VS. Zo erg is het hier gelukkig nog niet, maar ik wil doen wat ik kan om dat te voorkomen en beter te krijgen. Ik schuif aan en praat mee, in vredesnaam. (Verschenen als column in het Nederlands Dagblad) (Foto: Robin Utrecht/HH)

Gert-Jan Segers Waarom doe ik dit in vredesnaam? Zoals een wielrenner bij de dag leeft en na een zware bergetappe het cliché bezigt dat 'Parijs nog ver weg is', zo heb ik al wekenlang mijn dagelijkse loopje tussen fractiekamer en de Stadhouderskamer. Er zijn ochtenden dat ik wakker word met een groot verlangen om me nog een paar keer om te draaien. Maar ik weet dan direct ook dat er echt nog even stevig doorgewerkt moet worden. En ik ben – geloof ik – nog nooit zo blij geweest met de rust van de zondag. Tegelijk realiseer ik me ook hoe bijzonder het is dat wij als partij-met-de-bijbel dagelijks aanschuiven bij de tafel waar macht en moraal elkaar ontmoeten en waar cruciale beslissingen vallen die soms de levens van miljoenen mensen raken. Ik besef regelmatig hoe geweldig het is dat we in de positie zijn om het allemaal iets rechtvaardiger, iets beter te maken. Maar juist omdat de weg naar Parijs lang en zwaar is, vraag ik - ik geef toe, ik ben een mens - mezelf ook weleens af: waarom doe ik dit in vredesnaam? De ChristenUnie had het ook niet hoeven doen. We hadden kunnen doen wat de SP deed: weigeren aan te schuiven. Met GroenLinks lukte het na twee pogingen niet, dat had ons ook kunnen overkomen. Ik heb de afgelopen weken veel bemoedigende mail gekregen, maar ook weleens mails waarin mensen mij met klem opriepen niet (verder) te onderhandelen. Want ik zit aan de tafel van botsende idealen en ik nip aan de wijn waar een scheutje water bij is gedaan. Als mailers mij vertellen dat ik moeilijke compromissen zal moeten sluiten, dan kan ik ze alleen maar gelijk geven. En het sluiten van compromissen kan mooi zijn als je ziet dat een ogenschijnlijk onhaalbaar ideaal toch iets dichter bij is gekomen, maar een compromis is soms ook gewoon pijnlijk. Akkoord gaan - tijdelijk, maar toch - met iets wat het bij lange na niet haalt bij je diepste overtuigingen, zorgt soms letterlijk voor slapeloze nachten. Momenten waarop ik het mezelf ook afvraag: waarom doe ik dit in vredesnaam? Een voorproefje van de gevolgen van een compromis smaakte ik bij de besluitvorming over het eigen risico. Zeker voor mensen die chronisch ziek zijn of alleen kunnen leven op dure medicijnen is dat eigen risico een zware en niet te vermijden belasting. Als het aan het huidige, demissionaire kabinet had gelegen, was het van 385 naar 400 euro gestegen. Als ChristenUnie wilde wij het verlagen en via spoedwetgeving hebben we het voor volgend jaar kunnen bevriezen op het huidige niveau van 385 euro. Minder goed dan ons eigen voorstel, maar toch echt ook beter dan wanneer we niets hadden gedaan. Als je dan tegenover een voltallige oppositie staat - inclusief de PvdA die zelf nog voor verhoging van het eigen risico heeft getekend - weet je wat ons te wachten staat. En dat hoort erbij. En toch. Toch schuif ik ook vandaag weer aan in de Stadhouderskamer. Met m'n volle verstand, met overtuiging en zelfs in naam van maatschappelijke vrede. Het is dit jaar 100 jaar geleden dat liberalen en confessionelen vrede sloten met de Pacificatie van 1917. De christelijk-sociale beweging kreeg eindelijk zijn felbegeerde onderwijsvrijheid in ruil voor algemeen kiesrecht. Er zijn weleens slechtere compromissen gesloten.. Maar het was ook de beslechting van een bittere maatschappelijke strijd tussen voor- en tegenstanders van onderwijsvrijheid, tussen confessioneel en seculier, tussen ‘kleine luyden’ en de toenmalige elite. Voor mij zijn deze coalitieonderhandelingen en het aanstaande kabinet van liberalen en confessionelen de viering van een eeuw pacificatie. Meer nog. Via deze onderhandelingen wil ik me inzetten voor de maatschappelijke vrede in ònze tijd. We zien dat tegenstellingen toenemen, de kloven groter worden. In de discussies over pensioenen en arbeidsmarkt dreigt de scheidslijn tussen jong en oud en tussen mensen met een vaste baan en met een flexibele baan groter te worden. Cultureel krijgt de tegenstelling tussen links en rechts, tussen kosmopolieten en bezorgde burgers soms een rauw randje. Hoe bitter die strijd kan worden, zien we aan de botsingen in de VS. Zo erg is het hier gelukkig nog niet, maar ik wil doen wat ik kan om dat te voorkomen en beter te krijgen. Ik schuif aan en praat mee, in vredesnaam. (Verschenen als column in het Nederlands Dagblad)

Christiaan Quik stelt vragen over ontsluiting #WesterGouwe nav art38 en krijgt toezegging van Rogier Tetteroo http://ow.ly/cRNm30fiVqZ

‘Files bij Westergouwe een gekkenhuis’

Christen Unie Gouda, SGP en SP vragen aandacht voor de vele, lange en dagelijkse files op de N207 ter hoogte van nieuwbouwwijk Westergouwe. ,,Elke...