Poliflw

Het kabinet heeft voor de komende tweeënhalf jaar in totaal €8,5 miljard beschikbaar gesteld voor het onderwijs. Met deze investering kunnen bijvoorbeeld scholen hun leerlingen en leraren helpen coronavertragingen aan te pakken. Wat CDA-kamerlid René Peters betreft hét moment om de basis op orde te brengen: lezen, rekenen, schrijven en burgerschap. Ook moeten scholen meer tijd krijgen het geld uit te geven. Vandaag staat onderstaand pleidooi van René in De Telegraaf. Het gaat niet goed in het onderwijs. We duikelen jaar in jaar uit omlaag op de zogenaamde pisa-ranglijst. Dat is een lijst waarop de kwaliteit van het onderwijs uit verschillende landen met elkaar wordt vergeleken. En we accepteren dat een kwart van onze leerlingen de school verlaat als functioneel analfabeet. We denken met andere woorden dat deze kinderen de krant kunnen lezen. Maar ze begrijpen niet wat er staat. Voor rekenen zijn de resultaten nog slechter. Dat is een groot probleem. Kinderen die niet voldoende kunnen lezen, gaan zwaar gehandicapt door het leven. En het is volkomen onnodig. Want de wetenschap leert ons hoe we kinderen kunnen leren lezen, schrijven en rekenen. Alle kinderen kunnen dat in de basis leren. Alleen is de kennis hoe dat moet nog niet doorgedrongen tot in de haarvaten van het onderwijs. Heb je rijke of ‘hoogopgeleide’ ouders, dan krijg je het stempeltje dyslexie. Dan leren kinderen het in de basis alsnog, maar dan door commerciële bedrijven. Ben je geboren in een achterstandswijk, dan heb je minder snel dyslexie. Dan heb je gewoon pech. Onderzoek wijst uit dat er slechts één factor is die de kwaliteit van het onderwijs bepaalt. Het gaat om de kwaliteit van de leraar voor de klas. Hoe beter de leerkracht, hoe beter het onderwijs. Helaas hebben teveel scholen geen lerende cultuur. Het is nog steeds niet normaal om bij elkaar in de les te kijken, samen lessen voor te bereiden en doelen te stellen waar gestructureerd en als team aan gewerkt wordt. Op de radio hoor ik met enige regelmaat reclames voor een methode om kinderen in een beperkte hoeveelheid tijd foutloos te leren rekenen. Dat kan ook gewoon. Maar je moet er als school wel voor kiezen om zo’n systeem te implementeren. Er zijn voorbeelden van scholen die hun zaken op die manier binnen de kortste keren op orde krijgen. Op die manier krijgen kinderen les, daar waar ze les moeten krijgen: op school. Door de coronacrisis zijn onderwijsachterstanden opgelopen. Het Rijk heeft in totaal 8,5 miljard euro vrijgemaakt om die achterstanden in te halen. Dat is de totale begroting van de ministeries van Economische Zaken & Klimaat en Landbouw, Natuur & Voedselkwaliteit bij elkaar. Dat geld moet binnen tweeënhalf jaar opgemaakt worden. Maar dat kan helemaal niet. Daar hebben scholen de menskracht niet voor en het gaat hier bovendien over een eenmalige investering. Dus is de kans groot dat commerciële onderwijsbureaus worden ingevlogen om kinderen bijles te geven. Dat is mooi voor die kinderen. En dat is nog mooier voor die bureaus. Maar de kwaliteit van het onderwijs wordt er niet duurzaam beter van. Gebruik het geld om de kwaliteit van het onderwijs aan alle kinderen op een hoger peil te brengen. Geef scholen langer de tijd om het beschikbare geld te besteden en schrap zinloze werkverschaffing waar leraren vaak mee te maken hebben. Maak per school een plan om een lerende cultuur te creëren, waarin docenten samen en met hulp van de schoolleiding hun lespraktijk versterken. De basis moet weer op orde: lezen, rekenen, schrijven en burgerschap. Leg doelen op die gehaald moeten worden. En reken scholen daar op af. Onderwijskwaliteit is leskwaliteit.

CDA Koggenland is van mening dat de huidige gymzaal in Obdam sterk verouderd is en niet meer voldoet aan de eisen voor het geven van gymnastiek onderwijs. De locatie waarop de gymzaal staat is te klein om daar een gymzaal neer te zetten die wel aan de huidige eisen voldoet. CDA Koggenland stemt daarom in met het voorstel van het college van burgemeester en wethouders om 30.000 euro uit te trekken voor een onderzoek naar de realisatie van een nieuwe gymzaal in de kern Obdam. In het onderzoek wordt in beeld gebracht aan welke eisen de gymzaal moet voldoen, wat de wensen van de gebruikers zijn, welke eisen er worden gesteld aan de buitenruimte (denk bijvoorbeeld aan parkeren) en wat de meest geschikte locatie is voor de nieuwe gymzaal. Belangrijk daarbij is de afstand van de basisscholen Kelderswerf en Caegh naar de nieuw te bouwen gymzaal. Met de realisatie van een nieuwe gymzaal komt de locatie van huidige gymzaal vrij. CDA Koggenland heeft het college van burgemeester en wethouders mee gegeven in te zetten op woningbouw voor senioren. De afstand van deze locatie tot de winkels, de kerk en het station is (zeer) beperkt. Daarmee is de locatie ideaal voor ouderen. Het college gaat met deze suggestie aan de slag.

Al geruime tijd zijn alle basisscholen in Nederland gesloten. De scholen zijn enkel open voor kinderen van ouders met een vitaal beroep en/of kinderen die zich in een kwetsbare positie bevinden. Op dit moment weet niemand wanneer de scholen hun deuren weer voor alle kinderen mogen openen. De sluiting van de scholen heeft grote invloed op het leven van kinderen en ouders, en zal ook na de...

Bron

Binnenkort gaat de gemeente Elburg in gesprek met scholen en de schoolverkeersraad om verkeersknelpunten in kaart te brengen en  behoeften te peilen. Samen dragen zij bij aan een verkeersveilige schoolomgeving. Ouders kunnen bovendien een bijdrage leveren aan een veilige schoolomgeving door kinderen zo weinig mogelijk te brengen met de auto. Tenslotte heeft ook de gemeente een taak.

ChristenUnie-raadslid Eelke Kingma is blij dat de gemeente zich steeds weer inzet voor een verkeersveilige schoolomgeving. Eelke merkt hierover op: “De gemeente, scholen, de buurt, ouders en kinderen moeten hierover met elkaar in gesprek blijven en naar verbetering zoeken. Wat mij opviel is dat de Munnikenweg een 50 kilometerweg is terwijl veel kinderen zelf deze weg over moeten steken. Je zou hier bijvoorbeeld een zebrapad verwachten en een bijstelling van de maximumsnelheid ter hoogte van basisschool De Parel. Rondom elke school zou een maximum van 30 kilometer per uur de norm moeten worden. De uitkomsten van de gesprekken met de gemeente, scholen en de schoolverkeersraad over de verkeersveiligheid rondom scholen zie ik daarom met belangstelling tegemoet”.

Afgelopen week was in de krant te lezen dat de voorzitter van de Stichting Monumenten afgetreden is. In de redenen voor het aftreden wordt ook de gemeente Bunschoten genoemd. Voor ons reden om hierover en het proces rondom d' Ouwe Sjool vragen te stellen aan het college

De stichting Monumenten heeft op 12 mei van dit jaar een brief verzonden waarbij het de Ouwe Sjool te koop aanbiedt aan de gemeente. In de koopovereenkomst staat dat de gemeente een bedenktijd heeft van 3 maanden. Het college heeft ervoor gekozen om niet te reageren binnen de gestelde termijn. Dat roept veel vragen op over het hoe en waarom.  Helaas hebben wij allemaal kunnen constateren dat de situatie ernstig is en zelfs catastrofale vormen begint aan te nemen nu de voorzitter van de Stichting Monumenten is afgetreden. 

Hierdoor worden een aantal cultuuronderwerpen behoorlijk getroffen: het Museum, de Botterwerf en De Molen. Hierbij zijn veel vrijwilligers betrokken en is er onrust ontstaan.

Dit brengt ons tot de volgende vragen: 

Waarom heeft het college niet binnen de gestelde drie maanden gereageerd op de brief van de stichting Monumenten van 12 mei jongstleden waarin de Oude Sjool te koop werd aangeboden aan de gemeente? De wethouder heeft in de commissie keer op keer aangegeven dat de gesprekken constructief waren en dat hij waarschijnlijk eind van dit jaar eruit zou zijn met de stichting. Waar was deze verwachting op gebaseerd? Kun u ons informeren hoe het zover heeft kunnen komen dat de voorzitter van de Stichting nu is afgetreden. Hoe rijmt u dat met de constructieve gesprekken die u gevoerd heeft met de stichting? De afgetreden voorzitter van de Stichting Monumenten geeft aan dat dit college niet te vertrouwen is. Ziet u nog wel kans om dit vertrouwen te herstellen en zo ja op welke wijze? De situatie die is ontstaan door het handelen van het college heeft kan ook gevolgen hebben voor de vrijwilligers. Heel vaak zien we in dit soort kwesties dat er vrijwilligers afhaken. Wat gaat u er aan doen om zoveel mogelijk vrijwilligers te behouden?

De afkorting IHP staat voor integraal huisvestingsplan voor het primair onderwijs, de basisscholen dus. Dit gaat over de planning voor de komende 15 jaar. Hard nodig, want sommige scholen zijn door hun afschrijvingstermijn heen en onze kinderen hebben schoolgebouwen nodig waar ze veilig zijn en die uitnodigen tot leren, spelen, bewegen en sociale interactie. Onze wethouder Van Tatenhove en de ambtelijke staf heeft daar een gebalanceerd plan voor gemaakt, waar de gehele raad mee instemde bij de laatste vergadering voor de zomer. Daarvoor was een gedetailleerde schouw van de gebouwen nodig, plus een prognose van de leerlingenaantallen per dorp en per wijk. Het project is gigantisch: uitbreidingen (zoals de Prinses Maxima), vervangende nieuwbouw (zoals de Parel) en complete nieuwbouw zoals in Wilderszijde plus een verduurzamingsoperatie (zoals de Vuurvogel en de Boterdorp). Tijdens de verbouwingen zullen kinderen soms tijdelijk van gebouw moeten opschuiven maar er zijn afspraken gemaakt hoeveel meter extra afstand dat mag zijn. Alles bij elkaar te veel om het hele rapport in dit artikel samen te vatten. Prachtig ook dat alle betrokken schoolbesturen vierkant achter dit plan staan. Dat werd nog gesymboliseerd doordat bestuurder Van Zanten van Spectrum-SPCO dat namens hen allen in de commissie kwam toelichten. 

Samenwerking gaat ook over solidariteit tussen generaties. Over ons vermogen de kansen voor volgende generaties te vergroten.

We moeten nuchter constateren dat dit nog onvoldoende lukt. Waar je wieg heeft gestaan is nu, veel meer dan tien jaar geleden het geval was, bepalend voor je kansen.

De problemen beginnen op jonge leeftijd. Scholen in moeilijke wijken hebben het meeste last van het lerarentekort. Veel leerlingen hebben taalachterstanden, zitten in grote klassen of hebben last van concentratieverlies door problemen thuis.

Er zijn nog te veel kinderen die zulke pijn voelen. Ik heb ze overal in Nederland ontmoet. Hier in Den Haag bij het Prinsjesdagontbijt, waar een jongetje van acht me vertelde dat hij iedere dag thuis moest kiezen tussen lunch en ontbijt. Of in Amsterdam, waar een meisje van vijftien thuis geen internet heeft en dus geen lessen kan volgen in coronatijd.

Leraren die lesgeven in zulke klassen zijn met zoveel meer bezig dan lesgeven alleen. En zelfs dat is niet genoeg. Want de ongelijkheid gaat door na de schoolbel. Wie geen toegang heeft tot boeken, musea of sport krijgt minder kansen op ontwikkeling.

Dat patroon zet door op de middelbare school, waar op sommige plekken criminaliteit de klas binnendringt. Dat is funest voor kinderen. Want waar messen in de kluisjes liggen worden nog maar nauwelijks boeken opengeslagen. Zo wordt het stapelen van opleiding een uitzondering, maar het stapelen van problemen de norm.

Voor wie de inhaalrace op school tegen alle verwachtingen in toch succesvol is verlopen, wacht een nieuwe horde. Want meer dan de helft van de Nederlanders wordt gediscrimineerd bij hun sollicitatie, waarvan een fors deel op basis van afkomst. Meer dan de helft. Vind je het gek dat mensen het gevoel krijgen er niet bij te horen? Vind je het gek dat zij het gevoel hebben dat de Nederlandse belofte van een vrij en waardig bestaan voor iedereen nooit aan hen was besteed?

Als er iets is dat wij hier door samenwerking moeten en kunnen bereiken dan is het dat iedereen, alle mensen die in ons land wonen, dezelfde kans krijgen om te worden wie ze willen zijn. Van Groningen tot Goes. Niemand is zielig, iedereen hoort erbij.

Waarom moeten wij dat hier samen willen? Omdat de radicale kansengelijkheid geen utopisch idee mag zijn. Het is bittere noodzaak daarvoor te knokken in het oog van een economische storm.

Hoe veel beter zou ons land zijn, hoe veel sterker zou ons land zijn, als we het potentieel van alle mensen ten volste zouden benutten? Als jonge mensen uit Kattenburg, Katendrecht en Kanaleneiland wél een eerlijke kans krijgen op een carrière. Als vrouwen wél de kans krijgen om hun hele leven te werken. Als nieuwkomers wél de kans krijgen om hun talenten en ervaring in te zetten op de werkvloer.

Zonder het talent en de inbreng van die mensen maken we ons land klein. Dat is voor die mensen slecht, maar voor de samenleving nog veel slechter.

Wat is er dan voor nodig om ons land groot te maken? Wat is ervoor nodig om iedereen tot bloei te laten komen?

Mijn fractie heeft daar wel ideeën voor. Gratis kinderopvang, zodat kinderen elkaar op jonge leeftijd tegenkomen en vrouwen het ritme van werk kunnen vasthouden. Een einde aan het toeslagensysteem, zodat mensen vertrouwen krijgen en nooit meer bang hoeven zijn voor brieven van de overheid. Een versoepeling van de schuldsanering, bovenop wat het kabinet nu al doet, om stress en zorg bij mensen weg te nemen. Meer geduld met kinderen in het onderwijs, zodat iedereen optimaal z’n talenten kan ontplooien. Minder werkdruk en meer salaris voor leraren, zodat kinderen geïnspireerd thuis kunnen komen van die ene les. Een rijke schooldag met eten, sport, muziek, en huiswerkbegeleiding; zodat kinderen nooit afhankelijk zijn van de portemonnee van hun ouders.

Op het moment dat ik dit stukje schrijf realiseer ik me dat er van alles speelt rondom onze basisscholen. In de krant leest u over het klimaat in de scholen. Kinderen zwoegen met rode hoofdjes in veel te warme klaslokalen. De lucht is er verre van fris . Het CDA heeft tot 2 maal toe vragen gesteld aan de wethouder over onder andere het klimaat op de scholen, de veiligheid (gladde vloeren) en het onderhoud van een kapotte gevel. In de Raad Besluit van 6 juli jl. heeft de wethouder aangegeven dat er een onderzoek gestart is met als doel duidelijkheid te verkrijgen over de werking van de aanwezige klimaatinstallaties in de scholen. Daarnaast heeft hij aangegeven dat er noodmaatregelen worden uitgevoerd om ervoor te zorgen dat de kinderen (op dit moment) in een gezond klimaat in de school kunnen verblijven. En deze maatregelen blijven totdat er een constructieve oplossing voor de problemen is gevonden. Op 7 juli hebben drie leden van het CDA een gesprek gehad met de bestuurders van SKPOEL, Stichting Leersaam en PCPO. Één ding is zeker: héél véél zaken zijn onduidelijk en er zal vanaf de basis orde moeten worden geschapen in de “schoolbrij ”. Gemeente en besturen moeten om tafel om ervoor te zorgen dat kinderen, leerkrachten en ouders ten volle kunnen genieten van onderwijs in onze prachtige scholen. Wordt vervolgd…… Kitty Hoevenberg (email: kitty.hoevenberg@gmail.com )