Poliflw

Vandaag herdenken we Wim Gertenbach, die op 05 februari 1943, samen met zeventien andere mensen van Het Parool, op de Leusderheide werd gefusilleerd. Gelukkig kon de herdenking van deze moedige man voor de 75e keer plaatsvinden. Dit was mogelijk door gespreid en in zeer kleine groepjes samen te komen om hem te herdenken. Het is zeer bijzonder dat wij momenteel een beperkte vrijheid ervaren door de coronamaatregelen, waaronder de avondklok. Dit doet mij ook denken aan de bezetting van '40-'45. Toen werd ook nog eens de vrijheid van meningsuiting letterlijk de nek omgedraaid. Een vrijheid waarvoor deze helden zijn gestorven. Ik vond de herdenking zeer bijzonder. Het geeft maar weer eens aan dat we onze huidige beperkte vrijheid maar op de koop moeten toenemen. Uiteindelijk zal het onze vrijheid ten goede komen.

In mijn vorige column had ik het over zichtbare eenzaamheid. Mensen die zichzelf of de woning verwaarlozen, waardoor we spreekwoordelijk S.O.S. op de voordeur moesten schrijven. In deze column wil ik het juist hebben over mensen die we wél zien, maar waar de nood dieper van binnen zit. Corona, vooral het maximumaantal bezoekers dat gepaard gaat met de avondklok, is een aanslag op het sociale leven. Vooral jongeren zien hun leven veranderen. Waar ik op mijn 18de de kroeg in kon om met mijn vrienden samen te zijn ervaren de jongeren van nu een gemis. In deze periode vorm je vriendschappen en je sociale kring voor heel je leven. Dat het samenzijn nu grotendeels wegvalt is een groter probleem dan ik eerder dacht. Wat ik vergat is dat ik zelf mijn leven kan inrichten zoals ik dat wil. Als je thuis bij je ouders woont is dat heel anders. Eerst dacht ik dat het wel mee zou vallen en dat jongeren hun (tegen)reacties overdreven. Het is belangrijk om de ouderen en zwakken van de samenleving te beschermen. Iedereen moet zijn steentje bijdragen en de jongeren dus ook. Wat ik vergat is dat ik zelf mijn leven kan inrichten zoals ik dat wil. Als je thuis bij je ouders woont is dat heel anders. Je voelt je opgesloten en de uitzichtloosheid over hoelang het kan duren maakt het er niet beter op. Het probleem is dat dit nieuwe problemen oplevert voor jongeren. Ga je deze problemen, als jongere, dan bespreken? En met wie? Dit is iets wat mij de laatste week bezighoudt. De directeur van De Kindertelefoon vertelde vorige week bij JINEK over dit probleem. Kinderen en jongeren ervaren iets wat ze nooit eerder hebben meegemaakt. Ze weten niet hoe ze hier mee om moeten gaan en dat kan leiden tot nog grotere problemen. Jongeren vinden het moeilijk om het probleem kenbaar te maken en ouders kunnen het daardoor wellicht over het hoofd zien. Stille nood. Wat kan je doen als jongere wanneer je niet weet niet wat je aan moet met dit probleem? Hoe kun je dit als ouder het beste bespreekbaar maken? Ik heb eerlijk gezegd geen idee. Ik ben geen ouder en kan helaas geen goede oplossing bedenken. Er zijn instanties zoals het Welzijnskwartier en het Jeugd- en Gezinsteam die meer verstand hebben van deze problematiek, maar de stap om hier daadwerkelijk naartoe te gaan als jongere of ouder is groot. Wellicht heeft iemand de gouden tip?

Laat ons eerlijk zijn, “Hou vol” klinkt mooi, maar hoe langer deze onzekerheid duurt, hoe meer stress we ervaren. Dat is niet raar. We kunnen er stoer over doen, maar iedereen die op een gegeven moment zijn inkomstenbronnen ziet opdrogen, zal angstig worden en daarmee zijn stresshormonen omhoog zien gaan. Langdurige stress heeft enorme gevolgen voor je immuunsysteem, dan zal dit systeem juist extra goed en hard moeten werken. Daarom hebben we, naast de maatregelen van de overheid, met elkaar de verantwoordelijkheid om te doen wat we kunnen, om zelf goed met deze stress om te gaan. Zoals goed eten en slapen en voldoende te bewegen. Het is niet jouw probleem, het is ons probleem. Ook heel belangrijk is dat we nu tijd nemen voor zelfreflectie. Juist de komende weken moeten we eens goed nadenken over ons antwoord op dit soort gebeurtenissen, de discussies en voorbarige conclusies die getrokken worden, de emoties en het onbegrip, de rellende jongeren, de rol van de overheid, hoe onze gezondheidszorg gereageerd heeft, of aan welke doelgroep we het vaccin het eerst geven, en ga zo nog maar even door. Dit is een periode die naast alle ellende en onzekerheid ook heel veel moois gaat brengen en waar we nog veel van gaan leren. Maar bovenal hoop ik dat we er als mensheid wat nederiger van worden….. we zijn er bijna, hou vol! Patrick Bierens CDA - Horst aan de Maas

Het gemeentebestuur van Purmerend heeft de Gouden Waarderingsspeld, ook wel bekend als de Gouden Purmerender, toegekend aan Stichting Inloophuis Wij | Allemaal. De stichting staat open voor iedereen die, direct of indirect, te maken heeft met kanker. Het doel vanStichting Wij | Allemaalis om kracht en weerbaarheid te vergroten en de controle over het leven weer terug te krijgen, op welke vorm of niveau dan ook. Deze organisatie wordt bemand door geschoolde en betrokken vrijwilligers die zich volledig richten op het belang van de bezoekers. De vrijwilligers van Stichting Wij | Allemaal staan onder andere (ex-)kankerpatiënten en hun familie bij. Ze bieden een luisterend oor, ondersteunen en verwijzen door bij vragen over hulpverlening en zorg. Naast een ontmoetingsplek is het inloophuis ook een centrum waar begeleiding en tal van therapieën worden gegeven, gericht op het verbeteren en ondersteunen van de lichamelijke en mentale conditie. Wij | Allemaal werkt nauw samen met verschillende ziekenhuizen, fysiotherapeuten, sportorganisaties en zorginstellingen in de omgeving. Het gemeentebestuur is trots op deze zeer actieve vrijwilligers die het inloophuis tot een inspirerende ontmoetingsplek maken waar men vreugde en verdriet kan delen. Bron: Gemeente Purmerend

Lees hieronderde exacte tekst die wij naar het college hebben gestuurd: Wij stellen u vragen omdat wij graag willen weten waarom de gemeente Schagen niet op het lijstje voorkomt met provincies, gemeenten en waterschappen waaronder 165 miljoen verdeeld wordt door het Rijk om de verkeersveiligheid te verbeteren. De zogenoemde regeling stimulering verkeersveiligheidsmaatregelen 2020-2021. Met dit geld hadden gevaarlijke kruispunten, fietspaden, wegen en rotondes in onze gemeente wellicht sneller aangepakt kunnen worden. Concreet hebben wij de volgende vragen: Heeft de gemeente Schagen een aanvraag ingediend? En zo nee waarom niet? Zo ja, wat is de reden dat de aanvraag niet gehonoreerd is? Wordt het doen van aanvragen voor Schagen bemoeilijkt door de eis van cofinanciering of het tijdsvenster waarbinnen een aanvraag ingediend kan worden? Bent u voornemens de volgende keer een aanvraag te doen? Wat zijn eventueel overwegingen om dit niet te doen? Alvast bedankt voor uw beantwoording. Met vriendelijke groet, Bram Broersen Fractie CDA

Tweede Kamerlid Anne Kuik wil onderzoeken hoe in Nederland het gelijkheidsmodel, waarbij het kopen van seks strafbaar wordt gesteld, ingevoerd kan worden. Vandaag dient zij een voorstel in tijdens het debat over het burgerinitiatief van Exxpose. Het CDA schaart zich daarmee achter de oproep van de jongerenbeweging. Volgens Kuik komen trauma’s, geweld, verslavingen en uitbuiting veel vaker voor dan in welke sector dan ook. ‘Wat zegt het dat op de wallen meer dan 95% jonge vrouwen uit arme gebieden in Oost-Europa werkzaam zijn? Is het niet de taak van de overheid om kwetsbare vrouwen te beschermen, tegen mensen die misbruik willen maken van hun situatie?’, vraagt zij zich af. Door het kopen van seks strafbaar te stellen, wordt de opsporing en vervolging van misstanden makkelijker, denkt Kuik. Het Kamerlid verwacht niet dat misstanden en prostitutie helemaal zullen verdwijnen. Maar in landen waar het gelijkheidsmodel is ingevoerd, leidt het tot minder sekskopers, minder mensenhandel en minder straatprostitutie. Kuik: “De vrouwen die het vrijwillig doen en in de etalage staan, mogen geen dekmantel vormen voor een magazijn aan misstanden. De vrouwen die te maken hebben met trauma’s en geweld zie je niet op tv. En vergis je niet, er gebeurt in Nederland nu al heel veel in de illegaliteit”

De discussie in de Tweede Kamer afgelopen woensdag over racisme, dat Nederlanders met een migratieachtergrond de weg verspert naar een goedbetaalde baan en een fatsoenlijk huis, had meer weg van een ordinaire burenruzie in plaats van een inhoudelijk politiek dispuut. Terwijl alle ingrediënten voorhanden waren voor een volgende stap in het nationale racismedebat mondde het Kamerdebat een week voor de zomerstop uit in ruzie en gescheld. Partijen vlogen vooral elkaar verbaal in de haren. Allerlei onderwerpen werden erbij gehaald en persoonlijke kwesties werden weer actueel. Oud zeer tussen de PvdA en de partij DENK, die werd opgericht door oud-PvdA-Kamerleden, werd uitgevochten en verschillende fractievoorzitters botsten hard met PVV-leider Geert Wilders wegens zijn felle betoog. Grof taalgebruik Gesterkt door de uitspraken van de premier, die erkende dat racisme in Nederland net zo goed een systemisch probleem is, vroegen D66, PvdA en GroenLinks een debat aan. Een hardere aanpak van discriminatie door uitzendbureaus, een verbod op etnisch profileren en excuses voor het eigen slavernijverleden: met minder zouden zij geen genoegen nemen. En dan was het ook nog Keti Koti, de viering van de afschaffing van de slavernij in 1863. Alle ingrediënten dus voor een goede gedachtenwisseling. Maar al binnen het half uur was duidelijk dat het debat niet aan de hoge verwachtingen ging voldoen. De discussie ontaardde in een aaneenschakeling van oprispingen van oud zeer, beledigingen en grof taalgebruik. Bij vlagen ging het geruzie over in triviaal gescheld. Klaver noemde Wilders een idioot. Andersom was de Groen Linkser een politieke hooligan, met partijgenoten die vroeger communistische massamoordenaars steunden. De scheldgrage PVV-leider liet vervolgens niet na te zeggen dat er na het coronavirus een hysterisch discriminatievirus over de wereld gaat. Beschonken komkommer Hoewel onaanvaardbaar en zelfs verwerpelijk, was het origineelst met de pretentieuze coterie in ’s lands vergaderzaal Farid Azarkan, de fractievoorzitter van DENK, die SP-leider Lilian Marijnissen een beschonken komkommer noemde. Benieuwd of dit aforisme in de Handelingen (woordelijke verslaglegging) blijft staan. Klaver bracht vervolgens in herinnering dat Asscher als minister geen excuses voor de slavernij had aangeboden. Farid Azarkan noemde het verhaal van Asscher een goedkope babbeltruc, omdat de PvdA enkele DENK-moties tegen discriminatie niet had gesteund. Hij haalde ook uitspraken uit het verleden aan van PvdA-kopstukken over Marokkanen. Het ontlokte een woedende tegenaanval van Asscher, die een tirade afstak over de video’s waarin DENK kritiek uitte op Kamerleden met een Turkse achtergrond. De inbreng van Kees van der Staaij (SGP) aan het Kamerdebat was nog het meest veelzeggend. Voor hem is het uitgangspunt helder: alle mensen zijn naar Gods evenbeeld geschapen. Racisme is daarom uit den boze. We zijn immers allemaal van dezelfde lap gescheurd. Het is maar dat u het weet. Geen excuses Vanwege de vrees voor polarisering zag de premier niets in het aanbieden van excuses voor de Nederlandse rol in de slavernij en de slavenhandel. Eerder betuigde de Nederlandse staat wel zijn diepe spijt en berouw. Dat gaat niet voor iedereen ver genoeg, erkende hij. Maar voor anderen zouden excuses juist weer te ver gaan. ‘Kun je mensen die vandaag leven verantwoordelijk houden voor het verre verleden?’, vroeg hij zich af. Volgens de premier zouden excuses meer polariseren, dan dat ze mensen zouden samenbrengen omdat het aanbieden daarvan ook op tegenstand stuit. ‘Als ik het zal doen, voor wie doe ik het dan, aan wie bied ik ze dan aan? En hoe ver moeten we dan teruggaan? Tegelijkertijd, erkennen dat dat niet usance is in de wereld om dat wel te doen. Om al die redenen hebben we het niet gedaan’, aldus de premier. Het kabinet-Rutte II betuigde eerder diepe spijt en berouw voor het slavernijverleden, en dat vindt de premier voldoende. Wel is hij voorstander van een herdenkingsjaar over slavernij in 2023. In dat jaar is het 150 jaar geleden dat Nederland een eind maakte aan slavernij. Voortdurend punt van discussie Slavernij gebeurde honderden jaren geleden. Niemand die nu leeft, heeft daar direct verantwoordelijkheid voor. Schaamte en schuld is totaal niet nodig Maar waar men als samenleving wel verantwoordelijkheid voor heeft, is je te informeren over wat zich heeft afgespeeld. Je kunt niet de glorieuze kant van de geschiedenis vieren zonder dat je er rekenschap van geeft dat die niet voor alle mensen gold. Zoals ook de nieuwe Canon weer aantoont, is de omgang met het Nederlands verleden een voortdurend punt van discussie, dat evenveel zegt over hoe wij over onze gezamenlijke identiteit denken als over het verleden. Het Rijksmuseum werd bij heropening in 2013 gemunt als museum van Nationale Geschiedenis en nam de beslissing om kunst en geschiedenis voor het eerst integraal te laten zien. Zeven jaar geleden was dat nog vanuit het perspectief van het glorieuze Holland, de koopmansgeest; nu is het tijd voor gedeeld verleden. Dat maakt de functie gevoelig: die moet zich constant verhouden tot de gepolariseerde actualiteit.

Begin juni heeft Gerda de Jong ons laten weten dat zij zal stoppen als burgerraadslid van onze fractie, omdat er veel zaken zijn die ook tijd en aandacht van haar vragen. Wij vinden dat erg jammer. We zullen haar inbreng, constructieve vragen, ondersteuning en gezelligheid missen. Bedankt voor je inzet voor onze fractie, Gerda!

Wat we de afgelopen maanden hebben meegemaakt is ongekend. Een pandemie die ons leven op de kop heeft gezet, waarbij mensen hun dierbaren hebben verloren en zzp’ers, flexwerkers en jongeren hun baan zijn kwijtgeraakt. Er zijn ouderen en minder validen die zich eenzaam voelen en jongeren die depressief raken door de coronacrisis (zie ook recent onderzoek van de UT). En vergeet de gevolgen voor de gemeente niet: straks de toename van het aantal aanvragen in het sociaal domein. Denk hierbij aan toename van wachtlijsten bij wijkteams, maar ook jeugdzorg. De enorme financiële gevolgen. Nog meer tekorten, nog meer bezuinigingen. We houden ons hart vast. Laten we niet vergeten dat deze crisis ook enorme gevolgen heeft gehad voor onze lokale democratie. In feite werd de lokale democratie, de gemeenteraad en alle gemeenteraden van de Twentse raden tijdens deze periode aan de kant gezet en kreeg de voorzitter van de Regio de regie over 650.000 inwoners en besliste over al deze mensen op basis van de aanwijzing van de minister. Wij hadden daar niets over te zeggen. We hebben tijdelijk niet vergaderd en er zijn enorme besluiten genomen die onze grondrechten raken. Straks, achteraf, kunnen we de voorzitter ter verantwoording roepen, maar uiteindelijk bepaalt de minister wat hij van ons oordeel vindt. De democratische legitimatie van de crisisaanpak laat in ieder geval te wensen over. Dringt het tot u door wat dit betekent voor onze inwoners? Door de genomen maatregelen zijn grondrechten van onze inwoners ingeperkt. De maatregelen, zoals het verbod op groepsvorming zonder anderhalve meter afstand te houden, raken de grondwettelijk vastgelegde vrijheid van vereniging, godsdienst en onderwijs. En dat de politie te volle huizen binnengaat, schendt het recht op de persoonlijke levenssfeer. Wij hebben als CDA maar ook D66 ons afgevraagd of het hoogste orgaan − de gemeenteraad − niet vooraf of tijdens de crisis en bij het opzijzetten van de grondrechten uit de Grondwet gehoord of betrokken had moeten worden. Men zegt dan: het is nu crisis en ‘nood breekt wet’. De gemeenteraad is echter het hoogste orgaan. Het CDA vindt dat hier lering uit getrokken moet worden. Het CDA heeft de noodverordening geagendeerd, omdat we het een ontzettend belangrijk onderwerp vinden. Het tast onze grondrechten, maar ook de democratische legitimiteit aan. Ik nodig dan ook partijen uit, die al jaren met hoge toon verschillende wethouders ter verantwoording hebben geroepen dat ze onrechtmatig hebben gehandeld, om hun reflectie en visie op de aanpak van deze noodverordening en de genomen maatregelen te geven. Want de inbreuk en de gevolgen voor onze inwoners van deze noodverordening gaan veel verder en zijn veel ingrijpender dan waar deze partijen tot nu tegen geageerd hebben. U zult vast vandaag in de krant gelezen hebben wat de impact is geweest voor mevrouw Schoonderbeek-Nijkrake, die afgelopen vrijdag is overleden en van wie haar nabestaanden in een rouwadvertentie hun ongenoegen over de impact van de coronamaatregelen hebben verwoord. Dit verhaal hakt er behoorlijk in, want dit speelt veel breder voor al die ouderen die de afgelopen tijd in eenzaamheid moesten leven of eenzaam in hun eentje het leven hebben moeten laten. Daarom proberen we dit ook met de agendering van de crisisaanpak enigszins bespreekbaar te maken en enige democratische controle naar ons toe te trekken. Het is dan ook te prijzen dat we tussentijds geïnformeerd zijn m.b.t. de aanpak en de besluiten tijdens coronacrisis en dat de burgemeester niet zozeer als voorzitter van de Veiligheidsregio met ons in gesprek gaat, maar ook als burgemeester van Enschede. Na afloop van de crisis zal het verantwoordingsdebat plaatsvinden en die gaan we ook zeker voeren. Ayfer Koç, fractievoorzitter CDA Enschede

Zonneweide-West Het CDA vindt bouwen in onze kleine kernen van vitaal belang en alles wat dit mogelijk in de weg staat, willen wij in dialoog oplossen om de voortgang te behouden. Nu zijn er nog steeds mogelijke obstakels bij Zonneweide-west. Wij hebben hier ook al eerder aandacht voor gevraagd. In het Brabants Centrum van donderdag 4 juni lezen we dat de wijze van communicatie niet is verlopen zoals het zou moeten zijn. Datgene wat er nu gemaakt is, is niet in overleg tot stand gekomen. De overleggen zijn niet in harmonie verlopen. 5 van de 6 bewoners krijgen een ontsluiting en ondanks allerlei suggesties van de gehele buurt, krijgt 1 bewoner geen ontsluiting. Het CDA heeft daarom de volgende vragen gesteld om escalatie te voorkomen: Kan de burgemeester optreden als bemiddelaar in het conflict, om rechtsgang te voorkomen? Kan de burgemeester op korte termijn in contact treden met buurtbewoners en de projectontwikkelaar om de problemen van beide zijden aan te horen? Kan daarbij ook met beide partijen de verschillende opties nog eens doorlopen worden? Wij als CDA zouden het zeer op prijs stellen als beide partijen zich gehoord voelen door onze gemeente. Het zou goed zijn als er eindelijk gebouwd kan worden en het bord uit de voortuin kan. Kunt u hier zorg voor dragen?