De laatste vrijdag van de maand september 2018. Een groep van 17, bestaande uit collegeleden, raadsleden en griffieleden, stonden de vroege ochtend voor het gemeentehuis Grave. Dit was niet, omdat ze de sleutel van het stadhuis kwijt waren of het stadhuis uit waren gezet. Nee, het was de dag dat we als raad, college en griffie een excursie hadden gepland. Een excursie naar het noord-westen van Nederland. Naar de stad Hoorn, Katwoude en de Alliantie Markermeerdijken. Een alliantie bestaande uit het Hoogheemraadschap Hollands Noorderkwartier, Boskalis en VolkerWessels ondernemingen met als doel om de versterking van bijna 33km aan dijk te overzien in het oosten van Noord-Holland.
De bus stond klaar, de zakken met chips, koekjes en KitKatten werden geopend en de reis kon beginnen. Een reis die ons, na een tussenstop bij de Starbucks, naar de lange groene grasvelden en meters lange watergeulen en dijken bracht in het oosterlijk deel van noord-Holland.
Bij aankomst in Katwoude werden we door de alliantie Markermeerdijken van harte welkom geheten en bijgepraat over hun project. Een project waarmee ze 1,2 miljoen Noord-Hollanders hopen te beschermen tegen de toenemende waterspiegel van het markermeer. De discussie ging vervolgens over het dilemma waar veel gemeentes, provincies en waterschappen mee worstelen. Burger communicatie en participatie. Een van de belangrijkste speerpunten van de alliantie was om een open en eerlijk dialoog te voeren met alle betrokkenen. En juist die dialoog te blijven voeren met elkaar op de momenten dat je er met elkaar niet uitkomt. En ja, soms betekend dat alsnog een rechtsgang naar de raad van staten. Niet iedereen kan namelijk zijn zin krijgen. Dat betekent niet dat er niet geluisterd wordt. Wat vaak wordt beschouwd als een communicatieprobleem is in veel gevallen niet meer dan een meningsverschil. Een verschil die, ondanks alle moeite, geen middenweg kent. En dat hoeft ook niet altijd. Het is een illusie om te denken dat iedereen dezelfde problemen heeft en dezelfde oplossingen wenst. Het is juist een kans om elkaar te verreiken van inzichten en informatie en zolang je daar voor open staat zijn er geen verliezers. Misschien heeft het niet altijd de gewenste afloop, maar gehoord worden en begrip hebben voor de situatie is al een grote stap in de goeie richting. Om die reden heeft de alliantie Markermeerdijken honderden info avonden gehouden en keukentafelgesprekken gevoerd wat, naar hun mening, een groot succes was.
We vervolgende onze weg langs de dijken van Noord-Holland en kwamen verschillende prachtige plaatjes tegen. Oude kerken die tot prachtige woonhuizen waren omgebouwd, kleine bruggetjes met overhangende bomen en historische panden die ons kikkerlandje zo’n mooi karakter geven. Echter kon op sommige plaatsen het contrast niet groter zijn. Waar eens woningen stonden die Nederland hebben gevormd tot wat het is, staan nu moderne woningen die het Nederlandse karakter niet meer weerspiegelen. Je stelt jezelf al snel de vraag in wat voor woning je zelf zou willen wonen. Een kleine karakteristieke houten hutje op de hei of een modern paleis die van alles voorzien zijn. Eerlijk gezegd zou ik zelf niet een keuze kunnen maken. Ik ben opgegroeid met de liefde voor karakter, maar ook de lust voor gemakzucht. Misschien dat de verscheidenheid van deze type woningen juist gaat zorgen voor een nieuw Nederlands karakter. De tijd zal het leren.
Eenmaal aangekomen in Hoorn werden we welkom geheten in de riante groene schouwburg van Hoorn. Een gebouw dat in de wijde verte kan worden gezien en voor veel verschillende doeleinden kan worden gebruikt. Wij troffen het om daar aanwezig te zijn op het moment dat er een huwelijk voltrokken werd. Een locatie die daar uitstekend voor geschikt is. Op de achtergrond kon men genieten van een rustig Markermeer en een prachtige zon die zijn stralen via het water naar binnen liet kaatsen. In de schouwburg werden we bijgepraat over het project van de gemeente om de versterking van de dijken te combineren met hun eigen wens om een strand aan te leggen. Een ambitieus plan met ook hier de wens van de gemeente om niet dit project te laten slagen, omdat het gemeentebestuur het wil, maar omdat de mensen het willen. Dialoog en samenspraak zijn ook bij dit project kernbegrippen waar niet vanaf geweken wordt. Inspraakavonden, ronde tafel bijeenkomsten en andere opties werden ingezet om van dit project een gemeenschappelijk project te maken. En ook hier kan niet ontkomen worden aan de verschillende meningen en komt het uiteindelijk toch weer neer op het maken van keuzes. Voor sommige zijn dat niet de meest populaire keuzes, maar het zijn wel keuzes waar men over heeft mee kunnen praten. En ik ben van mening dat dat al een stap in de goeie richting is.
Tot slot vertelde Ben Peters, CDA wethouder uit Grave, over de gelijkenissen tussen de stad Grave en Hoorn. De beide steden zijn bijna even oud en beschikken beide over een variatie aan scheef hangende gebouwen. Hoorn is echter gevormd en groeide door de handel waar Grave juist veel meer een militaire stad was. Desalniettemin zijn er veel raakvlakken te vinden. Historische kenmerken en eigenschappen die in beide steden goed bewaard gebleven zijn en waar mogelijk weer in ere worden hersteld.
Na een prachtige wandeling door de stad en een paar drankjes op het terras stond de bus weer klaar en kon de terugreis beginnen. Een beetje moe van alle indrukken overkwam mij het dat ik in de bus in slaap dutte. Want hoewel het een mooie dag was, was het ook een indrukwekkende en vermoeiende dag. Een dag waarvan ik zeer heb genoten! Het was een dag waarop we veel hebben geleerd en veel ervaringen hebben opgedaan. Mooie ervaringen die ik weer meeneem in mijn rugzak.
Jochem Jacobs
