Poliflw

Met de komst van de participatiewet, voorheen Bijstand, is er veel veranderd. De bijstand is uitgegroeid tot een uitzichtloze hel is de terechte titel van een artikel van NRC. Daarin wordt uiteengezet hoe ver de participatiewet is doorgeschoten. Terwijl bijna iedereen en alles in deze Covid-19 tijd door de overheid wordt met miljoenen of zelfs miljarden“gered”,  wil staatssecretaris Van Ark (VVD) de regels voor uitkeringsgerechten nog meer verscherpen. In veel gemeenten in het land komt men hiertegen in het geweer. Zo ook in Kerkrade. De SP diende een motie in, mede indiener waren: Ons Kerkrade, Lokaal Alternatief en Ouderenpartij Kerkrade. Na debat in de raad werd deze motie gesteund door Burgerbelangen, PvdA en CDA.  Er was maar één partij tegen: VVD Kerkrade.

Citaat uit het artikel van NRC: De bijstand is uitgegroeid tot een uitzichtloze hel  (door Zihni Özdil)

Over vroeger: Citaat “Maar de overheid gunde ons vertrouwen, bood waardigheid en, daarmee, de cruciale hoop om vooruit te komen.

Hoe anders is dat nu. Anno 2020 is een bijstandsuitkering niet langer een vehikel voor vooruitgang, maar een uitzichtloze hel. Het begon in Rotterdam. Die stad ging als eerste bijstandsgerechtigden verplichten om in een hesje op straat vuilnis te prikken. De ‘tegenprestatie’ die meteen ook de mensen verdrong voor wie vuil prikken hun beroep was. Niet lang daarna werd het landelijk beleid.

„Als ik vandaag in diezelfde situatie zat als toen, had ik het nooit gered, en jij ook niet”, zegt mijn vader vaak. De mensonterende omstandigheden van de bijstandsgerechtigden die ik spreek, bevestigen zijn gelijk. U proeft aan mijn woorden dat dit dossier mij persoonlijk raakt. Ik hoop u inmiddels ook.” einde citaat.

Staatssecretaris Van Ark (VVD, Sociale Zaken) wil de mensen nog harder aanpakken. Ze wil geen bijstand meer zonder tegenprestatie en gaat hiervoor een wetsvoorstel gaat indienen;

De gemeenten moeten volgens haar de teugels aantrekken bij de uitvoering van de Participatiewet;

Er zijn veel argumenten voor het tegendeel:

·de VNG acht de plannen van staatssecretaris Van Ark van Sociale Zaken om van bijstandsgerechtigden een tegenprestatie te eisen overbodig;

·volgens het Sociaal en Cultureel Planbureau leidt een verplichte tegenprestatie niet tot een hogere uitstroom;

·het niet uitstromen meer te maken heeft met onmacht dan met onwil;

·de plannen van de staatssecretaris zullen tot extra kosten leiden voor de gemeente Kerkrade zonder dat daar extra overheidsmiddelen tegenover staan;

·de gemeente Kerkrade heeft binnen de bestaande wetgeving voldoende ruimte om maatwerk te leveren;

·er binnen de huidige wetgeving goede resultaten zijn bereikt op het niveau van de gemeenten Kerkrade;

Daarom vraagt de gemeenteraad aan het college van B&W in Kerkrade om:

een tegengeluid te organiseren in Parkstad Limburg-, Westelijke Mijnstreek- en Middengebiedverband; van hieruit de VNG te benaderen om actief stelling te nemen tegen het wetsvoorstel van de staatssecretaris;

De SP is van mening dat iedereen moet kunnen meedoen in onze maatschappij en dat iedereen kan beschikken over een rechtvaardig inkomen. We laten niemand vallen, álle Nederlanders hebben recht op een menswaardig bestaan.

Namens SP Kerkrade:

Marianne Laumann,

Jos Piefer,

Carin Wevers.

De motie kunt u hier lezen:

Ondanks dat enkele verbetervoorstellen van SP Breda door een unanieme raad werden aangenomen, hebben we vanwege een keiharde bezuiniging van € 550 duizend tegen het armoedebeleid van wethouder Boaz Adank (VVD) gestemd. Donderdagavond stond het stuk met een vertraging van 1,5 jaar dan eindelijk op de agenda van de gemeenteraad. De bezuinigingen van dit college op de allerarmsten worden behaald door de individuele inkomenstoeslag met 100 euro te verlagen en pas na 5 in plaats van 3 jaar uit te keren. Daarnaast zal er jaarlijks een drempelbedrag van 60 euro worden ingevoerd op de bijzondere bijstand. SP-raadslid Inge Verdaasdonk: “Deze beide aanpassingen in het armoedebeleid leiden tot een flinke achteruitgang voor de mensen die toch al het minst hebben. Daarom hebben we ook tegen het nieuwe beleid gestemd.”

Zelf heeft SP Breda nog twee verbetervoorstellen gedaan waar de gemeenteraad voor heeft gestemd. Als eerste een motie waardoor de individuele inkomenstoeslag voortaan automatisch jaarlijks uitgekeerd zal gaan worden bij mensen met een bijstandsuitkering die al langer bekend zijn bij de gemeente. Als tweede een motie over het beter benutten van de ruimte die de wet op de kostendelersnorm geeft. Er moeten volgens SP Breda meer uitzondering op de  kostendelersnorm – een korting op uitkeringen toeslagen als mensen samenwonen – worden gemaakt. Verdaasdonk: “Te rigide toepassing van de kostendelersnorm zorgt voor meer dak- en thuislozen, meer spookburgers en meer mantelzorgers die in de financiële problemen komen. Dat Breda nu gaat kijken welke morgelijkheden de wet biedt om dat zoveel mogelijk te voorkomen is positief.”

Het aantal bijstandsgerechtigden dat zich bij het leerwerkbedrijf Voorne-Putten Werkt moest aanmelden via de verboden vingerscan is veel groter dan wethouder Igor Bal (VVD) de gemeenteraad van Nissewaard meldde. Dat blijkt uit de antwoorden die de gemeente aan de Autoriteit Persoonsgegevens stuurde. Niet 290 maar 940 personen moesten met vingerafdruk inklokken.

Aldus het AD van 9 maart 2020.

Wethouder Igor Bal (VVD) vindt dat de brief met excuses over de ontstane ophef alleen gestuurd hoefde te worden aan die mensen die op dat moment (hier wordt waarschijnlijk de datum van de brief bedoeld) nog werkten voor Voorne-Putten Werkt BV. Alleen met die mensen bestond nog een relatie.

Dit argument klopt niet.

Wie in het verleden heeft gewerkt met behoud van uitkering voor Voorne Putten Werkt BV heeft moeten inklokken via een vingerscan.

Dat was destijds niet toegestaan en is dat nog steeds niet. Dit blijkt uit een antwoord van Staatssecretaris Van Ark (VVD) van 25 mei 2018 op Kamervragen dat zulke tijdsregistratiesystemen verboden zijn onder de wet AVG (Wet Algemene Verordening Gegevensbescherming)

De gemeente Nissewaard was en is daardoor in overtreding van de wet.

Dat feit blijft overeind, ongeacht of de relatie tussen bijstandsgerechtigde en Voorne-Putten Werkt BV is beëindigd.

Dit toont aan dat sinds het idee rijkstaken over te hevelen naar de gemeenten, dit in de praktijk leidt tot Kafkaëske situaties. Fractievoorzitter van de ChristenUnie, Gert-Jan Segers, stelde in het debat na Prinsjesdag dat regels belangrijker lijken dan mensen, wachttijden te lang zijn en burgers van het kastje naar de muur worden gestuurd.

SP Nissewaard en Hellevoetsluis staat dus niet alleen in dit standpunt.

In de praktijk leidt het ertoe dat een categorie mensen die niet is uitgerust om met bureaucratie om te gaan door diezelfde bureaucratie worden vermalen.

Als maatschappij gaan we er daardoor collectief op achteruit.

De kosten die worden gemaakt komen uiteindelijk collectief op ons bord. Saillant detail is dat dit door een partij wordt uitgevoerd die er prat opgaat uitstekende schatbewaarders te zijn.

Om die reden ondersteunen we de recente acties van het FNV tegen het werken met behoud van uitkering. Werk moet lonen en niet leiden tot een onderklasse, veroordeeld tot een uitzichtloos bestaan. te meer omdat onderzoek aantoont dat mensen die de bijstand uitstromen een hoger risico lopen weer in de bijstand terecht te komen.

Voorzitter, om te beschouwen moet je soms wat afstand nemen. Om het grote plaatje te kunnen zien. En vanaf een afstand bekeken leven wij in een rijk land. Volgens sommigen zelfs een ‘gaaf’ land. Maar voorzitter, wie vervolgens wat dieper inzoomt ziet ook waar een rijk land arm in kan zijn:

 

Een ruime verdubbeling van het aantal daklozen in tien jaar. Steeds meer mensen die wegzakken in het schuldenmoeras, en afhankelijk zijn van een bewindvoerder. Een almaar groeiende groep jongeren die onvindbaar is voor onze instanties. Ruim tienduizend zwakke ouderen die wachten op thuiszorg of een verpleeghuisplek, en hierdoor steeds vaker onnodig in het ziekenhuis belanden. En waar de onvoorspelbaarheid van elke maand een ander loonstrookje voor sommigen een avontuur is, leven veel lager opgeleide flexwerkers in een permanente angst om door de bodem te zakken.

 

Voorzitter, hoe leggen wij uit dat we inmiddels in een land leven waarin zelfs een baan geen garantie meer biedt voor een dak boven je hoofd? Maar vooral: hoe leggen wij dat uit als lokale politici? In een wereld die steeds flexibeler en grilliger wordt hebben raadsleden gelukkig nog één zekerheid. Namelijk dat zij altijd de collega’s aan ‘de overkant’ de zwartepiet toe kunnen spelen.

 

De verhuurderheffing, de decentralisaties, de participatiewet, de bezuinigingen op de GGZ… Soms praten we over deze landelijke maatregelen alsof het de Plagen van Egypte zijn. Rampspoed die over ons uit is gestort, waar wij zelf part noch deel aan hebben.

 

Voorzitter, dat landelijke keuzes ons diep raken in onze begroting, maar vooral in het dagelijks leven van onze inwoners, is natuurlijk een feit. Maar wanneer wij ons hierachter blijven verschuilen, riskeren wij een nieuwe ramp. Want is iemand die veel te lang wacht op een huurwoning minder boos na wat wazige woorden over de verhuurderheffing en Vestia-derivaten? Natuurlijk niet. En zolang politieke actie uitblijft, zal die woede zich verplaatsen. De SP spreekt geregeld bewoners uit kwetsbare Haagse wijken, die uit onmacht en frustratie maar ‘omlaag’ zijn gaan trappen. Naar de buurvrouw die haar land moest ontvluchten, of de buurman die uit een instelling komt en psychisch in de knoop zit. Want in een land waarin het steeds normaler wordt dat mensen moeten concurreren om basisbehoeften, slaat de solidariteit steeds meer om in wantrouwen. Wantrouwen in de politiek, maar ook wantrouwen in de ‘ander’.

 

Voorzitter, dan volstaat het niet langer om als gemeente te vervallen in een klaagzang over het Rijk. Wat onze inwoners nodig hebben is een activistisch stadsbestuur. Een stadsbestuur met de wil om tegen de stroom in te roeien, in het belang van alle inwoners van onze stad die nu buiten de boot vallen. En op punten kiest het college ook voor hun belang. Zo is mijn fractie blij met het vorig jaar gepresenteerde tien puntenplan om de problemen in de maatschappelijke opvang te lijf te gaan. En opgelucht zijn wij dat het armoedebeleid even ruimhartig blijft als onder het vorige college.

 

Maar de snoeiharde bezuinigingen op de zorg presenteren als natuurverschijnsel, dat is natuurlijk onze inwoners een rad voor de ogen draaien. Dat het college geen toverstafje heeft om het gapende gat in de zorgbegroting te dichten, dat kan ik mijn fractie begrijpen. Maar andere keuzes zijn wel degelijk mogelijk. En ja, dan kan de VVD misschien een paar jaar niet pronken met Den Haag als stad met de laagste woonlasten. En dan moet wethouder De Mos zijn selfie bij een dik gesubsidieerd topsportevenement misschien een keer verruilen voor een kiekje op een wijkbraderie. En dan moet hij zijn marketingmensen, die deze maand nog door de wethouder getrakteerd zijn op een avondje backstage bij de Party Animals, misschien toch maar aan de afgesproken bezuiniging van 1 miljoen per jaar houden. Want als kwetsbare zorgbehoevenden de dupe dreigen te worden van flinterdunne bezuinigingspolitiek, dan mag je toch wel verwachten dat de politieke scoringsdrift even op een lager pitje kan.

 

Kortom, als het om de miljoenentekorten op de Jeugd en Wmo gaat, is wat de SP betreft veel meer nodig dan een opgestoken hand bij het Rijk. Wij verwachten meer onderlinge solidariteit binnen de coalitie, om de pijn van zorgbehoevende Hagenaars te verzachten. De stap naar meer kleinschalige zorg in de wijk juicht de SP natuurlijk toe. Maar wat als aansturen op lichtere zorg, zoals mijn fractie verwacht, voor veel Hagenaars niet verantwoord blijkt? Geldt straks ook voor ouders en begeleiders van kwetsbare Haagse jongeren, net als vele ouderen voor hen, dat zij straks naar de rechter moeten stappen voor de nodige zorg? En wat als de aangekondigde scherpere tarieven voor jeugdhulp tot gevolg hebben dat de kwaliteit van de zorg in gevaar komt? Dendert de bezuinigingstrein dan door, of trekt er iemand aan de noodrem?

 

Voorzitter, tot slot wil ik graag stilstaan bij het dichtslibben van onze daklozenopvang. Zo zagen wij dit jaar een explosieve toename van dakloze gezinnen. Bij de behandeling van de Woonagenda van dit college ging veel aandacht uit naar de noden van de leraar, de agent, de verpleger: door de VVD liefkozend ‘de gewone Hagenaar’ genoemd. Terwijl wethouder Van Alphen in zijn laatste brief over de opvang terecht stelt: die dakloze, dat had ook u of ik kunnen zijn. En in diezelfde brief stond nog een rake uitspraak, namelijk dat uitbreiding van de sociale woningvoorraad keihard nodig is om dichtslibben van de opvang te voorkomen. Maar tegenover deze noodkreet staan de zalvende woorden van wethouder Revis, als hem gevraagd wordt waar die 30% sociale woningbouw blijft. ‘Gaat u maar rustig slapen, want op de lange termijn, gemiddeld, komt het wel goed.’ Onze fractie hoort graag van het college op welke termijn er genoeg sociale huurwoningen bij zijn gekomen om de uitstroom uit de opvang eindelijk op gang te krijgen. Want dak- en thuislozen, de grootste verliezers van falend woonbeleid, hebben niks aan vage vergezichten en halfzachte beloftes.

Kortom, de SP is ervan overtuigd: meer oog hebben voor de meest kwetsbaren in onze stad kan ook bij financiële tegenwind. Het is gewoon een kwestie van kiezen.

Voorzitter, om te beschouwen moet je soms wat afstand nemen. Om het grote plaatje te kunnen zien. En vanaf een afstand bekeken leven wij in een rijk land. Volgens sommigen zelfs een ‘gaaf’ land. Maar voorzitter, wie vervolgens wat dieper inzoomt ziet ook waar een rijk land arm in kan zijn:

 

Een ruime verdubbeling van het aantal daklozen in tien jaar. Steeds meer mensen die wegzakken in het schuldenmoeras, en afhankelijk zijn van een bewindvoerder. Een almaar groeiende groep jongeren die onvindbaar is voor onze instanties. Ruim tienduizend zwakke ouderen die wachten op thuiszorg of een verpleeghuisplek, en hierdoor steeds vaker onnodig in het ziekenhuis belanden. En waar de onvoorspelbaarheid van elke maand een ander loonstrookje voor sommigen een avontuur is, leven veel lager opgeleide flexwerkers in een permanente angst om door de bodem te zakken.

 

Voorzitter, hoe leggen wij uit dat we inmiddels in een land leven waarin zelfs een baan geen garantie meer biedt voor een dak boven je hoofd? Maar vooral: hoe leggen wij dat uit als lokale politici? In een wereld die steeds flexibeler en grilliger wordt hebben raadsleden gelukkig nog één zekerheid. Namelijk dat zij altijd de collega’s aan ‘de overkant’ de zwartepiet toe kunnen spelen.

 

De verhuurderheffing, de decentralisaties, de participatiewet, de bezuinigingen op de GGZ… Soms praten we over deze landelijke maatregelen alsof het de Plagen van Egypte zijn. Rampspoed die over ons uit is gestort, waar wij zelf part noch deel aan hebben.

 

Voorzitter, dat landelijke keuzes ons diep raken in onze begroting, maar vooral in het dagelijks leven van onze inwoners, is natuurlijk een feit. Maar wanneer wij ons hierachter blijven verschuilen, riskeren wij een nieuwe ramp. Want is iemand die veel te lang wacht op een huurwoning minder boos na wat wazige woorden over de verhuurderheffing en Vestia-derivaten? Natuurlijk niet. En zolang politieke actie uitblijft, zal die woede zich verplaatsen. De SP spreekt geregeld bewoners uit kwetsbare Haagse wijken, die uit onmacht en frustratie maar ‘omlaag’ zijn gaan trappen. Naar de buurvrouw die haar land moest ontvluchten, of de buurman die uit een instelling komt en psychisch in de knoop zit. Want in een land waarin het steeds normaler wordt dat mensen moeten concurreren om basisbehoeften, slaat de solidariteit steeds meer om in wantrouwen. Wantrouwen in de politiek, maar ook wantrouwen in de ‘ander’.

 

Voorzitter, dan volstaat het niet langer om als gemeente te vervallen in een klaagzang over het Rijk. Wat onze inwoners nodig hebben is een activistisch stadsbestuur. Een stadsbestuur met de wil om tegen de stroom in te roeien, in het belang van alle inwoners van onze stad die nu buiten de boot vallen. En op punten kiest het college ook voor hun belang. Zo is mijn fractie blij met het vorig jaar gepresenteerde tien puntenplan om de problemen in de maatschappelijke opvang te lijf te gaan. En opgelucht zijn wij dat het armoedebeleid even ruimhartig blijft als onder het vorige college.

 

Maar de snoeiharde bezuinigingen op de zorg presenteren als natuurverschijnsel, dat is natuurlijk onze inwoners een rad voor de ogen draaien. Dat het college geen toverstafje heeft om het gapende gat in de zorgbegroting te dichten, dat kan ik mijn fractie begrijpen. Maar andere keuzes zijn wel degelijk mogelijk. En ja, dan kan de VVD misschien een paar jaar niet pronken met Den Haag als stad met de laagste woonlasten. En dan moet wethouder De Mos zijn selfie bij een dik gesubsidieerd topsportevenement misschien een keer verruilen voor een kiekje op een wijkbraderie. En dan moet hij zijn marketingmensen, die deze maand nog door de wethouder getrakteerd zijn op een avondje backstage bij de Party Animals, misschien toch maar aan de afgesproken bezuiniging van 1 miljoen per jaar houden. Want als kwetsbare zorgbehoevenden de dupe dreigen te worden van flinterdunne bezuinigingspolitiek, dan mag je toch wel verwachten dat de politieke scoringsdrift even op een lager pitje kan.

 

Kortom, als het om de miljoenentekorten op de Jeugd en Wmo gaat, is wat de SP betreft veel meer nodig dan een opgestoken hand bij het Rijk. Wij verwachten meer onderlinge solidariteit binnen de coalitie, om de pijn van zorgbehoevende Hagenaars te verzachten. De stap naar meer kleinschalige zorg in de wijk juicht de SP natuurlijk toe. Maar wat als aansturen op lichtere zorg, zoals mijn fractie verwacht, voor veel Hagenaars niet verantwoord blijkt? Geldt straks ook voor ouders en begeleiders van kwetsbare Haagse jongeren, net als vele ouderen voor hen, dat zij straks naar de rechter moeten stappen voor de nodige zorg? En wat als de aangekondigde scherpere tarieven voor jeugdhulp tot gevolg hebben dat de kwaliteit van de zorg in gevaar komt? Dendert de bezuinigingstrein dan door, of trekt er iemand aan de noodrem?

 

Voorzitter, tot slot wil ik graag stilstaan bij het dichtslibben van onze daklozenopvang. Zo zagen wij dit jaar een explosieve toename van dakloze gezinnen. Bij de behandeling van de Woonagenda van dit college ging veel aandacht uit naar de noden van de leraar, de agent, de verpleger: door de VVD liefkozend ‘de gewone Hagenaar’ genoemd. Terwijl wethouder Van Alphen in zijn laatste brief over de opvang terecht stelt: die dakloze, dat had ook u of ik kunnen zijn. En in diezelfde brief stond nog een rake uitspraak, namelijk dat uitbreiding van de sociale woningvoorraad keihard nodig is om dichtslibben van de opvang te voorkomen. Maar tegenover deze noodkreet staan de zalvende woorden van wethouder Revis, als hem gevraagd wordt waar die 30% sociale woningbouw blijft. ‘Gaat u maar rustig slapen, want op de lange termijn, gemiddeld, komt het wel goed.’ Onze fractie hoort graag van het college op welke termijn er genoeg sociale huurwoningen bij zijn gekomen om de uitstroom uit de opvang eindelijk op gang te krijgen. Want dak- en thuislozen, de grootste verliezers van falend woonbeleid, hebben niks aan vage vergezichten en halfzachte beloftes.

Kortom, de SP is ervan overtuigd: meer oog hebben voor de meest kwetsbaren in onze stad kan ook bij financiële tegenwind. Het is gewoon een kwestie van kiezen.

Na een jaar wachten op het nieuwe armoedebeleid, presenteerde wethouder Boaz Adank (VVD) vorige week een flinterdunne ‘position paper’. De gemeente wil zich focussen op werkende armen, ouderen en kinderen. Maar heeft geen plannen om ze uit de armoede de halen, laat staan middelen. Gelukkig heeft de SP Breda wel oplossingen. Het kwijtschelden van gemeentelijke belastingen voor inkomens tot 130% van het bijstandsniveau en minimaregelingen voor deze groep bijvoorbeeld. Plannen heeft het college wel om te bezuinigen op de armste Bredanaars, namelijk om een drempelbedrag in te stellen voor de bijzondere bijstand. Ook wil het bezuinigen op de individuele inkomenstoeslag voor mensen die langdurig in de armoede leven. Maar om deze Bredanaars  in hun nood bij te staan of te helpen, heeft het geen concrete plannen.

De focus op werkende armen, kinderen en ouderen zou ten koste kunnen gaan van andere Bredanaars in armoede, schrijft de wethouder. Dat hoeft niet vindt de SP, want het college heeft vorig jaar een miljoen euro overgehouden op het armoedebeleid.  Dit is teruggevloeid naar de algemene reserves. Dus daar kunnen we dit en volgend jaar gebruik van maken. En een OZB-verhoging van 1 procent kan al een groot deel van het armoedebeleid betaald worden. Wethouder Adank vindt dat het beleid tegen kinderarmoede voortgezet moet worden. Nou hopelijk niet. Hij heeft  in 2017 en 2018 namelijk honderdduizenden euro's van het rijksbudget voor Bredase kinderen in armoede, aan andere zaken besteed. Gelukkig zal de wethouder er op toe zien dat in 2019 geld voor kinderen in armoede in natura aan ze wordt besteedt. Alle hoop op de thematafel - zorg voor elkaar - gooien en verwachten dat zorginstellingen met plannen komen voor arme kinderen heeft niet. gewerkt. De kinderen zijn dan ook niet ziek, maar hun ouders hebben pijn in de portemonnee.

Het college heeft bij de paper een onderzoek van het NIBUD gevoegd naar de verlichtingen die gemeentelijke en landelijke regelingen kunnen bieden voor de armoedeval. Hij wil werkende armen vinden, maar hoe hij deze groep wil helpen laat hij in het midden. De SP Breda heeft in haar armoede notitie al een motie klaarliggen om voor meer Bredanaars met een laag inkomen de gemeentelijke belastingen en heffingen te kwijtschelden. De voorwaarden daarvoor zijn momenteel namelijk erg stringent. Werkende armen zouden er bij gebaat zijn als de vermogensgrens voor kwijtschelding per direct verhoogd wordt tot 130% van het sociaal minimum. In de armoedenotitie die wij deze zomer hebben gepresenteerd pleiten we ervoor om de inkomensgrens voor minimaregelingen te verhogen. Het zou veel Bredanaars uit de armoede halen, en juist ook de werkende armen. Financieel kan dat omdat het college vorig jaar wel een miljoen op de begroting voor armoedebeleid overhield. Dit is vreemd omdat  er nu nog steeds ongeveer 15.000 tot 20.000 Bredanaars zijn met schulden en armoedeproblemen.

Na een jaar mochten we als gemeenteraad pas een paper van de wethouder ontvangen waarin staat "Wij willen een actievere rol gaan vervullen in de ondersteuning van aankomende problematische schulden". Inderdaad heeft het nieuwe college al weer meer aan de schuldenproblematiek bijgedragen het afgelopen jaar, door bijvoorbeeld het woonlastenfonds af te schaffen. Dat was voor mensen die door omstandigheden zoals verlies van baan de huur niet konden betalen. En nu wil het college onderzoeken of er een mogelijkheid is om goedkope huurwoningen aan mensen met schulden aan te bieden. Er was een goed werkend woonlastenfonds met een budget van 400.000 per jaar. Helaas mochten Bredanaars zelf geen aanvraag doen, maar alleen maatschappelijke instellingen. Die hebben vorig jaar geen aanvragen voor hun cliënten gedaan waardoor het gehele fonds nagenoeg onbenut werd. Dit terwijl er wel tientallen huisuitzetting plaatsvonden. Dus stel dit woonlastenfonds weer in, vindt de SP Breda.

Uit de paper blijkt verder dat de wethouder vooral "wil kijken naar" en "onderzoek wil doen naar" armoede. Maar van onderzoek kunnen mensen niet eten en een dak boven hun hoofd houden. De wethouder moet minder naar de Bredanaars in armoede kijken maar iets voor ze doen, ook voor de werkende armen. En dat begint door onderbenutte armoede gelden niet als excuus aan te grijpen om te bezuinigen. Want armoede voorzieningen verminderen om mensen te stimuleren aan het werk te gaan, veroorzaakt alleen maar meer ellende. Dat schrijven de VNG en het NIBUD.

Tijdens de afgelopen gemeenteraad van 6 juni is door het college definitief besloten om de Piekfijn keten te privatiseren. De commerciële partij ‘Het Goed’ zal de Piekfijn kringloopwinkels en het Fietspunt overnemen.  De ambtenaren die nu in dienst zijn van Piekfijn zullen worden gedetacheerd bij ‘Het Goed’. De huidige contracten van uitzendkrachten en vrijwilligers zullen daarentegen niet worden voortgezet. De Rotterdamse SP-fractie pleitte ervoor dat Rotterdam piekfijn moest blijven door Piekfijn in eigen beheer verder te ontwikkelen. Het college bestaande uit de partijen PvdA, GroenLinks, D66, CDA, CU-SGP en de VVD, hebben besloten om Piekfijn aan 'Het Goed' te gunnen en voor de scenario ‘uitplaatsing’ gekozen met alle gevolgen van dien.

Taylan Cicek: ‘Al 25 jaar lang dient Piekfijn haar Rotterdammers met een nobel doel, een betaalbaar circulair alternatief, het is dat kleine laagdrempelige kringloopwinkeltje in de wijk, dat dichtbij de bewoners staat, Rotterdammers met een kleine beurs verleidt met betaalbare producten. Vernieuwingsdrang en bezuinigingsretoriek bedrukken het sociale karakter en vormen een gewetenloze tandem tegen deze weerloze sociale winkelformule. Je kunt niet anders dan concluderen dat het college met dit besluit een ruk naar meer marktwerking heeft gemaakt. Wederom legt een initiatief met een sociaal karakter, dat voor de meest kwetsbare Rotterdammers, een betaalbaar perspectief biedt, het af tegen de privatisering.’

Om het sociaal karakter van de Piekfijn keten enigszins te waarborgen had de SP-fractie een zestal moties ingediend. Twee van deze moties zijn door de raad aangenomen. Het college gaat zich inspannen om bij de nieuwe kringloopwinkels van 'Het Goed' in Rotterdam, het AOW en Jeugdtegoed besteedbaar te maken. Daarnaast is de motie ‘Piekfijn armoedebestrijding’ aangenomen. Hierin roepen we op het college op om het huidige beleid rondom het verstrekken van vouchers in stand te houden bij de kringloopwinkels van 'Het Goed'. De motie waarin we het college oproepen om het Fietspunt in eigen beheer te houden om de kwaliteit van de gemeentelijke dienstverlening te waarborgen, is verworpen. Verder zijn ook de moties voor meer zekerheid rondom behoud van de huidige locaties, de lage prijzen voor alle segmenten en het behoud van de Piekfijn keten verworpen door het college.

De Rotterdamse SP-fractie zal alle ontwikkelingen rondom de overdracht van de Piekfijn keten en de toekomstige activiteiten van 'Het Goed' in de gaten houden.

Tijdens de afgelopen gemeenteraad van 6 juni is door het college definitief besloten om de Piekfijn keten te privatiseren. De commerciële partij ‘Het Goed’ zal de Piekfijn kringloopwinkels en het Fietspunt overnemen.  De ambtenaren die nu in dienst zijn van Piekfijn zullen worden gedetacheerd bij ‘Het Goed’. De huidige contracten van uitzendkrachten en vrijwilligers zullen daarentegen niet worden voortgezet. De Rotterdamse SP-fractie pleitte ervoor dat Rotterdam piekfijn moest blijven door Piekfijn in eigen beheer verder te ontwikkelen. Het college bestaande uit de partijen PvdA, GroenLinks, D66, CDA, CU-SGP en de VVD, hebben besloten om Piekfijn aan 'Het Goed' te gunnen en voor de scenario ‘uitplaatsing’ gekozen met alle gevolgen van dien.

Taylan Cicek: ‘Al 25 jaar lang dient Piekfijn haar Rotterdammers met een nobel doel, een betaalbaar circulair alternatief, het is dat kleine laagdrempelige kringloopwinkeltje in de wijk, dat dichtbij de bewoners staat, Rotterdammers met een kleine beurs verleidt met betaalbare producten. Vernieuwingsdrang en bezuinigingsretoriek bedrukken het sociale karakter en vormen een gewetenloze tandem tegen deze weerloze sociale winkelformule. Je kunt niet anders dan concluderen dat het college met dit besluit een ruk naar meer marktwerking heeft gemaakt. Wederom legt een initiatief met een sociaal karakter, dat voor de meest kwetsbare Rotterdammers, een betaalbaar perspectief biedt, het af tegen de privatisering.’

Om het sociaal karakter van de Piekfijn keten enigszins te waarborgen had de SP-fractie een zestal moties ingediend. Twee van deze moties zijn door de raad aangenomen. Het college gaat zich inspannen om bij de nieuwe kringloopwinkels van 'Het Goed' in Rotterdam, het AOW en Jeugdtegoed besteedbaar te maken. Daarnaast is de motie ‘Piekfijn armoedebestrijding’ aangenomen. Hierin roepen we op het college op om het huidige beleid rondom het verstrekken van vouchers in stand te houden bij de kringloopwinkels van 'Het Goed'. De motie waarin we het college oproepen om het Fietspunt in eigen beheer te houden om de kwaliteit van de gemeentelijke dienstverlening te waarborgen, is verworpen. Verder zijn ook de moties voor meer zekerheid rondom behoud van de huidige locaties, de lage prijzen voor alle segmenten en het behoud van de Piekfijn keten verworpen door het college.

De Rotterdamse SP-fractie zal alle ontwikkelingen rondom de overdracht van de Piekfijn keten en de toekomstige activiteiten van 'Het Goed' in de gaten houden.

Er is werk aan de winkel in de strijd tegen de afbraak van vangnetten die dit college heeft ingezet. Dat werd duidelijk op dinsdag toen de SP een avond organiseerde om organisaties die Bredase minima helpen te spreken. Stichting Meer met Minder en een welbespraakte budgetcoach vertellen SP-raadslid Boi Boi Huong waar Bredanaars tegenaan lopen. Voor allen is er werk aan de winkel want een op de tien gezinnen in Breda leeft in armoede en dat zijn zo'n 18.000 Bredanaars. Dus bouw de armoedevoorzieningen uit, ga onderuitnutting tegen, en geef iedereen die recht heeft op een voorziening deze pro-actief zonder aanvraag. Dat zijn de adviezen die Huong meekreeg.

Bijzondere bijstand lijkt tot het verleden te behoren, armoederegelingen zijn goed verstopt, hulpverleners weten zelfs soms niet eens welke er zijn en schuldhulpverlening wordt pas ingezet als mensen te diep in de schulden zitten. Uit de wirwar aan Bredase instanties tegen de armoede, kan de burger niet meer goed wijs worden. En maatwerk is vaak een illusie.Die informatie kreeg

De aanwezigen vinden het opvallend dat alleen zij aanwezig waren van de dertig vrijwilligersorganisaties die waren uitgenodigd. "Armoede is een politieke keuze," zegt Jannes. "In een college waar de VVD groot is wordt altijd bezuinigd op de armste mensen". In de politiek en ook in de hulpverlening is volgens de aanwezigen bijvoorbeeld al lang bekend dat bijzondere bijstand nauwelijks meer wordt verstrekt in de gemeente Breda. Daar hebben mensen recht op als zij noodzakelijke kosten, zoals de tandarts niet kunnen betalen. Of een kapotte koelkast vervangen. Van Loo: "Mensen worden doorverwezen naar de kredietbank! Dat is toch hartstikke scheef".

"Als je aan de criteria voldoet, moet je het toch gewoon krijgen," zegt raadslid Huong. Budgetcoach Raymond van Beek vertelt over de praktijk: "De kredietbank wordt gezien als een voorliggende voorziening. Als die het onverantwoord vindt dat je de lening krijgt, dan krijg je pas bijzondere bijstand". Op deze armoedevoorziening gaat dit college ook nog 800.000 ton op bezuinigen. "Vroeger werd de bijzondere bijstand nog eerder uitgekeerd," zegt Jannes.

Volgens de aanwezigen worden armoederegelingen goed verstopt, krijgen ambtenaren de opdracht om de hand op de knip te houden. Het gevolg is dat tonnen overblijven waarmee huisuitzettingen voorkomen hadden kunnen worden en honger en armoede gelenigd. Waar gaat dat geld dan naartoe, vraagt een SP-lid. "Daar worden lantaarnpalen mee betaald," zegt Susanne van Loo van de Stichting Meer met Minder. Het geld gaat terug naar de algemene reserves en daar kan dan alles van betaald worden.

Zo is ook het maatwerkfonds opgeheven, vertelt Van Beek: "Dat heb ik bijvoorbeeld aangevraagd en ontvangen voor een kind van gescheiden ouders, dat een matras nodig had. Er werden te weinig aanvragen gedaan voor uitkeringen uit dit maatwerkfonds en nu bestaat het niet meer." Van Loo zegt dat ze ook niet wist dat het bestond.

Zo zijn er meer onderbenutte regelingen waar mensen niet op wordt gewezen als zij deze nodig hebben. Huong vertelt aanhakend over het woonlastenfonds waardoor mensen die geen huursubsidie krijgen, een jaar geholpen kunnen worden, mochten zij bijvoorbeeld hun baan verliezen. Dit fonds werd ook opgeheven omdat het onderbenut werd. Daartegenover staan wel meer dan 40 huisuitzettingen in 2018. Jannes: Veel ambtenaren zijn zo geïntimideerd dat ze maar de opdracht uitvoeren om zo min mogelijk geld uit te geven."

Hij vervolgt: "Elk jaar wordt weer de discussie gevoerd hoe de armoederegelingen naar de mensen gebracht kunnen worden". Toch zijn ze vrij onbekend en weten mensen vaak niet dat ze er recht op hebben.

Huong wijst op een motie die door de raad is aangenomen in 2017 waarin staat dat de gemeente Bredanaars actief moet wijzen op de armoederegelingen. "Die moet je gewoon uitprinten en de ambtenaar laten zien."

Jannes vindt dat het college gevraagd moet worden hoe zij deze motie hebben uitgevoerd. Van Loo vindt het een probleem dat je van de lange adem moet zijn om een armoedevoorziening toegewezen te krijgen. “En veel mensen weten er niet van of zij zijn in het proces al lang afgemaakt,”zegt zij.

De verplichte tegenprestatie voor bijstandsgerechtigden is donderdagavond wel afgezwakt, maar door coalitiepartijen VVD, D66 en PvdA toch door de raad gedrukt. Oppositiepartijen CDA, GroenLinks en SP stemden tegen. Onder druk van vele inwoners, organisaties en de oppositie, werd het oorspronkelijke plan van wethouder Boaz Adank (VVD) flink aangepast. De verplichte tegenprestatie telt bijvoorbeeld niet langer voor mensen die al vrijwilliger of mantelzorger zijn. “Maar het blijft mogelijk om mensen te korten op hun uitkering waardoor ze onder het bestaansminimum zakken”, zegt SP-fractievoorzitter Bas Maes. “Bovendien is ‘maatwerk’ het antwoord op alles wat rammelt aan dit voorstel, terwijl er geen geld of capaciteit voor is. Ik vrees dat maatwerk eerder willekeur zal blijken en tot veel onzekerheid en problemen gaat leiden.”