Groen in de raad – 7 - vrienden
Één van de woorden die blijven gonzen in mijn hoofd, is zo n woord dat alleen met minachting uitgesproken wordt, waar wenkbrauwen van optrekken en wantrouwen van af druipt. Vriendjespolitiek.
Tegelijkertijd hoor ik de afgelopen maanden regelmatig dat je elkaar iets moet gunnen in de politiek. Een punt hier, een zinnetje daar. Dat je na een fel debat een biertje samen moet kunnen drinken en erom kan lachen of over je laatste vakantie vertelt. Dat je vriendschappelijk met elkaar omgaat. Dat je vrienden moet maken.
En waar begint het dan, die “vriendjespolitiek”? Omdat ik collegaraadslid x mag, gun ik hem een punt en teken een motie waar ik misschien niet 100% achter sta, maar collega y, waar ik geen klik mee heb, komt met een best goede motie niet langs mijn kritische blik. Of begint het in de kroeg, met joviale biertjes en een schouderklopje en een blik van verstandhouding, een aantekening op een bierviltje?
Afgelopen week gebeurde er best veel. Dinsdagavond had ik een gesprek met de VVD en PvdA. Over GroenLinkse input op het coalitieprogramma. De beoogde coalitiepartijen hadden iedereen uitgenodigd om input te geven, punten naar voren te brengen die als belangrijk ervaren worden. Mooi om te zien hoe er gepoogd wordt gehoor te geven aan de veranderingen die op politiek bestuurlijk niveau gaande zijn. En ook een beetje grappig om te zien hoe voorzichtig wij ermee omgaan. Het gesprek voelde goed. Vriendschappelijk, open, inhoudelijk. Er kwam van alles langs, de manier van uitnodigen, de reacties die deze opriep, het wegblijven van andere partijen, de stand van zaken bij de coalitievorming. Ik vond het lastig om zomaar “ins Blaue hinein” een aantal GroenLinks punten als input te geven zonder te weten wat ermee gebeurt. Hoe gaan wij dit terug zien? Wat wordt ermee gedaan? En is het duidelijk herkenbaar een aanvulling van GroenLinks of gaat het op in het grote akkoord? Al daar aan tafel hebben wij goede afspraken erover kunnen maken. En toen Hein mij een paar dagen later belde om deze te bevestigen kon ik enthousiast de tekst van GroenLinks opsturen.
Twee punten die bij elk coalitieakkoord passen, die draagvlak hebben en toch een uniek GroenLinks punt zijn hebben wij aangedragen. Ten eerste dat er een omdenken op economisch- en milieubeleid plaats moet vinden. Dat de gemeente Harlingen zich uitspreekt voor een circulaire duurzame economie. Dat wij ons uitsluitend nog richten op positieve, schone, groene, duurzame bedrijven bij nieuwe huisvestiging, dat er een duidelijke visie en een helder plan voor moet komen. Dat de 6ha grond van het Spaansen-terrein 100% duurzaam en circulair ontwikkeld moet worden. En ten tweede dat er een wethouder van geluk wordt benoemd. Of alle drie de wethouders geluk in hun portefeuille opnemen. Dat mag het college nog zelf invullen. Een wethouder die bij elke uitgave kan motiveren wat deze toevoegt aan het gelukkig zijn van de mensen in de gemeente. Een van de geluks-projecten is het vertellen van een verhaal op een “happy-spot”. Iedereen heeft wel zo n plek in de stad of er net buiten. Een plek van geluk. Deze verhalen te vertellen, te laten zien, daar ter plaatse, het geluk te delen met anderen zal iedereen in Harlingen een stukje gelukkiger maken. Veelal gaat geluk juist daarover, het delen ervan.
En vriendschappen. Die maken ook gelukkig. De ene vriendschap is de andere niet. Elke verbinding is immers uniek. Mensen die elkaar ontmoeten en raakvlak hebben. Gemeenschappelijke idealen, dromen, gevoelens. Maar ook, zoals de Franse schrijver Bernard Halda het verwoordde: ‘’Les admirations ne sont vraies comme les amitiés que lorsqu'elles laissent libres les opinions’’. (Bewondering is alleen echt, evenals vriendschap, wanneer zij de meningen vrij laat)
Tot volgende week,
Stephanie Geurtz
GroenLinks Harlingen
