Poliflw

Door Carla Dik-Faber op 30 januari 2020 om 14:47

De geborgenheid in onze samenleving

In de nadagen van je leven komen vaak heel veel vragen bij elkaar. Vragen over zorg en afhankelijkheid, over eenzaamheid en zingeving. Over loslaten, gemis en gebrek aan verbondenheid met anderen.

We weten dat er in ons land een groep mensen is met het gevoel dat hun leven ‘voltooid’ is. Ze zijn niet ernstig ziek en ze hebben niet te maken met uitzichtloos lijden en ze kunnen dus ook geen beroep doen op de bestaande euthanasiewet. Maar tegelijkertijd hebben zij, zoals dat heet, wel een actieve doodswens en een wens tot levensbeëindiging. Eerder werd dat wel ‘voltooid leven’ genoemd.

Dat is een pijnlijk besef. Achter deze groep gaan vele individuele verhalen schuil en het is goed dat we vandaag door onderzoek naar dat ‘voltooid leven’ meer te weten zijn gekomen over deze mensen en de zorgen die zij hebben. Het is goed dat we door dat onderzoek, maar ook via verhalen in de mediaen uit gesprekken in onze eigen omgeving meer over hen horen.

Dan blijkt dat er veel misverstanden over deze mensen bestaan. In het maatschappelijke en politieke debat worden de mensen om wie het gaat wel eens afgeschilderd als autonome burgers die na een geslaagd leven graag regie hebben over hun eigen dood, over ‘voltooid leven’.

Vandaag blijkt opnieuw dat de praktijk weerbarstiger is. De term ‘voltooid leven’ geeft volgens het onderzoek zelfs een te romantische voorstelling van zaken. De onderzoekers hebben geen 70+’er gevonden die zonder te lijden, toch dat gevoel van een ‘voltooid leven’ heeft. En een opvallend groot deel (28%) van de mensen met een wens tot levensbeëindiging heeft deze doodswens al hun hele leven – niet pas sinds ze oud zijn en hun leven ‘voltooid’ is.

Wie zijn zij wel?

De werkelijkheid is dus gelaagder, diffuser, vaak zelfs tegenstrijdig. Ouderen (het onderzoek gaat uit van 55+’ers) met een stervenswens hebben meestal ook een wens tot leven, die voor vier van de vijf ouderen net zo zwaar of zelfs zwaarder weegt dan de wens om te sterven. Hun doodswens kan toenemen of afnemen, afhankelijk van de situatie. En vaak zijn er aanwijsbare redenen waarom de gedachte aan de dood er is: gepieker, gezondheidsproblemen en het gevoel anderen tot last te zijn. Soms zijn er financiële of andere zorgen die de doodswens versterken.

Mensen met een actieve doodswens zijn, kortom, heel verschillende mensen. Mensen met gevoelens, met twijfels en zorgen, met vaak een wens naar een ánder leven. Dat zij een doodswens hebben, is dan vooral omdat zij dít leven niet willen.

Indringend appèl

Als we weten dat veel van deze mensen vooral een wens naar een ánder leven hebben, dan staan we voor de vraag hoe we deze mensen het beste kunnen ondersteunen. Het onderzoek van vandaag is in die zin niet alleen een inzicht gevend rapport om beter begrip te krijgen van de nood achter de doodswens van ouderen die niet ernstig ziek zijn, maar is ook een indringend appèl aan politiek, aan samenleving en aan iedere Nederlander – ieder met zijn eigen verantwoordelijkheid – om werkelijk om te zien naar de naaste. Om bij te dragen aan een samenleving waarin voor iedereen een betekenisvolle plaats is.

En ik besef al te goed dat we niet in staat zullen blijken om alle gedachten aan de dood of al het lijden dat daarachter zit weg te nemen. Ik heb van dichtbij gezien hoe mensen kunnen lijden aan het leven en weet hoe machteloos je je soms kunt voelen.

Tegelijkertijd is er veel dat we wél kunnen doen: goede zorg leveren, eenzaamheid tegengaan, ouderen en ouderdom meer waarderen, zorgen voor goede leef- en woonomstandigheden voor ouderen, meer begeleiding bij vragen over zingeving.

We – als samenleving – zullen met elkaar de uitdaging moeten aangaan om er voor de ander te zijn. Want als we weten dat een stervenswens niet eenduidig is, dan ligt hier onze gezamenlijke verantwoordelijkheid.

Geen makkelijke oplossingen – zoals een pil

Niet dat dat makkelijk is. Het onderzoek van vandaag maakt dan ook duidelijk dat we de vraag achter voltooid leven nooit kunnen oplossen met een ‘wet’ of met een levenseindepil. Ingewikkelde vragen wachten niet op makkelijke antwoorden. Het is niet ‘one size fits all’.

Ook dokters hebben aangegeven de levenseindepil geen goed idee te vinden. Het zou hen opzadelen met een onmenselijke taak: het helpen doden van een gezond mens.

Voorstanders spreken over autonomie en zelfbeschikkingsrecht, maar uit het onderzoek van vandaag blijkt die zelfbeschikking als het gaat om een doodswens erg relatief. Want diezelfde pil is voor een veel grotere groep mensen een levensgroot risico. Zij kunnen hun gevoel van veiligheid verliezen en zich sneller overbodig voelen. Een wettelijke mogelijkheid wordt voor iedereen een optie. Ik herinner mij de vraag van een student, tijdens een politieke jongerenavond van GroenLinks en D66 over dit thema, die vroeg: ‘wie beschermt mij als ik een slechte dag heb?’

Volgens mij is dat wat er op het spel staat. De geborgenheid in onze samenleving. Het lijkt alsof we kwetsbare mensen opgeven, in plaats van dat we er voor hen willen zijn. Het onderzoek noemt het de ‘staatsverplichting’ tot bescherming van kwetsbare personen - die opdracht moeten we héél serieus nemen.

Groene wijken zijn mooie, leefbare en gezonde wijken. Een groener Haarlem draagt bij aan een klimaatneutraal en een klimaatadaptief Haarlem. In het coalitieakkoord staat de doelstelling om voor 2022 meer bomen aan te planten. En de gemeenteraad heeft diverse moties aangenomen, die zien op het vergroenen van de stad.

Het blijkt voor de gemeente niet gemakkelijk om locaties in kaart te brengen waar groen kan worden toegevoegd. Daarom hebben PvdA, SP, Actiepartij, Trots, OPHaarlem, GroenLinks, CDA, D66 en ChristenUnie het initiatief genomen om te onderzoeken waar vergroening van Haarlemse wijken mogelijk is. 

Deze politieke partijen hebben een brief opgesteld die aan alle wijkraden is toegezonden. In de brief wordt de wijkraden gevraagd om aan te geven welke plekken in hun wijken kunnen vergroend, en waar geveltuintjes zouden kunnen worden aangelegd.

Reacties zijn welkom via fractie@haarlem.christenunie.nl. Wij zorgen dat deze dan terecht komen bij degene die alle reacties namens de verschillende fracties verzameld.

De fractie van de ChristenUnie kijkt terug op een goed 2019. We zien terug op een jaar waarin de fractie een duidelijke inbreng had, zowel in de commissie- als de gemeenteraadsvergaderingen. Meerdere malen kreeg de fractie te horen dat onze bijdragen deskundigheid en integriteit uitstralen en er in de discussie met elkaar zeker toe doen.

In 2019 werden twee moties van de ChristenUnie met grote meerderheid door de gemeenteraad aangenomen.                                                                                                                            

Bij de behandeling van de Perspectiefnota 2020 in juli, kreeg de door de ChristenUnie samen met het CDA ontwikkelde motie “Een kerkenvisie voor Amstelveen” een ruime meerderheid in de gemeenteraad. De motie had tot doel om het college subsidie bij het Rijk te laten aanvragen om ook voor Amstelveen een kerkenvisie te ontwikkelen. Het vervolg zal zijn dat in de eerste helft van 2020 een bijeenkomst met kerk- en parochiebesturen zal plaatsvinden, om te overleggen hoe we tot een gemeenschappelijke visie voor het gebruik van de kerkgebouwen in Amstelveen kunnen komen.

Een tweede motie van de ChristenUnie werd door de gemeenteraad aangenomen in de gemeenteraadsvergadering van 11 december jl. bij de behandeling van de Cultuuragenda. Dit betrof de motie: “Een stadspiano op het plein”. Deze motie had tot doel om een piano te plaatsen in het Stadshart, waarop voorbijgangers pianomuziek ten gehore kunnen brengen.  

Ook kreeg een in de gemeenteraadsvergadering van 20 juni 2018 door de ChristenUnie ingediende en door de gemeenteraad aanvaardde motie “Houdt de museumtramlijn op de rails!” een concreet vervolg. De motie leidde er onlangs toe dat de museumtramlijn in 2020 als gemeentelijk monument zal worden erkend.

Voorts stelde de ChristenUnie over een aantal onderwerpen schriftelijke vragen:

* het aantal vermiste identiteitsdocumenten in Amstelveen;

* deelname van Amstelveen aan de internationale autoloze zondag (vragen ingediend samen GroenLinks);

* het tekort aan fietsenrekken bij haltes van openbaar vervoer (vragen ingediend samen met D66).

Ook werden door de fractie enkele keren mondelinge vragen gesteld tijdens commissie- of gemeenteraadsvergaderingen. Dit jaar waren dat vragen over:

* het samenvallen van de vele werkzaamheden aan wegen in Amstelveen in de maanden juni tot en met augustus;

* het uitstel van het tot stand komen van een kunstwerk op het middengebied van de rotonde op het Keizer Karelplein.

Tenslotte nog een succesje dat niet direct door een motie of vragen werd bereikt. De ChristenUnie dringt er al enkele jaren op aan dat er onderzoek komt naar de realisatie van een P&R in het zuiden van Amstelveen. Het college heeft nu aangegeven dat men daar inderdaad een onderzoek naar gaat doen.

De fractie bestond dit jaar uit:

* Jetske Gerkema (commissie Burger en Samenleving)

* Henk Stoffels (commissie Ruimte, Wonen en Natuur)

* Bert de Pijper (commissie Algemeen Bestuur en Middelen en gemeenteraad)

Jetske moest helaas deze zomer terugtreden als lid van de fractie, vanwege haar drukke baan. We zoeken nog een opvolger voor haar. 

De fractie ziet terug op een goed jaar. We konden in 2019 een duidelijk eigen geluid laten horen tijdens de vergaderingen. We zijn Here dankbaar voor alle ondersteuning die we daarin van onze achterban kregen. Ook in 2020 is alle steun heel welkom!

Bert de Pijper

Jetske Gerkema

Henk Stoffels

 

Veel Zwollenaren vieren de jaarwisseling traditioneel met familie, vrienden of buren, oliebollen èn vuurwerk. Maar juist door dat vuurwerk is het niet voor iedereen een feestje. Elk jaar weer zorgt vuurwerk voor overlast en gevaar voor mensen en dieren en gebeuren er grote en kleine ongelukken. Daarnaast blijven veel mensen en dieren noodgedwongen binnen, vanwege angst of gezondheidsproblemen die veroorzaakt worden door het vuurwerk. De Onderzoeksraad voor Veiligheid onderzocht in 2017 de problemen tijdens de jaarwisseling en constateerde dat onze jaarwisseling het onveiligste feest van het jaar is.

De aandacht voor vuurwerkoverlast is niet nieuw. In oktober 2010 organiseerde de ChristenUnie al een ronde tafel over ‘Veilig met vuurwerk’ en in 2015 vroeg GroenLinks aandacht voor een ‘Veilige jaarwisseling voor iedereen’, onder meer via een motie en een meldpunt. In de vorige collegeperiode heeft de ChristenUnie gevraagd om de vuurwerkoverlast wijkgericht op te pakken.

De ChristenUnie stelde samen met D66 en GroenLinks schriftelijke vragen over de vuurwerkoverlast in Zwolle. Het college beantwoordde de vragen en zond daarna een opinienota naar de raad, over de opties voor een gemeentelijk vuurwerkbeleid. Namens de ChristenUnie voerde Ronald Buitenhuis hierover het woord in een debat van de gemeenteraad op 3 juni jl.

Ronald: “Onze Nederlandse jaarwisseling is een traditie die we mogen koesteren. Een traditie van de mensen, niet van de overheid. Het afsteken van vuurwerk hoort bij onze jaarwisseling. Veel mensen kijken er ieder jaar weer naar uit en genieten er enorm van, maar als je moet constateren dat het ook veel schade en overlast veroorzaakt, dan ligt er wél een verantwoordelijkheid voor de overheid. Gezien de grote nadelen van vuurwerk en de toename van zwaarder en gevaarlijker vuurwerk, is het goed om na te denken over het door ontwikkelen van hoe onze jaarwisseling traditioneel plaatsvindt.”

MaatregelenWat kan de gemeente doen om van de jaarwisseling in Zwolle voor iedereen een feest te maken? Extra regels veranderen het gedrag van mensen niet zomaar, want een deel van de overlast wordt immers al veroorzaakt door mensen die zich niet aan de regels houden. Maar je kunt mensen wel verleiden om meer rekening te houden met mensen en dieren die echt last hebben van vuurwerk.

In het debat pleitte Ronald er namens de ChristenUnie voor dat de gemeente Zwolle:

op verzoek ondersteuning levert aan wijken die een vrijwillige vuurwerkvrije zone willen, en daarbij gebruik maakt van nudging-technieken om (met name) jongeren op een subtiele en eigentijdse manier te motiveren rekening te houden met anderen bij het afsteken van vuurwerk. En hoewel zo’n vuurwerkvrije zone pas geldt vanaf 31 december 18:00 uur, kunnen die banners natuurlijk wel een paar dagen eerder worden opgehangen. Dat helpt al voor de bewustwording maar het maakt wel uit hoe je die banners vorm geeft. de optie van vrijwillige vuurwerkvrije zones expliciet bespreekt met bewoners van Stadshagen, Schoonhorst en Ittersummerlanden, omdat daar de ervaren overlast ieder jaar het grootst is. Het gesprek daarover in de wijk voeren, kan best lastig zijn, daarom is het goed als de gemeente dat ondersteunt. verken voor welke zorginstellingen, dierenverblijven en natuurgebieden een verplichte vuurwerkvrije zone gewenst is en stel die daar ook in! Ook daar geldt: van duidelijke banners en borden gaat een belangrijk signaal uit. Zeker als daarbij duidelijk wordt gemaakt dat het verbod is ingesteld vanwege de zorginstelling of het dierenverblijf. met het oog op de toekomst open staat voor of toewerkt naar een centrale vuurwerkshow, bij voorkeur (mede)gefinancierd door ondernemers. Voor horeca-ondernemers in de binnenstad kan een vuurwerkshow heel interessant zijn bijvoorbeeld.

Zwols vuurwerkbeleidIn het debat bleek dat er een meerderheid is voor een concreet, Zwols vuurwerkbeleid met vrijwillige vuurwerkzones en met verplichte vuurwerkvrije zones bij kwetsbare objecten of gebieden. Nog voor de herfstvakantie zal het college daarvoor een uitgewerkt voorstel ter besluitvorming naar de raad sturen.

Elk jaar verschijnen eind december weer de lijstjes met jaaroverzichten, muziektoppers en personen. Ook Gouda doet hier aan mee met de ‘machtigste Gouwenaar’. Ook politiek wordt het afgelopen jaar vastgelegd en geanalyseerd. Sinds 2014 blikt de ChristenUnie fractie terug op basis van de feitelijke cijfers van het RIS (RaadsInformatieSysteem) van Gouda. Hierbij worden het aantal moties, amendementen en art38 vragen objectief weergegeven en op basis van deze cijfers reflecteren we graag op het stemgedrag van de Goudse gemeenteraad.

Een actief 2019

Het jaar 2019 is een jaar waarin de politieke partijen op stoom komen na een verkiezingsjaar. Opvallend is het patroon van 2014 en 2018 als verkiezingsjaren en 2016 met nieuwe collegevorming. Daarnaast wordt duidelijk dat er een trend is dat we als politiek steeds actiever worden, in 2019 zelfs 132 amendementen en moties. Een amendement is een tekstwijziging op een besluit van het college, een motie is een oproep van de gemeenteraad aan het college. Het derde instrument wat we meten zijn de Art38 vragen, dit zijn politieke vragen van een partij aan het college. 

Voor een overzicht van andere jaren verwijs ik graag naar onderstaande links:

2015: Hyperactief of productief

2016: Goudse raad in cijfertjes

2017: Goudse raad in cijfertjes

2018: Goudse raad in cijfertjes

Het is natuurlijk ook boeiend om te kijken welke partijen verantwoordelijk zijn voor deze cijfers, waarbij de grote van de fractie ongetwijfeld een rol speelt in de beschikbare tijd en dus inzet. Ook je positie in de gemeenteraad is bepalend, het maakt uit of je coalitie bent of oppositie en dus geen afvaardiging in het college.

De VVD, SP en Partij voor de Dieren voeren de lijst aan en onderaan zien we D66 en GroenLinks als het gaat om wat er ingediend is. Maar uiteindelijk telt in de politiek het resultaat, dus niet alleen het indienen van bijv. een motie maar ook of die aangenomen wordt. Ook het mede-indienen speelt een rol bij je effectiviteit als politieke partij. 

Uit deze tabel blijkt dat inzet niet altijd automatisch resultaat geeft. Van de 23 moties, amendementen van de VVD zijn er 6 aangenomen (26%) waarbij de 2 van GrL beiden zijn aangenomen (100%). Het geeft wel te denken dat van alle moties er maar 40% zijn aangenomen door de gemeenteraad. Opvallend detail is het aantal moties en amendementen die ingetrokken zijn, in 2019 waren dat er 24. In 2018 is 23% van de moties en amendementen ingetrokken terwijl in 2019 18% is ingetrokken. Toch is het een duidelijke trend welke zichtbaar wordt in onderstaande grafiek. Hieruit blijkt dat de VVD 10 moties en amendementen heeft ingetrokken, zo’n 43% van hun ingediende moties.

Productiviteit

Om de ‘Productiviteit’ van de afzonderlijke partijen in beeld te brengen heb ik een optelsom gemaakt van de inzet (ingediende moties etc.), de samenwerking (mede-ingediend) maar ook het resultaat (aangenomen). Hiervoor gebruiken we de volgende berekening: Inzet (ingediend tov totaal van moties/amendementen en art38) + samenwerking voor 40% (mede-ingediend tov totaal) + resultaat (aangenomen tov ingediend).

Vanzelfsprekend zijn de percentages een keus en daarmee subjectief, ook wordt er geen waardering toegekend aan de inhoud van moties, amendementen en is daarmee niet meer dan een statistische weergave. Toch kan op basis van onderstaande tabel inzichtelijk gemaakt worden hoe de productiviteit per partij en per jaar is geweest.

Elkaar steunen

In de politiek draait alles om steun en samenwerken, in je eentje krijg je weinig voor elkaar in een gemeenteraad. Daarom is het boeiend om te kijken hoe de onderlinge relaties tussen de partijen zijn. Waar wordt er gesteund, mede-ingediend en maakt het dan nog uit of je van de coalitie of oppositie bent? In onderstaande tabel wordt de relatie weergegeven met de partij op de verticale as. Bijvoorbeeld wordt hieruit duidelijk dat GoudaPositief van geen één andere partij steun krijgt. En dat Gouda’s 50+ van alle partijen steun krijgt.

Deze informatie kun je ook optellen voor alle coalitie of oppositie partijen waardoor duidelijk wordt welke partijen ‘steun geven’ aan coalitie (geel gearceerd) of oppositie in 2019?

Dit kun je ook weergeven voor elk van de drie coalitieperiodes die we hebben gehad sinds 2014. Hieruit blijkt dat de steun voor de coalitie in 18-22 groter is dan in de vorige coalities, uitgezonderd GoudaPositief. De steun voor de oppositie in deze periode is bij alle partijen minder dan in vorige perioden.

Analyse

Ook al zijn de cijfers objectief, een interpretatie is dat nooit. Daarom heb ik geprobeerd om alleen de feitelijke cijfers weer te geven en laat ik het graag aan anderen over om hieruit conclusies te trekken. Deze conclusies zie ik dan graag verschijnen via social media in de verwachting dat we hier van kunnen leren.

Wout Schonewille

Haarlem moet gaan meedoen aan de internationale autoloze zondag op 20 september 2020. Een meerderheid van de gemeenteraad heeft het college gevraagd dit te onderzoeken.

In de motie, ingediend door CDA, GroenLinks, SP, ChristenUnie en Actiepartij, is nadrukkelijk sprake van een vrijwillige autovrije zondag. Raadslid Frank Visser: “In andere steden kunnen straten zich aanmelden om mee te doen. We hopen dat dit zich als een olievlek verspreid. Belangrijke voorzieningen moeten uiteraard bereikbaar blijven. Op verzoek van de ChristenUnie is ook in de motie opgenomen dat er eerst overleg moet zijn met wijkraden en maatschappelijke organisaties. Ik denk dan bijvoorbeeld aan sportclubs, ondernemersverenigingen en kerken.”

Een autoloze zondag is al in veel steden een succes. Het helpt mensen om bewuster om te gaan met mobiliteit. Bovendien maakt het mogelijk om de straat één keer per jaar eens op een andere manier te gebruiken. Het college is gevraagd in het voorjaar met een voorstel te komen.

Motie ‘Autovrije zondag’

De Haarlemse gemeenteraad in vergadering bijeen op donderdag 19 december 2019:

Constaterende dat:

de gemeente Haarlem binnen het mobiliteitsbeleid aanstuurt op een mobiliteitstransitie1 ; het coalitieprogramma zet in op een gedragsverandering, waarbij het vanzelfsprekender wordt om gebruik te maken van (een combinatie van) andere vervoersvormen dan de auto2; de Europese mobiliteitsweek het mogelijk maakt om maatregelen die gedurende het hele jaar rond mobiliteit worden genomen, een podium te bieden3;

Overwegende dat:

de gemeente Haarlem aan de Europese mobiliteitsweek kan deelnemen door een autovrije dag te organiseren in een deel van de gemeente3; de Europese mobiliteitsweek jaarlijks plaatsvindt tussen 16 en 22 september; een autovrije dag mensen stimuleert om een dag per jaar op zoek te gaan naar een ander vervoersmiddel en zodoende mensen in aanraking laat komen met alternatieve vervoermiddelen; in 2019 vele steden waaronder Berlijn, Brussel en Londen, Haarlem al voor zijn gegaan4 ; een autovrije dag doordeweeks onwenselijk is;

Roept het College op:

deel te nemen aan de Europese mobiliteitsweek door een vrijwillige autovrije zondag in een deel van de gemeente te organiseren; in overleg te gaan met wijkraden en maatschappelijke organisaties over de invulling hiervan; voor de kadernota een voorstel inclusief financiële onderbouwing voor te leggen aan de commissie beheer;

En gaat over tot de orde van de dag.

CDA

GroenLinks

SP

ChristenUnie

Actiepartij

 

1 Ontwikkelagenda Mobiliteitsbeleid (2019, p. 4)

2 Coalitieprogramma Duurzaam Doen (2018, p. 11)

3 https://rwsduurzamemobiliteit.nl/praktijk-projecten/europese/gemeenten/

4 https://www.theguardian.com/cities/gallery/2019/sep/22/world-car-free-day-2019-in-pictures

Na maanden debat heeft de Haarlemse gemeenteraad de discussie over het nieuwe standplaatsenbeleid afgerond. Op grond van Europese regelgeving wordt de vergunningtermijn voor viskramen, ijskarren en oliebollenkramen beperkt tot tien jaar. Tevergeefs heeft de oppositie gepleit voor een overgangsregeling voor de huidige standplaatsregeling

Raadslid Frank Visser: “Helaas moest het standplaatsenbeleid aangepast worden omdat Europa op grond van de Dienstenrichtlijn stelt dat bij schaarse vergunningen er altijd na een paar jaar concurrentie moet zijn. De termijn van 10 jaar die Haarlem heeft gekozen is wat dat betreft nog ruim in vergelijking met andere gemeenten. Volgens juristen is een langere termijn echter niet haalbaar bij de rechter. Dit is zuur voor de huidige standplaatshouders die dachten een onbeperkte vergunning te hebben en later hun bedrijf te kunnen verkopen. Daarom hebben wij samen met andere fracties gepleit voor een overgangsregeling.”

GroenLinks, PvdA, D66 en CDA hebben uiteindelijk tegen alle voorstellen van de oppositie gestemd om de voorstellen te verzachten. Zo werd er als overgangsregeling door de Actiepartij gepleit om vergunningen binnen 5 jaar te mogen verkopen en dat de vergunning dan voor de nieuwe eigenaar 10 jaar geldig zou zijn. Dit voorstel heeft de ChristenUnie gesteund. Dit voorstel haalde het niet net als ons eigen voorstel om standplaatshouders die na 10 jaar hun plek verliezen aan een ander tenminste één kans te geven op een andere plek.

Daarnaast heeft onze fractie voorgesteld om standplaatshouders de mogelijkheid te geven parttime te werken. Visser: “Nu moet een standplaatshouder in principe altijd aanwezig zijn. Het is terecht dat een standplaats 5 a 6 dagen per week gebruikt moet worden maar het is niet meer van deze tijd dat je een standplaatshouder verplicht (meer dan) fulltime te werken.”

Een ander voorstel van de ChristenUnie was om dubbel grondgebruik toe te staan, juist omdat de plaatsen schaars zijn. Nu kan je op 1 locatie nog een oliebollenkraam in de winter hebben en een ijskar in de zomer. Het college heeft echter besloten om dit niet meer toe te staan omdat dit dubbele gebruik niet op elke plek wenselijk zou zijn. Visser: “Dat vind ik een vreemd argument. Dan moet je besluiten tot maatwerk en niet iets categorisch verbieden”.

Lees hieronder alle moties van de ChristenUnie. Lees hier de eerdere bijdrage van de ChristenUnie over dit onderwerp.

 

MOTIE Oliebollenkraam en ijskar gaan goed samen

De gemeenteraad van Haarlem in vergadering bijeen op 19 december 2019,

In beraadslaging over Standplaatsenbeleid 2019;

Constaterende dat:

Het college in het Standplaatsenbeleid 2019 heeft bepaald dat een standplaats altijd maar kan worden benut door één ondernemer met één vergunning (blz. 17); Het op dezelfde plek dus niet meer mogelijk is om bijvoorbeeld in de winter een oliebollenkraam te hebben en in de zomer een ijskar of doordeweeks een viskraam en in het weekend een bloemenstal; Hierop momenteel 2 uitzonderingen gelden, namelijk de Nice Passage 12 en de Grote Houtstraat 140C; Deze uitzonderingen worden opgeheven zodra de huidige vergunning afloopt;

Overwegende dat:

Het college nergens motiveert waarom dit dubbelgebruik verboden wordt; Dubbelgebruik juist nastrevenswaardig is omdat hierdoor minder ruimte nodig is voor standplaatsen; Voor zover bekend bij de gemeenteraad nooit klachten zijn binnen gekomen over dit dubbel gebruik; Deze regel een typisch voorbeeld is van overbodige regels; De gemeente juist zou moeten streven naar het bieden van maatwerk;

Verzoekt het college:

Het standplaatsenbeleid 2019 aan te passen zodat dubbel gebruik van één standplaats wel mogelijk blijft.

En gaat over tot de orde van de dag.

 

Frank Visser, ChristenUnie

Gertjan Hulster, Actiepartij

 

MOTIE Visje in Noord en Zuid

De gemeenteraad van Haarlem in vergadering bijeen op 19 december 2019,

In beraadslaging over Standplaatsenbeleid 2019;

Constaterende dat:

Het college in het Standplaatsenbeleid 2019 heeft bepaald dat per ondernemer slechts één vergunning kan worden verleend; Het college hiermee wil voorkomen dat standplaatsen worden ingenomen door grote (landelijke) ketens;

Overwegende dat:

Elke vergunning maximaal 10 jaar geldig wordt; Het bedrijfsrisico voor lokale standplaatshouders hierdoor enorm zal toenemen; Het toestaan van maximaal 3 vestigingen dit risico voor onze lokale ondernemers kan verkleinen; Tegelijkertijd door het aanwezigheidsvereiste kan worden voorkomen dat hierdoor standplaatsen worden ingenomen door ketens van buiten de stad; Met meerdere vestigingsmogelijkheden in een grote stad als Haarlem kan worden voorkomen dat consumenten de halve stad door moeten reizen voor hun favoriete vis- of bloemenleverancier;

Verzoekt het college:

Het standplaatsenbeleid 2019 aan te passen zodat per vergunninghouder maximaal 3 vergunningen worden toegestaan onder de volgende voorwaarden:

de vergunninghouder voldoet op tenminste één van deze locaties aan het aanwezigheidsvereiste; voor de andere locaties wordt het aanwezigheidsvereiste ingevuld door vaste medewerkers; de vergunninghouder zijn vergunning niet kan verpachten aan een andere ondernemer (verplichte bedrijfsvoering als één bedrijf);

En gaat over tot de orde van de dag.

Frank Visser, ChristenUnie

MOTIE Parttime standplaatshouder

De gemeenteraad van Haarlem in vergadering bijeen op 19 december 2019,

In beraadslaging over Standplaatsenbeleid 2019;

Constaterende dat:

Het college in het Standplaatsenbeleid 2019 heeft bepaald dat per ondernemer slechts één vergunning kan worden verleend en dat de vergunninghouder ten tijde van de bedrijfsuitoefening zoveel als mogelijk persoonlijk aanwezig dient te zijn. Indien niet aan de aanwezigheidseis kan worden voldaan, bijvoorbeeld bij langdurige ziekte, is het ter beoordeling aan het college of de vergunninghouder tijdelijk vervangen kan worden; Bij hoge mate van uitzondering kan het college de vergunninghouder (schriftelijk) toestemming geven gedurende een bepaalde periode de bedrijfsuitoefening te laten uitoefenen door een “vervanger”;

Overwegende dat:

Parttime werken tegenwoordig heel normaal is (dit is geen “hoge mate van uitzondering”); Het voor deze ondernemers wel wenselijk kan zijn het grootste deel van de week open te zijn; “Zoveel als mogelijk aanwezig zijn” een onduidelijk criterium is; Het aanwezigheidsvereiste ook door meerdere vaste medewerkers ingevuld zou moeten kunnen worden (analoog aan het aanwezig zijn van bevoegde medewerkers in horeca zaken met een drankvergunning)

Verzoekt het college:

Het standplaatsenbeleid 2019 aan te passen zodat het aanwezigheidsvereiste wordt beperkt tot de eis de vergunninghouder tenminste 1/3 van het aantal in de vergunning opgenomen dagen/uren aanwezig is;

En gaat over tot de orde van de dag.

Frank Visser, ChristenUnie

Gertjan Hulster, Actiepartij

 

MOTIE Standplaats kwijt? Dan aanbod voor nieuwe (in mededinging)

De gemeenteraad van Haarlem in vergadering bijeen op 19 december 2019,

In beraadslaging over Standplaatsenbeleid 2019;

Constaterende dat:

Het college in het Standplaatsenbeleid 2019 heeft bepaald dat elke standplaats na 10 jaar aan een andere aanbieder kan worden vergeven; Door het maximum aantal standplaatsen niet zeker is dat een standplaatshouder die zijn standplaats verliest een nieuwe standplaats kan krijgen In het verleden er veel meer potentiele standplaatslocaties in Haarlem waren;

Overwegende dat:

Een standplaatshouder die zijn standplaats puur door mededinging verliest recht heeft op een tweede kans;

Verzoekt het college:

Het standplaatsenbeleid 2019 aan te passen zodat een standplaatshouder die zijn standplaats door mededinging verliest en die wel aan de gestelde voorwaarden voldoet de kans krijgt een nieuwe locatie toegewezen te krijgen ook als dit betekent dat hiervoor het aantal standplaatslocaties moet worden uitgebreid. Bij de toewijzing van deze nieuwe standplaats gelden dan wel de regels voor mededinging.

En gaat over tot de orde van de dag.

Frank Visser, ChristenUnie

 

Lees hier de bijdrage van Pieter Grinwis aan het debat over het coalitieakkoord op 19 december 2019.

Voorzitter, terwijl we naar dit IJspaleis fietsten hadden we misschien wel de hemelse klanken van de Messiah of het Weihnachtsoratorium in onze oren, of hoorden we één van de vele Christmas Carols voorbij waaien. In deze adventstijd op weg naar Kerst, moeten wij vandaag debatteren over een coalitieakkoord. Over contrasten gesproken. Een coalitieakkoord bovendien waarvan het jammer is dat het nodig is, maar waarbij ook geldt dat het goed is dat het er is. Daarom allereerst mijn hartelijke felicitaties aan de gloednieuwe coalitie met dit akkoord.

Voorzitter, het was 19 september, vandaag precies drie maanden geleden, dat we op deze plek de begroting van het vorige college bespraken. Niet te geloven wat er sindsdien in dit huis en in deze stad is gepasseerd. Daarom sta ik hier ook met gemengde gevoelens. In het besef dat we nog steeds niet zeker weten wie dader en wie slachtoffer is. Ik begrijp hoe vreselijk zuur deze dag is voor Groep de Mos, maar dat laat onverlet dat het een zwaktebod is om hier niet te verschijnen. Ook zij zouden moed kunnen putten uit dit akkoord: er worden immers veel afspraken uit het vorige coalitieakkoord gecontinueerd.

Hoe dat ook zij, voor de ChristenUnie/SGP is het glas halfvol. Goed dat het college bijvoorbeeld hard blijft lopen om Zuidwest, één van de meest kwetsbare delen van onze stad, te laten opbloeien. Maar u weet ook, alleen meer aandacht brengt oplossingen nog niet dichterbij. De Moerwijkers moeten het nu echt gaan merken, de bewoners in een beschimmelde woning, in een overbelast portiek, in een door ratten geplaagde omgeving. Want na de mooie woorden, is het nu tijd voor de daden. Ik zeg het tegen het hele college, maar gelet op deze onderwerpen zeker tegen collega Balster: kom als een raket uit de startblokken! 

En laat op dezelfde manier de inwoners van onze stad die gebukt gaan onder armoede en schulden wat merken van de extra inzet van het stadsbestuur. Hebben de onderhandelaars in dit kader overwogen om, evenals de gemeente Arnhem voor volgend jaar heeft aangekondigd, de schulden die de bewoners nog hebben uitstaan bij de gemeente kwijt te schelden? Is het geen tijd voor een Jubeljaar?

Het stemt mij dankbaar om te zien hoe dit nieuwe stadsbestuur, waar mijn fractie weliswaar niet toe behoort, zich toch heeft willen laten inspireren door tal van onze voorstellen van de afgelopen jaren. Door onze tegenbegroting “Voor een betere kijk op Den Haag”, met daarin een forse tempering van de bezuinigingen op zorg en welzijn, een investering in extra handhavers en betere bestrijding van ondermijning en een iets hogere bijdrage van woningeigenaren. Door onze discussienota “Voor een woonstad met toekomst” met onder andere de tijdelijke zelfbewoningsplicht. Door ons gezamenlijke initiatief “Laat ’t Leefbaar, Verminder Verkamering”, met een vergunningplicht voor kamerverhuur aan meer dan twee personen. En door het voorstel “Van het lachgas af”, met een verbod op de verkoop van lachgas in onze stad. Hulde! 

PijnpuntenMaar voorzitter, het akkoord biedt niet alleen veel moois, er is ook een aantal pijnpunten, waar ik niet aan voorbij kan gaan. Ik noem er twee: de bezuinigingen op zorg en jeugd en de invulling van het prostitutiebeleid. 

Allereerst de bezuinigingen op zorg en jeugd. Trots werd er bij de perspresentatie door collega’s Koster en Balster gesproken over een halvering van de bezuinigingen ten opzichte van de eerder gepresenteerde begroting. Maar voorzitter, wat een mythe is dat. Oké, de structurele bezuinigingen zijn met een kleine 25 miljoen dan wel wat onsjes minder dan de ruim 32 miljoen uit de ingetrokken begroting, maar het verschil van 7,6 miljoen is nog niet eens een kwart minder. En dan boeken de coalitiepartijen de incidentele bijdrage van het kabinet ook nog eens structureel in.

En laten we niet over het hoofd zien: in 2020 - en dat begint al over minder dan twee weken! - boekt deze coalitie een bezuiniging van 20,6 miljoen in. Dat is nog geen schamele 0,7 miljoen minder dan in de vorige begroting. Weliswaar komt er eenmalig 14,5 miljoen aan landingsgeld voor de komende jaren beschikbaar, maar er ligt intussen ook een uitspraak van de rechter dat de jeugdzorgtarieven omhoog moeten. En dat zal niet gratis zijn. Hoe gaat die bezuiniging van nota bene meer dan 20 miljoen, die over anderhalve week ingaat, ingevuld worden? Wie gaat daar de prijs voor betalen? Welke zorgbehoevende oudere krijgt minder thuiszorg, welke kwetsbare jongere kan straks niet meer naar zijn dagbesteding? Daarover tasten we als raad nog volledig in het duister, maar ook zorgbehoevenden en zorgaanbieders weten totaal nog niet waar ze aan toe zijn. En dát terwijl we ook en passant nog even een forse wijziging doorvoeren in de financieringssystematiek. Voorzitter, duidelijkheid is gewenst, eigenlijk voordat 2020 begint, maar uiterlijk in de begroting die eind januari verschijnt. En om dat zeker te stellen de volgende motie, met als dictum:

verzoekt het college bij het opstellen van de nieuwe programmabegroting 2020-2023 meer duidelijkheid te bieden over de maatregelen behorend bij de voorgenomen bezuinigingen dan in de ingetrokken begroting, de onzekerheid hierover bij de aanbieders - van met name maatschappelijke opvang, beschermd wonen en Housing First - zo snel mogelijk weg te nemen en in de begroting duidelijk te maken hoe de € 6 miljoen ter verzachting van de jeugd- en zorgtekorten wordt aangewend.  

Voorzitter, ten tweede maak ik me zorgen over het grote onrecht dat nog steeds dagelijks in onze raamprostitutiestraten plaatsvindt. Er is gelukkig kort aandacht voor sekswerkers die uit de prostitutie willen stappen. Maar we weten vanuit de hulpverlening hoe ingewikkeld het voor hen is om echt uit de handen van pooiers en huisjesmelkers te raken en ook de volgende stap weg uit deze branche vol uitbuiting te zetten. Laat de nieuwe coalitie zich dus ook inzetten voor echte (re-)integratie in onze samenleving. Is zij daartoe bereid? En is het college bereid om als verplaatsing van de raamprostitutie een feit wordt, iedere sekswerker een op maat gesneden aanbod aan te bieden om uit te stappen? Zo kan en passant het aantal mensonterende ramen fors worden teruggebracht. 

PluspuntenVoorzitter, na deze twee pijnpunten, kom ik op twee pluspunten uit het coalitieakkoord, over wonen en drugs. Op de goede voornemens inzake duurzaamheid en mobiliteit ga ik nu niet verder in, aangezien daar weinig is veranderd.

Collega Balster en ik hebben de afgelopen jaren zij aan zij geknokt voor betaalbare toegang tot Den Haag als woonstad. En daarom hebben we gepleit voor een scherpere aanpak van particuliere beleggers die schaarse koopwoningen voor de neus van starters wegkapen. En hebben we ons samen ingezet om de ongecontroleerde groei van verkamering aan banden te leggen. Voormalig wethouder Wonen Revis was bij deze voor de leefbaarheid van onze stad zo belangrijke onderwerpen niet bepaald haantje de voorste, dus ik ben blij dat er in dit coalitieakkoord een paar belangrijke wissels omgaan. En ik hoop dan ook dat wethouder Balster met gezwinde spoed aan de slag gaat om de heel mooie woonparagraaf uit te voeren.

Als tweede ben ik blij dat de nieuwe coalitie de roze bril heeft afgezet als het gaat om het kijken naar drugs, coffeeshops en lachgas. Dat er niet langer wordt weggekeken van de o zo vervelende gevolgen die een pilletje of ballonnetje kunnen hebben. Ik ben dan ook verheugd dat deze coalitie, net als mijn fractie, van het schadelijke lachgas af wil. En wat een timing: op de dag van de presentatie van het akkoord werd vanuit ‘het andere Den Haag’ een verbod op de verkoop en het bezit van lachgas aangekondigd. We weten echter allemaal dat dit verbod nog wel even op zich laat wachten, zeker nu een aantal liberale en libertijnse partijen in het andere Den Haag nog weigeren de welbekende roze bril af te zetten. Gelukkig zijn de lokale VVD, D66, GroenLinks en PvdA verstandiger. En daarom mijn oproep aan het nieuwe college: neem voortvarend het initiatiefvoorstel ‘Van het lachgas af’ in behandeling en wacht niet tot het gekissebis honderd meter verderop ten einde is. Graag reactie.

UitdagingenVoorzitter, na twee pijn- en twee pluspunten, benoem ik graag ook nog twee uitdagingen voor het nieuwe college. Natuurlijk is het eerste woord dat dan valt ‘integriteit’. Terecht is hier veel aandacht voor in het coalitieakkoord. Maar voorzitter, integriteit krijg je natuurlijk niet geregeld op papier. Het moet blijken in de praktijk, waarbij heel goed beseft moet worden dat “Integrity is doing the right thing, even when no one is watching”, zoals C.S. Lewis het zo treffend verwoordde. Voor ons allen de uitdaging om het nieuwe integriteitsbeleid zo concreet mogelijk te maken. Mijn vraag aan de nieuwe coalitie is daarom, met de bevindingen van de integriteitscommissie scherp op het netvlies: hoe zien ze dat nou precíes voor zich? Wat gaat er in de praktijk veranderen op het gebied van subsidieverstrekking; van vergunningverlening; van opdrachtgeverschap naar grote bouwcombinaties; van het uitruilen van zaken buiten de collegetafel en op het gebied van de zogenoemde non-interventiepraktijk? Die laatste twee getuigen immers van een “ongepaste bestuurscultuur”, en niet van een “collegiaal bestuur”, zoals de adviescommissie terecht opmerkt. Graag een grondige reactie.

Als tweede de uitdaging om er echt voor de héle stad te zijn. De prioriteit die de nieuwe coalitie aan Zuidwest geeft, is wat dit betreft hoopgevend. Maar er is meer nodig. De grootste fractie in deze raad, die veruit het grootste werd in de oudere volkswijken, doet namelijk niet meer mee. Mijn oproep aan het college is dan ook: reik iedereen de hand, ook in de raad. Niet alleen aan mijn partij, als constructieve oppositie, maar ook aan de grootste fractie van deze raad. De partijen die nu in het college plaatsnemen hebben onmiskenbaar hun electorale basis op het zand. Het is aan dit college om te laten zien dat het oog heeft voor elke plek en elke inwoner van onze stad. Dat het ook een boodschap heeft aan Laak, Leyenburg, Duindorp en Scheveningen. Wat dat betreft geeft de nieuwe passage over de vreugdevuren te denken. Die is zo ontzettend kil. Met geen woord wordt gerept over de ‘traditie’, laat staan over de waarde die deze heeft voor gemeenschappen in onze stad. Waak ervoor dat u zich niet opsluit in het IJspaleis, druk met afstemmen en overeenstemming zoeken, is daarom mijn oproep aan het nieuwe college. Wees geen regentesk college, maar een rechtvaardig college, dat blijvend oog heeft voor de echte noden in de stad die het bestuurt.

Slot Voorzitter, ik rond af. Ruim 2000 jaar geleden klonk in de buurt van Bethlehem: “Zie, ik verkondig u grote blijdschap, die voor heel het volk wezen zal”. Zoals u weet, had dat geen betrekking op een coalitieakkoord, maar op de komst van een kind, hét Kind, Christus. Natuurlijk hoop ik dat het coalitieakkoord en de uitvoering daarvan heel het Haagse volk zal vervullen met blijdschap. Dat is echter geen sinecure, zoals we alleen vandaag al in allerlei toonaarden hebben kunnen horen. Daarom ben ik blij dat we volgende week weer Kerst kunnen vieren, een feest van vrede en vreugde voor iedereen, een feest om blij van te worden, van de meest loyale coalitiekameraad tot het meest geharnaste oppositielid. Die vreugde van het kerstfeest, van het Christusfeest, wens ik u daarom graag allemaal toe. Én wijsheid, om onze geliefde stad goed, getrouw en rechtvaardig te besturen. Dank u wel. 

In de raadsvergadering van donderdag 28 november spraken we in de raad verder over de zogenaamde ‘scholenschuif’ in Tanthof. Er zijn zorgen bij scholen, ze kampen met leegstand en hoge onderhoudskosten vanwege verouderde gebouwen. Dat kost geld dat niet naar het onderwijs (naar leerkrachten) gaat. De beide Protestantse scholen zijn intussen gefuseerd, en het proces voor fusie van de beide Openbare en Katholieke scholen is in gang gezet. Op termijn zijn er dan dus nog drie scholen/ schoolbesturen in Tanthof over; en zes locaties. Met elkaar hebben deze schoolbesturen al een lang traject met de gemeente achter de rug. Dit heeft geleid tot een breed gedragen wens van de scholen om te komen tot één scholencluster centraal in de wijk, waar drie scholen elk hun eigen plek hebben en samen voorzieningen kunnen delen. Het college moet deze wens onderzoeken.

Er zijn daar zorgen over in de wijk. Bij omwonenden, bij ouders en leerkrachten. Zorgen over het verdwijnen van groen, de verminderde bereikbaarheid, de geluidsoverlast, het effect op de winkelcentra of de verkeersveiligheid als er 1 scholencluster komt in het centrum van de wijk. De vraag die bij hen steeds bovenkomt is: waarom wordt er alleen onderzoek gedaan naar het scholencluster? Is er geen andere variant denkbaar? Bijvoorbeeld drie aparte scholen; 1 in west; 1 in oost en 1 in het centrum van Tanthof (de 1-1-1 variant). Of twee scholen aan de ene en één aan de andere kant van de wijk (de 2-1 variant). Als we te zijner tijd als raad besluiten moeten nemen - en de nadelen van de inpassing van zo'n cluster moeten afwegen tegen de voordelen, dan wil je ook weten wat de voor- en nadelen van alternatieven zijn.

Het college zegt deze alternatieven niet te willen onderzoeken omdat de scholen dit niet wenselijk vinden en ze scholen niet kan dwingen in een schoolgebouw te gaan zitten. Maar… in maart 2016 was de conclusie van de Scenarioanalyse dat er bij scholen en gemeente voldoende draagvlak was voor doorrekening van de campusvariant, de 1-1-1 variant en de 2-1 variant. Wat volgde, in november 2016, was een Ruimtelijke Verkenning van deze varianten op verschillende plekken in de wijk. Uit deze verkenning blijkt de variant van een scholencluster van 3 scholen op de plek van de keerlus van de tram zeker niet als beste naar boven te komen.

Dan volgt in 2018 een Plan Uitwerkings Kader voor deze clustervariant. De keuze voor deze variant is, zo lezen we in het PUK, gemaakt op basis van 'nader overleg'. Wat dit overleg is geweest, en waarom deze variant dus alleen overblijft is niet inzichtelijk. En is ook niet transparant of in overleg met andere belanghebbenden (bijv. wijkbewoners) gemaakt.

Het college moet dan ook niet gek opkijken dat omwonenden, leraren, ouders en ook raadsleden vragen om ook die andere varianten inzichtelijk te maken.

De Raad moet Algemeen Belang dienen. Het belang van de scholen - die ook oog hebben voor de toekomst van het onderwijs in Tanthof – en voor wie de clustervariant veel voordelen biedt, is zeker heel belangrijk. Zij kijken verder vooruit naar wat leerlingen nodig hebben, hoe zoveel mogelijk geld naar het onderwijs kan gaan en hoe verschillende schoolconcepten kunnen worden aangeboden.

Maar er zijn meer belangen, zoals het behoud van groen, de bereikbaarheid, de wijkstructuur, de verkeersveiligheid, geluidsoverlast, maar ook: draagvlak in de wijk.

Op basis van de documenten die er nu liggen, kan de raad geen goede belangenafweging maken; want de raad is niet betrokken en wordt tot op heden door het college niet meegenomen bij de keus voor de clustervariant, na de Scenarioanalyse en de Ruimtelijke Verkenning. Om deze reden steunden we de motie van de SP die vraagt om meerdere scenario’s gelijkwaardig in beeld te brengen aan de variant van het scholencluster centraal in de wijk, zodat de raad een goede afweging kan maken. Helaas is deze motie is verworpen.

We steunden ook de GroenLinks motie die vraagt om het gebiedsproces over de toekomst van de wijk Tanthof te verbinden aan het haalbaarheidsonderzoek naar de gezamenlijke huisvesting van 3 scholen in Tanthof. Wel vinden we het belangrijk dat deze koppeling niet vertragend werkt. Scholen moeten immers zo snel mogelijk duidelijkheid hebben. Elk jaar dat ze leegstand moeten financieren is zonde.

Onze oproep is: College, pak de regie. Ga met betrokkenen om tafel. En zorg dat de Raad op basis van alle relevante informatie (en dus zoveel mogelijk in lijn met de verworpen motie van de SP) een besluit kan nemen. Want dat het een lastige belangenafweging zal worden, staat buiten kijf

Joëlle Gooijer

De fracties van GroenLinks en de ChristenUnie hebben schriftelijke vragen aan het college gesteld over de deelname van Amstelveen aan de internationale autoloze zondag die ook in september 2020 weer wordt gehouden. De fracties vragen aan het college of het college bereid is om het Stadshart en een gebied rond het Stadshart en het gebied van het Oude Dorp een zondag autovrij te maken?

De voordelen van een autoloze zondag zijn groot: schonere lucht, meer ruimte om te spelen, sporten en te bewegen, verrassende nieuwe plekken voor bijeenkomsten en evenementen. De burgemeester van Londen noemde de autovrije dag een kans voor Londenaren om een autovrij stad voor te stellen en om nieuwe plekken te voet of per fiets te ontdekken. Kortom, een gezondere en leukere stad.

In Nederlanden hebben de Tweede Kamerleden Carla Dik-Faber van de ChristenUnie en Suzanne Kröger van GroenLinks bij de behandeling van de begroting van Infrastructuur en Waterstaat op 15 oktober een voorstel ingediend voor het nationaal “vieren van de autoloze zondag”. Het voorstel roept het kabinet op de autoloze zondag bij gemeenten onder de aandacht te brengen en waar nodig te ondersteunen.

In navolging van dit voorstel roepen de fracties van GroenLinks en de ChristenUnie de Amstelveners op, om ook in Amstelveen de autoloze zondag te “vieren”. Behalve een autovrij centrum van Amstelveen en een autovrij Oude Dorp, moeten bewoners en ondernemers de gelegenheid krijgen om ook hun eigen straat aan te melden voor de autoloze zondag, waarbij bewoners en ondernemers worden gefaciliteerd bij het autovrij maken van hun straat. Daarnaast willen GroenLinks en de ChristenUnie van het college weten of ze bereid zijn om wijkplatforms en bewonersoverleggen te vragen in hun gebied te inventariseren welke straten een dag autovrij gemaakt kunnen worden?

Tenslotte vragen de beide fracties of het college bereid is om samen met partijen in Amstelveen een plan te maken voor activiteiten op de autoloze zondag en om het gebruik van alternatieve vervoersmiddelen, zoals de fiets, op die dag te stimuleren.